Gastenboek

Irma schreef op 13 maart 2022 om 13:26

Op de berg met Jezus ervaar ik de onmetelijke, onbegrensde ruimte om me heen, die resoneert met de onmetelijke, onbegrensde ruimte in mijn hart. Ik adem die ruimte in en uit en ik wordt er helemaal in opgenomen.

Irma schreef op 13 maart 2022 om 12:33

Ik heb regelmatig de stilte nodig. Ik verlies me gemakkelijk in de ruis van alledag. Ook buiten deze retraites zoek ik daarom de stilte op.Ik kom er tot rust, vind mezelf weer terug. Maar ik vind het moeilijk om te weten wanneer het de stem van God is die tot me spreekt.

De stem van God
is de stem
van mijn ziel
mijn hart en mijn geweten.
Het is de stem
van mijn eigen wijsheid.

De stem van God,
altijd aanwezig,
als een zacht gefluister,
de ruis van de bomen,
de streling van een briesje.

De stem van God,
nauwelijks hoorbaar,
vraagt diepe stilte,
een ontvankelijk hart.
Een verstaan,
aan de poort
van innerlijke wijsheid.

De stem van God,
gekoesterd
in het diepst van ons Zijn
ontsluiert het Mysterie
van ons Leven

AgnesErk schreef op 13 maart 2022 om 12:13

De vlam brandt

God onze toevlucht en onze kracht.
Bevrijder ? Bevrijder van angst en dood?
De God van Jezus en onze God leeft tussen ons. Hij neemt niets weg, Hij laat ons vrij. Hij lijdt mee, hij viert mee.
Hij is een God van deze tijd. Machteloos en verdrietig. Zo is Hij voor mij, zo voel ik Hem aan vandaag.
Een bevrijder ? Zeker van het doemdenken. “Neem elkaar de hand, zing en lach, ween en treur.
God in ons midden.”
Een God van mensen. We zijn niet alleen, dat inzicht voel ik als genade.

God onze toevlucht en onze kracht.

Marjon schreef op 13 maart 2022 om 08:41

…Ik heb lief…Ik wil dat jij bent…

Dannij v schreef op 13 maart 2022 om 08:32

Op ďe berg staan is met het hoofd bijna in de zevende hemel. Naar beneden gaan is de menswording, heilsfeiten die zich vroeger afspeelden in de bijbel. Die heilsfeiten mogen zich hier en nu afspelen en dat laten geworden. De tegenslagen maken de weg,en het inzicht dat het beste leerschool is maar probeer niet rationeel te denken, het ♥ zal alles tonen. In alle omstandigheden vrijheid en openheid ervaren wat een mooooie weg, zelfs de dood tegemoet. Zonder de dood is er ook geen verrijsenis. Ons denken… Alles.. De dood laten ondergaan en zie iets nieuws zal tevoorschijn komen… Pasen

Cilia schreef op 13 maart 2022 om 08:27

Als Jezus me zou meenemen op DE BERG. Ik zou blij zijn, ik denk overweldigend, blij.Ik weet niet wat ik zou doen, als ik zou horen:” Dit is Mijn Welbeminde, luister naar Hem”. Ik zou vragen om me bij te houden om te horen, uiterlijk maar ook innerlijk.
Nu komt het besef dat die stem, die vraag er elke keer is als ik bid:’Luister naar mij’
in de vorige meditatie hoorde ik; dat God het ook tegen mij zegt; ” Ik noem je niet meer ‘de verstotene’ zal heten, maar ‘Mijn verlangen, Mijn welbeminde’.
-Ik zou stil zijn, zien wat er gebeurt. –
-Dankend besef dat ik Zijn welbeminde ben.
Er is genoeg tijd voor stilte, maar deze wordt vaak ingevuld…

Hilda schreef op 13 maart 2022 om 07:47

Jezus in zijn volle glorie ontmoet. Ik begroete en vertelde; U heb ik mogen ontmoeten in een helder wit gewaad en u gaf mij uw hart. Dit was zo onvoorstelbaar echt, ik schrok er van. Maar heel dankbaar was ik.
Zeker lezers dit was een echte ontmoeting bij mijn voordeur toen ik naar binnen wilde gaan op een avond toen we met de hond gewandeld hadden.
Nu vanmorgen ben ik op de berg Tabor Jezus gaan vragen wat te doen tegen geweld misdaad en oorlog. Hij vertelde wat hij van mij verlangde en ik herhaalde steeds wat hij mij zei; ga naar hen toe en laat hen hun liefde geven aan mij.
Er zijn veel manieren om dit te doen bedenk ik mij. Ik hoop dat de middelen die ik gebruik krachtig zullen zijn. En door de hele dag heen Jezus nabijheid kan voelen.

☮️

Anita schreef op 13 maart 2022 om 07:42

Zou mooi zijn om voor te stellen samen met Jezus op een berg te bidden. Maal zoveel keren zou ik wel willen.
Nooit eerder zo voorgesteld.

Als ik ooit op een berg stond, dan dacht ik dat het hier van uit een bijzonder mooie landschap was.
Van beneden af zag ik een berg als een super groot schepsel van de Heer. En zo met heel veel mooie om ons heen (stil-leven) groot en klein.

Mensen daar tegen in de moeilijkste om te vinden wat de echte ware goede in zit.
En toch zijn mensen het dichtste geschapen als Jezus zelf.

Zo ingewikkeld (ben ik).

jef schreef op 13 maart 2022 om 06:37

laten we vandaag speciaal denken aan het busongeval van 10 jaar geleden waar 22 kinderen en begeleiders
omkwamen(zonder de andere overledenen te vergeten uiteraard).
Dat ze het eeuwig licht mogen aanschouwen en rusten in vrede van de Heer.

jef schreef op 13 maart 2022 om 06:32

Ik zou heel vereerd zijn met God samen op de berg te staan,en zou bidden samen met Hem om de vrede in de
wereld te kunnen realiseren.Ook zou ik alle mogelijke dingen willen vragen om samen met mijn naasten
gelukkig te zijn en te kunnen helpen waar ik kan.

Nelleke schreef op 12 maart 2022 om 23:20

Mijn aandacht onverdeeld op Hem de dag door..ineerste instantie denk ik” dat lukt me nooit!”er is zoveel wat m’n aandacht vraagt:huishouding , werk, sociale contacten waaronder bezoek aan ouderen soms een keer naar sport of wa deling.enz enz.Maar dan besef ik ook dat als je ‘ s morgens bidt” Heer laat me vandaag de dingen doen die U wilt dat ik doe” dan sta je ook in contact met de Heer!, omdat je het ook niet allemaal kăn zonder Hem.En dan gaan er best wel dingen op de autom.piloot maar dan kun je Hem daaronder ook weer zingend loven en prijzen.Hij zorgt door het fluiten van de vogels en de lentebloemen die bloeien dat er dankbaarheid jegens Hem opwelt.En in Christus ziet de Vader ons als volmaakt, al bedenk ik dat niet altijd!
Shalom deze nacht en morgen!

bart g schreef op 12 maart 2022 om 22:50

Dagenlang bad ik om vrede en Jezus kwam mij ’s avonds tegemoet in de gedaante van vier vluchtelingen uit Oekraïne: een vermoeide mama met haar drie zonen van tweeënhalf, zeven en twaalf jaar. Na een lange tocht via Roemenië gestrand op de parking van het stadskantoor in Turnhout, op zoek naar veiligheid, begrip en een bed. Maar ik had -zoals Petrus- zomaar geen tenten in aanbieding om hen snel onderdak te kunnen verschaffen. Communicatie verliep rampzalig. Crisisopvang was volzet. We zochten het dus samen uit met gebarentaal, improvisatie, geduld en veel goeie wil van hulpvaardige engelen. En ’t is gelukt. Ina en haar kroost Oleksandr, Andri en peuter Jevhen zijn inmiddels zelfs herenigd met hun papa. Kijk, zoiets komt ook op onze weg in de veertigdagentijd, misschien wel om te zeggen: het is meer dan een verhaal van inkeer doorheen het weidse dal van ascese. Het is je tijd verliezen aan wat niet in je agenda stond. Het is een steile berg moeten beklimmen waarvoor je niet was toegerust. Het is ontvankelijk zijn voor een stem uit een wolk die geen gevleugelde woorden spreekt, maar die je opzadelt met een karwei waarvoor geen draaiboek bestaat. Dankje God, dat je bij me was.

Madeleine schreef op 12 maart 2022 om 21:50

Brengt Jezus je dichter bij de bron waaruit hijzelf leeft? Onverdeeld op Hem gericht zijn…Jezus, een mens kan dat niet uit zichzelf. Wilt Gij dat in mij bewerken. Mijn hoofd is een draaimolen. Trek mijn aandacht telkens weer op u gericht, op U en de mens in nood.

Luís Weel schreef op 12 maart 2022 om 21:48

“Wees volmaakt zoals jullie hemelse Vader volmaakt is” Jezus zelf geeft het voorbeeld. Ik en de Vader zijn één. Zijn woord wordt vlees in Jezus, die vanaf zijn 12 jarige leeftijd al zocht naar wat de Vader wil en vervolgens na zijn doop in de Jordaan en 40 dagen woestijn gaat spreken en doen van wat de Vader hem meegeeft als zending in de wereld voor alle tijden.
Vandaag dacht ik na over mijn ouders, die alles gegeven hebben opdat ik mezelf zou mogen zijn en mijn eigen levensweg zou volgen. Ik kan alleen maar dankbaar zijn daarvoor, maar tegelijkertijd voel ik wroeging dat ik dat heel lang zo niet kon ervaren. Vaak was ik een dwarsligger en te eigenwijs.
Het is een uitnodiging om volmaakt te worden, maar ook jegens de Vader in de hemel schiet ik schromelijk te kort. Dat doet pijn…Er is nog een lange weg te gaan om te worden zoals God me eigenlijk wil zien: gelukkig en blij omdat Hij leeft in de leegte van mijn leven.

Godelieve schreef op 12 maart 2022 om 20:33

Er zijn wel enkele keren in mijn leven geweest dat ik als het ware met de Heer alleen was op de berg. Wanneer ik daaraan terug denk, voel ik de diepe vrede van die ogenblikken weer. Nu zit ik hier met lichamelijke pijn en dat maakt het mij moeilijk helemaal geconcentreerd bij de Heer te zijn. Voor zover het mij mogelijk is aanvaard ik de pijn en bied ze hem aan in verbondenheid met vele lijdende mensen voor de vrede in onze wereld. Heer, raak ook het hart van hen die kwaad doen, van hen die haten en oorzaak zijn van oorlog en ellende. Amen.

Bart schreef op 12 maart 2022 om 19:58

In eerste instantie komt het volmaakt zijn over als een eis, aar dat is onmogelijk voor mij. Hopelijk bedoelt God ‘volmaakt-zijn’ als een uitnodiging je best te doen wat in mijn menszijn en gelovig zijn. Proberen het te doen in vallen en opstaan en je proberen te richten wat God van mij verwacht en verlangt. Dus goed mens te zijn en aandacht te hebben voor het geluk of verdriet van anderen en wel in die mate dat je dat als mens aan kan. Zo helpen we elkaar rechtstaande te houden met de gaven die God in mij geschapen heeft.

Gertruida schreef op 12 maart 2022 om 19:37

Ik hou van de bergen, schone lucht en kabbelende beekjes, zomers gaan wij naar Oostenrijk en Jezus is erbij, genieten van de stilte, de rust en de indrukwekkende natuur.
Ik koester mijn stille tijd, mag ik hierin verder groeien om zijn stem en roep beter te verstaan. ik daal de berg af en ervaar gevoelens van dankbaarheid.

Olivia schreef op 12 maart 2022 om 19:14

Wij loven U, Vader, scheppende Kracht en Bron van Liefde. Wij loven U, Jezus, Zoon van God, Jij bent de weg, waarheid en leven voor ons. Wij loven U, Heilige Geest, voor inspiratievuur en brandende liefdeskracht.

Trees schreef op 12 maart 2022 om 18:40

Jezus wat fijn dat ik met u de berg op mag gaan U bent de welbeminde Zoon van de Vader
ik mag aan u en aan de Vader zeggen dat het toch zo erg is de oorlog in oekraine .waarom moet er zoveel leed in de wereld zijn . ik begrijp de heer Poetin niet zegen hem en laat hem in zien dat de oorlog halt moet houden dank u Jezus Trees

Hilde schreef op 12 maart 2022 om 18:02

Volmaakt zijn zie ik, als worden wie je bestemd bent te zijn.
Door naar binnen te keren en aan jezelf te werken. Door steeds maar je bewustzijn te vergroten, maar terzelvertijd door je over te geven, je te verbinden met het Hogere.
We mogen zoveel steun verwachten van God, we hoeven het niet allemaal alleen te doen

Lucia schreef op 12 maart 2022 om 17:34

Heel druk bezig de afgelopen dagen, maar wel met rust en stillees punten over Gods Barmhartigheid en Zijn liefde voor ons mensen. Een keer hard geuit en een keer in stilte gedacht,wat een telleurstelling voor mijn Vader daarboven. Het hield me aardig bezig om op
afstand te luisteren naar de berichten van oorlog en te bidden. Vandaag zag ik voor het eerst echt beelden en dat was een hoogzwangere vrouw die daar lag. ik begon weer te bidden en tegelijkertijd kwam uit mijn binnenste het lied o, hoofd vol bloed en wonden en huilend ,ik kon niet verder……..er was een diepe stilte….. ik bad voor ons volk hier in de lande dat wij niet verschrikt worden , maar bewaard mogen blijven , dat Gods Geest over allen gaat en zij mogen weten en geloven dat HIJ ons beschermen zal als wij tot HEM gaan in elke nood.Bidden tot Hem die ons beloofd heeft en leidt en ons bedekt met Zijn mantel van Onmetelijke Liefde Amen.

andre narinx schreef op 12 maart 2022 om 17:11

Ik was op zoek naar de waarheid en naar God. Ben helemaal stil geworden van allee gebeden. Het raakt mij wil het ook begrijpen en de liefde van God voelen. Juist zo als onze heer Jezus.

Wilma schreef op 12 maart 2022 om 15:48

Volmaakt zijn: Friedrich Nietzsche ‘word wie je bent’. Of op de oud Griekse tempel in Delphi ‘ken jezelf’. In onze tijd hoor je veel over ‘de beste versie van jezelf zijn’. Onvoorwaardelijke liefde betekent voor mij: ieder moment goed zijn zoals je bent, er mogen ZIJN. Een stukje mysterie ben je altijd als mens, ook voor jezelf. Een leven lang verder mogen groeien, leven en ontwikkelen, vanuit het besef dat je al goed bent in HEM. Een mooie ontdekkingsreis, Hij in mij en ik in Hem. Wellicht ook groeien in liefde, intimiteit en verbondenheid met Hem, mezelf en anderen❣

Hanneke schreef op 12 maart 2022 om 14:38

Beste Nikolaas ,
Dank voor je info over de mis van de Paus !
Wel vermoeiend om die in m’n werkkamertje voor de computer te moeten volgen ….

Gefeliciteerd trouwens met de stichter van je orde !!!

hartelijke groet,
Hanneke

Antoinette schreef op 12 maart 2022 om 13:04

Het is weer heel fijn om in deze tijd gezamenlijk het woord te lezen en de meditaties te doen.

Els schreef op 12 maart 2022 om 12:43

Wat gij niet wilt wat u geschied. Doet dat ook een ander niet.

Toos schreef op 12 maart 2022 om 12:29

Wat een mooie reacties om te lezen. Daar dank ik de andere voor die meedoen aan deze retraite.
Echt volmaakt zijn bestaat niet, dan zouden we God zijn. maar streven naar meer volmaaktheid kan wel.

Gertruida schreef op 12 maart 2022 om 11:45

“ Wees zoals je bedoeld bent, “ ik mijmer erover en probeer het te verwoorden: God aanschouwde zijn schepping en zag dat het Goed was, de mens riep “ De zondeval “ op zichzelf af, de Heer echter nodigt uit om hem te volgen.
“ Onverdeeld gericht op Hem “ wederom om over te mijmeren, ben mij ten diepste van bewust dat ik een broze aarde pot ben, gevormd uit klei, toch tracht ik God te ontdekken en aanschouwen in alle dingen. De Heer, onze Schepper, Alleluja.

Irma schreef op 12 maart 2022 om 11:21

Volmaakt zijn. Als mens zijn we niet af, niet volmaakt, maar onze goddelijke kern is dat wel. Voor mij is de tekst een uitnodiging om me (weer) bewust te worden van mijn volmaakte goddelijke kern, om hier weer contact mee te maken. Intuïtief verbind ik het ‘niet af’-gedeelte in mezelf met het volmaakte deel in mezelf. Ik realiseer me dat ze complementair zijn aan elkaar. Samen vormen zij een eenheid. Ik maak mezelf ‘heel’. Nee, ik ben al ‘heel’, altijd al geweest. En dat voelt heel erg goed.

Marjon schreef op 12 maart 2022 om 11:19

…God is mijn Vader…mijn veiligheid…mijn vrede…
…door dit steeds in herinnering te roepen…kom ik thuis…
Ben ik…zoals ik bedoeld ben…

Machteld schreef op 12 maart 2022 om 10:48

“Je bent niet langer de verlatene, maar je bent mijn verlangen”. God verlaat mij nooit, omdat Hij God is en Zijn beloften te na komt. Hij is volmaakt. “Wees dan volmaakt, zoals jouw hemelse Vader volmaakt is”. Voor mij betekent dat dat ik meer en meer op mijn hemelse Vader zou gaan lijken. Ik denk dat dat met kleine stappen gaat, maar ik kan zeggen, samen met Paulus, dat ik niet meer ben wie ik vijf jaar geleden was, door de genade van God. Regelmatig in het gezelschap van bewuste christenen verkeren is voor mij een manier om een omgeving te scheppen waarin ik dichter bij God kan komen. Dank u voor de christelijke gemeenschap, Vader God.

Godelieve schreef op 12 maart 2022 om 10:44

Volmaakt zijn: leven zoals je bedoeld bent. Zo heb ik het nog nooit bekeken, maar het opent een ongeziene ruimte naar de Heer toe en ook naar de mensen om me heen. Ja, ik ben bedoeld om onverdeeld te leven, helemaal in eenheid met God, met de mensen en met mezelf. Dat vraagt ook dieper en dieper mezelf leren kennen, mij ontdoen van al wat daar in de weg staat. Heer, kom met uw hulp, uw vergeving, uw genade. Dank u Heer. Amen.

Bart schreef op 12 maart 2022 om 10:15

Gisteren was ik heel onrustig. Wat gaat de toekomst ons brengen? Ik was nog al wat afwezig op de juist weg naar mens en God. Daags ervoor was ik rustig en blij vanwege familiebezoek en het terugzien van mijn medebroeder met vluchtelingen uit Oekraïne. Die twee uiterste in mijn leven doet me goed en dan ook weer niet goed. God blijven aanvaarden en volgen is niet gemakkelijk, maar ik weet dat Hij blijft roepen en zegt: ‘Sta open en blijf Mij volgen ook al val je wel eens in het leven. God blijft me en ons helpen ook na iedere val en wij staan op om het schone en het heerlijk van Gods blijvende roepstem te volgen alsook de blijde gezichten te zien alhier van de vluchtelingen uit Oekraïne. God blijft helpen en meewerken om het goede in ieder mens te scheppen en voort te planten; DANK U, GOD, die ons door Zijn H. Geest de ware weg ten Leven blijft en tonen en wij moeten die blijven bewandelen ondanks onze soms menselijke broosheid.

Ward schreef op 12 maart 2022 om 10:11

Samen zijn in wederzijdse verbondenheid. Over continenten heen in Communio je beleving delen en Jezus de kans geven bij ons te zijn als groep. Met z’n allen, van waar dan ook los van omstandigheden, de tijd nemen, zoekend Zijn liefde voor ons aanwezig te weten. Even de rat-race afremmen en trachten te verstillen voor jezelf en voor Die Ander. Een wisselend beleven van innerlijke stilte, ruimte, gedragen in verbondenheid.en reflectie. Mooie 40 dagen tijd en dank dat ik er bij mocht zijn.

Nikolaas Sintobin schreef op 12 maart 2022 om 09:58

Deze avond om 17u gaat paus Franciscus voor in een eucharistieviering in Rome om te danken voor de 400ste verjaardag, dag op dag, van de heiligverklaring van Ignatius van Loyola. U kunt meevolgen via deze link: https://ignatius500.global/live/

eldee schreef op 12 maart 2022 om 09:15

Heer, zo graag wou ik onafgebroken U smaken, ervaren, voelen, en U dankbaar zijn. Maar ieder moment ben ik door zoveel afgeleid. Help me! Amen

Cilia schreef op 12 maart 2022 om 08:08

Volmaakt zijn: er leefde in mij nog altijd; dat dit niet te bereiken is, maar zoals ik het nu zie;is het ‘Onverdeeld op Hem gericht zijn,( deze gedachte is nieuw) nu komt het binnen als een initiatief dat van Hem uitgaat en kan ik er maar om bidden.
Onverdeeld voor God; innerlijk wil ik zo zijn. Er zijn zoveel hindernissen; menselijke aangelegenheden die me doen twijfelen. Nu weet ik;ik moet niet bidden:”Leer me volmaakt zijn,maar leer mij onverdeeld op U gericht te zijn” Verder vertrouwen,dat het zal groeien. Ik wil er gelovend naar groeien.
Dank God voor Uw bevrijdende uitnodiging.

Ike schreef op 12 maart 2022 om 07:51

Volmaakt worden als onze Hemelse Vader vraagt om inzet. Het gaat niet vanzelf, je moet er wat voor doen…! Van ‘Jullie hebben gehoord dat gezegd werd……’ naar ‘Maar ik zeg jullie…’ God vraagt ons een stap verder te gaan, of eigenlijk af te zien van de ruimte die ons door (goed bedoelende) leidsmannen is gegeven. Van ‘niet moorden’ naar ‘geen ruzie’. Van ‘geen overspel’ naar ‘niet begeren’. Van ‘scheidingsbrief meegeven’ naar ‘niet tot overspel drijven’. Van ‘verzet’ naar ‘overgave’. Van ‘vriendschap’ naar ‘agape’. Dat is niet eenvoudig. Worden zoals God ons heeft bedoeld gaat gaat niet vanzelf.

Anita schreef op 12 maart 2022 om 07:01

In de zin wees zoals jij bedoelt is geschapen……., daar heen wil ik heel graag naar toe werken. Of ik het al bereik heb, kan ik duidelijk en met zekerheid mijn mening delen:
NOG NIET!

Het kan zijn dat ik niet hard genoeg heb gedaan. Of ik verkeerde beslissingen koos.
Of ik te veel aan mezelf denk.

In ieder geval heb ik nog lang niet bereik. Ik vraag onze Heilige Moeder Maria en Engelen om mij te begeleiden.

Het gebed van gisteren neem ik mee. (Schep, Heer een zuivere hart in mij ——-)

Hilda schreef op 11 maart 2022 om 23:13

O Heer uit mijn diepste van mijn ziel roep ik u aan ver naar boven waar u mij hoort, mijn smeken om genade voor degenen die nu lijden en het lijkt wel de Apocalyps, ingesloten uitgebrand verdreven worden uit hun land.
God ik vraag u door Maria,Jezus onze verlosser te vinden om de oorlogsslachtoffers in gebed bij te staan en U te vragen om Uw leiding op hun weg.
U bent echt aanwezig in mijn gebed Uw antwoord was heel aangrijpend. Ja nog zes verschrikkingen vinden plaats zei U tegen mij.
Genade Heer genade!

Trees schreef op 11 maart 2022 om 21:54

Naar u gaat mijn verlangen Heer Heer ik ben zeker van u . Dank voor het verlangen van u naar mij . Wat zijt Gij groot o Heer u zoekt de gewone mensen op kijk niet naar geleerdheid arm of rijk, maar zegt ik ben er voor ieder die mij aanroept. Jezus dank voor Uw Heilige Geest die over mij gekomen is en die mij helpt te zien waar ik zelf aan moet sleutelen om een beter mens te worden geef mij kracht om dat gene te doen wat goed is Trees

Maria schreef op 11 maart 2022 om 21:52

Op een van de eerste dagen van deze retraite kwamen bij mij aan het begin van het gebed melodie en tekst van “Heer adem ons open, adem ons open” naar boven dat ik lang geleden met een groep gezongen had. Ik heb dat nu tot een vast begin gemaakt, zing het hard, zacht of neurier en het helpt mij om uit het alledaagse in een aandachtige houding te komen.

Madeleine schreef op 11 maart 2022 om 21:47

Mijn God ,vanuit het diepst van mijn hart smeek ik U voor allen die in diepe ellende zitten. Voor allen die tot U roepen en voor allen die niet tot U willen roepen. Alleen Gij kunt nood ten diepste lenigen. Kom hen te hulp, barmhartige en genadige God, rijk aan ontferming!

Nikolaas Sintobin schreef op 11 maart 2022 om 21:46

Via onderstaande link zijn alle gebedsmails terug te vinden:

https://www.ignatiaansbidden.org/categorie/archief/

Luís Weel schreef op 11 maart 2022 om 21:10

“Ik roep uit de diepte tot U, Heer, want bij U, Heer is erbarmen”
De liturgische vernieuwing na het concilie is een zegen geweest. De gezongen psalm 130 mede door de eenvoudige melodie van Gelineau heeft me altijd begeleid en geraakt Ik kan het nog steeds opbrengen om zelf mijn boodschappen te doen, al zie ik er vaak als een berg tegenop. Vandaag waren er in de supermarkt enkele vrouwen om voedsel in te zamelen voor Caritas Ukraine. Mooi initiatief. Ondanks alles heb ik maar het een en ander in het boodschappenwagentje gedaan en bij hen achtergelaten. Daarna kwam ik er achter dat ik vergeten had voor mezelf boodschappen te doen en had geen kracht en zin meer om terug te gaan. Och ja, een beetje met God is alles en alles zonder God is niets.

Maria schreef op 11 maart 2022 om 20:38

Het beeld komt bij me op dat het ook God is die roept naar onsensen, uit de diepten van een geschonden aarde
Heer, ik voel schaamte omdat ik in dat deel van de wereld woon dat in hoge mate verantwoordelijk is voor de uitputting van moeder aarde.
Velen zijn vergeten dat U de oorsprong bent van alles en allen en hebben zich afgekeerd van U.
Ik bid dat Uw oproep gehoord mag worden in de harten van mensen en vooral in die van de machthebbers. Amen.

Conny Nelissen-Visser schreef op 11 maart 2022 om 20:01

Uit de diepte roep ik tot U mijn God… Wanneer ik naar de beelden kijk van de oorlog in de Oekraïne, zie ik mezelf al weer lopen als een klein ukkie die aan de hand van mijn vader en moeder liep om te vluchten, van Den Haag naar Utrecht. Telkens weer die sirene en die schuilkelders. Dan zie ik nu die ouders lopen met hun kleinen en dat doet zo zeer. Ik weet wat het met je doet. Ik vraag U God breng aub heel snel vrede in de Oekraïne en op alle andere plaatsen. Zorg dat de kinderen er geen trauma’s van over houden zoals ik. Het blijft je je leven lang bij . Ik mag het niet afdwingen en toch, ik smeek het U om iets voor hen te doen.

Olivia schreef op 11 maart 2022 om 19:57

Lieve Heer, de voorbeelden van Jezus, helpen ons om goede mensen te zijn. Goede dingen doen, zonder balk of splinter, en lieve dingen zeggen tegen mensen. Dat maakt iedereen blij, help ons om ons hart altijd opnieuw te keren naar jou.

Cora Oord schreef op 11 maart 2022 om 19:54

Vanaf het strand van Ameland, waar we deze week van een zonovergoten week vakantie mogen genieten, heb ik mijn hartenkreet de kosmos ingestuurd, dat de oorlogsellende in Oekraïne niet het einde zal betekenen van onze prachtige wereld.

Veronique schreef op 11 maart 2022 om 19:17

Morgen of maandag ontvangen wij mensen uit Oekraïne . Hopelijk kunnen wij deze mensen even de warmte geven die ze nodig hebben. In de stilte bij onze Heer vraag ik om steun en sterkte voor hen ,iedereen die te lijden heeft en voor ons zelf, dit te kunnen dragen. Twee van onze drie dochters verwachten in April een zoontje, mijn hart en verstand smeken dat deze schatten samen met al onze kinderen, ouders ,familie en al diegenen die uw barmhartigheid zijn toegedaan beschermd mogen worden!! Dank Heer voor naar mij, die kleiner is dan het kleinste mosterdzaadje te hebben geluisterd