Gastenboek

Suzy schreef op 1 maart 2015 om 15:41

God houdt van ons, zo prachtig om te lezen!
Anderen liefhebben en delen, een mooier geschenk
kon Jezus ons niet geven.

John schreef op 1 maart 2015 om 15:12

Lieve Jeanne, ik heb een kaars voor je branden. Jezus is bij je, ook morgen. Een liefdevolle groet van mij, voor een
pracht-medemens!

myriam schreef op 1 maart 2015 om 15:02

Niemand heeft God ooit gezien of gehoord .Hij spreekt tot ons in zijn zoon Jezus .Door de moedige woorden van Viviane te lezen ,voel ik dat zij gesterkt is dankzij God; Ik wil haar als voorbeeld nemen in deze 40 dagen .Mijn zorgen en problemen wegen helemaal niet op tegenover die van haar. Dank je voor deze woorden Zielsgelukkig en op handen gedragen door God .

Lilly schreef op 1 maart 2015 om 14:50

Dat is wel de enige, waar we echt naar moeten luisteren, en dat niet alleen, maar Hem ook navolgen in alles. Daar schort het natuurlijk wel regelmatig aan ,maar we doen ons best. Sommige dingen hebben tijd nodig , die moeten eerst maar eens genezen . Is de Heer ook geen geneesheer ? Ik dacht het wel , zo werd Hij in de beeldende kunst ook regelmatig afgebeeld. .We zijn maar mensen ,met ons lek en gebrek ,maar we blijven ons best doen.
Vergeven en vergeten is mooi gezegd ,maar niet eenvoudig, en ook hier is de factor tijd belangrijk , en zal de ander toch ook een uitgestoken hand moeten pakken ,anders werkt het niet. Lilly

Massotte Christiane schreef op 1 maart 2015 om 14:24

Daar ik het soms moeilijk heb met vertrouwen en overgaven, mij toevertrouwen.
Treft mij vooral nu op 27 febr. God als ‘rots’ Hij is trouw. Een betrouwbaar fundament, om stil van te worden.
28 febr. Jezus is de ‘verpersoonlijking van het verbond. Hij zelf is Gods verbond. (Het verbond van Gods trouw en liefde)
Nu op 1 maart. ‘God heeft een hart’.Aan de Zoon heeft God heel zijn hart toevertrouwd.
Stilaan groeit in mij iets van, maar nog met terughoudendheid: van willen en durven toevertrouwen. Echt geloven in de liefde van God….erg die twijfels ! Ik heb nog gebed nodig.
Dank voor deze dagen van retraite.

Vivian Heijne schreef op 1 maart 2015 om 14:00

Ik lees dat vele mensen zorgen hebben…Het gaat om Vertrouwen hebben…100% vertrouwen hebben in God..! Kijk naar je eigen leven als een film…. dat jij de hoofdrolspeler bent in je eigen film… Ga ervan uit dat God de regisseur is van deze film… God heeft deze film voorbereid met allerlei ervaringen…ervaringen die jou Godsbewustzijn ontwikkelen. Sommige ervaringen kunnen zwaar zijn en niet prettig aanvoelen…op zo’n moment vraag je de regisseur…God dus…om het script aan te passen. God heeft altijd het beste met je voor…dus Hij zal ervoor zorgen dat deze moeilijke ervaring je draaglijk wordt gemaakt.
Ikzelf ben 46 jaar, al 29 jaar volledig vanaf de nek verlamd door een auto-ongeluk…daarbij sinds kort paliatief kankerpatiënt…en toch voel ik mij Zielsgelukkig…en word ik op handen gedragen door God… En waarom voelt dat bij mij zo….omdat ik 100% vertrouwen heb in God, die deze film voor mij gemaakt heeft.

Jojanne schreef op 1 maart 2015 om 13:35

Ook vandaag genoot ik weer het voorrecht om achter glas in de zon de retraite te kunnen beluisteren. Ook vandaag weer een prachtige tekst. Het doet me goed om zo dagelijks deze tijd samen met God te zijn. Vanmorgen in de kerk een schrijnend verhaal gehoord: een jonge Roma-vrouw van 26 jaar, die al sinds haar vierde jaar in Nederland woont en die we als kerk de afgelopen jaren financieel en ook anderszins gesteund hebben, heeft nu toch van de IND te horen gekregen dat ze binnen 28 dagen het land moet verlaten. Onbegrijpelijk! Al 22 jaar woont ze hier, als kleuter met haar ouders meegekomen. Ze is zwakbegaafd, heeft inmiddels zelf een dochtertje en is alleenstaand. Ze is niet in staat voor zichzelf te zorgen en heeft tot nu toe lieve mensen om zich heen gehad die haar op alle mogelijke manieren steunden en hielpen. Hoe moet dat verder? We hebben voor haar gebeden, haar aanbevolen bij God, haar en onze hemelse Vader. Maar mijn hart bloedt …

mieke schreef op 1 maart 2015 om 12:52

Dit is een tekst, gegroeid om door te geven…
Een zending…
Een geschenk…
Uit dankbaarheid aan de oorsprong.
Opdat men bij de oorsprong van mijn geloof de waarheid en de boodschap van God zou vinden en beter begrijpen, en deze bevrijdende toekomst die Christus ons bracht aan allen en onszelf, mogen ontvangen en opnieuw doorgeven.
zoals Sint-Paulus zei: ” Wat ik ontvangen heb, geef ik U “.

Probeer een stralend licht te blijven of te worden met een hart vol goedheid die eerlijkheid laat zegevieren, zodat de vrede en toekomst die jij brengt, mensen doet hopen en geloven.
Maak het jouw levenslange opdracht, jouw levenshouding, een kunst, om jouw geloof steeds weer de kracht te geven zich te vernieuwen.

Ermelinda schreef op 1 maart 2015 om 12:00

Lisette, dank je voor de woorden die je schrijft.

Ermelinda schreef op 1 maart 2015 om 11:58

Kan ik God liefhebben ondanks ziekte en fysieke gebreken, eenzaamheid en angst? Of ben ik boos op God dat Hij me geen genezing schenkt?
Hoe heeft Hij laten gebeuren dat zijn zoon Jezus zo geleden heeft? Ook ik ben zijn kind, wij allemaal, waarom, waarvoor al het lijden? Ik begrijp het nog steeds niet. Help me God, om het te begrijpen. Amen

Lieve schreef op 1 maart 2015 om 11:25

Zoals bij Jezus zal het gebed ons leven veranderen.Ons gelaat kan van aanblik veranderen als wij aan God een plaats geven in ons leven.Als we regelmatig bidden zal dat aan ons te zien zijn.De vreugde in onze ogen zal verraden dat we God als Vriend hebben en de vergeving die wij uitstralen zal een teken zijn dat wij ons ten diepste bemind weten.Een biddend mens weet zich door God gedragen en gezonden.

Lisette. schreef op 1 maart 2015 om 10:17

Vooral in verdriet maar ook in vreugde roep ik God.

Ook heb ik gebeden God ik hoor je niet ik voel je niet. Ik ben dan (bij verdrieten pijn) levend dood. Ik hou dan niet van mezelf, zelfs niet van mijn kinderen of van mijn man van niemand. De angst de pijn de woede het verdriet zijn dan sterker. Tot ik de liefde zie van mensen, dat kan familie of vrienden of een mooi lied de dokter zijn . Ik zie mensen om me heen,een kind dat lacht,hoor een mooi lied. Zie de natuur. Dan komt er terug liefde in mijn hart. Nee God heb ik nooit gezien. Dan kan ik ook terug aan Jezus denken. Al als kind hebben de woorden VERGEEF HET HEN WANT ZE WETEN NIET WAT ZE DOEN mij geholpen. Dat heb ik geleerd. Als 40 jarige is de Bergrede waar ik toen en nu nog altijd veel van leer. Vooral ZALIG ZIJN DE ARMEN VAN GEEST. Dit heeft vele jaren geduurd voor ik het kon begrijpen. Met hulp,en in groep heb ik dit geleerd. Daar ben ik zo dankbaar voor.

Wat belet me om van hem te houden. Hoogmoed bang uitgelachen te worden. Mijn eeuwig twijfelen en eeuwig zoeken. Maar dat blijven zoeken zal zijn tot aan mijn dood denk ik. Ik noemde me vroeger de eeuwige twijfelaar nu de eeuwige zoeker.

Ik blijf hem zoeken. Maar voel me in de gemeenschap van de kerk een buitenbeentje. Ik voel me niet echt aanvaard. In de wekelijkse eucharistie kan ik me eenzaam voelen. Er zijn mensen die je wekelijks ziet en toch lopen we elkaar voorbij zonder een woord te zeggen. Maar zoeker en arm van geest probeer dit te begrijpen. Naar de eucharistie viering gaan is om met Jezus samen aan tafel het brood te delen. Dat moet mijn doel zijn. Jezus leren kennen. Al zou ik het fijn vinden wat vriendschap te voelen na de viering. Nog even zoeken zeker. L.

Elly schreef op 1 maart 2015 om 09:57

Iedere dag in de voorbereiding wordt de vraag gesteld: wat verlang je van deze gebedstijd. En steeds ontdek ik: ik heb eigenlijk helemaal geen verlangens, dan bij de Heer te zijn. Tot ik vanmorgen in citaat nr 3 het gebed van Thomas Aquino las. Prachtig! Het verwoordt mijn verlangen. Het verwoordt ook mijn valkuilen: anderen te willen behagen, en vrees om anderen te mishagen.. Heer….ik wil alleen U behagen, omdat ik zoveel van U houd. En vurig naar verlang!

henk moens schreef op 1 maart 2015 om 09:32

tijdens de retraite van vandaag en het beluisteren van de Podcast werd ik voor het raam zittend omstraald door de zon die opeens van achter de wolken tevoorschijn kwam;op het raam zelf zaten nog de druppels van een regenbui;voor mij symbool van Gods aandacht ook voor mij door mijn tranen soms heen.

Richarda schreef op 1 maart 2015 om 08:53

“Jezus alleen!….”

Jeanne schreef op 1 maart 2015 om 08:23

Heer, leer mij luisteren……
Heer, leer mij Uw woord in mijn hart te bewaren.
Heer, help mij om dat Woord in daden om te zetten.
Heer, vergeef mij mijne te korten en nalatigheden.
Heer, ik dank U voor zoveel mildheid. AmenJeanne

Marc schreef op 1 maart 2015 om 07:38

Elke dag de moed hebben om te zeggen: “Spreek Heer, uw dienaar luister!”
Genees mij van mijn doofheid …

Petra schreef op 1 maart 2015 om 00:21

Deze tekst raakte mij. Jezus, ik zal altijd in Uw liefde blijven

hanneke schreef op 28 februari 2015 om 23:00

Len 21:47. Mooi jesaja 46:3,4. Ik kende deze nog niet. Prachtig beeld van god!

hanneke schreef op 28 februari 2015 om 22:52

Wat ik van jezus aan het leren ben is dat ik zonder hem niks zelf kan. (Johannes 15; 5 :Ik ben de wijnstok en jullie zijn de ranken. Als iemand ( hanneke) in mij blijft en ik in hem, zal hij veel vrucht dragen. Maar zonder mij kun je niks doen.) Ik probeer het zo vaak uit eigen kracht. Ik mag me leren ontspannen aan de wijnstok. De druiven groeiden vanzelf als ik keek naar mijn druivenplant vorig jaar zomer. Dat is een les voor mij als rank aan de wijnstok. 😉

Cilia schreef op 28 februari 2015 om 22:13

leren bidden, leren lopen, leren fietsen, er is iets gelijklopend, er is altijd iemand naast jou, maar jij moet lopen, bidden, fietsen.
Dank aan diegene die mij heeft leren lope, fietsen maar heel erg dank wij mij nu nog altijd leert bidden.
Dank Heilige Geest.

claire schreef op 28 februari 2015 om 22:06

jezus is trouw tot het uiterste…
ik kan niet zonder u TROUWE HEER …soms ben ik zo bang…
wees gij mijn redder…
nu en alle dagen

Len schreef op 28 februari 2015 om 21:47

van jezus kunnen wij leren wie God is. Wat is het voornaamste dat ik tot nu toe van Jezus geleerd heb? Wel, dat God een barmhartige Vader is. Dat is voor mij de mooiste naam voor mijn God. Lieve Jef, dan moeten wij ons niet vermoeien want dan is het leven een spel zoals van een kind van wie de onschuld nog niet geschonden is. God telt ons falen niet, Hij telt alleen onze goede wil en ons verlangen naar Hem. Wie naar God verlangt , heeft God , zegt de Bijbel ergens.
In Jesaja 46 lezen wij.[3] Luister naar Mij, huis van Jakob,
en alles wat over is van Israëls huis;
u, die werd opgetild vanaf de moederschoot,
en sinds de geboorte werd gedragen.

[4] Ik blijf dezelfde tot aan uw oude dag.
Als u grijs bent zal Ik u nog dragen.
Ik heb het gedaan en Ik blijf het doen.
Ik zal u dragen en verlossen.
Jesaja is voor mij het meest troostrijke boek. Hier is God vader en Moeder tegelijkertijd.

Marjolein povel schreef op 28 februari 2015 om 21:10

Dank je wel Carla. Ik stond al op het punt de computer te sluiten en toen las ik Podcast zonder muziek dieper inzakken. Terug naar de andere podcast en ja toen kon God nog iets verder naar binnen, wat ik zo nodig heb om mijn medemens met vertrouwen tegemoet te treden. Nogmaals dank je wel.

Lieve schreef op 28 februari 2015 om 21:04

Goede God,wees ons nabij in onze wensen in onze diepste momenten,in dat waar we samen nog van dromen.
Wees ons nabij in alle gewone dingen,in de zelfsprekende dingen,in de dagdagelijkse taak waar we voor staan.
Wees ons nabij wanneer wij lijden aan het leven,wanneer pijn en verdriet ons overvallen,wanneer wij elkaar misschien niet meer verstaan.Laat niet toe God dat ons leven slijt aan gewoonte en dat wij blind worden voor elkaar,geef ons ogen om elkaar te zien als een kostbaar geschenk,en laat ons uw geschenk zijn voor mensen om ons heen.

Carla schreef op 28 februari 2015 om 20:35

Beste mensen,

Wat fijn om hier te mogen zijn en iedere dag te mogen lezen, bidden en luisteren!
Zelf ben ik blij met de Podcast zonder muziek omdat ik er dan dieper in kan zakken.
Op een ander tijdstip luister ik dan naar de muziek.

Vandaag alle reacties gelezen en er is al heel wat gedeeld met elkaar n.a.v de 40 dagen retraite.
Teveel om op te reageren naar vele van jullie maar waar ik als maar aan moet denken is het lied:
“Ga met God en Hij zal met je zijn”
Dit wil ik vandaag meegeven aan al degene die het nodig hebben in tijden van ziekte, onderzoeken en onzekerheid.

Ga met God en Hij zal met je zijn,
jou nabij op al je wegen
met zijn raad en troost en zegen.
Ga met God en Hij zal met je zijn.

Jeanne ook met u gaat God mee naar de cardioloog,veel sterkte voor maandag.

Geert schreef op 28 februari 2015 om 20:08

Lieve mensen (broeders en zusters) dit is mijn gebed voor vandaag een tekst uit een lied van ‘Brian Doerksen”,
Today I choose to follow You
Today I choose to give my ‘yes’ to You
Today I choose to hear your voice and live
Today I choose to follow You
Lieve Vader in de hemel, help mij om elke dag weer opnieuw deze keuze te maken!
Ik prijs en dank U heer voor Uw liefde voor mij en al deze mensen hier aanwezig op deze site!

emmeke schreef op 28 februari 2015 om 19:38

Lieve God, ik verlang als een lammetje in uw armen te liggen! Geen zorgen meer, geen verdriet.
Ik wil U ook troosten in uw lijden voor mij doorstaan.
Heer! Help de kleintjes van gescheiden ouders, die van hot naar her worden gesleept. Dat zij liefdevol begeleid worden. Help de vluchtelingen Vader, die alles achter hebben moeten laten, zoals U toen U naar Egypte ging. Help de door Isis ontvoerde Christenen . Schenk hen uw kracht en hoop en liefde. Help de mensen van de Rode Maan, dat zij iedereen zullen helpen, zonder onderscheid. Jezus! Ik bid U om vrede in mijn land en overal. Maria, Koningin van de Vrede, bid voor ons. Amen

maria schreef op 28 februari 2015 om 19:11

Wat verlang ik van God? Dat Hij mij helpt om zijn lief kind te zijn. Dat Hij mij de genade schenkt om Hem niet te kwetsen, door wat ik doe of zeg en denk, of juist door nalatigheid. Dat Hij mij de heilige vreugde schenkt om die te delen met anderen. Dat Hij mij zijn liefde schenkt om te delen met anderen. Dat Hij mij de wijsheid schenkt (ook al heb ik dit allemaal niet verdiend) om de juiste woorden te spreken, en mijn gedachten te selecteren. God help mij om mijn huis te bouwen op een rots. Met mijn gezin erin. Leid ons door storm en regen Heer, want wij zijn zwak Ik wil onze veiligheid bouwen op U. Want alleen U bent geheel Goed. Soms ben ik teleurgesteld in U God, maar niet voor lang. Want U heeft in Uw Wijsheid overal een bedoeling mee. En daarom wil ik op U mijn vertrouwen stellen. Wilt U mij helpen om op te letten, steeds uw Zegen te vragen voor alles wat ik doe/ga doen. Helpt U mij dit niet te vergeten? Bescherm ons tegen kwade ingevingen, boze gedachten of woorden. Verlos ons van het kwaad. God is groot en Hij zetelt op zijn troon in de hemel. Amen

Elly schreef op 28 februari 2015 om 18:48

Dat was de reden Jef dat ik je aanbood mijn email op te vragen. Door wat jij schreef kón ik het niet laten om erop te reageren. Zal ik niet meer doen, excuses !

birgitta schreef op 28 februari 2015 om 18:42

Wat verlang ik? Ik wil God steeds meer nabij zijn. Zijn geboden kunnen naleven. Niet jaloers zijn, of ongeduldig en prikkelbaar. Maar vol van zijn vergevende liefde. ..Elke dag opnieuw beginnen op een schone bladzijde. Het hier en nu echt waarderen. Me niet laten verstrooien door wat al voorbij is of wat nog moet komen. Ik wil openstaan voor wat U op mijn weg plaatst. Mij niet afkeren. Maar alert zijn op uw leiding, uw wijsheid. Niet trots zijn op eigen kunnen, maar dankbaar voor hoe U in mij werkt. Ik bid U ontferm U over de kleine jongen met wie het niet goed gaat, U weet wie ik bedoel. Mogen ook hij uw vreugde en liefde ervaren. Ik voel me geraakt door het leed van anderen. Hun kruis lijkt zo oneindig zwaar. Heer ontferm U over dit gezin. Amen

jef schreef op 28 februari 2015 om 17:41

Elly, inderdaad, door de verschillende raakvlakken, zijn we bijna een chatmail aan het sturen, en dat is niet de bedoeling, hier zijn buiten jou en mij nog andere mensen die willen gehoord worden.Sorry, maar het was inderdaad zo diepgaand.

John schreef op 28 februari 2015 om 17:19

Lieve mensen, ik kan het niet laten om nogmaals mijn enorme ontroering met jullie te delen. Zóveel openheid, zoveel menselijke kwetsbaarheid ook. Maar ook zóveel Licht, wat ik voel schijnen op ons. Ik hoop echt van ganser harte dat het jullie ook zo, min of meer, vergaat. Een ‘voedende’, liefdevolle, Heilige tijd, waarin werkelijk zoveel wonderlijks gebeurt. Ik haal het uit alle verhalen. Wauw! Zo inspirerend. Zo ‘zoekend’ ook vaak, maar beseffend met het hart dat God er onmiskenbaar altijd voor ons is in zijn eindeloze Trouw, Liefde & Genade. Jezus die bij ons IEDER is, zonder enige twijfel. Wat geweldig om deze 40-dagen tijd te vervolgen met elkaar. Ik hoop zo dat deze retraite IEDEREEN goed doet. Ik bid voor jullie allen, en voor de mensheid. We worden GEDRAGEN (dank je wel Elly, nogmaals). Zo ontroerend mooi en ook zo waar voor mij omdat ik in staat ben het met mijn hart te lezen. Lieve, lieve mensen, heel veel moed, vertrouwen, geloof, hoop en liefde, op weg met elkaar, met God CONSTANT aan ONZE ZIJDE. Liefsssss

lisette schreef op 28 februari 2015 om 16:59

Dank je Elly, het is fijn om een reactie te krijgen.
Jou geloof in de Heer is wel heel groot. De Heer horen spreken! Dat gevoel ken ik niet. De Heer voelen dat soms .
Ik bid altijd mijn naaste lief hebben zo als mezelf. Dat liefhebben zo als Ik (Jezus) moet zijn voel ik nog niet aan. De liefde van Jezus voel ik niet. Wel de liefde van mijn naasten. Wat ik mooi vind God boven alles ons eerst gebod. Maar vooral dat ik me in geen ding bezorgd hoeft te maken. Dat Hij voor ons zorgt Inderdaad moet wonderlijk zijn. Dit geeft al een fijn gevoel.

Jojanne schreef op 28 februari 2015 om 16:59

Ik voel me gezegend na weer een retraite. Het werkt zo louterend.
Jef, je hoeft het niet alleen te doen. Geef je over aan God, Hij leidt je overal doorheen. Ik heb veel meegemaakt de laatste jaren. Bovendien chronisch pijn! Zonder mijn geloof … zonder God, zou ik nergens zijn! Hij houdt me (en ook jou) vast en zal NOOIT loslaten het werk dat Zijn hand is begonnen!

Elly schreef op 28 februari 2015 om 16:48

Soory lieve mensen, nadat ik mijn bericht verstuurd had zag ik dat het een heel verhaal is geworden, voor Jef. waar een gastenboek eigenlijk niet voor bedoeld is. Ik zal proberen me in t vervolg wat in te houden!

Elly schreef op 28 februari 2015 om 16:46

Lieve Jef, klopt! Ik ben nog steeds chronisch ziek met alles wat daar bij komt kijken aan pijn en gebrek aan energie e.d, maar verder loopt mijn leven sinds een kleine twee jaar over ‘ rozen’ , als je daarmee bedoelt: in het spoor van Jezus die de Weg is! Weet je…..het trof me vanmorgen pijnlijk te lezen dat je zó over jezélf schreef : IK BEN MISLUKT! M.i. Ontken je daarmee dat God jou bijna goddelijk gemaakt heeft, naar Zijn beeld en gelijkenis! ( Psalm 8) Toen Hij jou tot leven schiep, zei Hij: ” en zie……dit kind van mij is zéér goed!” TOV, staat er dan in het Hebreeuws, en dat betekent: klaar om tot jouw bestemming te komen. Alles is in aanleg al in jou gelegd door God, alleen door alles wat ons in het leven overkomen is , is dat diep weg gestopt geraakt in ons. Dus Jef, het bestáát niet dat jij mislukt bent!
Wees niet bang wat het gaat worden, als deze retraite voorbij is? Deze retraitedagen mogen voor jou, en voor ons allemaal oefeningen zijn om IEDERE DAG zo te leven, bij Jezus te beginnen, en vanuit Hem dan de dingen gaan doen! Niemand vraagt van jou om deze dagen te volgen, dat is geheel onze eigen keuze om dat te willen. Wees je bewust dat bij ELKE keuze die maakt, je daar ja, of nee op mag zeggen. God eist niets van jou, hooguit stel jij jezelf deze eis, waar je dan weer in jezelf teleurgesteld als dit mislukt. Maar als je ja zegt. ( of ervoor kiest nee te zeggen) wees je dan ook bewust dat jij zelf ook verantwoordelijk bent voor de consequenties van jouw ja of jouw nee. God laat ons volkomen vrij in al die zaken. Hij houdt niet minder van jou als jij eens een paar dagen geen retraitemoment hebt, Hij is alleen blij wanneer jij er wél toe wilt komen! Het enig wat Hij verlangt en hoopt, is dat jij er voor kiezen zult te antwoorden met een ja, op zijn liefde, die voortdurend naar jouw uit gaat, door dicht bij Hem te blijven. Deze retraite geeft jou 40 dagen de mogelijkheid te oefenen in de gewoonte dicht bij Hem te blijven en alles van hem te verwachten, en niets van jezelf, dan steeds weer terug te keren naar Hem, wanneer je merkt dat het weer eventjes niet gelukt is, op eigen kracht.
Mag ik reageren op jouw vraag aan God of Hij jou a.u.b wil leren op eigen benen naast Hem te lopen, met een eigen ervaring uit 2008/ 2009 , de tijd dat alles mij zeer zwaar viel?
Ik zag in een droom, of visioen(beeld) ik weet niet meer wat het was, langs de kant van de weg een rijtje schoenen staan. Ze waren van mij: laarzen, hoge schoenen, gympen enz…. En ik werd gewaar dat de Heer me droeg in zijn armen door het leven, al zó lang, eigenlijk de hele weg al die ik tot toen gegaan was. Ik had geen schoenen aan, en ik voelde dat het de Heer niet te veel was mij te dragen en dat Hij dat met liefde deed. Maar ik was het eigenlijk nu wel zat, ik wilde graag zélf kunnen lopen. En ik vroeg Hem dat: ” Heer, waarom draagt u mij nog altijd? Wordt het onderhand geen tijd dat ik zelf ga lopen? Mijn schoenen staan er al voor klaar? Waarom draagt U me eigenlijk nog steeds? ” Waarop de Heer mij antwoordde: ” mijn kind…..je zou de weg die we nu sámen hebben afgelegd, niet op eigen kracht hebben kunnen gaan….je zou het niet gered hebben! En Ik blijf je dragen totdat je zover bent dat je naast Me kunt lopen , op eigen benen kunt staan.” Terug kijkend zie ik het als de grote liefde van God voor mij, dat Hij beter wist en weet wat ik aan kan, dan ik dat zelf denk te weten. Ik zou mezelf enorm hebben overschat denk ik. ( en mezelf er op afgerekend hebben wanneer ik dan bemerkt zou hebben eigenlijk helemaal op eigen benen te kunnen staan) Intussen heeft Hij mij op mijn eigen benen gezet, op zijn tijd, en nu loop ik (graag) aan zijn hand. Ik mág los lopen, maar ik kies ervoor dicht bij Hem aan zijn hand te lopen en Hem de weg te laten uitstippelen voor mij. Lieve jef, ik hoop dat jij aan dit alles iets zal hebben .

Anita Reenalda schreef op 28 februari 2015 om 16:31

Ik heb gedankt voor de liefde van Jezus en geprobeerd zoveel mogelijk liefde terug te geven.
Ik heb mijn bewondering voor de goedheid en cleanheid van Jezus uitgesproken.. Zelf val ik altijd in het niet bij Jezus. Ik heb Hem echt als goed voorbeeld nodig. Zeker als ik problemen heb. Ik heb gebeden om gerechtigheid en barmhartigheid en dat er veel mensen tot geloof mogen komen. Jezus is gewoon de beste. Hij is niet te overtreffen.

Chris schreef op 28 februari 2015 om 13:17

Aan iedereeen bedankt voor de bemoedigende berichten.
Aan Joke,
Kinderen gaan hun weg en leren onderweg, Zij moeten zelf zoeken. Ik heb zelf meerdere kinderen, allen zij ze afgedwaald en teruggekomen. Ikzelf trouwens ook. Laat ze los en vertrouw , echt waar t’ismoeilijk, Vertrouw op jezelf en op God. Veel,moed.

Carmelita schreef op 28 februari 2015 om 12:52

Bedankt het is mijn gelukt mijn podcast te be luisteren zo fijn een kaarsje aan en heerlijk met God en Jezus bezig zijn.
Dank U.
Lieve Joke,
Blijf vertrouwen en bidden jullie Kind komt zich zelf wel tegen en dan gaat hij of zij inzien en dan komt jullie kind
Naar jullie toe.
Maar heel positief blijven en denken en bidden

Mijn oudste komt terug. Mijn gezin is alles en wij horen bijelkaar en help ons Dank U God

Altijd danken.

Ik bid voor jullie heel veel sterkte en blijven geloven, maar vooral positief blijven, helemaal geen negatieve gedachten.

Heel veel liefs

joke schreef op 28 februari 2015 om 12:35

Beste allemaal,
ik volg 3 x per dag dit gastenboek.Dank jullie voor je betrokkenheid, je inzichten, je mee-groeien in vertrouwen. Want dat heb ik nodig. Ik draag, net als de meeste van jullie, een zware rugzak. Wij zijn getroffen , daar waar mensen het meest kunnen getroffen worden, door onze kind. We hebben het geloof willen meegeven aan onze kinderen, maar zijn daar helaas niet in geslaagd. Onze oudste, gaat zelfs sinds paar jaar echte dwaalwegen. Dat is heel zwaar. Toch blijven we overeind, door God , die ons draagt. Toch is het moeilijk om geduld te hebben en vooral te blijven vertrouwen, dat het ooit goed komt …we missen zo ons gezin, er is zo weinig contact, …
Maar nogmaals dank jullie allemaal, jullie geloof, vertrouwen… is zo zalvend ….

Margaret schreef op 28 februari 2015 om 12:32

Twee keer een lange bericht willen sturen. En tweemal niet accepteert omdat mail address niet juist zal zijn begrijp het niet.

John schreef op 28 februari 2015 om 11:56

Lieve Elly, heel hartelijk bedankt voor jouw woorden. Balsem voor mijn Ziel, omdat ik de waarheid ervan diep voel.
Werkelijk PRACHTIG & KRACHTIG wat voor werking in de essentie van jouw woorden uitgaan. Super dat jij het zo
ervaren hebt. Het klopt en is voor iedereen ‘beschikbaar’. Een dag om nooit te vergeten. Een geweldig ‘punt’ om echt om te keren. Ik ben jou dankbaar en alle retraite-pelgrimsgangers. Wat een Liefde gaat er rond, óók in het menselijk lijden.
Maar…….het Licht zal ALTIJD sterker blijken. Geloof. Liefde. Amen.

Leny schreef op 28 februari 2015 om 11:48

Gisteren was zo’n dag, dat god abstractie voor me was. Tot wie richt ik me als ik me tot god richt. Wie of wat is het fundament, de grond onder mijn voeten? IK vind het lastig. en toch………….Jezus heeft voor mij het verbond met Jezus anders gemaakt, hij gaf het handen en voeten, heeft het zichtbaar gemaakt in zijn leven. zo neem ik het leven van Jezus tot mijn voorbeeld en groeit mijn verbonden heid met God. Maar dat kan enkel met behulp van andere mensen. zo zie ik mijn verbondenheid met Jezus, zijn allesomvattende liefde terug in de liefde van Heleen ( mijn vrouw) voor allen: until all are fed, tot allen gevoed zijn, zolang zal zij zich inzetten en aan de wereld werken.

chris schreef op 28 februari 2015 om 11:46

Tjah. Heb elkaar lief. Dit is een grote opdracht. Wij staan er niet altijd bij stil, maar als huisgenoten dag in dag uit komt het soms neer op ” heb je vijanden lief.”…ik zeg wel soms .of soms ben je ook zelf je vijand.
Gemakkelijk is het niet.
Vertrouwen in de toekomst (de rots) is dan een grote hulp. Dat heb ik de laatste tijd wel gemerkt.

Elly schreef op 28 februari 2015 om 11:17

Lieve Lisette,
Het enige dat God van ons verlangt, is dat wij dicht bij Hem blijven, of bij Jezus, die zichtbare gestalte is van onze onzichtbare God. Welke geboden zijn het , vroeg jij, waaraan je je moet houden. Dat is dat nieuwe gebod dat Jezus ons gegeven heeft: god liefhebben bóven alles, en je naasten liefhebben zoals IK. (JEZUS) jou liefheb! Dat betekent dat je naar Jezus mag kijken, en dicht bij Hem moet blijven om van hem te leren hoe wij anderen lief kunnen hebben zoals Hij jou liefheeft. Alleen als je heel dicht bij Jezus blijft, zul je gaan ervaren hoe ontzettend veel Jezus van jou, en van ieder van ons houdt! Dat is gelijk ook het enige dat wij moeten doen, , want zó, door in Hem te blijven kan God alles door jou heen doen. De Heer heeft mij eens gezegd: ” Elly , als jij zorgt voor MIJ, en dicht bij Me blijft…….dan zorg IK voor alles , alle dingen van jou!!” Zó heb ik ook ervaren dat ik me dan in géén ding bezorgd hoeft te maken! Wonderlijk! Onvoorstelbaar wonderlijk!

Ermelinda schreef op 28 februari 2015 om 10:57

Jef,
jij formuleert in het kort waar ik al zoveel jaren mee worstel nl. God dank U voor het dragen, leer me aub naast U lopen.
Leren wij naast U lopen lieve God door de moeilijkheden te omarmen?

Lilly,
Ik ween ook veel dus je bent niet alleen

Heer, Jezus Christus, zoon van de levende God, ontferm U over ons

Griet schreef op 28 februari 2015 om 10:52

God is liefde……Hij sloot een verbond met ons…lééf in liefde !
Leven vanuit deze liefde met anderen is verbonden leven met God.
Hij is mijn Rots en laat me nooit los.
Hij is mijn diepste vreugde …mijn inspiratie. Mijn leven..
Zijn Goede Geest is steeds nabij, bemoedigend ,steunend ,troostend en genezend.

Lisette. schreef op 28 februari 2015 om 10:46

Sta op! Zei Jezus dat niet tot een dood meisje? Van morgen moest ik aan die woorden denken. Ik voelde me weer leven dood. In een woestijn met wilde dieren. WAT WIL GOD JEZUS VAN MIJ?
Je blijft in mijn liefde als je je aan mijn geboden houdt ! Welke?
Elkaar lief hebben, mijn medemensen lief hebben, lukt me door Jezus zijn geboden. Hij heeft me vanmorgen weer doen opstaan. Maar ben ik met God verbonden door Jezus die het meeste met God verbonden is? Ik weet het niet. Onze Vader kijk vol liefde naar ons ook naar mij. Zo wil ik dit gebed sluiten. In verbondenheid met allen. L.S.

jef schreef op 28 februari 2015 om 10:36

Dag beste Elly, hier Jef even, ik lees ook dat jou leven ook niet over rozen loopt. Ik zal ook voor jou bidden. De vastentijd is nu even bezig en ik zit constant er in mijn hoofd om vol te houden. Ik ben sinds mijn vorig schrijven nog maar één keer mislukt. Dat is voor mij al iets. De “cipier ” in mij was weeral kwaad. Door heel de dag te denken om zeker niet te mislukken behoed ik mij tegen het falen, maar het is CONSTAND VERMEOIEND hoor !!! Het is alsof ik op het scherp van het mes loop. De cipier denkt weeral : wat gaat dat worden als de vastentijd voorbij is… en de onoplettendheid weer zijn intrede doet in mijn dagelijks leven. Ik heb ooit van mijn dochter een prachtige ingekaderde spreuk gekregen over: …die één paar voetsporen in het zand, en ik vroeg aan God waar was je toen ik het moeilijk had en ik maar één paar voetsporen zag… toen zou God mij geantwoord hebben: ” op het moment dat je maar één paar voetsporen zag in plaats van twee paar, dat was het moment dat ik je droeg” ….. je zult zeker deze spreuk wel kennen. Maar….. Ik zou tegen God willen zeggen: ” dank U voor het dragen maar leer me aub. nu eens naast Je lopen… anders voel ik geen vooruitgang. Vandaag staat er op de vastenkalender: ” heb je vijanden lief ….. tja ….. uitdagend hé