Gastenboek

Marie-Louise schreef op 23 maart 2022 om 20:33

Nee, je aan strenge regels houden doet mij niet veel. Rituelen raken mij wel. Ze brengen me dichter bij anderen, dichter bij God. En ook vaak: dichter bij mijn verlangen naar contact met de ander en de Ander.
Ik vraag je: versterk mijn verlangen en mijn durf om je dichterbij te laten komen.

Godelieve schreef op 23 maart 2022 om 20:19

Harde taal, wat moet ik daarmee? Als iemand harde taal ten opzichte van mij gebruikt, dan heb ik de neiging helemaal in mijn schelp te kruipen. Ik kan daar niet tegen. Toch vraag ik me af wat dat voor mij kan betekenen. Maar hier is het anders: Jezus wil mijn vriendschap. Bij Hem voel ik me veilig. Samen met Hem mag ik mensen samenbrengen, door een goed woord, door een bezoek, door gemeende genegenheid… Heer, blijf mij nabij. Amen.

Hanneke schreef op 23 maart 2022 om 20:16

Wat die tekst uit Lucas met me deed ? Ik schoot in de lach !!!
Bij mijn eerste Ignatiaanse retraite in Doetinchem, in februari , 16 jaar geleden, liet de pater-jezuïet die me begeleide me álle hoeken van de kamer zien !!!
‘k Kwam er aanzetten met een kop vol rooie henna-haren en een protestantse- en een katholieke Bijbel. Mijn hele leven al met het geloof bezig geweest [ ook het Boeddhisme en Soefisme] , m’n zes kinderen allemaal Christelijk gedoopt.
Die Jezuïet had het dus niet van een vréémde, die stevige aanpak.
Jezus was ook geen ‘softy’ .
Maar die pater en ik zijn nog steeds bevriend ! Véel geleerd [ van elkaar …]
“Zachte heelmeesters maken stinkende wonden.” !!!

Bart schreef op 23 maart 2022 om 19:04

Deze avond ben ik onder de indruk, dat mijn confrater vanuit Polen meedeelde over de parabel van de Verloren Zoon. Niet Hij is het belangrijkste volgens hem, maar wel de barmhartige Vader, die zijn zonen barmhartigheid bewijst met overvloed van gaven en dankbaarheid. In drie tochten brengt hij 59 vluchtelingen uit Oekraïne naar België (vandaag 35)! Zijn gelovige en hoopvolle woorden van die parabel heeft mij in ontroering gebracht alsook hoop en zegen in Gods werk dat iedere dag, ieder moment met ons gebeurt. Dank God, Dank medebroeder voor je gelovige en diepe levenstocht onder ons en wij moeten echt proberen ons leven te geven in dienst van God en in dienst van het welzijn en geluk van vele mensen in ons Vlaamse land.

Martine schreef op 23 maart 2022 om 17:24

Kracht respecteren, geen macht. Kracht leren onderscheiden van macht. Macht geeft om te krijgen. Kracht krijg je om te geven.

Wilma schreef op 23 maart 2022 om 17:00

Citaat 8: “nooit vergeten hoe onbelangrijk jezelf bent”. Daar begrijp ik helemaal niets van: “heb uw naaste lief als uzelf”. In mijn optiek (ethisch) is het absoluut onjuist een ander in zijn/haar gedrag te blijven faciliteren wanneer het jezelf of je beminden beschadigd en destructieve gevolgen heeft. Jezus was ook geen ‘lieverdje’ en veegde het tempelplein schoon. Alles met ‘de mantel der liefde bedekken’, is geen optie. Je moet durven opstaan, verantwoordelijkheid nemen en het kwaad benoemen wanneer dat er is en zelfs meer dan dat. Te vaak zag ik Christelijk hulpverleners (collega’s) die ‘onder het mom van’ de dingen verdoezelden, wegkeken en de vrede wilde bewaren. Je spaart elkaar niet door elkaar te sparen, integendeel. Liefde is ook lef tonen en eerlijk zijn, “walk the talk”. En daar een waarlijk ambassadeur in zijn.

marjon schreef op 23 maart 2022 om 16:56

…met mededogen kijken…

met Gods ogen….

Sylvia schreef op 23 maart 2022 om 09:41

Religieuze voorschriften -in de zin van de moraaltheologie- kunnen mij wel behulpzaam zijn, maar niet onontbeerlijk om dichter bij God te komen. De mensen die het met algemeen aanvaarde ethische principes niet zo nauw nemen, beschouw ik met in mijn achterhoofd de gedachte dat deze principes in de loop der eeuwen aan verandering onderhevig zijn (geweest). Ik stel het vast, maar oordeel niet, zie daar geen enkel nut van in.
Het Evangelie en de levenswijze van Christus is voor mij de wegwijzer. O laat mij toch nooit van U gescheiden worden.

Hilda schreef op 23 maart 2022 om 09:30

Religieuze voorschriften zijn mij bij mijn opvoeding geleerd let op de 10 geboden.
Nog is het opletten of wanneer ik ze overtreed maar ik betrap me er zelf niet op. Dat mag een ander doen?
Nu ik dan wel een aantal jaar zeer bewust geworden ben van religieus leven vind en ervaar ik het als een grote genade zo te mogen leven.
Wie het niet kan vergeef ik graag, ook voor hun komt er een tijd van inkeer hoop ik.

Marga schreef op 23 maart 2022 om 08:53

Ik gebruik zelf meer de woorden “richtlijn : lijn uitlijnend gericht op een gekozen doel of gericht op een visueel vertepunt aan de horizon-einder of als een schietloodlijn dat de richting van de aardse zwaartekracht toont voor bij het bouwen van zichzelf mbv de wet van de zwaartekracht structureel degelijk te bouwen zelfdragende menselijke bouwwerken”

naar mijn lezen en begrijpen hanteert Jezus zelf ook dit soort vooral alledaagse pragmatische levenservaringswijsheids-betekenissen als “bewarenswaardige aan mensen gegund gegeven kadootjes van de G’d van al Zijn voorvaderen en voormoederen”

Caroline schreef op 23 maart 2022 om 08:26

Het valt me op hoe bijzonder goed de vragen in elkaar zitten dit jaar.
Bij teksten waarvan ik denk: wat moet ik daar nu mee?, nemen de gebedsuggesties me mee op een verrassende manier.

Gertruida schreef op 23 maart 2022 om 08:18

God op de eerste plaats zetten, naaste beminnen als jezelf, de Geest van de wet is mijn inziens de essentie, dit brengt mij dichter bij De Heer, Jezus ging anders met de wet om als de farizeeërs, putten uit dezelfde bron en toch begrepen ze het niet. Het licht kwam in de wereld, maar de duisternis nam het niet aan.

Trees schreef op 23 maart 2022 om 07:18

Goede God dankbaar ben k u deze morgen omdat ik met gotere liefde neer ziet op mijn ouders die al hun 13 kinderen leerden de geboden door u gegeven aan Mozes.te onderhouden Het zijn zij die ons leerden bidden en vertouwen en vooral ons leerden de cristelijke waarden in ere te houden.
Jezus geef de moed ook vandaag aan de ouders hun kinderen religieus op te voeden en laat ook mij in deze tijd er voor uit te komen om te geloven dat Jezus dezelfde is vroeger en nu dank u Jezus Trees

Micheline schreef op 23 maart 2022 om 07:09

Heer, onze God, uw vanzelfsprekende barmhartigheid doet mij vaak vergeten hoe hardnekkig ik soms ben, hoe weinig geneigd tot verzoening. Leer mij in deze vastentijd het voorbeeld van de zachtmoedige Jezus voor ogen te houden: zijn vergevende houding voor iedereen.

jef schreef op 23 maart 2022 om 06:45

Moest ik bij Christus zitten zou ik hem om wereldvrede vragen en dat het verstand zegeviert.
Ook zou ik vragen dat de mensen meer respect tonen voor elkaar en voor de vele mensen die zich
dagelijks inzetten om zijn werk verder te zetten in deze rare dagen.

Anita schreef op 23 maart 2022 om 04:02

Een grote rol, basis van (hoop) ik mijn leven, speelt religieuze voorschriften, en brengt me zeker dichter bij de HEER.

Zo jammeren als men dat niet doet. Soms kan ik niet zo goed tegen als men niet aan de afspraken, voorschriften, houdt
Ik waardeer wel zijn eigen mening, maar eigenlijk ben ik alleen maar tegen. En vraag me af, weten zij niet of doen zij met vol geweten.

Ik hoop dat ik niet oordeel zo als GOD bedoeld met veroordelen
Maar juist het slechte als het goede uit elkaar weet te onderscheiden.

Nelleke schreef op 22 maart 2022 om 23:07

Ruimhartig vergeven, dat valt niet altijd mee.Zeker niet als je kwetsuren zijn aangebracht door (geliefden) mensen die beter moeten weten.Maar telken s als we het ” onze Vader ” bidden worden we er bij bepaald: Dan vragen wij aan de Heer”gelijk ook wij vergeven” dus dan moeten we wel toch? Maar ik heb dikwijls geroepen ” ik ben God niet, dat ik dat kan” En ja kwetsuren als ik alleen al denk aan de” Me too”verhalen…O Heer help ons , kom in ons onvermogen” zingt een kerklied..
Shalom deze nacht voor U allen

Madeleine schreef op 22 maart 2022 om 21:57

• Stel je voor dat je je bij Jezus zit. Wat zou jij Hem vragen vandaag?
• Vandaag wil ik Jezus vragen dat de onverzoenlijkheid van haar met wie ik het goed wil maken ,mag smelten als sneeuw voor de zon. Ik weet niet waar ik haar kan bereiken. Zij was in mijn leven en is er uit verdwenen. Kom heilige geest, wil deze onoplosbare zaak oplossen ,ik smeek er U om. Ik leg mijn zaak in Uw handen, los Gij voor mij op wat niet op te lossen lijkt. Gij hebt deze verzoening in mijn hart gelegd ,voltooi nu wat Gij begonnen zijt .Kom heilige Gees, kom Gij maakt de armoe licht!

Bart schreef op 22 maart 2022 om 21:42

Ik ben al jaren op zoek op vergeving te vragen met enkele medebroeders, maar ik krijg geen antwoord noch soms contact. Hoe moet je dit dan doen, als Jezus zestig 7×7 maal en d.w.z. tot in het oneindige en dus altijd. Maar als de ander er niet voor open staat, wat moet je dan doen? Proberen, vriendelijk zijn, oproep doen ea en dan maar vaak bang afwachten wat er gaat komen. Bidden voor deze mensen en volhouden krachtens ons menszijn en vooral krachtens ons geloof! Dat helpt zeker, maar je moe veel geduld hebben soms een leven lang helaas.

Godelieve schreef op 22 maart 2022 om 20:52

Gezien ik in een geloofsgemeenschap leef, is het evident dat er bepaalde voorschriften zijn die ik respecteer. Meestal zijn die een stimulans in mijn zoeken naar God, maar soms voel ik mij daardoor overvraagt of oververzadigd. Dan is het goed dat ik andere prioriteiten beleef gedurende een korte periode of eens een andere gebedsvorm kans geef. Soms ben ik dan zoals zij die het niet zo nauw nemen. Ik heb het gevoelen dat ik dan weer in evenwicht kom. Heer, ik leg dit alles in uw handen. Leid mij altijd door uw Geest. Amen.

Olivia schreef op 22 maart 2022 om 19:53

Het ontbreekt ons vaak aan vertrouwen: waarom zou Jezus mij welkom heten ?
Wat wil Hij van mij ? In werkelijkheid vraagt Jezus ons in alle vrijheid alleen om zijn liefde te ontvangen en ons hart te bevrijden van alles wat in de weg zit.
Maar het is ook een uitnodiging die vraagt om onze verantwoordelijkheid te nemen.

Elske schreef op 22 maart 2022 om 19:53

Vergeven tot in het oneindige is wat Jezus van ons vraagt…aan mensen van wie we houden, met wie we verbonden zijn is dat minder moeilijk dan mensen vergeven die ons negeren of buiten sluiten of op een andere manier kwetsen. Dat voelt als overvraagd worden in het schenken van vergeving. Dat kan alleen maar met hulp van de Heilige Geest.

Luís Weel schreef op 22 maart 2022 om 19:17

De vraag van Petrus lijkt terecht: 7x vergeven?
Ik weet niet of het waar is dat met de jaren de wijsheid komt. Ik herinner me wel goed dat ik vroeger vaker een kort lontje had en als reactie dingen uitkraamde als antwoord op beledigingen. Later kreeg ik daar dan spijt over… Wat dat betreft ben ik misschien wat wijzer geworden dank zij Jezus die zegt: niet 7x maar 70×7 keer. Leren luisteren in alle nederigheid naar de ander en gevoelens van begrip voor de ander, kunnen helpen om beledigingen die naar je hoofd geslingerd worden te aanvaarden, omdat je weet en voelt dat je niet altijd eerlijk bent jegens jezelf en je eigen fouten en tekortkomingen niet serieus wist te nemen. Noem het maar de blinde vlekken aangaande de eigen persoon. Het proces begint met “honest for God” en eerlijk zijn tegenover jezelf. Dat helpt me om (voor)oordelen te overwinnen en onbevangener in het leven te staan. Goed leren luisteren kan de harde ijslaag die we om ons heen hebben doen ontdooien. Stil maar, wacht maar…..

Celest schreef op 22 maart 2022 om 16:09

Wat een mooie dag vandaag: De Heer staat elk ogenblik gereed met Zijn Barmhartigheid. Ik troost me met deze ervaring. Elke dag/moment kom ik met mijn onvolmaaktheden bij Hem. Het is een grote troost voor mij en ik durf zeggen voor iedereen. Ik wens dit aan gans de wereld toe en bid om VREDE. Stop met de oorlog.. er zijn alleen maar verliezers.

Marga schreef op 22 maart 2022 om 13:43

Voor mij is de vraag : stel iemand komt aan de laatste vergeving van het een of andere eindige aantal vergevingen, wat is dan in deze context hetgeen wat daarna verondersteld moet worden te gebeuren of gedaan te gaan worden ?

Gewoon niks? Accepteren dat de betreffende broeder niet zal evt niet kan veranderen en daar gewoon maar mee leren leven en jezelf op dat punt dan wat beschermen of harden of het incasseren blijven uit realistisch begrip? Al de meerdere herhaalde zondigingen hebben immers niet tot een fysieke dood of ernstig schadegevolgendragende algemeen opmerkbare fatale invaliditeit geleid blijkbaar

Martine schreef op 22 maart 2022 om 11:04

Heer God, behoed mij voor verharding. Laat mij steeds naar anderen blijven luisteren, ook al ben ik het niet met hen eens. Begeleid mij als ik in dieper water ga, help mij te blijven drijven. Uw rijk kome.

Georgette schreef op 22 maart 2022 om 10:21

Ja, wat een opdracht,” VERGEVEN”, toch zo moeilijk voor mij. Ik heb wel de behoefte en de wil om te vergreven, maar vergeten lukt mij niet. nochtans doet mijn man hard zijn best om het moeilijke verleden goed te maken. Wij blijven vertrouwen en bidden de Heer dat Hij ons zal blijven helpen om toch samen gelukkig te worden.
Dank voor de mooie getuigenissen van de retraitanten en blijven we voor elkaars intenties bidden!

Hilda schreef op 22 maart 2022 om 09:40

Vergeving is een heel bijzonder ding. Een goddelijke gave die over je komt hetzij spontaan of na veel overwegingen.
Dat is waar ik juist momenteel erg mee bezig ben.
Het milde in mijn hart wint het gelukkig van het kwade. Ik ben wel vaak in blinde razernij uitgevaren wat voor mezelf ook erg onverkwikkelijk was. Het lucht wel even op maar de woede lijkt mezelf kapot te maken.
Alles begrijpen in het grotere geheel maakt dat ik kan vergeven. Maar de echte vergeving heeft dat eigenlijk niet nodig; die is gegeven door God, die komt zonder meer vanzelf.
God ik vraag u, voor mij, om alles in in uw genade te zien!

Hennie schreef op 22 maart 2022 om 09:38

De realiteit als gestalte van God. De teksten die u ons aanreikt raken mij vanochtend diep, en ik dank u met heel mijn hart voor de woord keuze. Ik ben dan ook meer dan verwonderd over de Grootheid van de Godsnaam, een Naam waar ieder
een Naam waar ieder in geborgen is. Geborgen in het heden en verleden.

Dat ik een veel dieper inzicht mocht ontvangen, ook over de zeer gecompliceerde relatie met mijn ex man. Ik voel, of zie nu de onderlinge verbanden, die allen gedragen werden en worden,
door en in die Ene Naam, Jezus de Christus.
Hij was het die wist, wat het betekende, om niet welkom te zij in de Vaderstad. Hij was het die zelf gezegd
heeft, dat vergeving, wie ben ik om te vergeven hen die mij het leven hebben geschonken. Mijn respect is
namens Jezus voor hen.

Vera schreef op 22 maart 2022 om 08:59

Vergeving krijgen doet goed,maar vergeving geven is niet altijd gemakkelijk. Van Jezus leren we hoe dikwijls wij dat moeten doen.Niet zo eenvoudig! Maar help ons Jezus om barmhartig te zijn!

Gertruida schreef op 22 maart 2022 om 08:58

God is liefde, vergeven is moeilijk, maar werkt voor mij uiteindelijk heel bevrijdend, verzoening leg ik in Gods handen, ik schrijf het op, maar de praktijk is een stuk weerbarstiger. Wat ik heel lastig vind is, dat de mens onvolmaakt is, ik probeer oordelen bij God te laten. Heel treffend en herkenbaar: voel mij bij tijd en wijle overvraagd en niet gezien in een kwetsuur, hem achterna, daar ontmoet ik kracht en troost.” Heer genees mij, kom mijn ongeloof tegemoet.

Truus schreef op 22 maart 2022 om 08:17

Vergeven voorbij de berekening, wat doet dat met mij? Dat schept vrijheid en ruimte, niet denken in ‘voor wat, hoort wat’, mijn soms heel terechte ‘ik ben tekort gedaan’ opschonen. U bent er bij en schenkt mij eindeloos vergeving. U bent vast een hele ruimhartige en blijde God, dank U!

Wilma schreef op 22 maart 2022 om 07:50

Open te komen voor Hem die altijd toekomst schenkt. Is dat zo, niet alles komt goed in dit aardse leven. De wreedheid van Poetin is verbijsterend, is alles te vergeven? Wij mensen zijn God niet. Soms is het beter het in Zijn handen te leggen en je eigen onmacht en onvermogen te erkennen. En wellicht soms hoop over iets of iemand loslaten of de uitkomst van de hoop. Het is gezonder jezelf niet te overvragen, je grenzen te bewaken en mild te zijn naar jezelf. Een gezonde balans tussen zorgen voor jezelf en de ander. Jezus zocht steeds de stilte op en de gemeenschap met Zijn Vader. Alleen kun je het niet, in dat opzicht verwacht ik meer van God dan van mensen die ook feilbaar zijn. Wat je niet hebt en waar je niet voor toegerust bent kun je ook niet geven als mens. Helpen doe je soms ook door juist niet te helpen.

Anita schreef op 22 maart 2022 om 07:47

Ja, ik geloof dat GOD eindeloos barmhartig is, ondanks dat ik keer op keer faal om een goede leerling te zijn.

Ruimhartig vergeven is voor mij in theorie mogelijk. Ik vergeef ze, maar ik vergeet niet.
En pas het gedrag aan -niet vergeten-, maar ik doe geen wraak. (Dat is voor mij vergeven)

Misschien zou graag een “delete” willen vragen.
Ook een kans ooit uiteindelijk te komen/worden zo als wat HIJ met mijn leven heeft bedoeld.

Trees schreef op 22 maart 2022 om 07:05

Jezus van u leren wij dat wij altijd moeten vergeven Help mij daarbij soms lukt het mij maar niet altijd en toch vraagt u dat Jezus ik vertrouw op u
Ook vandaag vraag ik u Jezus geef kracht aan alle mensen die nu in oorlog zijn en die zoveel moeten lijden of vluchten dank u Mijn Heer en Mijn God Trees

Hilda schreef op 21 maart 2022 om 22:54

Wachten tot er daadwerkelijk contact is en door Jezus gesproken kan worden. Elkaar willen aanvoelen en begrijpen.
Wie ik vandaag echt zou willen ontmoeten is Jezus en alle vragen aan hem stellen, of geruststelling krijgen.
God is voortdurend bezig contact met mij te leggen en ja ik ben bereikbaar, altijd.
Mensen kansen geven dat wil ik. Dat gaat vanzelf, iedereen pakt zijn kans op zijn manier.

Madeleine schreef op 21 maart 2022 om 22:00

• Wanneer, bij wie voel jij je niet welkom?
Ik wilde een onenigheid oplossen door erover te praten. Ik moest er heel wat kilometers voor afleggen. Bij haar aangekomen ving haar moeder mij op en vroeg of ik niet beschaamd was mijn gezicht te laten zien. Ik kon geen woord uitbrengen en droop beschaamd af. Alleen de versie van haar dochter was dus de juiste. Nog niet zo heel lang geleden besefte ik dat ik vergeving wilde geven en vragen en dat de enige optie was te bidden voor haar. Nu weet ik zeker dat zij eens geraakt zal worden in haar hart en dat dan alles weer goed zal komen. Ik verlang het uit heel mijn hart.

Gertruida schreef op 21 maart 2022 om 20:40

Niet welkom voelen in vaderstad, herkenbaar ik heb de stille hoop op verzoening. Mijn mantelzorg taken werden teveel, was teleurgesteld, met een andere manier van kijken ga ik proberen mijn Geestelijk Gehandicapte zus weer Echt te ontmoeten. Ik blijf mensen kansen geven, de eerlijkheid gebied te zeggen, dat hier meestal wel lange weg van vallen en opstaan aan voorafgaan.
Ervaar weleens onbegrip, en lees dat Jezus dat ook ondervond, nooit zo bij stil gestaan, wat een troost maar ook een uitdaging om hier beter mee om te gaan, Jezus is volmaakt, ik ben een mensenkind die zijn best doet, maar toch vaak tekort schiet, ik ga hem achterna en blijf bereikbaar voor God.

Godelieve schreef op 21 maart 2022 om 20:19

Jezus, u nodigt mij uit voor dit gesprek met u. Graag neem ik deze uitnodiging aan. Kijk niet naar mijn falen in de liefde, maar vervul mijn hart met uw tedere aanwezigheid. Geef dat ik u doorgeef aan de mensen die ik toevallig ontmoet of met wie ik leef. Neem elke ikbetrokkenheid uit mij weg. Dank u Jezus voor uw aandachtig luisteren, dank u dat ik uw leerling mag zijn, ja zelfs uw vriend. Amen.

Hanneke schreef op 21 maart 2022 om 20:12

Ja ! ik voel me op dit moment zéér overvraagd om te vergeven. !!!
Een dochter van mij , die nauwelijks wilde leven na haar geboorte en voor wie ik zó gevochten heb om haar in leven te houden , doet mij op dit moment heel veel pijn.
Slim kind. Dus ik heb om haar naar het gymnasium te kunnen sturen me een óngeluk gewerkt om dat te kunnen betalen. Daarna studeerde ze dier-psychologie in Utrecht en zorgde ik voor haar twee kinderen die ze ook maar even kreeg. Plus haar hond.
Vandaag kreeg ik een mailtje van haar dat ik totáál ongeschikt was om kinderen of honden op te voeden. Gelukkig komt een ouder zusje morgen bij mij langs om me gerust te stellen. ” Mam, je bent niet de liefste moeder van de wereld, maar je hebt er wèl voor gezorgd dat we konden studeren.”

Olivia schreef op 21 maart 2022 om 20:00

Jezus zegt, “Wie bij mij komt zal Ik niet wegsturen”. Dat is goed nieuws: God houdt zielsveel van iedereen. Zijn tederheid en barmhartigheid zijn gericht op iedere mens. Hij is de geduldige en barmhartige Vader die wacht op iedereen die op weg gaat, op ingeving van zijn innerlijke stem.

Luís Weel schreef op 21 maart 2022 om 19:38

Bij het bidden van de rozenkrans bleef ik vandaag stil staan bij het bezoek van Maria aan Elizabeth. Waarom ging ze de bergen in naar haar nicht? Was het haar onzekerheid over wat er met haar aan de hand was na het bezoek van de engel en haar uitverkiezing? Had ze iemand nodig om haar hartsgeheim te delen? Feit is dat dankzij de hartelijke ontvangst door haar nicht zij haar vreugde terug vindt en losbarst in de lofzang van het Magnificat.
Ik vind het moeilijk om me te openen voor anderen, heb vaak drempelvrees en ben teruggetrokken, misschien door gebrek aan zelfvertrouwen en spontaniteit. Als ik over die drempel heen stap, merk ik dat ik dankzij ontmoetingen met ander weer blij kan worden. Dankzij het woord “Hoor hoe God met mensen omgaat” probeer ik met mensen in contact te komen en het doet me deugd, omdat er openheid ontstaat en zo vrijer word.
Vandaag is het voor mij een troostvolle boodschap dat paus Fransiscus besloten heeft om Ukraïne en Rusland toe te wijden aan Maria en bid ik dat zij voor deze landen ten beste spreekt bij haar zoon Jezus.

Machteld schreef op 21 maart 2022 om 19:19

Verzoenen is het moeilijkste. Een man vertelde me eens in een Bijbelstudie dat je alleen verzoend kan raken met iemand die je herhaaldelijk pijn heeft gedaan, als die persoon tot inkeer komt en toegeeft dat zij fout was. Als je vergeeft, ben je verzoend met God, want je hebt Zijn wil gedaan. Maar je bent nog niet verzoend met de andere persoon, want die moet ook een stap doen. Dank u, Heer, voor dit inzicht. Je vraagt me om te vergeven en als ik dat doe, ben ik in de juiste relatie met u, dan heb ik uw wil gedaan. Maar of ik verzoend word met de persoon die mij pijn heeft gedaan, ligt niet in mijn handen.

Mieke schreef op 21 maart 2022 om 16:09

Vandaag wil ik de persoon die deze retraite voorbereid heeft, van harte bedanken.
Zo concreet. Zo menselijk. Zo goddelijk. Telkens is er iets die me raakt, die me bijblijft gedurende de dag.
Vandaag begrijp ik nu pas wat het betekent ‘In alle dingen God zien.’ … nl met het citaat 7: “…. terwijl het erom gaat de realiteit zoals die is te begroeten, als de gestalte waarin God nu in het heden, naar je toekomt.”
Dank je wel!

Marjon schreef op 21 maart 2022 om 15:54

…is Jezus wel welkom bij mij…

of alleen als het mij uitkomt…

Celest schreef op 21 maart 2022 om 15:51

Heer Jezus, dank voor de onmetelijke stilte. Ik mag Uw geduld gans de tijd op dit ogenblik ervaren . Wat heb JIJ geduld met mij die, telkens ik opnieuw in slaap val tijdens de bezinningstijd. Deze retraite beleef ik heel anders dan de vorige… ligt het aan mij? Ik kom vlugger tot diepte in het bidden. Dank U Heer voor dit geschenk.

Sylvia schreef op 21 maart 2022 om 12:00

Christus help mij de mensen steeds opnieuw kansen te geven en breng mij dit op het juiste moment in herinnering. Ik verlang slechts te leven volgens Uw wil. Ik bid U om vrede, laat het geweld stoppen, waar ook ter wereld.

Godelieve schreef op 21 maart 2022 om 10:33

Niet welkom: op dit ogenblik is dat geen realiteit in mijn leven, maar ik heb het ooit wel meegemaakt. In eerbied voor de beslissing van die persoon, schreef ik haar een brief waarin ik mijn blijvende eerbied voor haar uitdrukte in afwachting van het ogenblik waarop zij klaar zou zijn voor een ontmoeting. Het heeft jaren geduurd, maar de verzoening is er gekomen. Dank u Heer. Hij is er heel die tijd voor ons geweest. Ja, soms vraagt Hij van ons geduld, een gave van zijn Geest bij uitstek.

Cilia schreef op 21 maart 2022 om 09:59

Als Jezus me vraagt naar het diepe te varen, voel ik me onzeker, geen grond onder mijn voeten…maar op Zijn woord doe ik het, want Hij is er ook.
Er is een verschil dat je welkom bent: om je persoon of je taak ook al ben ik congruent.
Als ik in een groep ben, wordt is goed aanvaard ook als pastoraal verantwoordelijke;maar als men weet dat ik vanuit ‘ Het bisdom’ kom voel ik een zekere weerstand. Na bespreking,dat mijn levenkracht en mijn taak uit dezelfde bron komt,gaat het gesprek vlotter.
-Bij God weet ik me altijd welkom, maar soms dwaal ik af en plots besef ik dat ik terug in Zijn Aanwezigheid ben. Dan dank ik God omdat Hij me weer bij Hem laat komen.
– Voor mij krijgen mensen veel nieuwe kansen, omdat ik al zovele kansen kreeg als er iets fout liep.
Dank God voor zoveel geduld.

Hennie schreef op 21 maart 2022 om 09:50

Wat een ingrijpende vraag; ‘Wanneer, bij wie voel jij je niet welkom’. Dat was bij mijn geboorte, in het gezin, in de familie. Het was na de oorlog in 1949, en ouders te vol met hun onverwerkte verleden, hun geschiedenis.
Ik besef me nu pas dat het wel kan, echte ontmoeting, een echt bestaan tussen twee mensen. Liefde voor het leven, levenslust in die ander, trouw. Liefde door een vrije ontmoeting, niet uit gekunsteld of uit eenzaamheid. Liefde waar plek is voor een echt gesprek, liefde waar plek is voor God.
Ja, ik heb wel het gevoel dat ik voor God bereikbaar ben, omdat er tranen zijn, en woede, en verlangen naar Hem.
En ja, ik leer het, en ontvang liefde die daar zomaar is, en ben daar dankbaar en verwonderd over, dat dat er is zomaar als antwoord.