Gastenboek

Nelleke schreef op 3 december 2025 om 23:46

De sluiers en bedekkingen zullen worden afgenomen, We zullen opstaan in een nieuw, volmaakt leven zoals de windsels van de Heer Jezus opgerold bij het open graf lagen..zo stel ik me voor dat het zal zijn als straks de graven openbreken bij Zijn wederkomst, en de mensenstroom zal aanvangen richting het nieuwe Jeruzalem…We zien er naar uit maar kunnen het ons tevens niet niet goed voorstellen.
Shalom aan allen.

Christine schreef op 3 december 2025 om 22:37

Wat een feest!!! voor alle volkeren. Maar wat met die velen waarbij God niet meer mag meedoen? (ook bij mijn naaste familieleden)

Godelieve schreef op 3 december 2025 om 21:24

God, mijn rots. Hoewel Hij de laatste tijd meer afwezig lijkt dan aanwezig, blijft Hij mijn rots. De icoon van “alleen maar Jezus’ aangezicht in mijn kamer, helpt daarbij. God zij dank.

Ton schreef op 3 december 2025 om 21:11

Ja, God is mijn rots op wie ik kan terug vallen als het moeilijk gaat, maar deze retraite ondersteunt sterk het gevoel dat God ook daarbij ons en mij zoekt als het moeilijk gaat..

Hennie schreef op 3 december 2025 om 20:57

Wat een feest zal dat zijn!
Hij wist alle tranen weg.
Hij raakt ook mijn gezicht aan.
Ik voel me intens gelukkig!

Olivia schreef op 3 december 2025 om 20:35

“Jezus, dank U dat U mijn koning bent. Heer, ik geef me over aan uw heerschappij van barmhartigheid en liefde !” Ik geloof dat U vandaag nog steeds geweldige werken doet. Dus kom ik met een open hart naar U toe en vraag ik U om mij uw kracht te laten zien van genezing en herstel!”

Marie-Louise schreef op 3 december 2025 om 20:22

Ja, ik doe mijn best om iedereen uit te nodigen, schuif vooroordelen opzij en maak ruimte. Ik ben blij met de erkenning dat die sluier van verdriet zo groot en dik is. Hij is niet niks! Maar kom, we kijken er samen onderdoor. En weet je wat? We maken er gaten in! Veel gaten.

Mieke schreef op 3 december 2025 om 20:09

De sluier die ons omhult, het kleed die ons bedekt verhindert of maakt ons blind voor Zijn nabijheid, zijn werkelijke Aanwezigheid.
Ik open mijn hart om me te laten doordringen van Zijn Aanwezigheid, zijn werkzame Aanwezigheid.
Jezus is de onzichtbare kracht die de chaos van de wereld voortdurend herstelt.

Henriëtte schreef op 3 december 2025 om 19:19

Innerlijke vrede en rust blijft hangen na dit gebed.
Dank voor deze hoopvolle ontmoeting.

marjo schreef op 3 december 2025 om 19:15

Fijn om met anderen te genieten van de maaltijd, de sfeer, de ontmoeting ed. Dit zou veel vaker mogen gebeuren. De sluier mogen laten weghalen en dan DURVEN kijken. Vaak gewoon mijn ogen maar dicht houden om het maar niet te zien. Nu de uitnodiging om dat wel te doen. Durven kijken en durven leven vanuit de liefdevolle kracht die er overal is. Dank u.

Hilda schreef op 3 december 2025 om 18:20

En God zei tegen mij: “Ik ben het die komt”.
Ja ik hoop dat als de sluiers van alle volken afgenomen worden tijdens het feestmaal we elkaar innig vrede zullen wensen.
Het is zo moeilijk zoals het nu is in de wereld.
Mijn hart 💔 maar ik blijf bidden en hopen.

Marieke schreef op 3 december 2025 om 18:09

Lieve Paus Franciscus

De woorden van vandaag

doen mij nadenken over

uw mooie eenvoud, uw

schoongebed voor de ganse

wereld, nooit aflatend.

Bedankt.

Agnes schreef op 3 december 2025 om 16:48

Zo een feestmaal horen beschrijven doet mij pijn… de kinderen van Gaza!
Breek de sluier van het te groot verdriet van de wereld. Zal het ooit beteren, of moeten we wachten ? Maar we wachten al zolang.
Heer Breek de sluier van de volken
Ik voel mij diep ernstig.geloof ik nogin beterschap ? Kan en wil ik nog hopen ? Wij wachten al zolang.

Malou schreef op 3 december 2025 om 16:33

Het feestmaal waar iedereen welkom is, daar verlang ik naar. Ik hoop dat ik deze advent mijn eigen sluiers van verdriet kan opruimen om plaats te maken voor een stille maar diepe vreugde…
Help mij Heer om de moed op te brengen om dat te kunnen.

Martine schreef op 3 december 2025 om 15:01

Ik kijk zo erg uit naar dat grote feest op de berg. Dat feest zonder angst of verdriet. Iedereen open voor iedereen, iedereen vrij om naar elkaar toe te gaan. Heer, zeg mij wat ik kan doen om dit feest voor te bereiden.

Gertruida schreef op 3 december 2025 om 14:57

Ik wil mij hart openen om zelf iedereen te verwelkomen, bij het feestmaal van de Heer.Heer wilt u mij hierbij helpen, vooral bij mijn naaste waarbij het contact wat stroef loopt

Anita vd Laan schreef op 3 december 2025 om 12:41

.Het feest is bedoelt voor iedereen, maar of ik met ook feestelijk hart aanwezig ben, is in grote twijfel.
.Graag wil ik de sluier die alleen de HEER weg kan nemen echt gaat gebeuren. Daar onder de sluier HEER is iets wat mijn hart diep naar verlang. U weet het wat het is.
.Open van mijn hart voor anderen merk ik wel, en dat is ondanks op een laag pitje , aanwezig.
Ik ben nog niet helemaal afgebroken. Hoop is er nog.

Lutgarde schreef op 3 december 2025 om 11:44

Bij u Heer, is het goed toeven. U verwent (lokt)ons met de
heerlijkste spijzen. U wil dat wij het goed hebben. Maar dan moeten wij wel bij u zijn.
Het staat in schril contrast met wat hier op aarde gebeurt.
In kleine kring: elkaar misverstaan, eigenbelang, onverschilligheid.
Op het wereldtoneel: machtswellustelingen,mensonterende oor-
logen,armoede,uitsluiting enz….
Heer,u neemt die sluier weg,maar moeten ook wij daartoe niet ons steentje bijdragen?Steun ons met uw raad,uw Geest zodat
Uw Licht op aarde komt.

Baudie schreef op 3 december 2025 om 11:26

Ik bid u Heer voor deze dag, dat ik voor iemand licht mag zijn in de donkerte van zijn of haar leven.Ik heb altijd zo weinig energie maar wilt U alles in mij zijn wat ik nodig heb voor deze verdere dag. Leven vanuit de verwachting dat U komt en wij met u zullen zijn. Wat een heerlijk vooruitzicht! Dat u ook mijn tranen zult drogen. U ziet elke traan en bewaart ze zelfs. Ook al voel ik het vaak niet maar u ziet mij en elke traan is kostbaar voor u. Maranatha!

Hermaria schreef op 3 december 2025 om 10:39

ach heer hoef ik alsjeblieft
niet naar dat feest
zoals ik letterlijk lees

zoveel mensen
zoveel geuren
zoveel kleuren
zoveel lawaai
zoveel teveel

opnieuw gelezen stil gezeten
ervaar ik jouw geest
doorheen de woorden

sluier van onwetendheid valt af
dan zie ik daar de kleine goedheid
de kleine menselijke goedheid

onder jouw stralende
glimlach

Vera Van hove schreef op 3 december 2025 om 10:23

Hongeren en dorsten naar God’s woord.
En ja,de Heer spreekt tot ons!Door ervaringen,ingevingen en inzichten, telkens onverwacht als een plotseling gegeven.
Alle dank aan onze machtige oneindige God.

Albertine schreef op 3 december 2025 om 09:00

Iedereen verwelkomen!
Ook diegene(n) die totaal anders denken en doen dan ikzelf.
Ik denk teveel dat mijn waarheid dé waarheid is. Daardoor durf ik anderen negeren, veroordelen, links laten liggen, terwijl het de bedoeling is om met werkelijk alle mensen aan Zijn feesttafel aan te schuiven.
Jezus, wat een opdracht! Jezus, ontferm u over mij.

Luc schreef op 3 december 2025 om 07:37

De Heer toont ons Zijn universele en totale Liefde. Hij richt een feestmaal aan voor alle volkeren met de best mogelijke uitgekozen spijzen en belegen wijn…. Hij maakt geen onderscheid tussen nationaliteit, ras, geslacht of rang…. iedereen is uitgenodigd en als een koning ontvangen….Hij verbreekt de sluier die over de mensen ligt, nl. de overtuiging, dat ze aan hun lot overgelaten worden, dat zij alleen in het leven staan…. voortaan kunnen ze zich bewust zijn dat zij niet meer alleen staan en dat God aan hun zijde staat, dat zij door Hem bemind zijn…. in het nieuw testament spreekt Jezus van ‘zie, ik sta aan de deur en klop…. als iemand open doet, zal Ik bij hem binnentreden en maaltijd met hem of haar houden…. hij houdt een maaltijd die oneindig veel verder gaat dan de uitgelezen spijzen van het oud testament….. Hij biedt zichzelf aan in de maaltijd…. dit is ongehoord en ongezien…. Jezus heeft mij zo lief, dat Hij zichzelf aanbiedt om in mij te wonen….ik kan voortaan van een bron binnen mij leven: de aanwezigheid en de werkzaamheid van Christus in mijn binnenkant…. ik ben nooit meer alleen…. ik ben altijd bij de bron van Liefde diep in mij…. was ik er mij maar altijd van bewust! van spiritueel ontwaken gesproken….

trees schreef op 3 december 2025 om 07:03

Goede morgen jezus .Ik verlang naar u ,en zet mijn hart voor u open .
Laat mij uw woord verstaan en er naar handelen .Heer er zijn zoveel mensen in de wereld met zorgen en verdriet zij leven in oorlog. Schenk Gij uw woord van kracht en help hen. Dank u Jezus . Trees

Nelleke schreef op 2 december 2025 om 23:33

Ja ! Als je bijna 68 bent dan zie je je gemiste kansen in het leven wel; zoveel wat anders had moeten gaan : in je relatie(s) in je werk met de kinderen en kl.kids.Maar in alles was God erbij..dát wil ik nog steeds geloven.Ik kan en wil Hem niet de schuld geven van alles wat niet goed ging.Het is de gebrokenheid van ons zondige bestaan.Ik zie in mijn/ ons leven scheutjes en takjes van nieuw leven, zegeningen.Wereldwijd gezien : denk ik dat Hij bezig is Zijn plannen te volvoeren als we b.v.openbaringen lezen..en bidt:
Laat me in U blijven, groeien ,bloeien, O Heiland die de wijnstok zijt, Uw kracht moet in mij overvloeien, opdat ik waarlijk vruchtbaar zij.
Shalom deze nacht.

Malou schreef op 2 december 2025 om 23:18

Als ik eerlijk naar mezelf kijk, zie ik gemiste kansen en omgehakte bomen in mijn leven. Maar ik zie ook mooie momenten waar ik me aan optrek.
Ik vertrouw ten volle op God, die me zal leiden langs de juiste paden.
Als ik dat vertrouwen niet had, het zou echt donker zijn in mijn leven…
Help me Heer, om op het juiste pad te blijven.

Myriam schreef op 2 december 2025 om 22:51

De dode boom langs de kant van de weg…
Als we naar de wereld van vandaag kijken, naar alle menselijke strijd in oorlogslanden, de daklozen overal, de zieken… lijkt het alsof er geen enkele hoop is.
En toch hoopt en verlangt de menselijke geest, te midden van al dat lijden, naar Jezus. Hij is degene die nieuw leven en verandering brengt.
En die verandering in de wereld moet bij mij beginnen, bij “ons”, met het oprechte verlangen en gebed om God te vragen ons te helpen transformeren als
individuen, en als kerkgemeenschappen.
Een dagelijks gebed van wachten op God tijdens deze retraite is leren leven in het dagelijkse ritme van ons leven,
vertrouwend op God wiens kracht in ons werkt.

Mayjay schreef op 2 december 2025 om 22:48

Heer, dank dat ik af en toe op uw heilige berg mag staan.

Marjolein schreef op 2 december 2025 om 21:53

Reactie op mijn bericht van 8.19uur. Ja, God had een woord. De heilige Lucia schilderde ik op de boomstronk. Jaren geleden was ik 15 december in Stockholm minder dan een week nadat ik de behandelingen voor mijn tweede kanker had afgesloten. Daar is in die tijd bijna geen daglicht. Overal brengt Lucia dan zingend en stralend licht. Ik ging toen heel goed beseffen wie Jezus werkelijk is.

Marjolein schreef op 2 december 2025 om 21:12

Een stronk,
afgezaagde boom,
Het lijkt afgelopen,
dood
En dan,
toch,
een scheut,

Leven
Het staat als een vaandel
Hij staat,
voor alle volken
en die gaan zoeken,
Vlagveroveren 🙂
En zijn woonplaats
stroomt vol met mensen,
Schitterend

Hennie schreef op 2 december 2025 om 21:01

Nieuw leven, hoop! Zo’n kleine scheut kan enorm groeien tot een mooie boom. mag ik een blaadje zijn? Hoop geven in deze wereld?
Ik verlang naar die stad op de berg. Ik zie Jezus al zitten op zijn troon. Ik voel me heel blij van binnen.

Kees schreef op 2 december 2025 om 20:57

4 oktober ging ik op een dode boomstam zitten. Ik dacht toen: “Waaroms kies ik voor de dood”? Heb me verplaatst naar een zware paddenstoel onder aan de stam van een eik ben daar op gaan staan, leunde tegen de eikenstam en zag daar, ondanks de prille herfst , tekentjes van hoop en leven.

Veerle schreef op 2 december 2025 om 20:07

God, telkens weer ik mijn leven overzie, voel ik dankbaarheid.
Dankbaarheid, omdat ik uw kind mag zijn, ook al besef ik niet helemaal hoe groot uw liefde voor ons wel moet zijn: een onuitspreekbaar grote liefde, waarmee U ons draagt en verder draagt.

Olivia schreef op 2 december 2025 om 20:03

Laat ons voorbereiden op deze Advent net als andere jaren, Jezus geboorte met Kerstmis te vieren. Maar wees ook klaar voor zijn wederkomst, wanneer die ook zal zijn. En tenslotte: wees ook alert op de talloze manieren waarop Jezus elke dag van deze Advent tot ons wil spreken en zich aan ons wil openbaren.

mieke schreef op 2 december 2025 om 19:59

Jezus, ik kijk vaak naar de ‘omgehakte bomen’ van mijn leven: vele gemiste kansen, gebroken relaties, droefheid. En steeds opnieuw leg ik deze dorheid in Uw handen, in Uw hart. Het is alsof ik vooral Jou mag ontmoeten in die leegte, in mijn niets-zijn.
Maar leer me ZIEN waar nieuw leven is! Geef me een Woord! Spreek tot mij, Jezus!

Eleonora schreef op 2 december 2025 om 19:53

Wat fijn om elke dag weer stil te kunnen staan en stil te zijn bij het lezen van de teksten en deze op mij in te laten werken.
Erover na te denken en voelen wat het mij doet
Als God de sluier van de volkeren wegneemt… Dat raakt mij.

Henriëtte schreef op 2 december 2025 om 19:23

Vandaag ben ik begonnen met de adventretraite.
Bij einde van het gebed, de terugblik schreef ik allerlei dingen op die me zouden kunnen helpen om ook echt die goede mens te kunnen zijn waar ik al zo lang naar verlang te zijn. Toen ik hier mee klaar was, werd ik me bewust dat ik dit al zo vaak op dezelfde manier heb geschreven.Er zit zo’n verlangen in mij om de vreugde te voelen gewoon omdat ik leef. Hier hoort toch niet mezelf onder druk zetten door mezelf allerlei voorwaarden op te leggen om dit te bereiken, vroeg ik mezelf ineens af.
Ik hoef me voor u God toch niet onder druk te zetten? Jij houdt toch gewoon van mij zoals ik ben? en deze woorden gaven me ineens zo’n vreugdevol gevoel. Ik ontspande helemaal en voelde me zo dankbaar en bidt dat deze vreugde steeds meer in mijn leven ervaarbaar mag zijn…

Kim schreef op 2 december 2025 om 19:12

Wonderlijk om mezelf uiteindelijk en doorheen alles als de groene uitloper te mogen voelen.
Dankbaar Heer, voor gewonnen leven.

Ton schreef op 2 december 2025 om 18:50

De wereld lijkt vaak gehuld in een sluier van verdriet, verdriet voel ik nu ook tot in het merg, nu om het verlies van de geliefde schoonzoon. God, kom ons, kom mij in ons verdriet tegemoet..

Gert schreef op 2 december 2025 om 18:46

Hoop (en het licht zien) is de levenskracht waaraan we ons steeds kunnen vasthouden. Jezus heeft ons in zijn leven de tekens gegeven om hoopvol de Heer tegemoet te gaan. Zo probeer ik ook in het leven te staan, elke dag opnieuw, alhoewel dat geen evidentie is.
Vaak vinden we door de snelheid waarin we leven de ruimte en rust niet om die tekens van hoop te zien.
Ik wil in mijn leven deze hoop niet alleen voor mij proberen te zien elke dag opnieuw, maar ook voor iedereen die me dierbaar is en die hiervoor samen wil open staan.

Cilia schreef op 2 december 2025 om 17:14

Ik zie reeds kleine twijgen uitschieten, teken van nieuw leven.
Zoals Maria, mocht horen dat zij moeder van de Verlosser, voelde zij nieuw leven. Zij bleef niet naar binnen kijken, maar zij groeide in dienstbaarheid EN verkondiger van lang verwachte Messias. Zo haastte zij zich om bij Elisabeth ten dienste te zijn. Dit ervaar ik ook in mij, Gods Inwezigheid doet mij dienen, zonder voorwaarde.

Leen schreef op 2 december 2025 om 16:24

Niets doen en er zijn, in stilte, Heer, hoe moeilijk is dat voor mij. Raak mij aan Heer, maak het onmogelijke mogelijk, voer mij naar wateren van rust. In mij is een zekerheid dat ik in U rust mag vinden en dat ik in mijn verwachtingen niet beschaamd zal staan.

Gertruida schreef op 2 december 2025 om 16:20

Ik kijk mijn dorheid heel vaak in de ogen: omgehakte bomen ( gezondheid )en bevroren relaties. Verdriet, boosheid, teleurstelling, onbegrip en angst
ik mag het allemaal bij u brengen en loslaten, zodat ik mij volledig kan focussen op het licht, want dat is sterker dan de duisternis.

Hermaria schreef op 2 december 2025 om 14:26

oude nieuwe vreugde

de een is wankel
de ander is wat krom
zo wandelen we rond
in onze ouderdom

we vertellen elkaar droef
hoe moeilijk, soms pijnlijk
en telkens weer wat anders
afscheid van ’t vertrouwde

maar wat ons steeds verrast is
jouw komst met een nieuwe klank
diep in ons trillen snaren mee

nieuw leven aan een
oude boom in herfsttijd
een lach van binnenuit

Anita vd Laan schreef op 2 december 2025 om 13:31

.Ja, zeker wil ik die dorheid in de ogen kijken, geeft nuttige levenslessen.
.Het maakt me zoals ik moet zijn ondanks ik soms niet helemaal kan begrijpen.
.Het leven overwint de dood, dat is wat we geloven.

Liefke schreef op 2 december 2025 om 12:54

Deze week leerde ik – via de adventsretraite – voor het eerst bidden op de methode die daarin gebruikt wordt. Ik volgde de weg, die daarin wordt voorgesteld en ontdekte hoezeer deze me tot in het diepste van mijn hart raakt. Nadien kon ik – voor het eerst sinds meerdere weken – zacht in slaap vallen. Het was immers midden in de nacht dat ik opgestaan was omdat ik “alweer” niet kon inslapen.
De volgende morgen ervaarde ik een zo immense tederheid doorheen elke cel in mijn lichaam en wezen… Zoiets sereens heb ik nog nooit gevoeld!
Een diepe dankbaarheid hiervoor is blijven hangen. Een voorzichtige Vreugde eveneens. Dit wil ik meer doen! Een verlangen om te mogen toeven in de “Stille Ruimte met God” heeft een kamerdeur geopend, die ik voor altijd wil open houden. Elke dag opnieuw!
Danku dat ik de gelegenheid kreeg om zoiets fijns, moois, diep innigs te mogen ontdekken en beleven! Het vraagt uit zichzelf naar meer!

Liefke

Jade schreef op 2 december 2025 om 11:26

Een mooie hoopvolle tekst vandaag… Ergens in die dorre stam zit altijd nog genoeg voeding om een nieuwe scheut te laten groeien.

Monique schreef op 2 december 2025 om 11:24

Advent het licht van Christus komt in de wereld de duisternis verdwijnt.

Het is duister en donker in mij kan het licht mij wel bereiken? Sta ik echt open om het licht te ontvangen? Het licht van liefde vergeving en barmhartigheid?

Na 19 jaar in een huwelijk waarin ik alleen ben is er alleen ruimte voor haat wrok en vergelding.  Ik ben moe van het strijden, het smeken om aandacht en betrokkenheid, ik wil zo graag het licht in mij voelen God’s liefde en vergeving ondanks mijn vele zonden. Heer neem u genade niet van mij weg zend uw Heilige Geest en wijs mij de weg laat uw liefde en licht in mij komen. Amen

MARTINE schreef op 2 december 2025 om 10:16

Ja, in sommige relaties wordt de boom omgehakt. Ik heb daar nog steeds pijn van. Toch zie ik niet watnik er kan aan doen, al zou ik dat zo graag willen. Ik probeer open te staan voor alle nieuwe kansen. Misschien zie ik ze niet

Jail schreef op 2 december 2025 om 09:39

Ja ik voel me vandaag wat liefdeloos. Er komen vragen in mij op heb ik wel de juiste beslissingen genomen. De andere geeft me niet waar ik behoefte aan heb. Leer me naar mezelf kijken of ik de behoeften van andere die mij zijn toevertrouwt wel genoeg kan vervullen. Heer ik heb ondervonden dat zo lang er wat liefde in mij zit, er op mijn dode boomstam wel wat twijgjes zullen groeien. Maar Heer sta mij nabij. Nu is het even zoeken naar de tekentjes van hoop.