Gastenboek

dorien schreef op 17 februari 2024 om 13:52

Nu weer weekend..vaker kom ik weer tot besef hoe snel de tijd toch gaat,Ook dringt t toch heel langzaam tot me door dat ik nog steeds de echte tijd van verdieping zoals het in de 40d tijd hoort te zijn nog niet geheel ben ingegaan.. Jachtig ,zoals het leven is word ik steeds meegenomen in de versnelde stroom van t leven..de dingen van alle dag,
Dat ik nu ff tot rust mag komen en me laten meenemen in de stroom van stilte en bezinning,, God helpe me daarmee!!

Hermaria schreef op 17 februari 2024 om 13:24

om bij jou te zijn

veertig dagen
afge’scherm’d
van werelds gedruis

is er stilte dan in mij
om zo licht en helder deze dagen vrijgevig te doorleven

opvallend innerlijk geklets
overstemt vooralsnog de stilte
op de achtergrond

jij mijn geliefde Stille
hoort mijn geleuter aan
en glimlacht licht

zal het er nog van komen
dat ik bij jou mijn Stille
een ogenblik eenvoudig stil kan zijn

toch mét mijn onrust ben jij bij mij

Petra schreef op 17 februari 2024 om 12:11

Hartelijk dank aan degenen die in het gastenboek geschreven hebben. Ik lees de reacties meerdere keren en heb er baat bij te voelen hoe anderen met deze digitale retraite omgaan. Ook dit is een vorm van bidden. Je bent niet alleen.

Hennie ten Klooster schreef op 17 februari 2024 om 11:27

Het voelt goed om aan te sluiten. Vanmorgen besefte ik me voor het eerst hoe ik me nooit in werkelijkheid heb weten te verbinden in het gebed. de Heere God had zich wel met mij verbonden, dat herken ik nu wel.
Alleen een kind begrijpt de wereld niet, als er niemand voor je was, om met je mee te reizen.
Vanmorgen voelde ik wel de verbondenheid in het samen bidden van het Onze Vader die in de hemel zijt.
Zelf denk ik, en besef ik mij nu ik er over ga voelen, dat het komt door dat ik in het dialect ben groot geworden, dat was mijn moeder taal. Maar in een kerk en op school sprak voor mij niemand een verstaanbare taal en gebedstaal.
Verbondenheid wil doorvoeld, gevoeld en beleefd worden.

Casimir schreef op 17 februari 2024 om 10:29

Sommige mensen hebben last van kwalen. Maar de vele mensen rondom ons doen het goed: ze zijn niet onderdrukt, ze beschuldigen niet, spreken geen kwaad en schenken de hongerigen voeding via het sociale zorgsysteem. Bovendien doen ze dikwijls ook nog vrijwillige bijdragen voor de vele oproepen tot steun voor zieken en mensen die het moeilijk hebben. We zien hierin de groei van het Koninkrijk Gods dat Jezus als blijde boodschap heeft aangekondigd. We zien de verbondenheid en samenwerking en de vele goede werken in onze maatschappij.

Elizabeth schreef op 17 februari 2024 om 10:24

Deze week wil ik opnieuw denken aan mijn naasten, ik wil zieken een bemoediging geven, bidden voor de vrede voor Jeruzalem, voor de mensen in de knel in de Gaza strook, in Oekraïne en ook voor de Russen.
De meditatie heeft me bewust gemaakt van het stil zijn voor God…

Vera Van hove schreef op 17 februari 2024 om 09:06

Deze retraite is een weldaad voor mijn gebedsleven.
Bekommerd zijn om de medemens heeft me het diepste geraakt
Ik bid U Heer.laat me een licht zijn dat niet in duistere triestigheid rond loopt,maar een licht ,als het blijde ochtendgloren

Jan schreef op 17 februari 2024 om 08:40

Ik heb het verlangen een licht in het donker te zijn en realiseer mij dat ik daarmee in mijn eigen huis mee moet beginnen in mijn relatie met mijn vrouw.

Marie-Louise schreef op 16 februari 2024 om 22:10

ja, die overvloed kan ik ervaren, maar nu zou ik met jullie allemaal willen bidden voor Navalny en alle andere dissidenten die zo moedig zijn ( geweest ) om alles te doen voor een betere, vrije wereld.

Olivia schreef op 16 februari 2024 om 21:31

Open je hart en ziel voor de Heilige Geest. Dankt de Heilige Geest voor elke nieuwe dag. Spreek de waarheid, wees goed voor iedereen. Werk samen , zodat iedereen er beter van wordt. Let op het welzijn van lichaam en geest. En neem de volle verantwoording voor al je daden.

“Jezus, help mij in deze Veertigdagentijd vrucht te dragen voor U.”

Madeleine schreef op 16 februari 2024 om 21:11

Mijn zus beseft het niet meer maar op een dag riep ze mij haar nood uit om te lachen en plezier te maken. Ja Heer ,doe alle zwaarte en somberheid uit mij verdwijnen. Leer mij weer lachen en plezier maken ,het weer aangenaam maken voor haar en hen die er zo naar snakken. Open mij ,ik bid er U om.

Ton schreef op 16 februari 2024 om 20:47

Ja, ik verlang er naar als ’n goed bevloeide tuin te zijn, als ’n bron die nooit op droogt. Tegelijkertijd zie/voel ik m’n onafheid; m’n traagheid; m’n “ja maar..”. God kom me tegemoet; ontsteek het verlangen, dat Uw bron gaat vloeien en water geeft aan hen die het nodig hebben..

Gerda schreef op 16 februari 2024 om 20:42

In moeilijke momenten doorzetten ook als er veel zorgen zijn. Even in de kerk binnengeweest tijdens de wekelijkse marktdag. Een gebed zeggen en denken aan anderen.

gerrie smulders(73jr) schreef op 16 februari 2024 om 19:26

k vind k heel verdrietig te merken mijn ervaring niet te kunnen bespreekbaar maken met vrienden, kennissen
van wie k dacht zat zij al verder zijn dan k in het bidden, zoeken en het vinden van God. k vind t wel fijn/goed, nu ietsje beter te wéten, waarom ik kennelijk niet iemand ben die samen met deze vrienden, kennissen, graag bidt, lacht, huilt, kortom LEEFT.

Gertruida schreef op 16 februari 2024 om 17:23

Voor alles is een tijd, de 40 dagentijd is voor mij een tijd van bezinning en reflectie. Welke stenen belemmeren mijn Hart? Boosheid, Teleurstelling, Zorgen!!! Ik probeer en overweeg te zien waar ik tekort schiet. Help mij deze stenen weg te rollen. Gisteren mijn lieve broer bezocht, hij woont in een GGZ tehuis en is al meer dan 50 jaar ziek, hij was blij mij te zien, een omhelzing zegt vaak meer dan woorden, hij toonde broos en kwetsbaar, kunt u zijn hart openen en hem laten ervaren dat hij uw geliefde kind is.

AgnesErk schreef op 16 februari 2024 om 17:23

Blijven geloven en hopen in een betere wereld.
Blijven geloven in het goede.
Toch het lijden van oa. de oorlogen niet vergeten. Solidair zijn deze vasten, maar hoe ?

Hermaria schreef op 16 februari 2024 om 17:16

mag ik het omdraaien
mijn zijn
mijn steun
aan de ander
zelfs mijn beroep
bestond hieruit

mag ik het omdraaien
kan ik de ander er laten
zijn voor mij
kan ik dit ontvangen
hoe moeilijk is het soms
en toch…

en toch dat verlangen
naar het er zijn van de ander
voor mij

bij nood in mijn rimpelingen
van de ouderdom zal dit ons
gezamenlijk leven heiligen

kan het zijn dat oprecht ontvangen
ook een zweem van schenken heeft

ja laten wij in tederheid
schenken én ontvangen

verdonck lutgart schreef op 16 februari 2024 om 15:09

Vasten is zien dat onrecht bij mezelf begint.

Lege woorden,beloften gebroken,in oorlog,
recht en waarheid ver te zoeken.
De schepping zucht.
Vervuiling van geest en ziel.
Onrecht valt in mijn ziel.

Verlangen naar redding en vrede.
Jezus heelt mijn gewonde hart,
verbreekt de kettingen van onrecht.
Zoek in mijzelf een heilige plek,
bevrijding van alle verslavingen.
Verlangen naar de eenvoud van leven van lichaam en ziel.

Maria schreef op 16 februari 2024 om 13:48

Houd ik mensen vast in een misdadige relatie?
BAM!!!Daar sta ik met mijn barmhartige God.

Rene schreef op 16 februari 2024 om 13:47

Het is een weg van vallen en weer opstaan om de steen voor mijn hart telkens een een stukje weg te rollen en mijn bevrijding door God meer en meer te ervaren.De retraite doet mij spiritueel werken. Dankbaar daarvoor om kontakt met God te moge meemaken.

Kees schreef op 16 februari 2024 om 13:23

Twee begrippen bleven bij mij hangen: ” Eenzaamheid en Relatie met de Schepper “. Kort na de ingebruikneming van het werk “Kijk Uit Attention” van de Noordwijkse kunstenaar Krijn Giezen in het beeldenpark Kröller- Müller , heb ik dit werk, een soort trap naar de hemel, beklommen. Er staat geschreven: “Niet van brood alleen leeft de mens, maar elk woord dat komt uit de mond van God”. Ik werd door dit kunstwerk op de proef gesteld, beklom de grijze betonnen trap op zoek naar het Hogere. Boven aangekomen werd ik eerst door angst bevangen, toen ik enigzinds gewend was aan de hoogte spreidde onder mij het zanderige landschap zich uit. Ik was niet alleen, mogelijk was ik door de Geest geleid om op deze manier van de Schepping te genieten en dichter in relatie met de Allerhoogste te komen.

Godelieve schreef op 16 februari 2024 om 13:14

De arme, de behoeftige moet ik niet ver van mij zoeken, die leeft in mijn onmiddellijke omgeving. Dikwijls geef ik daar niet voldoende aandacht aan. Vergeef mij Heer. Vanuit uw nabijheid wil ik meer attent zijn, mezelf niet op de eerste plaats zetten. Dank Heer voor dit inzicht.

Casimir schreef op 16 februari 2024 om 11:03

‘je bekommeren om je medemensen’
Mijn medemensen ontmoet ik meteen in mijn onmiddellijke en dan iets verdere omgeving. Dit betekent dat ik het geluk heb niet eenzaam te zijn. Heel dankbaar voor zoveel nabijheid. Daar moet ik mij heef goed bewust van zijn, ook dat ik omgeven ben van alle andere retraitanten, met dezelfde bekommernis. We vormen een netwerk onderling en met alle mensen die op een of andere wijze dezelfde gesteltenis hebben van dankbaarheid voor zoveel verbondenheid. Ik vraag me af wat ik kan doen voor mensen in nood, die eenzaam zijn. De Heer zal het mij laten weten.

Frits schreef op 16 februari 2024 om 10:19

Het is weer een zegen ook in deze vastentijd Ignatius retraite te kunnen meemaken

Truus schreef op 16 februari 2024 om 09:50

Vasten denken we vaak aan allerlei dingen om niet te doen of minder te doen. In deze overdenking komt naar voren om juist allerlei dingen juist wel te doen, je kunt in je eigen buurt beginnen. Praktische hulp.

Vera van hove schreef op 16 februari 2024 om 09:21

Ik dank de Heer ,voor wat er in mezelf veranderd is.Ik voel me heel sterk bekommerd om een medemens. Het enige wat ik kan doen is bidden,God smeken om verandering te brengen in het leven van die mens
En God danken ,steeds opnieuw ,Vooralles wat Hij doet voor ons.

Franca schreef op 16 februari 2024 om 08:54

De drukte ontlopen en al wat mij van de Heer verwijdert loslaten..is mijn intentie nu.
Die gedachten in mij die constant een appel op me doen.. tot zwijgen brengen

Nelleke schreef op 16 februari 2024 om 08:42

“Laat me zien Heer wat in Uw ogen voor mij een “misdadige keten van mensen” zijn”
I.i.g. wil ik meer omzien naar mensen die me misschien moeite geven om hen met Uw ogen te zien..Stuur ons de mensen die door ons gekleed en gevoed kunnen worden..misschien ook met woorden van heling of gewoon met financieën?
Geef inzicht Heer!…
Bedacht net..als door deze retraite alle deelnemers door U in beweging gezet worden…wat zal dat al een verschil maken in onze samenleving!
Shalom

Remy schreef op 16 februari 2024 om 07:40

Er is een soort nieuw inzicht en verbinding met Jezus en zijn zicht op vrijheid, geweten en liefde binnen gekomen, dat mij diep ontroerde, raakte en waardoor ik hopelijk de komende tijd nieuwe stappen kan zetten. Ik bid om bestendigheid van de ingeving en de beweging van de ziel.

Maria Teofila Engelina Marieke schreef op 16 februari 2024 om 07:23

Eenvoudigweg dankbaarheid tonen aan U
U biedt de kans mee te groeien tijdens deze 40- dagenretraite

Altijd zeggend in Dienst van mijner Schepper;

‘Ik ben hier niet gekomen om gediend te worden’.

Mocht ik hierin ergens op de weg tekortkomingen aan het daglicht hebben gesteld daarvoor mijn nederige excuses.

Linda schreef op 16 februari 2024 om 05:50

Aan het begin van het jaar hen ik heel bewust mijn leven in Gods hand gelegd. Wijst U de weg maar. Dat heb ik geweten, God leidt mij weg van de comfortzone. Maar bewerkstelligt ook genezing en verruiming van mijn hart naar anderen. Laat mij trouw zijn, Heer, en verder groeien in geloof in deze veertig dagen.

Anita schreef op 16 februari 2024 om 05:11

Ik heb nooit eerder aan gedacht dat ik een relatie of mensen vasthouden als misdadige keten.
Ik ga in deze retraite meer daar over nadenken.
Ik hoop dat ik de wijsheid in het begrijpen en een andere kijk van vasten zoals bedoel uiteindelijk dichterbij kan benaderen.

Olivia schreef op 15 februari 2024 om 22:37

Met elke dag een moment van bezinning, werk je mee aan een betere wereld, voor jezelf en voor anderen.

Heer Jezus, dank U voor Uw Heilige Geest, die mij de kracht en de genade schenkt.

Marie-Louise schreef op 15 februari 2024 om 21:57

Na een mooie oecumenische Aswoensdag viering gisteren, nu deze tekst, die we ook gisteren lazen. Dat er van me gevraagd wordt iets te dóén deze 40 dagen spreekt me ook vandaag aan. Waar wacht ik op? Ik neem me voor om te achterhalen hoe ik in dialoog kan gaan met mensen van allerlei geloven. Ik kom ze niet vanzelf tegen, niet zomaar in de wijk of bij activiteiten. Ik begin met me aan te melden voor een nieuwsbrief. En dank Je voor de inspiratie.

Madeleine schreef op 15 februari 2024 om 21:48

5 tips om je hart te openen
• Onbaatzuchtigheid. Geef meer van jezelf. …
• Vergeving. Niets heelt je hart en innerlijke rust beter dan vergeving. …
• Dankbaarheid. We willen alsmaar meer. …
• Begrip. Wees empathisch, heb begrip en toon compassie. …
• Speel. Niets is zo mooi als de onschuld en het plezier van een kind.
Heer Jezus, met de twee laatsten ga ik beginnen. Naar U wil ik kijken, Zijn zoals U tussen de mij gegeven mensen. Leer mij Heer, ik heb nog zoveel te leren!

Bart Krijnen schreef op 15 februari 2024 om 21:11

Ik probeer vaak te luisteren naar Gods stem in mijn leven en die ook te bevestigen en zo probeer die ook door te geven aan anderen door dankbaar te zijn, atent te zijn en anderen goede woorden van welkom in ons rusthuis zeker te aanvaarden, maar dat ik tevens ook blij ben zoals vandaag, dat mensen hier kunnen komen (hun intrek nemen) om een liefdevolle gemeenschap te ontmoeten en zo stenen van wachten en ongeduld kunnen verwijderen en zo op handen gedragen kunnen worden, omdat het thuis bij het ouder worden niet meer gaat of kan en de steen van droefheid is wegegnomen bij hen of haar. Zo blij en gelukkig was zij dan ook vandaag alsook ik met dank ook aan God. Amen.

Martine schreef op 15 februari 2024 om 20:08

Ik keek er zo naar uit om deze 40-dagentijd te kunnen starten met een avondviering. Door een fout uur in het parochieblad kwam ik er op het einde aan. Ik was er echt de kluts van kwijt. De drukte van vandaag maakte het mij pas mogelijk om nu aan deze retraite te beginnen. Toen kwam ik de hoop tegen en de rust komt nu langzaam weer in mijn hart terug. Ik hoop dat ik Gods stem weer spoedig kan horen.

Hermaria schreef op 15 februari 2024 om 19:59

wat moet ik
wat zal ik
vanmorgen afspraken
had dingen te doen
dan belt een geliefd mens
om hulp: boodschappen

wat moet ik
wat zal ik
ik kan niet
bezet

bezin
wat is liefde
verschuiven die boel
en boodschappen doen
vervolgens een dikke knuffel
dit is léven

Hermien Gorlitz schreef op 15 februari 2024 om 19:25

Door omstandigheden vond ik het afgelopen jaar heel moeilijk om God te zoeken in gebed. Het niet meer ‘thuis’ voelen in de eigen kerk speelde daar een belangrijke rol in. En toen kwam gisteren de roep van de Heer: “Keer terug bij Mij, je God, want Hij is liefdevol en genadig”. Dat hakte er wel meteen in en ik heb het niet droog gehouden. Ook vandaag kon ik het niet droog houden! Kiezen voor het leven is makkelijker gezegd dan gedaan. Maar God verzekert mij dat Hij met mij meegaat, altijd, overal, in alle omstandigheden. Hoewel ik in de stilte tracht Zijn stem te horen, ben ik verzekerd van Zijn grote Liefde voor mij. Deze retraite helpt mij weer om gebedstijd/stille tijd vrij te maken!

Ton schreef op 15 februari 2024 om 18:16

Als ik maar brood heb; als ik maar onderdak heb en gekleed ben. Zo doe ik het toch vaak. Heer, trek me open naar de naaste zo dichtbij; dat ik het zie, voel en er voor hem of haar ben..

dorien schreef op 15 februari 2024 om 16:58

Er is zoveel in dit leven dat mij bezighoudt. Maar probeer me te richten op de positieve dingen die inspirerend werken..Hoe ouder ik word, hoe meer t besef groeit naar dingen die het leven zinvol maken.Daarom is mijn hoop om in deze 40 dagen genoeg te ontdekken om dit waar te maken.We bidden daarom dat deze genomen stap ons mag helpen beter tot het besef te komen dat God altijd en overal met ons is, we moeten het alleen maar willen zien…veel devotie aan jullie allen toegewenst.

Rene schreef op 15 februari 2024 om 16:52

De viering van Aswoensdag gaf een innerlijke rust. Midden in de week zo stilstaan dat drukke zaken in hoofd en hart werden gerelativeerd veranderd in een vredig gevoel.

Casimir schreef op 15 februari 2024 om 13:51

De Heer nodigt uit langs mensen. Hij neemt het initiatief en brengt de gedachte mee te doen met de veertigdagen retraite. De gedachte, de uitnodiging komt ongevraagd. Ik ben dankbaar voor deze toevallige resonantie: ik krijg iets en ik geef iets terug. Resonantie transformeert. Ik bid om openheid en ontvankelijkheid om geraakt te worden door dagelijkse ervaringen van resonantie met alle mensen, de natuur en heel de wereld. Het is een Kracht groter dan mijzelf: de ervaring van de Heer.

Godelieve schreef op 15 februari 2024 om 13:40

Vandaag is er strijd tussen ontmoedigd zijn en vol vertrouwen naar de toekomst kijken. Ik kies voor het vertrouwen. Dat leg ik in uw handen Heer. Met uw genade is alles mogelijk. Dank u.

Gertruida schreef op 15 februari 2024 om 12:48

“Een afspraak met God maken, een eyeopener De Heer wacht op mij”Ga trachten om vaste ipv losse gebedsmomenten af te spreken. Een uitdaging: alles loslaten en uit mijn handen laten vallen om op gezette tijden bij u te verwijlen, mijn nood, mijn kommer en kwel bij u brengen en trachten het bij u te laten, zodat er meer ruimte gaat komen voor licht, voor danken, vertrouwen en lofzangen.
“Luisteren gaat altijd aan vragen vooraf” “Gebed is altijd een reactie op God, in alle gevallen neemt God zelf het initiatief”
Prachtige citaten, wat een wijsheden, laat het op mij inwerken.
“ Keer tot mij terug”, Ik heb mij niet van u afgekeerd, echter kan mij wel verder bekwamen om met heel mijn Hart bij u te zijn.

lutgart verdonck schreef op 15 februari 2024 om 11:55

Kiezen voor het leven.

In de mist van het leven mag ik hopen,verwachten,uitzien
naar wat er op mijn pad komt en naar het moment dat de mist zal optrekken.
Hopen is loslaten en mijn lege handen opheffen naar God.
Hij weet wat goed voor mij is.
Hoop is de brandstof voor mijn ziel.
Hoop geeft mij moed,verwachting,wilskracht,vitaliteit,
zonder hoop voel ik mij zielloos en dan heb ik een hopeloze blik.
Hoop doet mij verwachten tegen alle verwachtingen in.
Een vuurtje van hoop diep in mij.
Ik wens dat hoop als laatste sterft in mij.

Cilia schreef op 15 februari 2024 om 11:30

Ik spreek Jezus/God in mij aan, wat er nu in mij beweegt en luister in de stilte van zijn stem.
In deze leegte IS Hij.
Dank je!

Elly verleysen schreef op 15 februari 2024 om 10:37

In deze onzekere tijd van oorlog en geweld moeten we ons kunnen vastklampen aan ons geloof en bidden dat er snel vrede komt

Elizabeth schreef op 15 februari 2024 om 09:13

Voor de 2e keer doe ik mee, gisteren naar een dienst geweest (Aswoensdag), voor het eerst (ik ben protestant), geleerd los toelaten, mijn leven opnieuw in Zijn handen leggen.

Joke schreef op 15 februari 2024 om 08:52

Moeilijk, om in deze tijd te lezen over “het land dat Ik u wijs”. Daar woonden immers al mensen! Mijn gebed vraagt om niet al te dankbaar te zijn voor mijn welvaart en welzijn, maar kritisch te bezien, wie ik er mogelijk mee tekort doe. God is er immers ook voor hen!