Gastenboek

Jonas schreef op 12 december 2021 om 20:40

Ik wens iedereen vrede en een gerust hart toe, dat God tot hen moge spreken en hen altijd de weg naar Hem moge tonen.

Machteld schreef op 12 december 2021 om 19:04

Mensen van vrede zijn mensen die andere mensen liefhebben als hun zus of broer. Zij vertellen geen negatieve dingen over een persoon wanneer die persoon niet aanwezig is. Heer, geef mij de moed om op te komen voor hen die het voorwerp zijn van laster. Laster is een gif dat ons christenen uit elkaar drijft.
De Bijbelteksten van vandaag–ook in de mis–gaan over de vreugde omdat de Heer nabij is en Hij Zijn volk niet zal achterlaten. Hij is “Ik zal er zijn” voor zijn volk; Hij heeft een verbond met ons aangegaan.
Die vreugde leeft ook in mij, de vreugde over de komst van Jezus in deze wereld, de vreugde van verwachting. Het Licht der wereld komt!

Antonia schreef op 12 december 2021 om 19:03

‘Verzet en overgave’ is een prachtig boek over Dietrich Bonhoeffer. Wat een bijzonder inspirerende, moedige man en wat een gevoelig gebed voor ons allemaal. Ergens heb ik gelezen dat een rabbi zei dat je jezelf altijd mag en kan vergeven als je de intentie hebt om te werken aan je tekortkomingen. Steeds meer kom ik erachter dat als je iedereen liefde, wijsheid en vrede wenst, wat ze je ook aangedaan hebben, je vreugde mag ervaren. Dank hiervoor.

Olivia schreef op 12 december 2021 om 18:22

Advent 3e Zondag
De mensen vroegen aan Johannes:”Wat moeten wij doen?”
Hij gaf hun ten antwoord:”Wie twee stel kleren heeft, moet delen met iemand die niets heeft…” Zo…verkondigde hij met klem aan het volk de goede boodschap.

Luís Weel schreef op 12 december 2021 om 18:10

Wat een prachtige citaten voor deze derde adventsweek. Te veel om er zomaar even aan voorbij te gaan. Ben van plan om ze elke dag dieper tot me te laten doordringen.
“Verheugt u, verheugt u…”Ik vroeg het vandaag aan mezelf en aan de mensen die bij mij in de kerk waren. De eerste reactie van enkelen was: hoe kan ik blij zijn in deze donkere en verwarrende dagen? Ook bij mijzelf merk ik vaak dit soort blinde zwart kijken en een uitroep van iemand die het niet meer weet: wat kan ik eraan doen om de wereld beter te maken en me gelukkig te voelen?
Meer en meer dringt het besef tot me door: ik kan mezelf mijn zwakheden en die van de wereld niet vergeven!..
Alleen een liefhebbende God, die zichzelf mens laat worden om de lasten te dragen kan deze weg wijzen en recht maken wat er krom is. Laat ik maar nederig zijn, nooit oordelen over iemand, zelfs niet al zijn daden slecht zijn, maar wel vragen om Gods Geest die me helpt te onderscheiden, zodat ik Zijn geplaveide weg durf te volgen.

Cilia schreef op 12 december 2021 om 17:14

De vreugde voert ons naar het Huis en Johannes de Doper is de wegbereider.Wie kan ik beter volgen. Zo hoor ik zijn woorden: ” Hij moet groter worden ik kleiner”. Dit is voor mij een goede gedachte bij de avondreflexie.
Ik was tijdens deze meditatie, vaak inwendig de weg afgedwaald…Ik besefte het plots.

Maria 2 schreef op 12 december 2021 om 17:11

Heer leg uw hand op hen voor wie het verdriet zwaar op hen drukt. Neem hun pijn onder uw hoede. Wees hen nabij en schenk hen uw oneindige troost. Amen.

Jail schreef op 12 december 2021 om 17:00

Toen ik het beeld van het kindje Jezus in ons stalletje zag kreeg ik een glimlach op mijn gezicht. Hoe mooi is het nieuwe leven zo zuiver zo puur.
Vandaag bij gebrek aan een eucharistie viering een vrijdagdienst van de Moslims gevolgd. Het was verrijkend. Ook zij spraken over engel Gabriel en Maria.
Dank voor deze retraite samen ons voorbereiden op het nieuwe leven. Blijven geloven dat er altijd dat mooie dat pure van het kind in onze wereld is.
Mensen van vreugde zijn voor mij mensen die hun plicht doen. Die kunnen werken voor de andere die kunnen ontvangen van de andere. Dit altijd respect en liefde voelen voor de andere.
Ik vraag God dat hij me de liefde geeft en de wijsheid om altijd eerst het goede in de andere te zien. Ik vraag doorzetting bij moeilijke momenten, hoop op toekomst, hoe hopeloos ze er ook uitziet. Zo als in het gebed “ In alles zit een barst, zo kan het licht er in” Heer ik dank U, Heer blijf ons nabij Amen. ‘

Ik dank U voor de wijze woorden in uw boek. Het boek van vele voorvaders en moeders. Ik dank ook de verkondigers die ons helpen, ik dank U voor mijn gezin familie en vrienden kennissen, voor de werkende mensen die ons dit leven geven dit leven dankzij de bakker de straatwerker de ingenieur dokters enzovoorts. Dank U heer voor mijn medemensen.
Heer blijf ons nabij.

Mia Scholte schreef op 12 december 2021 om 15:33

God als mijn moeder, dit roept in mij op: liefdevol, teder, alle aandacht voor mij, accepteren zoals ik ben, liefdevol uitzien naar mij, maar ook richting blijven geven in mijn leven. Dit associeer ik met mijn aardse moeder).
Ja, ik kan er toch in geloven dat mijn naam staat geschreven in Gods hand omdat Hij mij oneindig liefheeft

Beeld van vanmorgen in de eucharistie: God komt bij mij en ik kom naar Hem toe en zo komen we in elkaars armen.
Dank U Heer voor dit beeld.

Hans Winter schreef op 12 december 2021 om 14:30

je verheugen
in die vriendelijke
vreugde als vrucht
van de Geest
doet deugd
*
blijmoedig
groeten blijkt
in hedendaags
leven met voors
en vooral veel tegens
een gevoelige snaar
nader te raken.
*

Gertruida schreef op 12 december 2021 om 14:17

“ Bemoedigende teksten in deze donkere dagen, Verheugt u, de Heer is u nabij, ik voel mij blij worden het stemt hoopvol, “ maakt u over niets bezorgd “ niet mijn sterkste punt, struikel te vaak, eerst die zijweg, om vervolgens weer terug te keren, Heer help mij meer op u te vertrouwen en samen de tegenslagen te doorlopen, Wees mij genadig. Heer ik wil danken voor alle zegeningen, helaas schiet ik hierin tekort, maar al wandelende kom ik steeds een stukje dichterbij

Irma schreef op 12 december 2021 om 14:15

God is voor vaak een Moeder en soms een Vader. Ik heb behoefte aan een Vadergod èn een Moedergod. God is natuurlijk veel meer dan dat, maar soms heb ik behoefte aan een persoonlijke God, dat ‘praat’ gemakkelijker. God is voor mij liefdevol, barmhartig, zachtmoedig en begripvol. Dat ik in Haar hand geschreven sta vind ik zeer geruststellend, Zij vergeet mij niet, zelfs niet als ik onbereikbaar ben.

Nicole Marie Louise schreef op 12 december 2021 om 12:39

Mijn vraag wordt goed verwoord door het lied van Céline Dion: Je veux parler à mon père. Maar eigenlijk komt de vraag van Hem…in een ver verleden. Er zit wel veel vervat in die hoop, maar nu overstijgt willen (veux). Venez Seigneur, God kom gauw!

Malou schreef op 12 december 2021 om 11:28

Ik ben op dit moment heel verdrietig. Zopas heb ik bericht gekregen dat mijn geliefde oom gestorven is.
Hij laat een lieve vrouw en zoon achter. Mijn tante lijdt aan beginnende dementie en de zoon staat er alleen voor.
Ik vraag aan God op de eerste plaats om steun voor mijn tante en haar zoon om dit alles te kunnen dragen.
Het verdriet is loodzwaar, ook voor mezelf.
Lieve God, geef ons wegen om tot rust te komen, sterke schouders om op uit te huilen en ruimte om de moeilijke weg verder te gaan…

God kijkt me liefdevol aan. Dat beeld heb ik op dit moment nodig om tot rust te komen. Ik ben niet alleen, tranen glijden langs mijn wangen naar beneden maar geven me tegelijkertijd ook troost. Mijn oom zal thuiskomen bij U en mee wachten op ons, daar aan de overkant. Dat is mijn rotsvast vertrouwen in U.

Georgette schreef op 12 december 2021 om 11:23

Wat ik vooral vraag aan de Heer is zegen en geduld om bij dit ouder worden met veel zorgen toch de vreugde en de dankbaarheid te bewaren in deze moeilijke tijden. Dank u Heer om ons zo nabij te zijn, wij blijven vertrouwen en bidden.

AgnesErk schreef op 12 december 2021 om 11:18

Door wie laat ik mij aankijken ?
Ze hebben het ons verteld en ik geloof dat. Als Jezus je aankeek dan werd je meer mens, dan voelde je, je zondigheid,je beperktheid maar in Zijn liefdevolle blik genas je… Toen Jezus je aankeek.
Het liefst blijf ik in Jezus zijn buurt.
De Geest associeer ik met wijsheid en vluchtigheid.
En God met onbereikbare Majesteit, daarom kniel ik voor Hem met afgewend gelaat.
Ja, door Jezus durf ik mij laten aankijken, Jezus de goddelijke Mens.

Rozemie schreef op 12 december 2021 om 09:09

Dank u voor deze gebedsbegeleiding.

Danny V schreef op 12 december 2021 om 09:08

Vertrekken vanuit onze essentie van puur zijn,, onze goddelijke grond puur bewustzijn.. Vandaaruit mogen wij de wereld ervaren in zijn dualiteit de scenario’s die worden gespeeld en dat mogen wij ervaren en erin leven en beleven.Al het goede maar ook het slechte dat we tegenkomen geeft ons de mogelijkheid om te groeien… Stelt u voor dat alles zou goed zijn de hemel op aarde wat één illusie toch en saai. Wij zijn in ons diepste, puur en schoonheid en dat dragen wij altijd mee.. Tijdloos en ruimte loos wat één groot geluk ons altijd nabij.

Trees schreef op 12 december 2021 om 07:21

God dank U dat wij geholpen worden door u om onze voeten op een weg van Vrede te zetten
U bent de Vrede U geeft ons de Vrede als ik maar echt op U vertrouw .vandaag wil ik u vragen help mij een vrede te zijn voor hen die mij omringen soms ben ik te hard in mijn woorden dan straal ik geen vrede uit nog twee weken Jezus mogen wij ons voor bereiden op Uw komst Laat mij Uw kind zijn dank U Jezus want samen met Uw Moeder ga ik op weg naar Kerstmis Trees

Godelieve schreef op 11 december 2021 om 21:16

Reeds verschillende maanden is mijn hart gericht naar de wederkomst van de Heer in heerlijkheid. Ik weet niet meer hoe dat begonnen is, dat is ook niet belangrijk. Hij zal komen in zijn Koninkrijk, een rijk van vrede en vreugde, waar het goed is om leven. Als ik nu naar de wereld kijk, naar mijn leven, dan zie en weet ik dat er nog veel werk aan de winkel is, dat wij en dus ook ik, vandaag geroepen zijn ons te bekeren, die vriendelijke mensen te worden waar Paulus het over heeft. Ik dank de Heer voor zijn barmhartigheid en geduld en ik vraag Hem met aandrang zijn Geest in ons hart te zenden.

AgnesErk schreef op 11 december 2021 om 20:08

het beeld van de macho God is moeilijk uit te roeien ondanks alle schoon woorden.
Daarom is het moeilijk om te geloven dat God liefdevol naar mij uitkijkt.waarom in s’hemelsnaam zou een machtige God uitkijken naar een zondig mensenkind. Dat is niet logisch.
Maar een tedere, geduldige liefdevolle God misschien wel, dat beeld is veel troostrijker en vruchtbaarder.
Dank voor de confronterende vragen.

Stine schreef op 11 december 2021 om 19:47

Mijn dagelijkse avondgebed van de laatste tijd is steeds meer gegroeid naar een VADER-MOEDER God :

Mijne dank is de Naam van de HEER
die hemel en aarde gemaakt heeft.
Hij is voor mij een barmhartige VADER
en tot in eeuwigheid duurt zijn trouw.

Onze hulp is de naam van de VROUW
die hemel en aarde gemaakt heeft.
Zij is voor mij een zorgzame MOEDER
en tot in eeuwigheid duurt haar zorg.

Amen

Luís Weel schreef op 11 december 2021 om 19:36

“Kan een vrouw haar zuigeling vergeten?”
Ik denk terug aan vroegere gesprekken met moeders over hun kinderen. Wanneer het ging over het aantal kinderen, noemden ze bijna altijd behalve het aantal levende kinderen ook het aantal miskramen en overleden kinderen. Dat ontroerde me diep en deed me steeds denken aan de diepste gevoelens van het moederschap.
“Je naam staat geschreven in de palm van Gods hand.”
Het geeft mij het gevoel dat ik nooit vergeten word door God. Op het kerkhof van de parochie is een strooiveld voor de as van de overledenen met een gedenksteen waarop de namen en data van geboorte en overlijden van de personen staan wier as daar is uitgestrooid. De tekst boven de lijst van overleden personen luidt: “Hun namen staan geschreven in de palm van Gods hand”. Ja, er is meer tussen hemel en aarde dan de dood.

Olivia schreef op 11 december 2021 om 18:59

Mijn Heer, en mijn God, wij loven U, wij aanbidden U. Maak ons aan U gelijk.
Wij hebben U lief. Gij zijt onze vreugde, onze kracht. Dank U Jezus.

Bert Graus schreef op 11 december 2021 om 18:43

Waar heb ik vandaag tijdens de retraite aan gedacht? Ik heb aangevoeld dat ik tot op heden alleen geleefd heb in een patriarchale wereld. Hebben wij niet geleerd God Vader te noemen.De tekst van vandaag doet mij eraan denken dat ik met evenveel recht mag en kan zeggen:God de Moeder. Zij, zo schrijf ik even, heeft mijn naam in de palm van haar hand geschreven; zij laat mij nooit los. God is zelfs meer dan een moeder, die draagt en leven geeft.
Dank u God daarvoor, hoe we U ook noemen.

Bert Graus schreef op 11 december 2021 om 18:35

Waar heb ik aan gedacht tijdens de meditatie? Heb ik tot op de dag van vandaag niet teveel geleefd in een patriarchale wereld. Noemen we daarom God niet meestal God de Vader? Zouden we niet met evenveel recht Hem niet God de Moeder mogen noemen. De tekst van vandaag doet me dat denken. Zoals een moeder haar kind nooit verlaat, zo schrijft Hij ons in de palm van zijn hand. Prachtig en groots!Maar vooral ook liefdevol. Goede God, blijf met mij meegaan als een leven gevende Vader én Moeder.

Anne-Marie schreef op 11 december 2021 om 18:24

” Hoe verheugd was ik toen ik hoorde : wij gaan naar het huis van de Heer. God wacht op ons” De Heer, onze Vader heeft deze week drie van mijn echte vrienden tot zich geroepen. Heer neem hen dicht bij U, zij waren ook een vriend van U. Heer bewaar hen in liefde. Dank Heer voor hen die ik nu aan U toevertrouwen. Heer wees ook mij nabij.

Wilma schreef op 11 december 2021 om 18:07

God kijkt liefdevol naar mij, dat raakt me. En ik wil mij laten raken door Hem. Dat Zijn Licht mijn ziel verlicht en daar geboren wordt. Ik wacht op Hem en zie naar Hem uit en Hij naar mij. Hij is me zo nabij. Zijn liefdevolle blik laat mij gloeien, intimiteit…..

Gertruida schreef op 11 december 2021 om 14:36

“ God kijkt mij liefdevol naar mij, mijn naam staat in zijn hand geschreven “
een mooie overweging, ik laat het op mij inwerken, Gid houdt van zijn schepping

Nicole Marie schreef op 11 december 2021 om 13:43

God als moeder. Voor mij heeft God zowel mannelijke als vrouwelijke eigenschappen, karaktertrekken en dit zal wel simplistisch uitgedrukt zijn. Trouwens heeft God niet eerst Adam gemaakt en daarna Eva? En waarom leert Jezus ons ‘Het Onze Vader’ en niet ‘Het Onze Moeder’? De stem die mij nu en dan toespreekt is altijd mannelijk.

Solange Louchaert schreef op 11 december 2021 om 12:18

Heer ,kom in mijn hart met Uw vreugde !

Gerda schreef op 11 december 2021 om 11:40

God die als een moeder voor mij zorgt. Ik moet denken aan mijn eigen moeder. De herinneringen zijn niet fijn. Een liefdevolle moeder kende ik niet. Toch kan ik nu zien dat ze heeft gedaan wat ze kon. Ik ben zelf helaas geen moeder geworden. Dus ik worstel altijd met die rol. God, laat me voelen dat u een moeder voor mij bent.

janmartin schreef op 11 december 2021 om 11:21

“Ken ik die natuurervaring,het overweldigende of het ontroerende vaan Godsschepping?

Uiteraard,het leven en de natuur zijn wonderbaar.
Maar toch gaat dit leven voor veel mensen gepaard met veel leed,pijn,natuurrampen,honger,armoede en in de dierenwereld met een verschrikkelieke wreedheid.ik spreek dan nog niet van de oorlogen die het product
zijn van mensen.

Voor mij lijkt dat alles een mysterie waarvan ik de levensbetekenis gelovig tracht te vatten.

Viviane schreef op 11 december 2021 om 11:05

God is vader en moeder voor mij.
Mijn overleden ouders blijven verder leven in mij, dus God leeft in mij want God is LIEFDE.

Ireen schreef op 11 december 2021 om 11:05

Bij de geboorte van ons eerste kind kregen wij een kaart met de tekst: “Jouw naam staat geschreven in de palm van Gods hand”, een mooie tekst met een grote inhoud. In de loop der jaren hebben wij daar dikwijls aan teruggedacht, je staat er niet alleen voor, ik God ga met je mee. Wat er ook gebeurt, je blijft geborgen in mijn hand, ik blijf voor jou zorgen, voel je maar veilig bij mij, ik sluit jou in mijn armen.

Hendrikje schreef op 11 december 2021 om 10:28

In verwondering en dank, ervaar ik hoe er met mij meegereisd werd, hoe het onderliggende weer met aandacht tot leven mag komen.

Marga schreef op 11 december 2021 om 10:20

vandaag ga ik de tweede helft van mijn
(eenvoudige sobere alleenwonende vaakverhuisde 64+)
Kerstsfeer-55+socialewoningbouw-flatwoning-inrichting
in en onder eigen solitaire handen nemen

eergisteren belandde mijn 90+-weduwmoeder
aan de tov mijn woonplaats
(in Coronatijden met enkel OV-vervoer-mogeljkheden nogal erg)
verre andere kant van het land
na een ongelukkige val (gelukkig geen botten gebroken) in haar eigen huis
in een revalidatie-verzorgingshuis
(na eerste inschatting voor 1 a 2 weken)

en is het voor haar
en ook voor ons, haar kinderen,
deels her en der op wat verre afstand van haar wonend
sinds eergisteren dus opeens
zwaar-geschrokken-toch-sterk-hopend
vooruit-kijken naar optimaal pogen-kunnen revalideren
en dan hopelijk toch nog weer,
wat haar betreft liefst zo snel mogelijk,
wat anderen om haar heen betreft uiteraard “liefst ook echt wel verantwoord en veilig genoeg”,
naar haar eigen huis terug mogen-kunnen

dat zijn zo dus zelfs meerdere Advents/hoop-tijden/lijnen tegelijk
zo naast en door elkaar lopend

Kees schreef op 11 december 2021 om 09:56

Het decor achter Jan Stuyt sj. vandaag bestaat uit kleine mozaïek steentjes.

Vreugde voert ons naar Gods huis.

In de koepelkathedraal St. Bavo te Haarlem is naar een ontwerp van de kunstenaar Gijs Frieling boven de Sacraments kapel een mozaïek aangebracht.
Op gympen loopt Mozes daar naar het brandende braambos waarbinnen de woorden: “IK ZAL ER ZIJN” zijn aangebracht.
Met vreugde denk ik aan deze tekst, aangebracht in Gods Huis.

Cilia schreef op 11 december 2021 om 09:07

Ik wacht de Heer, ik wacht Hem, ik hoop op Zijn, Haar, belofte.
God als moeder, ja!!! dan denk ik aan wijsheid, zorg,Ps.23: ‘De Heer is mijn Herder’. ik ervaarde geen onderscheid tussen haar kinderen.Zij heeft mij in Haar Hand gegrift, Zij vergeet mij nooit. Zij kijkt naar mij.
Maar, ‘Als gras waren haar dagen,’s morgens groeide ze en bloeide zij.’s Avonds werd ze gemaaid…’

Anita schreef op 11 december 2021 om 08:49

Ik ken alleen mijn vader en moeder als ouders. Bijna altijd nemen ze samen een beslissing. Als ik aan moeder iets vertrouwen verteld weet vader ook en anders om. Ik kan ze allebei niet missen.
Voor mij is God nog meer dan vader en moeder tegelijk. Het maakt niet uit of het een moeder of vader figuur is, het is meer dan ouders, de Schepper. Het is een GOD voor mij, maar ik bid wel “onze vader”
Dat is de belangrijkste wat ik als heel jong kind had gehoord, je naam staat gegrift.
Ik stelde toen als ongelooflijk groot dat allen God kan doen. Geen mens kan het.
Ik voel meer de aanwezigheid dan het liefdevolle blik naar mij kijken.

Nikolaas Sintobin schreef op 11 december 2021 om 08:30

Beste Anita, Als u een of meerdere mails niet ontvangt, even gaan kijken bij de spam. Zoniet vindt u ze steeds hier terug: https://www.ignatiaansbidden.org/categorie/archief/.

Trees schreef op 11 december 2021 om 07:06

Ik heb je in Mijn handpalmen gegrift Dank U Jezus voor deze woorden vanmorgen U verlaat ons nooit Ieder jaar mogen wij ons voor bereiden op Uw geboorte 25 december Ook vandaag mag ik ervaren dat Gij ons nooit verlaat .Ook al staat de wereld op zijn kop Een vrouw die zich laat aborteren en die dat nu heel gewoon vind ,is dat niet hetzelfde dat u tegen de leerlingen zei : kan een moeder haar kind vergeten / ook al doet ze dat /Ik vergeet u nooit .Dank U Jezus geef alle mensen de genade tot besef te komen dat u een Vader voor iedereen is dank u Heer ik vertrouw op U Trees

AgnesErk schreef op 10 december 2021 om 23:07

Vandaag wil ik danken voor velen. Waren het profeten of zijn het eerder begeleiders op de weg. Dan denk ik aan paus Johannes die mildheid in de kerkstructuur binnen bracht, ik dank ook voor de heilige frontsoldaat Renaat Derudder, aan pater damiaan Deveuster, zelfs aan de volksheilige broeder Isidoor, aan mijn zingende schoonmoeder, aan Dom Helder Camara, Martin Luther King, aan Thomas Merton, Henri Nouwen, Anselm Grun, Etty Hillesum, Catharina Vissers, mijn oudste zuster en mijn allerliefste moeder zaliger, aan André Rochais, Huub Oosterhuis enz enz. En wie zijn nu de echte profeten : de klimaat wetenschappers en de jongeren die ervoor de straat opkomen. Het is tijd dat we ons allemaal bekeren.
Ik dank alle gastboek schrijvers en natuurlijk deze speciale retraite.
De aarde als een tent waarin we wonen en Hij, de Heilige, die leven geeft.

Anita schreef op 10 december 2021 om 22:41

Ik heb voor morgen za 11 nog niet ontvangen. Is er iets mis bij mij?
Vriendelijke groet, Anita

Hilda schreef op 10 december 2021 om 22:40

God is goed. Hij bereidt mijn weg naar besef van grootsheid waarin ik mij ooit heel machteloos voelde. Wat was dat wat ik nog niet kende? Onwetend schepsel dat ik was van zijn macht en volmaaktheid.
Alles valt op zijn plaats als ik dit lees uit Jesaja 40. Hij troont boven het hemelgespan onze Vader in de hemel heeft alles in zijn hand. Waar moet ik mij nog zorgen om maken?
Als ik trouw ben aan zijn geboden en zorg draag voor mijn naaste maak ik deel uit van zijn wil en valt alles op zijn plaats.

kim schreef op 10 december 2021 om 22:04

God kan zijn als het zeewater dat het strand oprolt. Golven die licht en dun zijn, heel even over het strand glijden en bij het terugtrekken een hoog, tintelend geluid geven. Golven die donker en zwaar, nadrukkelijk met veel geraas het strand innemen. God is er altijd maar als de zee op het strand, in meer of mindere mate nabij. Dat is niet erg: God kent mij, God heeft mij gevonden en ik kan Hem altijd zoeken en vinden.

Godelieve schreef op 10 december 2021 om 21:32

“Sion zegt: de Heer heeft mij vergeten, Hij heeft mij verlaten ” Er zijn zo van die momenten in het leven dat men denkt dat God ons verlaten heeft. Hij is ver weg, we zien Hem niet meer, Hij trekt zich niets van ons aan. Maar nu denk ik aan mijn moeder toen ik in het buitenland was: hoe zij verlangde om een brief van mij te ontvangen, mij te zien. Als zij al zo was, zou God dan niet nog meer naar mij verlangen, met mij begaan zijn? Vandaag durf ik dat denken, meer nog: geloven. Dat is Kerstmis dit jaar voor mij. Ook al voel ik Hem niet, zie ik Hem niet altijd, heel mijn wezen verlangt. Is dat niet de menswording in mij, in ons? Kom,Heer Jezus, kom!

Olivia schreef op 10 december 2021 om 19:08

Heer, Gij zijt onze toevlucht. Onze God, wij vertrouwen op U.
O Heer, kom en spreek tot ons. Verlaat ons niet.
Dank U Heer.

Malou schreef op 10 december 2021 om 18:50

De grootsheid van God heb ik heel mijn leven lang ervaren in de mooie natuur.
De bergen, dieren in het wild, bloemen op het veld, wilde rivieren en kleine insectjes, de golven van de zee, de wind die met het zand speelt, regen die tokkelt op het raam en op het dak… Zoveel prachtige dingen om dagelijks gelukkig mee te zijn.

Mijn hart loopt over van vreugde, want ik mag hiervan leven! God kent me bij naam en dat geeft me een fantastisch gevoel! Ik ben op weg naar Zijn huis en niets houdt me nog tegen.

Kerstmis komt stapje voor stapje dichterbij… Zalig!

Leidy schreef op 10 december 2021 om 18:49

Broeder zon, zuster maan, broeder wind, zuster water, broeder wolf…. Franciscus zei het zo mooi, we zijn allen kinderen van een Vader, zijn deel van de schepping, ons echte thuis.