Gastenboek

An schreef op 23 februari 2021 om 01:46

“Niet het vele weten, het gaat om weinig”
“De vreugde hervinden, blij zijn”

Boodschappen die meerderemalen in verschillende hoedanigheden (ontmoetingen met bv vrienden) tot mij komen. Is dit hoe u mij een nieuwe richting geeft? Ik zeg: Ja. Uit liefde voor U. Ik blijf bij U, ook wanneer ik weer in die woestijn beland.

Joke schreef op 22 februari 2021 om 23:09

Wat zegt God aan mij?
Mijn leven lang, en het is al lang ( bijna 77 jaar) ben ik verwonderd over hoe ik mijn leven heb mogen leven.
Waar ik voor heb gebeden, dat heb ik niet gekregen. Wél heb ik gekregen wat ik nodig had.
Als ik van tevoren had geweten dat ik het leven moest leven zoals het gegaan is, dan had ik gezegd;
doe het lekker zelf! ( sorry voor mijn vrijpostigheid) want het was allemaal niet niks …
Maar het was wel mijn leven en het waren mijn builen die ik op liep. Meer dan 3 x ben ik gevallen maar ik kon ook weer op staan.
Wat moest ik veel leren en wat ben ik hardleers …
Want nog steeds is er veel werk aan de winkel.
En gezien mijn ervaring zal dit blijven tot mijn leven hier op aarde ophoudt.
Ondanks alles ben ik een gelukkig mens. Want ik weet dat ik het niet alleen hoeft te doen!
God is met ons.
God ik ben je zo dankbaar!

Karen schreef op 22 februari 2021 om 22:17

Heel, heel af en toe tracht ik mij het leven – mijn leven – voor te stellen alsof enig godsbesef niet zou bestaan, alsof er nooit een Yeshua op heilige grond heeft gelopen, alsof er nooit het gewijde water is geweest waarmee ik ooit besprenkeld werd, alsof…, alsof…, alsof… Een eindeloosheid aan artificiële ‘alsofs’ die niet één enkele tel lijken te assembleren met mijn geest en ziel en hart, want ondenkbaar is mijn leven wanneer ik niet de christelijke roots – de rots – zou voelen die ik zo intens liefheb.

Hilda schreef op 22 februari 2021 om 22:00

Deze visualisatie gaat peilsnel. Ik word geleid naar een plek in de woestijn waar aan mijn rechterhand een gestalte verschijnt die mij zegt te gaan zitten. Er verschijnt een soort rechthoekige boog dat later uitdijt tot een straal licht.
Het zegt mij dat in donkere duistere tijden een boog licht zal geven. Er is hoop!
En ik kreeg de zegen van Jezus Christus.

Wonderlijk hè?

Godelieve schreef op 22 februari 2021 om 21:44

“De Heer is mijn herder, niets kom ik te kort”. Deze zin houdt mij vandaag bezig. Ik bekijk mijn situatie hier in de gemeenschap: ik heb inderdaad al wat ik nodig heb,zowel op materieel gebied als geestelijk. Daarbij heb ik nog voldoende gezondheid om dienst te bewijzen. Het maakt mij heel dankbaar. En ik mag ook bidden voor velen. Hun zorgen en vreugden leg ik bij U neer Heer, dat alles wordt vruchtbaar door U.Amen.

Maria schreef op 22 februari 2021 om 21:42

Ik verkeer in de gezegende positie dat alle drie de zonen getrouwd zijn in respectievelijk Evangelisch, RK en PKN kerk, kleinkinderen zijn gedoopt. Bijzonder om stil bij te staan, stemt mij dankbaar in de hoop dat zij God blijven zoeken. Het dierbaarste geschenk wat ik van mij ouders mocht ontvangen is mijn gelovige opvoeding, vader was fan van moeder Theresa, moeder zong in het koor, Maria was haar troost en toeverlaat, Ik hoop de mensen om mij heen te mogen inspireren, door “ Wijsheid, Oprechtheid en Eenvoud, “ en door mijn geloof handen en voeten te geven.

Wil schreef op 22 februari 2021 om 21:02

Mooi citaat van Messchonnic! Dank daarvoor.

Bart schreef op 22 februari 2021 om 21:00

Gisteren heeft men mij boos gemaakt, omdat ik het goed voor had om voor de waarheid uit te komen en de ander is dan ook kwaad geworden zonder al te veel woorden. Voor mij was dit een soort woestijnervaring en het antwoord, dat ik schijnbaar verkeerd gegeven had, is gelukkig toch aanvaard geworden en daar ben ik blij om. Bij levensfouten maken of ‘vijandschap’ tussen mensen: daar kan ik niet tegen en blijf zoeken met contacten en ik vind het jammer dat de andere ‘partij’ dat niet wil en er niet voor openstaat. Dat doet me pijn en dat veroorzaakt verdriet, maar ik blijf vergeving zoeken.

Trees schreef op 22 februari 2021 om 20:55

God ik heb behoefte om bij u te zijn Dank u dat u mij de gelegenheid gaf te leren luisteren naar de mens in nood zelfs door de telefoon kan je een ander tot steun zijn Nu wil ik bij u alle zorgen neerleggen Jezus ik denk aan de baby die in de container is gegooid gelukkig kon de politie het redden en bracht haar naar het ziekenhuis haar leven is stabiel .Maar de moeder ? och Heer u kunt haar zorgen en verdriet zegen haar en laat haar door iemand opgevangen worden als ze gevonden is Jezus ik vertrouw op u Geef mij uw licht om altijd ja Vader te zeggen laat mij uw gelaat steeds ontdekken en zien Trees

Nellie schreef op 22 februari 2021 om 20:53

Vandaag flitste het zomaar door me heen: er kan wel eens iemand op bezoek komem…een verrassend bezoek…dat was totdat ik hiermee ging zitten niet gebeurd.Maar was het dé Grote VRIEND Die Zich meldde?Sinds gisteravond 2 kl.kids te logeren van 9 en 7 en die houden mij/ons wel bezig…dus nooit aan die Vriend gedacht.Wel aan de Schepper. Want opa was op tijd uit het werk zodat we nog uurtje konden wandelen in een prachtig bos bij kasteel Oldenaller waar we al ons hele leven( op zondag)plachten te wandelen als we dat even “ergens anders” willen doen.Wat een feest met 2kids.het is dat we in de verte de A28 hoorden en aan de andere kant de rijksweg, anders waanden we ons in het Paradijs (i.p.v. de woestijn) zeiden we nog, wat een natuur…eh. ja..die woestijn heb ik al veel in vertoefd, als ons( huwelijks) leven niet ging…..dus daar wil ik niet steeds intrekken.Jezus we willen U graag naast ons op een paradijspad..en wil U dan spreken met ons net zoals U met de Emmaüsgangers deed?Ennons de schriften uitleggen ennons daarover verwonderen?blijf bij ons nu de avond is gevallen en de nacht komt en spreek en openbaar ons in onze dromen zoals bij de profeet Joël is voorzegd….sjalom!

Johannes schreef op 22 februari 2021 om 20:49

Ik mag bij hem komen en gerustgesteld worden en actief wachten op de zachte stem van de Heilige Geest!!

Anna schreef op 22 februari 2021 om 20:29

Laat je gave achter bij het altaar.
Welke gave ? Wat moet ik neerleggen bij Hem om ruimte te maken voor Hem en voor nog niet ontdekte andere gaven?
Ik hoop zo dat het me lukt om dat te ontdekken en rust te vinden en echt gelukkig te zijn.

Peter van den Berg schreef op 22 februari 2021 om 19:33

Mijmerend over het woord ‘laat’..dacht ik aan de troostende woorden: God die nooit laat varen het werk dat zijn hand ooit begon. God is bij me, ook als ik leegte in mezelf ervaar. God toelaten in de leegte. Hoe doe je dat? Ik wil God een warmer onthaal bieden.

Frits schreef op 22 februari 2021 om 19:24

Wat een vreugde geven de teksten van de 40 dagen tijd. Verlichtend

José van Boxmeer schreef op 22 februari 2021 om 19:04

Wonderlijk en werelds wat er anno 2021 gebeurd met natuur en mensen.
En altijd weer de vragen door mensen gesteld aan die ene Ware Verlosser.
Doorgronden in stilte en zoeken in je binnenste……
Zo moeilijk en tegelijkertijd zo verlichtend.

camilla steen schreef op 22 februari 2021 om 18:55

God haalt het beste van ons naar boven, om vrij, en gelukkig te leven, het zij zo….
Camilla

Wouter schreef op 22 februari 2021 om 18:48

Gods woord brengt vrucht. Een woord kan ook zoveel kwaad doen. God geef moed.

annelies schreef op 22 februari 2021 om 18:22

Met Jezus de woestijn in.
Dank voor Uw ontmoeting, Heer
En dank aan onze begeleider

Anne Marie van Wieringen schreef op 22 februari 2021 om 17:32

Ik voel me omhuld, ik voel me gedragen, opgenomen in het grote geheim, dat leven heet.
En Jezus zegt: “Meisje, sta op en vervolg je weg in liefde in mijn naam.
Handen geopend, loslaten, God laten zijn en zeggen: “God, ik ben van U. Dat geloof ik, dat beloof ik. Schenk mij van Uw kracht.”
Lieve God, lieve Jezus, ontferm U over ons. Wees met elk van ons, zoals U op het moment het meeste nodig bent.

Olivia schreef op 22 februari 2021 om 17:32

Wanneer ge vermoeidheid voelt, is er geen beter hulpmiddel dan te rusten bij Jezus. Houd op en rust even. Hart aan Hart met Jezus is het meest rustgevend, het heerlijkste moment. Vermenigvuldig zulke momenten in uw dag. Sluit de ogen, leg het hoofd op het Hart van Jezus, naar het voorbeeld van de apostel Johannes. Ge zult er een wonderlijke kracht putten. Geef die daarna door aan uw omgeving. Door zo te handelen, lijkt ge op de honingbij die, waar ze oogst, zonder het te weten, ook de bloemen bevrucht. Merkt gij de vruchten niet, de Heer ziet ze wel.

Riemke schreef op 22 februari 2021 om 17:18

Soms heb je van die momenten dan lijkt alles somber. Je bent in de woestijn. Ik heb een kaart die ik bij toeval kreeg die als bescherming diende van andere post in de envelop. Er staat de volgende tekst op.
Al ging ik ook in een dal der schaduw des doods, ik zou geen kwaad vrezen, want Gij zijt met mij. Psalm 23 vers 4.
God is bij je ook in de woestijn. Ik heb de kaart zichtbaar neergelegd dan kijk ik ernaar en dat geeft mij kracht.
Bij ons in de kerk werd er gezegd dat het in deze zware tijd misschien goed is om stil te staan waar je dankbaar
voor kunt zijn. Ik heb net boodschappen gedaan toen ik naar huis liep hoorde ik een vogel zo prachtig zingen.
Dan ben ik dankbaar het zijn de lichtpuntjes van de dag.

luís Weel schreef op 22 februari 2021 om 12:44

Wonderlijk de natuur. Vorige week alles wit bedekt met sneeuw en mensen schaatsend op het ijs. De week daarop alles zonovergoten en mensen in bootjes op het water. Vanochtend in mijn kleine tuintje van 2 vierkante meter gele crocussen opgekomen uit een paar bolletjes die ik al twee jaar geleden achteloos onder de grond stopte. Ik verbaas me over Gods keuze. Vanuit mezelf denk ik vaak: de evangelist Johannes, die Jezus liefhad, zou vanuit menselijk oogpunt eerder dan Petrus het woord van Jezus verdienen: “Johannes, jij bent de rots op wie ik mijn kerk ga bouwen…” Maar zo zijn Gods wegen niet. Toen bisschoppen mij vroegen om bepaalde taken op me te nemen, heb ik na wikken en wegen besloten altijd maar een “jawoord” te geven, hoewel ik me niet in staat voelde om de opdrachten uit te voeren en in totale onzekerheid aan de slag ging. Hoewel ik nog steeds mijn twijfels heb of er werkelijk iets goeds uit voortgekomen is, ben ik toch dankbaar voor wat me in het leven overkomen is. Het was en is schrikwekkend en toch zo mooi.

Machteld schreef op 22 februari 2021 om 12:32

Wat mij trof in de Bijbelpassage is dat Petrus zei tot Jezus, “U bent de Messias, de zoon van de levende God.” Zijn geloofsbelijdenis leidt tot een nieuwe naam; Van Simon wordt hij nu Petrus, op wie Jezus zijn kerk wil bouwen. Als ik Jezus belijdt als de Messias, de gezondene van God, begint er een nieuw leven. Dank U, Heer, voor het nieuwe leven dat u uitstort over mij. Uw Geest vernieuwt mijn leven iedere dag. Als volgeling van Jezus Messias leef ik in een eeuwige lente, dag na dag.

AgnesErk schreef op 22 februari 2021 om 11:34

Uw Woord is tussen ons.
Het is stil in de woestijn en eenzaam. Ik zie een spoor in het zand. Jij verdrijft de hinder niet, de hete zon,de harde wind, ook niet voor jezelf.
Ik loop in jouw voetsporen van twintig eeuwen, ik loop maar mijn weg ten einde. Ik zie een wolk engelenkoren boven Jou hangen. Jezus Jij gaat de duisternis in maar het licht is rond Jou.
Ik hoor Je zeggen ‘dochter van Jan en Myra, je bent een gezegend kind’
Heer, laat mij uw zegen waardig zijn. amen. Zo dankbaar om deze retraite.

Martine schreef op 22 februari 2021 om 11:32

terugkeren naar de bron, vandaag is het moeilijk, des te meer noodzakelijk. Was het gisteren te veel? Loslaten- terug naar de bron.

Wilma schreef op 22 februari 2021 om 11:28

Wat mij raakte was de zin: “Gij geeft uzelf als enige ware weg ten leven”.
Ik denk daarbij aan Hooglied 8:3 (HSV): ‘Al moet ik dwars door woestijnen. Ik zal triomferen met mijn Geliefde. Bij Hem wil ik zijn!’
Laat Zijn linkerarm onder mijn hoofd zijn en Zijn rechter mij omhelzen.
En laat die linkerarm de kant van het hart zijn. Zijn rechterarm is er om mij te omarmen. Om te zegevieren en te overleven!
Dat Hij mij ziet als Zijn geliefde is voedsel voor mijn ziel en misschien wel het goede zaad om Gods woord en liefde gestalte te geven in mijn leven. Jezus gaf de Tora op de meest complete manier gestalte. Hij is echt de grote leermeester en ik vertrouw er op dat Zijn Geest mij helpt, ik hoef het niet alleen te doen, het is pure genade.
Ik focus op Hem, dan geeft Hij mij dat duwtje, steeds weer…….stap voor stap. Samen ‘bloeien’, Zijn schoonheid zien, zelfs in de woestijn, leunend op mijn Liefste.

Gerda schreef op 22 februari 2021 om 11:11

Heer, dat ik mag leunen aan U die de zonden van de hele wereld wegdraagt is een groot troostvol mysterie.

Thieu Vanhees schreef op 22 februari 2021 om 10:49

Vita vigilia est!
Plinius de Oudere zag dit misschien nog niet in het christelijk perspektief, maar hij wist het wel!
Dagelijks alert zijn voor het bezoek van God!
Ik voel me gelukkig zo’n goede Vriend te hebben. Ik verwacht Hem dagelijks op bezoek.

Riet schreef op 22 februari 2021 om 10:26

Wat een bijzonder troostende gedachte van Bonhoeffer: wat de mensen en ikzelf ook over mij denken wie ik ben: ik ben van God!!!
Om elke dag weer te lezen en te overdenken…..

Miek schreef op 22 februari 2021 om 09:46

“De woestijn zal bloeien!
Wie zijt gij toch, mijn Geliefde?

irène schreef op 22 februari 2021 om 09:17

De heer geeft mij alle dagen een duwtje in de rug. Bij hem kom ik iedere avond tot stilte. Leg mijn zorgen en gedachten maar ook mijn vreugde en dankbaarheid in zijn handen. voel de rust over mij komen geschonken door Hem.Na een mooie of soms moeilijke dag. Ik weet bij hem vind ik steun, bij hem kan ik alles achterlaten. Je hoeft niet perse een antwoord te krijgen. Hij stuurt me telkens op nieuw

Sylvia schreef op 22 februari 2021 om 09:15

Woestijn, onvruchtbaar, dor en kaal. Inkeer, uitzuivering. Niet wetend. Vertrouwend op wat nog niet zichtbaar is; de ons Toe-Komende.

Marc schreef op 22 februari 2021 om 09:07

Laat U aan mij gebeuren. Verstoor mij. Ontregel mij. Maar blijf bij mij. Alstublieft.

Annie Wijnant schreef op 22 februari 2021 om 08:28

Ik luister naar zijn stem
Laat Hem toe in mij
Hij is mijn voedsel voor altijd

Trees schreef op 22 februari 2021 om 07:13

Jezus roept ook vandaag mij Hier ben ik Heer om te luisteren Hij houd van iedereen Hij vraagt ook mij ieder lief te hebben IK vertrouw op U Jezus ik ben uw kind en Gij geeft alles wat ik nodig heb Trees

Anita schreef op 22 februari 2021 om 06:36

Ik voel me een kind, het is NIET zoals Jezus kind van God. Maar gewoon een kind dat geliefd is, welkom is, waar ik altijd bij kan zijn wanneer dan ook, zonder grenzen. De laatste vergeet ik nog weleens. Of te vaak. Zonder grenzen, onvoorwaardelijk iemand liefhebben is denk ik niet voor een mens bestemd zonder de liefdesstroom van Boven. (ik voel het als boven natuurlijk als zo’n liefde)
Ik vergeet nog wel eens of te vaak!

luís Weel schreef op 21 februari 2021 om 21:48

Met 3 studenten in het Amazonegebied op een eiland, zonder radio en comunicatie. Ik keek somber naar de ondergaande zon en ineens kwam de gedachte: nu weet niemand meer van mijn bestaan af en anderen weten ook niet of ik besta. Een paar weken later werd ik ernstig ziek met rond de 41 graden koorts. Indianen behandelden mijn opgezwollen been met boomschors
en kruiden uit het bos. De volgende dag een moordende tocht van ongeveer 7 uur door het oerwoud lopend begeleid door de Indianen, iedereen met een grooot kapmes om een weg te banen en verdedigingswapen tegen dieren. Ik verbaas me er nu nog over dat ik geen moment angst gevoeld heb en herinner me niet eens meer de pijn en beroerdigheid. Ik herinner me niet of ik gebeden heb of niet. Die momenten zullen me altijd bij blijven…Wonder boven wonder liep alles goed af. Het afgesneden zijn van de wereld en de stilte gedurende lange tijd op verre ritten door een halfwoestijn hebben voor mij altijd iets rustgevends gehad. Gek, ik voelde me veilig en zei op het einde van dit soort avonturen een gebed van 3 woorden: “God zij dank”.

Hans schreef op 21 februari 2021 om 21:48

‘Jij bent ‘petros’ en op deze ‘petra’ zal ik bouwen’.
Dat kon vast des te meer tot de verbeelding spreken
daar in die tijd Petra, in rotswanden uitgehouwen,
een prachtige handelsstad was,
waar mensen van heinde en verre kwamen.
Petros (Grieks) is de mannelijke vorm van dat woord.
Vrijblijvend was dat niet; Rots is een bijbelse aanduiding voor God.
Van de ‘ekklesia’, de uitgeroepenen, de vergaderden,
zou Petrus (Latijns) zelf later schrijven:
‘ook julliezelf worden opgebouwd als levende stenen’. (1 Petr. 2,5)
Laten we durven dromen over een groots visioen
om een kleine als wij zijn met velen te wezen.

Hans, ‘Johannes’, ‘God zij genadig’, ik kan er wel wat mee.

Maria schreef op 21 februari 2021 om 21:46

“ De Geest drijft mij de woestijn in “ U kent mijn zuchten en klagen, U ziet mijn tranen en wanhoop, maar ook mijn Vreugde en Dankbaarheid. Heer ik vraag U de Genade van Wijsheid en Volharding

Gerda schreef op 21 februari 2021 om 21:45

Zie de Mens. Ik heb Hem gezien in zijn kwetsbaarheid, zijn passie, zijn overgave, zijn dienen en ik probeer te blijven kijken.

Hilda schreef op 21 februari 2021 om 21:43

Ik heb na. jaren zwerven in de woestijn mijn God gevonden. De strubbelingen zijn verdwenen als sneeuw voor de zon!
Vandaag de laatste ijsresten gezien; ze stonden te schitteren in de zon als kristallen in de woestijn. Dat idee bracht me bij Jezus’ tocht door woestijn, Zijn beproevingen daar zijn echt van hele andere orde. Maar door het zijn van de ijskristallen ben ik op het spoor gezet van Jezus zuiverheid.

Karen schreef op 21 februari 2021 om 21:41

Ultieme verlatenheid en ultieme beproeving van Gods zoon. Een ‘ultimiteit’ die almaar ultiemer wordt. 
Zwijgzaam kniel ik in het droevige zand. 

Godelieve schreef op 21 februari 2021 om 21:38

Jij bent Petrus, dat is rots. Vandaag hoor ik God mijn naam uitspreken:Godelieve: Gode lieve, geliefd door God. Ik laat dat dieper in mij indringen. Geliefd door een hartelijke barmhartige God,zomaar om niet. Ik heb niets om iets terug te geven, enkel dit: “Doe met mij wat U goedvindt “Dank U voor de diepe vrede in mij.

Maria schreef op 21 februari 2021 om 20:59

“ De Geest drijft mij de woestijn in “ U kent mijn zuchten, boosheid en klagen, U ziet mijn tranen en wanhoop, maar ook mijn Vreugde en Dankbaarheid. Heer ik vraag U de Genade van Wijsheid en Volharding

camilla steen schreef op 21 februari 2021 om 20:58

Ik spreek vertrouwelijk met Hem, zoals ik met een vriend spreek.
Tussen ons hoeven er geen geheimen te zijn.
Maar waarom zegt men dan : God vind je in de mensen, daar kan men niet altijd alles tegen zeggen he?
In sommige mensen vind men misschien God, ja….

Francine schreef op 21 februari 2021 om 20:32

Wie duwt mij? En waarom de woestijn in? Waarom juist nog verder die woestijn waarin ik al een jaar verkeer? En nog belangrijker: wie leidt mij de woestijn uit? Ik zie geen zinvolle toekomst zonder mijn geliefde. Welke mogelijkheden biedt de Coronatijd om een nieuwe weg in te slaan? Geen. Kies ik de eenvoudige weg….het is makkelijk…ik heb genoeg in huis om het te beëindigen. Ik bid, ik ga slapen en ik droom. Ik droom dat ik deelneem aan een radioprogramma. Ik vraag: moet ik het presenteren? Nee, ik ben een soort side-kick. Ik hoef slechts te lachen om domme grappen van de presentator en antwoorden op zijn vragen over mijn leven, om de tijd tussen de muziek te vullen. Mag ik dan wat verzinnen, vraag ik. Want ik heb niets om over te vertellen….Dat mag. Mij wordt gevraagd: wat doe je voor werk? Ik verzin en terwijl ik vertel wat ik doe als werk(niet echt wat ik doen, maar wat ik zou doen…wat ik verzin dat ik doe) word ik wakker. Ik spring uit mijn bed. Dit is het! Mijn uitweg uit de woestijn!!! Mijn ingegeven in mijn slaap, in een droom. Voor het eerst sinds lange tijd stroomt de energie door mijn lijf. Of het me gaat lukken? Dat weet ik niet….maar ik geloof, ik geloof, ik geloof…..niets is toeval. Ik ga een plan maken om het te realiseren en ik ga er mee aan de slag. Maar niet zonder eerst Hem te danken voor wat mij is in gegeven. En te danken voor de sprank hoop….dat zelfs als dit niet zou lukken er zomaar iets kan ontstaan. Juist wanneer je het niet verwacht.

Iet van Os schreef op 21 februari 2021 om 19:17

zit nog wat vast in de woestijn maar in de natuur tijdens mijn tuinieren vond ik Hem weer terug. daardoor kwam ik in beweging en hoorde de vogels weer naar mij fluiten.
de zon was de warmte die Hij me gaf . ben dankbaar

Madeleine schreef op 21 februari 2021 om 18:54

De zoom meditatie heb ik al meerdere keren beluisterd en ik krijg er niet genoeg van. Het raakt me recht in het hart. Eén woord dat me sterk achtervolgt is “openbloeien”. Door de biddende manier van inspreken ga je vanzelf mee in een gebeuren dat je diep raakt. Heel veel dank voor deze intense belevenis.

Wouter schreef op 21 februari 2021 om 18:48

Petrus heeft een groot geloof. Daarom kunnen we met en op hem bouwen. Goede stenen zijn voor de Kerk kan nog voor problemen zorgen. Waar trek je de grens tussen vriend en naaste?

Hanne Weitjens schreef op 21 februari 2021 om 18:44

Ik ben geraakt doordat Ik niet alleen goed of weinig of verkeerd doe, maar dat ik ook een parel ben en dat ook heb gekregen.