Gastenboek

Anamaria schreef op 15 december 2015 om 18:31

lieve God, ik dank U voor deze dag, van veel goeds,! Dan denk ik aan mensen die minder goed hebben, en geef mijn vreugde aan hen die het nodig hebben…door gewone kleine dingen te kunnen geven,delen,doen.
God gaat altijd met ons mee…

E.M. schreef op 15 december 2015 om 18:29

Mooie gebeden vandaag die heel inspirerend werken ,en goed om na te denken , waarom is kerstmis ! daar onbreekt het soms nog al aan tegen woordig . En het kan zo mooi kerstmis worden en zijn .

yolanda klooster schreef op 15 december 2015 om 16:41

Ik dank voor uw begeleiding

lisette schreef op 15 december 2015 om 16:21

Vandaag is er bij mij gezindheid om Hem te ontvangen. Ik voel een blijheid, om het kindje dat geboren wordt. Want mijn hart was gebroken. De Heer voel ik nu nabij. De voorbereiding met deze advent retraite doet me goed
Gisteren zat ik vol twijfels. Nu als ik het evangelie van de twee zonen lees denk ik aan mijn vrienden die zo boos op de Heer zijn en op zijn kerk.
Ze waren boos op God en vooral op de Godsdienst. Toch hoor ik ze zeggen” ze zullen ons wel leiden van daar boven”. Hier herken ik de zoon die nee zegt en ja doet.
Mezelf bekijk ik soms als hij die Ja zegt en nee doet. Maar ook soms nee zeg en Ja doet.
Nederigheid daar moet ik zeker aan werken.
De retraite leert me rouwmoedig van hart te zijn. Daar bedoel ik mee, spijt hebben over het verkeerde in mezelf en in de wereld.
Met mijn zwakheid naar de Heer gaan. Als ik dat kan is de zwakheid geen zwakheid meer. Maar een kracht. Hij onze barmhartige Vader geeft me dan kracht.
Het moeilijke is voor mij, de zwakheid te zien. Daar heb ik de Heilige Geest voor nodig, de Vader en Zoon, Jezus Christus. Door het bidden leer ik mijn zwakheid zien. Door tijd te maken voor het gebed. Vooral met de blijde boodschap, het evangelie.
Uit mijn gebroken hart heb ik zijn bescheiden, nederige uitnodiging gehoord. Ga ik enkel naar de heer in droefheid? Stel ik mezelf in vraag. Nee niet altijd ook in vreugde zo als vandaag ben ik graag bij de Heer. Toch is het de pijn het gebroken hart dat me het dichtste bij de heer heeft gebracht. Nochtans was dat niet fijn. Hij droeg me wordt er dan gezegd. Ik ben er niet goed van dit te ontdekken. Dat in de moeilijkste klim op de berg God me uitnodigde. Zo een raar gevoel , tegenstrijdig . Ik hou niet van beproevingen, geniet graag van de natuur bij het klimmen. De ruwe gevaarlijke stukken proberen we toch te vermijden.
En waartoe nodigde God mij precies uit?
God nodigt ons uit te zijn naar zijn beeld en gelijkenis. “Dit heb ik van Kris uit Van woord naar leven ”.God is Liefde. Als het me lukt Zijn liefde te aanvaarden, hem te vertrouwen (dat is mijn probleem meestal) heb ik de kracht om lief te hebben. Om mijn naaste te beminnen als mezelf. Wetende dat Hij het is in mij. Niet ik doe goed, maar Hij in mij is goed. Die nederigheid moet ik hebben. Dat vraagt hij me. Dankbaarheid om de gaven en delen met de anderen.
Nu voel ik me echt de zoon die Ja zegt en nee doet. Het weten en zeggen is wat anders dan het werkelijk doen. Ik heb nog veel dubbele kleding die ik niet deel.
Daarom Heer bid ik tot U met smekende handen blijf me, bij ons allen , heel nabij. Zonder U zijn we klein en hulpeloos. Dus kijken we vreugdevol naar de komst van het kindje in de kribe.

birgitta m schreef op 14 december 2015 om 23:48

Lieve Jezus, ik zie U niet als ik teleurgesteld ben in mezelf, omdat ik weer fouten maak, en daar over loop te piekeren. Wilt U mij helpen het goed te doen? Morgen op tijd op mijn werk te komen? Mijn God en mijn Heer dan loop ik weer te piekeren over mijn gezondheid; helemaal opgeblazen, zal ik op zout moeten gaan letten? Maar dan kom ik bij deze retraite, en dan zie ik U weer. In de vriendelijkheid van mw. v O. in t contact met de buurvrouw, met mijn kinderen, de wandelingen met de honden, de rust, de stilte, de komende retraite, het vrolijke contact tussen mijn kinderen, alles wat ik krijg, wat ik heb, wat ik ben. Dank U Heer. Help me met mijn gezondheid. Een balans te vinden te bidden en te vasten voor U. Love You. Amen

lisette schreef op 14 december 2015 om 22:00

Het is mijn tweede jaar dat ik deze retraite ken. Veleden jaar nam ik elke dag het zelfde uur. Bij een kleine icoon en een kaarsje rustig de tijd. Dit jaar door de drukte en familiale omstandigheden lukt het me niet. Dus het ritme zit er niet in. En dat is belangrijk denk ik. Me klaarmaken voor het gebed, net als voor een dans avond. Zo als ik heb kunnen lezen bij jullie tips.
Als ik nadenk; wat belet me Hem te zien. Dat is.
Angst en te weinig vertrouwen. De zorgen maken me bang.
Wat mij ook belet om hem te zien; zijn de gesprekken van de mensen. Nu vooral met de vele vluchtelingen krijg ik veel te horen dat de godsdienst de grootste oorlogen maken. Ik hoor en zie veel mensen met een afkeer van God.
Telkens hoor ik de kritiek over de pedofiel gevallen in de kerk. Al zeg je dat gebeurd ook in gezinnen en in sport verengingen enz. Dan vinden ze nog schandalen van christenen.
Dan moet ik toegeven dat het instituut de kerk fouten heeft gemaakt. Dat wij christene fouten maken. het doet me nadenken. Die gesprekken beletten me dan God te zien. Zetten me aan het twijfelen.

Niemand kan me beletten om te bidden en mijn twijfel aan de Vader toe te vertrouwen.
Mijn vertrouwen in U Vader die toch barmachtig op me ons neerkijkt voel ik nu niet echt. Daarom geef me ogen om te zien en een hart om U te ontvangen.
Kom tot mij want ik zit vol twijfels en met een gebroken hart.
Mijn handen steken verlangend naar U uit.
Ik zie hem maar niet in het heden, ik aanschouw Hem,maar niet van nabij;een ster komt op.

Dat blijft dan hoop geven. Zo lang ik naar de ster blijf wachten.

Ik mag en kan Hem zien in het heden. Waar zie ik Hem aan het werk in mijn leven?

Ja ik zie Hem in mijn leven. Want heel mijn leven is Hij mijn wegwijzer geweest. Mijn trooster, Hij heeft me geleerd te vergeven zo als Hij mij vergeeft.
Toch moet ik nog veel leren.
Ik zie hem in de mensen in de natuur. Voel hem soms heel onverwachts .
De ster staat er. Ze wijst me wel de weg.

Lieve schreef op 14 december 2015 om 21:05

Het trof me dat het verhaal over die twee zonen met hun ja-neen en hun neen-ja op het scherm kwam. Telkens ik die tekst las/lees stel ik die vraag ook aan mij. Het gaat soms over een vraag van God, maar het kan ook een verzoek in het gewone leven zijn. Telkens weer wordt het bij mij het spontane NEEN van de tweede zoon,nooit eens een hartelijk ja. Is het een vorm van luiheid, van angst voor mislukking of dat er steeds meer gevraagd zal worden? Neen,zeg ik, al dan niet met een excuus. Daarna pas denk ik: Waarom niet? Is er echt een reden? Zal ik geen spijt krijgen van mijn neen? En dan doe ik het maar, na wat aarzelen en ben er achteraf blij om. Ik begrijp die tweede zoon heel goed. Hij begreep zeker ook zijn eigen gedrag niet. Misschien dat deze weg naar Kerstmis toe me doet groeien naar een blij Ja dat ik dan wel uitvoer!

Lode schreef op 14 december 2015 om 20:11

Elke mens laat in deze wereld sporen na van liefde, sporen die blijvend een weg wijzen, sporen waarlangs familie en vrienden verder hun weg kunnen zoeken.

ingrid hoet schreef op 14 december 2015 om 18:39

De tekst “bidden zonder gevoel”grijpt mij (contradictoris genoeg) erg aan omdat hij zo “waar”is.
Als we ons opsluiten in het “ballonnetje”van onze emoties gaat het niet over waarheid,maar over subjectiviteit.
Subjectiviteit heeft zeker haar rechten en kan een poort zijn op voorwaarde dat ze zich laat toetsen .
Het gaat over Waarheid in het geloof,niet over de door ons geconstrueerde waarheid!
Om Waarheid,God te naderen moeten we nederig worden,arm van geest.
Dan pas geven we Hem de nodige ruimte in ons om het mogelijk te maken met Hem in contact te treden.
Hartelijk dank aan de schrijver van deze zo ware tekst.

marlo schreef op 14 december 2015 om 12:20

Dank U God, dat U er altijd bent. Ik mag al mijn zorgen bij U leggen en ze loslaten zodat er ruimte is naar U te luisteren. Laat mij dat nooit vergeten – dat ik U altijd bij mij mag weten en dus nooit alleen ben.

Lieve schreef op 14 december 2015 om 11:35

Terwijl wij ons druk maken om Jezus een plaats te geven in ons bestaan of onze kerststallen,
of dat niet meer doen en zeggen dat we Hem soms niet meer zo zien zitten, zit Hij zelf neer op onze drempel en vraagt ons als een mens op de vlucht om asiel, om bad en bed, om werk en brood, om mensenrecht.
Hij is iedere man en vrouw die geen huis, geen eten en drinken heeft, die ziek is en eenzaam.
En Hij fluistert ons in :
Al wat je hen doet heb je ook mij gedaan.
Al wat je hen onthoudt, heb je ook mij onthouden.
Hij komt ons tegen van dag tot dag .

Cilia Sommen schreef op 14 december 2015 om 11:00

Naar U gaat steeds mijn verlangen Heer!!!!!!!
Wat ik mag ‘weten’ en ontvangen is niet om mijzelf te voeden, wel zoals de bijen voor de andere bijen en de Koningin opdat zij leven. Dit bid Gij ook in Joh, 17…voor mijzelf bidt ik niet, maar voor hen die Gij Vader mij gegeven hebt”. Gij hebt mij geleerd hoe ik in de straten van een grootstad U mocht vinden en een diepe relatie groeide. Ik had geen kerkgebouw nodig; Jij was overal. Als ik dan in een kerk of kapel kwam, werd ik met veel liefde omringd. Midden in de massa, kan ik geheel bij U zijn, daar heb ik het geleerd, jij voedde mij en trok mij aan. Dit weet ik al lang. Het is alsof ik veel overgeslagen heb in het groeien naar een diepe relatie…en dit na een DIEPTEPUNT. Ik kreeg het a.h.w. onmiddellijk van Jou. Bij U, in U, mocht ik thuis zijn Gij en Uw Levend Woord van de bijbel, waren mijn leermeester samen met de mensen die ik in de zending ontmoette. ‘ Tot wie Ik u zend moet gij gaan en al wat ik u opdraag moet gij hun zeggen’ bidden wij in het officie. Is dat niet geweldig. Cilia

Leontien schreef op 14 december 2015 om 10:48

n.a.v. citaat 6 van de H. Pierre Favre/Petrus Faber:
denk ieder jaar met een glimlach terug aan uitspraak van m’n geestelijk begeleider SJ:
Jezus komt in jouw stalletje en niet in het vijfsterrenhotel van Betlehem.
Kan hier zo van genieten …

Leontien schreef op 14 december 2015 om 10:27

Bidden dient tot niets, hmmmm. (Gebedstip nr 5)
Bidden is met Hem alles delen, soms met woorden, soms in stilte.
Bidden is God liefhebben, en je door Hem laten liefhebben.
Dat is voor mij niet niets. Het dient tot een liefdesrelatie met de H.Drie-eenheid.

Lucia Wong schreef op 14 december 2015 om 10:06

De Heer , je God , .
Hij is de held die je bevrijdt zal in je midden zijn .
Mijn Heer ,
Mijn God , ik ben niet waardig,
maar Gij zijt in mij aanwezig. Dat Gij in mijn woning bent
en mij helpt, telkens als ik U aanroep………
Woorden van dank schieten mij tekort.
U bent mij altijd nabij en dat vraag ik ook
voor mijn kinderen en alle kinderen in de wereld.
U , Heer bent STIL in Uw liefde en U juicht en jubelt
in vreugde over ons . Laat mij nooit van U gescheide worden Heer .
Moge al wat ik misdeed , vergeven zijn In Uw Heilige Naam .
Ik verlang naar U , Ik houd van U. Ik geloof in U ,
ik hoop op U ,ik vertrouw op U en ik verwacht U …..
Emmanuel……
Amen. Amen
U , mijn Verlosser , mijn ALLES .

nicole hoedemakers schreef op 14 december 2015 om 08:37

Gisteren 13december ben ik in processie naar de openning van het HeiligJAAR geweest in de kathedraal van antwerpen het was geweldig het weer zat wel niet mee maar als pelgrim zijn wij toch al biddend en zingend binnen gegaan en wij hopen dat zoveel mogelijk mensen dat willen doen en er bidden voor elkaar en iedereen zo bidden voor vrede in alle landen .Nogmaals dank om jullie mooie gebeden groetjes Nicole hoedemakers

Linda schreef op 14 december 2015 om 03:15

Vader, ik bereid mij innerlijk voor op uw komst. Dan zal mijn stal klaar zijn om u te ontvangen.
Wat een inspirerende en krachtig retraite. Dank aan de Jezuieten.
Dank aan jullie allen. Wat put ik toch kracht uit alle gebedservaringen en de gedichten spreken mij erg aan.

Lode schreef op 14 december 2015 om 00:44

Wachten … we weten wat het is. Advent is ook wachten, eerder verwachten en verlangen naar Iemand en dat in geloof en liefde voor God en voor elkaar.
Moge het zo zijn: dat ons geloof en onze hoop zich uiten in onze liefde voor God en voor onze medemens.

yolanda Klooster schreef op 14 december 2015 om 00:26

Een roos bloeit omdat dat haar taak is, net zoals wij bloeien en eens moeten vergaan

Cilia Sommen schreef op 13 december 2015 om 21:42

De ervaring van P. Fabre ontroerd mij, Cilia

huismus schreef op 13 december 2015 om 21:22

prachtige en boeiende teksten op deze gaudeturzondag <3

Lisette schreef op 13 december 2015 om 21:15

Lieve Vader wat heb ik zaterdag uw hostie onwaardig ontvangen. Naar de eucharistie viering geweest maar dood vanbinnen. Nee ik ben niet vreugdevol naar U gekomen. Vandaag moet ik U danken. Al is de klim naar de berg soms vermoeiend Jij brengt hoop, vrede en vreugde. Graag zou ik U vreugde uitstralen. U dankbaar zijn. Wilt U tot( mij)ons komen. Amen.

Chrissie schreef op 13 december 2015 om 20:51

Als ik toen zou leven,
wie zou ik dan zijn?
De wijzen die geven,
of een lammetje klein?
Maria die mag zorgen
voor Goddelijk licht?
Herders van morgen,
hun blik op schaapjes gericht?

Eigenlijk is die vraag,
niet echt van belang
We leven vandaag,
en ’t is ook nu aan de gang.
Ik moet niets meer worden,
want ik ben het al.
Jezus is nú geboren,
en ik ben zijn stal.

Annette Dubois schreef op 13 december 2015 om 20:45

Ik
verlang naar
U. Kom in
mij en ontwapen mij.
Luisteren.

Luisteren
naar fluisterstille
stem. Ruimte om
te horen. Ego verdwijnt.
Verstilling.

Verstilling.
Weg alle
ruis. Vul mij
met Jou. Ik ben
bereid.

birgitta m schreef op 13 december 2015 om 19:56

Lieve Jezus, soms voel ik die vreugde, die liefde, die vrede in mijn hart, uw tempel. Maar vaak ook ben ik neerslachtig, en loop ik een beetje gebogen onder de lasten van het leven. Zet mij rechtop Heer, Laat mij lachen! Laat mij dansen voor U. Dank U Heer voor alles wat U voor mij gedaan hebt, voor alles wat U doet. Lieve Maria, bid voor mij dat ik elke dag een beetje meer op u mag lijken. Vrede op aarde voor alle mensen! Amen

Lieve schreef op 13 december 2015 om 13:11

Heer, zoals ieder jaar kijken wij uit naar Uw komst. We verwachten U, maar waarschijnlijk te passief. Want in U geloven, wil zeggen: naar U toekomen in eenvoud en bekering, met U meegaan naar mensen toe…
Het is Uw weg gaan bij tij en ontij, in liefde en vertrouwen…..
Het is door opstandigheid om onrecht en liefdeloosheid opstaan en er voor mensen willen zijn.
Laat dan deze Advent ons daarvan doordringen. Amen.

marga schreef op 13 december 2015 om 12:12

Iedere keer, als ik de adventsretraite doe, bid, wordt er iets aangeraakt in mij. Of er wordt iets verhelderd voor mij. God is aanwezig en ik zeg dank omdat hij dat laat merken.

Greta Casier schreef op 13 december 2015 om 11:33

Laat de ware vrede over ons komen
het hart vervuld van Uwe liefde zijn
het derde kaarsje brandt aan de krans
geef de verdwaalden een nieuwe kans

breng vrede en hoop in hun bestaan
dat zij niet langer zonder uitzicht zijn
red hen uit d’ armoede en het gevaar
open ‘n nieuwe horizon, helder en klaar

schenk moed op hun vernieuwde wegen
om onder Uw geborgenheid veilig te zijn
een ster die in de donkerste nacht voorgaat
waarop sjaloom in licht geschreven staat

Bert schreef op 13 december 2015 om 11:32

Heer, al een beetje meer gaat mijn verlangen naar U uit. Daarom durf ik bidden:

Kom, Heer Jezus,
Beeld van God:
warmhartig
als de Vader.

Bij Jou mag ik
me zelve zijn
en weet de
mensen nader.

Len schreef op 13 december 2015 om 11:14

De Advent roept ons niet op triestige mensen te worden, omdat wij beseffen dat wij onder de maat zijn gebleven. De Advent roept ons veeleer op tot vreugde omdat wij bemerken dat er nog krachten in ons sluimeren die, ondanks allerlei remmingen en beperkingen, toch sterk genoeg blijken te zijn om het kromme recht te trekken, om het buitensporige te verwijderen, om het ongeordende weer in orde te brengen. En die vreugde voelen wij des te intenser naarmate onze daden van bekering concreter zijn. Dan kunnen wij hoopvol uitzien naar de Liefde die in ons hart weer kan en mag geboren worden en wel zo heel nieuw en fris als een pasgeboren Kind .( Frans Mistiaen, sj ) Vol vreugde zullen jullie water putten, uit de bron van de redding.De Heer, je God, zal in je midden zijn, Hij is de held die je bevrijdt. Hij zal vol blijdschap zijn, verheugd over jou, in zijn liefde zal Hij zwijgen, in zijn vreugde zal Hij over je jubelen.(Sefanja)
Ja, een God die vol blijdschap is over mij…God die mij zo graag ziet dat Zijn hart het uitzingt van vreugde. Een God die mij zo intens liefheeft… Open mij o God , dat ik kan ontvangen en Uw liefde mag beantwoorden.

Lieve schreef op 13 december 2015 om 09:16

Lieve Heer, al van toen ik nog een jong kind was hebt Gij tot mijn hart gesproken: in de godsdienstlessen op school was ik één en al oor. Uw woord, de verhalen uit het evangelie spraken me zo aan. Toen ik ouder was en zelf mijn weg begon te zoeken waren er ook steeds gelovigen (enkele kloosterzusters uit het dorp) bij wie ik geestelijk voedsel kreeg. Nog later, toen ik al gehuwd was en kinderen had, ontmoette ik weer mensen op mijn pad die me over U spraken, die me de weg wezen, die me bezielden met Uw woord. In het dagelijks gebed en de catechese met de kinderen op school ontmoet ik U telkens opnieuw.. U blijft me roepen.
En toch wil ik het zo vaak alleen proberen, toch is er zoveel “afleiding” in deze wereld vol ongeloof. Het is vaak moeilijk om standvastig te zijn en mijn ogen op U te richten, telkens weer. Meestal kom ik het dichtst bij U als ik weer eens ontgoocheld uit de wereldse beslommeringen kom… Als ik weer eens “met mijn hoofd tegen de muur ben gelopen..” Dan, in mijn verlatenheid, mijn ontgoocheling, mijn verdriet, mijn onmacht, dan besef en voel en weet ik weer dat Gij er altijd zijt, standvastig, trouw, liefdevol, genadevol! En elke keer opnieuw ontmoet ik U dan weer in grote dankbaarheid, En dan weet ik weer dat ik het zonder U niet kan. Dat Gij mijn houvast, mijn rots in de branding zijt.
Maak me standvastig Heer! Laat mij leven in Uw liefde en Uw waarheid.
Dank voor al mijn wegbereiders! In hen heb ik U telkens weer ontmoet Heer!
Laat mij ook op mijn beurt wegbereider zijn voor anderen. Amen.

Danny verlie schreef op 12 december 2015 om 22:53

Kunnen we nog iets verwachten er wordt ons zoveel aangeboden in deze wereld en het moet allemaal vliegensvlug onder de kerstboom liggen. VERWACHTEN ,UITKIJKEN en het WACHTEN laten rijpen , het is niet van deze tijd en toch heeft iedereen er zoveel nood aan het ligt verborgen als een schat in ons hart het uitkijken en iets nieuw verwachten gelijk een kind . Het is een kostbare schat en eens als we die gevonden hebben dan gaan we al de aardse genoegten en onze begeerten achterlaten omdat het alles overtreft . Eens gegrepen lijkt het andere allemaal overbodig waar je voorheen zo naar uitkeek en verlangde Er wordt iets nieuws geboren in ons het was er al , het was nooit ver weg zo nabij .O lieve broeders en zussen wat verlang ik ernaar om het uit te roepen en vooral het proberen te mogen zijn die ONVOORWAARDELIJKE LIEFDE die GOD is en ons schenkt Dank u wel LIEVE GOD geschenk gratis en genade x x x xx x x x x x x x x

hoet ingrid schreef op 12 december 2015 om 22:49

Wat een geluk,het gebed dient tot niets!
Het is in zich zelf volkomen,
Het draagt immers de sporen van Hem tot wie ik mij richt.

lenie schreef op 12 december 2015 om 22:29

…..pluk een roos voor God, bid zonder doel …. wees maar stil ….

Ad van den Acker schreef op 12 december 2015 om 21:26

weet me in de HEER gedragen

Rita schreef op 12 december 2015 om 19:57

In zijn liefde zal hij zwijgen….God gebruikt geen woorden, hij is het Woord in de eeuwige stilte. Af en toe voel ik een duwtje in de rug. Maar troosten kan hij als de besten.

Margaret schreef op 12 december 2015 om 14:08

Heer, ik bid, laat U Woord in mij hart deeper en deeper wortelen om U altijd te danken ,en te aanbidden in en voor U liefde

Chrissie schreef op 12 december 2015 om 13:40

Vooruitziende op donkere tijden
vatte ik mijn reis met een fakkel aan
Ik dacht dat ik de fakkel door het duister zou leiden
Maar de fakkel was met míj op weg gegaan.

Chrissie schreef op 12 december 2015 om 13:38

Ik doe te vaak mijn zeggetje,
volg vaak mijn eigen weggetje
En dan maar klagen
Dan maar zagen
dat de Heer mij niet wil dragen.

‘k Spring morgen over dat heggetje
En zoek het juiste weggetje
Hij zal me leiden
Zal mij bevrijden
Mij binnendragen in Zijn Tijden.

birgitta m schreef op 12 december 2015 om 13:07

Lieve Jezus, mijn eerste wegbereiders waren mijn vader en moeder. Zegen hen hiervoor. Maar ook het Woord, de preken, mijn naasten. Dank U hiervoor!
Het heeft mij bijzonder getroffen dat mijn dochter/vriend een kerststal hebben gekocht! dat zij willen trouwen! ook voor de kerk. dat zij een kindje verwachten! Dank U, Dank U. Dank U.
Dat mijn 4 kids gisteravond ineens allemaal thuis waren, gezellig zingen en dansen en kokkerellen. En ze hebben de boom voor mij versierd. Dank U! Dank U. Dank U.
amen

birgitta m schreef op 12 december 2015 om 13:00

lieve Jezus, bescherm ons tegen kwade invloeden, van tv, internet, facebook, valse journalistiek en valse mensen! Houd onze blik op U gericht opdat wij veilig blijven. Verover ons hart en veeg t schoon. Vergroot onze liefde voor U. U de mooiste van de hele schepping met Maria uw moeder die wij ook moeder mogen noemen. Maria bidt voor ons, voor vrede in ons hart deze advent, deze kerst,
Ontferm U over mijn buurvrouw naast mij en aan de overkant. Opdat zij genezen! De een lichamelijk de ander geestelijk. Amen

birgitta M schreef op 12 december 2015 om 12:50

Lieve Jezus, ik heb gelezen (weer) van koning Saul en David. Ik bewonder hoe David op U vertrouwt. Mag ik ook zo op U vertrouwen? En U de weg laten wijzen? Ik wil jubelen en dansen met David om U te verheerlijken. Ik las ook hoe t steeds weer slecht gaat met Gods volk als zij U vergeten. Help ons U te herontdekken, te aanbidden en alleen op U te vertrouwen! Verlaat ons niet!! (Moge de gordijnen opengaan). Laat rivieren en bronnen van geloof, hoop en liefde ontstaan op alle continenten! In ieder hart! Ontferm U over mijn hart, ik maak mij toch zorgen en vind de onderzoeken toch eng. Ik ben zwak, Geef mij kracht. Sta mij bij aub? Maria? Amen

Elisabeth schreef op 12 december 2015 om 09:13

Zend Heer u wegbereiders om met ons te gaan naar het Hemel kerstmaal .dank aan U dat U mij hebt laten deelnemen aan deze retraite zonder U zijn wij niets .Met Maria biddende voor alle zielen die nog wachtend zijn .

Lisette schreef op 12 december 2015 om 08:27

Mijn opvoeding bij de zusters van het kruis zijn de basis van mijn geloof. Zo heb ik nog gelovige ouders en schoonouders gehad. Tot ik als volwassene op zoek ben gegaan om ook volwassene te worden in mijn (ons) geloof. Daar heb ikl fijne mensen ontmoet met een diep geloof. Maar ook mensen die me aan het instituut kerk doen twijfelen. Daarom is de bijbel mijn grootste wegwijzer. Een boek om samen te lezen. In de eucharistie of zo als nu op smart Phone of computer. God laat zich vinden. Vroeger leerden we God is overal. Dank U Heer voor Uw aanwezigheid in de Vader Zoon en Heilige geest. Amen.

Linda schreef op 12 december 2015 om 04:23

Vader ik wil uw weg volgen. U heeft het beste met mij voor. Helpt u mij. Laat u ons niet los. Dank u Vader.

Lutgarde schreef op 11 december 2015 om 22:32

Om te worden als vurige fakkels, wegbereider voor de Heer, moeten we eerst op zijn uitnodiging ingaan, aandacht hebben voor ons doen en laten, waken over de gesteltenis van ons hart en ons niet installeren in de bekoring want we zijn misschien niet goddeloos maar toch ook nog geen heiligen.
We moeten op hem geënt blijven om in dit leven onze unieke weg te vinden.

E.M. schreef op 11 december 2015 om 21:18

Welk het is dat mij het meest getroffen heeft is ! Over de weg bereiders !
Zend Gij Heer mij een wegbereider; opdat ik niet verdwalen mogen in de weg die wij moeten gaan .
Zo kunnen we opgaan naar het Hemels kerstfeest samen met Maria de Moeder Jezus . Dank u Heer .
Ontferm U over ons .Amen .

Lieve schreef op 11 december 2015 om 21:01

Wie waren voor mij ‘wegbereiders voor de Heer, Vurige fakkels, roepende stemmen,voorbeelden die ik probeerde iets of wat na te volgen? Paus Johannes-Paulus II en de huidige paus. Maar zij zijn zo groot …Echt rechtstreekse invloed en steun om de Heer beter te leren kennen? Dan denk ik meteen aan een jonge leidster in mijn jeugdbeweging, aan een lerares op school, aan een vriendin die nu gestorven is. En zoveel anderen die met een verrassend antwoord, een manier van bidden, een reactie in en bepaalde situatie voor mij een wegwijzer waren. En die dat zelf nooit geweten hebben.

Henk Gadellaa schreef op 11 december 2015 om 17:39

we hebben een treurlied gezongen en de profetie werd in de wind geslagen en we hebben de fluist gespeeld en het uitbottende hout het nieuwe pinksteren werd afgesneden! Ach Heer men weet niet meer hoe de H.Economie van de Hemel Werkt in profetie en wonderen. Leer hen in te keren in de drie-ene weg die van de geestelijke werken van Ignatius van Loyola, die van contemplatie van H.Teresia van Avila in de innerlijke Burcht en die van het ezelsveulen Franciscus opdat men leert het drie -ene kind te worden: die van voor de verwekking die al in Gods Hand was, die van de tuin van Eden, het innerlijk kind in de ziel, en die van het kind in het Midden, want als men zo leert zijn leert men bidden in Jezus Naam en te vragen zoals de Liefde Geeft en nooit zonder te verkrijgen! Wees ons genadig H.Moeder en leer ons het Gebed van H.Geest Die u Bad opdat wij een Ster met Jezus in het Oosten mogen zijn

marlo schreef op 11 december 2015 om 16:41

Soms is het moeilijk Uw wegen te volgen in vertrouwen dat U er altijd bij bent om ons te steunen. Laat ons blijven vertrouwen op Uw Liefde. Mogen wij blijven weten dat U naar ons uitkijkt – altijd weer naar ons verlangt.
Dank U voor de steun in dit gezamenlijk biddend mediteren – mooi dat we ons gedragen mogen weten door U.