Gastenboek

Rommy schreef op 4 maart 2015 om 10:26

wie dorst heeft die….ik heb mijn dorst herkend en wil deze retraite tijd gebruiken om bij Jezus te komen en te drinken. ik verlang naar die rivieren van levend water die uit mijn binnenste zullen stromen en waar ook anderen van kunnen drinken die dorstig zijn. ik wil dat wat de bron kan bedekken weghalen, zorgen, zonde, vuil.

John schreef op 4 maart 2015 om 09:55

Lieve Ermelinda, het doet me zo goed om te vernemen dat het GEZAMENLIJK-ZIJN en HET BIDDEN jou gesterkt heeft.
Ik ben er stil en vredig van. Laten we dapper met velen optrekken en ons laten leiden door Jezus, die ook krachtig & prachtig IN ons leeft. HIJ is nader dan onze adem! Levend water, de BRON van ons bestaan. Ik blijf voor jou/jullie bidden én voor de gehele mensheid, ‘arm’ of ‘rijk’. Alleen HIJ weet daarvan. Overgave aan het leven en het in al onze kwetsbaarheid delen (natuurlijk ook de VREUGDE) met elkaar. Wat een Goddelijke ‘roep’. LIEFDE omarmt ALLES! Liefs 🙂

Marc schreef op 4 maart 2015 om 07:58

Laat uw Geest in mij werken in alles wat ik vandaag onderneem.

Len schreef op 4 maart 2015 om 06:27

o Bron wordt stroom in mij…zoals het water dat uit het Heiligdom stroomt en alles tot leven wekt en vruchtbaar maakt op haar weg , mag zo mijn leven vruchtbaar zijn voor anderen . (ezechiël47)

jedidja schreef op 3 maart 2015 om 23:47

zit ik bij de verkeerde bron ?
of moet ik puin ruimen in mijn hart , zodat ik fris water drinken kan ?
mijn ziel en heel mijn wezen hunkert naar vrede en overgave…

Aafke schreef op 3 maart 2015 om 23:26

Als een hert zo verlangt mijn ziel naar water,levend water. Bij U is de Bron,,dat mag ik zeker weten.!!,

monique W schreef op 3 maart 2015 om 22:47

Dank U Here Jezus dat u voor ons op het kruis gestorven bent en dat u de kop van de slang op Golgotha verslagen hebt. Dat u steeds nieuwe hoop geeft aan mensen zonder hoop. Want u zegt in uw woord zie ik maak alles nieuw. Dat we steeds al onze zorgen aan uw voeten onder het kruis mogen leggen . Want u hebt alles al volbracht. U bent de koning der koningen . U bent de zelfde als twee duizend jaar geleden . U veranderd nooit. Halleluja!

Lieve schreef op 3 maart 2015 om 22:45

Jezus roept niet vaak, maar soms hij wel gelijk om zijn stem eens te verheffen tegen mij: waar zoek je het toch allemaal? Hier, bij Mij, moet je zijn! Hier ben ik, Jezus. Vernieuw mijn geloof door de Geest, zodat het in beweging blijft. Amen.

Ermelinda schreef op 3 maart 2015 om 22:09

Na een lange dag toch nog even naar de podcast geluisterd, zo moe, laat alles gewoon even inwerken voor het slapengaan.

Verder wil ik toch nog even kwijt aan de mensen die hier hun persoonlijk verhaal deelde, ik heb er moed uitgeput, beseft dat ik niet alleen ben, dank Elly, dank John, dank Jeanne en allen hier aanwezig en dank om voor me te bidden, het heeft me erg geholpen. Jullie zijn een bron van leven water, deze retraite is een bron van levend water.

Anamaria Torfs schreef op 3 maart 2015 om 22:05

De vastentijd wordt een zinrijk gebeuren als we:Onze LIEFDE delen met wie het te kort heeft…
Attent zijn voor wie het moeilijk heeft…
Trouw nabij blijven wie geen vriendschap ervaart..
Want Jezus brengt de armen op een rechte spoor.Hij leert hen zijn weg.!

Cilia schreef op 3 maart 2015 om 21:57

Gisteren voelde ik leegte…en het bleef zo…
vandaag merkte iemand op bij een huisbezoek: ” Cilia, je bent van God gezonden”
God heeft zo zijn antwoorden.

Lieve schreef op 3 maart 2015 om 21:45

Heer,kom met uw Geest over ieder van ons,en doe ons diep knielen voor U.
Open ons hart en stroom in ons binnen,vervul ons gehele zijn met U en neem ons op in uw drie – ene liefde
.Gij die wij niet zien met onze lichamelijke ogen maar wel mogen aanschouwen in het diepst van onze ziel.
Daar trekt Gij ons in de innigheid van uw liefde,neemt Gij ons op in Uw leven en schenkt Gij ons de genade te leven vanuit Uw tegenwoordigheid.
Dat wij op deze wijze -met U -de weg mogen gaan die de Vader voor ieder van ons droomt. Amen.

Truus schreef op 3 maart 2015 om 19:31

Bron van Levend water U bent er altijd voor ons .Soms vergeten wij dat . Zonder U geen leven.

annie schreef op 3 maart 2015 om 18:33

Voor mij is deze vastenretraite: samen met 10.000 mensen Jezus vergezellen tijdens het laatste stuk van Zijn leven.
Naar hem luisteren, met Hem meeleven, nadenken over de manier waarop ik Zijn leerling kan zijn in deze tijd.
Samen met Hem en allen die lijden, dichtbij en ver weg, de weg naar Zijn Pasen gaan.

John schreef op 3 maart 2015 om 17:01

Lieve Jeanne, de rillingen lopen over mijn rug. Ik ben diep ontroerd. En ‘weet’; ook jij bent Schitterend én uniek in Gods ogen. Wij zijn zeker verenigd in gebed. God zij dank. Ik voel me op een wonderlijk mooie manier met jou en anderen verbonden. Ook jij hartelijk bedankt, prachtig mensenkind. We houden contact. Heer-lijk, d.w.z. met dank aan de Heer!

Jeanne schreef op 3 maart 2015 om 16:28

Nog heel even, John jij bent een fantastisch iemand, jij bent uniek in Gods ogen.
Dank je voor alles wij zijn verenigd in gebed.
Jeanne

Lieve schreef op 3 maart 2015 om 15:08

God vergelijkt zichzelf met de bron van leven.Hij is het die onze diepste dorst naar echt leven kan vervullen.
Hij is het die leven laat stromen in ons hart.
Het water van God is geen stilstaand water,God is geen God van starheid en tradities.Hij is in beweging en doet altijd weer nieuwe dingen.
Gods water is ook zuiverend,het spoelt het vuil van ons hart weg en maakt ons helemaal stralend schoon.

Bernadette schreef op 3 maart 2015 om 15:08

Jezus, Bron van levend water !
Uw Heilige Geest, uw Bron doorstroomt ons hart !
Kom geef mij te drinken uit Uw bron van levend water, opdat ik groeien mag in liefde, vrede en vreugde.
Het water uit Uw Bron is zuiver, zuiver ons!
Met vreugde zullen wij putten uit Uw Bron.
Dank U Heer !

Elly schreef op 3 maart 2015 om 14:51

Voor mij is Jezus de Bron waaruit Levend water ontspringt. Heel veel teksten schoten mij te binnen in de stilte, waarin Jezus /God ons mij uitnodigt van Hem te drinken: Jes. 55 o alle dorstige komt tot de wateren, komt en eet en drink van Mij!……Openbaring: en wie dorst heeft kome en wie wil, drinkt het water des Levens om niet! En ook Jezus bij de Bron, daar nodigt Jezus de samaritaanse vrouw uit water uit Hem , Jezus te drinken, water waar ze nooit meer dorst van zal krijgen. En dat zie je dan ook: stromen van Levend Water ontsprongin haar als een fontein. Voor Mij is Jezus de Bron, die ons het levende water schenkt: de Heilige Geest. Hoe ben ik bij die bron gekomen? Door éénmaal te vragen of Hij in mij wil komen wonen. Sindsdien word ik er heel vaak bij bepaald mijn blik op Jezus gericht te houden. Dank U Jezus voor uw Levende Water in mij dat me steeds weer alert maakt mij naar Jezus te richten. Amen.

Lieve schreef op 3 maart 2015 om 14:47

Af en toe heeft een mens er nood aan om bij de bron van zijn leven te gaan zitten.Alleen zo blijf je aandachtig voor wat nu werkelijk van belang is en leer je zien wat je als overbodige ballast meesleurt.

John schreef op 3 maart 2015 om 14:00

De Bron van levend water is mijn leven, door God gegeven. Met alle wonden en wonderen. De wonden heb ik héél vaak gevoeld. En nog steeds. De wonderen ben ik te snel vergeten. Wat een verademing om ‘het’ (levende water), weer, te laten stromen. In mijn dagelijks leven, door Jezus. In vertrouwen. Soms (nog) in twijfel. Wij mensen zijn feilbaar, maar tevens de uitverkorenen van God. GEWELDIG om, gezamenlijk, te groeien in deze lijdenstijd. Dus ook de VREUGDE.
Laten leiden in de lijdenstijd. EN DAARNA. Mét twijfel en pijn. Het mag er allemaal zijn. Jezus, vol Liefde. Eeuwig!

Isabella schreef op 3 maart 2015 om 13:44

Oh, wat zijn onze teksten weer adembenemend mooi vandaag!!!
Deze tekst over de Bron van Levend water ligt me zo nauw aan het hart…
Ik dacht óók direct aan nog een ándere tekst, in Joh. 4, waarin Jezus praat met een Samaritaanse…

“Als u wist wat God wil geven en wie het is die u om water vraagt, zou u HEM erom vragen en dan zou Hij u LEVEND WATER geven. Wie het water drinkt dat Ik hem geef, zal nooit meer dorst krijgen. Het water dat Ik hem geef zal een BRON worden, waaruit water opwelt, dat eeuwig leven geeft…”

Op de vraag, wie het is, die dat Levend Water geeft, verklaart Jezus even later dat HIJ het is, de MESSIAS.
Zo maakt Hij al heel veel rechtstreeks duidelijk op onze vragen!!!
Zoals Lilly schrijft, beginnen mijn bronnetjes soms ook als een vies modderplasje!! En heb ik hoop dat dát een van die mooie levende stromen gaat worden. Dus weet ik nooit direct precies WELKE bron redding geeft! Dan vraag ik de Heilige Geest om redding! Ik vraag Hem dringend om leiding en een ópen hart en ópen ogen!
Die HELPER heb ik wel nodig, hoor! Daaglijks.
Hij heeft me nog nooit laten vallen….

Jojanne schreef op 3 maart 2015 om 12:41

De Bron van Levend Water is voor mij Jezus Christus. Dagelijks probeer ik me daaraan te laven. Dat lukt de ene dag beter dan de andere. Deze retraite helpt mij daarbij.

Margriet C schreef op 3 maart 2015 om 12:23

Het weekthema, God heeft een hart, zorgt steeds weer voor blokkades. Ik weet heel goed dat die zin figuurlijk bedoeld is, maar het blijft in de weg zitten. Ik vertaal hem nu in ‘God heeft hart voor ons’. Dat is minder dan wat ik van God ervaar.

Lilly schreef op 3 maart 2015 om 11:21

God de Heer, is de bron van enige redding . We ervaren het alleen lang niet altijd zo ,maar denk aan de Gods verlatenheid van Jesus aan het Kruis , ja momenteel voel ik me regelmatig ook wel zo, , maar het zal wel weer in orde komen ,het heeft tijd nodig. Maar hier kunnen wij water uit de bron putten ,en dat probeer ik iedere dag.
Vaak komt het water uit een bron, waar je het niet van verwacht ,maar als de Geest aan het werk is, [en dat is hij vast] , dan zal het naar verloop van tijd wel goed komen .
Tijd is een belangrijke bron van heling. ,en een bron begint soms ook maar als een klein vies modderplasje ,dat dan kan uitgroeien tot een geweldig grote stroom en rivier, dus laten we blijven hopen en bidden !!!! Dit is belangrijk ,ook al voel je soms helemaal niets , toch maar volhouden., de aanhouder wint ,zegt men. !!!!!
Lilly

Jeanne schreef op 3 maart 2015 om 11:14

Sorry, Nicolaas Sintobin, ik zal op uw uitnodiging ingaan en de Heilige Geest een stroom van levend water vragen om mij daaraan te laven. Als ik hier niet op in zou gaan mis ik een geweldige rijkdom die mij nu wordt aangeboden ,om zodoende een relatie met God te ontwikkelen.
Vergeef me wanneer ik zou hervallen en niet kan nalaten eventjes te reageren op iets dat ik belangrijk vind.
Ik zal mijn best doen om iets moois te maken van deze bijzondere retraite die u ons aanbied.
Jeanne

Elly van der Gulik schreef op 3 maart 2015 om 11:04

Laat de Heilige Geest tijdens het gebed van de retraite op je inwerken en schrijf het op.

Nelleke schreef op 3 maart 2015 om 10:31

Vanmorgen voor het eerst de Podcast beluisterd met muziek. Het hielp mij heel goed om mij volledig te concentreren op de teksten en mijn gebed. Veel dank daarvoor. Ook merk ik dat mijn geest meer opneemt zo in de ochtend, dan ’s avonds. Ik wens iedereen een gezegende dag

Leny schreef op 3 maart 2015 om 10:20

het doet mij heel veel pijn, dat ik mij in de woestijn voel, droog en dor en behept met een sarcastisch soort van twijfel. IK voel me net een woestijn roos, die mee waait op de wind en dan weer in het zand rolt tot het toevallig ergens water tegenkomt. Dan bloeit het weer. Ook ik zal mijn levenswater weer tegenkomen, want ik voel wel dat god mij hierin begeleidt en vol liefde op mij wacht tot ik ontvankelijk wordt en zijn bron zal vinden. maar nu doet het pijn en verlang ik naar water, naar een ontmoeting met God. Bid voor mijn, alsjeblief!

Carla schreef op 3 maart 2015 om 09:36

Deze morgen zo mooi, de diepe stilte te ervaren! Gods aanwezigheid in dit uur van bezinning!
Het heeft me diep geraakt en heel stil gemaakt. Dank U wel Heer!

may m schreef op 3 maart 2015 om 08:56

de bron van levend water vind ik meestal thuis in de stilte
in ons dagelijks gebed s morgens en s avonds
het geeft mij rust en energie om alles aan te kunnen
zowel zorgen en vreugde en pijn ook van andere
ons dagelijks gebed helpt mij om alles in handen te leggen
van een god die ons steeds bij de hand houd
ook ons kinderen al gaan ze andere wegen dan wij
het meest vind ik god in de mensen die ik ontmoet
in ons dagelijks werk en in vele kleine dagdagelijkse dingen
op die manier kan ik er zijn voor mij medemensen
danku wel god vandaag zit ik wel heel goed in mijn vel

Marc schreef op 3 maart 2015 om 08:34

Naar wie zouden wij gaan? In uw woorden vinden we inderdaad eeuwig leven! (joh6:68)

Leen schreef op 3 maart 2015 om 07:54

Ik krijg de vragen van vandaag maar niet beantwoord. De bron van levend water … Eigenlijk ben ik een beetje boos. Wij hebben gemakkelijk praten en bidden vanuit onze luxepositie: een warm huis en bed, een overvloed aan eten en drinken, de beste verzorging als het nodig is, … Maar hoe zit het met de talloze mensen die in de grootst denkbare miserie leven, ongewild, slachtoffer van onvoorstelbare barbaarsheid? Waar is hun bron van levend water? Waarom laat God die Zijn hart openstelt voor alle mensen, dit toe? Hij bevrijdde het Egyptisch volk van hun onderdrukkers, waarom bevrijdt Hij al die onschuldige mensen (kinderen) niet van de barbaarse terreur?
Sorry Vader, maar ik heb het hier ontzettend moeilijk mee. Als er iets is wat mijn hart sluit, is het dat. En ik weet echt niet hoe ik hiermee moet omgaan. Soms, terwijl ik bid, flitst dit alles door mijn hoofd, en dan wordt bidden moeilijk, zo niet onmogelijk.

L.K schreef op 3 maart 2015 om 01:02

“Vol vreugde zullen jullie water putten uit de bron van de redding.” Deze mooie, simpele uitspraak begon voor mij pas echt te leven toen ik de volgende passage las:
“Het kan ook zijn dat God de rank aan de wijnstok die goede vrucht draagt, bijsnoeit, opdat hij meer vrucht draagt. … God wil de vruchtbaarheid nog verhogen, en mijn vereniging met Hem nog verdiepen en versterken. En daarvoor is snoeien nodig. ”
Tja…voor mij gaat het om het “snoeien” van dingen of activiteiten in mijn leven die eigenlijk in de weg staan van het ervaren van de ware vreugde, of van het drinken van het echte levende water uit de bron van de redding. Soms is het God die de snoeischaar. heeft. Maar soms vraagt Hij je de schaar zelf te pakken en afknippen. De passage gaat verder:
“Maar dat doet wel pijn. Toch is het goed. Mijn opgave is het: het uit te houden en trouw te blijven.”
En ja …precies zo ging het bij mij vandaag. ik heb dus vandaag iets uit mijn leven moeten knippen. Ik voel me nu opgelucht dat ik ervoor heb gekozen heb naar God en mijn ziel te luisteren. Maar ik heb er ook een schuldgevoel bij want er was natuurlijk een persoon bij dat knipwerk betrokken. Maar ik zal proberen trouw aan mijn opgave te blijven.
Dank u wel voor die tekst!

John schreef op 2 maart 2015 om 22:53

Beste Nikolaas Sintobin, ik vind het spijtig dat iets essentieels in principe verdwijnt tijdens deze retraite. ‘Een beperkend karakter vragen zou naar mijn overtuiging én gevoel meer op zijn plaats zijn. Nu wordt welkome steun onthouden en dat vind ik een gemis. P.s. Jeanne, van HARTe gefeliciteerd hoe je vandaag beleefd hebt en volgende week ingaat.
Ik snap het uitgelegde principe heel goed, maar ik geloof diep in een God die mensen de ware kansen geeft om er voor elkaar te zijn. Hij moedigt dit aan. Sterker nog; Hij laat zijn Liefde JUIST DOORWERKEN in de verbindingen tussen mensen. Ik volg graag Zijn voorbeeld, met ook nog veel te leren! Maar dit is een zuivere overtuiging!!!
Laat ik duidelijk zijn dat dit bericht niet als ‘sneer’ is bedoeld is. Ik zie het als positieve kritiek: waar heilzaam en zuiver ‘werk’ wordt gedaan IS God aanwezig. Zonde om dat volledig te doorbreken. En zo blijf ik trouw aan wat God mij ingeeft. Wij zijn allemaal Gods kinderen en elke menselijke goede daad is tevens een Goddelijke.
Ik zal me matigen, maar met alle eerbied, zal ik er zijn als ik voel dat God dat van mij vraagt, ook via de retraite.
Met eerbiedige & liefdevolle groeten van John Halkes

claire schreef op 2 maart 2015 om 22:23

waarom sluit ik mijn hart ?
aan wie geef ik de sleutel?
en toch weet ik hoe bevrijdend het is om mijn hart uit te spreken… bij iemand… bij IEMAND die een hart heeft voor mij
heeft die met mij op weg wil gaan…

mieke schreef op 2 maart 2015 om 22:16

deze blog,
deze gebeden en gedachten,
neergeschreven met alleen maar Die Ene in ons hart.
Voortbouwend wat Hij in ons doet,
voortbouwend wat Hij met ons doet.
Zoveel druppels van geloof,
vormen stromen van Zijn Liefde,
kolken op en donderen neer in ons klein menselijk zijn,
dampend met hoop.
Dit alles krijgen wij,
zomaar,
vanzelfsprekend,
zien we het ?
Om ons heen ?
een zee van water ?
En De Bron,
stroomopwaarts ?
Kunnen we Die nog vinden?
Hebben we nog de moed ?
Weten we wel nog hoe het moet ?
Het op kaart brengen van Die Bron
Die Levensadem,
voor wie na ons komt.

P.S. over water gesproken, mijn 8-uren kaars in de tuin vandaag, werd uitgeregend…

Adriana schreef op 2 maart 2015 om 22:08

Nu ik,Nicolaas heb gelezen, die blijkbaar vragen in het gastenboek leest als hopend op een antwoord van een andere gast in plaats van vragen aan de Allerhoogste-zelf, dus als gebedsvragen, voel ik een pijn….
Ik zal stoppen met op dit gastenboek mijn gebedsvragen te plaatsen…
Dag, tochtgenoten, tot Pasen!

Adriana schreef op 2 maart 2015 om 22:03

Waak vooral over je hart….
Hoe in Godsnaam doe je dat??
Mijn hart voelt als een verdrietige kuil waarin ik juist niet moet vallen….
Of kan ik me laten vallen en waakt ZHij dan over mijn hart?

Cilia schreef op 2 maart 2015 om 22:00

Leegte, niets…

Lisette. schreef op 2 maart 2015 om 21:46

Sorry Nikolaas Sintobin , had uw bericht nog niet gelezen. Inderdaad het mag geen praatgroep worden.

Margaret schreef op 2 maart 2015 om 21:45

Taallose keren in de daag jagen mijn hersenen onnocele gedachten . Deze retraite helped mij met meer regelmaat na mijn t ‘ huis in God terugtekeren. ‘ gelofsimpuls 3′. God is mijn oorsprong en mij t’ huis. Dank U Heer! Dit weten maakt my so blij.

vanakri schreef op 2 maart 2015 om 21:45

Ik stuur de mail terug aan mezelf met als onderwerp “antwoord” Ignatiaans bidden – Maandag 2 maart 2015 . Hierin kan ik de vragen beantwoorden in een andere kleur en kan ik nadien nog eens nakijken.
Vandaag is mijn hart is een beetje vol van de bekommernis om de teloorgang van ons katholiek geloof.
Gelukkig bestaat deze digitale retraite; Hopelijk kunnen we onze mid-lifers en mogelijk jongeren hierin een hulp bieden.

STAF schreef op 2 maart 2015 om 21:42

“Vol vreugde zullen jullie water putten uit de bron van de redding…” Bij het horen van deze woorden komen de gedachten en gevoelens los. Leven is … een stroom van relaties, met mezelf, met mijn familie met mijn huisgenoten, met vrienden met kennissen met vreemden, en doorheen deze relaties ook relatie met God, uitwisseling van gedachten, gevoelens, wensen, vrees, hoop…. En relatie tot de natuur, het weer, mijn voedsel, de temperatuur, mijn omgeving.
Soms is het alsof die stroom is uitgedroogd en ik stil in de bedding zit ..eenzaam.. los van alles… en denkend aan de bron, die uitgedroogd lijkt. Maar dan valt plots wat regen, en het stroompje wordt weer levend en ook ikzelf leef weer op.
De meditatie van vandaag geeft dit weer. God is de bron van al deze relaties en van mijn vreugde en vrede.

Lieve schreef op 2 maart 2015 om 21:36

Lieve Heer,mag ik U vragen mij in deze vastentijd mijn donkere kanten te vinden.Ik zie snel de splinter van de andere mensen maar mijn balk belet me misschien mijn eigen fouten te zien,hier wil ik voor bidden. Dat we mekaar in de liefde van de Heer door deze stille tijd mogen dragen en dat de Heer ons mag helpen en genezen in ons hart,dat we zijn vuur mogen voelen in ons hart. Amen.

Lisette. schreef op 2 maart 2015 om 21:32

Vandaag begin ik mijn gebed met de intentie Geef ons moed.

Ik beluister de tekst met de mooie muziek. De tranen lopen over mijn gezicht. Ik voel geen liefde volle blik op mij gericht. God wie is God. Voor mij zie ik God in het gelaat van de anderen. Maar vooral in het gelaat van mensen die goed voor me zijn. En zelfs die vertouw ik niet. Zie ik God nog zijn gelaat in de medemensen? Nee mijn hart zit vol wantrouwen. Ik zou een Hart vol Liefde, barmhartigheid en zonder boosheid en met VERTROUWEN moeten hebben. Ik sluit mijn hart voor iedereen ik kan niet vertouwen.
De woorden van het evangelie zijn mijn wegwijzer. Maar ook die vertouw ik niet zo maar. Ik bedenk zoek. Noemen ze dat niet de Farizeeër in de bijbel.
Zo heb ik in mijn hart gekeken en over de intentie God geeft moed is veranderd in kijken in mijn hart.
Jezus geef me vertouwen in U en in de mensen. Dan zal de intentie om moed te krijgen er misschien ook zijn.

Dit was mijn gebed vanmorgen, de plichten roepen. Mijn werk vraagt mijn aandacht en de zwarte gedachten zijn weg. Door te denken aan het woord moed. Ik durfde het niet in het gastenboek te zetten. Zo depressief dus even op Word bewaard.

Nu avond,
herbekijk ik mijn hart en voel angst en LIEFDE. Ons kleinkind heeft hoge koorts en morgen moet of mag ik er voor zorgen. Mag ik vragen om samen met mij te bidden dat de koorts zakt. Dat ik morgen goed voor haar kan zorgen. Nu zijn dat de belangrijkste zorgen. Met moed en vertouwen.

Dit ignatiaansbidden heeft me laten inzien hoe ver ik nog moet gaan. De boosheid is weg gegaan toen ik de bergreden nog eens las. Heer ik wil echt geen
Farizeeër zijn. Maar telkens heb ik uw woorden nodig. Er zit in mijn hart toch liefde liefde voor mijn kinderen voor mijn medemensen en dan voel ik me niet meer levend dood. God is liefde denk ik dan. Zou God dan ook in mijn hart zitten? Ik denk het eigenlijk wel. Hij de barmhartige die de zonden vergeeft. Dank U Heer.

Jef schreef op 2 maart 2015 om 21:29

Beste Nikolaas,
Inderdaad, uw gevoelens mededelen over je gemoedstoestand daar is niets mis mee, wanneer de inhoud bij het onderwerp van de dag blijft. De versprokkeling op het ogenblik is om berichten naar mekaar laten, in de eerste plaats met te reageren om uw eigen “lijden” te verkondigen en daar uit beleefdheidshalve telkens op te antwoorden tot dat men wederzijds tot de vaststelling komt dat het geen “VASTENGESPREK VAN DE DAG” wordt. Het leidt tot het verkondigen van ieder zijn “lijden” WAARAAN IK OOK HEB MEEGEDAAN OMDAT HET EEN UITLAATKLEP KAN ZIJN OM ZIJN VERZUCHTINGEN KWIJT TE GERAKEN. Door omstandigheden waarin een eventueel labiel mens ( die ik soms zelf ook ben) zich wil laat bekoren om zijn zwakheid mede te delen, is dit gastenboek eigenlijk een onderling “lijdensboek” geworden. Men heeft wel een goedbedoeld luisterend oor voor de ” lijdende medemens” maar men is dan ook geneigd om zijn eigen manier van lijden mede te delen. Dit is dus helemaal niet de bedoeling van de site van deze vastentijd. Dan zitten we met z’n allen op een verkeerde golflengte maar hier zeker op een verkeerd forum. Men kan nu eenmaal zijn eigen lijden verkondigen door dit in lange zinnen mede te delen aan anderen die graag hun visie geven. Daarom heb ik besloten om na dit bericht het te laten voor wat het is. Hopelijk gaat de advent versie in december een andere richting uit.

Truus schreef op 2 maart 2015 om 20:53

ik vond de vragen over mijn hart heel moeilijk. Moest ik goed over nadenken. Gelukkig weet U hoe ik denk en mij voel .

Nikolaas Sintobin schreef op 2 maart 2015 om 20:46

Beste “gasten”, Hartelijke dank voor de mooie bijdragen die hier dagelijks verschijnen. De Geest is duidelijk aan het werk in onze digitale biddende gemeenschap. Graag een aandachtspuntje. In de ignatiaanse traditie is het bij een retraite als deze de bedoeling iets te delen van je gebedservaring. Reageren of met elkaar in gesprek gaan wordt best vermeden. Op zich is daar niets op tegen. Dan gaat het evenwel over een forum of een gespreksgroep. Ook goed. Wel iets anders dan het zomaar luisteren waar een ignatiaanse retraite toe uitnodigt. Met dank voor jullie begrip.

Lisette schreef op 2 maart 2015 om 20:00

In gebedstip nr 4 wordt gesproken over vertroosting. Dat woord omschrijft heel mooi wat de retraite mij tot nog toe voornamelijk brengt. Vertroosting, de troost die ik ontvang door met mijn hart dicht bij de Heer te mogen zijn. Wat een wondermooie genade is dat!