Gastenboek

Alice schreef op 4 december 2024 om 16:00

Tussen de puihopen in de wereld en daarnaast gespiegeld de drukte in jezelf. Daar stil worden en ruimte vinden, waarin je lichtstralen ziet van hoop. Er is moed voor nodig om te laten zijn wat is. Dat is vertrouwen in God. In dat vertrouwen zakken en het voelen welke weg je wordt geleid.

Martine schreef op 4 december 2024 om 14:32

Wij maken er een gewoonte van om op zondag met grootouders en kinderen te eten. Ook onze vrienden nodigen we minstens een keer per jaar uit voor een etentje. Dat is dan telkens een periode afsluiten door elk onze voorbije voorvallen en zorgen te vertellen en onze nieuwe bekommernissen en plannen te delen. Wij geven elkaar troost en goede raad. Dit lucht op en het bevredigend gevoel geeft je nieuwe energie om er weer voor te gaan.
Zo voelde ik mij ook bij elke wekelijkse eucharistie. Jammer genoeg kan dat nu niet meer elke week maar deze retraite en het vaste wekelijkse ritueel om de lezingen en het commentaar te lezen zijn een gekoesterde vervanging. Blijf mij ontmoeten heer!

lutgart schreef op 4 december 2024 om 13:30

De Heer nodigt allen tot zijn gastmaal en wist alle tranen af.
Een nieuwe hemel,een nieuwe aarde…

Er heerst oorlog wereldwijd waarin wij gevangen zijn.
Wij verlangen naar vredevolle oplossingen.
Ik voel tranen van onmacht om zoveel onrecht.
Tranen zijn de woorden die de mond niet spreken kan.
Wat in ons hart ontstaat,een woord, een traan,een gebed bereikt de hemel.
Tranen zijn bevrijdend.
Ik ga steeds weer met mijn tranen in stilte tot God.
God is daar waar Hij altijd was,in en om mij heen.
Hij fluistert, alles komt wel goed.
Hij reinigt en geneest.

Anna schreef op 4 december 2024 om 12:13

Ik realiseerde me dat mijn diepste wens op dit moment niet is om beter te worden, maar om niet meer bang te zijn voor het ziek zijn. Dat is bij uitstek iets wat in de Advent mee zou kunnen.

MLV schreef op 4 december 2024 om 11:31

Een feestmaaltijd doet deugd. Eenheid en samenhorigheid. Jij voedt de harten met wederzijdse liefde en geeft ons een dankbare herinnering om te koesteren en nooit te vergeten.

Hanneke schreef op 4 december 2024 om 10:51

Zilver

Als spinnenwebben zilver ragen
en cactussen karmijn
en witte bloemen dragen
wanneer struiken in kaalheid dromen
en bomen
kil en strak in heimwee
aan hun stam om leven vragen
wanneer natuur met rijp en sneeuw
onder bevroren hemel staat
geen schaap meer blaat
noch vogel fluit
de gracht niet vliet
verstompt en grijs
dan…..
ja dan…..
in die lange nacht
komt Kerst
waar men op wacht
heel zacht en teder
daalt dan
het kindje neder
in elk mensenhart

Wilhelmina Bakkenes 2002.

Merveline schreef op 4 december 2024 om 09:39

Goedemorgen
Ik voel dat God me vraagt, een wens los te laten, maar ik ga niet luisteren. Maakt dat me een slecht mens? Ik ben wel ongehoorzaam.

Vera Van hove schreef op 4 december 2024 om 08:55

Een gastmaal met de Heer.Dat moet toch geweldig zijn.En als we te communie gaan en Jezus Heilig Lichaam mogen ontvangen,een beter gastmaal bestaat gewoon niet.
En wat als we schreien van verdriet?Dan wist Jezus onze tranen en troost ons
Is er een gelukkiger bestaan ,dan een bestaan met Jezus?Neen,dat is het allerbeste bestaan!

Trees schreef op 4 december 2024 om 07:15

Jezus leer mij luisteren naar uw stem Vooral ook luisteren naar de mensen met wie ik samen leef Dank u Jezus Trees

Anita schreef op 4 december 2024 om 07:11

. Delen aan de feesttafel is een Ontlading, toch feestelijk met uitgebreide voorbereidingen.
. Met hoopvol ontvangen, het beste en diepste gevoelens, alles wat er is geuit.
Het is feest, van top tot teen
Zelf het verdriet lijkt feestelijk. Lach en traan wisselt af
. De nasmaak is levenslang herinneren.

Luc schreef op 4 december 2024 om 07:07

Uitgelezen spijzen en belegen wijn…. ik begrijp het zo: iemand die op zo’n maaltijd wordt uitgenodigd, heeft wel een heel intieme relatie met de gastheer…. het is alsof de gastheer zijn meest liefdevolle gast uitnodigt om met hem maaltijd te houden…. en hij doet dat met iedere mens… ik begrijp hier iets van mijn oorsprong en mijn bestemming…. God heeft ons van eeuwigheid lief en Hij wil ons voor eeuwig bij Zich…wij zijn in zijn ogen en zijn hart zo waardevol dat Hij ons uitnodigt op Zijn berg met uitgelezen spijzen en belegen wijn…. dat was in die tijd het summum, de max waarmee men zijn gasten kon ontvangen…. hier gaat het nog verder: God neemt ons grootste verdriet weg: Hij vernietigt de dood als onze definitieve bestemming…. wij mogen voor eeuwig met Hem verbonden blijven, verenigd en geborgen in Zijn Liefde…. Volgens mij neemt Jezus dit beeld over als Hij zegt: zie, ik sta aan je deur en ik klop…. als iemand voor mij zijn deur opent, kom ik bij hem binnen en wij houden samen maaltijd…. voor mij is dat geen gewone maaltijd… het is een maaltijd waar Jezus geen uitgelezen spijzen aan ons geeft maar Zichzelf… is dat voor mij geen reden om al mijn tranen weg te wissen? maaltijd houden is hier veel méér dan eten en drinken met de gastheer…. het is voor eeuwig een intieme vriend worden…. van iemand die mij ten diepste liefheeft…..

Agnes erkelbout schreef op 4 december 2024 om 00:20

Het is moeilijk om niet heel bedroefd te zijn. Het is heel moeilijk vooral als de nacht valt en de onrust van de wereld op je valt…
En dan het kleine kind, een tafel vol blije verjaardags vierders, een kind dat vijf jaar is en gelukkig is. Daar is harmonie en heel veel goede wil. Bas is jarig en strooit zijn zorgeloze lach in onze harten.
Dit kind, de kleine Bas, een geschenk voor ons allen.
Mijn hart loopt vol van dankbaarheid…en vertrouwen…heer Jezus je bent in ons midden.

Nelleke schreef op 3 december 2024 om 23:27

Dat zijn veel en grootse vragen vandaag..ik speur naar het vertrouwen en de speelsheid van het kind in mij en besef dat dat vertrouwen vaak geschaad is in mijn leven en de speelsheid was ook niet zoveel ruimte voor in mijn opvoeding maar ook niet in mijn volwassen leven, als hoeder zie ik het werk in de kerk als ouderling maar ook wel als één van de jongste uit een groot gezin naar in byzonder de ( manisch) depressieve broers en zussen.
Wonderwel is mij vetrouwen in onze Heer er wel gebleven
(“Waar zouden we anders heengaan? Gij hebt de woorden van eeuwig leven!”
Shalom..

Monica schreef op 3 december 2024 om 23:14

Het geeft mij weer hoop dat ik mag verwachten en vertrouwen op de vreugde. Na 5 jaren worstelen met rouw van het verlies van broer, moeder, vriendin, long-covid.
Ik kijk uit naar deze retraite, de stilte die ik wil ervaren en daar rust en vrede in hoop te vinden in mijn onrust. het lichtpuntje. Toeleven naar kerstmis. De geboorte van mijn redder.

Ton schreef op 3 december 2024 om 22:34

Met broers en zussen aan tafel; ’n lach en ’n traan; samen zingen. Samen het leven vieren, naar het voorbeeld van de Heer. Dank voor die levengevende ervaring..

Elly schreef op 3 december 2024 om 22:30

Het kind kent geen omwegen, neemt de rechte weg. Ik wil de rechte weg blijven volgen, die leidt tot de waarheid.

Jana Habova schreef op 3 december 2024 om 21:18

Geachte leiding van deze retraite, ik wil eerst mijn dank uitspreken voor het toegelaten te zijn (zonder dat ik me expliciet heb ervoor opgegeven). Ik beleef het als een soort wonder en zodanig ben ik extra dankbaar voor. Vorig jaar heeft de Advent-retraite voor mij heel veel betekend, het was de tijd wanneer ik ook kennis maakte met het boek van Franz Jalics : Contemplatieve oefeningen. Dit heel jaar werd hierdoor gezegend (zo ervaar ik het).
Recent heeft me dit jaar ook verstorende factoren gebracht maar nu lijkt het zich weer te consolideren en zodanig kan ik met een nieuwe hoop en energie aan deze retraite beginnen.
Jana

Voor deze retraite heb ik een ambitie om aandacht te besteden aan onze wereld, die lijkt zo goed als in te storten. Ik trek me het ook persoonlijk aan. Ik voel me dus 100% aangesproken door de teksten van de eerste drie dagen. Mijn dank er voor.

Annette schreef op 3 december 2024 om 21:18

Dat er iets groters kan gebeuren dan ik mij kan voorstellen: een samenhang van wereldleiders, een samen gericht zijn
in verbondenheid en vrede op Wie Vrede en Liefde brengt! Even boven mijzelf uitgetild…

els schreef op 3 december 2024 om 19:24

“De Heer nodigt allen tot zijn gastmaal en wist alle tranen af.”
De Heer nodigt mij elke dag uit om bij Hem te komen en maaltijd met Hem te vieren in de eucharistie.Hoe innig verbonden voel ik me bij Hem,wanneer ik Hem mag ontvangen;maw:wanneer Hij tot mij wil komen,ik zondaar.
Hoeveel tranen heb ik niet geweend :soms van verdriet en pijn,soms van vreugde die mij konden overweldigen,ook in groep.
Wat heeft de Heer niet in mij gedaan?
Hij heeft mij helemaal terug aan mezelf gegeven/Daarom ben ik zo dankbaar dat Hij mij uitnodigt aan Zijn gastmaal,dat ik bij Hem te gast mag zijn.
Wat een feest,elke keer weer opnieuw,om Hem te mogen ontvangen.
Dank U Heer dat U mijn tranen hebt veranderd in vreugde!

Marjo schreef op 3 december 2024 om 19:14

Ik wil wel stil zijn maar er is te veel onrust.
God help mij om te blijven geloven dat er altijd een nieuw begin mogelijk is.
Dank u.

Olivia schreef op 3 december 2024 om 19:04

“Heer, Uw wegen zijn zo verschillend van mijn wegen. Help mij om deze Advent alle genade te ontvangen die U voor mij hebt.” Dank U Heer.

Bart Krijnen schreef op 3 december 2024 om 19:03

Het verlangen naar het Kind is in mij en ik probeer het te doen groeien om mee te helpen aan de eenheid van Gods Schepping. Onrust, onmenselijkheid, oneerlijkheid, ongehoorzaamheid aan het gedrag van jezelf zelfs zover dat je mensen in gevaar brengt en zelfs jezelf. Ik versta en begrijp dat niet. De menslievendheid is soms ver te zoeken en daarom blijf ik bidden in de hoop dat God ook mijn gebed zal verhoren zoals die van vele anderen om onder meer de Schepping te helpen in evenwicht te houden en elkaar, mens en dier meer te herwaarderen tot heil en geluk van Gods Schepping met dank dat velen dit zeer zeker doen in deze tijd van Advent en bezinning.

Kim schreef op 3 december 2024 om 18:46

Ach.. mijn kind speelt, is nieuwgierig naar hoe de dingen werken en ontdekt dat door deze vast te pakken, het lacht. Maar de volwassenen draait ze de rug toe, ze heeft geen toegang tot hen, zij is liever alleen. Dat het Kind haar maar mag hoeden.

Roelie schreef op 3 december 2024 om 18:24

Langzaam,toch vastberaden begint weer vertrouwen in mijn hart te groeien.God,dank U wel.

Hilda schreef op 3 december 2024 om 17:06

De ultiem stilte. Geruststellen met diep vertrouwen.
De schepping komt in vrede samen.

Hermaria schreef op 3 december 2024 om 15:14

kleine goedheid

in mijn oude dagen
rommelt het soms
hoe nu dit en hoe nu dat
straks
wanneer het niet meer gaat
spoken zijn dat

mijn leven met de Ene
intiem binnenin mij
brengt mij vaak tot rust
en toch
té binnen in mij

zij had het over schemergebied
mijn nieuwe buur
door dit prachtige woord
kwamen heel voorzichtig
mijn spoken tevoorschijn

zacht streelde ze mijn arm:
wij zijn er ook

lutgart schreef op 3 december 2024 om 15:01

Verbondenheid met het kind in mijzelf.(“de lichtvonk”)
Verlangen naar harmonie tussen mens en schepping.

Het kind in mij
proeft het leven,ademt vanuit de ziel.
Ontwapenend kind
niet bewust van je puurheid,kwetsbaarheid,
vol levenslust,een glimlach op je gezicht,spiegels in je ogen,
kind uit liefde geboren.
Innerlijk kind dat fluistert en wil dat ik luister,
laat je energie stromen.
Durf te dromen terwijl je wakker bent.

Goddelijk Kind aan ons beloofd, als geschenk van de hemel,
goddelijk en menselijk,ik verlang om je bewust te dragen
als “lichtvonk” in mijn hart.

Gertruida schreef op 3 december 2024 om 14:59

Het kalf en de jonge leeuw zullen samen weiden en de kleine jongen zal ze hoeden. Een bijbeltekst met een groots perspectief om eindeloos over te mijmeren, te reflecteren en te mediteren. “ Verzoening “ “ het KIND in mij “ zijn bij tijd en wijle zoek, dit hindert mij om vol vertrouwen en verlangen mijn droom scherper te stellen

Martine schreef op 3 december 2024 om 14:46

Het valt mij soms zwaar om iedereen in mijn omgeving weer vertrouwen te geven. Om in het goede van mijn omgeving te geloven. Geregeld bewijst u mij dat mijn twijfels ongegrond waren en dan schaam ik mij.
Blijf mij bewijzen dat ik ongelijk heb,Heer.

Anita schreef op 3 december 2024 om 12:42

. Verbonden/afhankelijk-heid met de Schepping wordt de kern van het samenleven.
. Het kind in mij zelf, dankbaar
voor de liefdevolle, veilig geborgen en vertrouwensgevoel.
. Kalf en leeuw, zie ik als goed en kwaad, waar ik tussen in zit, en actief waakzaam moet blijven
. Alle vertrouwen probeer ik te geven, met uitzonderingen door mijn eigen ik keuzes, die ik hard probeer te reduceren

Ton Delemarre schreef op 3 december 2024 om 11:58

Ik heb een Syrische vluchteling in huis
Momenteel wordt zijn stad van 2 kanten gebombardeerd
Vrede op aarde lijkt wel erg ver weg te zijn

Patrick schreef op 3 december 2024 om 11:50

Ik ben al een tijdje op de dool in het leven. Ik verlang vaak naar de dood. De psalm van vandaag raakt me: ‘nog in dit leven’…
Dank. Misschien kan het. Misschien is er toch hoop.

Mirna schreef op 3 december 2024 om 10:17

Ik hoorde in mijn hart dat de kracht ligt vanuit de spontane open onderzoekende houding die mij eigen is

Dank U wel

MLV schreef op 3 december 2024 om 10:08

Er schuilt goedheid in iedereen en in alles, niets of niemand is enkel kwaadheid.
Wanneer goedheid goedheid ontmoet gebeuren er wonderen, wordt een nieuwe manier van samenleven geboren.
Is dat Kerstmis?
Schuilt in Kerstmis de roep naar goedheid, naar de verborgene sluimerende goedheid in ieder en alle?

Jaklien schreef op 3 december 2024 om 09:10

God, help mij om bewust te worden van de voortdurende aanwezigheid van God in mijn leven. Van het volledig vertrouwen dat ik heb in Hem en OLVrouw. Help me daar ook naar te handelen in mijn dagelijks leven.

Jeanny schreef op 3 december 2024 om 08:27

God schept en herschept en vindt vreugde in Zijn werk!
Hij laat mij delen in Zijn vreugde!

Trees schreef op 3 december 2024 om 07:27

Lieve God
IK kom tot u en vraag u geef mij het geloof van een kind U zegt het kind zal waken over de wolf ook de slang zal het geen kwaad doen.Help mij de ander echt te vertrouwen en lief te hebben U Jezus zal ook mij bijstaan ik ben uw kind dank u dat u van mij houdt Trees

Luc schreef op 3 december 2024 om 07:05

Zwaarden en speren. Wat moet ik er mee? om mij te verdedigen als ik aangevallen word? om een gevoel van macht en veiligheid te verwerven? mijn ervaring is dat zwaarden en speren eigenlijk alleen dienen om mijn ego te beveiligen, mijn macht en bezit uit te breiden….en in conflict te komen met mijn buur die hetzelfde wenst te doen….het einde zal iedereen herkennen…. we zullen een puinhoop overhouden…. we zullen niets anders dan vernieling creeeren…. we zullen onszelf en elkaar vernietigd hebben…. mijn ervaring is dat ik het vertrouwen moet opbrengen om mijn zwaarden en speren in de handen van Jezus te leggen…. en te leren wachten… soms wat langer te wachten dan ik gehoopt had…. maar ik mag aan Jezus de kans geven om mijn zwaarden en speren te transformeren, te omvormen tot goddelijke liefde…. of als dat beter klinkt tot positieve energie…. ik krijg alles wat ik gegeven heb terug onder vorm van positieve energie…. mijn zwaarden zijn inderdaad ploegijzers geworden, mijn speren zijn sikkels geworden…
Jezus is dan inderdaad onze Redder geworden…. dan kan ik eenvoudig bidden in deze advent: Maranatha, Kom Heer Jezus kom!!!

Christine schreef op 2 december 2024 om 23:35

4Op de berg Sion zal God als een rechter tegen hen spreken. Hij zal hun leren wat goed en slecht is. Dan zullen ze hun zwaarden en speren laten smelten in het vuur, en ze zullen er gereedschap van maken. Dan zullen de volken niet meer tegen elkaar strijden, ze zullen niet meer weten wat oorlog is.
5Volk van Israël, kom, ga mee! Laten we leven zoals de Heer het wil. De Heer zal zijn volk straffen
——
Wij zijn maar met zo weinig die nog naar God luisteren. De meerderheid weet niet meer wat goed of slecht is.
Moge de Heer, de hardheid in mijn hart smelten zodat ik met liefdevol gereedschap tot mijn geseculariseerde medemens kan spreken. Ik bid om hulp opdat God zijn volk niet hoeft te straffen.

Hilda schreef op 2 december 2024 om 23:34

Zoals David zijn psalmen schrijft is prachtig.
Ik voel dat ik de reus in mezelf moet loslaten, niet vechten met mezelf. Ervaar dat ik klein ben en met wijsheid mijn tegenstander kan verslaan.
In alles is God aanwezig; ik ben door God geroepen om met mijn hele wezen de vrede om mij heen kan bewaren, zij die het moeilijk hebben steunen en uw troost aanbieden. God is trouw en wijkt niet van mijn zij. Hoopvol ga ik door op Gods weg.

Ute schreef op 2 december 2024 om 23:09

Een nieuw begin . Wat is het wat in mij het licht wil zien ? Hoe kan / wil ik licht zijn voor mijn omgeving.
God, help !

Susanna schreef op 2 december 2024 om 22:38

Misschien is ditmijn laatste kerstmis (ben 90 jaar) om er in te komen heb ik tijd nodig. Ik bid dus om een goede retraite.

Cilia schreef op 2 december 2024 om 20:20

Mij treft: Een kleine jongen speelt een belangrijke rol, die van hoeder voor de Schepping.
Een kind is inderdaad open, verwachtend, doet voort…
Ik ben dankbaar te weten dat ‘Dit kind ook in mij blijft’

Monique schreef op 2 december 2024 om 20:08

Dag 2- ik voel dat dit in/bij mij begint. Dat ik mijn gedachtes, emoties en woorden moet omsmeden; er de agressie (ook naar mezelf) en negativiteit eruit moet wegnemen zodat mijn woorden en daden uitdrukking worden van U. Recht doen aan wie U bent en hoe U mij naar Uw evenbeeld heeft geschapen. Helder, doorsnijdend,liefdevol. Er is niets mooiers, ontroerende, indrukwekkender dan spreken en handelen zoals U het mij voordoet. Ik voel me uitgenodigd om U lief te hebben opdat ik mezelf en de wereld kan liefhebben; om te worden en te zijn zoals U mij bedoeld heeft; uitdrukking van Uw liefde en Uw liefde te herkennen en te eren in alles en iedereen die tot Uw schepping behoort. Alles en iedereen, zonder onderscheid 🙏

Danny schreef op 2 december 2024 om 19:47

Vier woordjes eerst naar Jezelf, en dan pas naar jou medemens. Sorry, vergeef me, dank u, ik hou van jou.

Bart Krijnen schreef op 2 december 2024 om 19:31

Onze ‘zwaarden’ moeten zijn die van de liefde zowel voor God als onze naasten. Dan kunnen we veel meer bereiken dan de huidige oorlogszwaarden op vele plaatsen in de wereld. Ons geloof is namelijk veel sterker en we moeten deze blijven versterken en beheersen om de echte vrede en de echte waarden van het leven te bekomen of te bereiken tot welzijn van zeer velen en zeker ook voor hen die de levensweg zijn kwijtgeraakt en samen mee helpen zoeken EN ook zullen vinden. Niet proberen maar gewoon doen en wel NU conform onze mogelijkheden !

Ton schreef op 2 december 2024 om 18:57

Het kind in mijzelf zoekt naar bevestiging; wil worden zoals het bedoeld is. Het Kind waarnaar we uit zien wenkt, wil delen met zijn openheid, spontaneïteit, vertrouwen. Ik aarzel, het Kind wenkt weer.. Ik kom..

BRYS Christian schreef op 2 december 2024 om 18:32

Deze adventsretraite geeft mij moed en brengt mij dieptegang in mijn gebeden
Christian

Gertruida schreef op 2 december 2024 om 18:07

“Zwaarden omsmeden tot ploegijzers en Speren tot sikkels” Heer help mij mijn zwaarden en sikkels te herkennen, help mij waakzaam te blijven.

Lut Bonte schreef op 2 december 2024 om 17:52

Innerlijk vrijer worden……
Wij zijn maar ‘mensen’, alleen uit onszelf zullen we weinig of niet in slagen om die innerlijke vrijheid te bekomen.
Met Gods genade, en met Zijn hulp kunnen wij zo’n weg gaan. Als we te minste toelaten dat God het mag doen op Zijn wijze en op Zijn tijd.