Gastenboek

Marieke schreef op 1 december 2021 om 21:45

P.323 van Thomas A Kempis’ ‘De navolging van Christus’
r. 10 ( zinsnede):

God wandelt met de eenvoudigen

Groetjes,
verbonden in gebed,
goeds aan allen,

Marieke

Nicole schreef op 1 december 2021 om 21:34

Vertrouwen op mensen en gerechtigheid. Ik heb in mijn leven meerdere keren op mensen vertrouwd, alles van hen verwacht en dan volgde weer die teleurstelling omdat ik – zoals een goede vriend me vaak zei – te goedertrouw was; te goed en te trouw (?). Nu ga ik steeds hogerop.

Nicole schreef op 1 december 2021 om 21:27

Vertrouwen op mensen en gerechtigheid. Ik heb in mijn leven meerdere keren op mensen vertrouwd, alles van hen verwacht en dan volgde weer die teleurstelling omdat ik – zoals een goede vriend me vaak zei – te goedertrouw was; te goed en te trouw (?). Maar dan vijftien jaar geleden, wat een nieuwsgierig driedaags verblijf in een abdij voor mij zou zijn, gaf eensklaps een ongelofelijke wending aan mijn leven; tilde mij uit alle wereldlijke ellende en ik werd op weg gezet om een totaal ander persoon te worden, tot groot ongenoegen en onbegrip van mijn omgeving. Herboren tot een heel ander persoon en gestorven aan mezelf, verwacht ik vanaf toen alles van God en de paden die Hij wijst zijn moeilijk en kennen geen weg terug. Maar heel bijzonder en oh zo waardevol: ik ben nooit meer alleen en vanaf toen stel ik mijn vertrouwen alleen nog in de Heilige van Israël die ons leven overstijgt, en in allen die heilig en onzichtbaar zijn voor mensenogen.

mia schreef op 1 december 2021 om 21:13

Nieuw inzicht :

het lukte mij om mezelf voor God te plaatsen toen ik Hem op eenzelfde spreekgestoelte plaatste als een willekeurig andere spreker, bijv. iemand die preekt, een lezing geeft, een les verzorgt

Pe. Luís schreef op 1 december 2021 om 21:01

Ik vond het een prachtig lied: “Als God ons thuis brengt uit deze ballingschap, dat zal een droom zijn”. Maar er bleven vragen te over zoals: moet ik me verstoppen en vluchten in illusies om zo door het leven te gaan, waar het er zo ruig aan toe gaat?
De profeet Jesaia toont me dat juist in solidariteit met zoveel verdrukten die opgesloten zitten achter een hek van tralies en geen kant heen kunnen de hemel zichtbaar wordt. Titus Brandsma toont dit in zijn onverzettelijkheid en dan op het einde zijn overgave. In zijn leven voel ik dat je niet moet vluchten voor de uitdagingen die op je levensweg komen. Ik probeer het maar in bloed, zweet en tranen en bid dat we nooit toegeven aan de bekoring van de hopeloosheid en onverschilligheid, maar blijven zoeken naar de enige weg die leidt naar het bruiloftsmaal.

Lieve schreef op 1 december 2021 om 20:57

“Gerechtigheid”: de plaats waar het goed is om leven. “Waar wij in liefde samen zijn, daar is de Heer in ons midden” In deze twee zinnen ligt niet alleen heel mijn verlangen maar ook zoveel dankbaarheid.

Bart schreef op 1 december 2021 om 20:21

Ik ben vandaag nog al ongerust niet alleen over de toekomst van de kerk, maar ook over het beleven van ons geloof in Jezus, in God en dat is gekomen door een telefonische samenspraak hierover. Wij hebben vroeger zoveel gebeden en gezongen tot God voor verdieping, voor verspreiding en wat zien we nu gebeuren?
Maar we geven het niet op, want Jezus blijft Zijn Woord en Zijn Brood uitdelen: zeker aan de mensen die hongeren naar van Eeuwig Leven. Daar blijven we ten alle tijden in geloven en aan werken voor Heil en Zegen voor ieder mens.

Wilma schreef op 1 december 2021 om 20:03

In stilte, zittend bij de kaarsvlam, heb ik Jezus in gebed uitgenodigd om opnieuw ook weer in mij geboren te worden. Mijn ruimte te vullen met Zijn aanwezigheid. Mijn verlangen is groot en ik mag Hem verwachten, Hij is zo welkom!

Olivia schreef op 1 december 2021 om 19:55

Heer Jezus, mogen we in deze Adventsretraite onze harten openen voor Uw liefde, mogen we van elkaar houden met Uw liefde biddend steunen op elkaar in Uw liefde.
En geef ons Uw geest van kracht, wijsheid en inzicht. Dank U Jezus.

Antonia schreef op 1 december 2021 om 19:19

Ik zou willen dat ik op die berg was, waar Jesaja het over heeft.

Hans Winter schreef op 1 december 2021 om 19:17

Gebed recht,
bidden richt, zelfs ik
zet mij, zeg mij voor ‘t Aangezicht,
de blik opwaarts gewend tot ja wees er
gekend, elkaar dan willen inzien
brengt terecht.

Peter schreef op 1 december 2021 om 19:11

Hartelijk dank voor deze inspirerende retraite. Ik ben blij dat de profeet Jesaja de komende weken onze wijze en heilzame gids zal zijn.

Peter schreef op 1 december 2021 om 19:02

Een mijmering: Voortdurend op zoek… voortdurend heen en weer geslingerd. Waar vind ik de ware, pure, christelijke godsdienstbeleving in deze tijd… zoals Jahwe, God onze Vader, het had bedoeld… zoals Jezus Christus, onze Heer, het heeft voorgeleefd? Wanneer ik bid en vraag om wijsheid, inzicht en kennis – niet de vergankelijke, wereldse kennis – valt de sluier voor mijn ogen weg. Het wordt dan echter ook pijnlijk, bedroevend en teleurstellend… schiet ook de katholieke kerkgemeenschap hierin tekort? Moeten wij christenen niet allemaal opnieuw geboren worden door terug te keren naar de essentie, naar het pure, naar de moederschoot van het christendom?

Malou schreef op 1 december 2021 om 18:52

‘God de Heer wist de tranen van elk gezicht.’
Deze zin heeft me enorm geraakt. Daar waar ik zoekende ben en er nog steeds een waas voor mijn gezicht blijft hangen, voel ik God steeds dichterbij komen.
Het geeft me opeens weer wat nieuwe hoop, want God is er en zal er altijd zijn. Hij wist de tranen van elk mensengezicht, zowel de tranen van verdriet als de tranen van vreugde! Die gedachte doet me zoveel deugd!
Dank U God, voor dit mooie gebedsmoment!

Bert Graus schreef op 1 december 2021 om 17:07

Lieve God, Gij zijt de God van alle volkeren. Vergeef mij als ik ons volk het eerst wil plaatsen. Vergeef mij als ik mezelf te veel in de kijker wil plaatsen. Neem de sluier weg als het U belieft om
de anderen en andere volkeren beter en juister te kunnen zien. Dank U, lieve en breed ziende God!

jefdepourcq schreef op 1 december 2021 om 16:33

Heel mooi initiatief in deze adventstijd,het doet ons nadenken over het leven en wat daarna zal gebeuren.
Steek veel op van de teksten en citaten.

Christine V schreef op 1 december 2021 om 15:36

De adventsbrief van bisschop Bonny van Antwerpen heeft me voor God geplaatst. Deze brief vernietigt het waas dat alle volken het zicht beneemt. Open volgende site-https://www.kerknet.be/bisdom-ant…/…/advent-en-kerstmis-2021
scroll vervolgens een beetje naar beneden en open : Brief van de bisschop ter gelegenheid van de advent 2021
open ook de foto in je browser : Bittersweet photo of father and son who lost their limbs due to Syria’s civil war wins top prize
Als gevolg hiervan durf ik Go te vragen om vele sluiers weg te halen, speciaal die van mij.

Alexandra Querbach-van Oosten schreef op 1 december 2021 om 13:42

Ik vraag me af wat het voor mij betekent om “gered” te zijn. Gered waarvoor? En wat betekent het precies? En ben ik hierdoor gerecht? Of is het de bedoeling om mij te oeffenen is gerechtigheid. Niet om gered te worden, maar juist omdat ik al gered ben. Dit houd mij sinds gisteren bezig, na het lezen van Romeinen 10.

Gertruida schreef op 1 december 2021 om 13:21

De dagelijkse zorgen, angsten, vergeving geven, omgaan met ziekte en zwakheden, belemmert mij om God te zien en toch als ik de stilte zoek, waar ik graag vertoef en bid en vraag om de sluier weg te nemen, kom ik altijd bij mijzelf uit, dat geeft rust en vrede, wie zou ik vrezen alleen bij U is redding

Esther schreef op 1 december 2021 om 13:03

Ik plaats me voor God en zie alleen Zijn armen om me heen. Als de sluier wordt weg genomen: mag ik dan klein zijn of word ik juist sterker? Ik zie Zijn armen en denk dat ik klein mag zijn.

Marieke schreef op 1 december 2021 om 12:20

Vanmorgen lukte het me maar niet om stil te worden, er bleven steeds triviale gedachten opkomen die ik wegstuurde, maar dan kwam er weer wat anders voorbij. Toen begon ik te praten en zei dat het maar niet wilde lukken om Hem te horen, dat ik wist dat Hij tegen me sprak maar dat anderen kennelijk belangrijker voor me waren, en ik verontschuldigde mij: ik ben immers maar een mens… … Toen werd het plotseling stil, heel stil en voelde ik Zijn Rust, Zijn Liefde en Zijn Bescherming. De dag kon beginnen!

K schreef op 1 december 2021 om 12:02

Waar werd ik door geraakt ? Op het feest van Christus Koning 21 november bezocht ik de Hervormde Kerk in een buurgemeente. De reden was om een aantal grafzerken uit de Gouden Eeuw te fotograferen. De koster zei : “Boven de zerken repeteert het koor, kom a.s. dinsdag maar terug of je moet de dienst willen bijwonen.” Ik nam het boekje betreffende de dienst ter hand dat handelde over Gedachtenis van onze overledenen. Op de voorzijde een afbeelding : “De doden begraven”, een van de zeven panelen van de Meester van Alkmaar over de werken van barmhartigheid (1504) beschadigd tijdens de beeldenstorm. De voorganger startte zijn preek met een verwijzing naar het feest van Christus Koning dat voor katholieken een bijzonder feest is. Ook vroeg hij aandacht voor de afbeelding van de Heilige Maagd links van Christus afgebeeld. Naar de voorganger luisterend dacht ik : “Zit ik wel in de goede kerk”. Er werd gevraagd om om te zien naar mensen binnen en buiten de kerk. Het slotlied heb ik meegezongen, laatste couplet:
Ga met God Hij zal met je zijn
tot wij weer elkaar ontmoeten,
in zijn naam elkaar begroeten.
Ga met God en Hij zal met je zijn.
Over de schutting bij de protestantse gelovigen kijken was voor mij en mooie ervaring !!

Gerda schreef op 1 december 2021 om 11:22

Een woord geschreven met kastanjes. Dat viel me op en ik zag een wonderlijke verbinding met het zonovergoten feestgedruis daar boven op die berg. Kastanjes zijn het symbool voor overvloed, trouw en totale harmonie. Zo is mijn God en goede Gastheer. Hoop in mistige dagen.

Machteld schreef op 1 december 2021 om 10:38

Vader God, u bent een goede God, barmhartig, en u kent mijn menselijk hart. Ik vraag u om de sluier weg te nemen die mij soms belet om u goed te zien. Help mij om telkens weer te vergeven, of het nu grote of kleine dingen zijn die andere mensen mij aandoen. Ik wil geen lijsten maken van grieven, in uw aanwezigheid smelten de grieven als sneeuw voor de zon. Help mij om mijn angsten te overwinnen. U bent naast mij, rondom mij, onder mij zijn uw eeuwige armen. Wat zou ik vrezen?

Willem schreef op 1 december 2021 om 09:18

Het is denk de hand van de Heilige Geest dat dit op ons pad komt. Ik voel mij gesterkt door de suggesties die ons worden aangeboden. Zo kom je dichter bij onze Lieve Heer, en wat dichter wij bij Hem mogen zijn, hoe meer wij mogen leven zoals hij het ons heeft voorgeleefd.

Trees schreef op 1 december 2021 om 07:25

Lieve Jezus Vandaag was ik getroffen : Vraag God de sluier weg te nemen . Ja Heer ik erken dat ik zo gemakkelijk het negative in de ander zie , neem deze sluier weg ik wil u danken dat ik ook het positive nu in de ander mag zien Geef mij de moed als er iets niet goed gaat onder elkaar, te zoeken naar de mooie kanten in ieder mens . Gij houd van alle mensen
laat mij ook de ander oprecht beminnen dank u voor Uw licht Trees

Hilda schreef op 30 november 2021 om 23:32

Verbazingwekkend. Ik heb veel ontzag voor Andreas. Zijn enthousiasme grijpt mij.
Hij zag meteen het goede!
Toch is zijn rol hier in Europa niet zo groot. Mooi dat Amsterdam zijn kruisen ind wapenvlag heeft.
Ik heb God en onze Heer eeuwige trouw beloofd! Mijn standvastig vertrouwen in Jezus is enorm groot en goed.

Willem Ginckels schreef op 30 november 2021 om 23:30

Het is ochtend, 6u25, ik heb de teksten voor vandaag doorgenomen. Zit bevend te trachten… te bidden. Het is schier onmogelijk – met mijn ziekte. Hoop bedriegt niet… is dat zo? Ik wil het geloven, blijf aan deze zijde van de Indische Oceaan toch meedoen met deze “retraite”, halsstarrig, gebroken, … hoopvol.

Brigitte Peel schreef op 30 november 2021 om 22:38

Mijn Heer en mijn God
Alleen U wil ik beminnen
Met heel mijn hart
Met heel mijn ziel
Met heel mijn zijn,
Amen

Elke schreef op 30 november 2021 om 22:06

Goede God
Dankjewel voor de vele kleine genademomenten ons zo maar gegeven. Doorheen mijn hele leven ervaar ik op bepaalde momenten telkens opnieuw die oproep om in Uw spoor mee te stappen.
Help me om ontvankelijk te blijven voor uw krachtige kwetsbare boodschap die vaak indruist tegen wat in onze samenleving gangbaar is. Help me om trouw te blijven aan Uw spoor van Liefde en Overgave…

Sybille Joniaux schreef op 30 november 2021 om 21:45

God baren, zwanger zijn van God…Hoe voelt dat?
Jezus was zwanger van God, en door zijn handelingen en leven baarde Hij God voor ons…God doen, iedere dag. Jezus naast je voelen lopen, als voorbeeld. Hij weet hoe het kan.

Maria schreef op 30 november 2021 om 21:26

Ik heb een wenk voor mensen die op een dag geen retraite-mail in hun mailbox vinden. Bij mij geraakt de retraite af en toe onder de reclame. Omdat ik daar zelden naar kijk heb ik afgelopen jaar vaak een gemist, tot ik het ontdekt heb. Ik zal er geen dag meer willen missen.

Luís Weel schreef op 30 november 2021 om 21:21

Vandaag sta ik stil bij Andreas. Zijn enthousiasme voor Jezus kende al een lange voorbereidingstijd. Hij was immers een leerling van Johannes de Doper en op zoek naar de “ware metgezel” voor het leven. Waar het hart vol van is loopt de mond van over.
Ik sta stil bij mijn leven. Praktisch de helft van mijn leven was een duister pogen om hem te ontdekken. Ik werd heen en weer geslingerd tussen afkeer van Jezus die consequent was in spreken, doen en laten en mijn bekoringen die me deden dromen van een lekker leventje. Pas later begon ik me te realiseren hoeveel mensen mij op weg geholpen om te proberen het smalle pad van Jezus te volgen, te beginnen met mijn ouders, familie, seminarie, priesters en bisschoppen in Nederland en Brazilië, groepen en instanties die me altijd steunden en vertrouwden ondanks het feit dat ik me ervan bewust ben dat ik maar een simpele prutser ben geweest.
Nu, op latere leeftijd zie ik het allemaal anders dank zij Jezus Christus en al diegenen die ik hierboven genoemd heb. Nooit heeft het mij iets ontbroken…Ik heb er alleen spijt van dat ik God en mensen bedankt heb en uitgesproken dat ik nu hier mag zijn dank zij God en zovelen.

Ingeborg schreef op 30 november 2021 om 21:06

@Hendrikje Wat een mooi bericht. Als we nog kunnen huilen, staan we open. Het komt goed!

Wilke schreef op 30 november 2021 om 20:33

Vandaag de 3e dag van de retraite en het doet me goed. Tijdens de stilte was het alsof God zei: het is goed. Dankbaar ben ik dat deze verdiepende retraite op mijn pad gekomen is en dat ik t niet naast mij neergelegd heb, maar daarin de leiding van God gezien heb!Mooi ook om na afloop een aantal reacties van anderen te lezen, dat geeft moed en vreugde om het zo met anderen te beleven!

Bart schreef op 30 november 2021 om 20:09

De roeping van de apostelen heeft me altijd getroffen. Jezus navolgen en verkondigen was voor hen net zo moeilijk als nu voor mij. Hem horen, luisteren en verkondigen blijft moeilijk, maar ik blijf het doen ondanks de quarantaine nu heel concreet hier door anderen veroorzaakt. Dat kruisje dien ik nu ook te dragen zoals anderen en die zijn veel groter. Ik voel me niet opgesloten, doch de beperking van ‘bewegingsvrijheid’ is er. Maar ik voel me dan ook weer blij, als ik na een tijd medebewoners en personeel weer terugzie. Ze zijn er nog en mogen hun dagelijks leven weer opnemen. Ik ben blij voor hen en dat doet me deugd en zo ook anderen. Andreas en zijn metgezellen waren ook blij en verheugd Hem te mogen zien zoals wij ook Jezus zien en Hem laten zien door ons leven en werk en het welzijn voor anderen.

Danny verlie schreef op 30 november 2021 om 20:03

De sluier die mij verblind om God te zien.. Mij voorstelling hoe ik God zie heer Jezus doorbreek mijn invulling ervan, mijn hele denken en beelden. Voorbij mijn vastgeroest denken mijn ego, zalig de armen van geest. Een blanco blad, alles in crisis laten komen… Maak alles nieuw

Nikolaas Sintobin schreef op 30 november 2021 om 20:01

Beste Jeannette,

Al de voorbije mails vindt u hier terug: https://www.ignatiaansbidden.org/categorie/archief/

Mvg,

De redactie

Marieke schreef op 30 november 2021 om 19:27

Deo gratias

Nicole schreef op 30 november 2021 om 19:23

Wat belemmert mij om God te zien? Ik denk dat een krachtige verbeelding je daarmee helpt. Schrijf het scenario zelf in welke omgeving of context je Hem zou willen zien. Hij weet maar al te goed wat onze diepste verlangens zijn. Hij komt altijd op een moment dat je Hem niet verwacht. Jezus ontmoeten is niet zo erg, maar we moeten wel beseffen dat Hij dan ook iets aan ons wil meedelen of vragen…

Hans schreef op 30 november 2021 om 19:19

de sint
is ongezien
bedenker wat kan,
schenker in de nacht,
wenker naar kinders pracht,
naar de christelijk beslissende
waarde van het gaarne geven
om niet, wie weet wie dan
wie levendig
beziet.

Marieke schreef op 30 november 2021 om 19:07

Met dank aan mijn waerde grootmoeder Anna Maria zij heeft mij het geloof met de paplepel ingegoten. Tevens heb ik sterke banden met geloofsvrienden hier bij de Sint Jan in ‘s-Hertogenbosch.

Zo mooi om te ervaren dat we als groep retraitanten een sterke eenheid vormen.
We mogen Christus’ woord uitdragen. Hij zal het ons influisteren. Het is een kostbaar geschenk.

Groetjes, Marieke

Veerle 1 schreef op 30 november 2021 om 18:36

Ik ben zo dankbaar dat ik mensen ken , met wie ik over mijn geloof mag / kan praten . Ik dring me niet op , en ergens begint het spontaan dat we het mekaar vertellen .
Elk maakt vroeg of laat zijn crisis mee in het leven .Het is dan de vraag : Hoe ga je hiermee om ?Er zijn dokters en geneesmiddelen , mooipraters en helers , maar er is ook de weg naar de stilte , verinnerlijking , naar Jezus in mijn geval . Hoeveel beproevingen heeft Hij moeten doorstaan in zijn leven … tot het uiterste toe . We leven in een verwarrende tijd en we worden voortdurend uitgedaagd . Maar ook gesterkt , beschermd ( als we eens wisten hoeveel en hoe vaak …) , en liefdevol bemint door Jezus . Ik doe stille voort .

Jeannette schreef op 30 november 2021 om 18:35

Aan de redactie,
Misschien ligt het aan mijn computer, maar vandaag heb ik geen adventsmail gehad. Wel al voor morgen. Als het kan zou het fijn zijn om hem alsnog te ontvangen.
B.v.d
Jeannette

Hendrikje schreef op 30 november 2021 om 18:26

Geen idee waarom ik alleen maar kan huilen, of toch wel, om te verbinden wat in harten gebroken is.

Olivia schreef op 30 november 2021 om 16:08

Heilige lieve Moeder Maria, ga ons voor in ons gebed, opdat de Heilige Geest onze gezinnen mag overschaduwen. Dank u lieve Moeder.

Hanneke schreef op 30 november 2021 om 15:19

We worden gevraagd niet op andermans mail te reageren .
Tóch wil ik graag laten weten dat het mailtje van MARGA me vanmorgen een scháterlach ontlokte !
Dank je wel , Marga, voor zo’n heerlijk begin van de dag .

Malou schreef op 30 november 2021 om 14:42

Mijn geloof heb ik, zonder uitzondering, te danken aan mijn moeder. Zij verloor haar man, mijn vader, toen ze 40 jaar was. Met 4 jonge kinderen bleef ze achter. Maar ze leerde ons om te bidden, niet op te geven en te vertrouwen op God. Dat sterke geloof heb ik van haar gekregen en ik ben er zo dankbaar voor. Zelf ben ik een verkondiger in woord en daad. Ik ging naar geloofsgroepjes, begeleidde kinderen en hun ouders naar de eerste communie en vormsel, volgde 3 jaar pastorale opleiding in Schilde, werkte mee aan een godsdienstmethode voor de lagere school en was leerkracht in hart en nieren.
Ik probeerde Jezus dicht bij de kinderen te brengen in mijn godsdienstlessen. Broederlijk delen en Welzijnszorg, ook dat nam ik op mijn schouders. En ik ben er trots op! Maar… nu ik met pensioen ben en corona voor hindernissen zorgt heb ik het gevoel niet meer verder te kunnen met het verkondigen van die blijde boodschap. Alles is wat stilgevallen en ook ik blijf vaak in diepe gedachten mijmeren over de mogelijkheden van toen. Waar ligt mijn gelovige opdracht nu? Hoe kan ik verder verkondigen in deze tijd?
Die vraag blijft nazinderen…

Gertruida schreef op 30 november 2021 om 13:46

“ Hoe lieflijk zijn de voeten van hen die goed nieuws brengen “ deze tekst raakt mij, met name “ lieflijk “ iets om over te mijmeren, bij stil te staan, krijgt een positievere lading. Mijn ouders hebben mij het geloof voorgeleefd, christelijke mensen helpen mij Jezus te ontmoeten en te begrijpen en daar ben

Gertruida schreef op 30 november 2021 om 13:26

“ Hoe lieflijk zijn de voeten van hen die goed nieuws brengen “ deze tekst raakt mij, met name “ lieflijk “ iets om over te mijmeren, krijgt een betere en vollere lading. Mijn ouders hebben mij gelovig opgevoed, daar ben ik zeer dankbaar voor, Christelijke mensen helpen mij Jezus te ontmoeten en te begrijpen, soms komt het wat fanatiek over, maar door het woord “lieflijk “ kan ik het in een betere context plaatsen. Ik probeer mij geloof te laten zien, door te vertellen dat ik een Christen ben maar vooral door proberen het voor te leven