Gastenboek

Pe. Luís schreef op 8 december 2022 om 13:51

Woorden uit een bewerkt psalmgezang:
“U Heer hebt me in beproeving gebracht. En ik heb me laten verleiden. In een ongelijke strijd komt aan U toe de overwinning”
Ik weet zeker dat het zo zal aflopen, maar tegelijkertijd voel ik ook schaamte, want hoe dikwijls voel ik me een armetierig mens die bij zichzelf denkt: “Ga weg van mij Heer, ik ben een zondig mens”.
De kruisweg met Jezus lopen is niet gemakkelijk. Alleen met de hulp van zijn kracht en barmhartigheid kan ik de moed erin houden.
Vandaag denk ik aan Maria onbevlekt ontvangen, overstroomd door genade die haar in staat stelt om exclusief op God te verftrouwen en aan alles waartoe de wereld wil verleiden achter zich te laten en moeder te worden van het goddelijk kind. Ik bid vandaag op voorspraak van de moeder Gods dat de Heer van hemel en aarde zegeviert in mijn bestaan.

Hans Winter schreef op 8 december 2022 om 13:45

echter

later zei
ontheemde
Levengevende
een zoon te verwerven
met Jahweh met aardling,
de sterfelijken dragen ademen
aan voor zij zelf te gronde gaan.

wij erven sterven, zonde van ons.

Begenadigde werd wervende zoon
aangezegd, verbonden met God
en mens heeft hij haar zegen
aan ons voorgelegd, niet
langer vervreemd, op
de weg van Eerste
en Laatste.

recht je.

naar Luc. 1:28; Gen. 4:1

verdonck lutgart schreef op 8 december 2022 om 12:06

Zwangerschap en kinderen krijgen heb ik ervaren als een geschenk uit de hemel.
Tijdens het opgroeien verliezen ze, door de vele prikkels en invloeden het contact met wie ze zijn
en met hun oorsprong.
Hopelijk vinden ze in de loop van hun verder leven de weg terug naar Huis en naar hun Ware Zelf.

Martine schreef op 8 december 2022 om 12:01

Het is al een tijdje dat ik deze erfzonde begrijp als al waar wij niet kunnen aan doen maar waar wij moeten aan werken om de wereld beter te maken. Heer , help ons die erfzonde niet te vergroten maar te verminderen.

Hennie schreef op 8 december 2022 om 10:58

De woorden tegen Eva, en daarna ook tegen Adam ontroeren mij plotseling zeer. Onbewust, en zonder het te weten, hebben mensen dit verhaal vaak doorgegeven, zonder goed in hun eigen lichaam te zitten.
Dan kan de ander het nooit goed doen, is het nooit goed genoeg, vanuit hun eigen gebrokenheid.
Wat God hier in mijn ogen gedaan heeft is zowel Eva, als Adam ieder voor zich op hun eigen benen te zetten,
als mannelijke, en vrouwelijke wezens. Alleen zo konden ze samenwerken, beide zelf in ieders eigen verantwoordelijkheid.
Wat een verdriet, en wat een tranen zijn daar plotseling hierover….

Lieve schreef op 8 december 2022 om 10:47

Ik kijk naar de wereld zoals die op mij afkomt: zoveel onrecht, zoveel wantoestanden, zoveel misbruik… In mij is er verdriet, onmacht, ook kwaadheid en angst. Soms wil ik dat allemaal niet beleven, niet zien of horen. Het wordt teveel! Dan komt er de vraag, de roep om een redder! Kom Heer Jezus, kom! Talm niet! Dank u, Maria, voor uw ja-woord ten leven. Uit u is Hij geboren opdat wij zouden leven voor alle eeuwigheid. Hij schenkt rust en verkwikking en brengt weer hoop in mijn hart.

Ingrid schreef op 8 december 2022 om 08:23

Als ik in deze wereld kijk dan kijk ik omhoog, naar de Hoop, die hoop heeft een naam : JEZUS!
Zonder hoop geen leven, in en door JEZUS eeuwig leven!
Houd moed! JEZUS is het Woord, de Alfa en Omega, het eerste en het laatste Woord. Het beste komt nog. GOD zij gedankt en geprezen!!

Anita schreef op 8 december 2022 om 04:45

Luisteren in de wereld van ontluistering geeft een gevoel van oase in de woestijn.
Het is niet constant het gevoel dat oase. Er is ook periode van droogte, en dan weer schaarste maar altijd weer gevuld en de oase blijft wederom een oase.
Het kan aan mij liggen het op en neer of aan zwakheid, de mens. Het onderscheidt wel in iets speciaals. Luisteren naar je verlangen maakt dat het iets is.

Nelleke schreef op 7 december 2022 om 22:37

Mijn last is Licht en met juk is zacht zegt de Heer en ” Komt allen tot Mij die vermoeid en belast zijt en Ik zal je rust geven.Ik denk dat ik mezelf vaak jukken en lasten opleg door de eisen die ik aan mezelf stel..Jezus wil allereerst dat ik rust vind door aan zijn voeten te zijn!en Hij geeft (de zegen) zijn beminden in de slaap.wel te rusten en shalom!

Olivia schreef op 7 december 2022 om 22:19

Dank U Heer, dat Gij de kracht zijt die mij draagt.
Dank U Heer, dat Gij achter mij staat.
Dank U Heer, wanneer ik dreig te vallen.
Dank U Heer, dat Gij mij nooit verlaat.

Hendrik schreef op 7 december 2022 om 22:18

Niets lukt er me. Ik kan me niet concentreren. Ik voel me verdrietig. Ik zoek naar hoop in mijn leven, maar vind die niet. Alleen s’avonds geef ik mijn vertrouwen aan de Heer.

Hennie schreef op 7 december 2022 om 21:16

Kom naar Mij, jullie die vermoeid en belast zijn, en Ik zal jullie rust geven. Hoe nabij de Heer ons wil zijn, ik had er geen idee van. Ik begrijp dat het Zijn liefde is, die weet dat ik anders het overzicht kwijt raak, van waar het Hem omgaat. Alleen door het lichaam kon ik dit verstaan, en die zo troostende en geduldige nabijheid in de meditatie.

Dank u wel.

Pe. Luís schreef op 7 december 2022 om 21:06

Een arme drommel in de sertão moest in de hitte van de zon elke dag met een juk op zijn schouder en 2 benzineblikken van elk 20 l. lopend water halen bij een bron. Eén van de 2 was lek en tijdens de terugkeer naar huis verloor hij daardoor water dat terecht kwam op de berm van het gloeiende zandpad. Elke dag bad hij dat iemand hem een nieuw blik zou geven, maar niemand gaf gehoor aan zijn verzoek. God, heb je mij verlaten?, verzuchtte de man. De weken verstreken en plotseling ontdekte de man dat dankzij het water dat dagelijks uit het blik in de berm sijpelde, allerlei groene planten en bloemen opkwamen uit de grond.
Ik probeer dit te beleven: in de huidige dorheid en de donkere tijden gaat het erom om te blijven geloven dat zich het wonder van het leven plotseling zichtbaar wordt als we met opgeheven hoofd standvastig blijven op onze zoektocht naar de bron van alle leven. Hij is in aantocht.

Danielle schreef op 7 december 2022 om 20:56

Vroegen kon ik mij oververmoeid voelen van met mezelf bezig te zijn. Nu heb ik alle reden om oververmoeid te zijn omdat ik de lasten van een ander meedraag die het niet meer beseft, en nu voel ik mij daar juist heel goed in. Dat is het, de lasten van een ander meedragen doet wonderen bij mezelf. Jezus, dank om zoveel genade!

Joke schreef op 7 december 2022 om 20:18

Ik leef in vrede
Heb mijnnkinderen vrede voirgeleefd
Samen delen samen spelen was mijn gevleugelde mening.

Nu voel ik me in enen heel kwetsbaar omdat die periide nu al heel lang duurd

Laat marua weer op mijn oad komen.

Het bestelde genaside maria kspelletje mer beekdje uut lourdes gezegend en wel kwam vandaag binnen…

Zo groeit mijn spontaan ontstane maria verzameling.

MOEDER VOOR IEDEREEN

Malou schreef op 7 december 2022 om 19:39

Het lijkt vanavond een andere avond te worden. Bij het kleine kaarsvlammetje kom ik snel tot rust. Het voelt alsof er Iemand bij me is. Een gewijde stilte overvalt me.
De lezingen van vandaag geven me troost. De afgelopen dagen zijn niet eenvoudig geweest in mijn familiale kring. Er is verdriet, veel verdriet om een naderend afscheid, een herdenking ook van een lieve tante die enkele jaren geleden overleed, iemand die het emotioneel moeilijk heeft, een scheiding tussen jonge mensen…
Het verdriet weegt zwaar, maar de woorden van Jezus klinken heel bemoedigend.
‘Kom naar mij. Dan zullen jullie werkelijk rust vinden, want mijn juk is zacht en mijn last is licht’
Ik voel Hem nu, heel dicht bij me en ik wil die nabijheid nog even vasthouden.
Een licht tintelend gevoel maakt zich van me meester.
Ik geniet van deze stille ogenblikken. Hij is zo dichtbij…

Marie-Louise schreef op 7 december 2022 om 18:13

Het juk is een mooi beeld als je beseft dat het je helpt om iets zwaars te dragen en jezelf in evenwicht te houden. Ik leer van Jou om dat te doen. Om de grote problemen van deze wereld niet alleen te dragen maar om het met anderen samen te doen. En om de last voor mijzelf goed te verdelen over 2 emmertjes. Dank Je wel.

Leo schreef op 7 december 2022 om 15:47

Deze retraite doet mij vooral goed nadenken en zet mij aan tot mededogen voor alle mensen die het moeilijk hebben om welke reden ook.

Martine schreef op 7 december 2022 om 14:47

Nederig en zachtmoedig zijn … help mijn geduld.

Wilma schreef op 7 december 2022 om 14:45

In het Verlangen is God zelf al aanwezig, ik ervaar dat als intimiteit. Ik geniet van Zijn aanwezigheid en verlang naar meer. Ontvankelijkheid en overgave zijn er. Het Woord mag nog meer mens worden in mij, mijn hart staat open. Welkom Lieve Heer, laten we genieten van elkaar! Amen.

Hans Winter schreef op 7 december 2022 om 13:26

niet
nietig
niets doen
brengt herstel,
maar aangedragen
bijna nabije bestemming
voor ons als mens van de weg,
met ‘ja wees er’ begeesterd
rijst het rijk der hemelen
reeds van de grond,
oppakken komt er
van tast van pas,
gelijk van span
met hem
die je
vond.

naar Matteüs 11:28-30

Anita schreef op 7 december 2022 om 11:52

. Uitputting tot het uiterste, dat ik dacht niet vol te houden en dat geruime tijd en voor altijd, definitief….
. Buiten verwachting kan ik weer in één klap een verlichting mogen voelen in mijn hart. Alles is het zelfde…. Alleen het gevoel is tegenover gestelde. Rust, en de kracht , ongekend…., dat kan Je alleen voelen. Ik kan niet goed uitleggen. Ik krijg de kracht dat ik nodig heb, tot nog toe, en de rest laat ik alles aan HEM over.
. Ik denk ik heb geleerd, dat ik zonder De Heer niet kan.

Paula schreef op 7 december 2022 om 11:44

De overweging gaat vandaag over het juk dat gedragen wordt. Onderstaande overweging van Franciscus van Sales heeft voor mij altijd veel betekend en mij gesteund in moeilijke tijden.

Jouw kruis

God heeft in zijn eeuwige wijsheid
het kruis voorzien dat Hij
als een kostbaar geschenk
van harte geeft aan jou.
Dat kruis heeft Hij, voordat Hij
het jou stuurde met zijn alwetende
ogen bekeken. Hij heeft het overdacht
met zijn goddelijk verstand.
Hij heeft het gewarmd in zijn liefdevolle
barmhartigheid en het gewogen
in zijn handen, of het niet een
millimeter te groot of een milligram
te zwaar zou zijn. En toen heeft Hij
nog eens gekeken naar jouw moed.
En zo komt het ten lange leste
uit zijn hand naar jou toe als
een bijzondere groet van God aan jou.

H. Franciscus van Sales

Bernadette schreef op 7 december 2022 om 11:10

Vraagt en u zal gegeven worden…
Want al wie vraagt verkrijgt…
(Matt 7:7-8)

Heb ik al mogen ervaren, het vraagt geduld vertrouwen en vooral geloof.
We krijgen het misschien niet altijd zoals we het hebben gevraagd, maar als ik even stil sta, krijgen
omstandigheden vaak een andere wending, en dan voel ik…hier was God aan het werk!

Machteld schreef op 7 december 2022 om 11:00

Vergeef mij, Heer omdat ik zo vaak mijn juk verzwaar en vergeet uw juk op te nemen, dat zacht is en uw last licht. Help mij om meer te vertrouwen op uw goedheid en zachtheid. Help mij om niet angstig te zijn en uw zachte juk op te nemen. Amen.

Bernadette schreef op 7 december 2022 om 10:48

Vraagt en u zal gegeven worden…
want al wie vraagt verkrijgt…
(Matt 7:7-8)

Heb ik al mogen ervaren, het vraagt soms geduld, vertrouwen en vooral geloof.
We krijgen het misschien niet zoals we het hebben gevraagd… maar als ik even stil sta… krijgen
omstandigheden een onverwachte wending en dan voel ik… hier is God aan het werk!

Martijn schreef op 7 december 2022 om 10:47

Een juk is een houten balk, met een bepaalde pasvorm, die op de schouder wordt gedragen om een last te verplaatsen. Ookal is het zachtmoedig het blijft op je schouders drukken. Dus zonder de juk wordt afgenomen toch de rust ervaren. Dat is wat ik verlang!

Vera van hove schreef op 7 december 2022 om 10:04

“Ik ben zachtmoedig en nederig van hart”zegt de Heer wat prachtig is om te aan horen.
We vragen u Heer,laat ons uw juk dragen dat zacht is en uw last die licht is.Zo worden onze dagen dragelijk en schoon!

Vera van hove schreef op 7 december 2022 om 09:44

Zachtmoedig en nederig van hart zijt GIJ Heer,wat prachtig is om te aanhoren.
We vragen U Heer,laat ons uw juk dragen dat zacht is en uw last die licht is.Zo worden onze dagen dragelijk en schoon.

Truus schreef op 7 december 2022 om 08:55

Hartelijk bedankt voor de tekst van ‘juk en last’. Wat heeft U voor mij in petto in plaats van de zelf opgelegde lasten? Ik ben er benieuwd naar. En zeg liefst ‘U’ in plaats van ‘Jou’.

Theo schreef op 7 december 2022 om 02:45

‘Want Ik ben zachtmoedig een nederig van harte
Klinkt als muziek in de oren, als verlangen, als glorievolle belofte van het zachte juk om dragen. In mij nog zozeer afwezig, overroepen door’de hardheid van het bestaan’, dat harde juk van gebrek aan overgave, gebrek aan vertrouwen, aan durven loslaten, betrouwen op die Liefdevolle Aanwezigheid.
Moge het Woord meer vlees worden in mij, het zou een grote genade zijn.

Tonia schreef op 7 december 2022 om 00:12

Wat een onverwachte retraite en ervaring. In de eerste week werd ik al verwonderd. Nu 2e week. In mij waren zoveel (denk)tegenkrachten. En onverwacht won God, er kwamen liefdevolle mooie gedachten en ervaringen. Ik werd zowaar aardig.
Vandaag contact gelegd met mijn broer die ik lief heb, we hadden, door intense emotionele omstandigheden, een gekoelde relatie gekregen. Vanuit mij hoefde het ook nooit meer goed te komen.
Een eerste contact vandaag gelegd. En ik ben zo blij. Dat ben al een hele tijd niet geweest.
How come? Haat en verbittering wonnen altijd. Tot gisteravond, ik was teleurgesteld, de zelfbestraffing die zich automatisch aandient.
Maar zowaar hierna kwamen de liefdevolle gedachten en gevoelens in mij op die tot nu toe nog steeds aanwezig zijn.
Ongelooflijk maar liefde van God is echt verbijsterend. Wat dat doet met jou (mij)
Nu hopen dat ik in de kudde kan blijven met al mijn vrijheid van leven.

Maria schreef op 6 december 2022 om 23:22

In de overweging van het evangelie van vandaag vraag ik mij af wie en waar ik ben in deze parabel. Ik zal graag het nieuwsgierige moedige schaap zijn dat de kudde achterlaat en op ontdekking uitgaat. De herder mist het en gaat het zoeken. Maar nee, ik bleef bij de kudde, iedere dag hetzelfde, veilig tussen de andere. Saai is het wel en ik ben ontevreden en moe. De herder merkt mij niet op. Hoort hij mij als ik roep?

Joke schreef op 6 december 2022 om 23:12

Ik hebbhet letterlijk ervaren.
Ben doodmoe op de bank komen te zitten. En ben langzaam weer opgeveerd.
En loop nu letterlijk in het leven de benen uit het lijf voor mijzelf en anderen.,rolstoelen halen mensen in Öp creatief gebied.
Wordt er zo gelukkig van!!!

Marjolein schreef op 6 december 2022 om 22:14

Door mijzelf voorbij te lopen heb ik een rug van beton. Dat doe ik vaker. Hij leert mij nu wederom dat ik het verkeerde juk opnam. GOD met zijn gevoel voor HUMOR gebruikte de Sint al voor een lesje: Advies Oma: peace and more rest, otherwise you can not be at your best. Hopelijk leert hij mij ook in de toekomst hoe ik mijn last kan verlichten en weet ik hoe te luisteren.

Lieve schreef op 6 december 2022 om 21:10

Jesaja roept: vrees niet. Op dat woord probeer ik te roepen: maak mij weer ontvankelijk zoals in de eerste jaren van mijn roeping! Ik voel me soms zo oververzadigd door de mooie woorden, dat ik, voor even, alles overboord zou willen gooien. Heer, vind mij zoals dat ene schaap dat verloren was!…

Bart schreef op 6 december 2022 om 21:06

Vandaag ben ik dankbaar geweest voor diepe geloofsgesprekken met lotgenoten van tachtigers. Soms zien wij de toekomst als niet-rooskleurig, maar ons geloof is gegroeid in een andere tijd en daarop moeten wij ons leven nu verder voortbouwen en stilaan beleven, want God is en blijft met ons op weg gaan en de toekomst zal er anders uitzien, maar daar ons nu niet druk om maken, maar geloven en hopen, dat God ieder van ons blijft helpen en dat zal na ons wellicht er wat anders uitzien, maar God zal Leven en met ieder van ons op weg gaan: nu en later, maar wellicht anders, maar Hij zal ieder van ons ontvangen in Zijn Vaderhuis, de Hemel en we zijn allemaal van harte welkom.

Gertruida schreef op 6 december 2022 om 21:06

2022 was voor mij een zwaar jaar, ziekte, tegenslagen en verdriet,
en voel mij bij tijd en wijle uitgeput, ik zoek de stilte om te rusten, te bidden, en nieuwe krachten op te doen, en voel mij iedere keer weer gesterkt door uw aanwezigheid, als mijn armen zakken, mag ik mij gesteund voelen door u, er gebeurt veel om mij heen, er wordt continu een beroep op mij gedaan. Mijn gedachten focussen zich op “ Leer van mij “ , veel om over na te denken, ik mijmer verder, misschien moet ik mijn noden gewoon in uw handen leggen en het daar laten in vertrouwen op uw barmhartigheid. In bid voor alle mensenkinderen die vermoeid en onder lasten gebukt gaan, dat zij hun toevlucht bij u mogen vinden

Engelina schreef op 6 december 2022 om 19:41

‘Het woord is mens geworden ‘
Amos 5: 24
Maar laat het recht als water
golven en gerechtigheid als een immer vloeiende beek.
Vaak ben ik moe
en
moe geweest, ik weet echter dat de Here dit niet van mij wenst, Hij wenst gelukkige en bevlogen dienders die Hem helpen Zijn leer te verspreiden die in het licht van de verrezen Heer voort te gaan..behulpzaam, samenwerkend binnen ons blije geloof. Ben ik in Zijn woord vandaag mens geworden ?

Olivia schreef op 6 december 2022 om 19:39

Aanbid God, zo dikwijls als je kunt door korte maar vurige bevliegingen van uw hart, bewonder dikwijls zijn goedheid, werp uzelf aan de voet van zijn heilig Kruis, smeek zijn hulp af, geef Hem duizend maal per dag uw hart, wees van tijd tot tijd stil en kijk gewoon even naar Zijn zachtmoedigheid.

Bid opdat de wereld zou bevangen worden door een geest van aanbidding.

luc schreef op 6 december 2022 om 18:33

ik ben een laatbloeier, vandaag mijn eerste dag Adventsretraite. Maar ik anticipeer ik las de teksten van morgen. Maakt niet uit, onze lieve heer is geen boekhouder.
Ik voelde de behoeften om eraan te beginnen, door verdriet overspoeld. Het is wat veel geweest de laatste maanden en er wordt veel beroep gedaan op mijn draagkracht. Ik voel Zijn nabijheid,Zijn steun maar niettemin ik ben bang, angstig ook voor wat des levens is. Mijn kleinzoon werd ziek vandaag, niet eens dramatisch ziek, maar zielig ziek zoals alle zieke kinderen. Dat is me teveel dus. Uw gebed zal me zeker dragen.
Dank.
luc

Linda schreef op 6 december 2022 om 16:37

Ik lees alle mooie en ook droevige berichten. Wij vragen u Heer blijf met/in ons. Laat ons niet los. Help ons om de wijsheid te ervaren en ernaar toe te werken. Danku Heer dat u altijd metons wilt zijn, alleen laten wij u niet altijd toe omdat we ons laten meesleuren in alle beslommeringen en verdriet.
U geeft ons vreugde en de vreugde maakt ons sterk. Die kracht hebben wij nodig. Wees ons nabij. We blijven voor elkaar bidden speciaal ook voor degene die het speciaal vroeg.
De kracht en eensgezindheid van Christus blijft met ons.

Wilma schreef op 6 december 2022 om 16:02

Wat roep ik: “laat los, vrees niet, heb lief en leef, het nieuwe tegemoet”! En Hij zegt tegen mij: “Ik heb lief, Ik wil dat jij bent”!

Nikolaas Sintobin schreef op 6 december 2022 om 15:53

GO staat voor Geestelijke Oefeningen. Wat dat zijn kan je hier lezen: https://www.jezuieten.org/ignatiaanse-spiritualiteit/de-geestelijke-oefeningen/

Jan van Adrichem schreef op 6 december 2022 om 14:58

Deze week komt telkens dat woord GO voor. Wat betekent het?

Gertruida schreef op 6 december 2022 om 14:36

Luis en Gilberte ik zal een kaarsje voor jullie branden en de intenties voor leggen aan Maria. Ik denk aan mijn lieve broer Fred, hij heeft een aantal jaren gestudeerd aan het Rol Duc seminarie, echter hij voelde zich niet waardig de communie te ontvangen, hij woont nu permanent in een GGZ instelling en wordt belaagd door kwade stemmen en psychoses, het lukt mij niet om hem terug te brengen naar de kudde, volgens mijn vader zaliger, is het aardse lijden tijdelijk en wacht hem een goede toekomst in de Hemel, ik sluit mij hierbij aan, uw wegen zijn ondoorgrondelijk, ik vertrouw hem aan u toe, Heer wees hem Genadig.

lutgart verdonck schreef op 6 december 2022 om 14:15

vervolg van 4dec.:De duisternis achter mij laten werkt bevrijdend.Ik voel mij wakker.Ik adem liefde in.
Er is plaats voor iets nieuws.Ik kan nu bewust het onverwachte verwachten.Ik zie er naar uit en sta op de uitkijk.
Jezus zegt:”Sta op uit uw verlamming.Ik raak je aan…Kom we gaan op weg doorheen je dagelijkse beslommeringen en activiteiten.Kom in mijn bestaan.Ik probeer te wandelen met jou.”

Hans Winter schreef op 6 december 2022 om 13:57

roep
vandaar
vrij de velen
die hedendaags
alleen idolen zoeken,
om iets na te bootsen te zien,
te verbeelden ook zo te wezen,
leeg,
roep dan van visioen verlangen,
van rijk nabij, van ’ja wees er’
daarin jij, zo vol in geest
bewogen ook zij zo
doorlevendig
daarvoor
vrij.

naar Jes. 40:6

Pe. Luís schreef op 6 december 2022 om 12:36

Dag Sinterklaasje, dag zwarte Piet. Ik glimlach terwijl ik samen met mijn zwarte hulp uit Ruanda binnen en buiten kerstlampjes aan het optuigen ben. Ik probeer tot uitdrukking te brengen dat we op het Licht van Christus gericht moeten blijven in de duistere momenten van het leven! Hoe vaak heb ik niet met de gemeenschap gezongen:
“Mensen, hun dagen zijn als het gras. Zij groeien als bloemen in het open veld. Dan waait de wind en ze zijn verdwenen….Maar duren zal de liefde van God….”
In naburig dorp wordt in een huis het lichaam aangetroffen van een eenzame man, al 14 dagen dood. Arm schaap.
Zal hij gevonden zijn door Jezus of niet? Ik weet het niet, maar zing bij mezelf: “Barmhartige Heer, genadige God” en bid voor deze voor mij onbekende man.

Martine schreef op 6 december 2022 om 12:24

Wat een heerlijk beeld: “de lammen ver-dragen” en zelf ook “ver- dragen” worden!
Laat ons dat met elkaar doen.