Gastenboek

Gertruida schreef op 6 december 2024 om 19:13

“ Gelooft gij dat ik de macht bezit om dit te doen “
Ja ik geloof, Heer kunt u mij fysiek en geestelijk genezen

Ton schreef op 6 december 2024 om 19:02

“Verlangen kan iets met een weg te maken hebben, waarop ik mij laat leiden zonder het resultaat nu reeds te zien.” Dat lees ik en dat herken ik. Ja, ook ongeduld voel ik..; het is soms behoorlijk mistig op die weg. Heer, kom me tegemoet op de weg die U me wijst.

Marieke schreef op 6 december 2024 om 18:53

Heer,

Verlang ik naar meer dan

Uw liefde

Uw Kostbaar Bloed

Uw zalvende zijn als

Meester

Wim schreef op 6 december 2024 om 17:36

De fundering die ik nodig heb is in stilte om verbinding vragen aan De Bron. Tijdens meditatie reciteer ik naar voorbeeld van Thomas Merton deze mantra “Kom Heer Jezus Kom!”

Cilia schreef op 6 december 2024 om 16:27

Dank God, je laat je ervaren op zovele onverwachte momenten.
Hoe Hij bestaat en aanwezig bent, verwonderd mij telkens.
Al wat ik mocht betekenen voor de armste, de eenzaamste, de zieke medemens, mezelf, was een geschenk van jou. Zo leerde ik Jou kennen. U te dienen is mijn vreugde.
Dank voor jou genade!!!

lutgart schreef op 6 december 2024 om 14:11

Wie niet vraagt zal niet gegeven worden.

Tussen droom en werkelijkheid ervaar ik vaak een onvervuld verlangen..
Het maakt dat ik ga zoeken naar vervulling,verlangen naar zingeving,
erkenning,diepe aanwezigheid.
Door dit vaag gemis zoek ik naar inspiratie in wat ik doe:een hobby,
een nieuw eenpansgerecht uitproberen,uitwaaien in de natuur enz…
Dit kan extra vreugde geven omdat ik er inspiratie uit haal, energie,
een frisse kijk krijg op mijn leven.
Zoeken naar het volmaakte,het onbereikbare ,de onuitputtelijke Bron.

Hennie schreef op 6 december 2024 om 12:02

Om mijn diepste verlangen helder te krijgen, heb ik de hele Psalm 27, van David tot mijn steun en toeverlaat,
en tot overweging en tot gebed genomen.
Ik ben het terug gaan zoeken, dat diepe verlangen in mij. Het deed zo veel, haast teveel pijn, wanneer ‘kinderen die vragen’, werden overgeslagen. Hier heeft Jezus ook geleden wanneer ik, in wat ik in de Psalm lees daar ontmoet.

Hilda schreef op 6 december 2024 om 09:44

Aangeraakt door de Heer. God geef mij de genade ook andere mensen aan te kunnen raken uit naam van de Heer. Want zij die niet zien, niet kunnen, in een vacuüm blijven hangen verdienen een aanraking om de warmte te voelen die de Heer Jezus geeft.
Dat op deze manier ieder van hun kwalen en lijden geneest en de wereld van God ziet en zal omarmen.

Vera Van hove schreef op 6 december 2024 om 08:22

Wordt ons geloof in vraag gesteld?
“God,kom mijn ongeloof te hulp”
Voel ik het geloof in mij als een kracht die naar God verwijst?
Alles kan ik vragen aan God,zonder enige belemmering.Een antwoord komt er altijd !Als een ervaring,of een ingeving,of een inzicht.
God kent al onze verlangens,en wij mogen alle verlangens aan Hem voor leggen.

Luc schreef op 6 december 2024 om 07:28

Het evangelie staat vol met transformatieverhalen: mensen die een droom, een verlangen hebben en die er iets willen aan doen om dat verlangen te realiseren of tenminste een begin willen maken om dat verlangen te realiseren….ze willen van blind ziende worden, stommen willen leren spreken, doven willen horen, lammen willen kunnen bewegen…. maar er zijn er ook die van vissers apostelen willen worden, volgelingen van Jezus…. allen worden verwikkeld in een omvormingsproces…. zij leggen allen hun miserie in Jezus’handen en Jezus brengt hen in een transformatieproces….ook ik zit met een diep verlangen: ik wil de oude mens in mij achterlaten en een nieuwe mens worden, die minder en minder leeft van angst, genot, bezit en macht en méér vanuit de liefde en de vriendschap met God en de mensen en de natuur…. deze retraite wijst mij méér en méér de weg naar een omvormingsproces: groeien en getransformeerd worden van de oude mens naar een nieuwe mens, een Paasmens….in mijn binnenkant voel ik al een kiem van die nieuwe mens… ik heb er vertrouwen in dat Jezus mij zal helpen om van die oude mens te genezen en door te groeien naar een nieuwe mens, een die veel minder in angst leeft en niet langer meer slaaf is van zijn drang naar genot, bezit en macht…maar die bevrijd en verlost in waarachtige vreugde kan leven…..

Pascal Mallien schreef op 6 december 2024 om 07:20

Gelovig zijn is een blind vertrouwen op God opdat Hij Zijn roeping verduidelijkt.

Trees schreef op 6 december 2024 om 07:19

Lieve Jezus. Deze morgen wil ik zoals de blinden tot u komen. Heb medelijden Jezus met de zieken vooral met hen die het zo moeilijk hebben ofwel er zijn zoveel slachtoffers van de oorlog.Jeus help de mensen astublieft .Laat mij zien hoe ik hun kan helpen kom tot mij Jezus ik vertrouw op u Trees

Elin schreef op 6 december 2024 om 00:00

Hoe is het met mijn rotsgrond gesteld, het puzzelde mij… Wat ik hier vandaag leerde, je geweten is je rotsgrond, je kunt rotsgrond voor anderen zijn, dat geeft mij goede moed. Dankjewel.

Nelleke schreef op 5 december 2024 om 23:59

Vaste Rots van mijn behoud..
Zoek eerst het Koninkrijk van God en Zijn gerechtigheid, en al het andere ontvang je bovendien..
Shalom!

Hilda schreef op 5 december 2024 om 23:49

Ja, ik ga mee naar het onbekende, de grote reis naar het hemels paradijs vol engelen en heiligen.
Krijg kracht door de rots en wordt hier enorm rustig van.
Stel mijn hart open voor ieder die verlaten is en te lijden heeft door te moeten vluchten, onder druk staan, in een onrechtvaardige situatie terecht zijn gekomen.
Dan bid ik ook nu voor hun. Jezus wees deze mensen nabij, dat ze Gods vertrouwen mogen voelen.

Amen

Lydia Kool schreef op 5 december 2024 om 22:22

Bij dit retraitemoment bij het verwoorden van mijn verlangens naar God kwam in mijn gedachten dat ik die verlangens bij God mocht laten. En dat evoor in de plaats de vrede die alle verstand te boven gaat mag heersen in mijn hart want Hij zal uitwerken wat nodig is en ik mag daarin rusten. In mijn verlangens vind ik die rust niet. Nu ontving ik die bijzondere rust door het uitspreken van dit Woord van Hem. Mijn verlangens zijn gestild. Ik denk nu ook aan : als een gespeend kind bij zijn moeder zo is mijn ziel in mij. Dank je wel lieve grote God.

Olivia schreef op 5 december 2024 om 22:19

Zijn woord heeft tweeduizend jaar lang standgehouden en zal voor eeuwig blijven bestaan.
Elk huis dat stevig op die rots gebouwd is kan elke storm overleven.

“Jezus, ik wil U bedanken dat U de vaste grond onder mijn voeten bent!”

katrien alexanderr schreef op 5 december 2024 om 22:03

Wij moeten wachten (en verlangen) totdat Hij komt …

dat duurt al jaren en geslachten
tot ik opeens ontdek dat Hij gestalte neemt in mij en wie met mij verwachten !!

Ria schreef op 5 december 2024 om 20:16

Ja, God is mijn houvast en mijn rots, waar ik altijd naartoe kan bij vreugde en verdriet. Ik probeer Gods Wil in alles te zien.
Heer, help mij om steeds nederig te zijn en naar Uw Woord te luisteren en er naar te handelen. Dank U Heer.

Bart Krijnen schreef op 5 december 2024 om 20:02

Jezus is en blijft mijn fundering van leven. Door de eucharistieviering laat ik dit steeds bevestigen om mijn fundament in Jezus en met vele andere heiligen ook, het bidden van de rozenkrans, het maken van et kruisteken of het bidden van het Onze Vader zijn kleine attenties van Gods verbondenheid in ons werk en leven van elke dag alsook het meeleven en meevoelen met de zorgen, de pijnen en het drogen van onze medemens. Met elkaar Jezus of God levendig stellen in de stilte van ons hart of in het troost brengen en elkaars ogen soms drogen al luisterend en gewoon ons leven trachten veilig te stellen in de handen van God. Hij zal ons ten alle tijden helpen en begeleiden op de weg van eenheid en liefde.

Ton schreef op 5 december 2024 om 18:56

De bedoeling, die U met mij heeft, God; dat ik die weg mag vinden en mag gaan. Dat vraag ik U nu.

Maria schreef op 5 december 2024 om 15:17

De droom voor mezelf en de wereld scherper stellen. Daar kom ik niet uit want velen in de wereld hebben geen fundament omdat de grond onder hun bestaan is weggeslagen
Geen veiligheid
Geen onderdak.
Geen goede gezondheid
Geen werk meer.
Wat betekent mijn veiligheid, onderdak vrienden en gezondheid dan nog?
Heer heb erbarmen met de wereld,met Uw schepping en dat wat wij ervan gemaakt hebben.
Ik put hoop uit het feit dat U niet rust voordat ALLE tranen zijn uitgewist. MOGE HET ZO ZIJN.

Hermaria schreef op 5 december 2024 om 14:11

mijn ziel weet

vele donderslagen
in mijn leven
geen grond onder de voeten
geen zand
geen rots
bungelend spartelend
in het niets

en toch opgevangen

telkens weer zet je me
geruisloos –
behoedzaam neer

Gertruida schreef op 5 december 2024 om 13:50

“ Een verstandig man bouwt zijn huis op rotsgrond “ Jezus is mijn rots en toevlucht, zonder hem ben ik niets

lutgart schreef op 5 december 2024 om 13:39

Huis op rotsgrond bouwen.
Fundering:materiaal,relationeel,spiritueel nodig om de wil van de Vader beter op het spoor te komen.

Huisje,tuintje,kindje…een levensdroom,een fundament.
Het leven is als het bouwen van een huis,gebouwd op liefde,respect,verbondenheid en van huis tot “thuis” evolueren.
Een woning bouwen met gedachten als stenen,met gevoelens als voegen,met liefde als cement.
Thuis zijn gaat over mijn binnenwereld waar ik mezelf kan zijn en tot rust kan komen,
met ruimte om mij te kunnen ontplooien en dienstbaar te zijn in de buitenwereld.
Soms op de scherven van het leven bouw ik een nieuw fundament ook al is de toekomst onzeker.
Uit “de Bron” van alle leven kan ik levensmoed putten.

Cilia schreef op 5 december 2024 om 11:37

Wat me weer treft:’..de belofte van een glimlachend Kind…Zo’n krachtige belofte. Het haalt het beste in ons boven, vooral; het kind in mij. Daar durf ik mijn leven op bouwen. In een kind zit dec kracht van een volwassen mens, in een pit, zit de kracht van een appelboom, in een graankorrel zat zoals wij gisteren lazen in het Evangelie, de kracht om honderden mensen brood te geven en nog over te houden.
Ik haal mijn kracht en innovatie, in Jezus Boodschap. ZO RIJK.
Dit was zoveel jaren mijn pastorale sterkte: Hd, 10: Er wordt daar van Jezus gezegd:’ …Hij ging al weldoende rond….’Ook van in het begin; de Advents en Vastenretraites. Dank je

Antonia schreef op 5 december 2024 om 11:34

Dankbaar ben ik dat ik als kind al rotsgrond onder mijn voeten had door mijn ouders die er altijd voor ons waren. Daar kon ik op bouwen, samen met mijn tien broers en zussen. Dat geeft al zoveel voorsprong op al die mensen die los zand onder hun voeten hebben doordat zij die liefde niet hebben mogen ervaren. Hoe moeilijk is het dan om je huis op rotsgrond te bouwen? God heeft ons, mensen, nodig om rotsgrond voor de ander te kunnen zijn.

Jaklien schreef op 5 december 2024 om 11:34

Verlangen. Zoeken̈ naar God. Licht, warmte, stilte, nood aan vervulling door God.
Oneindige dankbaarheid.

Martine schreef op 5 december 2024 om 11:15

Ooit leerde ik in de godsdienstles dat het geweten de rots is, waarop je je leven bouwt.
Dat geweten wordt gevormd door jouw ontvankelijkheid voor je omgeving en kan je zelf vormen door je betrokkenheid.
De steeds veranderende wereld verplicht je om je geweten te blijven vormen. De woorden van het evangelie vormen hierbij de rots om je geweten op te bouwen en te renoveren. Dank u, Heer.

Lize schreef op 5 december 2024 om 10:33

En de rots steen was Christus…

Marijke schreef op 5 december 2024 om 09:49

Wat fijn om met een groepje elkaar verder te helpen! Dank voor de initiatiefneemster!!
Het scheelt alles! Al zoveel jaren alleen geprobeerd en nu schiet ik verder!! Veeel dank!! Ook voor de goede teksten!
Het begin, uitleg om stilte te zoeken, deed me ook goed!💝

Hennie schreef op 5 december 2024 om 09:08

In een diep gevoeld rouw ben ik deze advent binnen getrokken, om te ervaren wat dit mij te zeggen had, juist nu. Het blijken de tranen en de pijn van mijn voorouders te zijn, die met hun situatie geen raad meer hebben geweten destijds.
Maar; God zoekt weer op, wat voorbij gegaan is. Prediker3:15 Met andere woorden, ‘God komt er op terug’.
En ik moet het zeggen, hoe diep met verdriet ook is, ik heb het Hem in handen te geven, en kan alleen maar
aan Hem mij toe vertrouwen.
Want een huis wat niet op ‘een rots is gebouwd’, mist zijn wortels, en mist het allermeest de zin van het bestaan.

Nelleke schreef op 5 december 2024 om 09:01

Ik moet denken bij deze vragen aan het woord uit de Schrift:” zoek eerst het Koninkrijk van God en ZZijn gerechtigheid en al het andere andere ontvangt u bovendien..shalom voor vandaag..

Vera Van hove schreef op 5 december 2024 om 08:56

Slechts 1 zin:”Een verstandig man bouwt zijn huis op rotsgrond”,en zoveel inhoudelijke betekenis!
De Wil van de Vader doen!In alles leven in Zijn wil,verlangend uitkijkende naar God’s koninkrijk
Yer beschikking staan van God’s wil,een onvoorwaardelijk ja,aan wt er van mij wordt gevraagd.
Mijn geloof:een goede fundering als de storm huis houdt.

Trees schreef op 5 december 2024 om 07:21

Lieve Jezus Leer mij hoe ik u in mijn ziel zal vinden . Ik wil met u leven en op weg gaan in deze advent Help mij de schat verder te ontdekken .Jezus er zijn zoveel mensen die niet meer in u geloven en niet meer op u vertrouwen .kom in hun en in alle harten ik vertrouw op u en ook op onze hemelse moeder Trees

Luc schreef op 5 december 2024 om 07:12

Bouwen op rotsgrond of bouwen op zand….? ik vertaal het voor mij eenvoudiger…. ik leef verbonden met Jezus of ik ga mijn eigen wegen….Jezus geeft ons op een andere plaats een ander beeld… hij spreekt van de ranken die verbonden zijn met de wijnstok om vruchten te dragen… als de ranken zeggen ik ga mijn eigen wegen ik ga vrucht dragen zonder verbinding met de wijnstok dan loopt het mettertijd grondig mis…het is willen autorijden zonder brandstof, het is willen surfen zonder gebruik te maken van de wind, het is willen je lampen branden zonder olie mee te nemen… het is willen liefhebben zonder verbinding met de bron van liefde…. telkens ik het doe, geraak ik heel vlug uitgeput…. louter uit mijzelf stelt mijn liefde niet veel voor… ik moet voortdurend verbinding zoeken met de bron van liefde…op zichzelf doen de ranken ook niet veel: zij geven de liefde die ze van de wijnstok ontvangen, gewoon door aan de bloemen en de vruchten….ons werk is niets anders dan liefde ontvangen en doorgeven….dat is voor mij bouwen op stevige grond…als ik geen verbinding zoek met Jezus of als ik mijn deur gesloten houd als Hij klopt, dan ben ik vlug verdroogd, zonder kracht en volharding…Jezus heeft mij ervoor gewaarschuwd: Los van Mij, kun je niets….

huguette schreef op 5 december 2024 om 06:55

Bedankt… ook deze retraite help me heel veel om aan die fundering te werken.

Anita schreef op 5 december 2024 om 06:00

. De enige fundering is de relatie met Jezus, zijn leer heb ik nodig.
. Door de groei van geloof aan Hem, wordt op den duur een hou vast waar ik elke keer zoek, en probeer vast te houden.
. Iemand die mij daarbij helpt komt uit een onverwachte hoek

Christine Vanaken schreef op 4 december 2024 om 23:58

De Heer wist alle tranen af.’ Het delen van lief en leed hoort bij een goddelijk feest. Wanneer heb ik dat nog eens ervaren?
Mijn schoonzus werd vandaag opgenomen wegens te ver gevorderde dementie. Mijn broer heeft verdriet en treurt. Hij is niet echt gelovig. Ik heb hem gezegd dat ik voor hen bid en dat hij misschien ook nog eens probeert te bidden zoals onze ouders ons dit vroeger geleerd hebben. Moge God hem bijstaan.

Bart Krijnen schreef op 4 december 2024 om 22:45

Deze avond was ik heel veel bezig, dat wij in deze Adventstijd ‘Godveroveraars’ moeten zijn. Dus laten zien in de stilte van je hart of in woorden van liefde en dankbaarheid tonen, dat God werkelijk woont en kan leven. Daden van liefde en geloof stellen gewoon naar medemensen toe ook als er struikelblokken, die onze wegen kunnen blokkeren. Maar durven opstaan en verder op weg gaan, want God als mens gaat weer komen in ons leven en werk. Dienaars van God en veroveraars van God in mens en wereld moet gebeuren en zal geschieden ook dank zij ons soms sprankeltje geloof en we zijn niet altijd hoopvol in deze tijd. Doch blijf bidden en uitzien, want Hij komt ook wederom De Vrede brengen en houd vol !!!

Laur. schreef op 4 december 2024 om 21:18

Deze laatste verzen uit jes.25 komen in het licht van de vijandelijkheden in gaza en libanon navrant over. Ik bid daarom om doorbreking van de wraakspiraal aan beide kanten en afname van de gruwelijkheden. Dat zou pas echt kerstmis zijn.

Ria Brys schreef op 4 december 2024 om 20:22

Ik heb een beroerte gehad, en ik ween veel, voor het minste, daarom raakte het mij : Hij zal de tranen van alle gezichten afwissen.
Dat is onze God op wie wij hoopten, Hij heeft ons gered.
Dit is hoopvol voor mij om eens samen voor eeuwig met Hem te zijn.

Olivia schreef op 4 december 2024 om 20:11

Tijdens de Advent kijken we uit naar de komst van Jezus in onze wereld en in ons leven. Maar wij kijken ook vooruit naar het hemelse feest dat zal beginnen met zijn wederkomst. Wij verlangen naar de tijd waarin we met Jezus een groot feest zullen vieren. Wat een heerlijke dag zal dat zijn, wanneer we eindelijk Degene zullen zien tot Wie we heel ons leven gebeden hebben, Die we aanbeden hebben en naar Wie we met heel ons hart verlangd hebben.

Jail schreef op 4 december 2024 om 19:55

Hoe moet je uw hart stil maken als het vol verdriet is door ziekte en verdriet van de pijn van je kind.
De Heer wist alle tranen heb ik vannacht gevoeld. Ik ben van de trap gevallen met erge pijnlijke gevolgen. Door terug aan mijn geloof te denken zo als ik had als kind is het me gelukt door het gebed tot rust te komen. Heer ik dank U. Blijf ons alle nabij amen.

Gertruida schreef op 4 december 2024 om 18:50

De Heer nodigt allen uit tot zijn gastmaal en wist alle tranen af, wat een prachtige stip op de horizon. In deze adventstijd wil ik Gastvrij zijn en trachten mijn naaste centraal te zetten door “ te Luisteren en lief te hebben “.

Ton schreef op 4 december 2024 om 18:40

Vanavond denk ik aan zo veel mensen, die zich niet veilig voelen; geen dak boven hun hoofd, geen werk, belaagd door vijanden, waarbij elk gevoel van fundament in het leven ontbreekt. Dat wij hen, dat ook ik, hen, ook met hulp van U God, nabij zijn..

Hilda schreef op 4 december 2024 om 18:10

De tafel staat altijd onverwacht klaar. Tel mijn zegeningen en loof en prijs de Heer als we heerlijk samen zijn. De Heer is onder ons en met mij. Zie hem in de ander en de vonk zal overspringen.

Hermaria schreef op 4 december 2024 om 16:29

een verwachtingsvolle tafel
vast feestelijk gedekt een
dag voor Kerstmis
met kaarsen in kandelaren
wachtend op vlammetjes
in een stil leeg huis

in de grote stilte van de voordag
mijmerend over vorige jaren
geniet ik van wat er was
en weer gaat komen
in een waas zie ik mijn geliefden
groot en klein

ik hou van deze voortijd
wachtend op het feest van
het Lichtkind
dat samen gevierd wordt
in eten bewegen leven en lachen
wat een genade

in deze ongewisse tijd

Malou schreef op 4 december 2024 om 16:21

Zalig, de gedachte te mogen tafelen met mijn God.
Zalig, dat Hij alle tranen wist.
Zalig, dat ik me nooit alleen voel, ook al ben ik dat soms wel.
Zalig, dat ik mijn God af en toe heel dichtbij voel alsof Hij me heel lichtjes aanraakt tot diep in mijn hart!
Zalig deze retraite, in stilte op weg…

Cilia schreef op 4 december 2024 om 16:06

Ps.???” Op U blijf ik zien, o mijn sterkte, een vaste burcht heb ik God, Gods goedheid voorkomt zelfs mijn vragen. Eer zij nog roepen, geef Ik hun antwoord, terwijl zij nog spreken, verhoor Ik hen reeds.” (Dit was de basistekst tijdens vele levensprocessen. Ik dacht ook hier aan) Ps.23… Niets kom ik tekort…”
Dank je!
Als ik de maaltijd gebruik, denk ik veel aan hen die zo weinig hebben. Ik bid, dat er mensen zijn die voor hen zorgen.