Gastenboek

josette schreef op 21 februari 2021 om 18:42

god de vader bijlf bij ons in de woestijn et je scheppende kracht om te kiezen de vasten die jij van mij verlangt.wes mijn kracht en troost

Lisette Jail schreef op 21 februari 2021 om 17:23

Na dat Hij gehoord had dit is mijn welbemind zoon gaat hij naar de woestijn.
Is hij gegaan om na te denken ?
Uit angst voor wat van hem verwacht werd ?
Ga ik zoeken naar de droogte de honger de ontbering, nee eigenlijk niet.
De woestijn, met droogte en verleiding komen onverwacht op mij af.
En dan is er God onze Vader, zijn woord dat ons helpt.
Hij, onze troost en hoop.
Hij zegt “Ik blijf van je houden voor je zorgen vertrouw me”.
Ja ook in de woestijn blijf ik bij Hem.
Dan heb ik Hem nodig.
Op de momenten dat ik Hem vergeet, zijn dan vol eenzaamheid, vol angst.
Daarom vraag ik Heer blijf ons nabij Amen.

Olivia schreef op 21 februari 2021 om 17:16

Vervuld van de Heilige Geest gaat Jezus de confrontatie aan met het kwaad, het lijden en de beproevingen. Waar de eerste mens Adam viel zal Jezus de uiteindelijke overwinning brengen door zijn lijden. Het doopsel verwijst naar de uittocht. Zoals de Israeliëten wegtrokken door de woestijn uit de slavernij in Egypte worden wij opgeroepen ons af te keren van de slavernij van de zonde en ons met Christus op weg te begeven doorheen lijden en beproevingen naar het Nieuwe Leven in God.

Jaklien schreef op 21 februari 2021 om 16:57

De vragen vatten mij, doet me nadenken met God samen. Stel me voor in de woestijn, stilte en de warmte een zachte wind van de heilige geest die mij leid naar de heer. Niet bevatten zoveel rust, maar ook wel een beetje angstig om het aardse los te laten op deze momenten.

AgnesErk schreef op 21 februari 2021 om 14:23

Jij,Jezus, waagt zich middenin de grote duisternis, de grote wanhoop, het grote zoeken van de wereld. Toen en nu
Jezus, ik strompel je achterna. Het is heet, ik heb dorst.
Dorst naar vrede, naar gelukkige, welvarende volkeren. Het besef van de rampspoed op de aarde is zo slopend.
Heer, verjaardag deze duisternis. Blijf ons nabij.Wakker onze krachten aan om rechtvaardiger te leven.
Maak ons wakker, houd ons wakker. Amen.

Antonia schreef op 21 februari 2021 om 14:23

Straks ga ik weer naar mijn moeder….zij is 93 jaar en heeft de ziekte van Alzheimer. ..ze weet niet meer waar ze is….ze is ontzettend mager….soms herkent ze me niet meer. Zij bevindt zich in de woestijn, wachtend op het Beloofde Land. Dank dat ik dit samen met haar mag doormaken….ook al zitten de tranen hoog.

Simone Visser schreef op 21 februari 2021 om 14:10

Mooi geheel van teksten en citaten. De vragen nodigen uit om voor mezelf na te gaan waar ik sta op dit moment. Ik moet vooral zuchten. De meditatie heb ik zojuist beluisterd. Vooral de muziek en de stiltes deden mij goed. En het gebed voor allen die anderen helpen.

Hans schreef op 21 februari 2021 om 13:41

gedreven…

vasten
brengt de last
van gemis in geding,
bereid toch in twijfelstrijd,
tot je merkt met minder
meer te zijn gescherpt,
zelfs raker van smaak,
bezield van aanzien,
heviger van geest,
van de queeste
die je lichter
leest.

marga van de koevering schreef op 21 februari 2021 om 13:15

vanmorgen , terwijl ik een wandeling maakte ervoer ik het Licht( de zon) om mij heen. Voor mij , naast mij , achter mij, boven mij, en onder mij.
Kom in mij.
spontaan welt het volgende lied in mij op “Kom adem mij open”.
Help mij de discipline op te brengen om iedere dag ( naast mij drukke baan) tijd te vinden voor deze vasten retraite.

Elke schreef op 21 februari 2021 om 11:43

Heer, leidt Gij mij op Uw pad
Help mij om de controle over alles
los te laten
en in volle naaktheid en kwetsbaarheid te gaan staan,
me toe te vertrouwen
aan wat U met mij voorhebt. Amen

Ik wil danken voor die genade van het opgeroepen worden om de bekende paden te verlaten.
Waar is mijn woestijn?
Durf ik me eraan toe te vertrouwen?
Kan ik erin trouw blijven aan mijn weg die Gods weg voor mij is?

Ik vraag om Zijn hulp om ontvankelijk te worden, ook aan de stem van de medemensen op mijn weg: zieken, kwetsbaren, mijn kinderen en partner, mijn familie, dierbare vrienden.
Hier dankbaar te zijn en onbevooroordeeld met hen op weg te gaan.
Ook keuzes te maken voor het levengevende

martine schreef op 21 februari 2021 om 11:16

telkens ik terug naar de bron ga, mag ik mij laven .

annelies schreef op 21 februari 2021 om 10:29

Uw gelaat doordringt mij
Samen met u de woestijn in
Vertrouwend op Uw Woord

Marc schreef op 21 februari 2021 om 10:05

Goed om te lezen vandaag over de ‘Eerste Week’, dat is mij inderdaad voelbaar : een enthousiast begin dat na enkele dagen dreigt te vervlakken. En durven blijven ‘laten gebeuren’, mij te laten overkomen. Woestijn en hoop. Zijn blik vasthouden, aanhouden.

irène schreef op 21 februari 2021 om 09:50

Een woestijn moment tijd maken om te bidden om na te denken over wat je beroerd. Over wat je dankbaar stemt. Vandaag beleef ik dit moment anders dan anders zonder eucharistie maar met hulp van deze retraite. Het doet iets met een mens men voelt zich verbonden. Dankbaar voor deze mogelijk heden wil ik deze dag starten en mijn blik verruimen voor het mooi in de natuur. De zon die schijnt de vogels die fluiten en hun lied zingen. Iets heel gewoons alledaags waar we niet meer van op kijken maar het blijft wonderlijk.

Ton Timmer schreef op 21 februari 2021 om 09:35

Al 3 maanden ben ik mantelzorger voor mijn lieve vrouw Francoise. Zij heeft een parel in haar hart. Dit leidt tot overgevoelig heid. Jammer dat in de samenleving deze gave vaak overroeit. Leven met materie, computergebruik en alleen je verstand.
Het leidt je dan de woestijn in en kan tot een burnout of depressie leiden. Zelf ga ik door een woestijn en op cruciale momenten krijg ik van God door ingevingen in mijn handelen op dit moment. Een veerkracht die mij blijft leiden om door deze pittige woestijn door te gaan samen met Francoise.De veerkracht in mijn hart werkt. Dank U heer voor deze prachtige ingevingen. TON

Jozefina schreef op 21 februari 2021 om 09:21

Een van mijn medezusters zit diep en alleen in haar woestijn. Niemand kan haar raken en haar brengen op positieve .
gedachten. Ze kan moeilijk LOSLATEN !
Ik bid veel voor haar en weet dat God haar ziet en met haar begaan is.
Dat ze ergens diep in haar rust mag ervaren en dank jullie ook voor het meeleven en jullie gebed.

Maria schreef op 21 februari 2021 om 08:42

Ook ik verblijf momenteel in een woestijn. Er is pijn, er is verdriet om iemand die me lief is. Ik weet dat Hij erbij is en ons ziet. Ik haal troost uit de online retraite. Dank u daarvoor.

Wilma schreef op 21 februari 2021 om 08:38

God en het goede gaan altijd samen, net als de boze en de verzoeking. Na 40 dagen en nachten in de woestijn zonder eten, werd Jezus verzocht door de boze om o.a.Zijn eigen manna te maken. Jezus werd getest op Zijn ware Identiteit en overwon meer dan glansrijk, Goddelijk! Daar kwam Hij ten volle tot bloei en was klaar voor Zijn taak. “De steppe zal bloeien”, ook mijn steppe, Ere en dank aan de Schepper!

Maria schreef op 21 februari 2021 om 08:19

“ Volg, mij Levi stond op, liet alles achter en volgde hem. “ Liet alles achter, “ “ Gezien worden “ “ Volg mij “
Ik laat het allemaal op mij inwerken en neem er de tijd voor, de 40 dagentijd duurt nog voort . Liet alles achter is een mooie om over te mijmeren, Geestelijk, Materiële ballast, Vergeving, Hier en Nu Leven…………….

Trees schreef op 21 februari 2021 om 07:05

Goede God en allemensen die deze retraite volgen Vandaag mag ook ik weer de genade proeven van Gods nabijheid. Ja Hij geeft mij de kracht om ja Vader te zeggen Hij geeft mij een duwtje in de rug om Jezus de pijn aan te bieden voor de mensen die denken zonder Hem te kunnen leven Jezus dank u voor uw hulp want zonder dat, zou ik niet kunnen leven Trees

Anita schreef op 21 februari 2021 om 05:44

Woestijn daar waar ik was.
Ook daar was een bron.
Letterlijk…, hoe verder van de bron hoe verder ik terug keerde.

Jolanda schreef op 20 februari 2021 om 23:41

Waarheen voel ik me voortgeduwd, gedreven?
Hoor ik ergens ver weg tegen me zeggen : “wees niet bang”?
of……….Begin ik ergens diep van binnen rust te ervaren mocht ik me aan deze woorden (aan Hem) overgeven?

claire schreef op 20 februari 2021 om 23:02

dank bij de gewaarwording : de HEER ziet mij…
zijn blik laat mij (weer) leven…
kom HEER… doorzie mij… doorzie mijn huiver…
ik zou u graag zien…

Godelieve schreef op 20 februari 2021 om 21:28

Heer, er is zoveel gebeurd in die 20 minuten hier bij U. Eerst was er de vraag: wie geeft je een duwtje in de rug? Maar die persoon is sinds enkele maanden zwaar ziek. Plots voelde ik mij alleen en verdrietig. Maar U,Heer, u laat mij niet alleen, ook niet in de woestijn. U herinnerde mij Marthe Robin en haar voorbeeld met daarbij nog het lezen van de citaten. Wat een overvloed aan genaden! Dank voor de diepe vrede daaruit gekomen. Amen.

Emjee schreef op 20 februari 2021 om 21:24

Ook in de woestijn blijf ik bij Hem…
Die woorden blijven hangen.
Hij blijft bij mij.
Maar ik bij Hem?
Ik heb er dus ook wat te doen: blijven. Bij Hem.
Heer, laat me bij U blijven!

luís Weel schreef op 20 februari 2021 om 21:09

Alles achterlaten en Jezus volgen. Wat moet ik me daarbij voorstellen. Er zijn voldoende voorbeelden in het leven die laten zien dat mensen van het ene moment op het andere een nieuwe wending aan hun leven gaven. Bij anderen is er sprake van een landurig groeiproces. In mijn kinderjaren gingen we dagelijks ‘smorgens vroeg door weer en wind lopend naar de kerk. Ik kon nauwelijks lezen en het kerkboekje. Daar las ik, zonder te begrijpen iedere keer “je zus”. Opeens ging er een lichtje branden en ontdekte ik het woord Jezus. Op dat moment maakte mijn hart een sprongetje van blijdschap. Jaren later bedacht ik dat Jezus en je zus en broer zo nauw met elkaar verbonden zijn.

Gerda schreef op 20 februari 2021 om 20:43

Om Christus toe te laten en te voelen dat Zijn gelaat mij bestraalt, heb ik een afbeelding van een oud mozaïek van Christus Pantocrator op mijn bureaublad gezet. Hoe langer ik kijk hoe ongemakkelijker ik mij voel. De grote afstandelijke ogen en de kleine zuinige mond lijken me te zeggen: je hebt niet genoeg gedaan. Ik kijk weg en blijf verward in het ongewisse.

Bart schreef op 20 februari 2021 om 20:34

God heeft wij langs woonzorgcentrum en begeleidster mij een duwtje in de rug gegeven, omdat ik na een jaar thuis-verblijf weer ‘op straat’ mocht en mijn vertrouwde omgeving mocht opzoeken met een wandeling naar ons Prinsenbos. Dat deed me goed en het was heerlijk om die vrijheid van God in Zijn natuur met de zon te mogen verblijven en genieten. God heeft mij langs mensen en andere zaken en personen daartoe de kans gegeven. Dank U voor deze vreugdevolle blijheid, het genieten van Gods natuur en nu de gezonde vermoeidheid die mij deze avond is overkomen.

Olivia schreef op 20 februari 2021 om 20:17

Iedere dag zendt God aan ons zijn zegen. Iedere dag schenkt God aan ons zijn trouw. Iedere dag opnieuw en opnieuw. Omdat Hij van ons houdt. Elk moment schept God in ons nieuw leven. Elk moment opnieuw totdat wij zijn bevrijd.

Elze schreef op 20 februari 2021 om 20:17

Wat mooi om deze retraites te volgen, en om de diepte in te gaan samen met God.
Ik voelde een groot verlangen om tijdens deze 40-dagen tijd zinvol te zoeken naar God, bewust in alle rust en stilte Zijn aanwezigheid te zien en te horen. En om HeerJezus in de ogen te mogen kijken.
Ik moet nu nog even wennen, ik sta als protestant christelijk in het leven en dat is fijn en goed…. maar toch wel anders als deze katholieke beleving.
Ik ben blij om deze 40 dagen te delen met alle anderen mensen die hier meedoen, echt bijzonder!

Anamaria Torfs schreef op 20 februari 2021 om 19:59

Vandaag in stilte, gaan wandelen, en zo om dichter bij God te zijn… het doet goed met Hem te praten, in deze tijd die voor
iedereen zo moeilijk kan zijn, maar als ik zie wat God ondertussen ons zo veel geeft, ben ik hem zo dankbaar…
Ook dankbaar dat ik deze retraite kan mee volgen, een echte rijkdom voor mijn ziel.
Elke dag voel ik bij dichter bij bij God, bij deze dagen van de vaste.

Karen schreef op 20 februari 2021 om 18:52

De woorden ‘Ben ik het waard om…’ klinken frivool en toch pathetisch, alsof ze hunkeren naar gratuite invulling van een toevallige passant die responderen zou met: “Ja, ja, stop nu maar met snuisteren in het boetiekje van affirmaties”, terwijl dat net niet is waar het om gaat. Waar het om gaat, woekert veel dieper in een bodemloze tobbe waar de vraag zichzelf steeds weer kwetst: ‘Ben ik het waard gezien te worden met een vlek op mijn ziel? Maar, ik volg je, Yeshua, ongetwijfeld, ik volg, beetje verborgen nog, maar ik volg.
Van harte dank voor deze rijke retraite vol schoonheid en troost. Ik word ook steeds geraakt door de reacties hier en vandaag heel specifiek door de bijzondere woorden van Joke Hilhorst… ❤️

Wouter schreef op 20 februari 2021 om 18:44

De lege verlaten plaats. Soms doet het deugd. Alleen zijn met gedachten is niet altijd aangenaam. Kan iemand zich gesteund voelen ook deze tijd?

Anne Marie van Wieringen schreef op 20 februari 2021 om 18:30

Wat vreugdevol is het om te kunnen zeggen, uitroepen!: “God, ik ben van U”, ook al voel ik het niet. Het gekke is, dat als ik het heb gezegd, er in mijn binnenste iets met mij samenvalt. Dan dank ik God. Dan bid ik nu voor ons allemaal: lieve God, omhul ons met Uw liefde en doordring ons van Uw kracht.

Gerry schreef op 20 februari 2021 om 18:26

Ben heel blij dat ik deze meditaties met iedereen die meedoet mag delen. Ik ga momenteel door een lastige tijd (dinsdag is er een blaastumor verwijderd) met vooraf alle onzekerheid en ook nu nog. Maar ondanks dat voel ik heel veel vrede en vreugde en doe vandaag voor het eerst mee, samen met mijn man, die me ook al drie weken dagelijks een uur behandeld. In mijn ogen gebeuren er wonderen. Ik heb de operatie met veel interesse gevolgd. Had totaal geen bloedverlies en geen pijn.

Nadia schreef op 20 februari 2021 om 18:18

Laten stromen; laten komen; laten op mijn pad bewandelen met een gerust hart; zolang ik ethisch goed vertrek en misschien het niet juist ethisch uit komt tot die ander leert mij de drempels van die ander en mezelf te kennen; te verstevigen om verder te gaan.

irène schreef op 20 februari 2021 om 17:54

Jezus liet tollenaars en zondaars toe en ging er mee aan tafel liggen. zonder voor oordelen. Zonder met de vinger te wijzen.
Zonder zich aftevragen wat de persoon allemaal wel niet verkeerd deed. Hij roept ons op om ook niet ver veroordelen.
Niet met de vinger te wijzen. Maar eerst eens met aandacht te luisteren zonder op voorhand al een menig gevormd te hebben.
Zeker een punt om aandacht voor te hebben tijdens de vasten

Tineke schreef op 20 februari 2021 om 17:29

Geef mij toch alstublieft een teken of ik de juiste keuzes maak. Is dit de juiste man, is dit de juiste baan? Ooit was er een stroom waarop ik mee mocht drijven, en was ik zeker van de juiste weg, nu lijkt het toch echt dat ik zelf moet kiezen met alle onzekerheid van dien.

mabo schreef op 20 februari 2021 om 16:44

wat voel ik bij Zijn krachtige roep .. voor mij maakt dat niet veel uit .. 79 jaar wat is er nu nog te veranderen aan de gewoontes in mijn leven .. Ik kan enkel nog afwachten en hopen op een goede gezondheid verder .. Of Christus daar iets aan kan veranderen betwijfel ik .. zelf het leven leren aanvaarden met zijn hoogtes en laagtes .. en er het beste trachten van te maken ..vooral nu letterlijk alles wegvalt voor ouderen omwille van corona .. geen bijeenkomsten .. geen wandelingen en sporten samen in groep en geen enkel bezoek van familie vrienden of kennissen .. enkel nog zorgen voor jezelf .. eten en onderhoud

Erna schreef op 20 februari 2021 om 15:53

Gezien worden, gekozen worden. Soms stemt het mij blij, maar dikwijls ook worstel ik ermee, waarom ik? waarom wij? Want die keuze is niet vrijblijvend.
Prachtige tekst van Bonhoeffer.

Lisette Jail schreef op 20 februari 2021 om 15:34

Jezus volgen doe ik dat?
Ik volg zijn weg, Hij is mijn wegwijzer.
Zijn verhalen geven mij rust, vrede ook geluk.
Toch Hem volgen tot het kruis vind ik moeilijk.
Hij leert me dat na het kruis de verrijzenis komt, dat leert Hij mij.
Dit jaar heb ik deze verrijzenis mogen mee maken.
Na jaren ziekte, door een operatie terug gezond.
Die jaren van ziektetijd dat was mijn kruis.
Geholpen met het ziektekruis door familie, vrienden, dokters en zeker ook door het gebed.
Mijn liefde voor de helpende mensen en het gebed gaf me kracht om het kruis van ziekte te dragen.
Heer laat ik je altijd binnen komen?
Ik weet het niet, maar blijf me nabij dank U Heer.
Dank voor de eerste online geleide gebedstijd met de schrijver van onze retraite, Bert Daelemans sj.
Heer blijf ons allen nabij Amen

Iet van Os schreef op 20 februari 2021 om 14:49

steeds meer komt er ruimte “iets”toe te laten

Annie Wijnant schreef op 20 februari 2021 om 14:46

In het gebed van vandaag
Ik laat God toe
Hij laat mij niet in steek
En toont mij de juiste weg
We moeten veel verwerken door onze keuze
Maar door ons gebed en meditatie vinden we de rust
Ik heb gekozen voor ons geloof
Vrede al goeds

Hans schreef op 20 februari 2021 om 14:34

Wij zijn op geleide.
In omheinde toewijdingstijd
gaan staan voor het Aangezicht,
niets dan dit aanzien, me bekeken weten,
oprecht genegen, heeft iets van de intimiteit
van ‘t oog in oog zijn opgenomen, stelt me voor
dat ik dit herken, erken in deze ene bewogen
tegenover mij komer, laat ook ik dan
deze dag mijn wachten achter,
vast ontlast velen tot feest?

In de Aanloop komen
‘mensen van de weg’
elkaar als metgezel
herkend zij aan zij
vrij open nabij.
Aanzicht
zijn wij.

Ingrid schreef op 20 februari 2021 om 14:19

Ik werd geraakt en werd ontroerd toen ik mijn ogen sloot en Christus voor mij zag, tijdens het beluisteren op you tube.Door de vioolsnaren op de achtergrond kwam ik helemaal tot rust en dankte God voor zoveel genade.Ik dank ook voor het feit dat ik kan meedoen met deze retraite. Het zet me echt aan het denken.Het is zegenend.

Nico schreef op 20 februari 2021 om 13:55

Onwennig, ik voel de lauw warme verschijning
kennelijk is mijn gebed verhoord,
de moed Hem onder ogen te komen
amen

AgnesErk schreef op 20 februari 2021 om 13:20

Heel mijn leven hoorde ik zeggen ‘volg Hem’ en k was volgzaam aan mijn opvoeding, aan mijn ouders, aan de maatschappij. Katholiek zijn was in, was goed.
Volgzaam aan mijn opvoeding. Jezus leren kennen vanuit een afstand, met heel veel ruis.
Nu sta ik in de menigte die Jezus willen zien en horen. Ik sta helemaal achteraan. Uiterlijk een mens zoals wij, maar wat zegt Hij toch allemaal ?
Ik hoor Hem in mijn eeuw zeggen ‘volg mij’. Hij is hier bij ons. Ik voel Hem dichtbij in deze retraite, met zijn liefdevolle kracht.
War vraag Je toch van ons ? Je weet toch hoe wispelturig en wat afkerig van braaf zijn ik ben. Je weet toch hoe we zijn ?liever genieten dan Jou volgen, je kent ons toch. Waarom dan ‘volg mij’ en ‘leven verliezen’ en ‘geef weg’.
Is dat de weg naar een rechtvaardiger werel, de weg naar Uw droom ? Ja, ik wil met je meelopen, verborgen in de menigte, helemaal achteraan.
Ik voel Jouw liefdevolle kracht in mij gaan. Heer, maak mij wakker, houd mij wakker. amen

Manteleers Denise schreef op 20 februari 2021 om 11:41

Dankdat ik dit kon mee beluisterenAangenaam, intens, begrijpbaar en zegenend.

Anne-Marie schreef op 20 februari 2021 om 10:58

Dank zij het gastenboek ervaarde ik dat er verbondenheid was, veel. Ik had het niet ervaren, omdat ik het gebed wat later op youtube meebad, wegens afwezigheid om 9u30. Dank aan de priester voor de begeleiding, ook dàt is geven aan mensen in nood. Dank aan alle medebidders voor het samenzijn, en aan de gasten die zich hebben geuit in het gastenboek. Jullie gedachten brengen leven in mijn gebed, ze maken de verbondenheid meer voelbaar.

Nellie schreef op 20 februari 2021 om 10:23

Net de dienst beluisterd ssmen met mijn man.dat was fijn om te dat samen te doen..Hij kwam daar speciaal voor naar onze slaapkamer…Vanmiddag naar mijn heel zieke zus in het ziekenhuis in Utrecht.Haar dochter heeft gevraagd met haar te spreken over ” wat en hoe als je moet gaan sterven” zij heeft een goede relatie met haar moeder, mijn zus maar zij kan haar geliefden niet loslaten:en kan zich niet overgeven aan zorg, want ze heeft zelf altijd gezorgd.er waren heel veel zorgen in haar gezin. dus een heel ding ….vanmiddag…..Wij hebben samen dit bij de Heer gebracht…en ook hebben wij intens gebeden voor Joke Hilhorst: wij kennen jou niet, maar de Heer wel! Wij geloven dat Zijn Geest dwars door haar “beperkingen” heen kan breken en haar hart kan aanraken en haar gevoelens terug kan geven!!!Heer ontferm U ! Over haar, over zus Angenieta, over ons !Over jullie allen! Sjalom! deze prachtige zaterdag!