Gastenboek

Henny schreef op 19 december 2022 om 10:26

Ik voel me geraakt en aangeraakt door het lezen dat ik vanaf de moederschoot gekend ben.Hoe moeilijk is dat vaak om je een geliefd kind te voelen. Het geeft moed en hoop!

Vera van hove schreef op 19 december 2022 om 10:10

Ja, van jongsaf werden we begeleid door God die in ons wil wonen Wat een oneindige trouw en liefde heeft onze God voor elk van ons.Zijn we in staat om vrij ja te zeggen aan onze liefhebbende God?

Martijn schreef op 19 december 2022 om 09:22

Bedankt Heer dat u bij mij bent vanaf mijn conceptie. U heeft mij gewild! Bedankt dat U er nu ook bent ookal voel ik dat niet altijd.

Hilda schreef op 19 december 2022 om 09:05

Mijn gevoel gaat terug tot mijn vroegste herinneringen. Voelen dat ik mezelf was.
God was ongrijpbaar en groots ontzagwekkend. Nooit het gevoel gehad dat hij in mij woonde. Hoe moet dat eigenlijk?
Vanaf nu kan ik het anders bekijken en voelen. Maar dat ik met mijn onzekerheden ook God in mij woont? Me bevrijd voelen en durven. Vragen als ik het niet meer weet. Ja dat is iets waar ik echt voor open moet staan. Laat ik dat doen voor het te laat is. Bewust.

Shalom Maria Josef en Jesus

Anita schreef op 19 december 2022 om 06:48

– Dat miljarden mensen op de wereld verschillende gezichten hebben vind ik al een wonder van onze Heer. De conceptie is in dit geval perfect. Dat is het uiterlijke en innerlijke zou denk ik ook niet anders zijn.
– Voor zover ik kan herinneren ben ik heel geliefd door mijn beide ouders. Ze geven alles wat ze kunnen, tijd, aandacht, en vooral liefde in eerlijkheid
Ik kan ook nu heel makkelijk mijn liefde aan onze zoon geven. Misschien niet honderd procent precies als mijn ouders maar ik ben overladen in liefde En dat is denk ik te danken aan mijn ouders. Ben heel dankbaar voor!
(Het is voor mijn man niet van zelfsprekend voor onze zoon.) Wat mij heel erg verbaas …, mijn inziens ligt het aan een individu hoeveel-vooral liefde- men krijgt om later weer door te geven. Ik ben geen deskundige om te oordelen, maar bij ons thuis als gezin is de praktijk het dagelijks leven.
Lerende heb ik ook gemerkt dat er positieve verandering komt.

Olivia schreef op 18 december 2022 om 23:34

Sint Jozef, in geloof en vertrouwen in u willen wij onze zorgen voorleggen, en u speciaal bidden voor onze kinderen en kleinkinderen. Sint Jozef, gij hebt uw leven doorgebracht in een sfeer van milde liefde. Gij hebt Maria bemind die de Zoon van God op de wereld moest brengen. Dan hebt gij met haar heel speciaal deelgenomen aan de schoonste daad van liefde in de geschiedenis van de wereld: De komst van de Zoon van God onder de mensen om hen te verlossen.

Hans Winter schreef op 18 december 2022 om 21:11

de streng
klemde om
mijn nek, weg
was ik ineens, geen
teken van leven gevend.
maar toch op een holletje
werd ik alsnog van al zo ver
haast her- geboren, waarlijk
met mijn naam ‘Johannes’
verbonden begonnen
als ‘God zij genadig’.
dat bleek veel later
een heel aardig
aan te nemen
levensthema.

naar Luc. 1:13-14

Gertruida schreef op 18 december 2022 om 20:28

Ik heb veel sympathie voor Jozef, hij droomt veel, zegt niets maar handelt.
“ Loskomen van kleinmenselijke gedachten “ ook z’n prachtige uitdaging

Joke schreef op 18 december 2022 om 19:57

Zo is het en zo zij het

Amen

Het woord is mens geworden.in den beginne was het woord.

Bijzonder bedacht ik me van de week. De taal….babylonise verwarring. Met pinksteren de vurige tongen. Ieder sprak in zijn eigwn taal en toch werd je begrepen.

De heilige geest

De drieeenheid
In de naam van de vader de zoon en de heilige geest.

Dat kwam allemaal bij me op….

En nu maar hopen dat ik nog lang met de geest in de geest van nog een poosje mag leven.

Nog beter met mijn naasten leren omgaan. Dichtbij man en kinderen en verder in vrijw.w. en tekenclub en amersgilde….

O ja en dan de liefde waarin alle zorgen voor en kennis overdracht dat anderen laat groeien en bloeien en of tot steun laat zijn!!

Was blij mer deze retraite 2x niet gereageerd vond het dan iets te ver gezocht of ingewikkeld.
Ik heb ook geleerd wat minder vanuit mijn eigen denken en voelen te komen.

Met name ik heb intens de zwangeeschappen beleefd. Geest en lichaam groeiden met het wonder mee. Besef nu pas dat het voor eega moeilijker was het te bevatten.

Nu ook wel een beetje ontchoogeld kleine lieve kindbeeld weg maar grote mensen om mij heen.

Ja het zijn niet mijn kinderen maar gods kinderen..ja wij beiden hebben ja gezegd op het ouderschap maar oefff zo ingewikkeld allemaal en toch is het loslaten dan kan de geest in je zijn wwg vinden. Openbaren.

Ben nu gelukkig….

Gezegende kerstdagen en een goed gloedvol 2023 wens ik jullie allen toe!!!!!

Bart schreef op 18 december 2022 om 17:55

Ik zie deze laatste week met veel hoop en geloof uit naar het komend kerstfeest, dat we met velen toch weer zullen mogen vieren, doch niet iedereen in ideale omstandigheden. Maar dat was ook zo ten tijden van de profeten en die bleven toch Gods Boodschap van Liefde verkondigen ook in oorlog en andere mysterieuze omstandigheden. Maar het leven blijft voortgaan en wordt doorgegeven, zodat velen God mogen ervaren nu en beleven later en God zal ons brengen naar Zijn overwinning en daarin neemt Hij ieder van ons mee. Dank U God voor uw vernieuwde komst van herleving en groei naar meer eenheid en liefde voor iedereen. Amen.

Mike schreef op 18 december 2022 om 15:50

De teksten van Jesaja vind ik moeilijk. Geschreven in een andere tijd, een andere cultuur.Een teken aan God vragen komt bij me over als tamelijk
“Aanmatigend”. “Heer zendt me uw Geest dat ik onderscheiden kan wat Gij van mij verwacht”.
Ook Jozef met zijn droom, de engel bij de boodschap aan Maria, de ontmoeting met Elisabet. Er waren telkens geen getuigen bij. Hoe kon Lukas dat alles weten zonder Jozef en Maria interviewde te hebben? Die laatsten zouden tegen de tijd dat hij zijn teksten schreef zowat tegen de 90 jaar zijn.
Leefden de mensen ginds zo lang?

Martine schreef op 18 december 2022 om 15:46

Heel veel ” goede dingen” doe ik zonder echte con-sensus. Ik denk dat ze goed zijn omdat mijn omgeving ze dan ook vraagt. Toch kan ik neen, zeggen, moest ik willen. Misschien moet ik hier dieper over nadenken.
Soms, heel soms is er echt con-sensus.
Is dit voor God belangrijk? Werk ik anders niet om zijn rijk te doen komen?

Gertruida schreef op 18 december 2022 om 14:46

Mijn ouders zaliger hebben hun diepe geloof aan mij doorgegeven, “ een waardevol geschenk “ waar ik ze altijd dankbaar voor ben. Wij op onze beurt hebben het overgebracht aan onze kinderen en kleinkinderen, in de hoop dat het blijvend wordt gesetteld in hun harten.

Agnes Erk schreef op 18 december 2022 om 14:40

Ik denk dat je een mysticus moet zijn om echt in je lichaam God te ervaren’ om de instroming van God te voelen. Hoe wonderlijk moet dat zijn.
Met het leven dat ik geleid heb zal dit wel nooit gebeuren. Ik zou er ook schrik van hebben want dan moet je ook naar leven. Ik ben al blij dat ik mij een mens kan voelen, een mens met het vermogen om lief te hebben. Of versta ik alles verkeerd ?
jezus zal die instroming welgevoeld hebben en misschien als heel jonge jongen. En hoe hij een ander beeld van zijn God geeft, hij noemt Hem zijn vader. Wat een verschil met het oud testament, al vind ik die beeldspraak heel dramatisch en eigenlijk past het ook bij deze tijd, gezien de komende natuur rampen. Ook wij kunnen roepen : red ons : ook wij hebben een gezamenlijke God nodig.
God, onze toevlucht en onze kracht.

Wilma schreef op 18 december 2022 om 14:35

Tekenen zijn er volop, gevraagd en ongevraagd, in allerlei vormen en maten. Ze zijn als een: deur, inzicht, (voor)gevoel, intuïtie, visioen, beeld, aanraking, nabijheid, droom, richting, herbesluit, natuur, muziek, schoonheid, via medemens, cultuur, traditie, omstandigheden, ervarin gen, profetieën, KINDJE IN DE KRIBBE, etc, etc…..En jazeker, ik durf Hem om inzicht, wijsheid of een teken te vragen. Wat gekend wil worden laat zich weten, op Zijn tijd.

Hans Winter schreef op 18 december 2022 om 14:08

zeker
zwanger
van een ander
dan jij, wie is er zo
vrij? maar met recht
van de gangbare weg
volgt rouw, liever niets
nog lauw, wat blijft kwijt,
wat wil je rijk? overwogen
bewogen dromen biedt aan
bereid te zijn als zij, in beider
open wel bekomen zij aan zij.
geest moge ook in hem gaan
boven rede. in den beginne
kwam dit kind reeds
in den minnne
doorleefd.

geest
moet door
je psyche heen
zien. je wijde je toe
aan onderscheidingstijd.
het brengt je in het verlengde
in het reine met je bestemming.
dan toch kan verlangen door
je stremminger angst
heen waar gaan
nemen.

naar Mat. 1:19-20

Anita schreef op 18 december 2022 om 10:17

Een ja-of-ja keuze overval je de strijd in het hele lichaam van top tot teen voel je. Je wordt radeloos, en uitgeput, je wil het niet gebeuren en toch zit je erin. Angstig, in grote maat, dag in dag uit zonder ophouden, sterker nog er is geen ophouden. Boos, boos, teleurgesteld maar opgeven is geen optie. Misschien zeggen ze ook stress stress stress…….

Nu ik gelezen heb in citaat 4 van Bernardus van Clairvoux: over ja
“Instemmen is gered worden”
… neem de vrije beslissing weg en er valt niets te redden…

Dit ervaar ik ook in mijn hele lichaam van top tot teen.

Het is een vrije wil, om gered te worden, je moet durfen zeggen ja ik wil accepteren.
En plotseling ben je vrij.

Vera Van hove schreef op 18 december 2022 om 09:35

Ja elk van ons kent kleinzielige gedachten.
Zij wegen niet op tegen Gods wil.Geen enkele weerstand hoeven we te bieden God zegt ons:”Wees niet bang”

Wilma schreef op 17 december 2022 om 19:41

Licht wordt alleen in duister geboren!

Viviane schreef op 17 december 2022 om 19:08

Ik vind het heel eigenaardig dat ik als kind heel andere verhalen te verwerken gekregen heb. Later, als leerkracht, drong het dieper tot mij door en kregen de bijbelvehalen weer een andere dimensie. Ik kan in elk geval zeggen dat ik mijn uiterste best gedaan heb om mijn leerlingen de adventsweken zo intens mogelijk te laten beleven. Het was dag na dag aftellen naar de komst van de Allerhoogste en duidelijk te maken dat we allen afkomstig zijn van die Goddelijke bron. God leeft in ons en blijft in ons.
Het is aan ons om de Meester te herkennen. Ik kijk alvast uit naar de
wedergeboorte. Het grote feest van het licht.

Joke schreef op 17 december 2022 om 18:27

Twee mooie zwangerschappen doorlopen met grote liefde voor het wonder.

Nu ontgoocheld 2 ‘volwassen’mensen in huis. Hoe moet ik er mee verder op pad….

Was moeder van de kleine kinderen.maar nu?

Wie ben ik nog god hoe is mijn pad en dat van mijn kinderen

LOSLATEN dus en dan gaat de weg weer verder…..

Hugo Delpasse schreef op 17 december 2022 om 18:10

Ik vraag mij af hoe de Oosterse Europese landen die een onrechtvaardige en uiterst onmenselijke oorlog voeren, Kerstmis zullen ervaren.

Agnes Erk schreef op 17 december 2022 om 17:02

Als ik aan Jezus afstamming denk zie ik een lange, lange rij met strenge baardige joodse mannen, die in een God voor het volk geloofden en aanbaden, maar die ook soms een scheve schaats reden. In een warm vruchtbaar mooi land.
Als ik aan mijn eigen afstamming denk dan zie ik hardwerkende Vlaamse mannen en vrouwen, met veel kinderen, die braaf en godvruchtig en kerkelijk waren. Mensen die een hard leven hadden maar die niet anders durfden dan geloven in een God die op hun neerzag. Mensen van goede wil, die opkeken naar het gezag van kerk en staat. Tot de schrijvers en de kunstenaars wat rebellie en nieuwe gedachten gaven.
Kan ik lezen dat Jezus op een normale manier verwekt is ? Nee, het schokt mij niet omdat ik steeds de overtuiging had dat het ontstaan van een nieuwe mens altijd door mens en God tezamen geschapen wordt. Zo ook Jezus van Nazareth, al blijft Hij voor mij wel heilig en ook goddelijk.

Hans Winter schreef op 17 december 2022 om 16:08

Jozef,
‘God voege toe’,
toevoeging wilde
immer het kind zijn
dat komt verzoeken
ook zo te worden
gelijk vader
en zoon.

de vader
die weet geen
vader te zullen zijn,
om toch de kleine nabij
te gaan wezen, die toewijding
tekent van vroeg al zijn dromen
en ontwaakt geraakt open
komen voor deze ook
hem bevrijdend
gestemde
zoon.

naar Mat. 1:16

Frédéric schreef op 17 december 2022 om 13:08

Laten we vandaag in het bijzonder bidden voor paus Franciscus, die 86 wordt. Ik ben dankbaar voor deze fantastische paus én jezuïet.

Hennie schreef op 17 december 2022 om 10:55

Graag wil ik nog aanvullen, hoe dankbaar ik ben voor het werk van Manu Keirse, over alle vormen van verlies en rouwverwerking. En dan nu met name voor, ‘Kinderen helpen bij verlies en verdriet’. Zijn bewogen uitleg heeft me zeer geholpen, om te gaan begrijpen wat er gaande was en is.

Truus schreef op 17 december 2022 om 10:46

Afstamming is dus niet alles bepalend. God maakt, hoe dan ook, een nieuw begin mogelijk. Wat een liefdevol inzicht.

Hennie schreef op 17 december 2022 om 10:46

In de afgelopen drie jaar heb ik mijn stamboom onderzocht naar aanleiding van een artikel wat ik las, ‘De tranen van mijn voorouders’. ik wist niet dat ik ze had, ja- maar hadden zij dan tranen?
En ja ze hadden tranen, ieder met de eigen bevroren tranen lijkt het wel alleen. Alleen met de eigen geschiedenis.
Vanmorgen viel door een zeer belangrijke informatie die ik mee kreeg tijdens de meditatie, het woord teleurstelling, op de juiste plek, onverwerkte rouw en verlies. Maar toen ik dieper keek zag ik de lijn van vrouwen, die toch eigenlijk verbitterd waren geraakt in relatie met hun man. Ik vermoed door te weinig, of niet adequate Geestelijke ondersteuning en informatie van buiten af. En dat ook weer doorgaven en wellicht te weinig aandacht kunnen geven aan en voor hun kinderen.
Ikzelf ben hierom gescheiden, vanwege het gemis aan deze ondersteuning, en ben alleen maar heel blij nu met de geslachtenlijn van Jezus.
Dank u wel, voor de aandacht die u geeft aan vrouwen, en evenzo voor de mannen. En voor al uw goede woorden deze morgen opnieuw.

Anita schreef op 17 december 2022 om 10:30

Bedankt met de uitwisseling van Rijswijkse groep, maakt conclusies en richtlijnen. Kan ik van leren. Alleen schrijven is niet genoeg. Juist omdat ik vaak te zeker zijn van eigen standpunten en mezelf, zoals ook vermeld.
De veertien generaties valt me al lang op. Wat zal het volgende zijn …. Of was het allang voorbij. Mijn eigen generaties is niet te achterhalen…, voor zover ik weet is mijn opa militaire naar verre oosten gezonden, aan de drie zonen gezegd dat niemand van de volgende generaties ooit militaire moest worden. Bij hem thuis was een klein apotheek. Alle zieken in de buurt vroeg om medicatie en hij gaf gratis wat hij had. Mijn vader was handelaar , hij had een textielfabriek, mijn moeder zorgde voor haar zeven kinderen met twee helpers in huis. Opa’s en oma’s van mijn man waren militaire en ambtenaar, huisvrouw en assistent apotheker. Vader was militair en zijn moeder werkt in de zorg. Verder weet ik niet.

Joke schreef op 17 december 2022 om 05:02

Ik ben na een flinke burn out weer in beweging gekomen. Een waar wonder zo uit diep dal. Weee midden in het leven…

Yves schreef op 17 december 2022 om 00:56

Die stamboom moet zowat het minst inspirerende stuk bijbel zijn, op de voet gevolgd door Numeri. En ook weer de mannelijke lijn… Spijtig voor jozef die de brave man ontfermde zich over het gevallen meisje Maria
Ik ken mijn stamboom niet, heeft dat belang? Ik zeg Vader, net als Jezus, daarom leerde hij ons het Onze Vader, ook wanneer Jezus over Zijn Vader spreekt is God evenzeer jouw en mijn Vader
Waar zit de warmtevdit jaar in de retraite. Het is dor….gelukkig enkel in de retraite, de dag was net vol dankbare ontmoeting

Olivia schreef op 17 december 2022 om 00:56

Heer, Graag wil ik bij U ‘in de leer’ komen, Laat me daarom vaak en heel intens naar U luisteren en ervaren dat Gij op een bijzondere manier van me houdt. Wil me ‘onderwijzen’ in het wonder van liefde, zodat ik in alles wat ik zeg en doe spiegel ben van Uw menslievendheid, ook al is het vaak met vallen en opstaan. Dank U, Heer, dat U mij het eerst hebt bemind !

Lieve schreef op 16 december 2022 om 22:05

Het lezen van de teksten in het gastenboek doet mij zo´n deugd deze avond nu ik mij voorbereid om zondag opgenomen te worden in het ziekenhuis voor een operatie. Ik leg alles in de handen van Jezus. Bij Hem zoek ik kracht om wat ook komt in liefde te beleven. Het wordt misschien ook een tijd van bekering waartoe Johannes oproept. Ik neem ieder van jullie mee

Gertruida schreef op 16 december 2022 om 21:18

Johannes is de voorloper, Jezus is Groter, toen Johannes gevangen werd genomen twijfelde hij, bent u de Messias, hoe menselijk en herkenbaar, waar sta ik

Adriaan schreef op 16 december 2022 om 20:16

Mij treft een ernstige ziekte. Ik vraag me af waarom overkomt mij dit.

Ik heb de tijd genomen om het stil te maken in mijn hart. Ik zoek God die genezing, vergeving en beweging is en ervaar iets van de God die mij geneest van mijn vermoeidheid. Ook hoop ik dat God datgene wat daarin zondig is vergeeft.

Heer, wilt u mij genezen van de ongezonde cellen, dat ik herstel en weer in beweging kom. Wilt u bovenal vergeven wat niet goed was en geef dat ik mezelf kan vergeven. Het zal een doel en betekenis hebben. Heer, geef mij rust, inzicht en vertrouwen. Maar niet mijn wil maar uw wil geschiede.

De geboorte van het Kind van Bethlehem biedt troost. De herders zongen in de nacht.Maria ontving het kindeke Jezus, nam Hem in haar armen, wiegde Hem en legde Hem in de kribbe. Een Kind ons geboren, zoals wij geboren zijn. Hij herinnerde zich de goddelijke afkomst, de opdracht van zijn hemelse Vader en heeft ons voorgeleefd hoe wij kunnen liefhebben.

Nu zijt wellekome, Jesu lieve Heer
Gij komt van al zo hoge, van al zo veer
Nu zijt wellekome van den hoge hemel neer
Her al in dit aardrijk zijt Gij gezien nooit meer
Ky-ri-e-leis

Rijswijkse uitwisselingsgroep schreef op 16 december 2022 om 20:04

Uit de Rijswijkse uitwisselingsgroep:
• Je kunt met vallen en opstaan alle ontluistering om je heen doorprikken; er staat veel positiefs tegenover.
• Je kunt mensen dragen door te luisteren. Waarom herkennen wij het goede niet in iets of iemand? Vaak omdat we te zeker zijn van onszelf, van eigen standpunten. Luister, luister, luister!
• Goed leven is goed omgaan met de tegenstellingen waaruit het leven bestaat en waarmee we moeten leven. Wijsheid is de kunst van het juiste midden; tussen ascese en genieten, tussen actie en ontgoocheling tussen….
• Moederschap staat niet voor erfzonde, maar voor nieuw leven, nieuwe kansen…

Rijswijkse uitwisselingsgroep schreef op 16 december 2022 om 20:03

Uit de Rijswijkse uitwisselingsgroep:
• Ik ben een mens, dus een mens van God, dus waardig; maar ben me bewust dat ik niet volmaakt ben en dus Gods genade en roepstem nodig heb; dat God onder mijn dak is is de kern van mijn leven.
• Strek je armen uit voor zorg op je eigen pad; koester de verwachting dat het slechte overgaat en dat er zich altijd weer iets nieuws aandient.
• God is geen vertoornde God, maar een gekwetste en miskende God, die toch in ons is en met ons wil leven.
• Ik bèn arbeider bij de oogst; een gedoopte kàn niet anders! Dat God in mij handen en voeten krijgt is de kern van het geloof. Doe goed, doe liefde….
• Onze hoop bestaat uit mensen die zien wat er om hen heen gebeurt tn tocht blijven hopen en hun best doen dat het morgen iets beter wordt.

Rijswijkse uitwisselingsgroep schreef op 16 december 2022 om 20:02

Uit de Rijswijkse uitwisselingsgroep.
• In de droom van gerechtigheid vind je de weg naar God.
• Volgens Eckhart vindt de Godsgeboorte elke dag plaats – in jou!
• Er is geen stad van absolute vrede te vinden; we moeten het doen met het visioen van vrede, van Gods genade en roepstem om te zorgen “dat we het uithouden op onze barre tocht” (Oosterhuis).
• Vertrouw op God; zoek genade en levenskracht bij God.
• Helen door delen.

Hugo Delpasse schreef op 16 december 2022 om 18:45

De ganse retraite verwijst naar het Oude en Nieuwe testament. Uiteraard omdat deze geschriften de basis zijn van ons christelijk geloof. Maar deze geschiedenis is veel meer dan 2000 jaar oud. De tijden zijn sterk veranderd en daarom zou het nuttig zijn bepaalde punten te transponeren naar onze actuele tijd. Toch even nadenken hoe men deze oude teksten in verband kan brengen met de gebeurtenissen die zich in het niet zo rooskleurige “nu” afspelen.

Marie-Louise schreef op 16 december 2022 om 18:33

Is de tegenstelling tussen Johannes en Jezus zo scherp? Ik ga nog eens teruglezen. Johannes was er niet voor niets. Natuurlijk moet je altijd proberen vanuit liefde te handelen. Dat geeft meestal ook het beste resultaat. Maar schrijven in het zand, een liefdevolle blik, een bemoedigend woord als het om een dictator gaat? Of dichter bij huis: om iemand die goed geld verdient aan slechte levensomstandigheden van anderen? Gezagsdragers die liegen en discrimineren?
Geef ons een beetje van Johannes, God, en een beetje van Jezus. Een beetje van Maria en een beetje van Esther.

Malou schreef op 16 december 2022 om 17:28

In Johannes zie ik Gods vuur dat nooit zal doven. Het brandt fel en hevig. ‘Tijd om jullie te bekeren!’ een oproep van God.

In Jezus zie ik ook het vuur van God, minder hevig maar liefdevol en zacht. De keuze is aan mij. Keer ik mij tot God en ga ik mee in Zijn liefdevolle omarming of kies ik voor andere Goden want die zijn er met velen?

Mijn keuze staat al lang vast. Zonder Het vuur, hoe klein ook, heb ik geen leven.

Ik ben zo dankbaar voor dat vuurtje in mijn hart. In de stilte van deze avond brandt het als nooit tevoren.
Zo ontroerd ben ik dat dit aan mij mag gebeuren!

Agnes Erk schreef op 16 december 2022 om 16:52

Ik vind het nog altijd heel erg dat de roomse kerk nog steeds geen plaats geeft aan de vrouw in de kerk en ik begrijp niet dat onze bijna heilige paus dit niet kan veranderen. Wie of wat houdt hem tegen.
Als je van machtsverhouding spreekt, onze kerk is hier geen voorbeeld in.dat is spijtig, heel spijtig. Hoeveel godvruchtige vrouwen zijn zo niet in een hoek geduwd. Hoeveel vrouwen moeten nog steeds iedere dag diezelfde kerk haar kortzichtigheid vergeven en niet bitter worden.!
Dat moest even van mijn hart, omdat het toch indruist met wat Jezus verkondigt. Waar blijft de evenwaardigheid van de vrouw in onze kerk ? Kunnen we nog hopen op verandering ?

Hennie schreef op 16 december 2022 om 15:51

Door een toeval werd ik mij er van bewust, dat mijn schoenen, die schoenen zijn waarin ik zelf sta. Ik besef me, dat dit als kind geen aandacht heeft gekregen, nu we toeleven naar de geboorte van Het Kind in Bethlehem.
Ik wil hier in gebed al mijn aandacht op gaan richten.

lutgart verdonck schreef op 16 december 2022 om 15:22

In zijn ontmoeting met Jezus herkent Johannes de langverwachte…

Jezus is degene die leeft vanuit de liefdevolle verbinding met” de Vader”
waarin hij ons wil laten delen.

Kom in resonantie met mij en de Vader die in de hemel is…

Vera van hove schreef op 16 december 2022 om 15:08

Het is zo goed om met God te praten!En door geloof in Jezus de Vader te ontmoeten .Hoe rustig maken deze teksten ons!
Hoeveel liefde spreekt hier uit

Hans Winter schreef op 16 december 2022 om 14:26

recht
dat redding
naderbij brengt
wordt stralend gebracht,
zoekt zelfs een toevoeging
als het ware het broederlijk,
vol making tot heel wezen,
opdat deze mens in zicht
geraakt meerwaardig
zelf het licht zijn
betracht.

naar Jes. 56:1; Joh. 5:35-36; Mat. 5:16

Heidi schreef op 16 december 2022 om 11:49

Ik merk dat ik me te bekeren heb in mijn manier om met geld om te gaan. Ik ben té krenterig én vernauw daardoor mijn blik, mijn hart verhardt zich dan. Op deze manier laat ik het Kwaad toe. Het staat mijn ‘kleine goedheid’ in de weg, de Bron in mezelf stroomt dan niet meer… Om mijn kleine goedheid te onderhouden heb ik kleine schoonheid en zachtheid nodig. Alles wat dit bevordert is mijn geld dus waard.
Ik ervaar het als een medicijn tegen al de negativiteit die dagelijks op ons afkomt via de media.
EN, wat het belangrijkste is voor mij, ik herken er HEM in…het kleine goede.
Heer, bekeer mijn ‘gierigheidsdrang’ opdat JIJ alle plaats in mezelf mag blijven behouden en JIJ doorheen mij mag blijven stromen!
Je zal er je werk mee hebben, want mijn drang is hardnekkig ;)…maar schenk me de genade dat ik met Jouw genade mag meewerken!

Anita schreef op 16 december 2022 om 11:25

Ik blijf proberen rechtvaardig te zijn en het recht te handhaven. Zonder de leer van de liefde kan het niet lukken.
Alleen de wijsheid (van de Heer gekregen) is de nodige wat ik verwacht. Dan is het denk ik dichter bij wat Hij bedoeld van mijn leven.
Met de bescheidenheid wat ik ben, klein en niks bijzonders en 100% afhankelijk van de genade en gave van de Heer.
Sterk mij, begeleid mij, en houd mijn hand vast, vrijwillig heb ik gekozen.

Ghislaine schreef op 16 december 2022 om 09:53

“De redding die Ik breng is nabij” Alleen God kan me redden, zelf kan ik dat niet, maar ik kan wel meewerken met Zijn genade door te luisteren naar Zijn woord en ernaar te handelen.
Dankbaarheid omdat Jezus ons de weg naar de Vader getoond heeft: Jezus is de Weg, de Waarheid en het Leven, zijn leven en handelen nodigen mij uit en brengen mij in beweging om te leven zoals Hij het mij heeft voorgeleefd.

Machteld schreef op 16 december 2022 om 09:53

In het Nieuwe Testament komt ook een soms toornige God voor, lees bijv. de brieven aan de zeven kerken van Klein Azië in het boek Openbaringen (Apokalyps). God is hier niet mals voor de zeven kerken. Zie ook Jezus die de handelaars uit de tempel drijft, of wanneer hij de Farizeeën “addergebroed” noemt.
Toch wil ik mij overgeven aan een barmhartige God, uit geloof en uit genade. Ik schiet vaak tekort in liefde en vertrouwen in de Heer. Daarvoor wil ik vergeving vragen. “Ik geloof, helpt u mijn ongeloof.” Ik gooi mezelf in de armen van een barmhartige God, de God die als een Vader op mij wacht en me tegemoet rent, als ik naar Hem terugkeer. Dank u, God, voor uw barmhartigheid, ik zou niet bestaan zonder uw barmhartigheid.