Gastenboek

Cora schreef op 3 december 2021 om 18:54

Dat de Kerk er steeds minder toe doet, verbaasd mij niet. Voor mij is het al een langer failliet instituut (protestants of katholiek om het even). De gemeenschap van gelovigen is op vele plekken aanwezig, als je er op let. Het is in een tweegesprek waar de aanwezigheid en het bevrijdende van het “Onbenoembare” wordt aangeroerd. Het is in de hulp aan de ander. Het is in het gebaar van er mogen zijn….
Het is ook daar waar mensen elkaar digitaal raken in aanwezigheid en het delen van gedachten. Ondeelbaar bewustzijn, vrouwelijk en mannelijk ineen,…
Uitingen en aanwezigheid, zoals naar het voorbeeld van Jezus, daar is de spirituele gemeenschap waarin je je geborgen mag weten.
“Wie schuilt in de schaduw van Gods ontferming, vindt er bescherming en krijgt er asiel”

Malou schreef op 3 december 2021 om 18:15

Ik probeer stil te worden in het licht van God, ik luister, maar voel me tegelijkertijd heel onrustig.
Al te vlug vraag ik me af of ik niet te veel gefocust ben op het vinden van Hem in deze moeilijke tijd? Het lijkt alsof Hij verstoppertje met me speelt…

Als ik in de kerk zit en zie dat die bijna helemaal leeg blijft, voel ik me eenzamer dan ooit. Waar zijn al die mensen gebleven? Ik mis de volle kerken van jaren geleden, de deugddoende babbeltjes nadien, het samen zingen en vieren dat het leven zoveel moois in zich draagt. Het blijft voorlopig bij mijmeringen, verder kom ik niet vandaag.

Toch zal ik geduldig blijven wachten op een teken waarmee ik verder kan. Voorlopig is het donker om me heen, maar de hoop probeer ik niet te verliezen. De weg is nog ver, het pad is oneffen, de steentjes in mijn schoenen doen pijn aan mijn voeten. Maar ik ga door, want Hij is met me onderweg…

Pieter schreef op 3 december 2021 om 18:01

Geweldig om ook dit jaar mee te kunnen doen met de retraite, dank aan allen die meegewerkt hebben aan de samenstelling ervan. Wat mij boeit zijn de vragen, heel relevant, iedere dag weer. En het gastenboek, we zijn echt samen op weg naar de berg van de Heer, naar de viering van kerst!

Sjalom,

Pieter.

Kees schreef op 3 december 2021 om 17:43

Wat doet het me dat, in onze streken, in veel families geloof niet meetelt.
De kerk staat onder druk.
In de Krijtberg in Amsterdam is een venster waarin een volgeling van Franciscus Xaverius een zwarte medemens doopt. Eigenlijk zou onder politieke druk dit venster moeten worden verwijderd. Deze missionarissen waren ervan overtuigd een blijde boodschap uit te dragen. Aan ons de opdracht om in onze streken de waarden van het geloof door te geven aan wie wil luisteren.

Martine schreef op 3 december 2021 om 16:28

Dank voor uw Heilige geest, Heer. Hij is broodnodig. Dank U om hem ook naar onze kinderen te sturen.

Lieve schreef op 3 december 2021 om 15:58

De ontkerkelijking in Europa en vooral in mijn familie doet mij heel veel pijn. Toch duw ik die pijn soms weg om ze niet te voelen. Is dat misschien omdat ik mezelf, niettegenstaande mijn gevorderde leeftijd, no heel ver voel van die belangloze, weerbare en onvoorwaardelijke liefde van de Heer Jezus, die in zijn totale overgave gegaan is tot het uiterste, tot het bittere einde. Mensen die vanuit Hem leven, stralen dit uit in woord en daad. Ik bewonder hen en verlang meer en meer ook zo te leven.

janmartin schreef op 3 december 2021 om 15:34

“Wat doet .me dat de Kerk …niet meer telt?”
Het is een dagelijkse en permanente bekommernis.
Ik bid opdat onze kinderen en kleinkinderen en anderen terug de weg van de Kerk zouden vinden.
Zij hebben in hun leven trouwens prachtige gelovige mensen gekend?
En zij hebben ook naar katholieke(zelfs jezuieten-) scholen mogen gaan.
Hebben wij als ouders gefaald, als eerder sociologische dan echte christenen?
Speelt of heeft de maatschappelijke(on)gerechtigheid in onze Christelijke Westen ook een rol gespeeld?
Veel onopgeloste vragen,ik blijf bidden

Hans Winter schreef op 3 december 2021 om 13:22

Dopen, doorleefd wezen als het woord.
‘Verbinden’ is weerom een actueel veel gehoord woord.
Verbonden worden doet heden hoe dan ook goed.
In de polarisatie van persoon tot persoon.
Coronair crisiscreatief christelijk levend
vanuit de geest genoeg te doen.

Irma schreef op 3 december 2021 om 13:11

Het belang van vergeving trof me. Ik schiet regelmatig tekort of ik maak fouten en heb dan de neiging te lang in schuldgevoelens te blijven hangen. Ik mag mezelf wel wat vaker schoonspoelen en vergeven, wat zachter zijn voor mezelf, minder veeleisend.

En dan de kerk. Ik heb daar een haat/liefde verhouding mee. Daarnaast hou ik niet van het Vaticaan. Ik ga bijna nooit naar de kerk; een peer keer per jaar. Ik bid en lees in de bijbel als ik daar behoefte aan heb. Ik geloof zeker in God, maar niet geheel traditioneel. Voor mij is God een twee-eenheid: zowel mannelijk als vrouwelijk. Ook al weet ik dat God veel meer is, eigenlijk niet in woorden te vatten, laat staan in een specifieke sekse. Ik heb moeite met de nadruk op het mannelijke in de kerk. Het patriarchaat uit Jezus’ tijd ligt toch al ver achter ons? Ik hou van God, ik heb Haar nodig. God verzacht me en verruimt mijn hart. Ik volg al vier jaar deze retraites. Daarnaast ervaar ik het goddelijke sterk in de natuur.

Cilia schreef op 3 december 2021 om 13:08

Ik ben zo blij dat ik telkens lees: ‘In Uw Licht,zien wij licht.’ Steeds weer opnieuw. IK dank God voor die bekommernis.
Goed dat Hij ons elk moment uitnodigd, om op weg te gaan, naar Zijn Huis.
Het doet me pijn telkens te ervaren, dat velen God voor hen ‘verzinsel, stom, kan toch niet. Dat luister ik maar ga niet in discusie, maar bid innerlijk om openheid in hun hart,voor wat ze vroeger de één als waardevol ervaarde en de ander ervaarde: ” Wat hebben ze ons wijs gemaakt”
En ga door met wat van Jezus werd gezegd:’ Hij ging al weldoende rond…’ Deze tekst is het begin van mijn roeping geweest en blijft ook heden.
Ik blijf hoopvol uitzien…

Gertruida schreef op 3 december 2021 om 12:15

“ Wat boeit mij in Jezus”: Zijn Barmhartigheid met name voor de kwersbare mens, zijn Eenvoud, zijn Wijsheid, zijn Vertrouwen in zijn Vader, Zijn Standvastigheid, zijn Stille Tijd, Zijn Onderricht en Uitspraken, zijn Lijden uit Liefde voor de mens en dan de tegenstelling tot de Wereld, waar de kerk steeds minder meetelt en Chaos, Oorlogen, Rampen en Ziekte dagelijks op ons afkomen, ik laat het gelaten over mij heen komen, het staat in de schriften. Ben dankbaar dat mijn nazaten met de Heer leven, mijn overtuiging is dat er nog vele Christelijke Mensenkinderen thans op deze aarde leven, al lijkt het van niet en ja struikelen doen wij allemaal keer op keer en ja de secularisatie zal nog verder toenemen zoals voorspelt. Jezus werkt door mensen heen, hieraan kan ik merken dat iemand voor Jezus kiest

Mia Scholte schreef op 3 december 2021 om 12:08

als de mensen niet meer geloven dan ben ik verdrietig want ze missen het belangrijkste in hun leven.

als iemand voor een leven met Jezus kiest dan kom ik gemakkelijker met hen in gesprek over het geloof en ze hebben toch naar mijn idee een andere uitstraling.

Als ik met Jezus bezig ben voegt dit iets extra’s toe in mijn leven.

Dank U Heer dat mijn ouders mij op het spoor van U hebben gezet.
Ik wil U betrekken bij alles in mijn leven.

Marga schreef op 3 december 2021 om 11:37

Telt “de Kerk” nou echt helemaal niet meer mee in Europa?
komt bij mij op als “hmm..”-peinzing:

als monopolistisch-overheersend-koloniserend-ook-staats-politiek-machtsinstituut
is “de Kerk” in
–
eerder tijdelijk wel zo overheerste delen van
–
Europa niet meer zo “allesbepalend” aanwezig,

maar veel van wat via Jezus en daarna de apostelen rondgeboodschapt werd&wordt is m.i. toch echt nog steeds wel op allerlei wijzen voortrondoorstromend en op die wijze dan nog steeds wel meetellend.

Ik zou niet weten waaraan te merken is of iemand wel/niet voor een leven met Jezus kiest.
Uiterlijk vertoon/gepraat zegt niet vanzelfsprekend iets werkelijks dienaangaande,
en er staat ook geschreven dat zoiets ook pas mbt elke mens bij het Laatste Oordeel zal worden beoordeeld door de Verrezen Wederkomende Jezus zelf,
waarmee het m.i. dus ook niet aan welke mens – inclusief mijzelf – dan ook is zoiets mbt een medemens te beoordelen qua “dat ergens aan kunnen merken”

Hendrikje schreef op 3 december 2021 om 10:27

‘God sterft niet op de dag dat wij niet meer in een persoonlijke godheid geloven, maar wij sterven op de de
dag dat het leven voor ons niet meer doorstraald wordt door de schittering van het steeds opnieuw
geschonken wonder vanuit bronnen die ieder verstand te boven gaan’.

Dag Hammarskjold.

Juist in deze eigen zoektocht, naar de grond van het bestaan, leer ik dat alleen het zelf gevonden, en het doorgronden van mijn bestaansgrond, iets kan gaan bijdragen voor een ander. Pas wanneer mijn eigen lamp brand
brand kun ik in het donker zinvol zoeken, anders zou ik zelf toch opnieuw verdwalen.

Ik leerde dat dat egoistisch was, maar dat is het niet, integendeel.

Lieve schreef op 3 december 2021 om 10:11

de lezing van zopas past mooi in het tweejarig doopproject dat in het bisdom Gent loopt: “leven vanuit de doop”‘ De lezing nodigt me uit te leven vanuit Jezus Geest. Ik kan het niet alleen. Maar Zijn genade kan méér. Ik mag het ervaren. Het maakt me dankbaar

An schreef op 3 december 2021 om 09:16

Lieve Heer, er is veel onrust in mijn hart en mijn hoofd is vol. Wat is het toch dat mij weerhoudt om te zitten, in de stilte.

“Hij heeft zijn wet, zijn woord in ons hart gelegd”. Bij het lezen van deze woorden ervaar ik spontaan het verzachten van mijn hart. Iedere keer opnieuw.

Ik realiseer mij door deze ervaring dat ik mijn hart en ziel aan het beschermen ben door opnieuw te verharden.

Waarom?

Angst en gevaar voor het onbekende.

Gek. Want heb ik net niet een hele mooie weg met God bewandeld. Waar ik met Hem had afgesproken om samen het onbekende te omarmen. Vanuit zachtheid te reageren op de wereld. Te handelen.

Om Jezus meer te beminnen, niet alleen als inspirator maar juist ook als een goede vriend? Om door zijn ogen naar de wereld te kijken? Hij die ook van mij houdt.

Ik geloof in U, ik hoop op U, ik bemin U. En die Liefde, wil ik met de wereld delen Heer. Amen.

Bert Graus schreef op 3 december 2021 om 09:12

De lezing van vandaag heeft me doen nadenken over mijn doopsel, bijna 92 jaar geleden. Mijn ouders hebben me zeer bewust laten dopen; ik ben haast zeker dat zij mij niet wilden onthouden wat voor hen zelf zo belangrijk is geweest. De tijd die mij nog rest wil ik me inzetten in stilte voor de zaak van Jezus en voor al zijn en mijn medemensen. Zo hoop ik een beetje de wil van Zijn en mijn Vader te vol-brengen. Ik vraag daartoe de inspiratie en de hulp van de Vader en Zijn Zoon te ontvangen.Ik durf zelfs rekenen op de Jezuïet Franciscus Xaverius, die ongetwijfeld ook geleefd heeft van de Ignatiaan-se spiritualiteit, al is hij als missionaris gestorven vóór Ignatius.

Christine schreef op 3 december 2021 om 09:02

Voor mij is God/Jezus als een GPS die me met veel geduld de weg wijst. En als ik zie hoe in eigen familie er afgehaakt wordt van de kerk, zie ik het niet enkel als een teleurstelling. Want als ik goed kijk zie ik dat God toch in hen werkt door de mooie dingen die ze doen. En hoop bedriegt niet. Ooit zal de “GPS” zijn doel bereiken.

Elly schreef op 3 december 2021 om 07:56

Lovende psalmen zijn het meest opwekkend!

Trees schreef op 3 december 2021 om 07:18

Goede God Vandaag denk ik met verdriet aal al mijn neven en nichten waar het geloof zomaar weg glijd en toch hebben zij zoveel goede eigenschappen ik vraag u red hen zend hen Uw Geest die hen helpt opnieuw te geloven dat Gij een God van liefde bent ook vandaag vraagt u mij extra voor hen te bidden Laat mijn geloof in Uw versterkt worden Heer ik hoop op u .Uw woorden van vandaag geven mij moed om te geloven dat u van alle mensen houd en met elk een plan heeft Trees

Anita schreef op 3 december 2021 om 06:44

Het doet me zo zeer dat de mooie statige Kerken leeg zijn.
Bid ik voor meer gelovigen en terugkeer in de Kerk.
En de stop van het sluiten van de Kerken, het huis van God.

In de familie is al ingewikkeld stevig staan waar ik voorsta.
Ik ben weer terug na weg geweest en nu blijf ik als vertegenwoordiger van de familie. En af en toe, op de juiste moment verkondig ik waarom ik katholiek ben.

Onlangs kort geleden ontmoette ik een oudere echtpaar, eenvoudig maar vol vreugde.
Dat is wat te merken is zelf door de niet gelovigen.
Deze echtpaar heeft ook een uitstekend onbreekbaar uit elkaar te krijgen kinderen en kleinkinderen. Ze zijn één geheel. De oude echtpaar dient en looft de Heer.

Wilma schreef op 3 december 2021 om 05:00

Blijf in Mij, dan blijf Ik in jou. De Wijnstok en de ranken. De bijbel leert ons volharding, dan stroomt de Liefde en de genade. Paulus moest volharden, de apostel Johannes, etc. Het gaat niet om mijn zin of mijn verlangen, of mijn druk maken over van alles en nog wat, doe ik wel genoeg voor Hem. Blijf in mij….. ik heb niets van mezelf het gaat, om Zijn hart wat mij vult en verwarmt. Dit geeft mij vrede en rust, overgave. Let go and let God.

Eddy schreef op 3 december 2021 om 00:55

Ik voel een beetje verwarring bij het begin van deze psalm. Hij nodigt mij te veel uit tot gelatenheid, tot het schuilen bij de Heer. Is het dat wat de Heer van ons verwacht? Ieder voor zich schuilend bij Hem? Of moet onze kerkgemeenschap er één zijn die actief op zoek gaat naar verbinding tussen de mensen, solidariteit tussen de mensen, het goed doen voor elkaar, het actief bezig zijn met de verandering van de wereld, het opbouwen van Gods rijk? Overstijgt de opdracht van de Heer niet de individuele ontwikkeling van ons zelf, zoals door de psalm beschreven? Ja, ik kom er hier niet direct uit.

Hilde schreef op 2 december 2021 om 22:19

Weer ervaar ik het dat ik een dankbaar mens ben. Liefde van God en medemens wordt me zomaar aangegeven.

Wilke schreef op 2 december 2021 om 20:40

Vandaag lukte het me om mijn hart te openen voor God. “Eeuwig duurt Zijn trouw” daar werd ik door geraakt, wij zijn maar even, hier op aarde. Gods’ trouw is er altijd, ook voor de generaties na ons, wat er ook gebeurt!

Pe. Luís schreef op 2 december 2021 om 20:15

Een melodie komt op bij het zien van de afbeelding vandaag. “De bladren zijn oud en ze prevelen zacht, hoe heerlijk zij waren in lentepracht, toen allen hun knoppen ontsproten….” En toch voel ik vandaag iets anders. Ouderdom is een zegen, een kostbare tijd om me te realiseren hoeveel genade God mij gegeven heeft tijdens een moeilijke pelgrimstocht in het leven. Ik kan alleen maar dankbaar zijn en genieten van zoveel moois dat de Heer en zoveel mensen (levenden en overledenen) in mijn leven gebracht hebben.
In deze coronatijd en secularisatie, levend in een tijdperk dat mensen alleen maar denken dat we gelukkig kunnen zijn zonder Gods aanwezigheid, Schepper en Heer van tijd en eeuwigheid te voelen, overweeg ik dat deze tijd het begin van een omslag kan zijn in onze welvaarts- en genotcultuur. Gerechtigheid, solidariteit, luisteren naar God en mens krijgen nieuwe kansen om prioriteit te worden in de zoektocht naar het ware geluk en echte vrede.

Nicole schreef op 2 december 2021 om 20:02

Dat mensen niet meer naar de kerk gaan of niet meer in God geloven. Ik spreek voor mijn generatie °1950-1960. Moeten wij daar verwonderd over zijn? Gedoopt worden, de Heilige Communie ontvangen (groot en klein) en enig godsdienstonderricht in een ‘katholieke school’ waar de Naam en persoon van Jezus nauwelijks ter sprake kwam, laat staan kennismaking met de Heilige Geest, waar Bijbelstudie niet gekend was, en het bijwonen van een eucharistieviering een namiddag zonder les betekende. Resultaat: geen inzicht meegekregen wie God is en zeker niet dat Hij aan de basis ligt van alle vakken die wij zo hard moesten studeren. Nog veel minder dat God echt wel bestond – bestaat, of dat we in tijden van nood bij Hem terechtkonden – kunnen. Ik vraag mij af of uiteindelijk ik naar God heb gezocht ofwel dat Hij mij dermate zag sukkelen dat Hij het niet langer meer kon aanzien en mij terug naar huis heeft gehaald. Ik denk het laatste. En daarbij, God is ver weg van hier en liefst niet al te levend!

Nadia schreef op 2 december 2021 om 19:32

Bij het ontwaken stonden twee deuren open! Deze namiddag klapte het schuifdeur dicht! Begrippen geven betekenissen tot stil te staan en te blijven geloven in ‘hoop’ verlangens niet meer te zien als onmogelijk!

Maria schreef op 2 december 2021 om 19:13

Ik versta gerechtigheid als leven volgensde waarheid van God
Dat heeft voor mij niets te doen met ideologische waarheid maar met leven volgens Zijn wil, volgens Zijn droom v. mij. Dat probeer ik met vallen en opstaan.
Heer maak mij tot uw rechtvaardige. Doe mij groeien in uw droom v. mij. Daar heb ik uw hulp bij nodig en uw genade. Amen

Olivia schreef op 2 december 2021 om 19:08

In de stilte van mijn hart nader ik tot U, O Heer.
In de stilte van mijn hart kniel ik aan Uw voeten neer.
In de stilte van mijn hart aanbid ik U als mijn Heer.
Dank U Heer.

Gertruida schreef op 2 december 2021 om 17:12

Looft de Heer want hij is goed, eeuwig duurt zijn trouw “ Beter te schuilen bij de Heer, dan te vertrouwen op mensen, ik ben teveel bezig met mijzelf, in plaats van mijn Hart meer te openen en God op de eerste plaats zetten, ik schiet tekort en struikel voordurend, gelukkig mag ik telkens opnieuw beginnen, “ Looft de Heer” Heer ik vraag U de genade van meer vertrouwen en mij minder te bekommerenen te laten leiden door wereldse zaken, ik hoop oprecht dat alle mensenkinderen in de Hemel komen.

Hendrikje schreef op 2 december 2021 om 14:16

Mijn ziel dorst naar levend water. Hoe groot het verlangen om bij Hem te schuilen is, het dringt diep
tot mij door, dat dat kan, en juist wanneer mensen zo pijnlijk afwijzend zijn.

Om levend water uit de Bron bidt ik.

Marga schreef op 2 december 2021 om 13:47

open de poorten der gerechtigdheid
waardoorheen de rechtvaardigen binnengaan
om
te verhalen van de daden van de Ene
en zo te loven de Ene
wegens de betrouwbare gerechtigheid van de Ene
ook betreffende mij

vraag:
ben ík er daar dan eentje van?
van die rechtvaardigen?

voor mij is rechtvaardigheid:
vaardigheid tot richten,
vaardigheid tot recht-doen-aan

verwijst voor mij altijd naar:
een zelf in het heden vaardig uitvoeren
van een altijd toekomstgerichte
recht-doende-aan
zijndedoendemenszijns-levensdaad

en

het loven van de Ene
in de zin van
“verhalen over de daden van de Ene”
doe ik dan waarschijnlijk elke keer
wanneer ik getuig
betreffende een geschieding van positief-recht-gedaan-geworden-zijn-aan-iemand
(al dan niet aan mijzelf maar dan uiteindelijk doorwerkingsketens-gewijze ook altijd ook aan mij en andersom door zulke ketens heen ook net zo)
door,
of via een mede-mens/schepsel of een-al-dan-niet-toevallig recht-doend-aan uitpakkende mensenmassale/volks- of natuur-gebeurtenis
“namens”,
de Ene

Martine schreef op 2 december 2021 om 12:41

Ik ben blij dat de poort er is. Het houdt de belofte in dat als ik ze vind, ik er in kan schuilen.De gedachte geeft me moed en vrede.

Wilma schreef op 2 december 2021 om 11:21

Dauwt, hemelen. Soms vraag ik mij af waarom de hemel niet beslist, zelf tussenbeide te komen om de wereld te veranderen. Zou het zonder de instemming en de goede wil van de mensen niet nutteloos zijn, ze zullen het niet begrijpen en waarderen? Wellicht zullen ze al snel de orde gevestigd door de hemel vernietigen. Wanneer het verlangen naar verandering van de mensen zelf komt, als ze door leed en lessen die zij hebben gekregen, werkelijk de toestand willen verbeteren zal de onzichtbare wereld anderen krachten, stromen en energieen vrijmaken. De aanzet moet van mensen zelf komen, vanuit innerlijkheid. Samenwerken, barmhartigheid en solidariteit, aan een wereld van vrede en gerechtigheid voor alle mensen. Steeds opnieuw, zoals Meister Eckhart het zo mooi zegt, God baren vanuit innerlijkheid. Verlossing en verandering van binnenuit voor een betere, rechtvaardige en mooiere wereld. Eigen verantwoordelijkheid, potentialiteit en een appel, in samenwerking met de Geest van God. Ik blijf hopen en vertrouwen, hoe duister het ook lijkt. Wanneer de mens in vrede leeft met God, zichzelf, en de medemens, dan kan er ook vrede zijn in de wereld.

Gerda schreef op 2 december 2021 om 11:21

Mijn verlangen is bij U te schuilen God, als mens zonder vrees.

Bert Graus schreef op 2 december 2021 om 11:00

“Beter te schuilen bij de Heer
dan te vertrouwen op mensen met macht.”

Vandaag heb ik wat nagedacht over de gedachten van de psalmist. Wie die ook is, hij dient voorzeker
een gewoon mens te zijn geweest. Hij wordt niet van zijn stuk gebracht door de mensen met rijkdom en zeker niet met die met macht. Neen, hij schuilt bij de Heer; bij Hem voelt hij zich veilig. Ik werd eigenlijk geraakt door de machteloosheid van de Heer: Hij laat ons immers zijn en doen wat wij ervan maken, zelfs als Hij het totaal anders ziet. Bij zo Iemand voelen wij ons veilig. Dank U, Heer.

Wiske schreef op 2 december 2021 om 10:43

Als ik niet meer bidden kan, bid Jij dan in mij
Als al jouw woorden geen weerklank vinden in mij, heb dan geduld met mij.
Als pijn en droefheid mijn deel zijn,troost en verwarm me dan.
Laat jouw geduld mijn wanhoop overstijgen.

Irma schreef op 2 december 2021 om 10:33

Gerechtigheid staat voor mij voor waarheid en rechtvaardigheid. Die poort staat altijd open. Ik ben degene die daar niet naar toe durft. Het zijn grote woorden die mij overweldigen. Ik ben maar een mens, nietig en onaf. Waarheid en rechtvaardigheid;durf ik daar verantwoordelijk voor te nemen? In gebed aan Maria gevraagd of ze mij wil helpen om hiervoor een stevig fundament te ontwikkelen. In gesprek met haar realiseer ik me (weer) dat kleine stapjes ook goed zijn. En ik hoef het niet alleen te doen. Het is goed zo.

Nellie schreef op 2 december 2021 om 09:40

Ook ik heb de eerste dagen erg moeten wennen aan de vraagstelling.Maar het heeft me er niet van weerhouden om door te gaan.Omdat ik reform.ben grootgebracht en nu een evang.inslag heb voegd deze r.kath.retraite en ook podcast echt iets toe: op gevoels en denkniveau.ik wordt niet meer alleen overstelpt met woorden! Ik mag gewoon zijn en Jezus Christus meer ervaren als dé Zaligmaker in mijn leven.op de lifeschool van de E.A.binnen de prot.kerk die mijn man en ik volgen is laatst een profetisch woord naar ons uitgesproken: spreek waarheid in je huwelijk! (Daar had ik moeite mee: “bang” voor de gevolgen..afwijzing temeer ook dat ik ervaar dat mijn man het niet zo nauw nam! met waarheid als gevolg van trauma’s uit zijn jeugd.Maar ook waarheid spreken heeft m.i.te maken met rechtvaardigheid.Het is ook troostrijk dat de Heer dat wil en dat zal zegenen, hoe dan ook..Wat is heel die psalm 118 toch troostrijk :14 De Heere is mijn kracht en mijn psalm, want Hij is mij tot heil geweest..dat mag ik bij tijd en wijle ervaren..Shalom voor jullie allen vandaag..

An schreef op 2 december 2021 om 09:10

Lieve Heer, vergeef mij dat ik door alle drukte nu pas toekom aan deze retraite. Een retraite waar ik altijd zoveel rust en bezinning vind. Waar ik U vind. Ik had U nodig, en kon U niet vinden. Daarvoor was nodig om stil te staan. Dat heb ik gisteren avond en nu deze ochtend gedaan. Ik heb moeilijke keuzes moeten maken afgelopen dagen. En zo kwam deze tekst binnen. Ik wil Uw weg bewandelen Heer. En bij U schuilen.

Cilia schreef op 2 december 2021 om 08:10

Zijn Huis staat open; dit geeft een verlangen en vragen: open de ogen mijn hart, leer mij wat NU wat gerechtigheid is. Er is een groot verlangen Uw leiding te zien om vandaag de open poort binnen te gaan.
Ik wil U loven, Kom Heer Jezus kom.

Trees schreef op 2 december 2021 om 07:32

Ook vandaag wil ik Uw weg bewandelen .Zend mij Uw licht om de waarheid te zien laat mij steeds op U vertrouwen U verlaat ons nooit leer mij alleen te luisteren wat u mij zegt /u wil ik loven en prijzen Trees

Anita schreef op 2 december 2021 om 02:56

Open de poorten van mijn hart om gerechtigheid te vinden. Vertrouwen op mensen zijn mijn grootste valkuil.
De mens “vervangt”dan de Heer.

Of ik bij de rechtvaardigen hoort, weet alleen de Heer. Ik wil proberen, met heel mijn hart, ziel en verstand.
Maar alleen kan ik niet, ik heb de Heer nodig.

Ik wil U loven omdat U het Antwoord is.

Tis schreef op 1 december 2021 om 23:32

Het was eerst heel moeilijk om echt tot rust te komen, niet afgeleid te worden en steeds maar weer door te klikken op alle links. Elke dag lukt het een beetje beter.
Het lukt ook beter om de vragen te beantwoorden, de eerste dagen vond ik de vragen (te) moeilijk.
Morgen ga ik een kaarsje aansteken, kijken of dat helpt!

Hilda schreef op 1 december 2021 om 23:28

Ja, ik ben God gaan leren kennen zoals hij werkelijk is. Ik voel me geborgen en veilig. Dit geeft zoveel rust!
Mezelf open stellen voor God en vragen om zijn begeleiding heeft alle dringende menselijke dagelijkse wensen op een ander spoor gezet.
Voor U wil ik leven Uw goedheid uitstralen zodat geen mens zich meer geknor overbodig of in de war voelt.
Gerechtigheid voor allen die U hebben leren kennen en liefhebben. Dat is Hemelse Gerechtigheid.
Amen

Irma schreef op 1 december 2021 om 23:21

Deze tekst kwam met een mokerslag binnen. Ik voelde plots mijn enorme schaamte over mijzelf. Het ongeloof dat God, of wie dan ook, van mij zou kunnen houden! Ik boycot de liefde, omdat ik ervan overtuigd ben dat het niet gaat werken, dat het niet mogelijk is. Het voelt eenzaam en verdrietig. Dit aan God voorgelegd, gevraagd om hulp om de schaamte los te laten en om de liefde te durven toe te laten. Het voelde warm, alsof er twee armen om me heen werden geslagen.

Solange Louchaert schreef op 1 december 2021 om 23:09

De psalm brengt een vredige (avond) rust in het hart

Veerle 1 schreef op 1 december 2021 om 22:28

Vader , ondanks mijn onvolmaaktheden , ben ik toch een mens naar wie U wilt omzien .
Het is nu niet het moment om hard te zijn voor mezelf , maar ik onderken hoezeer het aardse leven met zijn eigen gebreken me nogal van slag kan maken . Dat bewijst dat alle moeite om U op het spoor te komen een bijzondere concentratie vraagt , en de wil om door te zetten .
Pas als het avond wordt en ik de tijd neem om de stilte binnen te gaan , gaat het me beter om te leren onderscheiden . Vergeef me als ik er niet ben , wanneer U mij probeert te vinden .

claire schreef op 1 december 2021 om 21:57

“…ik ben er voor u, NU…”
blij verrast dat dit me overkwam,…dank,dank,dank U HEER…
er is zoveel wat me in een waas hult…
neem me mee heer ,naar het FEEST dat gij bereid…
vergeef mijn aarzelingen…