Gastenboek

MARTINE schreef op 9 december 2025 om 17:43

Nieumand hoort zich te schamen om de vreugde van kerst te delen

Gert schreef op 9 december 2025 om 17:15

De overtuiging en kracht waarmee Jesaja dit neerschrijft, is de overtuiging en kracht die wij/die ik mogen/mag hebben dat God ons zal bijstaan met zijn liefde en geborgenheid als wij de deur voor hem open zetten; dit wil zeggen als wij open staan om hem elke dag toe te laten ons aan te spreken/ons te vinden.
Jesaja toont mij in deze bijbeltekst dat het initiatief wel bij mij/ons ligt en dat ik/wij ervan overtuigd mogen en moeten zijn en met fierheid zijn nabijheid mogen verkondigen (zelf in geloven en delen met anderen).

Gertruida schreef op 9 december 2025 om 14:59

“ Ziehier God, de Heer “, hij komt met kracht zijn arm zal heersen. God kijkt mij liefdevol aan en sluit zijn armen om mij heen.

Hermaria schreef op 9 december 2025 om 14:31

in deze wereld
een wereld vol leed
chaos en vijandigheid
waart rond een stem
een fluisterstem

een stem zo zacht meanderend
door al het lawaai heen als
een stille melodie
hoor ik het goed
hoor ik de goede boodschap

ik spits de oren van mijn hart

Antonia schreef op 9 december 2025 om 13:02

‘Hoe voelt het als Hij klopt aan de poort van mijn hart? Dan mag ik wel beginnen met ‘opruimen, schoonmaken’ zoals ik doe in mijn huis als er visite komt. Maar is God ‘visite’? Nee, Hij/Zij mag alles zien wat er in mij omgaat. ‘Samen’ komen we er wel uit.

Olivia schreef op 9 december 2025 om 11:03

Hemelse Vader zend door Uw veelgeliefde Zoon Jezus Christus onze verlosser Uw heilige Vaderliefde boven alle duisternis naar de aarde, opdat de mensen zich zouden bekeren of in het bereik van Uw Rijk zouden blijven. Dank u Heer.

mieke schreef op 9 december 2025 om 11:01

“Zie, Ik sta voor de deur en klop. Als iemand Mijn stem hoort en de deur opent, zal Ik bij hem binnenkomen. En Ik zal met hem eten, en hij met Mij.” (Openb. 3,20).
Een geliefde vers die mij naar binnen leidt, naar een ruimte van stilte, rust en dialoog.

Jesaja, een geliefde profeet. Een profeet die krachtig de hoop voedt. Een profeet die ook tedere en troostende woorden spreekt.

Vera Van hove schreef op 9 december 2025 om 10:49

Ik zou van de daken willen schreeuwen,Kom op,geloof toch in God,gooi je in zijn armen,heb God uitzinnig lief.De Almachtige,De Alwetende,de Ondoorgrondelijke,die alles voor ons verricht.
Doe open als de machtige God aan je hart klopt!
Wat verlangt Hij?Wat wil je Hem geven?
Een bloeiend samen zijn,in diepe verbondenheid. Dankzij die grote God vrede en vreugde kennen,met een hart vol dank

Marlene schreef op 9 december 2025 om 10:44

God komt in de silte, Hij komt niet binnenstormen maar klopt. Ik weet dat ik meer tijd moet nemen en ingaan op Zijn uitnodiging. De Heer is altijd daar en wacht geduldig.
Zijn nabijheid voelt als een warmte, als een trilling van vreugde, als een diepe vrede. Maar soms ook: een zachte onrust … dat heb je niet goed gedaan …
Hij is altijd daar met Zijn armen vol Liefde. Via de sacramenten en het gebed mag ik veel ontvangen. Ik heb nooit angst. Hij troost me altijd en geeft nieuwe moed. Hij geeft mij altijd nieuwe hoop en nieuwe inzichten in moeilijke situaties. Zo groeit mijn vertrouwen in Hem, telkens weer. Ik hoef niet alles zelf te dragen, Hij is er altijd. Wat een zegen voor ieder van ons!

Luc schreef op 9 december 2025 om 10:10

God die voor de poorten staat, met Zijn sterke arm, niet met wapens en moordtuigen…. wij kennen God als bewoner van de stilte, diep in onze binnenkant…. maar God is ook onze sterkte…. Hij verdedigt ons, Hij komt ons bevrijden uit ballingschap…. wij mogen de angst om te leven voorgoed loslaten…. als God in ons leeft en woont, smelt onze angst als sneeuw voor de zon…. we worden voor het gerecht gesleept…. we worden afgetakeld en verwijten gemaakt…. wij worden uitgelachen en vervolgd…. maar we worden niet vernietigd…. we weten wat wij moeten antwoorden….we verdedigen ons niet, toch niet met wapens, maar we blijven staande… gesterkt en verdedigd door God-IN-ONS…. weldra wordt Hij opnieuw IN ONS geboren zoals Eckhart zegt, in de stilte van onze lege ziel…. wij moeten wel zo leeg mogelijk zijn, geen eigenwaan, geen wapens, geen middelen om ons op te peppen…. God moet onze enige sterkte zijn….de mensen slaan ons neer en twee minuten later staan we terug recht…. en we nodigen onze vijanden uit om met ons mee te gaan en een ander leven te leiden….Wij sluiten geen compromissen maar wij participeren aan echte vrede, echte stilte die God voor ons bereidt….. het is een heel andere manier van leven, macht is bij ons zwakte geworden….bezit is er om te delen en gemeenschappelijk te worden, geluk is er om met onze medemensen te delen…. alles wordt OMGEVORMD, GETRANSFORMEERD…. Moge het zo zijn en blijven!!!

Marjo schreef op 9 december 2025 om 09:42

Vlam van Hoop

Anita vd Laan schreef op 9 december 2025 om 09:14

-Als HIJ klopt aan mijn hart, zal mijn hart vervuld van de spanning en vreugde.

-Wees blij, wees blij, wij zijn verlost.

-De overwinning is aan Gods kant

Carla schreef op 9 december 2025 om 09:10

‘Zie hier jullie God! Hij komt met kracht, Zijn arm zal heersen.’ Een vreugdevolle, urgente boodschap: laten we ons voorbereiden als bruid met liefde, vreugde en verwachting. Dat de weg gereed is als Hij komt, dat velen Hem opwachten met ons en Hij genadig is. Dat we zijn als de betrouwbare en verstandige dienaar (Matt 24:45-51) die de heer heeft aangesteld over zijn huispersoneel om hun op tijd te eten te geven. En dus niet onze eigen gang gaan en anderen slecht behandelen en de heer niet verwachten.

Christel schreef op 9 december 2025 om 08:39

Dit bijbelgedeelte staat in jesaja 40 ipv 35.

krolleke schreef op 9 december 2025 om 07:45

De Heer legt vooral zijn arm om mensen die bang zijn, vertrouwen nodig hebben, ontgoocheld zijn…
Wie de arm van God liefdevol voelt krijgt kracht. Dat ervaar ik vooral deze dagen.

trees schreef op 9 december 2025 om 07:16

God wacht op mij /God ik wil deze dag ook naar u luisteren .dank u daze morgen
Help mij met u het verdwaalde schaap te zoeken .U houd van al uw kinderen.De mensen weten soms zelf niet dat ze zich van u afkeren ,u bent de aanwezige voor allen Trees

Gerda schreef op 9 december 2025 om 06:28

Ik ben zo blij dat als ik aan de deur klop, deze voor mij wordt opengedaan.

wilfried schreef op 9 december 2025 om 02:40

Met krachtige hand zal hij heersen! Onze God bezit kracht! Dit lijkt mij niet het beeld te zijn dat overeen komt met Jezus!? Alhoewel die ook wel krachtige arm de kooplieden uit de tempel jaagt!? Het beeld van Kristus koning die regeert met machtige hand, is voor mij niet zo direct te vatten! Alhoewel ik toch ook Jesaja graag hoor maar dan met de beelden van de adder en het kind en van het lam en de leeuw de samen grazen en zie ik ga iets nieuws beginnen!

Hilda schreef op 8 december 2025 om 23:24

De Heer liet mij de weg zien met een venster naar de hemel. De lucht was zachtblauw met purperen randen en een gouden streep.
Ik voelde opeens dat ik daar alleen liep en dat was geel eenzaam. Ik vroeg Jezus en God of ik ook mijn gezin mee kon nemen. Zeker dat is mogelijk, hoorde ik.
Daarna ontwaakte ik en vond dat mijn gebed verhoort was.
De rechte Hemelse weg vanwaar ik misschien tot in het Hemelse rijk mag komen.

Myriam schreef op 8 december 2025 om 23:05

In de moderne tijd beschouwen we wegen als vanzelfsprekend. Ze zijn handig om ons snel naar onze gewenste bestemming te brengen. In de oudheid was een goede weg echter een zegen. Vaak was er geen weg en zochten mensen hun weg zo goed als ze konden, waarbij ze onderweg vele gevaren tegenkwamen.
Dit is een diepgaande Bijbelpassage die spreekt over de spirituele reis van Gods volk. Het brengt de thema’s heiligheid, verlossing, herstel en vreugde over. Deze passage dient als een herinnering aan Gods trouw, Zijn voorziening en Zijn belofte van uiteindelijke vervulling en vreugde voor hen die Zijn wegen bewandelen. De Heer zal ons leiden; Hij zal ons de weg wijzen, als we Hem maar volgen.
Stilte en hoop zijn middelen tot redding die, nogmaals, niet afhankelijk zijn van onze inspanningen, maar simpelweg afhangen van het toevertrouwen van ons lot aan een ander. Ons vertrouwen in de Heer.

Leen schreef op 8 december 2025 om 21:50

Heer, een diepe innerlijke relatie, dat is wat ik begeer en ik weet dat ik daarvoor andere gehechtheden zal moeten ontkrachten. Help mij om afstand te nemen van alles en allen waar ik gehecht aan ben. Ik ben eraan begonnen, het is een moeilijke stap. Maak mij vrij Heer, help mij los te laten of liever, maak Gij het los voor mij zodat ik meer en meer aan Uw voeten kan gaan zitten.

Godelieve schreef op 8 december 2025 om 20:52

Wat ik aan iedereen zou willen zeggen: de Heer maakt je vrij! Daarom mag ik ook zijn weg gaan op mijn eigen ritme, zij het met vallen en opstaan. Dank u Heer.

mieke schreef op 8 december 2025 om 20:32

Ik zie de weg die God voor mij aanlegt niet voor mij.
Door mij te hechten aan Jezus die de weg gebaand heeft, wil ik geloven in die Heilige weg.

Op het feest van Maria Onbevlekt Ontvangen raakte me die passage dat de onvruchtbaarheid van Elisabeth gekeerd was en dat voor God niets onmogelijk is.
Moge God alles wat onvruchtbaar was in mijn leven ten goede keren.

Marjolein schreef op 8 december 2025 om 20:11

Wat fijn dat weer zo velen bereid zijn iets in het gastenboek te schrijven.zo werd ik ook nu wakker geschud.De lange weg en de bestemming vat ik steeds meer sinds ik op Ignatiaanse wijze bid, maar de stapstenen wasrover in het gastenboek gesproken werd, hebben tot nu toe weinig aandacht gehad.

Nelleke schreef op 8 december 2025 om 20:04

“Geen onreine zal die weg betreden”Dat kan dus alleen door het reinigende bloed van Christus. Bij hem kan ik alleen veilig gaan over die weg ..die nu vaak vol holen is en waar ik mijn wankelende stappen op zet met vallen en weer opstaan door Zijn opstandings kracht. Vanavond al voor de 3e keer niet naar koor door hoesten ben ik schor terwijl we zaterdag een uitvoering hebben in de kath.kerk in b.veld i.v.m.candlelight; ik hoop dat Hij me nog geneest voor die tijd want woensdag gaan we ook oefenen voor het kerstkoortje in de kerk.En ik zing ze zo graag die aloude en nieuwe kerstliederen.Hoor! de engelen zingen de eer van de nieuw geboren Heer…
Gelukkig kan ik nog wel over kerst schilderen…Morgen m.n.doodzieke zus bezoeken ; weer in het ziekenhuis zo vlak voor haar ( laatste?)verjaardag woensdag..Wilt U heel dicht bij haar zijn Heer?Haar in Uw armen dragen?” Op U mijn Heiland blijf ik hopen..
Shalom allen.

Hennie Afman schreef op 8 december 2025 om 19:26

Ik zie die weg niet echt voor me. Maar ik bedenk me ineens dat Jezus zelf gezegd heeft ‘De weg’ te zijn. Ik wil in zijn aanwezigheid zijn en Hem volgen. Daarom vind ik deze gebedsmomenten ook heel fijn.

Gert schreef op 8 december 2025 om 19:14

Sinds ik meer en bewuster het pad van De Heer mag bewandelen voel ik me sterker in mezelf en word ik bewuster van hoe mooi ik mag en kan zijn als persoon. Die bewustwording is belangrijk in het aanvaarden van mezelf en het aanvaard morgen en kunnen worden door anderen.
Die rust en kracht – die ik op het pad van De Heer mag ontvangen – zijn belangrijk in mijn zoektocht naar God, elke dag opnieuw en in het samenleven met anderen.
Dat laatste is ook soms met vallen en opstaan; in verbinding blijven op elk moment van de dag is de uitdaging die elke dag voor ons ligt, maar die tegelijkertijd ook hoop moet geven en het streven mag en moet zijn.

Hennie ten Kl. schreef op 8 december 2025 om 18:55

Ik begreep het gewoon niet, dat God daar wil zijn, in die dingen die nu op mijn weg komen.
Wat ik dacht, wat ik voelde, er was als kind geen enkele wezenlijke geen noodzakelijke aandacht voor..
En nu is daar die verwondering dat het,dat ik er wel toe doe…

Dymph schreef op 8 december 2025 om 18:27

Mijn weg is een weg van aandacht. Bij Jezus blijven, niet vooruitlopen. Opmerken wat Hij me aanwijst, zegt. Dwars door de woestijn van het niet-weten, leunend op mijn Geliefde.

Ton schreef op 8 december 2025 om 18:16

God, klop maar op de deur van ons, van mijn hart; doe ons, doe mij naar U luisteren..

Anita vd Laan schreef op 8 december 2025 om 17:44

-De weg zie ik niet voor me, maar ik vertrouw er op dat er is

-Ja ik geloof, Godsweg die bestemd is voor mij, is ook de weg die begaanbaar, haalbaar en veilig is.

– Wij zijn denk ik allemaal geroepen om op weg te gaan, nu en tot “bestemming bereikt”

Gertruida schreef op 8 december 2025 om 17:31

“ De Heer leidt mij langs gebaande wegen, hij is een lamp voor mijn voeten “. Iedere keer als ik afdwaal kijkt hij mij liefdevol aan en wijst hij mij de juiste weg, met vallen en opstaan, ben ik onderweg een leven lang, totdat ik veilig thuis ben.

Cilia schreef op 8 december 2025 om 16:49

DE weg die voor me open ligt, ga ik. Wat voor mij komt als een uitnodiging, om met iemand de weg mee te gaan , wat ik als uitnodiging zie, ik doe het. In deze Adventstijd Doe ik zoals Maria. Ze kreeg de boodschap dat ze moeder ven de Verlosser zou worden. Ze hoort de nood van Elisabeth en Maria gaat dienen. Zo leef ik, Wat voor me ligt IS voor mij een uitnodiging om te dienen, zonder waarom.

Malou schreef op 8 december 2025 om 16:31

Ik zie de weg die God voor me aanlegt in de kleine gelukjes van elke dag.
Een lieve glimlach, een klein gebaar van ‘jij mag er zijn’.
Geld en macht spelen daarbij geen rol.
Eenvoud en elkaar graag zien, dat zijn voor mij de stapstenen van mensen onderweg, met God als tochtgenoot en medereiziger.
Zalig om dat te beseffen!
Een licht in het donker dat langzaam groter wordt…

Antonia schreef op 8 december 2025 om 14:50

Dag.
Ik lees allemaal mooie ervaringen. Vreugde licht, vertrouwen, soms ook pijn, maar altijd lijkt er de zekerheid samen met God te zijn.
Ik heb dat allemaal niet. Weet alleen dat ik barmhartig en rechtvaardig zou moeten zijn in dit leven. Iedere dag maar weer proberen
Is dat de weg?

Agnes schreef op 8 december 2025 om 14:18

Jesaja als een dichter en poëet, ik word warm door zijn woorden.
Mijn leven loopt stilaan naar het einde toe en vanuit dit perspectief lees ik de tekst ook met nieuwsgierigheid. Is het de heilige weg na de dood ? Of is het toch niet en nu ?
Maar wat is verlost. En van wat ?
Ik kan alleen maar wandelen op de weg van hier en nu en hopen dat er al veel afgesleten en vergeven is.
Voel ik mij verlost ? Verlost van eigenwaan zodat ik mij als een onmondig kind kan laten omhullen een laten beminnen door Zijn barmhartigheid.
Dat is het moeilijkste in het leven.
Word als een kind dat zich laat beminnen. Ik heb geen andere weg naar Hem toe. Laat mijn eigenwaan verdampen…

Marlene schreef op 8 december 2025 om 11:27

Deze weg mèt de Heer is een veilige weg. Ik moet geen angst hebben om aangevallen te worden of veroordeeld te worden. Ik moet niet perfect zijn om mèt de Heer mee te gaan. Als ik ben afgedwaald mag ik altijd weer keren omdat Hij me altijd weer bevrijdt, omdat ik mij bevrijd voel na het sacrament van de verzoening. Ik moet alleen maar willen gaan op deze veilige weg. Wat een troost!

MARTINE schreef op 8 december 2025 om 10:53

Heer, ik voel mij niet echt op uw veilige weg. Als ik er op loop, laat mij dan niet afdwalen. Als ik er niet op ben leidt mij ee dan zo snel mogelijk heen.

Lize schreef op 8 december 2025 om 10:08

God wijst mij een weg, als ik zelf geen uitkomst ziet, langs wegen die geen mens bedenkt maakt Hij mij Zijn wil bekent!

Marjo schreef op 8 december 2025 om 09:54

Stralend Licht, diepe vreugde: Zie je het niet IK ben al begonnen

Vera Van hove schreef op 8 december 2025 om 08:27

Wat een machtig schone retraite,die ons aanzet tot meer gebed!
Wij zijn verlost en bevrijdtdoor de Heer die ons de weg toont.Een begaanbare Heilige weg,die alleen door de Heer wordt getoond.De Heer leidt ons ,veilig en zeker!Want alles wat de Heer doet met ons,voor ons,daar vertrouwen we op,daar geloven we in.
De Heer is alles voor ons!

Lydia Kool schreef op 8 december 2025 om 08:19

Bij dit gebed vandaag stuit ik op een te kort aan vertrpuwen om elke dag de nogal pittige reumapijn te verdragen daar er geen
deugdelijk medicijn voor me is. Dat is als een lange tunnel. God zdgt me nu ga 1 stap te gelijk elke minuut met mij erdoorheen. Hij is er doorheen gegaan. Hij weet hoe het is. Hij wandelt naast me.

trees schreef op 8 december 2025 om 07:27

Lieve Jezus
Vandaag hoor ik ook de engel die bij Maria kwam en aan Haar vroeg wil jij de moeder van God worden? ja Maria was zonder zonde zij was onbevlekt .En haar antwoord was zie de dienstmaagd van de Heer hoe kan dit geschiedde daar ik geen man beken Maar de engel stelde haar gerust dat de H Geest over haar zou komen ,en zij geloofde .Laat mij uw woord ook vandaag verstaan ,en laat uw woord vruchten dragen in mij en door uw hulp anderen ook gelukkig maken dank u Heer Trees

Luc schreef op 8 december 2025 om 07:16

De weg van de meditatie is voor mij de veiligste weg…. het is een weg waar ik alleen aanwezig mag zijn…. ik zeg alleen : hier ben ik, God en alles wat dan volgt is het werk van God…. hoe minder ik doe, hoe méér God kan doen…. Hij kan het meest doen op een lege plaats, waarin zo weinig mogelijk van mijn rommel achtergebleven is…. zoals Eckhart zegt…. God komt het liefst in een lege ziel…. straks wordt Hij het liefst geboren op een plek in mij waar niets is…. Zijn taal is de stilte….ik moet mij niets voorstellen…. ik moet er niet voor gaan….ik moet geen resultaten boeken…. alles gebeurt door Hem en het gebeurt op tijd…. het gebeurt IN MIJ…. vooraleer Hij in de wereld geboren wordt, wordt Hij IN ONS geboren… niet in de glitter van de Kerstnacht…. niet in een weelderige Kerststal…. maar gewoon in mijn binnenkant….zonder lichtjes…. zonder Kerstboom….voor mij gaat het om de binnenkant, daar waar God aanwezig kan zijn en werken…. ik kan alleen maar wachten en uitkijken naar Hem…. en Hij wacht al lang op mij, op ons…. en er komt een moment waarop God de God in mij kan ontmoeten, zoals Augustinus zei: het is de Christus in jou die de Christus in mij bemint en ik mag participeren: Liefde ontvangen en doorgeven…. dat gebeurt voor mij allemaal met Kerstmis…. en ik mag zoveel mogelijk laten gebeuren…. want het is een gebeuren dat ons te beurt valt…. wij kunnen er zelf niets aan doen…. het enige wat wij kunnen doen is God zoveel mogelijk LATEN DOEN….en in de stilte treden…. zo stil mogelijk zijn en wachten….en geduldig zijn…..

Maria schreef op 8 december 2025 om 07:11

Een week op weg in deze retraite en zo in de vroegte kom ik tot rust bij OLH. Ervaar zijn troost en kracht en vertrouw op Hem. Daarom kan ik elke dag, met al mijn fouten en tekortkomingen weer opstaan en dankbaar de dag aanvaarden. Waar nodig excuses maken voor mijn tekortkomingen en dankbaar dat Hij mij liefheeft mét al die oneffenheden. De doop wast je schoon, de biecht, boetedoening idem. Hoe mooi deze sacramenten ons geschonken. Ondanks de donkerte/ gekte in de wereld blijf ik lichtpuntjes zoeken én vinden. Vandaag mijn jongste alweer 31jaar. Met vertrouwen vandaag en morgen naar artsafspraken en dankbaar voor alles mij geschonken🙏

Cilia schreef op 8 december 2025 om 01:21

Ik heb geen nood om God mijn verlangens mee te delen; alleen dat Hij mij leidt. Dit, is mijn dringende vraag.

Nelleke schreef op 8 december 2025 om 01:10

Ja die vastgeroeste patronen zijn wel herkenbaar terwijl ze toch ook structuur aan m.n. leven geven..de ” gewone kerkgang is goed en wil ik zeker niet van afwijken, ook m.n.dagelijkse leven kent zo z.n.ritmen.maar ik vind het fijn als er soms onverwachte dingen gebeuren:als ik even ergens nodig ben of kan het ook zijn dat de Heer mij onverwacht maar verassend nabij is?Ja Johannes de doper..er zijn dagelijks wel gedachten waarvan ik me moet bekeren maar die soms zomaar er zijn; Een stoere man, eenvoudig en dienstbaar en niet veeleisend voor zichzelf…Heer help me maar U groot te maken in mijn lied ( als ik weer kan zingen) of in het schilderen over kerst…b.v
Help me in Uw voetspoor te gaan.
Shalom over deze nacht!

Myriam schreef op 7 december 2025 om 23:30

Johannes zegt het heel duidelijk: “Bekeer u.” Of met andere woorden: we moeten onze levenspatronen veranderen.
Bekering begint met onszelf een vraag te stellen. Een oprechte vraag over wat ik zou kunnen doen; over onrecht, haat, egoïsme, enzovoort. Tegelijkertijd begint de weerstand vaak in onszelf: bekering – waarom ik? Die anderen doen het niet. En misschien hebben we daarvoor profeten zoals Jesaja en Johannes nodig, die ons ervan kunnen overtuigen dat dit niet slechts dromen zijn. Jesaja kan ons helpen zijn en onze dromen te verwezenlijken.
Johannes de Doper kan ons helpen te doen wat gedaan moet worden.
En Jezus, op wie we wachten, kan ons dopen met de Heilige Geest en met vuur.
Laten het niet slechts een paar kaarsjes op een adventskrans zijn, maar laten we het vuur in onszelf ontsteken tijdens deze retraite.

Hilda schreef op 7 december 2025 om 23:00

Johannes, een roepende in de woestijn. Zo kwetsbaar en zacht. Wat een moeilijke woorden voor wie nog niet weet. De verlosser, wat is dat? Het heeft lang geduurd voor ik het kon begrijpen.
Maar God heeft mij veel geleerd door Jezus Christus. Het is een enorm vooruitzichtwaardoor ik mijn kern/eigenheid vandaag vooral zonder dwang kon laten ZIJN. God uw aanwezigheid is zo voelbaar!

mieke schreef op 7 december 2025 om 19:56

Wat trekt me aan in Johannes de Doper? Zijn mystieke kant. Johannes de Doper trekt zich helemaal terug in de stilte en het alleen-zijn van de woestijn. Hij dringt diep door in Gods’mysterie, zo diep dat hij zovele eenvoudige mensen aantrekt.
Wat stoot me af van deze profeet? Zijn strengheid. Misschien raakt hij een snaar van mij: mijn middelmatigheid.

Welk krachtig woord heb ik nodig? Mijn naam horen uit Jezus mond. “Sta vlug op, mijn liefste, kom met me mee. De winter is voorbij. Verberg je niet. Laat me je gezicht zien, want je bent mooi!”