Gastenboek

Cilia schreef op 19 februari 2024 om 16:25

Mij treft vandaag sterk:” Alles wat jullie gedaan hebben voor een van de geringste van mijn broeders of zusters, dat hebben jullie voor Mij gedaan.” Jezus stelde mij aan om Zijn handen, hart, stem, geduld, medeleven… te worden. Hij ging met mij daavoor op pad en zo kon ik het zijn voor Zijn mensen, om niet.
Dit maakt me zo gelukkig!!!Dank Jezus

Gertruida schreef op 19 februari 2024 om 15:08

De Heer trekt met mij op, is mijn reisgezel, mijn wijze vriend. Hoe meer stenen in beweging worden gezet, hoe meer licht er kan gaan schijnen, dit mag ik uitdelen. De kleinkinderen logeren bij ons, wij maken er een fijne tijd van: naar het kapelletje een kaarsje opsteken bij Maria, speeltuin, stoep krijten, bibliotheek, kinderboerderij, en bovenal lekker onbezonnen spelen.

lutgart verdonck schreef op 19 februari 2024 om 15:02

Onze Vader,

God die ik door Jezus, Vader mag noemen,
Uw naam is heilig.
U bent de Bezieler van de schepping.
Vestig Uw Rijk Gods hier op aarde zoals in de hemel.
Dat Uw wil en de onze mag samenvallen.
Schenk ons dagelijks het brood voor lichaam en ziel,
om te delen met elkaar.
Dat iedere stap die wij zetten tot vergeving mag zijn
en dat wij op zoek gaan naar het goede.
Laat er vrede komen in de naam van Jezus.
Ik neem mijn gebed ter harte in de naam van Jezus.
Amen.

Magda schreef op 19 februari 2024 om 13:33

Het beeld van de uitkijkende Heer die geduldig op mij wacht trof mij diep…
Daarom ben ik blij dat Hij met me meegaat op het pad dat ik moet gaan. Hoewel ik vaak twijfel…zal Hij er altijd zijn…

Astrid schreef op 19 februari 2024 om 12:31

Zo beeldschoon, ik hoef niets te doen, ik hoef niet te werken om God’s genade te ‘verdienen’, om Zijn liefde te verdienen… Ik krijg het om niet, omdat ik Jezus als mijn Heer en Heiland heb aangenomen. En dan die liefde, geen gevoel maar daadwerkelijke actie. Doen…als voor Hem.. mijn levensdoel!

Vera Van hove schreef op 19 februari 2024 om 11:41

Hoe dicht is Jezus bij ons.Dichter dan wij durven dromen.En het minste wat we voor onze medemens kunnen doen,is alsof we Jezus zelf dienen.Heo beter ik me daar van bewust ben,hoe meer ik rond kijk,voor wie ik iets kan doen
De Heer wil ik dienen in alles wat ik kan doen

Martine schreef op 19 februari 2024 om 11:21

Ik denk dat ik nog steeds mijn best doe om aan u wereld te werken. Ik zie zo veel dingen dat ik zou kunnen helpen verbeteren, maar ik voel mij zo moe. Ik doe steeds voort, maar de glimlach er bij valt mij zo moeilijk. Help Heer, laat mij niet opgeven.

AgnesEk schreef op 19 februari 2024 om 11:16

Ik voel een grote teleurstelling over de mensheid in mij. De barbaarse wapens zijn weer van onder het stof gehaald. Die teleurstelling is voor mij een grote steen die mij belet stil en vredig Gods aanwezigheid te zoeken en te vinden.
Ik voel mij ontmoedigd, ook over mijn eigen liefdes bekwaamheid, en dat is een bekoring die mij weg trekt van Zijn vrede,
Daarom Heer God, loop aub met ons mee, verlaat ons niet. Wij hebben U nodig.ik heb U nodig.

Hennie schreef op 19 februari 2024 om 10:54

Vannacht had ik een droom, ik was op een scheepswerf, en er was een opdracht, om een boot te bouwen. En ik voelde dat de opdrachtgever een serieuze en betrouwbare man was, dat de opdracht gever zich niet uit het proces zou terug trekken.
En wat later voelde ik dat God te vertrouwen is,en dat de Vader mij bij zijn hand neemt, na mijn gebed, dat ik er naar verlang dat Hij mij bij de hand neemt. Dat ik in de hand van de Vader mijn hand in vertrouwen kan en mag neerleggen.

Marieke schreef op 19 februari 2024 om 10:48

Vanmorgen heb ik gebeden voor de moeder en de vrouw van Aleksei Navalny. Als vanzelf ging mijn gebed toen naar Poetin. Ik vroeg God om zijn hart te openen en Zijn licht erin te doen schijnen, zoals Hij dat ooit bij Paulus deed toen hij de joden vervolgde.

Casimir schreef op 19 februari 2024 om 10:47

Dit is een oproep om God niet te zoeken in den Hoge maar Hem te vinden en te dienen in elke mens die we ontmoeten, ook de geringste. In elke mens is een kracht die hem overstijgt. Die Kracht vinden we in het contact met andere mensen. We krijgen iets en we geven iets terug. Die Kracht transformeert: na elk goed contact zijn we een beetje gelukkiger en in staat het leven vertrouwvoller tegemoet te treden. Er is resonantie: samen trillen.

Godelieve schreef op 19 februari 2024 om 10:23

Mijn leven staat in dienst van de gemeenschap waarin ik leef. Ik probeer mijn talenten zo goed mogelijk ter beschikking te stellen van elk afzonderlijk. Dat geeft mij vreugde. Toch zijn er ogenblikken dat ook ikgerichtheid zijn kop opsteekt. Vroeger werd ik daardoor soms ontmoedigd, maar nu leg ik dat gewoon in de handen van de Heer, die mij liefheeft zoals ik ben, met mijn goede en minder goede kanten. Dat vervult mij met grote dankbaarheid.

Jeannine schreef op 19 februari 2024 om 09:48

Dag lieve mensen allemaal. Door jullie reacties op de vragen heb ik heel veel sterkte ontvangen, want alles waar ikzelf mee in de knoop zit herken ik bij jullie ook. We krijgen een goede vasten tijd door elkaar te steunen. Heel veel liefs en succes.

Nelleke schreef op 19 februari 2024 om 08:23

“Hij wil niets liever dan ons nabij zijn”. Hij, de heilige God( vlgs. ex.) mij nabij?
Wat een wonder, wat een genade als ik bedenk hoe “onheilig”ik ben…En dat hij mij/ ons wil inschakelen om anderen Zijn liefde te betonen!Wilt U laten zien Heer wie vandaag ” de minste van
Mijn broeders” zijn ..?om liefde aan U te betonen?En vergeef al de keren dat ik daar geen zin in had maar m.n eigen ding wilde doen!
Shalom!

Martine schreef op 19 februari 2024 om 00:49

Dankzij deze retraite kom ik meer tot bij mezelf ipv te crossen in deze drukke wereld, waarvoor hartelijk dank.

Monique schreef op 18 februari 2024 om 21:35

Opgevoed met de woorden God straft. De angst voor God en de dood beheersen mijn leven. Door mijn zonden wordt die angst telkens opnieuw gevoed. In de biecht is er vergeving en kan ik weer opnieuw beginnen maar ik verval telkens weer in dezelfde zonden. Dat drukt als een steen op mijn hart. Heer zend Uw Heilige Geest en help mij zodat de steen ook voor mij wordt weggerold en ik Uw liefde mag voelen. Dank u God voor alle genade die ik ondanks mijn zonden mag ontvangen geef mij een boetvaardig en zuiver hart dat kan vergeven en liefhebben

Madeleine schreef op 18 februari 2024 om 21:21

Ja Heer, ga met mij mee om mij gerust te stellen .Wees mijn tochtgenoot, bevrijdt mij van alles wat op mij weegt en obstakels vormt om ten volle gelukkig te zijn. Heer, U was toch mijn tochtgenoot…Kom U weer bij mij voegen. Mijn hart en heel mijn wezen zien hunkerend naar U uit…

Cilia schreef op 18 februari 2024 om 21:15

Ook ik mocht ontdekken hoe persoonlijk en intiem God met mij wenst om te gaan, niet alleen nu, maar hij is in mij en ik in God, Hij is bereid altijd mee te gaan.
Ik kom soms ook in de woestijn. Maar als het de Geest die mij erin dreef, is Hij het om erdoor te gaan. ‘Erover of erdoor maar nooit ervoor’. Dit is al sinds min 15j mijn leitmotief.
Ik weet dat de Geest sterker, doortanstender is dan de Satan
Ik vertrouw en voel aan da engelen mij leidde en mij bedienden.
Dank voorzienige God!!!

Marianne schreef op 18 februari 2024 om 21:10

Deze dag brengt me rust

Olivia schreef op 18 februari 2024 om 21:10

Laat ons geloven dat we samen bereid zijn om ons in te zetten voor een betere wereld, zoals God die voor gedroomd heeft. Geloof God als, een Bron van alle mensen, en leven op aarde. We hebben de aarde maar in bruikleen gekregen.

Marie-Louise schreef op 18 februari 2024 om 20:24

Goede God, er is veel ellende in de wereld. Meer dan ooit, lijkt het wel. En toch voelde ik vandaag geluk. Op een wandeling in de stromende regen, toch gewoon samen op weg gegaan. In een gesprek met een vriendin. En net, biddend in de woestijn, een groot contrast met alle nattigheid vandaag. Wat ik nodig heb ? Stilte en vreugde. Daarmee kan ik leven en nog wat delen ook. Dank daarvoor.

Ton schreef op 18 februari 2024 om 19:29

De momenten waarin ik tekort schoot in m’n liefde..; het zijn er veel.. Soms gaat het goed..; het goede woord op het goede moment, ja, Heer, ik voel dat U daar bij bent..

Roel Knol schreef op 18 februari 2024 om 19:25

‘Moet ik dan zelf meegaan…’. Daar bleef ik hangen. Altijd heb ik dat uitgelegd als een soort vermoeide uitroep. Na alle weerleggingen en bezwaren van Mozes roept God als het ware uit: ‘Lukt ook dat niet alleen? Moet ik ook daarbij helpen?’
Door de uitleg van vandaag zie ik ineens de liefde van God die hieruit spreekt. Wat heb ik het toch al die jaren verkeerd geïnterpreteerd. En wat is God toch groot in Zijn Liefde!

Gertruida schreef op 18 februari 2024 om 17:53

40 jaar werden Mozes en zijn volk op de proef gesteld in de woestijn, met vallen en opstaan vervolgde het volk hun weg, God trok met hun mee en zorgde voor hen. 40 dagen verbleef Jezus in de woestijn, de engelen dienden hem, vertrouwend op de Vader en gesteund door de Heilige Geest, kon hij de beproevingen weerstaan. Vanochtend kregen wij onderricht van bisschop van de Hende, gevolgd door aanbidding van het Allerheiligste en daarna het vieren van de eucharistie. De vastentijd, een tijd van inkeer, van beproevingen en reflectie. Onderweg naar het beloofde land, een nieuwe kans, elke dag weer, vallen en opstaan. God trekt mij op en ik bid om de Heilige Geest dat ik gesterkt uit deze tijd mag komen.

Machteld schreef op 18 februari 2024 om 17:36

Heilige Geest van God, help mij om geen kwaadsprekerij en beschuldigingen te uiten, noch met mijn lippen, noch in mijn hart. Help mij om te vergeven. Vader God, waak over mij en help mij een goed bevloeide tuin en bron van leven te zijn voor anderen. Help mij Uw liefde voor mij door te geven aan anderen. Alleen liefde is levengevend.

Machteld schreef op 18 februari 2024 om 16:45

Wat ik nodig heb om aan de verzoekingen van Satan te weerstaan, is de liefdevolle aanwezigheid van God en de kracht van de Heilige Geest. Dat leert deze retraite mij vandaag.
Vader God, wandel met mij hand in hand opdat ik kan leven als een goed mens. Heilige Geest geef mij de kracht om te handelen naar Gods wil in alledaagse situaties. Amen.

Hermaria schreef op 18 februari 2024 om 15:36

blijf bij mij
juist in dit moeilijke nu
blijf bij mij

de kaars licht de icoon op
jouw beeltenis verlicht
vertroost mijn hart

alleen mijn vertroosting
biedt meer verzachting
wanneer allen vertroost worden

blijf bij ons Geliefde
in ons samen-Leven
blijf bij ons

Marianne schreef op 18 februari 2024 om 13:40

De roep was heel indringend.

Hennie schreef op 18 februari 2024 om 13:27

Dat de Heere God zo groot is, en dat Jezus voor iedereen is gekomen. Ik kon het ook niet geloven als kind,
alleen maar het gevoel dat het zo hoorde, maar God em liefde kende ik ook niet. En nu ben ik zo dankbaar te
kunnen voelen en begrijpen dat ik het als kind ergens wel geweten heb, maar dat daar geen enkele ruimte of inzicht was.
Ik begrijp dat ik mezelf niet meer geloofde, en hoe moet je dan in Jezus geloven, maar nu gebeurd het dat het stapje voor stapje wel allemaal ineens meer en meer waar is.
En dat Hij met ons meereist, en mij bij de hand neemt, en er altijd bij geweest is.

Ik weet nu sinds kort dat dit wel een naam heeft; ‘Transgenerationeel trauma. Wat in de familie niet is verwerkt, aan verlies en rouw verwerking, moet door een volgende generatie alsnog aan het licht worden gebracht.
Deze 40 dagen zijn mij tot bewustwording nu plotseling aangereikt, om hier in gebed te gaan, en in de stilte.

lutgart verdonck schreef op 18 februari 2024 om 11:36

God wil U met mij meelopen?

Wil U met mij meelopen,als ik in de stadsdrukte moet zijn?
Liever ben ik met U in de stilte van de natuur waar ik de
ritselende geluiden van het verborgen leven nog kan horen.

Wil U met mij meelopen,als mijn ogen last hebben van kunstlicht,
reclameborden die schreeuwen om aandacht waar ik geen schoonheid in kan vinden.
Liever ben ik met U in het ochtendlicht dat mij zacht wakker kust of
in de avondschemering bij kaarslicht.

Wil U met mij meegaan als ik eenzaam ben,geen klankbord kan vinden.
Liever ben ik in mijn binnenkamer waar ik bij mezelf kan zijn en
U kan horen spreken zonder woorden en er echt mezelf mag zijn.

Marlene schreef op 18 februari 2024 om 10:19

Ik probeer de Heer voortdurend te zoeken om mij te laten vullen door Zijn liefde en barmhartigheid. De sacramenten zijn daarbij mijn grote houvast, in het bijzonder het vieren van de dagelijkse H. Mis. Ik mag daarbij niet vergeten met het aanroepen van de Heilige Geest om mij te leiden bij alles wat ik zeg, denk en doe. ❤️‍🩹

Vera van hove schreef op 18 februari 2024 om 09:14

Ja Heer ,kom met me mee.Uw aanwezigheid Heer,kan ik soms sterk aanvoelen Heel m’n kamer is vol van U.Wat kan een mens nog meer verlangen dan naar u Heer In alle omstandigheden is de Heer ons nabij.
Het is goed om de Heer te danken,te blijven danken,voor al het goeds dat wij mogen ontvangen

Jeannine schreef op 18 februari 2024 om 08:03

Wat ik sterk en mooi vind, dat we om genade mogen vragen om het niet alleen te moeten dragen. Op die manier groeit onze relatie met God alsook met onze medemens. Hoopvolle 40 dagen tijd.

Heleen schreef op 18 februari 2024 om 07:59

De steen is weggerold en daardoor stroomt Gods Licht in mijn hart. Daar moest ik tijdens mijn stille tijd aan denken n.a.v. de retraite van vandaag.

Een hele mooie shalomtijd gehad met Hem. Ik kreeg daarbij het volgende Johannes de Heerlied (denk ik) in mijn hart die mij kracht geeft voor deze regenachtige dag:

Ik wandel in het licht met Jezus https://m.youtube.com/watch?v=v0IWspsRFlg

Trees schreef op 18 februari 2024 om 07:22

Lieve Jezus Dank u wel voor deze morgen .Dank u voor de fijne vieringen hier in huis .Want in de sacramenten vind ik mijn kracht .Leer mij een beter mens te worden en goed te zijn voor de ander Trees

Cilia schreef op 17 februari 2024 om 23:58

Ik leer in mezelf waar ik hinder ondervind van beschuldigingen en kwaadsprekerij?
Waar roddel is, probeer ikalles voor mij te houden. er is in mij een grote nood om ‘leeg’ te zijn ‘in de bron van leven te zijn’. Arm zijn ben geest, ik voel me dan rusti,g mijn ademhaling ; ‘de Geest’ in en uit laten gaan. Dank je Geest van de ENE.

Nelleke schreef op 17 februari 2024 om 23:06

Ik heb het nodig om me bewust te zijn dat Crhistus mijn weg al gegaan is, dat ik met vallen en opstaan Hem mag navolgen, levend in Zijn liefdevolle en niet veroordelende nabijheid, te leven met de leefregels die gegeven zijn om ons te beschermen, vanuit Zijn opstandingskracht, steeds weer opnieuw Hem toegewijd..
Dat vraagt ook discipline..om keuzes te maken.
Shalom deze nacht..

Marie-louise schreef op 17 februari 2024 om 22:21

God ,
Ik ben heel klein tegenover U . Toch probeer ik elke dag iets positiefs te doen voor andere .

Niet steeds makkelijk en toch moeilijk gaat ook .
U geeft me die kracht om elke dag opnieuw te beginnen.

Dank u hiervoor

Luc schreef op 17 februari 2024 om 22:12

Al zo lang ben je bij ons gekomen

en toch leeft vrede alleen nog maar in onze dromen

Kom in ons binnen omvorm ons langzamerhand

Geef dat onze lamp van liefde brandt

en rol de steen weg van onze binnenkant

Ton schreef op 17 februari 2024 om 22:01

Mij lukt het niet om steeds aan de verleidingen het hoofd te bieden. Ik leg het dan maar voor aan de Heer. Het troost en helpt me dat we hier samen onderweg zijn..

Madeleine schreef op 17 februari 2024 om 21:30

https://youtu.be/2j24nVIpm6Y
U bent welkom in dit huis!

Bart Krijnen schreef op 17 februari 2024 om 20:25

Vandaag heb ik veel moeite om me te concentreren op het goede in mijn leven en mijn hart, maar ik blijf volhouden om toch het echte en het ware te erkennen en te waarderen vooral in het leven van de ander en geen tegenstrijdigheid op te bouwen in de vorm van boosheid op de ander, terwijl mijn opmerkingen goed bedoeld zijn.

Godelieve schreef op 17 februari 2024 om 19:55

Heer, als gij met mij mee gaat, dan ben ik zo anders, dan kan ik relativeren, dan is er vrede in mijn hart. Blijf mij nabij.

Olivia schreef op 17 februari 2024 om 19:55

Geloof in Jezus, Hij was mens zoals wij. Leefde midden onder ons, Hij was goed tot het uiterste, Hij blijft voor alle mensen een licht en een voorbeeld.

“Jezus, genees mijn hart zodat ik alleen woorden van liefde, bemoediging en barmhartigheid spreek.”

Antonia schreef op 17 februari 2024 om 17:00

God, het lijkt wel of ik de weg kwijt ben. Waar bent U? Ik weet/voel dat U er bent maar kan U vaak niet vinden….maar misschien is de steen nog steeds niet weggerold? Ik lees en hoor prachtige woorden over U en weet ook wel dat ik U in mij naar voren mag laten komen. Maar hoe doe ik dit? Niet roddelen, hongerigen voeden etc. maar waar zijn de hongerigen? Of ben ik zelf die hongerige die hongert naar Licht en vreugde?
God, daag mij uit en bemoedig mij om uw blijde boodschap te verstaan en in concrete daden gestalte te geven.

Gertruida schreef op 17 februari 2024 om 16:40

Gods aanwezigheid en uitnodiging neem ik mee naar komende week, mijn vaste afspraak staat gepland. Van Beschuldigingen en Kwaadsprekerij ondervind ik hinder, het maakt mij onzeker, verdrietig en boos, ik wordt mij er steeds bewuster van, dat het meer over de ander zegt dan over mij, Heer met uw hulp komt er beweging in deze stenen, zodat er meer ruimte ontstaat voor licht die ik graag wil delen met anderen.

Maria schreef op 17 februari 2024 om 16:28

Dat mijn licht steeds meer moge schijnen.

lutgart verdonck schreef op 17 februari 2024 om 15:18

Een stem van leven zijn.

-licht in het donker-
-een bevloeide tuin-
-een bron zijn-
van waarheid,wijsheid,rechtvaardigheid,
door te stoppen met onderdrukking.
door te stoppen met ambitie die gepaard gaat met het vertrappelen van anderen.
geef elkaar kansen,vul elkaar aan,geef ademruimte.

Mijn band met de schepper versterken om de Goddelijke vonk
die mijn ziel beroert niet te laten vernietigen.
Koester deze vonk om te groeien tot een nooit dovend vuur.
Dat is mijn dagelijkse uitdaging en inspiratie.

Heleen schreef op 17 februari 2024 om 14:19

Eerder deze week verwezen naar: Reyer – Laat er licht zijn.

https://m.youtube.com/watch?v=UEOVR5Bpstc&feature=shared

Dit kwam vandaag zo mooi terug in de geleide meditatie met terugblik op week 1. Dat als God de steen wegrolt het licht in je hart naar binnen kan stromen. Dit heb ik deze week ook mogen ervaren. Ik ben dankbaar voor Hem, voor mensen die aan de retraite hebben meegewerkt en die hem doen. Dat we gedurende 40 dagen met elkaar op mogen lopen op weg naar het Licht van Pasen. Daar verlangt m’n hele hart naar!

Godelieve schreef op 17 februari 2024 om 14:04

De aanwezigheid van de Heer geeft ruimte, biedt perspectief. Ik kan alleen maar dankbaar zijn.