Gastenboek

Olivia schreef op 21 februari 2024 om 22:06

Goede God, luister naar ons, want keer op keer bidden wij in de Veertigdagentijd om Uw barmhartigheid. Gij kent ons hart, Gij weet wat wij nodig hebben. Geef dat de mensheid niet te zeer zich hecht aan wat vergaat. Drie-ene God, U die liefde zijt help ons te geloven in de kracht van Uw woord om de wereld te veranderen. Dank U Heer.

Godelieve schreef op 21 februari 2024 om 20:54

Heer Jezus, in relatie treden met elk ander van de gemeenschap is soms zo moeilijk. Ingaan op het anders zijn, op een andere visie, een andere achtergrond, het gaat soms zo tegen mijn innerlijke overtuiging, ik kan niet anders dan uw hulp vragen. Stem ons zo af op elkaar dat wij in eerbied elkanders anders zijn aanvaarden. Laat ons nooit ontmoedigd zijn als wij falen maar geef dat wij telkens in uw kracht onze relatie bekijken. Leer ons op uw manier lief te hebben. Amen.

Ton schreef op 21 februari 2024 om 19:53

Het gaat met vallen en opstaan; het anderen behandelen zoals ik zelf behandeld zou willen worden. Eerder voel ik als ik niet goed zit en probeer er naar te luisteren. Stilte helpt dan vaak om dat helder te krijgen. God, help ons, help mij daarbij; kom me er in tegemoet..

Rita schreef op 21 februari 2024 om 18:44

Bekeren doe je iedere dag opnieuw. Het gaat met vallen en opstaan. Opstaan wanneer je voor de zoveelste keer gezondigd hebt. Maar de Heer vergeeft het je telkens weer als je oprecht berouw hebt. Bekeren is een bewuste keuze of is het een genade van God?
Geloven dat Jezus werkelijk aanwezig is in de eucharistie, in ons hart en in het hart van alle mensen van goede wil. Het is in mijn ogen allemaal genade en dat stemt mij tot dankbaarheid. Vele mensen zijn de weg kwijt en hebben geen houvast. Laat ons bidden vanuit het hart dat ook zij de weg naar Jezus vinden en de genade verkrijgen om Hem nooit meer los te laten.

Cilia schreef op 21 februari 2024 om 16:24

Als ik naar Jezus ‘ leven één en al liefde is en blijft, maar Hij geneest als de mens voor Hem GELOOFD
Wat maakt van Hem een duidelijk teken Voor deze generatie verkondigers, en hoe zouden wij verkondigen en Als wij er zelf zeker zijn, dat Hij ‘Er altijd voor ons zal zijn.’ Van dit woord krijgen wij het geloof.
Ik begin spontaan te zingen; ‘Heer mijn God, ik ben zeketr van U.’
Dank voorziene God!

lutgart verdonck schreef op 21 februari 2024 om 15:47

Dit is een verdorven generatie.
Ze verlangt een teken…zullen geen ander teken krijgen dan dat van Jona.

Als alles buiten donker en onveilig is
en mensen elkaar niet meer verstaan,onverschillig zijn,
dan wend ik mij van hen tot U.

Als alles binnen donker is
en ik mijzelf veracht
dan wend ik mij van mij tot U,
vind liefde in Uw ogen.

Ik wil mijn ogen sluiten met U als teken
en wegdromen de hele nacht
zodat ik morgenochtend kan ontwaken
met nieuwe levensmoed.

Martine schreef op 21 februari 2024 om 15:07

Dank, Heer, voor Jezus, uw teken, uw wegwijzer, de hoop van uw volk.

Bart Krijnen schreef op 21 februari 2024 om 14:44

In de overweging van zo juist viel mij op de bekering van de profeet ten overstaan van de heidenen in Ninive. Bekering? Dat moet nog zoveel gebeuren in mijn opzicht onder ons gelovigen. Men gelooft wel en er worden nog kinderen gedoopt en gevormd, doch way doet men ermee? Er is geloof en er is beweging daarin, doch toch zo anders als voorheen. Kerkelijk zijn en gelovig zijn liggen toch zo ver uit elkaar in deze tijd? Willen of worden wij ook heidenen en willen wij onze generatie alleen maar ‘proeven’ van wat geloof of kerk of God is voor de mens van nu? Daar heb ik veel moeite mee en het doet me pijn zoals de weekendvieringen alleen voor ons, ouderen, is !!! Jammer, maar ik blijf bidden en eucharistie vieren, omdat God bekering vraagt en wij het van harte nodig hebben te, alle tijden.

Gertruida schreef op 21 februari 2024 om 13:11

Jezus is mijn tochtgenoot,inspiratiebron en kompas, maar bovenal mijn hoop en troost in moeilijke tijden. Als ik naar Jezus zijn leven kijk, dan aanschouw ik liefde en barmhartigheid. Ik zie een dienende en wijze rabbi, een genezer, een mens met sobere levensstijl, die trouw en gehoorzaam is aan zijn vader tot het uiterste toe, een mens die het kwaad ontmaskerde en zich er tegen uitsprak en keerde. Jaloezie, hoogmoed, bezit, macht en angst waren de redenen om hem te vermoorden. Het licht kwam in de wereld maar de duisternis verwierp het, omdat hun daden slecht waren. Wij zijn helaas allen met de erfzonde belast, toch mag ik iedere dag opnieuw de keuze maken u te volgen, te beminnen en te dienen.

Machteld schreef op 21 februari 2024 om 10:52

Wat zie ik als ik naar Jezus’ leven kijk? Ik zie de Zoon van God, zonder zonde of blaam, gekomen naar de aarde om ons te tonen hoe te leven naar Gods Wil. Jezus is ons voorbeeld in ons leven met God.
Wat betekent Jezus voor mijn leven? Hij is in de eerste plaats mijn Redder, mijn Verlosser. Hij is ook mijn tochtgenoot in mijn leven met God de Vader, zoals hij de tochtgenoot was voor de leerlingen op weg naar Emmaus. Jezus is ook mijn broeder, omdat we allebei kinderen van God zijn. Het verschil tussen ons is dat Jezus helemaal zonder zonden was.
Jezus, ik bid dat u mij zal tonen hoe mijn vertrouwen helemaal in Vader Gods handen te leggen, zoals u uw vertrouwen helemaal in God legde, tot het einde toe. Dank u voor uw aanwezigheid in mijn leven.

Elizabeth schreef op 21 februari 2024 om 10:47

Wie God in het kruis van Jezus Christus gevonden heeft, weet hoe wonderlijk God zich in deze wereld verbergt en hoe Hij juist daar het meest nabij is, waar wij denken dat Hij het verste weg is. Dietrich Bonhoeffer

Casimir schreef op 21 februari 2024 om 10:35

Ja, ik wil een teken. Ik wil zien. Daar kan niets mis mee zijn. Dus vraag ik de Heer ontvankelijk te mogen zijn voor de tekens die Hij ons geeft, elke dag. Zoals voor de inwoners van Ninive Jona een teken was, zo is Jezus een teken voor ons in deze wereld van vandaag. Het teken van Jezus is zichtbaar in solidariteit onder de mensen, in samenwerking en verbondenheid. Heer leer mij altijd ontvankelijk te zijn voor uw tekens in deze wereld en geef mij de kracht om in mijn handelen Uw Wil te volbrengen.

Machteld schreef op 21 februari 2024 om 10:28

Dank u, Vader God, dat u met mij mee wil gaan als tochtgenoot, niet alleen in deze vastentijd maar ook op ieder ogenblik van mijn leven. Help mij om de leiding van mijn leven aan u over te laten; Ik wil zo graag de touwtjes zelf in handen hebben, maar die geef ik nu aan u. Ik ben bij u geborgen en u zal mij leiden doorheen momenten van vreugde en verdriet. Kom in mijn hart, Heer, en maak daar uw woning. Dank u, Vader God, dat ik uw kind mag zijn. Amen.

Vera Van hove schreef op 21 februari 2024 om 09:36

Jezus lijden en dood,en Zijn verrijzenis,zijn vandaag,2000 jaar geleden ,nog steeds het teken van de Mensenzoon.Hij die zijn leven gaf voor ons,en uit de dood terug opstond,is het meest duidelijke teken waarin wij geloven .Zijn Kruis,het teken bij uitstek!
Ook vandaag nog trekt Jezus met ons mee

Astrid schreef op 21 februari 2024 om 09:24

En dan wordt je wakker met een lied en tijdens het gebedsmoment raakt u me weer…ik ben vol verwondering en zo ontroerd, iedere keer weer.

u Heer bent wonderschoon
naar U verlangt mijn hart
en als Uw ogen op mij zijn,
verwarmt Uw liefde mij

Zo ook weer deze ochtend. DankUwel daarvoor..

Luc schreef op 21 februari 2024 om 09:12

Liefde is een circulair gebeuren. Liefde is ontvangen en geven. Liefde ontvang ik als ik aan het leven en het werk van Jezus participeer. Ik word opgenomen in de liefde-kringloop…. ik moet niets uitvinden…. Liefde is er al… als ik mij bij de Drievuldigheidsicoon van Roeblev zet, mag ik deelnemen aan de liefdekringloop tussen die drie Personen…. ik word bewoond door de Liefde…liefde is absoluut geen verdienste van mijzelf… het is een geschenk dat mij gratis aangeboden word…. ik probeer mij alleen open te stellen voor de aanwezigheid en het werk van deze drie personen…. dat is voor mij een ervaring… liefde is veel méér dan een werkwoord…het is een geschenk om door te geven….

Trees schreef op 21 februari 2024 om 07:24

Goede God.Ik vraag u :ga vandaag met mij mee Leef door mij .IK verlang naar u,
Zegen Wim die vandaag 65 jaar priester is .Dank u dat hij hier woont en de H Mis kan doen. Daar bent u werkelijk tegenwoordig Ja u bent altijd bij ons . Geef ook aan de zieken u kracht en als het mogelijk is genees hen Dank u God

Luc schreef op 21 februari 2024 om 07:02

Het woord keert niet vruchteloos naar Mij terug….. Ik voel mij nu als een bron die gedurende vele jaren verzegeld was en nu plotseling opnieuw begint te vloeien…. een stille en onwaarschijnlijke ervaring….met wat zou ik het vergelijken…. het is als thuis komen vanuit een hevige vrieskou in een plaats waar iemand het haardvuur heeft aangestoken…. in het begin is nog alles koud maar na een tijd nestelt de warmte zich in mijn binnenkant en word ik zelf een bron van warmte… dat woord van Jesaja is ontegensprekelijk realiteit maar 700 jaar later als Jezus als het enige werkelijk uitgesproken woord van God in de wereld komt, is nog oneindig veel krachtiger en realistischer…. vandaag na 2000 jaar ervaar ik meerdere mensen die bron van warmte geworden zijn door het opnemen en leven van Jezus….

Olivia schreef op 20 februari 2024 om 22:30

God, onze Vader, adem in ons, doe ons herleven, neem weg wat ons gevangen houdt, U weet wat omgaat in ons hart; wil ons Uw Geest van wijsheid schenken, en rust waar de drukte ons verwart.
Heb medelijden God ! Ik roep U aan omdat Uw hart gevuld is met genade. Dank U Heer voor U hulp.

Madeleine schreef op 20 februari 2024 om 21:22

• Hoe voelt het in mij om te horen dat zijn woord in mij zal volbrengen wat God wil. Het brengt hoop en blijdschap ,een diep verlangen in mijn hart.

Godelieve schreef op 20 februari 2024 om 21:07

Jezus, reeds als 12-jarige ging je in gesprek met de leiders van uw volk. Dat zal niet de enige keer in je leven geweest zijn. Stilaan vormde zich in jou het beeld van God: Hij is niet een strenge en niets ontziende rechter, maar een liefhebbende Vader die jouw geluk voor ogen heeft. Zo wil jij ook zijn voor de mensen om je heen. Zo wil je ook zijn voor onze generatie. Daarom roep je ons op zoals Jona, tot bekering.
Jezus, ga met ons mee op die weg opdat velen God = Vader ontdekken en Hem doorgeven. Amen.

Marie-Louise schreef op 20 februari 2024 om 20:47

Goede God, leer mij de rust te vinden om te laten ontkiemen wat Jij in mij verlangt.

Jeanne van Hal schreef op 20 februari 2024 om 19:09

Dit jaar spreken de teksten mij meer dan ooit aan. Wellicht om dat ik gezondheidsklachten heb en na een zeer druk en dienstbaar leven in Gods Koninkrijk, moet ik het nu wat rustiger aan doen. Meer dan ooit is mijn gebed: Heer ga met mij mee, door alle dingen die het leven geeft en neemt heen!

Ton schreef op 20 februari 2024 om 18:36

God, door Jezus heen leren wij, leer ik, U kennen. Jezus noemde U Onze Vader. Jezus, onze broeder, uw Zoon. Jezus, verbindende schakel, tussen U en ons; Jezus, mensgeworden liefde, die U bent. God, kom ons in en door Jezus, tegemoet..

Cathy schreef op 20 februari 2024 om 18:05

Het is prachtig om te weten dat God met elk van ons een plan heeft. Telkens ik het Sacrament in de Heilige Communie ontvang,krijg ik leven en wordt het gezuiverd.

Hennie schreef op 20 februari 2024 om 17:41

Dan was daar vanmorgen, geknield op mijn vloerkleed, en een kaars die stil brandde, het besef van mijn
eigen Tent van Samenkomst. Verwondering, ook al kon ik in mijn gebed geen woord meer uitbrengen.
Ik had eerlijk gezegd me nog nooit gerealiseerd dat een Kerk, en ieder gebedshuis ook deze functie heeft.

Gertruida schreef op 20 februari 2024 om 16:12

Ik ontvang het woord van God, het daalt bij mij neer en mag gedijen. Dat ik altijd vrucht draag, is een eyeopener. Mijn hart maakt een sprongetje van blijdschap en stemt mij vreugdevol. Het besef van klein en groot komt in mij op, ik mijmer over de engel Gabriel die de blijde boodschap aan Maria bracht, mij toevertrouwen aan uw woord, uw wegen zijn wonderbaarlijk en ondoorgrondelijk, u wil geschiede, amen.

Hermaria schreef op 20 februari 2024 om 13:18

nu ik zo moe ben vandaag
vraag ik je mijn geliefde barmhartige
hoef ik vandaag
alleen maar aarde te zijn

mag ik wat zonnestralen
ontvangen afgewisseld
met een regenbuitje

en een zachte wind
die mijn hart en ziel opent

lutgart verdonck schreef op 20 februari 2024 om 12:29

Zoals regen of sneeuw neerdaalt…
zo brengt het Woord van God altijd vrucht voort als het mag neerdalen.

Help mij om Uw Woord te ontvangen.
Plant Uw Woord in mijn hart,
geef het rijke vrucht en vreugde en geluk.
Leid mij in Uw Waarheid,geef dat twijfel vlucht.
Laat mij Jezus aanwezigheid ervaren.
Uw Woord is levend Licht,voor mijn verduisterde hart.
Draag mij door slechte gewoonten,verslavingen heen.
Geef mij wijsheid,spreek tot mij vandaag,
Uw woorden van eeuwig leven.

Martine schreef op 20 februari 2024 om 12:15

Heer, vergeef mij het ongeduld waarmee ik wacht om het effect te zien van uw indringende woorden.
Vervul mij met rustig geduld.

Vera Mimpen schreef op 20 februari 2024 om 11:38

Vandaag is het 43 jaar geleden dat Gerrit en ik elkaar het jawoord gaven. 20 juli 2023, 7 maanden geleden is hij overleden. Ik mis hem enorm; wel beseffend dat hij in mijn hart aanwezig is, waar tevens God de alomtegenwoordige aanwezig is! Dat geeft troost liefde en geborgenheid!

Thea van der Molen-Pols schreef op 20 februari 2024 om 11:36

Mijn gedachte zijn vandaag bij de pasgeleden overleden Navalny,wat een moedig man, dat veel Russen en ook wij daar een voorbeeld aan mogen nemen om onverschrokken op te komen voor anderen, wat een voorbeeld !

Casimir schreef op 20 februari 2024 om 11:12

Het woord van God moet volbrengen wat Hij gebied. Dit zet ons aan tot grote nederigheid: het eindresultaat van onze plannen en keuzes hebben we niet in handen. Het woord van God moet eerst vrucht gedragen hebben. Daarom proberen we te denken en te handelen volgens het Woord van God. Dan maken we ons ego ondergeschikt aan Zijn Woord en kunnen we gelukkig zijn, ook wanneer we onze oorspronkelijke plannen en keuzes moeten laten varen. We doen wat we kunnen en geven het eindresultaat in vertrouwen in de handen van de Heer.

Marlene schreef op 20 februari 2024 om 11:08

Heer, Uw woorden horen en in mij laten gedijen. Hoe fantastisch dat zij zo vrucht voortbrengen en op die manier Uw wil in mij volbracht wordt. Het geeft mij zoveel vrede en vreugde! Maar ik besef eens te meer dat IKZELF diegene ben die U zo dikwijls in de weg sta. Ik leg mijn leven in Uw handen Heer. Blijf bij mij met Uw oneindig geduld voor mij, met Uw oneindige Liefde en barmhartigheid, met Uw genade. Alle lof en eer en dank kome U toe, Heer!

Herman schreef op 20 februari 2024 om 10:44

“Zijn woord brengt vrucht in mij”: bij het lezen hiervan dacht ik spontaan aan het gebed van Franciscus: laat mij een instrument zijn van uw vrede, liefde brengen waar haat, licht waar duisternis is….

En ook: dat op aarde uw wil werkelijkheid wordt zodat dat is in uw koninkrijk.

Elizabeth schreef op 20 februari 2024 om 10:20

Deze week geleerd om een tijd van bidden met mezelf af te spreken.
Niet stoppen als het niet zo wil lukken, maar steeds weer stil zijn.

Vera Van hove schreef op 20 februari 2024 om 09:01

Ja Heer,wat U wilt,wat U gebiedt wil ik volbrengen
Ik zeg volmondig ja tot U,in alles wat Je van me vraagt
De Heer wil ik dienen.

Janneke schreef op 20 februari 2024 om 08:48

Wat zitten zorgen en angst me toch in de weg..om zijn woord vruchtbaar te laten worden in mij.

Nelleke schreef op 20 februari 2024 om 08:44

Deze tekst vind ik altijd byzonder troostvol met b.v.evangelusatie op straat, dat Zijn woord nooit ledig zal terugkeren ,maar doen wat Hem behaagt…maar nu voor mezelf…dan is er vaak die negatieve satan die je laat zien op oude zonden en wonden; wil die Heilige God wel wat doen in jou dan? JA! Jezus neemt de zondaars aan, in Hem zijn we Koningskinderen…
” ‘k klem me daarom aan Golgotha’s kruis, waar de Heer komt…en met Hem het loon..als de Grote Dag aanbreekt en Hij ons dat kruis, dan verwisselt voor de eeuwigheidskroon!een oud troostvel lied..
Die strijd die we hier steeds weer hebben, daar had Paulus het al over, ” ik wenste wel ontbonden te zijn…”en ja hoe ouder ik wordt hoe meer ik dat vat..maar ook..Hij Die in u een goed werk begonnen is…
Dat zijn m.n. gedachten vandaag..en ga me straks ook “optrekken” aan de kl.kids die een vakantiedagje zullen komen met hun heerlijke onbevangen zijn en geloof..
Shalom over ons!

Jan Bauke de Vries schreef op 20 februari 2024 om 07:56

Vandaag werd ik ervan doordrongen dat ik niet zo ontzettend mijn best hoef te doen, maar dat het God zelf is, die het Woord verder in mij uitwerkt. Ik vind het moeilijk, voel tot nu toe vooral teleurstelling na gebed. Niet in God, maar in mezelf. Ik hoop op en bid voor een ontmoeting met God waarin ik zijn rust daadwerkelijk mag ervaren in deze 40 dagen. En dat ik me niet meer hoef te laten opjagen. Niet zelf te moeten presteren. Maar verwachtingsvol en geduldig zijn.

Antonia schreef op 20 februari 2024 om 06:53

Hoe dan, mijn lichaam doordrenken met uw woord(en). Hoe kunnen ze ontvangen worden in een gesloten lichaam? Rotsige aarde met spleten. Moe, leegte, pijn van de zon, zonder leven,wachten, er zijn, bloed van het kruis druppelt in de spleten..en toch stierf Christus op mij. Hij verkoos mij. Ik word gezien. Amen

Maria Teofila Engelina Marieke schreef op 20 februari 2024 om 06:22

Het is een eer gast te mogen zijn in dit gastenboek.

De gebeden manen aan tot een diepe vorm van gehoorzaamheid aan Hem.

Madeleine schreef op 19 februari 2024 om 21:01

Ik heb al en ben nog steeds voor de Heer aan’t zorgen. Toch vergeet ik dikwijls dat het voor Hem is dat ik aan’t zorgen ben. Als mijn geduld op is, kan ik kwaad worden en gaat mijn stem luider klinken. Gelukkig voedt Jezus mij daarin op. Hij maakt mij geduldig en zacht, rustig en kalm. Ik kan Zijn werk in mij bewonderen.

Marie-Louise schreef op 19 februari 2024 om 21:00

Misschien zou het me helpen: voor mijn werk even stil worden en me voorstellen dat ik door het helpen van mijn leerlingen Jou help. Dat ga ik proberen.

Godelieve schreef op 19 februari 2024 om 20:59

Heer Jezus, ik ben in een moeilijke situatie terecht gekomen, maar ook nu zal uw woord in mij vrucht dragen, het woord van trouw aan uw roepstem. Daarop zeg ik ook vandaag: ja,ik geloof. Hoe verlang en hoop ik dat uw liefde zegeviert in en voor ons allen!

Bart Krijnen schreef op 19 februari 2024 om 20:55

‘Bemin uw naasten als uzelf’ is een heel moeilijke opdracht soms voor mij, maar ik geef niet op. Bij de een is de steen groter dan de ander en soms zijn er geen stenen nodig om weg te rollen. Ik blijf voortgaan en doorgaan om God te zoeken in de ander. Dat is inderdaad wel moeilijk, doch Gods Blijde Boodschap verkondigen moet ik doen voor iedereen o.a. door elkaar te bemoedigen in het doen van het goede en blijven beminnen -vriend en vijand- hoe moeilijk het soms ook is en toch nooit opgeven en doorgaan met liefde schenken en blijven bidden voor de VREDE overal: in uw leven, in uw familie, in en bij oorlogstoestanden en houd vol ook al zien we het niet altijd of nog niet gebeuren.

Ton schreef op 19 februari 2024 om 20:44

In de vruchtbaarheid van wie ik ten diepste ben; dat Uw woord daar ontkiemt; daar verlang ik naar; daar kijk ik naar uit..

Olivia schreef op 19 februari 2024 om 19:07

Heer Jezus, help ons om Jouw te blijven vertrouwen, ook als we verdriet hebben, of het niet meer zien zitten. Jij blijft altijd bij ons, in het leven komen er altijd weer nieuwe kansen, leer ons om die altijd te kunnen zie. Dank U Jezus.

Roel Knol schreef op 19 februari 2024 om 18:29

‘…dat hebben jullie aan mij gedaan’. Zie ik God altijd in de ander? Nee, niet echt. Heer leer mij U te zien in de ander, ook als die ander niet zo sympathiek is.
‘Wat jullie gedaan hebben…’. Dat kan ook iets negatiefs zijn realiseer ik me. Dus, iets negatiefs doen voor de Heer. Dat wil ik niet. Heer leer mij U te zien in de ander en van daaruit goed te doen, ook als die ander niet zo sympathiek is.

Hermaria schreef op 19 februari 2024 om 16:26

eeuwigheid nabij

ze liep op de rand
soms fier soms bang
een ragfijne voile belette haar
de andere kant in te kijken
wel te bevroeden

in het maandenlange
verkennen van dit randgebied
vroeg ze mij
stukjes mee te lopen
mijn lieve vriendin

eerst behoedzaam woorden zoeken
later frank en open samen
alles bevragen en niet weten
ze was opgegeven
niet haar gloedvolle ziel

ik gaf haar niet op bleef nabij
twee sterfelijke wezens
’t verschil was
bij haar de aangezegde dood
bij mij in het onbekende

de wezenlijke gesprekken
haar brozer lichaam
haar zachtere stem
brachten ons naar
diepere gronden in onze zielen

zo samen
zo liefdevol
zo veel tederheid
soms rafelig verwarrend
innig opgeheven is ze heengegaan

eeuwig nabij