Gastenboek

Wilma schreef op 30 november 2021 om 13:14

Ontmoeting met Jezus/God:
Ik had als fluitiste gerepeteerd met het bajeskoor, in een mannen PI. Ik zei tegen de mannen:’ik word zo blij van jullie’. Waarop een van de gedetineerden, die levend in brand gestoken is bij een afrekening en waarvan de wonden blijvend zichtbaar zijn, zei: ‘het is een wisselwerking Wilma, wij worden blij van jou, jij ziet God in ons en wij zien God in jou’. In die context zo’n ervaring mogen hebben, dat is voor mij een ontroerende Godsontmoeting. Ook in iedere gedetineerde woont Jezus. Meister Eckhart had het niet mooier kunnen zeggen dan die gedetineerde. En ik dacht ook aan Jezus die Zijn wonden aan Thomas liet zien. Wij allen hebben onze wonden, dit erkennen is kracht en tevens heling. Amen.

Gerda schreef op 30 november 2021 om 12:26

God, kijk met een vriendelijke ogen naar mijn twijfel, schaamte en kleine geloof, amen.

Martine schreef op 30 november 2021 om 12:02

Echt schamen voor mijn geloof, doe ik niet maar doorheen de jaren worstel ik meer en meer tussen het respect voor de keuze van anderen en de moed om mijn geloof te verkondigen. Ben ik wel goed bezig?

Lieve schreef op 30 november 2021 om 11:39

“Hoe kunnen ze in Hem geloven als ze nooit over Hem hebben gehoord”
een tijd geleden werd ik aangesproken in een drukke winkelstraat in Gent centrum met één enkele vraag : “Wat maakt jou het diepst gelukkig?” Ik voelde me op mijn ongemak, kon ik hier zomaar in het voorbijgaan spreken over mijn geloof ? Ik maakte me ervan af door te zeggen dat ik geen tijd had voor een interview en stapte verder. Ik voelde spîjt. Nu nog, kan ik hieraan terugdenken als een gemiste kans om over mijn geloof te getuigen. Zo laten wij kansen aan ons voorbij gaan.
Heer laat me groeien in geloof, hoop en liefde.
Lieve

janmartin schreef op 30 november 2021 om 11:19

De tekst van Paulus aan de Romeinen is zeer actueel en uitdagend.
Als ouderen leven wij in een omgeving waar godsdienst taboe is.
Onze eigen kinderen en kleinkinderen maken er deel van uit en zoeken andere wegen.
Hoe moeten wij dat allemaal benaderen en daarmee omgaan?

William schreef op 30 november 2021 om 11:07

De reacties van de retraitanten zijn voor mij een belangrijk onderdeel van de retraite. Hoopvol om te zien dat er mensen zijn die hetzelfde zoeken, dezelfde hindernissen tegenkomen, dezelfde hoop koesteren. Als we allen zo waren zou het lijden geen pijn meer doen. Jezus volgen is de lat op de hoogste stand leggen en contact met medemensen geeft ons veerkracht.

Lottie Reekers schreef op 30 november 2021 om 11:05

Heel mooie woorden. Ik ben ermee aan de slag gegaan.
Fijn deze wijze van bidden.
Helaas heb ik de tekst van vandaag nog niet ontvangen.
met dank L.Reekers-hollander

Georgette schreef op 30 november 2021 om 10:51

Wat mij vooral zeer treft vandaag is:’schamen wij ons voor ons geloof’. Wij proberen in onze familie en bij vrienden te getuigen van ons geloof. Heel dikwijls zien wij verwondering en appreciatie en denken en hopen wij dat het iets nalaat bij onze vrienden. Ooit zegde er iemand dat zij jaloers waren van ons overtuigend geloof, zij vonden dat het ons gelukkig maakt, wij hopen en bidden dat dit iets bij hen achterlaat.
Bedankt aan de predikant voor deze mooie en stichtende retraite!

claire schreef op 30 november 2021 om 10:50

en toch mag ik mee op weg…
het raakt me HEER dat GIJ me waard vindt om er altijd
weer te zijn…
DANK…

Lauwers noel schreef op 30 november 2021 om 10:43

Ik kan moeilijk veel teksten lezen. Het is wel een beetje nieuw voor mij om me toe te leggen op het bidden. Ik probeer heel kort mijn God te benaderen.

Machteld schreef op 30 november 2021 om 10:34

Ik ben dankbaar voor wie mij is voorgegaan in het geloof. Vroeger had ik altijd een “moeder” in de Heer, nu heb ik “zussen” in de Heer die mij inspireren en op een eenvoudige manier tot voorbeeld zijn. Dank u, Heer, voor uw engelen hier op aarde. Moge u hen beschermen en leiden in al hun wegen. Amen.

Kees schreef op 30 november 2021 om 10:25

In de jaren zeventig begeleidde ik reizen. Het was toen gebruikelijk om voor het eten stilte voor gebed te vragen. Later vond ik dat aanmatigend , tegenwoordig zie het nauwelijks.
Verleden week begon ik aan mijn ontbijt in een restaurant , tegenover mij nam een man van ca. 50 jaar plaats , voor hij aan zijn ontbijt begon sloot hij zijn ogen en kruiste zijn handen . Ik dacht : “Het bestaat dus nog “.

Marga schreef op 30 november 2021 om 09:34

spontaan opgekomen
Mat10:11-14 en Joh20:21-23 en
“mijn vrede geef ik u, mijn vrede laat ik u”

verder zou ik
(geboortejaar 1957)
niet weten waarwegens ik me tov wie dan ook zou hebben te schamen
voor dat-of-wat ik “aan het geloof doe”

in Nederland
is er naar mijn eigen weten&ervaringen
altijd de algemeen-NL-grondwettelijke gelijkgerechtigdheids-verhouding&positiekeuze mogelijk:

“ieder mag hier van-staatswege-grondwettelijk vrijelijk de eigen persoonlijke levensbeschouwing, hobby’s/liefhebberijen en clublidmaatschappen zelf kiezen”

daarwegens is er voor&in&vanuit mijzelf als een zoiets zelf kiezende persoon/mens
“noch onrust noch angst noch trots noch zelfverlaging noch schaamte noch zelfverheffing
zinnig-nodig-nuttig-vruchtbaar
i.r.t. tot welke mijnerzijdse keuze en/of wie dan ook”

dat is ook wat ik persoonlijk grootfamiliaal zo heb meegekregen:

‘zo is dat hier in dit Nederland (in elk geval sinds die grondwetvastlegging) vastgelegd en geborgd’

daarmee zelf en ook grootfamiliaal-gewijze in volle dankbare gemoedsrust (?vrede, shalom?) zijnd

Christine schreef op 30 november 2021 om 08:59

Hoe kunnen ze in Hem geloven als ze nooit over Hem gehoord hebben… Al deze hoe-vragen van vandaag doen me spontaan denken aan de parabel van het mosterdzaadje en tegelijk aan de weerloze pasgeboren Jezus.
Als de sterke en wilskrachtige kiem er is, kan ik een mens zijn die hoop geeft. Dat zie ik rondom mij overal gebeuren, mensen die heel eenvoudig kleine dappere daden stellen. Het zijn signalen van de werkzaamheid van God die hoop geven. Ik denk aan de grote solidariteit tijdens de overstroming deze zomer, de hulp aan vluchtelingen, de grote solidariteit op de werkvloer onder het personeel nu tijdens de pandemie… Ik probeer zo mijn steentje bij te dragen aan een hoopvolle wereld.

Anita schreef op 30 november 2021 om 08:13

Ik heb geleerd om te bidden, om te bidden wanneer het zo moeilijk, onmogelijk, angstig, bedrogen, oneerlijk behandeld, verdrietig en drukken gevoel heb van mijn moeder.
Ze zei :”Bid maar”

Maar ook wanneer alles overweldigen, zo ongelooflijk mooi, verassen, super blij, goed, ook normaal, en geen bijzonderheden.
Dan zei ze ook: “Bid maar!”

Trees schreef op 30 november 2021 om 07:22

Hij zal u de weg wijzen ook vandaag Jezus bent u bij ons en zegt ik klop op de deur doe je hart open vol dankbaarheid denk ik van daag aan mijn ouders die ons hebben leren bidden en geloven (op een oudejaars dag vroegen wij Moeder bakt u voor ons oliebollen maar mijn moeder had niets in huis of geld om te kopen ze zei aan ons kinderen ga maar op de knieën en vraag maar aan Jezus en ja hoor er werd een mand meel en olie gebracht alles wat ze nodig had) Ja mijn ouders gaven een voorbeeld van Gods vertrouwen al hun 13 kinderen kregen dit geloof van hun mee .Ik vraag me nu af geef ik ook nu dat geloof mee aan de mensen wie ik tegen kom Heer laat mij een hulp voor de ander zijn Trees

Ingrid schreef op 30 november 2021 om 00:27

Wat mij vandaag (maandag 29 november) opviel en raakte, was de zin: geen mens zal meer weten wat oorlog is. Nu hebben we in Nederland al bijna 75 jaar geen oorlog en zijn er twee generaties zonder oorlog opgegroeid, maar toch is er geen vrede : de omgesmede zwaarden zijn gebruikt om andermans akker kaal te plukken en de snoeimessen zijn niet gebruik om ons eigen consumentisme en hedonisme binnen de perken te houden. Voor mezelf kan ik wel vrede vinden, maar ik voel mij onmachtig verder dan in mijn directe omgeving vrede te brengen.

Nellie schreef op 29 november 2021 om 23:59

‘ k hoop een vredestichter te zijn ook door anderen te vergeven , maar of iemand anders mij vrede gebracht heeft?Dat kan ik alleen maar ervaren als ik aan de Heer Jezus denk.Een oud kerstlied zingt; “O Vredevorst Gij kunt gebieden, de vrede op aarde en in mijn hart” En ja dàn ervaar ik dat ook bij tijd en wijlen.
Heb net de dag afgesloten met gebed samen met mijn man zoals altijd en we hebben ook expliciet voor doktoren en verplegers om kracht en wijsheid gevraagd dus lees nu: daar hoor jij ook bij Josephien! En of we morgen weer iets mogen laten zien dat we kinderen van het Licht zijn!maar naar buren in de straat vind ik het moeilijk om te evangeliseren,soms doe ik maar een kaartje door de bus bij mensen waarvan ik weet dat ze het moeilijk hebben maar niet gelovig zijn.dat geeft vrede in mijn hart door proberen het goede te doen wat in mijn vermogen licht. Shalom allen!

Veerle 1 schreef op 29 november 2021 om 22:19

Gods’vrede ontdek ik vaak bij zieken , of kwetsbare mensen .
Of ik kom er beroepshalve mee in contact . Je wordt zielsverwanten in het geloof , en bij mij ervaar ik dit meestal onder oudere mensen . Samen begonnen we te bidden ; een tientje , een rozenkrans , …
Tijdens het begin van de pandemie hebben we gebeden tot de heilige Corona , opdat wij , onze naasten , vrienden en familie zouden mogen gespaard blijven . Samen bidden – ik moest het leren . Ik ben dan ook een stille mens . Veel mensen heb ik niet nodig rondom mij , maar God dank heb ik ( door het samen bidden ) fantastische mensen mogen ontmoeten . Ik mag me gedragen voelen en zelf ook dragen , we voelen ons in gebed verenigd .
” Waar twee mensen verenigd zijn in mijn Naam , daar ben Ik in hun midden.” – zegt de Heer . Het bidden vertraagt ook je leven , je leert anders naar het leven kijken , en je wordt stilaan een ander mens , zoals God het waarschijnlijk bedoeld heeft . In deze vrede helpt God mij verder .

Lode Gysemans schreef op 29 november 2021 om 21:49

Vragen wij samen de zegen van de Hemelse Vader. In gebed samen.

Nicole schreef op 29 november 2021 om 21:39

Andreas overreedde Simon Petrus om ook met Jezus mee te gaan…en hij ging mee en hoe intens het allemaal voor Petrus werd en hoe hij zelfs door Jezus werd aangenomen en verhoogd tot…dat stemt tot nadenken.
Ik denk aan keuzes maken in het leven. Keuzes die niet altijd gemakkelijk zijn. Soms doe ik er jaren over om tot een beslissing te komen. Zelfs als God me iets vraagt, dan is Hem vertrouwen ook nog een obstakel. To t Hij me over de streep trekt? En misschien zeg ik dan ook: ‘Had ik het maar eerder gedaan.’

edwige coesens schreef op 29 november 2021 om 21:05

Geloofsoverdracht lukt bij mij tamelijk goed. Ik denk dat ik dat vroeger als catechiste tamelijk goed deed want de kinderen van toen blijven als jongvolwassenen nog altijd vriendelijk goededag zeggen.Ik kom ze nog wel eens tegen omdat ik nog steeds doopcatechiste bIk hoop dat ze ook bekwaam zijn om de hoop wakker te houden ook al is de huidige wereld vrij hard.
Persoonlijk heb ik geen angst om te zeggen dat ik de wekelijkse eucharistieviering onderhoud en heel belangrijk vind.

Stephanie schreef op 29 november 2021 om 20:52

Vrede in deze wereld is ver te zoeken. Ik word in mijn gebed wat overmand door onmacht. Beelden van het nieuws flitsen door mijn gedachten, oorlog, honger, armoede, ziekte…
De vraag of God mij kan helpen om een mens van vrede te zijn, zegt mij het niet te ver te zoeken….
Als verpleegkundige en midden in de 4de golf vind ik kracht in zijn nabijheid om zo telkens het beste te geven van mezelf in goede zorg voor iedereen zonder onderscheid.
En geloof me, we zijn een ware oorlog aan het uitvechten binnen de ziekenhuis muren.
Misschien geef ik wel een beetje vrede aan elkeen die ik verzorg en nabij ben.
God blijf bij mij.

Paulien schreef op 29 november 2021 om 20:30

Fijn dat deze retraite weer start. Heb er echt zin in. Vorig jaar werd ik bemoedigd en ontroert om mee te lezen wat iedereen schreef over zijn haar geestelijk welzijn.
GOD is groot en liefde en met ons. Leven in Zijn licht is een cadeau elke seconde. Dank God.

Geert schreef op 29 november 2021 om 20:18

Dank u Heer dat u ons wil leiden door de Heilige Geest die in ons woont, leer mij uw stem te verstaan, dit vraag ik u in Jezus naam. Ik prijs u heer met heel mijn hart. Amen!

Hanneke schreef op 29 november 2021 om 19:59

Een vriendin van mij woont in Portugal en is binnenkort jarig. In de Kringloopwinkel vond ik een dichtbundel van de Portugees Bernardo de Passos [1876-1930],met de Nederlandse vertaling erbij. O.A.
“De zon verwarmt alle mensen
houdt van wie goed is en wreed
weigert geen licht, aan niemand ,
net zoals Jezus dat deed.”
Dat raakte mij … “Wij zullen zijn paden bewandelen …”
Hanneke

Nadia schreef op 29 november 2021 om 19:32

In mijn leven heeft niemand ooit vrede gebracht. Mijn rust was eerder het vertrouwen te leggen in het licht signaal dat de emotie hoop daardoor bewaard bleef.
Vrede zag ik bij mensen die ik steunde hielp gaf maar het moment dat het niet meer ging vernam ik niks meer buiten de ervaring van de stilte.
Stilte was en is voor mij de vrede die ik niet zou willen missen!

Hilda schreef op 29 november 2021 om 18:59

Ik vroeg GOD in mijn gebed heb ik wel eens vrede gebracht? Want ik weet het zelf niet concreet. Maar zijn geruststellende stem zei me Ja dat heb jij met heel je zijn en verbinden met andere mensen.
Zonder dat je het weet ben je een enorme schakel en wordt je geleid door de wind, de Heilige Geest.

Omdat ik daar nu ook mee bezig ben momenteel in een groep besef ik nu opeens wat en wie ik ben. Nooit heb ik hierop verhaalt maar ik heb zo toch mijn mogelijkheden.

Vrede is het mooiste wat er is!

IvonneS schreef op 29 november 2021 om 18:55

Ik vond de lezing uit Jesaja hoopvol en van vertrouwen getuigen. Terwijl ik bezig was met de gebedssuggesties, voelde ik mij onrustig en verdrietig worden: wat is vrede? Breng ik vrede? Heeft iemand mij vrede gebracht? Hoe kun je vrede brengen, wanneer je zelf geen vrede ervaart?
Jezus is dè vredestichter. Ik heb Hem dan ook gevraagd om mij te helpen om een vredestichter te worden en om zelf ook vrede te ervaren in mijn leven.

Net schoot mij de tekst van dit lied binnen:

Geef vrede, Heer, geef vrede,
De aarde wacht zo lang,
Er wordt zo veel geleden,
De mensen zijn zo bang,
De toekomst is zo duister
En ons geloof zo klein;
O Jezus Christus, luister
En laat ons niet alleen!
Geef vrede, Heer, geef vrede,
Gij die de vrede zijt,
Die voor ons heeft geleden,
Gestreden onze strijd,
Opdat wij zouden leven
Bevrijd van angst en pijn,
De mensen blijdschap geven
En vredestichters zijn.

Bart schreef op 29 november 2021 om 18:18

Men kan zich afvragen: Waar sta ik met mijn geloof? In hoeverre ben ik echt op zoek naar Jezus zoals de hoofdman uit het evangelie van vandaag? Jezus zal ook naar ons toekomen als wij het doen en volhouden en blijven zoeken met elkaar!

Marieke schreef op 29 november 2021 om 18:10

Vrede is voor mij een meisje van bijna elf jaren zij is voor mij bijzonder. Zij
is vernoemd naar de Vredesvorst,
Dank aan de Heer dat ik haar al zoveel jaren van haar leven mag kennen, God’s zegen voor haar en voor haar geliefden

Bart schreef op 29 november 2021 om 18:08

Ik ben getroffen door de oproepen: Waar schenk ik nu vrede? Waar breng ik nu dankbaarheid? Met wat ben ik nu mee bezig liefde te stichten? Blijf ik ook roepen zoals de hoofdman in het evangelie van vandaag echt ZOEKEN naar Jezus in het dagelijks leven? Dat is echt niet gemakkelijk, want je wordt afgeleid door nare en slechte berichten over het NU en de TOEKOMST. Toch moeten we blijven hopen en geloven, dat het weer goed zal komen. Toch moeten we met elkaar met al onze zorgen en onvolmaaktheden op de goede Weg ten Leven blijven gaan en rustig bewandelen. Jezus blijft voor ons, gelovigen, de Goedheid en de Liefde om het vol te houden met elkaar en veelal met heel veel geduld. Geniet ook af en toe van het moment of de momenten, dat we ons goed voelen en dat het toch allemaal weer goed zal komen. Geloof, Hoop en Liefde leiden ons met Jezus naar echt Geluk. Amen.

Pe. Luís schreef op 29 november 2021 om 17:30

Voor mij persoonlijk is deze Advent een speciale tijd. Ik denk aan wat Paulus schrijft in één van zijn brieven: “Voor mij is het beter om naar de Heer te gaan, maar als de Heer van het leven het beter vindt om nog een tijdje met de mensen te zijn op aarde om zijn goede boodschap gestalte te geven in leven en lijden hier en nu, dan is dat ook prima.” Uw wil, Heer, geschiede op aarde en in de hemel, uw Rijk van vrede en gerechtigheid kome.

Martine schreef op 29 november 2021 om 16:54

Wij, Europeanen, dachten dat wij het voor een groot stuk voor elkaar hadden: kinderen en kleinkinderen die nog nooit een oorlog hadden meegemaakt. Wij dachten dat voor meer kinderen te kunnen realiseren door hen te verplichten,desnoods met geweld,om in vrede te leven. Wij namen geen vrede met wat we hadden. Sommigen hoopten het niet voor anderen maar wilden het anderen geven. Wij vergaten dat de vrede van God is en dat hij deze vrede enkel schenkt aan wie klaar is ze te ontvangen.

Maria schreef op 29 november 2021 om 16:09

Ik geloof in de kracht van het gebed; zo nodig in deze wereld. Goed dat we met zovelen zijn. Moge ons gebed tot troost zijn voor hen die de moed dreigen te verliezen.
Zegen en behoed hen Heer.

Malou schreef op 29 november 2021 om 16:09

De start van deze adventsbezinning is moeilijk voor mij. Kerstmis lijkt nog zover af. Ik probeer me te plaatsen voor het gelaat van onze God, maar ik voel Hem nog niet in mijn buurt. Wereldse gedachten wervelen door mijn hoofd en zijn niet makkelijk te stoppen. Ik zit hier gewoon, op een rustig plekje in ons huis. De vraag of ik een vredebrenger ben doet me nadenken over mijn leven. En eerlijk waar… ik heb er voorlopig geen antwoord op.
Vorig jaar deed ik ook mee aan de adventsbezinning. Als ik nu nalees wat ik toen schreef, ben ik verbaasd over mezelf. Ik voelde God toen heel dicht bij, van in het begin.
Maar ik geef niet op want ik weet dat Hij er is, ergens…
Ik kan alleen maar wachten, geduld hebben, stil worden en ruimte voor Hem maken. Dat ga ik de volgende dagen proberen.

Mia Scholte schreef op 29 november 2021 om 16:08

de tekst uit Jes2:3, wat een bemoediging is deze tekst. Om me aan op te trekken, nadat ik de laatste tijd heb ervaren dat ik minder aandacht had voor Hem, terwijl ik dit wel graag wilde, maar het lukte me gewoon niet. Ik zag dan ook met interesse deze adventsretraite tegemoet.

depourcq schreef op 29 november 2021 om 15:55

prachtig initiatief in deze onvoorspelbare tijden die gepaard gaan met veel onzekerheden en angst
Deze digitale versie doet enorm deugd en vergemakkelijkt de vele vragen en mysteries die elke dag
in mijn gedachten voorkomt.

Wilma schreef op 29 november 2021 om 15:54

De derde komst van de Heer: Meister Eckhart roept ons op ontvankelijk te zijn en ruimte te geven aan het onverwachte, aan potentialiteit. Rust, stilte en de gewilligheid om te wachten, advent. Let go and let God. Je kunt alleen baren wanneer je zwanger bent, steeds opnieuw schept God mogelijkheden. Lieve retraitanten, wat fijn om met elkaar weer naar het Licht te mogen rijken en te verwelkomen. Hoe donkerder hoe meer kans het Licht krijgt om te schijnen!

Gertruida schreef op 29 november 2021 om 12:39

Kom mee laten wij leven in het licht van de Heer, vandaag een moeilijke start, toch raak ik bemoedigt door deze woorden, ik ga ervoor en probeer mij te leiden door het licht

Frits schreef op 29 november 2021 om 12:27

Zeer verheugd dat de Advents retraite weer begonnen is naar het Licht van Kerstmis

Gerda schreef op 29 november 2021 om 11:35

De drie wijzen kijken me aan, met lichtjes in hun ogen. Zo wil ik kijken naar anderen vandaag. Met lichtjes in mijn ogen.

Isabella schreef op 29 november 2021 om 11:06

Ik wens iedereen een vreugdevol retraite en dichter bij de Heer te komen. Ik ben blij deze retraite weer te kunnen volgen.

Isabella schreef op 29 november 2021 om 10:50

Ik wens iedereen een vreugdevol retraite.

Bert Graus schreef op 29 november 2021 om 10:14

Wij hopen inderdaad te vernemen wat God van ons wil. Daarom heeft Hij zijn Zoon gezonden, die mens werd als wij; Hij toonde ons, vanuit zijn verbondenheid met de Vader, wat God van ons wil.Die weg zal ik als eenennegentigjarige proberen te gaan. Dank u, Vader God en Zoon Jezus.Door deze dank hoop ik
U bewust tot Gever te maken.

Ik las vandaag de vele reacties van retraitanten. Wat ben ik blij om op mijn leeftijd en in deze moeilijke tijd te mogen delen in uw geestelijk leven en daardoor de wil van God te mogen kennen. Heel hartelijk dank daarvoor. Ik hoop dat ik u allen tot gevers maak; dat doet deugd. Voor u ook? Ik hoop het!

Gilles schreef op 29 november 2021 om 10:03

Hoop die niet sterven wil. In goede, mooie herinneringen gaat de Hoop maar ook de Liefde mee.

Bart schreef op 29 november 2021 om 09:43

Wilde gewoon even meedelen dat ons pad vlak onder onze voeten ligt die moet bewandeld worden. Iedere seconde van ons leven krijgen we wat we nodig hebben om te groeien. Zo oneindig groot is zijn genade. Grt

Olivia schreef op 29 november 2021 om 09:30

Heer Jezus, zegen deze adventstijd.Moge het een tijd zijn waarin we vol verwachting uitkijken naar U komst ! Kom Jezus kom.

Gibe schreef op 29 november 2021 om 09:28

Hoop bedriegt niet, zolang we maar echt hopen op God’s komst. Hopen is verlangen naar het licht, naar de diepe zin. Hopen is zoeken naar het vinden van Liefde, een liefde die heilzaam is voor anderen, een liefde die ons verbindt met God.

Meta schreef op 29 november 2021 om 09:08

Dat God verlangt mij te leiden, persoonlijk en in Liefde. En dat ik mag vertrouwen. Dat dringt steeds dieper door een geeft me zo’n vreugde en verlangen naar méér. Dank voor de inspirerende woorden en gedachten.