Gastenboek

Cilia schreef op 7 december 2021 om 08:06

Mij treft steeds meer:Dat ik in Zijn huis verwacht wordt.Ik vraag dit voor de geloofsgemeenschappen.
Ook trefe mij:’God spreekt Zijn naam over ons uit… het doet me zingen.
Hij ziet naar ons en heeft ontferming.
Ik werd vandaag enorm geraakt, door heel de tekst. Dank!

Bely schreef op 7 december 2021 om 07:40

Vreugde bij het gaan naar Gods huis. Is voor mij de verwoording van het diepe gevoel van blijdschap en verlangen om in Gods aanwezigheid te zijn. Ik bid dat mijn kinderen dit verlangen ook mogen kennen en dat ze God zoeken. Ik bid om de Heilige Geest die het verlangen in ons wekt voor mezelf en de mensen om mij heen.

Trees schreef op 7 december 2021 om 07:18

Vrede zij in jou
IK was getroffen door deze woorden Wat is God toch een goede Vader die van ons houd en ons de vrede geeft juist in deze moeilijke tijd .Moge Hij me helpen deze Vrede uit te dragen
Ja het is een vreugde als gelovige te leven er zijn voor de ander Maar ik ben me bewust dat ik ook dit altijd moet vragen want uit me zelf kan ik niets voor de ander betekenen
Moge velen de vreugde van Jezus ontvangen Dank U Heer Trees

Anita schreef op 7 december 2021 om 06:23

Ik bid voor mijn gezin, geestelijken, en vrienden, ook voor iedereen die Gods liefde en vreugde nodig hebben.
Vreugde ervaren is heel fijn, een glimlacht of stralende ogen, rust geven.
Waar is God? Als ik me voorstel tijdens bidden: daar in de hemel waar Jezus aan de rechterkant staat, voel wel heel dichtbij me maar niet kunnen zien. Precies als liefde

AgnesErk schreef op 7 december 2021 om 00:22

Bevrijd zijn … Haast zou ik zeggen bevrijd van het leven, want om Gods huis binnen te gaan moet je vrijwillig afstand doen van je aardse leven.
Een bevrijde mens was mijn man in de laatste maanden van zijn ziekte,ja dat was een bevrijde mens, zeer bedroefd maar zo liefdevol en puur. Het is een blijvend geschenk hem zo gekend te hebben.
Zijn bevrijde overgave zal ik nooit vergeten. Mijn hart loopt nog vol van liefde als ik zo aan hem denk.
Bevrijd : zijn ook de heel kleine kinderen met hun ogen vol onschuld,en de jonge moeders en vaders met hun armen vol liefde en geduld.
Terwijl ik dit schrijf voel ik terug hoop. Waar liefde is zonder macht en zelfzucht is er bevrijding. Het huis van God waar er vrede is !
Ik voel veel donkere wolken van bijna wanhoop wegdrijven, ook ik kan op bevrijd zijn hopen.
Goede nacht andere dagboek schrijvers.

Nellie schreef op 6 december 2021 om 23:34

Allen die Jezus Christue hebben aanvaard in hun leven als hun persoonlijke Borg, zijn mijn reisgenoten:ook ik mag bevrijd zijn van de aanklager die altijd zal proberen te zeggen dat ik niet goed genoeg ben.Maar jezus heeft mijn schuld betaald! In Hem ben ik volmaakt en vrij!Niet dat ik dat altijd zo duidelijk voel, maar ik mag het dan toch weten!Dank U jezus dat U mens bent geworden! Dat U weet wat wij meemaken dat U naast ons bent komen gaan..Dank U voor medereizigers, dat we elkaar mogen steunen en soms begrijpen!Shalom deze nacht..

Veerle 1 schreef op 6 december 2021 om 22:39

De vreugde vinden bij het gaan naar Gods huis gebeurt me met kleine stapjes , geen grote sprongen , soms moet ik passen , soms heb ik de moed niet , maar daarna keer ik terug , altijd weer . Het is n niet steeds voorwaarts , misschien in de ogen van God is het dat wel , en als ik geen mensen had leren kennen om van gedachten te wisselen … Dat is waarschijnlijk wat God me voorhoudt , “mensen” – de juiste mensen op de juiste plaats , terwijl ik het op dàt moment dus niet zie !
Ja, voor deze mensen bid ik , en ik weet dat ze ook voor mij bidden . Ze helpen je dragen , ze luisteren , ze spreken je aan met woorden die getuigen van Gods’ liefde voor de mensen . Wat me bijzonder opvalt bij deze mensen ; dat ze je niet be/ver-oordelen en zo ben ik ook anders gaan leven . Het is de weg die God ons voorhoudt , en het is geen vrijblijvende weg . Het vraagt moed , kiezen en bij je keuze blijven .
God ontmoet ik onder mensen voor wie ik iemand mag zijn : op het werk , als vrijwilliger , als buur , als vriendin , …in het besef dat we allemaal kinderen van die ene Vader zijn , het leven dat ons geschonken wordt om zorg voor te dragen .
Een godsgeschenk , maar niet zomaar .

Sybille Joniaux schreef op 6 december 2021 om 22:31

Ik ga graag voor de Schepper staan als voor een prachtige Moeder, die met haar vleugels mij omringt en beschermt.

Nicole schreef op 6 december 2021 om 21:23

Voor mij is het Huis van de Heer een plaats waar je ‘onvoorwaardelijk’ welkom bent. Ik denk aan een man en een vrouw die een wandeling maken in het bos. Het is niet laat maar het begint te schemeren. Weldra is het donker. De taverne waar ze koffie willen gaan drinken is gesloten. Jammer. Ze wandelen verder en zien een heel klein ijssalon waar licht brandt. “Zou men daar een koffie kunnen krijgen”, vragen ze zich af want het wordt kouder. Er is een probleem: de vrouw is niet gevaccineerd, de man wel. De vrouw stapt binnen en vraagt aan de uitbater of ze een meeneemkoffie kunnen krijgen en ze vertelt waarom. De eigenaar kijkt haar aan, aarzelt en zegt dat er een ruimte is waar ze kunnen zitten. De vrouw is heel verwonderd maar neemt het voorstel aan. De koffie komt eraan en nog een wafeltje erbij. Ze slaan een babbeltje met de eigenaar op afstand en als antwoord op gevaccineerd of niet, zegt hij: “Ik ben zo blij dat ik vandaag iemand gezien heb…”

Mia Scholte schreef op 6 december 2021 om 21:12

die “heilige weg” te mogen gaan. Door deze twee woorden ben ik geraakt.

Olivia schreef op 6 december 2021 om 20:25

Heer Jezus, ik wil in alle nederigheid proberen te leven zoals Gij het ons hebt voorgedaan. Wil mij daartoe altijd opnieuw, elke dag, de kracht geven. Dank U Jezus.

jans schreef op 6 december 2021 om 20:17

Ik ben de weg de waarheid en het leven,
ieder die mij volgt krijgt eeuwig leven.
wat een belofte ligt voor ons klaar
amen amen amen

Hilde schreef op 6 december 2021 om 19:15

Zonder negatief te willen zijn vind ik het wel pijnlijk over reisgenoten te spreken : 1- we leven in een

maatschappij die God heeft dood gemaakt en 2- er zijn mensen die volledig alleen staan in het leven , dwz.

zonder ouders, broers en zussen,schoonfamilie,kinderen, vrienden …ze moeten er ALLEEN door zonder

reisgenoten… zoals ik.

Machteld schreef op 6 december 2021 om 19:03

Ik ga op weg naar het huis van de Heer. Op mijn weg ontmoet ik anderen die ook door Hem bevrijd zijn. Here, laat mij mijn geloofsgenoten altijd zien als zij die, zoals ik, door Jezus bevrijd zijn, door Hem waardevol bevonden zijn. We zijn allemaal van waarde, een parel in Gods hand, zoals Elly en Rikkert het zingen. We zijn ook allen medereizigers op de weg naar God, de ene is al verder op het pad dan de andere, maar we gaan allemaal naar Gods huis. Wat een verbondenheid schept dat! Dan u, Heer, voor de christelijke familie.

Malou schreef op 6 december 2021 om 18:27

God bevrijdt mensen-ben ik door God bevrijd?
Deze vraag houdt me bezig. Ik voel me niet door God bevrijd als men bedoelt dat al mijn zorgen van de baan zijn omdat ik in Hem geloof. Mijn zorgen zijn er en zullen er altijd zijn. Die neem ik mee, mijn leven lang. Ik besef maar al te goed dat God mijn lasten en zorgen niet kan wegnemen. Maar ik geloof wel dat Hij ze helpt dragen. En daardoor worden mijn zorgen lichter.
De gedachte dat God heel veel mensen bevrijdt, doet mijn hart opspringen van vreugde. Want zij gaan ook mee op weg, ieder met z’n eigen zorgen en lasten. Bondgenoten, dat zijn we!
Dat gevoel is zoveel waard! Dank je wel aan alle mensen die met mij verbonden zijn via deze retraite!
In stilte bid ik met de woorden van Toon Hermans:

‘k Heb Hem gezocht,
in ’t donker en in ’t licht,
wanneer ik voelde dat mijn tak was afgebroken.
Ik heb gebeden
met mijn oogjes dicht
en van mijn laatste geld een kaarsje opgestoken.

Ik blijf Hem zoeken tot de laatste dag,
niet in het lof zozeer, de hoogmis of de zegen.

Want juist op plekken waar ik Hem niet had verwacht,
daar kom ik Hem in volle glorie tegen.

Gertruida schreef op 6 december 2021 om 18:10

Ik wil God danken voor mijn Geloof, zijn Woord, zijn Zijn.
Vandaag stond plotsklap mijn vroegere vriendin op de stoep, zo blij, als vanouds, vergeten alle mitsen en maren, wat een waardevol cadeau, vriendschappen zijn zo essentieel, wat een vreugde

Van Anna Maria schreef op 6 december 2021 om 17:00

Een briefje van m’n Oma Anna Maria (6.12.1987) ter inspiratie van mijn gebeden heden;
O Jezus ik geloof in U
O Jezus lief ik hoop op U
Met hart en ziel wil ik U minnen
Ik wil leven Jezus steeds voor U
Ik wil sterven Heer vereend met U
O leid mij eens den Hemel binnen

Luís Weel schreef op 6 december 2021 om 16:21

Soms voel ik me als Natanael uit het evangelie, die in de schaduw van een vijgenboom zat, toen iemand hem enthousiast vertelde dat hij de MESSIAS gevonden had. In het begin was Natanael sceptisch en vroeg: “Kan er uit Nazareth een messias voortkomen?”…Als hij Jezus ziet, is het Jezus zelf die hem ziet en de woorden spreekt: “Daar heb je een echte Israeliet…”(Johannes 1,48 e.v.).
Ik ben zoekende, maar vind het moeilijk om de warmte van Jezus komst te ervaren. Op de matte momenten van mijn leven probeer ik steeds opnieuw uit te zien naar Zijn hartverwarmend woord waaruit erkenning en waardering spreekt voor wie ik ben, of liever gezegd, probeer te zijn. Deze coronatijd draagt ertoe bij dat ik nog meer dan daarvoor in mezelf opgesloten raak en het besef verlies dat ik samen met zovelen uitzie naar persoonlijke ontmoetingen. De gedachten van deelnemers aan deze retraite doen mij goed. Dank aan jullie allemaal.

Hanneke schreef op 6 december 2021 om 14:25

Wat een afschuwelijke tekst uit Jesaja, dacht ik toen ik het las! Gelijk de Willibrord vertaling uit ’92 erbij gepakt. Als je het hele hoofdstuk 35 leest begrijp je pas dat Jesaja niet bedoelt : “Hoepel op onreine, blijf uit de buurt dwaas .” Maar dat hij verlossing predikt.
Gelukkig maar , want anders hoor ik daar ábsoluut niet bij …..
Overigens las ik in de inleiding op Jesaja [ Willibrord vert. 1992] dat dit vers ‘de kleine apokalyps’ genoemd wordt en het niet zeker is of Jesaja het wel schreef.

Marga schreef op 6 december 2021 om 12:09

twee gebedsdagen bijeen

ik kan zelf niet ooit iets anders “stellen”/”zeggen” dan
(nu dan eens op deze ontoereikende-uitwijdende wijze verwoord):

“alle levende wezens hoe-waar dan ook
zij allen zijn mijn reisgenoten
en zo ook ben ik een van de vele hunne
allen in-met-doorheen
waarheen de Schepping ook
eindeloos-open of ooit-voleindigend
heengaand is
met alle levenswegen van allen daarin aanwezig
allen daarin er zo zijnd en voortgaand,
erbij komend het sterfelijke in
uit het tijdelijke heengaand het eeuwige in
dat alles zo geschiedend
door en vanuit en in
de Wonderbaarlijke Scheppende Voortbrengende Inopnemende AlKracht
in het onontkoombare tegenover-de/het-aandachtige-Aanschijn-van
in de onontkoombare opgemerktzijndheid-door-het-Oogschijnlicht-en-Luisteroor-van
de-het Onnoembare-Onzichtbare-Ontastbare-GansAndere-Heilige-Ene-Tijdloos-Eeuwige”

wat verder opkwam:

zodra iemands voetzool die heilige weg raakt
is elke onreinheid van die iemand meteen-volledig verdwenen

met dat-en-zolang iemands voetzolen die heilige weg blijven raken,
zal die iemand noch dwalend noch dwaas ooit zijn

Irma schreef op 6 december 2021 om 11:58

Wij zijn al bevrijd, altijd al geweest. Gaandeweg ons leven komen er sluiers voor, verduisteren we ons hart. Het is een hele klus om het hart steeds maar weer schoon te spoelen, zodat het weer ruim en zacht wordt. Het vraagt continu onderhoud. De weg van God helpt mij; steeds weer de gebaande paden op lopen. Zo kan de Advent mijn hart binnenkomen. Ook het lezen in het gastenboek ondersteunt mij. Ik voel me verbonden en gedragen door alle anderen die ook deze weg gaan. Ik voel dankbaarheid voor alle mensen die deel uitmaken van mijn leven. Ze zijn me dierbaar. Ik ben een gezegend mens!

Viviane schreef op 6 december 2021 om 11:23

Hoe komt het nu toch dat ik het zo moeilijk heb om deze adventstijd intens mee te gaan met de aangeboden teksten en suggesties. Ik dwaal zo gemakkelijk af… Zou de onrust van de pandemie mij hierin kunnen belemmeren?
Ik bid nochtans zoveel en met volle vertrouwen dat ik de kronkels in de veilige weg zal proberen recht te trekken.

Sylvia schreef op 6 december 2021 om 11:08

Duister, mistig, het wordt niet meer echt licht. Verlangend uitzien naar Zijn komst. Inkeer, bidden dat God vrede mag brengen in onze harten, dat wij allen mogen leven in Zijn licht. Het is al een beetje Advent in mij.

Godelieve schreef op 6 december 2021 om 10:15

Ik ben blij dat ik niet alleen op weg ben. Mijn mede-tochtgenoten steunen en inspireren mij. Zij zijn voor mij dikwijls teken van Gods aanwezigheid. Daar ben ik heel dankbaar om.
Kerstmis nadert, de komst van Christus in ons, in mijn leven. Het diepe verlangen groeit dat ik – zoals Paulus – mag zeggen: “Niet ik leef, maar Christus leeft in mij”.

Gilberte schreef op 6 december 2021 om 10:04

Dankbaar om deze teksten die me naar binnen doen kijken, en zo langzaam tot bekering kom.
De GEEST leidt mij steeds bij vreugde en bij pijn. Voor hem open ik mijn hart, elke morgen bij het ontwaken bid ik: Kom heilige Geest… ik vertrouw er op dat hij met mij doorheen de dag gaat.
Deze Advent is bijzonder, en dat is tekens weer zo.

Gilberte

Hilda schreef op 6 december 2021 om 09:26

Oh wat zijn uw wegen recht en heilig. Mijn God onze vader laat mij weten dat wie met mij zijn de weg naar hem hebben gevonden.
Mijn dank aan U dat U mij zegt er altijd te zijn en Uw woord op mij laat rusten.
Eeuwige dank en eerbied voor wie U bent Heer. Uw genade en beloften zijn het grootste cadeau!
Dat is mijn grootste kracht in alles wat er is op de wereld in moeilijke tijden.
Dank U Heer

Cilia schreef op 6 december 2021 om 08:25

Gods poort staat altijd open – waar wacht ik op? Ik wordt me bewust dat, Hij mij altijd langs veilige paden laat gaan. Plots heb ik een nieuw gevoel;ik voel angst om met de anderen mee te gaan: wie zijn het?
Ik besef, dat ook zij uitgenodigd zijn en er komt een voorzichtige rust.
ik blijf de oproep tot ommekeer in mijn gedachten horen en ga samen op weg.
ik wordt ook aangetrokken door Maria, waarvan ik besef, al komt haar naam niet vaak voor; Zij ie er overal, Zij is het begin en sluitstuk van Jezus heilsgeschiedenis. Zo ervaar ik het. Dank!

Marga schreef op 6 december 2021 om 08:24

nakomertje:

bij tekst Filippenzen

Ik bid nog steeds al van jong kind af aan simpelweg ivm allen en alles:
“ik kan toch nooit weten wat er volgens Jou,
God,
het beste hoe voor wie of wat gebeden moet worden,
dus Jij,
God,
moet dan ook gewoon maar in mijn plaats dat en zo bidden voor eenieder wat en hoe Jij,
God,
vindt dat er gebeden moet worden,
en Jij,
God,
moet dan ook gewoon maar zorgen dat ik weet en kan wat Jij,
God,
vindt dat ik ivm Jouw gebed moet weten en kunnen,
en ook dat ik dan ook helder en duidelijk zeker zal kunnen weten dat datgeen dan ook echt van Jou,
God,
afkomstig is”

“het door Jezus voorgebeden ‘Onze Vader”
en evt ook formuliergebed-gewijze de/een ‘rozenkrans/rozenhoedje’
hervoortdoorbidden

past daar dan ook altijd wel bij in

ook bij deze puntjes/vragen “gebedswerkt” dat zo mijnerzijds

Trees schreef op 6 december 2021 om 07:12

Ook vandaag mag ik gaan naar het huis van de Heer .Ik weet Hij wacht op mij en ik wil Hem welkom heten en vragen :verlicht mij maak het stil in mij .zodat ik Uw stem mag horen. Jezus dank u voor de nacht voor de dag die begint. U ziet neer op het volk dat niet meer in U geloofd zend Uw Geest in allen zodat alle mensen u mogen loven en prijzen zo mogen wij samen U verwachten met Kerstmis dank u mijn God Trees

Anita schreef op 6 december 2021 om 06:29

Het geloof is mij gegeven, het grootste cadeau wat ik ervaar.
Daar wil ik in groeien, onderweg met ons allen van mekaar leren, mekaar steunen, en mekaar helpen in te groeien.
Met onze Leermeesters, de gezalfden, die ons dopen, de weg wijzen, en samen onderweg naar de Heer. De weg is nu die we bewandeld.

Christine V schreef op 6 december 2021 om 00:01

CORONA versus ADVENT
Corona,
Politiekers, virologen, zorgverstrekkers,
Met weemoed kijken we uit
naar een licht in deze pandemieduisternis
naar een komst van bevrijding
naar een heldere geest bij virologen
om ons te bevrijden van de maatregelen
en ons terug te voeren naar een menselijke vrijheid;
Wij hopen, wachten en bidden.; moed en sterkte !

Advent,
Jesaja, Johannes de Doper en Maria
Met veel verlangen kijken we uit
naar het licht van Jezus’ geboorte
naar Zijn komst die ons bevrijdt
en onze medebroeders Geestelijk voorbereidt
om ons te bekeren en onze paden te effenen
en opnieuw te voeren naar Zijn komst van vrede en vreugde.
Wij hopen, wachten en bidden; Glorie, Alleluija !

Hilda schreef op 5 december 2021 om 23:35

Wat betekent het wezenlijk ervaren van Gods’ aanwezigheid?
Rust, vertrouwen en geloof, ook in mezelf, hoop en liefde om anderen lief te hebben.
God geeft troost. Mijn houding verandert. Vooral na het bidden, en de standvastigheid van het Woord van God.
Ja God spreekt tot mij. Ik voel me enorm blij.
De citaten zijn erg mooi, dominee Sytze schrijft een mooi gedicht/psalm. Dat opent mijn blik.

Kees schreef op 5 december 2021 om 23:02

Nu de Nicolaas basiliek in Amsterdam een reliek van de Heilige Nicolaas heeft ontvangen heb ik even stil gestaan bij de “drie eenheid” in Amsterdam. De “oude” St. Nicolaas kerk, de Onze Lieve Heer op Zolder St. Nicolaas kerk en de St. Nicolaas basiliek tegenover het Centraal Station.
“Wij gaan naar het huis van de Heer” dat huis staat open voor wie er wil binnengaan.
Deze drie kerken verwijzen ons naar de ÉÉN.
Bisschop Nicolaas stierf op 6 december 341 en zijn sterfdag wordt tot op de dag van vandaag nog gevierd.
Ik weet het zijn maar gebouwen waarin het : “Rorate Coeli desuper” mooi zal klinken, maar ook gebouwen die ons aan kunnen sporen om bij onszelf op zoek te gaan hoe wij onze naasten, in deze ad vents periode, waar wij wachten, niet op St.Nicolaas cadeaus, maar onze naasten de ogen kunnen openen voor de komst van de Verlosser van de Wereld. Mijn advies : “Loop eens een kerk binnen”. Zo’n bezoek geeft stof tot nadenken.

AgnesErk schreef op 5 december 2021 om 22:58

Voor welke mensen wil ik God danken. Mijn eerste impuls was God te danken voor heel veel mensen maar die reeds overleden zijn…de mensen met wie ik nu omga vond ik even moeilijker, ze zijn zo vanzelfsprekend aanwezig zodat ik nog zou vergeten hoe dierbaar ze zijn, welke onbetaalbare schatten ze zijn, onvervangbaar en uniek en hoe ondankbaar hen te beschouwen als mijn recht om hen te kennen.
En wie zijn mijn vijanden, heb ik wel vijanden ? Uiterlijk niet maar innerlijk wel, ik haat het extreem rechts gedachtegoed en hun aanhangers. Kan ik voor hen bidden ? Misschien bid ik beter voor mezelf om zachtmoediger te worden…

Luís Weel schreef op 5 december 2021 om 22:28

“Hoe verheugd was ik, toen ik hoorde: We gaan naar het huis van de Heer”
Ik denk terug aan mijn zus, die als eerste intrad bij de zusters Clarissen in het voormalig fransiscanenklooster in Nieuwe Niedorp. Ook was zij de eerste zuster die a op 41 jarige leeftijd kwam te overlijden, na 2 of drie maal geopereerd te zijn aan een kwaadaardige hersentumor. Ze vocht voor haar leven en was opstandig tegen de dood. Maar voor de laatste operatie kreeg ze de ziekenzalving. Haar medezusters zongen samen het lied dat gezongen was bij haar intrede in het klooster “Ik zal opgaan naar het huis van de Heer. Hij is het die mijn jeugd verblijdt.”
Tot vandaag ben ik de zusters dankbaar voor hun liefdevolle toewijding in de laatste fase van haar leven.

An schreef op 5 december 2021 om 22:09

De geschenken: liefde vrede en vreugde ❤

Wilma schreef op 5 december 2021 om 22:01

Mijn hart resoneert mee in Zijn Liefde. Het is advent in mij. Verbonden en vrij in Liefde. Dank u wel lieve God dat ik u danken kan. Vul me steeds opnieuw met Uw lieve Geest en help mij delen van Uw goedheid, met mijn reisgenoten.

Nellie schreef op 5 december 2021 om 21:45

Ik ben dankbaar voor de mensen die een groot voorbeeld zijn geweest in mijn (geloofs) leven ; indentificatiefiguren; mensen die mij vormden, luisterden naar geloofsvragen die er waren, bemoedigden.
Nu hoop ik dat ikzelf zo.n iemand mag zijn voor anderen.Als ik bid voor de mensen in onze stad of in de buurt, fam.kinderen en kl.kids dan bid ik” Heer houd hen en ons dicht bij Uzelf!Wilt U doen wat daarvoor nodig is..
Ik hef mijn ogen op naar de bergen..vanwaar mijn hulp komen zal: mijn hulp is van de Heer! Ps.121..Dat wens ik ook alle retraitanten toe! En wat hebben we deze zondag weer veel voeding mogen krijgen van alle kanten..Shalom aan allen.

Wim schreef op 5 december 2021 om 21:43

Spannend om zo regelmatig met deze vragen bezig te zijn. Ik ben nog niet door Hem bevrijd maar vind de dagelijkse mail pretig.

Olivia schreef op 5 december 2021 om 21:32

Advent 2e zondag
Toen kwam het woord van God tot Johannes,die in de woestijn verbleef.
En hij ging een doop van bekering verkondigen zoals geschreven staat in het boek Jesaja: “Een stem roept in de woestijn: Bereidt de weg van de Heer… en alle mensen zullen de redding zien die van God komt.”

Veerle 1 schreef op 5 december 2021 om 21:21

Wie mijn reisgenoten zijn , dat zijn de mensen met wie ik verbonden ben . God heeft hierin voorzien dat ik met deze mensen optrek . Dat noem ik een bevrijding ; om bij de les te blijven , om te proberen om niet in verleiding te komen voor wat ons allemaal wordt aangeboden .
Vader , U hebt me meermaals beschermd , en ik besef het niet altijd goed . De mensen die U mij voorziet , zijn als wegwijzers naar U . Daarvoor wil ik U danken , Vader .

Hans Winter schreef op 5 december 2021 om 19:58

Coronair is christelijk
te beseffen dat indertijd juist toen
in de ballingschap lang zonder tempels
thuis het verwoord geestelijk erfgoed
intenser gehoord deed doorleven
tot zelfs goede moed.

De trillers zullen zingen…

claire schreef op 5 december 2021 om 19:18

Dank O Heer…
Gij hebt tijd voor mij om in mijn leven de omwegen effen te maken…
Bij u groeit mijn verlangen naar kerstmis…naar uw komen in mijn leven…
maak me wakker, waakzaam,stil,barmhartig, trouw in mijn vele wensen…
H.Geest leer me onderscheiden als mijn onrustig is…
Dank U Heer voor zoveel…

Anoniem schreef op 5 december 2021 om 19:09

Zalig de reinen van hart,

zij zullen God zien.

Een gebedservaring.

Marieke schreef op 5 december 2021 om 18:15

Wees gegroet Maria
vol van genade
De Heer is met u
Gij zijt de gezegende onder de vrouwen en gezegend is Jezus de vrucht van uw schoot
Heilige Maria Moeder van God
bidt voor ons zondaars nu en in het uur van onze dood Amen

Voor Friederike
van Marieke
Deo gratias

Elke schreef op 5 december 2021 om 17:48

Dankjewel voor de prachtige meditaties!

Ik mag ervaren dat mijn hart zich stilaan opent voor Zijn mysterie, dat ik kan en mag toelaten. Hij kent mij ten diepste…

Jail schreef op 5 december 2021 om 17:32

Wat een mooie zin wat een goed idee. Bidden voor LIEFDE om met die LIEFDE het onderscheid te kunnen maken waar het op aan komt.
Geloof ik daar in? Ja zo lang er liefde is zo lang iemand liefde kan voelen weet hij en zij wat te doen. Heer blijf me nabij Amen.

Cilia schreef op 5 december 2021 om 16:22

Bij de woorden:’ de vreugde voert me naar dit huis…’ begon ik het te zingen.
Steeds komt de vraag om op weg te gaan; uit mezelf vanuit een nieuwe roep.
Mij valt het op dat de geboorte van Jezus een begin…naar een voltooiing; naar de uiteindelijke ontmoeting. Het is een stip aan de horizon en tevens ben ik me van bewust, dat Hij NU hier is.
Wat ik voor de anderen EN mezelf bid is:” Dat ze mogen toenemen in inzicht en fijngevoeligheid, om te weten waar het op aan komt.
Ik wil De H. Geest en veel mensen danken om wat mij werd ingegeven, dat ik vijanden moest leren vergeven. Het heeft heel lang geduurd, maar nu voel ik een innerlijke rust als ik aan hen denk.Mij verheugde de laatste regen va een gebed vanToon Hermans:….
‘Want juist op plekken waar ik Hem niet had verwacht,
daar kom ik Hem in volle glorie tegen.’
Toon Hermans.

Godelieve schreef op 5 december 2021 om 16:01

Paulus dankt in zijn gebed voor de mensen die hem zijn toevertrouwd. Ook aan mij worden mensen toevertrouwd. Voor ieder van hen dank ik hoewel het niet gemakkelijk is om dat voor elkeen met hetzelfde gevoel te doen. Ik vraag de Heer Jezus mijn onmacht te hulp te komen opdat de fijngevoeligheid in de liefde voor elkaar zou mogen groeien.

R.Maes schreef op 5 december 2021 om 14:22

Vanmorgen, na de eucharistieviering, kregen we allen een klein briefje mee dat we als een mantra gedurende deze dagen konden herhalen. Het staat naast de adventskrans en ik zal het gebruiken.
Het luidt als volgt:” Mijn oog is op de Heer gericht. Hij bevrijdt mijn voeten uit elke valstrik.”
Zoals de teksten van de anderen mij inspireren, zo hoop ik dat ook deze tekst (uit Psalm 25) anderen eveneens inspireert.