Gastenboek

AgnesErk schreef op 14 maart 2021 om 23:08

Heer, ontferm u over ons. Vergeef ons onze schulden.als ik die smeekbeden in een kerkdienst hoor dan denk ik vooral aan de wereld, de aarde, de schepping. Dan hoor ik een smeekbede om ‘ons’ de wereld niet te verlaten.
In ‘ons’ zijn de volkeren vervat. Dan hoop ik dat God de duistere krachten vertrapt en Zijn genezende Liefde als een regen laat neerdalen over de mensen. Zijn dat geen oude beelden ?

Maria schreef op 14 maart 2021 om 22:26

Het was vandaag een vreugdevolle dag onze kleinzoon is gedoopt, 12 mensen, groot en klein, mondkapjes rondom de doopvont, er waren ook een paar kleine donkere wolkjes, wij hebben er geen aandacht aan gegeven, maar ons gericht naar het licht, de donkerere wolkjes voelde wat nattigheid, het loste zich als het ware vanzelf op, de zon brak zachtjes door.

Bart schreef op 14 maart 2021 om 20:53

Het is moeilijk te zeggen: ik ben een zondaar, maar toch is het vaak zo. Ik reageer niet altijd goed om meningen of uitingen van personen en dan kom ik in opstand en wil iets anders beweren. ‘God wees mij arme zondaar gewaardig’ cfr. de tollenaar is wel te verstaan maar moeilijk te beleven. Wij handelen nog al eens ‘farizeistisch’ en dat schept afstand van je medemens. God moet vaak ‘de handen voor zijn ogen houden’ voor wat we verkeerd doen, maar God kijk en blijft ons bekijken, zien en bezielen om het goede te zoeken en te doen tot welzijn van ieder van onze evennaasten in alle nederigheid en eenvoud van vrijwillige overgave van liefde en vergeving ten alle tijden trachten te aanvaarden.

Elze schreef op 14 maart 2021 om 20:29

De zorgen over mijn dochter en het verdriet overmannen mij. Ik weet niet meer hoe ik met haar om moet gaan… zij accepteert mijn keuze niet en dreigt mij los te laten. Maar ik wil mijn dochter niet loslaten. Ik bid de Heer om kracht in mijn overtuiging want dit gaat over Hem. Heer, toon haar uw liefde.
God Vader, ik luister naar u want U bent mijn licht!

Olivia schreef op 14 maart 2021 om 20:02

Machtige God, zoals een landschap zich ontvouwd, voor onze verwonderde ogen, zoals een zachte bries ons overvalt, zo overkomt ons uw liefde, telkens opnieuw, met stille overmacht. Uw eigen Zoon hebt U ons gegeven, onze ogen zien het, ons hart weet het. Wij vertrouwen ons aan U toe, in uw licht willen wij leven Heer.

Antonia schreef op 14 maart 2021 om 18:58

Toen ik de tekst van vandaag las moest ik denken aan de Inaugurele Reden van Nelson Mandela. Hij heeft zich laten bezielen door zijn geloof in God maar ook door zijn geloof in zichzelf; in zijn kunnen.

“Onze grootste angst is niet dat we onvolmaakt zijn.
Onze grootste angst is dat we mateloos krachtig zijn.
Het is het licht, niet onze schaduw, die ons het meest beangstigt.

We vragen onszelf; wie ben ik om briljant te zijn, prachtig, talentvol, fantastisch?
Maar wie ben jij om dat niet te zijn? Je bent een kind van God.

Je onbelangrijk voordoen bewijst de wereld geen dienst.
Er is niets verlichts aan je klein te maken opdat andere mensen
zich bij jou niet onzeker zullen voelen.
Wij zijn allemaal bedoeld om te stralen als kinderen.
Wij zijn geboren om de glorie van God die in ons is, te openbaren.

Die is niet alleen maar in sommigen van ons, die is in iedereen:

En als wij ons licht laten stralen, geven we onbewust andere mensen toestemming om hetzelfde te doen.
Als wij van onze angst bevrijd zijn, bevrijdt onze aanwezigheid vanzelf anderen”..

Nellie schreef op 14 maart 2021 om 18:57

Wie ben ik? Ik ben van U mijn God!!!

Hilda schreef op 14 maart 2021 om 18:15

Door mijn pijn zocht ik Christus. Onder aan het kruis wat hij droeg knielde ik neer en keek hoog naar hem op. Net als Simon, Veronica eer ik hem en zeg ik dat ik met hem meelijdt. Hij is helemaal in het wit met stralen omhuld, Van hem krijg ik een gouden kroon op mijn hoofd en zegt hij mij dat ik zijn gekroonde ben. Ook ik ben nu in het stralende witte licht gehuld. Voel mij enorm bijzonder en zijn gekroonde.
Dit alles begeleid door mijn bidden als in een psalm maar ik weet niet meer precies wat. Het was midden in de nacht en sliep daarna wel rustig verder.

luís Weel schreef op 14 maart 2021 om 17:14

Het viel mij op dat in de media bijna geen aandacht werd besteed aan het bezoek van paus Fransiscus aan het midden-oosten. Zijn bedoeling was duidelijk: vervolgde christenen een riem onder het hart steken en om vrede en verzoening te bidden in een wereld van groeiende tegenstellingen en extremistische groepen.
Wat is vandaag de dag de wereld gecompliceerd en beheersd door tegenstrijdige belangen!. We voelen ons er ongemakkelijk bij, zoals dat ook gebeurt als paus Fransiscus oproept tot zorgzaamheid voor onze gezamenlijke woning: de Schepping Gods die zo uitgebuit wordt en beschadigd door de menselijke winzucht.
Morgen ga ik stemmen. Ik twijfel en weet niet goed op welke partij te stemmen. Ik heb het niet zo erg op partijen die voor het zogenaamde grootkapitaal opkomen en ondanks prediking over saamhorigheid de mens steeds verder terugdringen naar individualisering en eigen bubbeltjes. Waar gaat het in de wereld naar toe?….

Martine schreef op 14 maart 2021 om 16:02

“in het hart van de liefde woont God.”
“inrichten als klankkast waar de goddelijke muziek gehoord kan worden”
“Wij zijn hier samen en Gods Licht schijnt nooit voor mij alleen, ”
Dank u voor het warm gevoel wanneer dit tot mij doordringt.

Kees schreef op 14 maart 2021 om 15:50

Voor het T.V. programma `Buitenhof` koos de fotograaf Admet Polat een foto die mij diep ontroerde. Tijdens deze retraite denken we na over `Laat het licht van uw gelaat over ons schijnen`. De foto genomen in het boeddhistische Mijamar toont ons o.a. de rug van een knielende non die haar handen uitspreidt. Voor haar staat een groep soldaten waarvan er twee zijn neergeknield met gevouwen handen. De non smeekt de soldaten niet op de protesterende jeugd te schieten.
In diverse R.K – interieurs in Nederland stond rond de vijftiger jaren van de vorige eeuw een H.Hart beeld dat de handen uitnodigend naar de beschouwer uitstrekte. Draaien we het H.Hartbeeld om dan kunnen we ons verplaatsen in de non die over de soldaten het gelaat van Jezus laat schijnen. HIJ is overal we moeten het alleen willen zien.

Lisette Jail schreef op 14 maart 2021 om 15:26

Ja ik kijk naar hem op. Hij droeg het kruis voor zijn Vader voor ons. Zichzelf volledig gegeven.
Ben ik bang voor het licht? Als ik het licht bekijk als het goede, de vreugde en vrede ben ik niet bang. Zie ik in het licht Zijn kruis, me totaal geven ook in beproevingen zo als Hij, is al moeilijker.
De jaren dat ik ziek was, is Jezus mijn hulp en redder geweest. Nu ben ik gezond en is bidden anders. Nu tijd maken, er is zo veel dat ik nu kan doen en het is heerlijk. Toch Heer sta me bij dat ik U blijf zoeken dat ik samen met de andere naar het licht kijk. Heer blijf ons nabij.
Waar zie ik licht branden?
Nu voel ik het licht in mezelf, ondanks de corona die me met momenten angstig maak voel ik me gelukkig rustig tevreden.
Ik geniet van de eerste bloemen, van muziek, van de liefde die ik mag ontvangen van de andere. Ook heel bewust van mijn gezondheid.
Onze gezondheid is een grote vreugde toch kon ik ondanks mijn jaren van ziekte ook gelukkig zijn. Ook toen was het samen bidden rustgevend.
Genieten van de retraite met jullie samen, nu elke zaterdag met zoom en achteraf met You Tube, mijn oprechte dank.
We moeten naar Hem opkijken.
Hij geeft ons eeuwig leven Hij is mijn licht. Laat mijn daden niet slecht zijn Heer, sta me bij Heer, sta ons bij Vader amen.

Godelieve schreef op 14 maart 2021 om 15:14

Heer, vandaag is het bidden zo moeilijk. Ik voel me moe en toch wil ik in uw nabijheid blijven, vooral omdat het thema van vandaag gaat over ons. Ik kijk naar de mensen in mijn omgeving: ieder met zijn of haar vreugde en pijn. Wat ieder nodig heeft weet U beter dan ik en ik laat uw Geest in mijn hart voor hen bidden. Geef hen vreugde en vrede op deze weg naar Pasen.

Hendrikje schreef op 14 maart 2021 om 13:48

Vandaag ervoer ik het volgende; ‘Wanneer ik, of de Priester die deze meditaties verzorgd, en ik met mijn hart bleef kijken, of dat ik van uit mijn hart naar Nikolaas Sintobin kan kijken, dan zie ik dat deze mensen werkelijk thuis zijn in hun hart, en in hun ziel. Het raakt in mij zozeer aan het thema, ‘Waar ben ik thuis, en waar kom ik echt thuis’. En dan zie ik dat het over mijn eigen hart ,en over mijn eigen ziel gaat, dat is wat het aangezicht van Jezus, Zijn gelaat mij wil vertellen.

Ik heb gisteren hartverscheurend kunnen huilen ,omdat er belangrijke mensen uit mijn leven zijn weggegaan, zonder afscheid van mij te nemen, alsof ik er helemaal niet toe deed. En ik ben nu bang dat het wellicht door hun eigen ervaringen
met mensen zich zo heeft ontwikkeld. Ik kan alleen maar bidden, ik heb op dit moment niets anders, dan dat ik dit in Gods handen kan leggen, en Hem danken dat ik dit nu heb mogen zien en gewaar geworden ben in het licht van Zijn gelaat.

Het is toch zo verschrikkelijk dat mensen er voor elkaar niet meer toe doen, ik was en ben ook nog zo geschokt door wat er met dat zo net geboren kindje in onze wereld is gebeurd, dat een voorbijganger het zachte huilen in een container heeft
opgemerkt, en gelukkig de brandweer nog op tijd is gekomen om het te redden, van een zo naamloze dood.
Ik dank al deze mensen voor hun totale inzet om dit kleine leven te redden. Er past ook hier alleen maar het gebed, en een
erkenning voor deze mannen .

Annie Wijnant schreef op 14 maart 2021 om 12:58

Het woord licht
Door zijn licht hebben we de moed om verder te gaan en andere te helpen

camilla steen schreef op 14 maart 2021 om 12:25

Voor mij is het allemaal te veel, ik verlies precies mezelf. IK hou van de stilte en niet teveel van buiten.
Ik heb teveel slechte contacten , en ik moet breken met sommige mensen, maar dat is moeilijk.
Ik heb rust nodig en stilte.

Sylvia schreef op 14 maart 2021 om 10:10

“Over ons”, je naaste beminnen; af en toe best moeilijk als sommige anderen geen rekening willen houden met ons. Ik kijk naar het gelaat van Jezus en zie ook: ik ontmoet in meerderheid kinderen van het licht en ga samen met hen op weg.

Elze schreef op 14 maart 2021 om 07:38

Het is heel bijzonder om mezelf te verplaatsen in een ander. Om jezelf te zien vanuit een ander mens.
Een kwetsbaar mens, een boos mens, een verdrietig, uitbundig, kinderlijk, in zichzelf gekeerd mens. Of nog zoveel andere soorten mens. Wat is het mooi om te zien hoe Hij ons schiep, allemaal verschillende mensen. Hou toch van ons Heer! Liefdevolle God Vader.

Trees schreef op 14 maart 2021 om 07:11

Zend Uw Geest O Heer. Zodat ik ook Uw licht vandaag mag zien , Ja in en door de ander. Ik dank U voor het lichtpuntje van gisteren , door het gesprek met de ander mocht ik u gelaat ontdekken dat scheen bij de persoon zo liefdevol Och Heer laat mij de ander altijd hoger achten en lief hebben Ook vandaag wil ik verenigd met u zijn Jezus dank u Trees

Anita schreef op 14 maart 2021 om 05:57

In het licht wil graag mijn broeders en zusters ontmoeten. Laten we allen naar een richting toe, namelijk het licht. Als ik nu verzonden word twee aan twee, dan ben ik de tweede en als eerste is Hij.

Nellie schreef op 13 maart 2021 om 23:57

De Vader ziet mij! als volmaakt in Zijn Zoon.Als ik dan bedenk wat het Hem gekost heeft, om mij te vergeven! Dan houd me dat klein en mederig.ook t.o.v. mijn medemens.Dan wil ik alleen maar vragen erbarm U Heer! Over de mens die U nog niet kent, en daarom het leven zelf nog moet zien te leven..over deze zieke wereld, over de vervolgden.En help me vooral niet te oordelen over anderen!als ik dat in gedachte toch doe probeer ik dat gelijk bij het kruis te brengen.Daar moeten we het allemaal van hebben toch? Help Heer!help.om de ander met open vizier tegemoet te treden,en bereid de ander hoger te achten dan mezelf!shalom deze nacht..

Maria schreef op 13 maart 2021 om 22:31

“ God wees mij zondaar genadig “ woorden die steeds meer tot mijn verbeelding gaan spreken, laat het op mij inwerken en maak een bruggetje, eerlijk en nederig de communie ontvangen. Ik vraag hem om meer op hem te mogen gelijken.

Madeleine schreef op 13 maart 2021 om 20:55

Jezus, ik wil het kruis meedragen van mijn zus. Geef dat ik Uw gelaat in haar mag zien telkens het mij te zwaar word. Schenk mij nieuwe levensmoed en begrip om haar kruis nog niet zwaarder te maken. Leer mij mezelf opzij te zetten om een anker te zijn waaraan ze zich kan vastklampen. Jezus, ik heb het moeilijk, laat mijn hoop op U niet tevergeefs zijn. Dank voor Uw luisterend oor.
Dank voor de bemoedigende intense meditatie op youtube iedere week opnieuw.

Olivia schreef op 13 maart 2021 om 20:38

Lieve Jezus, die uw hart opent voor alle mensen en uw leven met ons bestaan hebt verbonden, wil ons bemoedigen en sterken overal waar wij gaan. Blijf ons nabij in eenzaamheid en bij onbegrip. Heel onze wonden wanneer wij verdrietig en ontroostbaar zijn. Leer ons bovenal de goede weg van de liefde, en laat ons zo delen in het licht van Pasen, alle dagen dat wij er mogen zijn.

Bart schreef op 13 maart 2021 om 20:29

Ik voel me niet zo verwant met de Farizeeër, maar wel met de tollenaar in mijn gebed tot God en voor anderen. Ik ben een nederige dienaar, die denkt en bidt voor het welzijn van anderen, maar de eigenzinnigheid en de nodige intensiteit om het vol te houden ontbreekt. Ik ben nog al eens een zondig mens en dan een schuldgevoel tegenover anderen en God. Toch probeer ik altijd dankbaar te zijn tegenover het dagelijks leven mij ieder moment gegeven en er blij om te zijn en niet trots.

AgnesErk schreef op 13 maart 2021 om 20:00

Waar ligt het zwaartepunt van mijn gebed ,in Zijn blik of in mij ?
Het loopt door mekaar. Zoek ik Jou of mezelf ? Er is toch iets dwingends in mijn huidig gebed. Ik wil U vinden, vraag er Jou om. Denk een opening gevonden te hebben langs het vinden van uw gelaat. Het is zoals met de liefde voor een mens die is ook nooit zuiver.
Maar Jezus, vergeef mij dat ik aan uw kleren trek zoals een kleuter bij zijn moeder, vergeef me dat ik U wil opeisen in mijn leven. Ik ben het eigenlijk niet waard. Maar blijf wel in de wereld aub wij kunnen niet zonder U. Verstevig onze kracht en wijsheid en houd ons bij de hand aub.

Dirk schreef op 13 maart 2021 om 19:31

Een ware Openbaring : ” Heb de mens lief “.

Men kan natuurlijk altijd opwerpen ; ik zie God niet. Daar zou ik tegenover willen stellen dat gij nooit kunt zeggen ; ik zie de mens niet ! Heb de mens dus lief, want als gij uw broeder/zuster, die gij ziet, bemint, dan ziet ge tegelijk ook God. Dan ziet gij immers de Liefde en in het hart van dé Liefde woont God. Getekend : Augustinus van Hippo.

En hiermee ga ik er enkele dagen tussenuit ; ik ga jullie missen…, gegroet.

josé schreef op 13 maart 2021 om 16:13

Neem hem op Heer en Vader die zocht en niet vond.Die de speelbal was van alle verlangen die Gij alleen weet.Laat hem nu rust vinden bij U.

Kees schreef op 13 maart 2021 om 13:24

Voor 2004 bezocht ik in Rijsel (Lille) de Kathedraal Notre-Dame-de-la-Treille twee keer en na 2004 nog een keer. Als begeleider van een groep. Voor 2004 was daar een wonderschone kruisweg die sterk geïnspireerd was op de naakten van Michel Angelo zoals o.a. te zien zijn in de Sixtijnse Kapel. Door de hand van de kunstenaar, toonde de Heer ons zijn gelaat.. Bij mijn bezoek na 2004 was er een nieuwe kruisweg aangebracht, ook zeer fraai. Ik vroeg de koster waar de ‘oude’ was gebleven. Antwoord:”Die werd als aanstootgevend ervaren.” Daar ik heb nog wel een set foto’s van voor u. Jammer genoeg ben ik die foto’s kwijt. De actie van verwijdering ervoer ik als niet erg liefdevol.
De west façade van de kathedraal is voorzien van een modern kunst werk. Werpt de kijker daar een blik op vanuit het interieur , dan licht de binnenzijde van de façade ,met roosvenster, op een sacrale wijze op. Dat licht heeft mij tijdens mijn bezoeken zeer geraakt daar kom je God tegen. Een bezoek aan dit Goddelijk licht is zeker aan te bevelen.

Casimir schreef op 13 maart 2021 om 12:38

wij kunnen God niet zien dus ook niet Zijn gelaat. De actie gaat van God uit: Hij ziet ons.
Zie Ex.19:21 volk mocht niet dichterbij komen maar in Ex.24:10 staat : en zij zagen de God van Israël.met daarbij de vermelding : en zij werden niet gedood.Dit is toch de enige uitzondering op de regel?!

Rozemie schreef op 13 maart 2021 om 10:47

Dank u voor de begeleide meditatie via Youtube.

Linda schreef op 13 maart 2021 om 10:47

Jezus blijft ons liefde geven als een bron van levend water. God is liefde.
Ik wil als een cipres zijn, altijd groen zijn. Vrucht dragen en er zijn voor mijn medemens.
Wat een intens mooie retraite. Zo krachtig. En ik kijk uit naar de zaterdags om te reflecteren over de week.
Dank u heer Daelemans.
God wees mijn zondaar genadig.
Laat het Licht van uw gelaat over ons schijnen

luís Weel schreef op 13 maart 2021 om 10:24

Tijdens het bezoek aan een bekende in de hospice zei hij: Ik ben al mijn interesse in wat er gebeurt en al mijn passie kwijt geraakt. Straks ga ik dood. Ik denk dat ik nog wel een tijdje in het vagevuur zal moeten doorbrengen, want zo heilig ben ik niet geweest in mijn leven. Veel is misgegaan. Toch hoop ik ooit nog in de hemel te komen.
Ik moest toen denken aan de meditatie van de tollenaar en de farizeeër. Wie ben ik? en wat heb ik ervan terecht gebracht?
Sterker dan deze vragen bleven mij de woorden van Jezus bij: “Die tollenaar, hij ging gerechtvaardigd naar huis….” Ik bid vandaag voor hem en ons allen dat deze woorden in vervulling gaan bij ieder van ons. Ik wil proberen te zijn “Honest for God”, zoals de anglicaanse bisschop Robson schreef in zijn boekje.

Wilma schreef op 13 maart 2021 om 10:21

Dank u wel Bert Daelemans sj voor de prachtig geleide retraite, mystiek.
Wat mij steeds bijzonder raakt is het diepe bewustzijn van Jezus wat betreft Zijn Identiteit. De innige Geliefde en levend vanuit een diepe intieme verbondenheid met Zijn Vader. Daardoor kon Hij deze weg gaan. Dit is bovennatuurlijke kracht en grote verheerlijking van God de Vader. Ik ben ook van Hem en ik wil van Hem zijn, van daar uit mag ik leven en wandelen in Zijn Licht. Dit is een groot kostbaar goed. Ik gun het ieder ander medemens. We kunnen als mensen kids niet zonder Hem.

Riet schreef op 13 maart 2021 om 10:05

Als ik denk aan de blik van Jezus op mij, dan word ik ontroerd…..
Ik ontvang het als een Godsgeschenk.

Mirjam schreef op 13 maart 2021 om 10:00

Goedemorgen,
Ik neem graag deel aan de zaterdagse meditatie, maar de chatberichten vind ik minder. Ze leiden af als ik naar het beeld kijk. Is daar misschien een andere oplossing voor, voor wie daar wel deugd aan heeft? Zodat we beiden blij worden? Maar nogmaals dank voor de fijne meditatie!

Hendrikje schreef op 13 maart 2021 om 09:22

Ik bid voor de vrouwen, overal in deze wereld. Ik bidt voor mijn moeder en grootmoeder, voor wat hen in het verleden is
overkomen in oorlogstijd, en ik heb het niet geweten. Niets ontziende bezetters, toen en nu.
Ik bidt voor waar ik niet eerder gebeden heb, ik , ik kan alleen bidden om Gods aanwezigheid, en Zijn ontferming, omdat ik me diep geschokt voel, en ik heb mij schuldig gemaakt .
O, dank God voor die vrouwen en die eerlijke mannen, die U wel gezocht en ook gevonden hebben.

Sylvia schreef op 13 maart 2021 om 08:46

God, ik dank u dat ik ben zoals de anderen, geen haar beter, al denk ik dat soms wel. Heer help mij nederig en barmhartig te zijn. Amen.

Ton schreef op 13 maart 2021 om 07:26

Liefde is het toverwoord. Klinkt als iets softs. Maar dat is het niet. Denk aan respect, erkenning, barmhartigheid, mededogen, ontferming. Het is toch echt de bedoeling dat we elkaar opbouwen, niet afbreken.

Trees schreef op 13 maart 2021 om 07:04

dankbaar ben ik U Jezus dat ik mocht ontwaken en Uw aanwezigheid in mij mocht ontdekken ,Als ik stil sta bij de teksten van vandaag ,Heer moet ik toch ook bekennen dat ik me soms beter vind dan de ander, help mij nederig te worden ,Laat Uw licht over mij schijnen zodat ik uit de diepte van mijn hart kan zeggen Heer wees mij zondaar genadig
Laat mij de ander hoger achten dan mij zelf ,laat mij ieder die ik tegen kom vandaag oprecht lief hebben zodat Uw licht door mij ,mogen stralen over allen Jezus dank u Trees

Martine schreef op 13 maart 2021 om 06:30

Ik had een o tmoeting met een grootvader en kleinkind hij was 5jaar .en de groot vader vroeg mij met het kleinkind te spelen omdat zijn rug pijn deed . Michael noemden zij vinden .als ik in het kind zijn ogen keek zat er geen leven in
Het enige wat Michael deed was mij volgen hij vertrouwde Blindelinks .dat er een dag mag komen heer dat ik ook op u Blindelinks mag vertrouwen .zoals michael.soms gebeurd dit vanzelf dat ik hierin mag blijven groeien

Anita schreef op 13 maart 2021 om 05:48

Durf niet meer te tellen hoeveel keren ik hoogmoedig in mijn gebeden ten opzichte van anderen. Hoe ik gezegend voelde, meer als anderen. Hoe ik een lieveling voel. Hoe hoog ik ben. Schrikbarend! Ver van nederigheid…

Maria schreef op 12 maart 2021 om 23:23

Mijn grootste afgod is opzien en vertrouwen op de mens en de wereld, ik wil zijn als een cipres, die dorst naar u, al mijn noden in uw handen leggen en ze daar ook laten. Handelen en spreken vanuit het hart. Mijn leven is een pelgrimstocht, bewustwoording van afgoden, focussen op het licht, zodat deze groter en groter wordt en als ware de duisternis verdrijft, mooie gedachte om de nacht in te gaan.

Bart schreef op 12 maart 2021 om 21:54

Bij God kan je altijd terecht. Hij staat open voor je, maar bij ‘Bemin je naasten als je-zelf’ daar heb ik het heel moeilijk mee. En ik vraag me vaak af: ‘Waar is het moeilijk verlopen? Hoe kan ik God beter beminnen? Dat zou ik toch zo gaarne, maar het leven en werk van iedere dag heeft zoveel ‘afleidingen’ te verwerken. God blijf me bijstaan en helpen om de ander beter te waarderen en te beminnen, zodat we wereld rondom mij heen groeit in uw Liefde en mijn liefde voor de ander.

Nellie schreef op 12 maart 2021 om 21:28

Mijn afgoden: tja….misschien wel gezien en gehoord willen worden,maar niet op de voorgrond willen staan dat niet.maar toch iets van erkenning juist omdat ik dat in mijn leefomgeving(thuis) mis?Vraag regelmatig aan de Heer: Wilt U a.u.b mijn gemis opvullen?Vandaag een schilderstukje van het lege graf afgerond en naar mijn vrienden en bekenden geapt.is dat een afgod? Maar ik ben zó dankbaar dat ik dat schildertalent de laatste tijd heb kunnen ontwikkelen na jarenlang van zorgen voor mijn moeder die dicht in de buurt woonde…en ja …ik werk in een modezaak en dat blijft verleidelijk maar mijn hart hangt er niet aan….en toch en toch en toch en toch zegent Hij mij nog en zegt.” Je mag ook genieten m.n kind en geeft me misschien niet alleen een glimlach maar zelfs een knipoog…
Dat hoop ik..en bidt.ps.139: doorgrond mij en ken mijn hart Heer o Heer is !’ t geen ik denk niet tot Uw eer?beproef me en zie of mijn gemoed,iets kwaads, iets onbehoorlijks voedt, en doe mij toch met vaste schreden, de weg ter zaligheid betreden(berijmd)
Shalom!

Peer schreef op 12 maart 2021 om 20:38

Ik kan niet buiten het Goddelijk licht om uit de dips te komen die mij af en toe overvallen.

Antonia schreef op 12 maart 2021 om 20:00

Ik ben dankbaar dat ik me steeds meer bewust wordt van mijn afgoden maar ook van mijn vruchten. De afgoden doemen geregeld op maar ik kan er beter mee omgaan. Ik geef meer aandacht aan mijn vruchten want “alles wat aandacht krijgt groeit”. En daar houd ik mij maar aan vast want soms voel ik me net de kameel (uit het evangelie van Markus 10:23-31) die het nooit gaat redden om door het oog van de naald te kruipen. En toch…..laat God zijn gelaat over mij schijnen.

Olivia schreef op 12 maart 2021 om 18:57

Heer Jezus, ik wil U vragen mij te vergezellen op mijn reis naar mijn diepste innerlijk, en alles in mij te verlichten met het licht van uw liefde. Bescherm mij tegen de listen van de vijand door uw kostbaar bloed, laat uw engelen mij omringen, laat uw Heilige Geest mijn gids zijn. Dank U Heer Jezus.

luís Weel schreef op 12 maart 2021 om 17:52

Welke afgoden dien ik? Vandaag de dag zijn het voor mij mijn verslaving aan te lang kijken naar tv films of sport, ondeugd zoals roken en andere verlangens, geslotenheid en in mezelf blijven steken. In mijn zwakke momenten sluit ik mijn ogen en oren voor de zo ten hemel schreiende werkelijkheid die op me afkomt vanuit de beelden die me aangereikt worden in de communicatiemiddelen en voel onmacht om er wat aan te doen. Zelfoverwinning is moeilijk. Het mediteren over de dwaasheid van God, die wijzer is dan onze wijsheid dwaas maakt, maakt me soms bang. Dan denk ik maar weer: “Zonder Hem kan ik niets, met Hem is alles mogelijk, ook voor mij” en dan probeer ik maar weer een kleine stap te doen om me door Jezus te laten leiden. In mijn diepste voel ik dat Hij mij opwekt ondanks het feit dat zijn gelaat door de geselslagen zo gedesfigureerd is. Hij kijkt me aan en zegt: “Hou goede moed, Ik ben met je tot aan het einde der tijden.”

Martine schreef op 12 maart 2021 om 16:46

Vandaag kwam het zo maar bij mij binnen tijdens de afscheidsviering van een dierbare tante: was het echt nodig dat Jezus aan het kruis stierf om ons zijn liefde te tonen? Was er geen andere manier om ons te tonen dat er verrijzenis komt?
Waarom hield men zijn dood niet tegen?