Gastenboek

joke schreef op 30 maart 2015 om 18:57

Vandaag 6 jaar geleden namen we afscheid van ons schoonvader/vader. Dankbaar om zijn lang rijk leven. hij was een diepgelovig man. Ik heb heel veel van hem gehouden en hem bewonderd om zijn vertrouwen in God. Ik ben er dan ook zeker van dat hij verblijft bij de Heer, in de hemel. Moge hij van daar uit, zijn zegen laten rusten op zijn 5 kleinkinderen . Moge hij hen beschermen de rest van hun leven en hen kracht, geloof en inzicht geven………….

joke schreef op 30 maart 2015 om 14:25

Ik wil echt vertrouwen op God, dat de hulp voor onze zoon, waar we zo vurig om bidden , ooit zal komen.Maar week na week verandert er niets. Het doet zo onmenselijk pijn om je kind te zien lijden en niet te kunnen helpen. Als ik dan nu de goede week inga met het grote lijden van Jezus , wordt ik bang en toch vol ontzag. Jezus die vroeg ‘ laat deze beker aan mij voorbij gaan …. en daarna ‘niet mijn wil maar Uw wil geschiede ….En ook ‘mijn God , mijn God , waarom heb je mij verlaten???? ik ben bang , omdat ik niet zo sterk ben als Jezus, en ik ben bang omdat het lijkt alsof God ons verlaten heeft…. Ik weet niet waar we blokkeren, of wat we anders kunnen doen ….God , help ons ……

mietje schreef op 30 maart 2015 om 12:04

Mogen wij in deze goede week vol eerbied en liefde meegaan met Jezus Christus op Zijn laatste tocht waar Hij voor ons om onze zonden gestorven is .Zijn liefde tot het uiterste ! Dank U Heer.

John Halkes schreef op 30 maart 2015 om 11:49

Uw Genade is mij genoeg, Lieve Heer! Met een gekwetst, dankbaar & ontroerd hart, Uw Kind!

marlo schreef op 30 maart 2015 om 10:57

De arme weduwe die wel geeft en geen slachtoffer is. Durf ik mijn gekwetste hart te laten helen door de liefde van God? Hoe maak ik ruimte in mijn hart voor al zijn liefde? Mijn vertrouwen in God mag dus veel groter worden dan ik dacht dat het al was. De retraite helpt me toch steeds bewust te zijn van zijn eeuwige trouw en liefde.
Dank u God dat dit op mijn weg kwam en dat we mogen delen in uw liefde.
Dank u en wilt u bij ons allen zijn zodat we in deze Goede Week ons verbonden kunnen voelen door Uw Liefde.

Lucia Neus Wong-Loi-Sing schreef op 30 maart 2015 om 10:13

Een arme sterke vrouw, moeder
grootmoeder, zeer gelovig mens , die naar huis geroepen is .
Alles wat zij had , als ze het had gaf zij weg. Haar verdriet en pijn droeg zij in haar hart.
In ons gebed mochten wij nog meer ervaren dat God naar ons luistert
en ons helpt in al wat wij vragen. Telkens weer opnieuw .
Een zeer moeilijke week achter de rug.
Zo kan ik nog meer mensen zien die liefde geven om niet .
Heer geef mij steeds meer liefde
om het te geven en te delen met mijn naasten.
Mogen zij U leren kennen en in U gaan geloven
to uw glorie en tot ons heil. Amen.

Ghislaine schreef op 30 maart 2015 om 08:55

Bij het begin van deze Goede Week verlang ik lang, stil en intens naar Jezus te kijken om erachter te komen wat het betekent leerling van Jezus te zijn. Hem te volgen op zijn weg. Vanuit het Ignatiaans bidden is het verlangen gegroeid om nog méér met Jezus verbonden te leven en om deze verbondenheid ook concreet gestalte te geven in de verbondenheid met medemensen.

Aafke. schreef op 29 maart 2015 om 23:49

HOSANNA VOOr de grote KONING?,!!, dat het echt mag zijn,,HEER ik bid U om trouw.Ook onder moeilijke omstandigheden dat het in mijn hart leeft. Zo wil ik graag de stille week ingaan. Met groot ontzag voor mijn dierbare HEILAND.!!!

De Keyser Gèry schreef op 29 maart 2015 om 23:47

Vader, ik weet dat ik een zondaar ben en verzoek u me te vergeven. Ik denk, Christe stierf voor mij en ik wil om te zetten van mijn zonden. Jesu, kom in mijn hart en mijn persoonlijke heer en redder. Ik beloof te gehoorzamen en je volgen al de dagen van mijn leven.

claire schreef op 29 maart 2015 om 21:31

jezus, uw liefde voor mij is zonder voorwaarde ! zo graag wil ik dat ook leren…
iemand liefhebben is vaak zo ingewikkeld… zo wispelturig… zo eisend…soms op het randje af
manipulerend… VERGEEF het me GOEDE HEER !
leer me ook liefde en zorg aanvaarden, de ander me laten liefhebben zonder vooroordeel…
MAG IK MET U OP WEG GAAN TOT HET UITERSTE …trouw en in overgave. DANK DANK DANK van harte…

Truus schreef op 29 maart 2015 om 21:07

Ik probeer Jezus te volgen, door de retraite gaat dit veel beter.Onstandvastigheid had ik wel ,soms was dit gemakzucht iets niet moeten is makkelijker dit herken ik bij mij zelf.en soms bij anderen.De retraite geeft ook veel standvastigheid en veel rust.En het verlangen naar de gebeden,Heer ik had nooit kunnen denken dat dit verlangen zo groot zou worden.Wij hebben een mooie Palmvierng gehad dank U voor de Eucharistie. Ook in de gevangenis was de viering mooi.
Heer leer ons U te volgen en barmhartig te zijn.

michel schreef op 29 maart 2015 om 20:21

ik ben vandaag begonnen met gebed,ben vanochtend begonnen en toen lukte t mij niet om stil te zijn en vond ik t nog onwennig om zomaar met god contact te zoeken(ben nl pas sinds enige tijd op zoek naar verdieping in mijn leven en niet chr opgevoed verder)heb t zojuist weer geprobeerd en terwijl ik eigenlijk heel nuchter ben v nature,voelde ik mij heel emotioneel worden.Voor t eerst voel ik mij onvoorwaardelijk gesteund

Joge schreef op 29 maart 2015 om 19:27

Heer vergeef me als ik U verwelkom en verwacht als de Koning van de wereld in plaats van de Koning van mijn hart, van mijn leven.
Het leven is geen blijvend bejubelen zonder tegenslagen of moeilijkheden.
Jezus heeft na de blijde intocht in Jeruzalem geleden en is gestorven met de blik op de Vader ook in deze moeilijke ogenblikken en heeft Hij de Vader verheerlijkt door zijn instemming met de Wil van de Vader.
Leer mij Jezus na te volgen ook in moeilijke momenten door Hem en de Vader te verheerlijken door Zijn Wil te aanvaarden in mijn leven. Schenk mij deze genade want uit mijzelf ben ik zwak en te vaak op mezelf gericht in plaats van op U.

Anamaria schreef op 29 maart 2015 om 18:10

God door Jezus met ons gedeeld uw naam Vader de Almachtige, vlees geworden door U zoon, waardig gezeten is op de troon een aan het Lam, zij de lof de eer en de kracht in de eeuwen der eeuwen.
Het Lam verlangt een eenheid onder de mensen, “door zijn dood aan het kruis, heeft hij ons Liefde gegeven”

Dank u voor deze dagen van retraite, waar in de stilte dichter bij God, door Jezus Christus ervaar.

Guido schreef op 29 maart 2015 om 16:54

Palmzondag, Ja, vandaag zwaaien we met palmen, en roepen Hosanna ! Maar zijn we niet wat hypocriet geworden ? Menen we die lofzang wel…. Hebben we Jezus niet allemaal mee aan dat kruis genageld ? Ja we weten wel wat we moeten doen, denken en zijn… maar falen we niet elke keer opnieuw ? We kennen de parabels, de onderrichtingen…. We verkondigen ze, maar maken we ze wel zelf waar ? Hebben we de boodschap van Jezus niet gebruikt om anderen op hun fouten te wijzen, terwijl wijzelf…. (De splinter en de balk….) Maar dan is er die Jezus, die zegt aan zijn kruis “Vader vergeef het hen, want ze weten niet wat ze doen….”

Carla schreef op 29 maart 2015 om 16:35

Hosanna, hosanna, hosanna in den hoge. Het lied dat we zongen deze morgen paste bij de overdenking van vandaag.
Dan krijg ik kippenvel want wat zou ik in die tijd gedaan hebben? Zou ik bij Jezus gebleven zijn??
De kleine kinderen die terug kwamen in de kerk met zelf gemaakte palmtakken bruine bomen met handen als takjes.
Zwaaiend kwamen ze de kerk weer binnen, vol van het verhaal dat ze gehoord hadden.

Allen wens ik een hele mooie stille week dat we dicht bij Jezus mogen blijven!
Mijn wens is dat er vele geraakt mogen worden door het Evangelie tijdens de Passion in Enschede.
Dat meer mensen mogen / kunnen weten wat het Paasfeest betekent.

Lisette. schreef op 29 maart 2015 om 15:05

Maar hoeveel mensen die op deze dag hosanna riepen, hebben enkele dagen later geroepen: kruisig Hem!
Of ik zo ver zou gaan kruisig Hem weet ik niet. Denk het niet maar wie weet?

Ja er zijn dagen dat ik vurig, enthousiast, fanatiek, geestdriftig dus vol ben van God Jezus. Hij is mijn wegwijzer.
Soms te enthousiast dat ik het geloof wil opdringen.

Wat doe ik er mee. Probeer van goed te zijn voor andere en mezelf. Als ik Jezus niet kende zou mijn leven anders zijn. Hij leert me vergeven en vergeven worden. Hij leert wat Liefde is. Alleen zou ik er wat van maken. Vandaag nog onze kinderen op bezoek, onze gesprekken veranderen in discuteren , mijn schoonbroer belt wanneer het niet past, mijn man is wat kort van zeg vandaag. Zo kleine ergernissen kunnen me al boos maken. Dan is er het gebed om tot rust te komen. Luk niet altijd.
Ja Heer je kent me onstandvastig en wispelturig. Vergeef me.
Ja de ene dag zwaai ik met de psalmen en soms voel ik U niet meer. Nooit lang gelukkig. Want dan ben ik weer levend dood. Zonder liefde God ben ik levend dood. Lisette.

Lilly schreef op 29 maart 2015 om 14:41

Hosanna roepen is mooi, maar om stand te houden ,zal je eerst iets van lijden moeten doormaken . Zonder lief geen leed ,zegt het spreekwoord ,maar je kunt het ook omdraaien , als je samen geen moeilijke en nare dingen doormaakt , blijft de liefde alleen maar oppervlakkig. Dus om een Goede Week te kunnen vieren ,zullen wij moeten afzien , ons eigen gewichtige ikje terzijde schuiven en met de Heer meelijden. . Dan krijg je een beproefde liefde , die veel en veel verder gaat ., en kun je werkelijk ook voor de ander open staan. !!!
Doe iets voor je medemens , er zijn zoveel noden ! Lilly

Willy schreef op 29 maart 2015 om 13:59

Inderdaad, degenen die het meest van het leven genieten, zijn zij die de veilige zekerheden achter zich laten en hun passie maken van de zending om het leven aan anderen mee te delen.

Deze zin trof me bijzonder vandaag: de veilige zekerheden achter me laten… Daarvoor hoef ik niet eens de zending in te gaan, dat zou (fysiek) niet meer kunnen. Maar om Jezus’ Liefde door te geven aan anderen moet ik ook mijn “veiligheden” achter me laten en afgaan op wat de Heer in mijn hart – en in Zijn woord – heeft gezegd en daaruit putten.
Niet mijn “controle”, maar Gods liefdevolle aandacht voor de ander en voor mijzelf…
Niet mijn “muren” die isoleren en vervreemding uitwerken, maar ontspannen overgave en loslaten aan mijn liefdevolle Heer en Heiland…

Inderdaad: (citaat): in de mate dat het wordt weggeschonken om aan anderen leven te geven, groeit en rijpt het leven.

marlo schreef op 29 maart 2015 om 12:56

Jezus, dank U dat ik samen mocht ervaren in de kerk dat er liefde mag zijn. Ik durf vaak niet te kijken of er wel liefde is. Wilt u mij blijven helpen de liefde te zien, te ervaren en ook zelf door te geven.
Mogen we met zijn allen deze week blijven beseffen dat U Liefde bent en dat Uw trouw en liefde eeuwig is.
Dank u.

Carla schreef op 29 maart 2015 om 12:38

Nu ik aan de 40 dagen retraite begonnen ben voelde ik al vanaf de eerste ochtend iets in mijn hart gebeuren als ik de volgende zin las: “Ik neem de tijd om het stil te maken in mijn hart. Ik word me bewust van God die zijn liefdevolle blik op mij gericht heeft”. Er zit in mij een stem die zegt dat het niet waar is! ik wil het wel geloven, zo voelt het ook vaak maar dan springt het er weer tussen. Dan krijg ik weer van die gedachten dat ik minder waard ben, dat ik niet genoeg doe voor God, met als gevolg dat ik verlamd raak en niets meer durf te ondernemen. Dan duik ik in mijn oude overlevingspatroon terwijl ik dat helemaal niet meer wil. Vaak vroeg ik me af “hoe blijf ik hier uit?”
Maar nu weet ik waar ik zelf heel blij van word? Als ik stil mag zitten bij God, mag mediteren, mag praten, luisteren en stil zijn! Het allerliefste zou ik mezelf willen zijn, Carla zoals God bedoeld heeft. Ik denk dat ik dat kan worden als ik dichter bij Hem blijf en niet meer luister naar wat de stem en mijn schuldgevoel me wijs maken.“God houdt van jou! en ook van mij!” Daar kan ik mijn accu opladen om er weer te kunnen zijn voor de mensen om mij heen.
Dan moet ik denken aan een gedicht dat afsluit met de zin: “ik hoef mezelf niet op te jagen en meer te doen dan God van mij vraagt, als Hij mij maar de weg blijft wijzen dan weet ik dat mijn leven slaagt!”
Dank voor Uw Liefde Heer en geef mij a.u.b bewogenheid in mijn hart voor mensen die het nodig hebben.

Lieve schreef op 29 maart 2015 om 11:56

Gezegend de Koning en enkele dagen later aan het kruis met Hem.
Een tegenstelling die ook bij ons te vinden is.
Heer,vergeef me als ik U buiten mijn leven liet,geef me het geloof om de Goede Week met U te gaan doorheen de verschillende kerkelijke diensten.

John Halkes schreef op 29 maart 2015 om 11:09

“Hosanna aan de Heer’ klinkt deze tijden steeds luider en met meer overtuiging dan ooit tevoren door in mijn leven.
Die zegeningen zie ik intenser bij anderen dan bij mezelf. M.a.w. onstandvastig in mijn persoonlijke relatie met Jezus.
Ik lijd, letterlijk mee; met Jezus, met een gebroken wereld, met de worstelingen in mijzelf. Ik voel en ervaar dat volledige overgave aan Zijn Eeuwige Liefde en Trouw verlichting brengt. Wat heb ik te verliezen. Mijn leven. Jezus die Zijn leven gaf voor mij, ieder mens! Goede God, Barmhartige Jezus, laat Het Grote Licht binnendringen. Om U te dienen. Met hart en ziel. DANK jullie, medereizigers. Een week van lijden en tóch een Goede Week. Halleluja!

Marc schreef op 29 maart 2015 om 07:25

Heer,
bij het begin van de Goede Week wil ik er mij van bewust zijn dat mijn ‘Hosanna’ mag blijven doorklinken in al wat ik doe.
Laat mij niet bezwijken onder het kruis van onverschilligheid, het kruis van de angst, het kruis van de machteloosheid.

claire schreef op 28 maart 2015 om 23:09

de heer is en blijft barmhartig voor mij HIJ IS TROUW
hoe kan ik u NAVOLGEN HEER JEZUS ?
ik wil ook graag bevrijder zijn als iemand in nesten zit en geen uitkomst …HEER ONTFERM U !

Cilia schreef op 28 maart 2015 om 21:54

Als ik het woord ‘schouwen ‘ hoor of lees, denk ik terug aan mijn broer Henrie. Hij lag zeven maand in coma. Al die tijd was ik bij hem. keek, zei er lieve woorden tegen, bekeek zijn ogen, gelaat, handen… Ik was gelukkig als hij een teken gaf. Ik herhaalde de klanken, woorden(???) die hij uitbracht. Hij drong zo diep in mij, zodat ik a.h.w. Henrie werd. Aanvoelen wat hij wou.
Zo zie ik het bidden, misschien schouwen. Er zijn, kijken, luisteren, open staan voor elk teken dat God mij geeft. Aanvoelen wat Hij wil en erop ingaan.’ Elke rank die aan mij blijft zal vrucht dragen…’Dit komt nu in mij op. met de tijd zelf rank worden…

amy schreef op 28 maart 2015 om 20:39

Jezus, het doet me wel wat als U zegt dat ik t dan voor U doe. Help mij om U niet over t hoofd te zien. En altijd bereid te zijn die ander te helpen. Amen

jonathan schreef op 28 maart 2015 om 18:43

Vader, vergeven is heel moeilijk. Maar ik wil natuurlijk graag dat U mij alles vergeeft. Ik voel nog wel bitterheid of wrok als iemand mij slecht behandeld heeft. Maar ik wil U al die tegenslag geven. Als boetedoening voor mijn zonden, voor de bekering van mijn ‘broeders’. Dank U Vader. I love You!

judith schreef op 28 maart 2015 om 18:39

God bevrijd mij iedere dag. Iedere keer als ik weer moeilijk op gang komt. En maar weer mijn plicht ga doen. Stroom ik langzaam weer vol met ‘leven’. Dank U Heer.

winnie schreef op 28 maart 2015 om 18:36

nee, Vader, vaak breng ik er niks van terecht. Ik zou best wat vaker spontaan iets aardigs voor mensen kunnen doen. Leer mij uw weg kennen, Heer! Ik schiet mateloos tekort. Ben erg eenzelvig. Sta mij bij.
amen

mike schreef op 28 maart 2015 om 18:33

ben t soms beu om te dragen. doe ik t wel goed? breng ik ze wel op t juiste pad. maar als ik dan uw liefde beschouw, dan denk ik, die liefde draagt mij. mijn liefde draagt hen. vul mijn liefde bij heer, want soms is t bijna op. amen

Aimee schreef op 28 maart 2015 om 18:21

mijn psalm: God mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten? Zo voelt t Heer als mijn kind zo moet lijden en ik niks kan doen. Ik riep om hulp maar Gij antwoordde mij niet. Mijn fysieke krachten dreigen mij te ondermijnen en psychisch loop ik leeg. Maar ook dit ging voorbij en de liefde is nog niet uit mijn hart verdwenen. Was het offer van Maria niet veel groter? Dat besef ik nu. Hoe groot eigenlijk.
God op U kan ik vertrouwen!
Toen ik nog jong was moest ik alleen in dit land wonen, mijn ouders aan de andere kant van de wereld. God wat was ik eenzaam en alleen. En toen werd ik ook nog vals beschuldigd. Ik wist niet meer wat ik moest doen. Ik ontmoette U in de melodieën die mijn oren vulden. U vulde mij met vreugde en liefde.
God op U kan ik vertrouwen.
De bevalling van mijn derde kind was erg pijnlijk. Ik prevelde gebedjes om het te verduren. Als ik erop terug kijk, was het mijn ‘kruisiging’. Maar mijn hart is niet bitter. Het is een bijzonder kind. Een grote zegen. Zo ook mijn offer voor U en degenen die de liefde van God nog niet hebben leren kennen.
God op U kan ik vertrouwen.

bianca schreef op 28 maart 2015 om 18:06

Lieve Vader help mij om barmhartig te zijn voor mijn naaste. Help mij mezelf te verloochen, te sterven aan mijzelf. Opdat ik vrucht kan dragen. Wat zou t heerlijk zijn om leven te geven aan anderen. Geef mij de moed om in zijn voetspoor te volgen. In de schaduw van Jezus te gaan.
Ik vraag U vader extra goed te zorgen voor mijn dochter en kleinzoon. Moge zij huwen voor uw altaar. Moge hij genezen.
Lieve Jezus ik vertrouw op U.

Anamaria Torfs schreef op 28 maart 2015 om 15:37

Innerlijke woestijnen bestaan, Lieve God, ik keek op wat beschadigd werd , stil blijven staan bij verdriet, verlamt tot in mijn ziel vandaag. Laat mij niet breken.
Ik weet dat het mysterie van de Liefde lijden is, want Gij Almachtige laat ook het goede zien in die me raken in kleine dingen van elke dag, Vertrouwen, geloof en liefde in uw Zoon Christus, neem mijn bidden, mijn pijn als rozen mee.

Klaas Roest Crollius schreef op 28 maart 2015 om 15:11

Dezelfde vrees als Erna van Tichel
maar toch, er moet aan mij gesleuteld worden, wil ik aanneembaar zijn om te kunnen dragen of me laten dragen.
Dan, dank voor deze retraite die ik intens beleefd heb, deze retraite zal niet ophouden met Pasen.

anneke schreef op 28 maart 2015 om 14:40

ik dacht bij de tekst aan de ”alphacursus in prison” waarover ik vanmorgen een artikel las in het ND. en heb de Heer gedankt voor al die vrijwilligers die dit doen voor de gevangenen en gedankt voor hen wier leven daardoor veranderde. na afloop van de cursus ontvangen de mensen een getuigschrift. voor enkelen het eerste diploma in hun leven. God houd van ze. ook bid ik voor de kinderen en vrouwen die de afgelopen week ontvoerd door boko haran in Nigeria. Heer ontferm U! een goede Palmzondag een ieder.

marlo schreef op 28 maart 2015 om 14:10

Te vaak sluit ik mijn ogen voor mogelijke noden – dan hoef ik niet te helpen. God wilt u mij bijstaan als ik de moed verzamel wel mijn ogen te openen. Wat is er nodig en wat is alleen maar gemakkelijker? De verslaafde heeft ook nodig (om te drinken, te werken, te … …). Hier is dan juist de liefdevolle kracht nodig om te zeggen dat het anders kan. Dit vraagt moed en vaak wordt het niet gehoord. God wilt u mij en anderen bijstaan om dan toch Uw liefde te blijven voelen.
Eeuwig duurt uw trouw – dat blijft een houvast ook als het moeilijk is. Dank u.

Truus schreef op 28 maart 2015 om 12:13

Ja er zijn noden, mensen die niet genoeg te eten hebben, ik denk aan de voedselbank.Of geen kleding kunnen kopen.Zieke buren die je hulp nodig hebben voor boodschappen.Eenzame ouderen .Je kunt hier wel iets aan doen, door eten te geven aan de voedselbank,en ouderen die eenzaam zijn te bezoeken, Het is fijn om iemand te helpen, Wij mogen dankbaar zijn als alles goed gaat.Zelf ben ik kerk vrijwilligster ineen gevangenis,ook dit is heel dankbaar werk voor de clienten en voor je zelf,kun je veel van leren ieder kan hier terecht komen, het is maar waar je wiegje staat en wie je “vrienden””zijn.Heer leer ons zoals U barmhartig te zijn.En dankbaar voor wat we hebben.

Lisette. schreef op 28 maart 2015 om 11:42

Beste vrienden wij samen op weg naar Pasen.
Gisteren na onze mooie dagen, de stilte van de natuur. Het was vlug met twee voeten op de grond. Even hoog vliegen en dan vallen.
De tekst was gisteren zo mooi. Vergeven en vergeven worden. Voor de derde keer één gevoel van geluk,of het gevoel van loslaten. De tranen van verlossing geven een onbeschrijfelijk gevoel. Toch werd ik verstoord door de telefoon. Zorgen met de kinderen. Ik zag de nood. Getroost met Jezus zijn woorden.
Toch heb ik achteraf het mooie gebed herbeluisterd, het onbeschrijfelijk gevoel was nog aanwezig. Vlug aan het werk, een kleinkind komt eten. We krijgen te horen dat Willy onze vriend na jaren lijden overleden is.
Ja nu ween ik weer. Willy heeft gevochten tegen zijn kanker. Ik schrijf bewust zijn kanker. Hij heeft veel geleden, en mij, ons, geleerd hoe mooi het leven is. Waard om voor te vechten.
Gelukkig veel hulp van mijn lieve man. Die me de tijd geeft om te bidden. Tijd neemt om samen over Willy en onze zorgen te spreken. Te verwerken.
Gelukkig uit het gasten boek geleerd dat God liefhebben mijn helpt om barmhartigheid te zijn. Duizend keer dank voor deze les.

Ja het is moeilijk om te vergeven om met het onaanzienlijkste te helpen. Ik zag terug het nieuws de vliegramp. De node van onze maatschappij ontvlucht ik soms.

Wat het me doet als ik op een nood inga. Heel raar het geeft een gevoel van dat het niet ik ben die troost maar dat de noodlijdende me troost. Is het Jezus in hen zo als we vandaag lezen?
Soms ook een gevoel van machteloosheid. Dan heb ik hulp nodig van God die ik vind in de mooie mensen,geneesheren,de natuur, lied,een beeld. Uit het universele Schepper oorsprong van al wat bestaat.

Barmhartigheid is geen kwestie van moraal, maar van navolging: wie mijn leerling wil zijn. Deze zin heeft me diep geraakt. Heel mooi!

Mag ik jullie gebed vragen voor Willy en zijn gezin.
Vader geeft me kracht om straks zijn vrouw en kinderen naast te staan. Iedereen nog een mooie dag gewenst. Met de liefde volle blik van onze Vader. Linda, claire, Aafke , iedereen,dank voor jullie mooie gebeden. Met weinig woorden zo veel zeggen.

John Halkes schreef op 28 maart 2015 om 11:28

Heer, geef mij de moed om onbaatzuchtig noodlijdende mensen te helpen. U was daar hét geweldige, ultieme voorbeeld in. Graag ben ik uw volgeling, zonder mij daar ongemakkelijk bij te voelen. Geloof, vertrouwen. ‘Weten’
dat ik in Uw voetsporen treed. Heer, zend mij de Heilige Geest voor meer Kracht en Onbevreesdheid. In Jezus’ Naam. Amen.

Lilly schreef op 28 maart 2015 om 11:16

Dit is een heel actie programma ,maar je hebt het wel te doen . Er is in je eigen omgeving altijd wel iets te doen ,zoal mantelzorg verlenen ,je levert je eigen leven dan voor onbepaalde tijd in , ten bate van iemand anders.
Een zieke invalide buurvrouw te eten geven , luisteren naar iemands verhaal ,die in nood zit, en ga zomaar door.
Het wordt je vaak niet gevraagd ,het komt op je weg ,en in dit soort situaties leer je juist ,wat de Heer van je wil .Het staat ook in het evangelie , Mijn lieve net overleden moeder zei altijd : “Een glas water in mijn Naam gegeven “. IK kan jullie verzekeren , ze heeft liters weggegeven en haar dank was nier erg groot. .IK ben blij en dankbaar, dat ik haar nog zoveel heb kunnen en mogen geven , ook al is de dank van mijn familie zacht gezegd ook niet erg groot..[vriendelijk uitgedrukt]
DE armen zal je altijd bij je hebben, zegt de Heer , en dat is ook zo , niet alleen in materiële zin ,maar in de huidige maatschappij ,ook in immateriële zin , daar is de nood misschien nog wel veel en veel groter !!!
Er is en blijft dus werk voor ons aan de winkel !!!! Aan de slag dus !
Lilly

Martin schreef op 28 maart 2015 om 10:32

Bij deze wil ik mijn dankbaarheid tonen dat ik met deze retraite heb mee mogen doen. Dank aan degene die het mogelijk gemaakt hebben en dank aan de deelnemers, waar ik bij heb gehoord.

Erna Van Tichel schreef op 28 maart 2015 om 09:58

Soms vrees ik dat ons gebed toch zo individueel rond onze eigen problemen draait en dat het gevaar van narcisme niet ver weg is. Daarom wil ik in mijn gebed aan allen denken die zwaar beproefd worden. Op dit ogenblik vooral aan de nabestaanden van de vreselijke vliegtuigramp van Germanwings.

wil schreef op 28 maart 2015 om 09:51

Wat doet het met mij als ik op een concrete nood van iemand in ga? Mijn zoon is verslaafd, heeft geen eten, geen geld, en is dakloos. 15 jaar hebben mijn man en ik hem op allerlei mogelijke manieren geholpen om van zijn verslaving af te komen. Nu hebben wij ontdekt dat wij zijn verslaving daarmee juist in stand hielden! Met pijn in ons hart hebben wij hem met liefde losgelaten en hij gaat nu zijn eigen weg, maakt keuzes en wordt geconfronteerd met de gevolgen van zijn keuzes!
Wij zien in dat wij hem het beste helpen door hem NIET te helpen, geen geld meer geven, geen eten en geen onderdak! Liefde is niet altijd lief! Nu wij dit begrijpen, grijpen wij niet meer in!

Carlo schreef op 28 maart 2015 om 09:44

Dank U Heer dat U mij steeds bijstaat in het Ziekenpastoraat. U vervult me met Uw Geest en woorden bij de zieken. Dank u Jezus voor Uw leiding. Help mij om meer te zien om mij heen en steeds Uw barmhartigheid te tonen in het leven van alle dag.

Marc schreef op 28 maart 2015 om 07:25

Heer,
ik wil uw leerling worden,
leer mij de concrete noden van medemensen te zien,
leer mij U te herkennen in de onaanzienlijksten.

Linda schreef op 28 maart 2015 om 02:56

Dank U Vader dat ik deze retraite met andere medegelovigen mag volgen.
Wat is mijn geloof toch rijker geworden.
Laten wij in geloof met elkaar verbonden blijven.

claire schreef op 28 maart 2015 om 00:08

” uw zonden zijn vergeven, al waren er vele” .verwondering ,dank en geluk…
heel graag zou ik u zo ervaren, jezus heer…
wat houdt me tegen om u zo bij mij binnen te laten… ?
ik wil graag zo vrij zijn als de vrouw die het hele tafelgezelschap “vergeet” en recht naar jezus gaat !

Aafke schreef op 27 maart 2015 om 23:21

Dank HERE JEZUS voor UW offer,de kruisdood.!!! Daar door mag ik vergeving ontvangen.!! Leer mij stil te zijn voor U in aanbidding,U komt alle eer toe..van uit die blijdschap mag ik leven. Duizend duizend maal O HEER,zij U daar voor dank en eer.!!!!!

mietje schreef op 27 maart 2015 om 20:51

God van liefde en verzoening , leer mij vergeven zoals U mij telkens weer vergeeft .Zend Uw Geest die ons terug bij U brengt