Gastenboek

Bart schreef op 13 december 2022 om 18:05

Ik ben erg onder de indruk deze van iemand, die ontslagen is in ons rust huis. Zo vriendelijk en gedienstig ten alle tijden!!! Waarom geen anderen, die hun werk niet goed doen volgens mij. Dit achtervolg mij allemaal in deze tijd van tekorten aan zorgpersoneel. Onbegrijpelijk voor mij, maar niet voor anderen schijnbaar. Niet alleen voor die persoon, maar ook voor allen blijf ik bidden zoals velen die ’s nachts moeten slapen in open lucht in deze vries koude nachten. Dat de goede God hulp brengen door onze gebeden voor meer menselijke nabijheid in allerlei omstandigheden.

Malou schreef op 13 december 2022 om 18:04

Telkens als ik in mijn leven God ervaar als de grote Afwezige, mijlenver van mij vandaan, niet te vinden… dan gebeurt er iets dat heel mijn leven overhoop haalt.
Hij zoekt mij en niet omgekeerd. Hij zet mij in beweging want ik kan het niet alleen.
Toch blijf ik zoeken naar God, ik kan ook niet anders want ik geloof!
Ik geloof dat Hij mij liefheeft en me mee op weg neemt naar iets veel groters dan ik me kan voorstellen.
Daarom probeer ik ‘Ja’ te zeggen zoals Maria, mijn grote voorbeeld.
Ik kan en mag niet weglopen van mijn zorgen en bekommernissen. Daarom leg ik ze vanavond in de handen van mijn God. Ik rust uit en ik vertrouw erop dat alles uiteindelijk goed zal komen.

Machteld schreef op 13 december 2022 om 17:12

Ja, Het is Vader God zelf die de ommekeer bewerkt, als ik te weinig vertrouw op Hem in moeilijke situaties. In de afgelopen jaren heeft Vader God mij een betrouwbare christelijke vriendenkring gegeven, die handen en voeten geeft aan de liefde van mijn hemelse Vader wanneer moeilijke situaties op mijn pad komen. Dank u, Vader God, daarvoor. U voorziet in hulp: ik word gezien en bemind. Vergeef mij als ik angstig word, want angst en liefde kunnen niet tegelijk in één hart wonen. Angst is een reflex uit het oude leven, help mij om er niet aan toe te geven. Dank u omdat u een vergevende God bent. Amen.

Hans Winter schreef op 13 december 2022 om 16:21

Luis,

als één van ons
heengaat, vandaag
of morgen nog of wie weet
wanneer. moge jij onze wake
mee maken, kind dat al
te zingen klinkt
en vindt.

Hans

Hans Winter schreef op 13 december 2022 om 16:21

wie ziet niet
vanuit zijn eigen
wijze van ego wezen?
op het gebied van de psyche
in wisselwerking met de wereld
denk je snel rationeel of emotioneel
tot je respons te zijn komen. tot
de geestelijke bewogenheid
je toevoeging voor ogen
stelt, die zelfs ook
verzoekt, ja dan
ook zo zalig
met zorg
te zijn.

naar Mat. 21:29

Gertruida schreef op 13 december 2022 om 15:21

ADIEU Luis, niet helemaal onverwachts maar toch…. ik ga je eerlijke, ontroerende en wijze recensies missen, ik zal een kaarsje voor je branden en wens je kracht en sterkte toe komende dagen en uren, in de hoop toch nog wat van je mogen te vernemen, met de Heer onderweg vol vertrouwen.
Ik mag steeds meer ervaren dat het God is die voorziet en bewerkt. Voor mij zeer herkenbaar om nee te zeggen in de wijngaard van de Heer, overigens om plausibele redenen, om vervolgens toch in te stemmen en er vol voor gaan. Dat de zogenaamde Zuiveren slechthorend en slechtziend kunnen zijn, heb ik door de tijd aan de lijve ondervonden, en ja de geringen en misdeelden begrijpen het vaak beter

Martine schreef op 13 december 2022 om 14:52

De tekst van vandaag steekt ergens. Vaak denk ik dat ik zo goed bezig ben. Heb ik een te goed gedacht van mezelf?

lutgartverdonck schreef op 13 december 2022 om 13:27

De lezingen van vandaag en gisteren vallen bij mij zeer zwaar.
Het is alsof ik mij verder moet verdiepen om echt Kerstmis te beleven zodat mijn vreugde langer duurt
dan Kerstmis en Nieuwjaar.
We kunnen een ander vergeven,onszelf proberen te vergeven en oprechter door het leven gaan.

Voor God is ons niet-kunnen een mogelijkheid om met Zijn Liefde naar ons toe te komen.
Ik kan dat niet zelf,het is een gave aan elk van ons.
Mijn armoede wordt zo een goddelijke mogelijkheid.
Ik kan een stille plek zijn…een open ontvankelijke ruimte…

Pe. Luís schreef op 13 december 2022 om 12:57

Het bericht over de geboorte van een kind in een vliegtuig van de KLM raakte me diep. Alles zo onverwachts. Maar wat een mooie foto van moeder en kind…Ik dacht aan Jozef en Maria onderweg en de geboorte van hun kind. Nee, de wonderen zijn de wereld nog niet uit. En ook hier en nu gebeuren de wonderen vanuit de hemel.
Ik denk ook aan mezelf. Misschien wel mijn laatste bericht in dit gastenboek.
Elk zogenaamd einde van en op de wereld is een nieuw begin, vertrouwen in de toekomst, want God is met ons, Emmanuel. Niemand kent dag noch uur…..
Ik laat het aan de Vader over. Hij wil het beste voor zijn 2 zonen. Ik weet niet precies wie ik ben: de oudste of de jongste, maar hoe dan ook, bij Hem te zijn geeft me een veilig gevoel ondanks alle strubbelingen. Dank aan allen die meewerken aan de mooie adventsretraite inclusief u die in het geastenboek schrijft. Ik wens u een gezegende Advent toe en licht in de duisternis op Kerstmis. ADIEU….

Vera Van hove schreef op 13 december 2022 om 11:40

Laat ons God bidden om geen weerstand te bieden .Zo kan God in ons genezing,vergeving ,en beweging zijn!

Hennie schreef op 13 december 2022 om 11:05

Ongelovig, en anders gelovig, dat herken ik wel in mijn kindertijd, waar daar geen plek voor was. Tijdens
een reünie van de lagere school war er een opmerking van de lerares, ze zei, ‘Ik herken je nog aan je ogen’,
maar ik wist toen werkelijk niet wat ze bedoelde, ik voelde me niet door haar gezien.
Door deze meditatie met de vraag, ‘waarom? heb je Hem niet geloofd? kan ik alleen maar heel diep huilen….

Anita schreef op 13 december 2022 om 09:51

.Spontaan zelf bewerken doe ik dagelijks het lijkt dat het zo hoort. Maar de ervaring van omkeren door iets dat niet in mijn plan en in mijn hoofd heb,
Geeft vrede. Ik denk dat HIJ het was.
. Herkenbaar…, en dan kom ik terug naar hier boven.
. De laatste is ook herkenbaar,
Zoeken …, en zoeken naar de kern, wat is dat en waar?

Nelleke schreef op 13 december 2022 om 00:01

Mijn paar regels solo van een kerstlied lukte niet zo goed vanavond op het koor.
Ik zing toch mijn hele leven al tot eer van onze Hëer.ik wilde graag dit doen omdat ik dit lied van Elly en Rikkert vroeger al met de kinderen zong.Waarom ben ik steeds zo zenuwachtig Heer,wilt U mij daar a.u.b.van genezen?En vetrouwen hebben in U en in mezelf, zodat ik rustig xal zijn!Shalom deze nacht voor allen!

Olivia schreef op 12 december 2022 om 20:54

We wachten in de weken voor Kerstmis op de geboorte van Jezus ‘Zijn Komst’ als mens, maar steeds moeten we wachten op ‘Zijn Wederkomst’ uit de hemel ! In de brief van Jacobus (Jak,5,7-8) lezen we een boodschap van hoop: ‘Vrienden heb geduld en wacht op de dag dat de Heer terugkomt’…is een bemoediging om standvastig te zijn, en het vertrouwen niet te verliezen. ‘Daarom moeten jullie klaarstaan want de Mensenzoon komt op een tijdstip waarop je het niet verwacht’… We kunnen de toekomst tegemoet zien in het geloof en vertrouwen dat het leven in Gods handen is. Wacht op de Heer, wees dapper en vastberaden, Ja, wacht op de Heer’… Enkele tips tijdens het wachten …
1 Neem de tijd om met God te praten over twijfels of angsten.
2 Wees stil en luister… Hij zal je helpen…
3 God kent ons. Vertrouw op Hem, want Hij weet wat goed voor je is…
Alles overlaten aan Hem, is de belangrijke weg om Zijn Liefde en Vrede te ervaren !!!
Nog een verdere mooie Adventstijd gewenst.

Bart schreef op 12 december 2022 om 20:30

Genezing en vergeving blijven toch zo belangrijk om mens te zijn of meer mens te worden. God blijft ons begeleiden en ik probeer ook troost en vriendschap te brengen en door te geven en deze avond ook wederom telefonisch aan een 89-jarige zieke in een rusthuis. Die bevoegdheid hebben we zoals Johannes en Jezus en we moeten er gebruik van maken om mensen te blijven helen en gezonder maken naar lichaam en ziel m.a.w. barmhartigheid tonen en vaak deze woorden herhalen ‘Bekeert U en Geloof in de Blijde Boodschap, die komt of zal komen en ook beseffen dat wij anderen gezonder en gelukkiger kunnen maken dank zij onze inzet vor Heil en Zegen dank zij Hem, God, die echt zal komen ook door en dank zij ieder van ons.

Danielle schreef op 12 december 2022 om 19:32

Ja, mijn zus heeft altijd veel waardering gehad voor de God met wie ik op weg was. Zij geloofde zelf niet meer maar had respect voor het geloof van anderen. Had oog voor sukkelaars en armen. Ik kon een les aan haar nemen. Als ik op vakantie kwam zocht zij al een kerk uit waar ik naar de mis kon gaan. Ik kom nooit in de hemel zei ze eens. Ik zei, door uw groot hart voor de armen zal God je verwelkomen met open armen.

Hilda schreef op 12 december 2022 om 18:42

Zo had ik het besef opeens vandaag om alles te doen en ervaren vanuit het goede. God waardeert dit en ik voel dat alles veel lichter en makkelijker gaat.
Die weg is het licht dat ons gegeven is. Voor alles en iedereen.

Gertruida schreef op 12 december 2022 om 18:26

Ik leef vanuit een vast vertrouwen op de Heer, er is gewoon meer tussen Hemel en Aarde, dat is mijn diepe overtuiging, als ik alleen al de Natuur aanschouw, wordt ik gegrepen door haar schoonheid, het opent mijn ogen.

Hans Winter schreef op 12 december 2022 om 16:20

bijbels
verbonden
om je kijken
doet toevoeging
voelen als ware het
gevraagd voor het Rijk
nabij, dwaas voor de wereld,
maar zegen over menselijk
bestemde wegen zonder
teken brengt het naar
‘s heerlijken wijs
wonderwel.

naar Num. 24:1

Wilma schreef op 12 december 2022 om 15:51

Ik sprak vandaag telefonisch een tante van net 90 jaar, zojuist thuis, een ziekenhuis ervaring rijker. Ze had ontzag voor haar diepere zelf en ontdekt dat ‘de hel’ niet ver weg is, maar in de mens zelf aanwezig kan zijn. Ze vroeg mij of ik ook niet geloofde dat God Poetin heeft ingeschakeld. Ik moest denken aan het oude testament, kiezen we voor ‘dood of het Leven’. Ze wil graag binnenkort ‘fysiek’ met mij verder praten, dit beloofde ik haar, ze ziet ernaar uit. Een slimme oude dame, wat mij weer leerde dat ‘oud zijn’ een mentaliteit is en niet zoveel te maken heeft met ‘kalender leeftijd’. Uw Woord wil lichaam worden ook in haar genezing!

Agnes Erk schreef op 12 december 2022 om 14:28

Dank U dat ik leef en ook bedankt dat je ons diegrote schat gegeven hebt het vermogen in ons om lief te hebben,om moedig te zijn, om rechtvaardig te zijn.
Een wijze vrouw zegde mij ooit dat we alles gekregen hebben om hier op aarde goed te doen. Ik begreep het niet direct, vond het nogal arrogant. Nu na al die jaren meen ik te begrijpen wat ze ermee bedoelde. Ik voel in mij een vermogen, een goddelijk geschenk, om lief te hebben,om moedig te zijn, om goed te doen.
Een vermogen dat mij tot mens maakt. Sedert ik dit begrijp voel ik mij gelukkiger omdat ik besef dat dit geschenk in mij een eeuwigheids waarde heeft.ja, ik geloof nu in Gods liefde voor de mens.
Hoe kan ik vandaag een goede mens zijn , misschien met een kleine boete. Zegen aub. Alle gastboekschrijvers en al hun geliefden.

Hennie schreef op 12 december 2022 om 13:24

Door bewust worden van het lichamelijke wordt mijn geschieden meer aan raak baar, en voel ik nu pijn die geleden is.
Ik gedenk hier in het bijzonder aan mijn beide grootvaders.

Uw Woord wil lichaam worden, ook in mijn genezing, vergeving en beweging.

Vera van hove schreef op 12 december 2022 om 11:53

Ik ken een “Biliam”,mijn zoon die niet gelovig is maar een door goede mens ,die steeds klaar staat om te helpen.Zijn goede deugden zijn opmerkelijk!Wil iedereen mee bidden voor hem?

Martine schreef op 12 december 2022 om 11:45

Blij met deze tekst. Iedereen die goed doet verdient respect en medewerking. Zijn godsdienst of levensbeschouwing speelt geen rol. Hij werkt aan Uw rijk.

Anita schreef op 12 december 2022 om 10:43

. Ja ik durft in vertrouwen te leven in Jezus’bevoegdheid opdat Hij ook mijn ogen opent.
. Een ziener in brede zin hoef ik niet, wel de goede uit het kwade eruit halen, onderscheid kunnen maken met wijsheid dat ik erkent van de Heer komt.

Tonia schreef op 11 december 2022 om 23:46

Nog steeds onder de indruk van dit gebeuren(de retraite) aan mij. Èn jullie neem ik in mijn gedachten mee opdat deze blijdschap ook breed ervaren mag worden.
Het lied ‘Waymaker’ zing nu vaak, en ik zie, echt waar, hele bijzondere dingen gebeuren. Ik hoop echt dat dit in mij (ons) mag consolideren.

Hanneke schreef op 11 december 2022 om 20:51

Ja, ik ken een ‘Bileam’. Mijn dochter Nana gelooft al járen niet meer. Ze is verpleegkundige, gespecialiseerd prematuurtjes. Zelfs als de artsen het al opgegeven hebben neemt ze zo’n veel te vroeg geboren kindje in haar armen en ál haar liefde en ál haar kracht richt ze op dat kleine vonkje leven …..
Vandaag schreef ze me :”Mam, ik was al zo moe van de verhuizing , maar er was een baby van nog geen 4 pond, die ophield met ademen, dus dan kan je toch niet anders ; ik zág niet eens dat jochie, alleen die prachtig bloeiende struik [ in de winter !] die jij me gaf voor m’n nieuwe tuin. Pas toen hij begon te huilen merkte ik dat ik een kerstliedje voor hem zong : ‘En rozen zullen bloeien’. En begon ook te huilen …”
Vandaag is het ‘Lichtjesdag’ , voor alle te vroeg geboren kinderen die het níet gered hebben.
Maar ík steek een kaars aan voor m’n dochter , die niet gelooft , maar wèl handelt zoals Jezus wilde.

Olivia schreef op 11 december 2022 om 20:36

Heer Jezus, in de wereld van vandaag roept U ons op, om getuige te zijn van Uw licht.
De derde kaars die wij vandaag aansteken, is de kaars van onze solidariteit en betrokkenheid.
Vervul ons met aandacht voor de medemens die het nodig heeft, en help ons te geloven dat waar mensen elkaar dragen, U midden onder ons aanwezig bent. Op weg naar Kerstmis, Willen we uitkijken naar kleine tekenen van hoop. Met deze derde adventskaars, willen we vragen, dat we bereid mogen zijn om het licht van Kerstmis te ontvangen en uit te dragen.

Lieve schreef op 11 december 2022 om 19:57

Wanneer ik terug kijk naar mijn leven kan ik zeggen dat de Heer mij nooit alleen heeft gelaten op ogenblikken dat ik echt niet meer kon. Op die ogenblikken was er altijd hulp of uitzicht. Daar ben ik heel dankbaar voor en dat gaf en geeft nieuwe energie. Zo mogen wij het ook ervaren in de gemeenschap op dit ogenblik. Ons hart en ons lichaam vullen zich met hoop. Dank u, God van alle leven.

Gertruida schreef op 11 december 2022 om 19:20

Wat is advent toch een mooie tijd, buiten koud en vroeg donker binnen bij de kachel zitten, staren naar de vlammenzee, kaarsjes branden, genieten van de Kerstboom vol met met lichtjes, Kerstliederen spelen, mijmeren over het afgelopen jaar en tegelijkertijd toeleven vol verwachting naar de Kerst. Afgelopen dagen mijn Kerstkaarten getracht persoonlijk te overhandigen, een mooie traditie elk jaar weer. Vandaag bezocht ik mijn broer Fred, hij woont in een GGZ instelling, er verscheen een glimlach op zijn gezicht, en zijn ogen klaarden op, wat fijn om te geven, ik kijk met dankbaarheid terug op deze mooie dag.

Bart schreef op 11 december 2022 om 19:12

Wellicht zijn in onze dagen kleinere gemeenschappen belangrijk geworden dan voorheen, zodat we elkaar meer nabij kunnen zijn en zo Gods dromen waar kunnen maken. We moeten geloven, dat God alles ten goede zal keren en zo blijven we in BEWEGING: geestelijk en materieel in gebed en dienstbaarheid alsook luisteren naar elkaar en materiëlle hulp zoals langs voedselbanken….

Joke schreef op 11 december 2022 om 18:59

Sta geheel achter de gebedstip.
Hij had mij reeds gevonden voor ik hem vond.
En nu maar wat de toekomst brenge moge mij geleid des heren hand. Moedig sla ik dus de ogen naar het onbekende land.

Hoe wispelturig is de mens

Gisteren had ik het nog over knikkende knieen

Martine schreef op 11 december 2022 om 18:15

Wat ook onze handicap is, we kunnen allemaal aan het rijk Gods mee helpen want God zal ons helpen.

Gerardus schreef op 11 december 2022 om 16:05

In gevangenschap twijfelde Johannes de doper, vroeg zich af “Bent U degene die wij mogen verwachten, of moeten wij nog wachten op een andere Messias”Hij kreeg gelijk een positieve bevestiging van Jezus!
Wij mensen mensen varen wel bij duidelijke antwoorden!
Geloof en vertrouwen kunnen wij ervaren; door dicht in contact te blijven door gebed met de levende God.
Zo wordt het Woord lichaam!

Marieke schreef op 11 december 2022 om 15:43

Eenvoudig en tevreden te

zijn in de wereld.

De eeuwige zegen van het

Kerstkind mogen ontvangen.

Blij. Zondag Gaudete.

Heilige Geest. Onderwezen.

Amen.

Maria v.L. schreef op 11 december 2022 om 15:22

Een jonge vrouw heeft “JA”gezegd.
Ontroerd heeft God zich neergebogen,
haar hand gevat en diep bewogen
het Kind stil in haar neergelegd….

Zo allesomvattend “JA”zeggen,kan ik dat,kan jij dat?

Wilma schreef op 11 december 2022 om 15:04

Ooit mocht ik een visioen ontvangen, wat mij (geestelijk) inzicht gaf in mezelf. Het was een kostbaar genadevol geschenk. We mogen steeds zwanger zijn en God opnieuw in ons geboren laten worden. Hij Leeft in en door mij heen, het Koninkrijk is in ons. Wees niet bang, heb lief en leef, houd moed. Hij is ons zo nabij, relationeel. Immanuël, God met en in ons. Leven in verbondenheid, met een open hart en vol vertrouwen, overgave. Hij is beweging en creëert ook nu, in jou en mijn leven, tot Zijn eer. Dit leefde Jezus ons voor!

Hans Winter schreef op 11 december 2022 om 14:14

deze
ene mij
gegeven,

elk enigen
voor de Ene,
wat komt tekort?
open laten bekomen
is gebrekkigen versterken,
haast hopeloos nodelozen op
voeden zo goed als dorre grond
met vocht. lijf en leden met geest
helen. vredes vreugdes vrucht
baarheden komen waar
dan ook bewogen
in beweging.

naar Mat. 11:5; Jes. 35:6

Marieke schreef op 11 december 2022 om 14:00

Here,

Een strohalm in uw kribbe te
moge zijn is mij genoeg.

Dank U.

Groetjes

Malou schreef op 11 december 2022 om 11:45

De woorden van het begin van deze derde adventsweek,
‘wees sterk en vrees niet’ raken me meteen diep. Zijn dit niet de woorden die me al jaren kracht geven? Het besef dat ik uitgenodigd wordt om op mij beurt anderen te bemoedigen en bij te staan in hun geloof, doet me iets! Het recht mijn rug en geeft me inspiratie om anderen te zoeken en met hen mee te wandelen. Bondgenoten… samen op weg!
Met een fris gemoed stap ik deze derde week in, vol vertrouwen en dankbaarheid!

lutgart verdonck schreef op 11 december 2022 om 11:37

“opnieuw geboren worden in het Koninkrijk van de hemel dat op aarde verschijnt in Jezus^”

Jezus noemt zijn verbinding tussen hemel en aarde “mijn vader”
Hij is zich steeds bewust van deze verbinding en leert mij door zijn geboorte op aarde ,woorden en levenswijze hoe ik deze verbinding kan beleven in mijn eigen bestaan.

William schreef op 11 december 2022 om 10:46

Onlangs heb ik geleerd mezelf te vergeven. Ik bevond mij in een diepe dal van duisternis zonder uitweg. Voor een keer was ik het middelpunt van de aandacht, niet God (…). Mijn welbevinden, mijn gezondheid, mijn vrede, het contact met wie ik ben was het aller belangrijkste. Het was een absolute waarheid geworden. Door mezelf te vergeven had ik niet alleen weer contact met wie ik werkelijk ben maar ook met de Hogere macht in mij die wij God noemen, De Schepper. Vergeving van mezelf had me bevrijd. Het licht ging weer schijnen.
Ik denk dat Jezus’ woorden daar op afstevenen. Hou van je naaste als van jezelf.

Aan allen wens ik een gezegende retraite.

Lombaert schreef op 11 december 2022 om 10:03

Het besef verdiept zich n.m. dat de mens naar Gods eigen beeld en gelijkenis in ieder van ons volop tot leven kan komen;
dat die goddelijke mens nog wacht in ons om aan het licht te komen, om in ons geboren te worden, zodat door onze manier van leven mensen beseffen: het rijk van God, het is hier en heden.

Anita schreef op 11 december 2022 om 06:45

. Vergeving is een heling en maakt beweging in mij zelf als naar anderen toe. Beweging maakt stommen praten, lammen lopen, doven horen.
Door vergeving, heel ik, maak dat ik weer communiceer met de gene die ik vergeef, maak dat ik naar toe gaat, en luister naar wat er gezegd wordt.
. Maar ook mogelijk naar anderen toe. Dat is dan de grote dingen ervaren als een klein nieuw geborene, geheeld ik. Het voelt heel heel groot in mijn hart, om dat te ontdekken en ervaren.
Dat woorden lichaam kan zijn.
. Als ooit zal gebeuren zou ik met heel mijn hart willen bevestigen, vrees niet, als je HEM maar hebt, is alles wat je nodig hebt.

Olivia schreef op 10 december 2022 om 22:41

Lieve Moeder Maria,
Jij die aan Bernadette je naam bekend maakte door gewoon te zeggen “Ik ben de Onbebevlekte Ontvangenis”, doe ons de vreugde ontdekken van de nooit aflatende vergeving. Leg in ons het verlangen naar de teruggevonden onschuld en de blijde heiligheid. Kom de verblinde zondaars te hulp. Jij gaf het leven aan de Redder van de wereld, kijk met tedere blik naar onze schitterende en dramatische wereld. Open in ons de weg van de hoop, Leid ons naar Hem die de levende Bron is, Jezus, jouw Zoon, die ons leert zeggen: Onze Vader…

Linda schreef op 10 december 2022 om 21:20

Je gelooft en vertrouwt op God en probeert te leven naar Zijn geboden. Je merkt dan eerder het onrecht en onbegrip om je heen, vaak van je eigen familie die niet echt gelovig is of het geloof niet echt beleidt. Ik kreeg vandaag weer te maken met oneerlijkheid. Het maakte me verdrietig, intens verdrietig. Ik herlas de retraite om een houvast te vinden. Ik deed het werk toch en zei er niets over. Terwijl ik het werk deed kreeg ik een rust over me, zoals alleen God kan geven. Doe het maar, al is het niet eerlijk. Ik leid je erdoor. Mijn juk is licht. Ik help je altijd.
Dank u God. Laat mij niet alleen.

Lieve schreef op 10 december 2022 om 21:08

Wanneer ik geconfronteerd word met een mens in toorn, zou ik helemaal willen verdwijnen. Ik ben dan heel bang. Ik ga die mens zoveel mogelijk uit de weg. Zo kan ik een God in toorn ook niet voorstellen, hoewel de realiteit van onze wereld met zoveel onrecht en kwaad,ook in mij, mij dwingt Hem ook zo te zien. Ik mag mijn ogen niet sluiten: een hele opgave! Kom Heer Jezus, open mijn ogen en geef me de moed te luisteren naar wat Gij door mensen aan mij wilt zeggen.

Marie-Louise schreef op 10 december 2022 om 20:55

Toorn heeft eigenlijk geen plaats in mijn Godsbeeld. Die maakt van God te zeer een boze mens. God is voor mij eerder vloeiend, een bron van liefde en soms van verdriet.
Of ik Elia’s gemist heb? Oh zeker. Soms ben ik zo bezig met hoe ik denk dat dingen moeten, hoe we in werk en samenleving dingen zouden moeten veranderen. Dan mis ik Elia en andere profeten denk ik, zie ze over het hoofd. Maar nu ga ik weer een stoel voor hem/haar klaar zetten en naar hem/haar luisteren neem ik mij voor.

joke schreef op 10 december 2022 om 20:27

Verdorie
Waarom….. heb je een pastoor waarmee je een klik hebt omdat hij duidelijk praat( ik ben slechthorend )omdat zijn preken je altijd raken wordt hij overgeplaatst naar wageningen. vanuit amersfoort

ik begon de retraite om hoop en sterkte.
maar nu sta ik letterlijk met knikkende knieen. op wie kan ik me in de toekomst richten wie wijst mij de weg. komt er een nieuw aanspreekpunt of wordt het nu echt duister…..

verdorie altijd dat veranderen, je lichaam je geest….. wel erg toepasselijk nu…..

maar weer een schietgebedje….. en loslaten in vertrouwen

Adriaan schreef op 10 december 2022 om 20:00

Ontroerend citaat uit Geloofsimpuls week 2 (In de mens leeft een visioen):

Daarom besloot ik haar in huis te nemen,
ik wilde met haar leven.
Want ik wist dat zij mij goede raad zou geven
en mij zou bemoedigen in tijden van zorg en verdriet.

(Ik vergeet het wel eens.)