Gastenboek

An schreef op 27 februari 2021 om 23:45

“Durf ik zo lief te hebben? Durf ik zo voor Jezus te kiezen, als mijn Weg, mijn Waarheid, mijn Leven?” Ik voel beweging in mij als ik die zin lees. Een kriebel in mijn buik, een verwachtingsvol gevoel in mijn borstkas. Dat wil ik Heer. Dat is een vraag die ik mijzelf meerdere keren heb gevraagd. En ja, dat wil ik. ‘Radicaal liefhebben’ is wat in mij opkomt. Is dat hetzelfde? Hoe dan ook, ik probeer terug te gaan naar mijn hart. Want als ik naar mijn hoofd ga denk ik: welke stappen heb ik dan te ondernemen? En mijn hart zegt: ga, loop, en je zal vanzelf zien. Heer, ik vertrouw. Veel liefs.

AgnesErk schreef op 27 februari 2021 om 23:31

Heb je vijanden lief en bid voor wie jullie vervolgen” wat een ontroerende, mooie woorden. Durf ik zo lief te hebben ?
Jezus, ik durf er niet goed aan denken welke vervolgers Jij had, en wat ze U aandeden. Jouw kruisiging daar denk ik niet graag aan, het is te wreed, te erg, de barbaren van toen mochten doodvallen. Maar Jij bleef voor hen bidden.
Mijn moeder haar 19 jarige broer en vader sneuvelden in de oorlog.toch zegde ze op de andere volkeren ‘och, het zijn ook iemands kinderen’ mijn moeder was vroom. Zij leerde mij niet haatdragend te zijn.
En ach, de oorlogen duren voort….
Daarom vraag ik Heer, verjaag de duistere krachten, ook in mij. Blijf ons nabij aub Amen

Marijke schreef op 27 februari 2021 om 23:06

Deze eerste week van de retraite en in het bijzonder de meditatie van vanochtend heb ik als een geschenk ervaren. Ik vond het heel fijn om de kernpunten van elke dag vandaag terug te horen en opnieuw te beleven.
In de bijbeltekst van vandaag legt Jezus de lat heel hoog. Dan is het niet eenvoudig om spontaan JA te zeggen en tot overgave te komen.
Toch wil ik mij oprecht inzetten om Hem te volgen.

Martine schreef op 27 februari 2021 om 22:21

Door de tijd heen kwam ik tot inzicht .dat inzicht zei min .wat je uitstuurt ook onbewust door onwetendheid .wat dus belangrijk is gedachten gang zuiver te houden .
doordat te beseffen kan ik ook beter vergeven .dit is natuurlijk een proces maar het maakt vrij .en vraag God het werk te doen in deze situatie voor het welzijn van alle betrokkene .op deze manier word er ziuvergehandeld.

Karen schreef op 27 februari 2021 om 22:12

‘We hebben deze zondag geen plaats meer in de kerk.’ – …maal x-ste keer. Geen verwijt van mijn zijde naar de lieve man toe, wel inwonend een heftige emotie, want de pijn snijdt na haast een jaar van ‘hostieloosheid’, een pijn waarvan ik vrees dat kerk en clerus die niet echt begrijpt, dan zouden – denk ik – oplossingen worden gezocht, gevonden voor mensen zoals ik. Niet erg, het is goed zo, want ik blijf bij Yeshua in de woestijn waar we samen zullen kijken naar hen die hem morgen ontvangen in zijn sacramentele gedaante en intussen schijnt het zonlicht in kerk en woestijn. En ik dank, ik dank, ik dank de hemel omdat ik hemelzijdank geen vijanden heb.

luís Weel schreef op 27 februari 2021 om 21:56

Of je nu goed bent, of slecht, op het eerste gezicht lijkt het of iedereen hetzelfde lot ondergaat. Soms, in onze ogen, komen de z.g. slechterikken er beter van af. Ik herinner me dat ik geroepen werd in het droge binnenland om het sacrament van de zieken toe te dienen. De man die me begeleidde op mijn tocht wees naar een huis aan de rechterkant van het pad en zei: Daar woont de moordenaar van een weduwe die alleen achter bleef na de dood van haar man. Kijk dat huisje links van je, daar woont ze nu alleen. Er brak onweer los en het begon pijpenstelen te regenen en zodoende keerde ik pas tegen zonsondergang terug naar huis. En toen opeens zag ik dat de stortbui de aarde bij het huis van de moordenaar doordrenkt had, terwijl het land bij het huis van de weduwe kurkdroog was gebleven. Mysterie….Authentiek geloof kun je zowel binnen als buiten de kerk vinden. Martin Luther king en Ghandi staan voor mijn gevoel dichter bij God, dan ikzelf. Met hun eigen leven hebben ze betaald voor hun oproep tot geweldloos verzet. En zo zijn er nog veel meer die getuigen van de weg die Jezus ons wijst, zonder dat ze daarbij ooit stil staan. .

Hilda De Corte schreef op 27 februari 2021 om 21:49

Achterhalen WAAROM iemand je kwaad berokkent en omgekeerd WAAROM je op iemand kwaad bent leidt tot begrip en schept de mogelijkheid tot verzoening.

Bart schreef op 27 februari 2021 om 20:46

Ik ben vandaag moeilijk tot gebed gekomen, maar opgetekend ivm evangelie over ‘volmaakt zijn ‘ – ‘elkander beminnen vriend en vijand’. Bidt voor hen, die je vervolgen en die je niet gaarne ontmoet of ziet, Blijf voor elkaar bidden al is bv je buurman of je confrater je vijand. Het gevolg ervan is: dat het niet alleen goed is voor hen maar ook voor jezelf, want door te blijven bidden voor je vijanden en daarbij naast je vrienden zal het niet alleen deugd doen voor jezelf, maar ook vruchten dragen voor je eigen leven, want die moet ook blijven groeien en bloeien voor volheid van liefde en naar volheid met God.

Jos van Halen schreef op 27 februari 2021 om 20:00

Ik heb vandaag in de kerk Uw nabijheid en de zegende handen mogen ervaren. Dank U JESUS.

Marie-Jeanne Swers schreef op 27 februari 2021 om 19:55

De vasten, een mooie tijd, een tijd om bij mezelf naar binnen te kijken. wie ben ik? wat verwacht men van mij? Kan ik dit liefdevol invullen? Deze retraite leert me weer even anders bidden. De aanloop naar de diepe ontmoeting met de Heer door eerst de gewone gebeden te zeggen en tot rust te komen. Zo kan ik met hem in de woestijn zijn en zo kan ik zijn licht gaan voelen op mijn gelaat. Heer, wees ons in deze vasten zeer nabij. Amen.

Wouter schreef op 27 februari 2021 om 18:42

Jezus is de Geest. Wij willen niet anders dan door hem vervuld worden. De geest, het licht, de deur, de liefde en nog zoveel goddelijke gunsten het zit allemaal vervat in God en niet in mensen. Help God om iedereen een plaats te geven waar hij en zij geniet en gelukkig mag zijn en voldoening vindt.

Danny schreef op 27 februari 2021 om 17:17

Iedereen zegt vanuit de volksmond veel sterkte.. Is het juist niet onze zwakheid onze kwetsbaarheid dat toelaat dat wij het niet meer weten. Onze rots loslaten en bodemloosheid ervaren in het niets afdalen en daar gebeurt de ontmoeting met het alomvattende zelfs het benoemen doet het tekort. Dat wat er altijd is en het mooie eraan is en dat kan je ervaren. Niemand valt eruit iedereen is welkom o voorwaardelijk niet zoals ons denken.

Olivia schreef op 27 februari 2021 om 17:06

Wij zijn Gods eigen volk, hem toegewijd. De volmaaktheid die God van ons vraagt, maakt ons tot kinderen van de Vader. Beminnen, ook al wordt onze liefde niet beantwoord. Rechtvaardig zijn tegenover onrechtvaardigen.
Hemelse Vader, geef dat wij daadwerkelijk de naastenliefde beoefenen en U steeds met toewijding dienen;

Maria schreef op 27 februari 2021 om 16:49

“ Heb je vijanden lief en bidt voor wie jullie vervolgen “ Druist tegen alles in en toch geeft het in zekere zin Rust en Vrede voor mijn ziel, hoe zeer ik ook gekwetst ben, hoe onrechtvaardig ik behandelt ben. Gevoelens van Woede, Verdriet, Machteloosheid, Onrecht, Boosheid, Teleurstelling brengen mij niet dichter bij God. Rust en Vrede daar en tegen wel “ Wat een Wijsheid “, Druist tegen alles in en toch en toch ik ga het proberen met hulp van boven en een knipoog naar boven ga ik de uitdaging met vallen en opstaan aan.

Anja schreef op 27 februari 2021 om 15:14

Lieve mensen, Deze week de STILTE retraite als een zegen en vruchtbaar ervaren. Ik dank onze God, Here Jezus. Ik dank ook Bert Daelemans en andere mensen, die zich hiervoor hebben ingezet.
Ik bid om een zegen voor iedereen en met name voor wie dat zo hard nodig heeft, dat je Zijn Nabijheid en Kracht mag ervaren.

Iet schreef op 27 februari 2021 om 14:45

gisteren 26 februari een zware dag gehad.
opgevoed met een nauw en zuiver geweten en altijd alles met liefde doen, en daarbij motto van mij lieve moeder: alles wat je uit liefde doet valt niet zwaar en een vader die voor iedereen, niemand uitgezonderd klaar stond.
bij mijn poging te verzoenen kreeg ik van 21 geleden de deksel zonder liefde en toelaten op mijn neus.
zwaar maar blijf geloven in mezelf al kost het me veel moeite .
echtgenoot en God dank dat jullie aan mijn zijde staan en steun geven verder te gaan en in mezelf te blijven geloven

Magda schreef op 27 februari 2021 om 11:51

‘Gedurfde kwetsbaarheid’. Deze woorden zijn bij me blijven hangen na het volgen van de zoommeditatie.
Ik vraag het me af: Durf ik me kwetsbaar op te stellen en tegelijkertijd mijn lasten overboord te gooien om tenvolle voor Jezus te gaan? Ik ben een gevallen mens en probeer het wel, maar dat is toch zo moeilijk!
Jezus blijft me aankijken en geeft me hoop… Opstaan en weer verder gaan, in het licht van Zijn gelaat.
Ik ben heel dankbaar voor deze prachtige meditatie!

Gerda schreef op 27 februari 2021 om 11:37

Ik heb zojuist Uw nabijheid en zegenende handen mogen opmerken en ervaren. Dank U Jezus.

José schreef op 27 februari 2021 om 11:31

Het is nog steeds een moeilijke weg.De keuze tussen waarheid, goed en kwaad.Probeer toch vol te houden met Uw hulp.

Mirjam schreef op 27 februari 2021 om 11:30

Zeer fijn, meditatief moment op deze zaterdagmorgen.
Dank u wel Nikolaas, dank u wel Bert!

Sylvia schreef op 27 februari 2021 om 10:24

Wat is het moeilijk je vijanden lief te hebben; zoals An schrijft, als men op je neerkijkt. Mij helpt het als ik bid, Heer vergeef hen, ze weten niet wat ze doen.

Hilda schreef op 27 februari 2021 om 09:55

Gods hulp vragen om iedereen open tegemoet te treden. Dank U voor Uw genade!

Mike schreef op 27 februari 2021 om 09:49

Vergeven! Vergeven in de dagelijkse omgang met elkaar wanneer men herhaaldelijk gekwetst, miskend of vernederd wordt.
Ik probeer te ontdekken wat er achter die houding is, gebrek aan zelfbewust zijn, onverwerkte kwetsuren? En er zijn nu eenmaal mensen die geen greintje empathie hebben, zich misschien wel bewust zijn van hun fouten maar “Het spijt me” niet over hun lippen krijgen. Dan kan men enkel zeggen: “ Heer erbarm U over ons “. Dan krijgt men medelijden en doet alles minder pijn.

wilma schreef op 27 februari 2021 om 09:07

Het is triest om te zeggen, maar er is veel ‘schijn-heiligheid’. Naam christenen. Ik heb met chr.hulverleners gewerkt die vonden dat de cliënt maar even moest vergeven. Wat ze zelf niet eens uit ervaring wisten of deden. Echt vergeven gaat heel diep en is soms een moeizaam en pijnlijk proces en soms is het niet mogelijk en kun je zaken maar beter laten rusten en aan God geven, dat heb ik in de praktijk geleerd. Al die mensen die het zo goed weten te vertellen aan een ander, dus ook die ‘hulpverleners’, en zelf in gebreke blijven daar loop ik met een grote boog omheen. Is het voor een cliënt of jezelf niet mogelijk, dan is er altijd nog de barmhartigheid van een ongelooflijk liefdevol Vaderhart waar we op mogen vertrouwen! We zijn maar mensen.

Trees schreef op 27 februari 2021 om 07:17

God laten doen. Dit is voor mij wel moeilijk. Ik was deze nacht zo dikwijls in de woestijn God was wel bij me maar ik aanvaarde niet wat Hij vroeg Moge Hij me de kracht geven om te aanvaarden wat Hij wil, Goede God help mij ja te zeggen maar als het mogelijk is laat de pijn over gaan en help mij de ander echt lief te hebben Trees

Anita schreef op 27 februari 2021 om 04:59

Verdrietig dat het niet gehaald heb.
En of ik durf te vragen wordt een twijfel,
Beseffen dat het tot nu toe niet is gelukt.
Ik probeer de waarheid lief te hebben.
Probeer ook het goede van het slechte te onderscheiden en alleen het goede te kiezen.
Probeer ook God lief te hebben en mijn naasten.
Maar mijn vijanden wil ik liever zo ver mogelijk uit mijn buurt. Dat is dus zo verdrietig.

An schreef op 27 februari 2021 om 00:42

Laat je gave bij het altaar achter” (Mt 5:24). En verzoen… tsjee wat gaat deze diep en raakt ook bij mij een actuele kwestie. Hoe verzoen ik bijvoorbeeld met iemand waarbij ik het gevoel heb dat die persoon niet transparant is en achter de schermen zorgt dat de eigen behoeftes worden verzadigd (dat tegen de collectieve missie ingaat) en ook op mij neerkijkt. Zelfs nadat ik deze persoon herhaaldelijk heb benaderd met de intentie om te verzoenen en te werken aan vertrouwen. Ben ik niet puur genoeg in mijn intentie of heb ik zelf nog wat beteren in hoe ik in zn algemeenheid met behoeftes omga? Ik denk dat God voor mij hier nog een les heeft verstopt.. ik pak deze les aan en ga het aan. Dank U wel. Amen.

Nellie schreef op 27 februari 2021 om 00:34

Wat een van de retraitanten schrijft is zo herkenbaar!:dat mede-christenen, familieleden ja zelfs je Chr. echtgenoot geen sorry, het spijt me, of ik wilde je geen verdriet doen kunnen of willen zeggen!!!, zelfs niet als je aangeeft dat men je op je hart heeft getrapt/respectloos tegen je praat/ of zelfs gemakkelijk tegen je liegt of geen rekening met je houdt….het gaat me vaak door merg en been terwijl ik ook gewoon mens ben.Hoe zal het de Heer dan geen verdriet doen als wij geen vergeving vragen als de H.Geest ons ons tekort laat zien? En ook de bede: gelijk ook wij vergeven…..gaat diep….

Heer help!!! Ik ben er soms zó moe van…
Toch shalom!voor een ieder! Deze nacht….

Maria schreef op 26 februari 2021 om 22:43

“ Laat je gave bij het altaar achter, ga je eerst met de ander verzoenen en kom daarna je offer brengen “ moeilijk en gecompliceerd een hele worsteling, ten diepste hunkert mijn ziel naar vrede en daar ligt ook mijn uitdaging. Als ik gekwetst ben, is Vergeving het toverwoord, maar wat als het voordurend gebeurt, of als er sprake is van psychische problematiek mijn vader zei altijd “ Sta er boven “ andersom is ook lastig als mij iets te verwijten valt of als er sprake is van een samenspel, wij zijn immers een gebroken schepping. Heer laat mij objectief reflecteren en mijn hart openenen voor degene die mij niet goedgezind zijn.

Wouter schreef op 26 februari 2021 om 21:30

Mensen zien en helpen dat is groeien in geloof. Alle mensen graag zien gaat alleen als alle voorwaarden voldaan zijn om tot volmaaktheid te komen. Heilige Geest geef kracht.

Bart schreef op 26 februari 2021 om 21:28

Mij kost het eigenlijk net veel moeite om verzoening te brengen of vergeving te vragen, als ik totaal ets verkeerd gedaan heb of de relatie tussen mij en iemand anders van de gemeenschap is gekomen of is geboren. Ik zou toch zo gaarne weer de vredestak met die persoon willen delen, doch in een bepaald geval doet de andere het niet. Wat dan? Wat te doen? Niet alleen bidden en blijven bidden met en tot God, maar toch pogingen blijven ondernemen= soms hele kleine van aandacht, van hulp, van belangstelling en dit blijven doen: volhouden soms jaren lang en dan er toch iets gebeuren: erin geloven!

Antonia schreef op 26 februari 2021 om 20:55

Verzoenen…..het woord op zich is al een prachtig woord. Verzoenen….vertroosten….verbinden…verwonderen…vergeven.
Als we ons eerst met onszelf kunnen verzoenen dan zijn wij al een eind op de goede weg. Want dan kunnen wij er ook beter mee omgaan als iemand ons kwetst. Dan laten wij dit eerder bij de ander. Jezus zei: “Vader vergeef het hen…zij weten niet wat ze doen”. Zo knap!!

Karen schreef op 26 februari 2021 om 20:09

Veelvuldig dragen gave en offer tranen naar het altaar – …tranen van droefheid, tranen van vreugde, tranen van ontroering,…,….

Magda schreef op 26 februari 2021 om 19:21

Deze week is het voor mij heel moeilijk geweest om te bidden. Ik heb de meditaties dan ook wat links laten liggen, na een veelbelovende start.
Ik voel me wat eenzaam en verlaten. Het zand van de woestijn snijdt al enkele dagen door mijn ziel.
Maar vandaag heb ik de draad weer opgepakt. Het beeld van Jezus met het kruis op zijn schouder heeft me onverwachts enorm geraakt. Ik word er helemaal stil van bij het bekijken van deze Jezus. En ik ben ontroerd ten diepste toe…
Het lijkt alsof Hij me zegt: ‘Hou moed, neem je kruis op je schouder en volg mij.’

Olivia schreef op 26 februari 2021 om 19:15

De gerechtigheid die Jezus van ons vraagt is er een die zich spiegelt aan zijn barmhartigheid. Een gerechtigheid die voorkomt uit een verzoend hart. Want God wil dat wij leven door ons af te keren van de zonden . De veertigdagentijd is meer dan anders om tijd vrij te maken voor gebed en bezinning, tijd vrij maken voor O. L. Heer.

Sylvia schreef op 26 februari 2021 om 18:53

Vergeven en verzoenen, want we hebben toch zelf die balk….. Ik zou graag mijn onzekerheden kunnen loslaten. Voor wie zou ik bang zijn? God loodst mij door het leven; dat leert de ervaring.

Marie-Jeanne schreef op 26 februari 2021 om 18:22

God zien is verlangen
God zien is als volg
God volgen waar Hij je heenleidt, dat is God zien :
biddend vragen ……
Jezus wek in mij uw Geest om uw weg te kunnen gaan

luís Weel schreef op 26 februari 2021 om 17:52

Helaas is het vaak zo moeilijk om onderweg naar het altaar de offergave te laten staan en je te verzoenen met iemand die je tegenstaat of aan wie jou schade heeft toegebracht of jij aan hem of haar. De bijbeltekst is zo helder, maar het is duidelijk dat we in de praktijk niet verder komen dan de schriftgeleerden en farizeeën die de weg onderwijzen maar niet in praktijk weten te brengen. Dat is de gebrokenheid van ons bestaan. Er moet geheeld worden wat gebroken is. Hoe krijg je dat voor elkaar? Blijven proberen ook al zie ik vaak geen mogelijkheden of resultaat.

AgnesErk schreef op 26 februari 2021 om 17:37

Laat je gave bij het altaar achter; ga je eerst met die ander verzoenen en kom daarna je offer brengen.
Zomaar een paar woorden van Jezus, maar hoe moeilijk is dat. Mijn hart zit vol wrokken, steentjes die ik soms wil gooien, geen grote conflicten, maar opgespaarde misverstanden en teleurstellingen. Kleine haat en kleine nijd dat toch blokkeert om liefdevol te denken en mekaar op te zoeken. En weten dat het anders kan.
Jezus, ik heb U nodig. Zonder uw levenwekkende liefde als voorbeeld, ben en kan ik niet verder.
Wat je van ons vraagt is heel moeilijk maar het is redelijk en juist. Omwille van Uw weg van Liefde zal ik mijn best doen. Verbrijzel mijn trots aub.Amen

Machteld schreef op 26 februari 2021 om 17:02

“Ga je eerst verzoenen met je broeder en kom dan je offergave naar het altaar brengen”. Dat is een moeilijke, omdat in de realiteit situaties heel complex kunnen zijn. Er is een verschil tussen vergeven en verzoenen. God vraagt mij me te verzoenen met mijn broeder. Verzoenen kan alleen als er een erkentenis van fout of zonde is aan de ene kant, en een open verklaring dat de andere je gekwetst heeft aan de andere kant. Als de ene bereid is om vergeving te vragen, dan ben je al een goed eind op weg naar verzoening. Maar wat als je vele malen vraagt dat een persoon iets zou laten dat je voortdurend kwetst, en die persoon blijft vrolijk doorgaan met hetzelfde te doen. Wat met jaren van misbruik, daarom niet sexueel, maar bijv. psychologisch. Voortdurend kleineren, negeren , de andere niet in haar waarde laten. Er zijn families waar dat gebeurt. Dan kan ik vergeven, omdat God mij dat vraagt (ik ben dan in een goede relatie met God), maar dan is er nog geen verzoening. Hoeveel mensen zijn er die zich vrijwillig komen excuseren in de werkplaats en die zo de relatie herstellen, vergeven en verzoening mogelijk maken. Zelfs onder christenen kan je van een kale reis komen als je aangeeft aan iemand dat die jou diep gekwetst heeft. Sommige mensen zien het nut niet in van erkenning dat ze fout waren en verzoening. Verzoening kan heel gecompliceeerd zijn.

wilma schreef op 26 februari 2021 om 15:48

‘Zien is verlangen’. Ooit heb ik een wonderschoon crucifix gekocht in Italië. Die is nu verhuisd naar boven mijn Italiaanse smeedijzeren bed. Het hangt boven mijn hoofdeinde. Het voelt intiemer en meer nabij. Het is wat ik nu nodig heb van Hem. En het licht van Zijn gelaat mag mij zachtjes beschijnen.

Anke schreef op 26 februari 2021 om 11:31

In Uw licht zien wij het licht.
Ik worstel soms ook met vergeving
Ook al vergeef ik de ander dan is er nog niet de verbinding en voel ik niet de vrijheid.
Ik leg dit bij de voeten can Jezus en bid help mij
Wees mij genadig
Genade is het woord wat bleef hangen
Dat voelt rijk
Heer wees ons nabij
Een fijne dag allen☀️☀️☀️

Gerda schreef op 26 februari 2021 om 10:45

God, dat ik vandaag en altijd mijn handen mag gebruiken om te creëren, te zegenen, te strelen, te geven, te zwaaien, te dragen, te bidden, te ontvangen. Amen.

Hilda schreef op 26 februari 2021 om 10:29

Vandaag een prachtige dag, het vasten wortelt bij mij zo ook de prachtige Bijbelse lezingen en mijn gebed. Nu al een mooi moment gehad in mijn gebed. Uw vraag om verzoening heb ik omarmd. Woorden en beelden over vrede over de drempel en offer neerleggen op het altaar waar U verschijnt voor ons.
Verzoen mij met iedereen en verzoen iedereen met mij dat is grenzeloos oneindig mooi.

Hendrikje schreef op 26 februari 2021 om 10:11

Gisteren zag ik na een nacht worstelen over de rechten van de mens, een klein kindje van drie maanden,en hij was zo
wonder schoon,daar heeft een mens helemaal geen woorden voor,dat kan ook niet.
De wil van God rust in ieder mens, en in de woestijn met Jezus ,begin ik te verstaan waarom ik daar nu ben ,met Hem die
het licht van Zijn gelaat met ons wil delen.

En dank aan alle reisgenoten voor het delen.

jozef schreef op 26 februari 2021 om 09:41

Ga eerst met die ander verzoenen en kom daarna je offer brengen. Inderdaad, maar de ander moet ook naderbij komen om te gaan zitten, te spreken en samen luisteren naar mekaar. Daar moet je met twee voor zijn. De struikelblok van het ” ontmoeten” van mekaar op het juiste moment en de juiste plaats dat is niet simpel. Indien God dat “toevallig samen komen” zou kunnen te weeg brengen, dat zou pas een echt gelukkig moment kunnen worden. Bestaat er ook zo iets van : je mag er zijn en je mag gelukkig zijn en zoveel dingen meer….., maar laat ons voorkomen dat onze wegen mekaar kruisen ???

Riet schreef op 26 februari 2021 om 09:25

De teugels uit handen geven….
Loslaten…..
Vertrouwen….
De uitspraak van de rechter over onze kleinzoon was tot tevredenheid van alle partijen.
En….. God laat ook moeilijke dingen meewerken ten goede.
Ik voel me volledig veilig bij onze liefdevolle God wiens gelaat ik op mij gericht mag weten. En wiens blik ik mag ontvangen.

Marc schreef op 26 februari 2021 om 08:51

Dankjewel, Gregorius van Nyssa, ‘God volgen waar Hij mij heenleidt, dát is God zien’. Als echo van psalmvers 77,20 : ‘Het water vormt een pad voor uw schreden, en wist je voetspoor weer uit.’ Leer mij zo verder te gaan, Jou achterna.

Trees schreef op 26 februari 2021 om 07:22

Goede God .Ook deze morgen wil ik u zoeken ,en luisteren naar U stem, vandaag is het moeilijk echt bij u te zijn, de lichamelijke pijn is veel, en stoort mij om echt bij U te zijn. Maar Uw woord verlicht mij en zegt tot mij je ben mijn geliefd kind ik denk niet aan het verleden . maar aan nu .wat doe je voor mij? leef met mij en ik zal je helpen God sta alle zieken bij geef hen Uw hulp laat ons leven met U .
,Dank U God dat wij Uw geliefde kinderen zijn en dat geeft mij vreugde en rust Trees

John schreef op 26 februari 2021 om 05:22

In Uw Liefde Heer, in Uw Licht en in Uw Gelaat, verlies ik mijzelf in U, op wonderlijke wijze. Dank U wel. Amen