Gastenboek

Henk Gadellaa schreef op 20 december 2015 om 21:53

Heer Leer ons Verstaan. Leer ons dat verstrooiïng niks anders is dan een aansporing als het bitter(water) in de mond het hart gezond maakt! Leer ons het te gebruiken als een zeiler de wind en bij tegenwind scherp aan de wind te varen en te laveren! Leer ons het te zien als de zon: er recht in kijken maakt blind en net aan voorbij kijken maakt dat we ons kunnen concentreren Die achter de zon Is, Die de zon ons van wilt verblinden! Leren we zo met verstrooiïng om te gaan leren we goed gebruik te maken van vertsrooiïng ipv tegen ons en zal die vanzelf doven

Anamaria schreef op 20 december 2015 om 21:24

Oh God, behoud mij voor wat mij wacht en wat achter mij ligt,Ik verlaat mij op U Heer.
Zo zocht mijn ziel en min geest naar U God, zend het licht en al het goede, ook aan ieder die het nodig hebben, want vant van Uw komt alle kracht en liefde.

Johan schreef op 20 december 2015 om 20:49

Goede Jezus, dank voor deze dag. Jij was hier al , blijft hier en zal later komen. Mother Teresa komt terug in de aandacht. Zij ziet Jou telkens weer verschijnen in de mens in nood, de broze, vuile, hongerige, alleengelaten mens. Zij maakt Jou sterk, rein, weldoorvoed en in relatie. Zij vindt Jou steeds sterker in zichzelf. Heilige Drievuldigheid, dank en lof voor wat we niet verwachten en wat Jij ons geeft

griet schreef op 20 december 2015 om 20:36

Blijf niet langer wachten,
ik zoek zo naar U.
Kom in mijn hart en wacht niet meer.
Kom zacht fluisterend in mijn diepste stilte
Blijf niet langer wachten,
ik zoek zo naar U.
laat mij zoekend met open hart
ruimte scheppen en U welkom heten.
Blijf niet langer wachten .Raak mij aan
en vervul mijn hart met innige vreugde.
Want zonder U ben ik niets,
Uw nabijheid alleen is mij genoeg.
Blijf niet langer wachten,
ik zoek zo naar U. ( Rabindranath Tago)
griet

birgitta m schreef op 20 december 2015 om 20:33

Lieve Jezus, net als Maria, wil ik U mijn fiat geven. Maar ik ben niet zo slim, niet zo sterk als zij. Met vertrouwen zou ik tegen U willen zeggen, doe met mij zoals U wilt, U heeft mij gemaakt, U heeft een plan met mij, Amen

birgitta m schreef op 20 december 2015 om 20:24

Benedictus (Lucas 1,77) ..Boodschap van verlossing
door de vergeving van onze zonden.
Dankzij de innige barmhartigheid van de Heer:
de Opgaande Zon,
die verschijnt aan hen
die in het duister
en de schaduw van de dood
gezeten zijn,
om onze voeten te richten
op de weg van vrede.
(zacharias)

marlo schreef op 20 december 2015 om 20:19

Uw wil geschiede – U kijkt naar ons. Weten wat uw opdracht is voor ons en daar naar handelen. Dat vind ik best moeilijk. Maar ik hoop dat Uw liefde dan weer bijdraagt om te blijven vertrouwen op U en op alles wat U doet op aarde. Laten we met zijn allen liefde verspreiden voor zover wij dat kunnen.

EM schreef op 20 december 2015 om 18:36

Wanneer de dagen korter worden
worden we naar binnen geroepen
om stil te blijven staan
en te luisteren.
De natuur neemt afscheid,
om in het loslaten
nieuwe ruimte te creëren.
In alle stilte.
Ik kijk naar buiten.
Mijn gedachten dwarellen als herfstbladeren.
Ik laat ze gaan,
ben gericht op het licht,
ervaar ruimte
en in het loslaten: Vrede!

Zuster Claudia van de Heilige Geest.

irene schreef op 20 december 2015 om 18:15

Altijd een groot gezin gewenst, maar nooit getrouwd. God heeft mij op mijn 49e een soort pleegmoeder laten worden van een jongen van Sri Lankaanse ouders. Een half jaar later was ik bij de geboorte van zijn broertje. Sinds ruim een jaar komen ook 3 Syrische vluchtelingenkinderen regelmatig en zijn er 3 Afghaanse meisjes voor wie ik tante ben. Met deze kinderen zingen, spelen, lezen, knutselen werpt veel vruchten af. Ik dank God dat hij mij totaal onverwacht zoveel kinderen heeft geschonken. Echt een wonder.

E.M. schreef op 20 december 2015 om 18:14

Heer Gij die ons kent en doorschouwd,
U weet hoe wij zijn ,alles staat immers in U hand.
Daarom vraag ik U zend ons een helper,
die ons leiden zal als wij verkeerde wegen gaan.
Laat heer ons nooit van U gescheiden worden.
Maria onze Moeder bid met ons tot Jezus Christus.
Amen.

lisette schreef op 20 december 2015 om 18:04

U hebt me een lichaam gegeven , aan U Heer , geef ik het terug. Hier ben ik, om Uw wil te doen. Laat mij U wil blijven zoeken. Maak mij kenbaar wat U van mij verlangt. Toch weet ik, zonder U ben ik niets.

Daar U mijn herder bent, voel ik me veilig. Heerst over me op het einde der aarde. Breng vrede aan allen mensen. Ook aan die U me toevertrouwt hebt. Als echtgenote moeder en grootmoeder bid ik voor vrede in ons gezin. Wij zijn een klein stukje wijngaard bekommer U over ons.

Gisteren gaf U ons de hoop. Hopen op iets, dat je zelf al niet meer kunt geloven. Je zou er sprakeloos van worden. Durven vragen ook al is het ongeloofbaar. Vrede in deze tijd. En toch blijft U ons zeggen heb vertrouwen.
Ook Heer wil ik U danken voor deze dag. De klim is weer 2 dagen heel moeilijk geweest. Toch heb ik durven vragen om met kerstmis niet te ziek te zijn. Vandaag heb ik de kinderen en kleinkinderen kunnen ontvangen. Gisteren was dat ondenkbaar. Zo ziek en zie ik heb weer een prachtige dag gehad.

Dank zij de tips om beter te bidden lukte het me de zorgen te vergeten en gewoon te vertouwen. Hartelijk dank voor deze retraite. Toch is dit jaar de retraite anders dan verleden jaar. Toen had ik de mogelijkheid om elke dag rond hetzelfde uur bij een klein altaar tot God de Barmachtige Vader te bidden. Tijd hebben om zijn liefdevolle blik binnen te laten komen een heerlijk ervaring.

Dit jaar ben ik ziek en is het te druk om zo te kunnen bidden. Nu is de retraite zo anders. Met pijn bidden gaat niet. Of beter kan ik niet. Dan geef ik me over en probeer me te laten dragen. Soms lukt het en dan weer niet. Anders maar even waardevol. Zijn rust soms voelen bij pijn is ook nieuw.

Daarom Heer, in mijn gebed zou ik U ook nog willen smeken. Help de mensen met pijn. Geeft ze vrede in hun hart. Wees ze nabij. Laat ze en mij voelen dat U aanwezig bent in een gebroken hart. Laat ons Uw vrede voelen. Zo als ik gisteren nog niet kon geloven wat ik vandaag kan. Geef hoop of kracht om Uw wil te doen. Dit wens ik iedereen.

Ook wil ik danken aan zij, die mij (en iedereen) verzorgen. Soms roep ik dan “waar ben Je God”. Dan zie ik Je in de liefde van mijn man, kinderen en kleinkinderen. Een vriendin, gebeur, dokter enz. In een mooi lied. U in het gelaat van de andere.

Nu nog enkele dagen en dan kunnen we vreugdevol naar het kindje gaan kijken. Hem mee nemen naar de kribbe die we deze dagen met zijn allen hebben kunnen voorberijden. In ons huis in ons hart.

Greta Casier schreef op 20 december 2015 om 15:15

er is licht in de stal
nu nog wat schaars
ook de sterren lichten al
wij branden de vierde kaars

de deur staat op een kier
we blijven waken
een engel bespeelt een lier
ster wordt een baken

Liefde zal stromen
en wij mogen vragen
kom in ons wonen
en ons ook verder dragen

Miek schreef op 20 december 2015 om 12:14

niet alleen je lichaam maar je hele leven, van je ontvangenis en je verblijf in de moederschoot, je kinderjaren en je jeugd, je volwassenheid en je ouderdom, alles terug geven aan God, wat een bevrijding, wat er dan ook gebeurt, het doet er niet toe, alles is ( komt) goed in Hem. Miek

Henny schreef op 20 december 2015 om 12:11

Als ik net Micha gelezen heb valt mij op wat er staat vanaf vers 9 tot 14 .
Is dat niet wat er nu gebeurd al het zogenaamd Cultureel erf goed wat voor zo veel mensen een vorm van afgod is .
Hij onze GOD wil alleen aanbeden zijn ,Hem komt onze aanbidding toe .????

Rita schreef op 20 december 2015 om 09:36

Ik geloof in God’s verlangen: een betere wereld voor iedereen. Een wereld van gezondheid en vrede en goedheid en schoonheid. Ik geloof ook dat er veel mensen aan die betere wereld werken met lichaam en ziel… Dat velen God’s wil doen. Waarom vergaat het dan de wereld niet beter???? Ik voel vandaag in mijn hart een beetje twijfel…

Lisette schreef op 19 december 2015 om 20:53

Mijn onvruchtbaarheid vruchtbaar maken. De verhalen geven hoop waar er geen meer was. Daar leer ik van dat je mag vragen en blijven hopen. Vruchtbaar worden een moeilijke opgave. Bij het ouder worden vruchtbaar blijven. Jezus Christus is niet oud geworden. Kende hij de aftakeling van zijn lichaam. Aan het kruis toen Hij riep God waarom heb je me verlaten. Was Hij toen vruchtbaar? Maakt de opstanding weer vruchtbaarheid?
Vandaag neem ik vooral mee, laat ons blijven hopen ondanks alles. Hij belooft het toch. Amen

marlo schreef op 19 december 2015 om 18:46

dank u God, dat we vruchtbaar mogen zijn ook toen we het niet wisten dat dit zo was. Onvoorwaardelijke liefde mogen ervaren – zonder te weten waarom dat zo kon. Dank U voor die liefde toen en ook voor de liefde die er nu mag zijn. Wees bij de ouden die zelf niet meer kunnen bidden – zij hebben uw liefde nog zo hard nodig. Laat hen niet in de steek maar geef hen uw warmte.
Dank u dat we mogen vragen en bidden en ook mogen zingen ter eer van U.

Bert schreef op 19 december 2015 om 18:04

Tijdens mijn overweging vandaag dacht ik met dankbaarheid aan enkele mensen, die voor mij de rol hebben gespeeld van Johannes de Doper.
Ik denk allereerst aan mijn ouders, die ons (8 kinderen) het pad naar Jezus en naar elkaar gewezen hebben en geëffend. In mijn ogen waren zij profetisch. Zij zeiden niet : “bekeer je” maar daar kwam het wel vaak op neer.
Bovendien denk ik aan de toenmalige directeur van het Maaseiker H. Kruiscollege. Toen ik hem vroeg mij te helpen bij de onderscheiding van mijn roeping en toekomst, gooide hij in 1948 de wereld voor mij open.. Ik stelde hem mijn voornemen voor om kruisheer te worden, zoals hij. Hij wees me op de schoonheid van en de roeping tot het huwelijk; hij stelde voor daar goed over na te denken.
Vervolgens – zo zei hij – heb ik je heeroom gekend; diocesaan priester is eveneens een mogelijkheid waarover je dient te overwegen. Natuurlijk, je kan ook eventueel kruisheer worden. Die weidse blik was nodig om verantwoord te kiezen voor mijn roeping : priester – kruisheer worden. Dat ben ik – gelukkig – nog en wel heel graag. Deze retraite riep me op tot deze dankbare gedachten..

Fokke schreef op 19 december 2015 om 11:53

Beste Eduard. God laat geen onschuldige kinderen kanker krijgen, maar Hij voorkomt het ook niet. Evenmin veroorzaakt Hij aardbevingen, maar voorkomt ze ook niet. De natuur laat zich niet sturen. Het geloof gaat daar ook niet over. Religie gaat over verbinden. En DE EEUWIG AANWEZIGE wordt geboren vanuit de noodzakelijkheid om mensen over ruimte en tijd heen met elkaar te verbinden zonder welk onderscheid dan ook. In Jezus heeft De Eeuwig Aanwezige zich geopenbaard. Jezus sprak dan ook van ONZE Vader.
“”Vader, Onze Vader, de Vader van Eduard, van Lode, van Lisette, van Elisabeth, van Lutgarde, van …….., wilt U onze innerlijke ruimte vullen met Uw aanwezigheid, opdat we U mogen ontmoeten in elkaar overal en altijd, maar vooral in vreugde en verdriet.””

Lutgarde schreef op 19 december 2015 om 07:24

Mijn ouders waren voor mij als Johannes de Doper. Zij leefden me de weg van het geloof voor. Al had ik er wel de gevoeligheid voor. Van jongsaf speelt Hij in mijn leven. Misschien ben ik wel een geluksvogel. Altijd kan ik bij Hem terecht. Hij is mijn vriend in mijn dagelijks leven. In mijn moeilijk leven. Soms vraag ik mij af: hoe doen anderen dat zonder Hem? Ontredderd, wanhopig? Ondanks moeilijkheden blij blijven vanbinnen.De psalmen zijn een weldoende hulp: de ploeterende mens, klagend, verwacht alles van zijn Schepper.
Door goede machten wonderbaar geborgen
Verwachten wij getroost wat komen mag.
God is bij ons des avonds en des morgens,
Is zeker bij ons elke nieuwe dag. (D. Bonhoeffer)

Fons schreef op 19 december 2015 om 00:13

Meer en meer valt me op dat veel, zoniet alles in het geloofs-en gebedsleven rond Jezus draait. Jezus is de laatste jaren sterk naar voor gekomen dankzij vele mensen die een of andere bijbelse studie en bezinning volgen, zeker de verhalen
van het nieuwe verbond. Jezus van Nazareth heeft God verkondigd als een Vader en is uitermate aan de opdracht die hij van zijn Vader heeft ontvangen, trouw gebleven. Hij werd zelf de God-mens. In Hem mocht je God aan het werk zien na
wat puzzelstukken van evangelische teksten goed geplaatst te hebben. Dit zoek-en studiewerk, ook een stuk al biddend, maakt dat mensen stilaan in contact komen met de God-mens en met zijn en onze Vader. Een enorme winst
buiten vroeger waar mensen alleen de strafste verhalen van de Bijbel konden navertellen als of ze nog dagelijks zomaar voor het grijpen zijn. Terecht en met wat schroom mogen we dit Woord van God, van de Heer noemen en er pogen naar te leven. Geloofsverhalen zijn mooi op de eerste plaats omdat ze vol leven zijn. Geloofsverhalen hebben de kracht om ons leven mooi te maken en zijn zeker niet alleen zomaar moraliserende lesjes. Ze brengen ons in contact met de diepere lagen van ons leven, met het niet-zomaar-uitspreekbare en daar hoort volgens de Joden ook
God toe. Jawel, God verpakt in een verhaal en gedaan, in praktijk gebracht door die hoofdpersoon in die verhalen : Jezus. Dat is toch hoopgevend voor een nieuwe kerk na 50 jaar concilie !

Lode schreef op 19 december 2015 om 00:04

God, godsdienst, geloof… uit de wereld bannen, is:
haat, jaloersheid, onverdraagzaamheid binnen halen.
Neem het kruis van verdraagzaamheid weg van de muur…
je loopt onvermijdelijk met je hoofd tegen de harde, kale muur.

Lisette schreef op 18 december 2015 om 20:13

De zwakke brengt Hij levensmoed. Vandaag veel pijn. Toch danks de retraite het beter kunnen aanvaarden. Relatieveren. Het bidden is voor mij vandaag het lot aanvaarden. Hopen op Beterschap. Hij geeft me de kracht. Dank U Heer. Ik zou zo graag kerstdagen hebben zonder pijn. Toch Uw wil geschieden. U leren zien in goede en kwade dagen, Heer blijf me nabij. U in mij. Zelf ben ik niets en toch wilt u de Barmhartige Vader voor me zijn, voor ons zijn. Amen.

Elisabeth schreef op 18 december 2015 om 19:30

Waar zouden wij zijn zonder U Heer .Er zijn mensen die denken het zonder U te kunnen doen .
wil hun ook nabij zijn en ontferm U over hun .
Ook voor de zieken gaat mijn bidden geef hun kracht en de genade om verder te kunnen leven met Jezus en Maria opweg naar het Hemels feest .

Chrissie schreef op 18 december 2015 om 19:25

God in ons, naast ons, met, achter, voor.
God boven ons, rond ons, bij, binnen, door.
Geen voorzetsel dat niet past, want hé, wist je dat al?
God is niet zomaar ‘ergens’, hij is overal.

Eduard schreef op 18 december 2015 om 15:10

Wat ben ik toch jaloers en ongelukkig als ik de reacties van vele deelnemers lees. Als er een God zou bestaan, waarom heeft Hij Vangeluwhe als gezagdrager van zijn Kerk toegelaten; de fratsen die deze man uithaalde passen niet in de religie die wij volgen. Is God een uitvinding van de mensen ? Bidden wij voor een stenen beeld, met welk doel ? Waarom laat God kleine, onschuldige kinderen kanker krijgen en doodgereden worden op straat ? Is dat een barmhartige of een straffende God ? Ik weet het niet meer… Ik twijfel alleen maar.

Lutgarde schreef op 18 december 2015 om 09:31

Je zal Jozef maar zijn. Man in de schaduw. Hij neemt op de aansporing van de engel toch maar zijn verantwoordelijkheid op. Steeds in de nabijheid van Jezus, die hij Immanuel moest noemen, God met ons. Ik neem vaak mijn toevlucht tot Jozef. Hij krijgt veel van God gedaan..Jozef was gering, en voor geringen is Hij gekomen.

Lode schreef op 18 december 2015 om 00:19

In de stilte komt er ruimte voor gedachten.
Durven de stilte rondom uzelf te maken… te verdragen.
God spreekt in mij als ik stil ben; Hij roept mij!
Niet ik blik op God; Gods vaderlijke blik is op mij gericht.

birgitta m schreef op 17 december 2015 om 23:44

Lieve Jezus, morgen ga ik voor t eerst van mijn leven 3 dagen op stille (advent) retraite. Wilt U mijn retraite zegenen? Wilt U de thuisblijvers zegenen? Ik bid U dat deze retraite veel vrucht mag dragen voor alle deelnemers maar ook juist voor de wereld die zo hongert naar uw Liefde. amen

Fons schreef op 17 december 2015 om 23:43

Spontaan denk ik deze avond aan een aantal mensen die niet leven volgens het ritme van het kerkelijk jaar. Waar dit
tot het religieus verleden hoort. Jezus is eens gekomen en heeft de geschiedenis in een nieuwe baan gebracht.
Jaar na jaar krijg ik meer moeite met de kringen in het liturgisch of kerkelijk jaar. Ik hou daarvan maar word me meer en meer bewust dat dit veel mensen, ook gelovigen, niets meer zegt. En ik kan moeilijk aanvaarden dat dit allemaal zo is omdat mensen niet meer geloven. De grond waarop en het ritme waarin het geloof van veel huidige mensen zich
afspeelt verschilt in hoge mate met de grond en het ritme waarop ons geloof mocht groeien (of verdwijnen).
Ik weet echt niet of het telkenmale herhalen van al die liturgische tijden en kringen nu nog DE weg is en De bron is waarop geloof kan groeien. Als je één week mist in de vieringen ben je de draad kwijt van deze sterke tijden van advent en veertigdagentijd. Mensen die wisselend van de ene kerk naar de andere moeten voor een eucharistieviering zullen inderdaad moeite krijgen met het beleven van die vierweekse en zevenweekse voorbereiding op de grote kerkelijke feesten. Ook aan hen denk ik nu van harte. Ook dit is een soort gebed, misschien van onmacht !

Lieve schreef op 17 december 2015 om 22:37

De nakomelingen van Israël, op hun eigen grond zullen ze wonen, voorspelt Jeremiah. En die voorspelling kwam uit, ze wonen echt op eigen grond. Ook ik groeide als kind en jonge vrouw op in een voorbije tijd, maar onbewust voelde ik mijn hele omgeving aan als ‘eigen grond’, als sterke rotsgrond en vruchtbare grond voor God en Kerk. Daarin ademde ik het geloof, de hoop, de liefde. Ook nu probeer ik Jezus te volgen op zijn weg. Hij is mijn grond, mijn rots. Maar ik krijg de indruk op een klein rotseilandje te staan. Hij is daar, soms voel ik zijn liefde als zonnewarmte. Maar hoe mis ik die grote ‘eigen grond’ van heel het volk.

Anamaria schreef op 17 december 2015 om 22:13

Heer Jezus… laat mij een spoor van barmbartigheid trekken, maak mijn hart doorzichtig en zuiver !

Riet kersten schreef op 17 december 2015 om 05:44

Het is Uw verlangen dat ons doet verlangen naarU opgaand de berg op –loslatend–uit het land van mijn ouders trekken….. U …. Toe laten De Liefde die ik Vader noem ..geboorte vieren. In ons hart
Kom Jezus kom
Riet

birgitta m schreef op 17 december 2015 om 00:13

Jezus! Wij verwachten U. Onze Losser. O onbegrijpelijk Offer. Voor mij voor jou voor iedereen. Jezus. Mijn God en Schepper. Bron van al het Goede. Wij verwachten U. Kom O kom Immanuel. En help ons op weg naar U. Sterk onze vertrouwen in U als van David. Verlicht ons verstand als van Salomo. Inspireer ons als Paulus. Wij verlangen naar U. Naar uw Vrede, uw Liefde. Les onze dorst. Wij versmachten hier in dit land van ezels als bij Pinokkio. Help ons ontsnappen aan de grote illusie die ons omringt.
Vergeef me mijn zonden. Ik snoep te veel, Ik waak als ik moet slapen, ik slaap als ik moet waken. Leer mij U volgen. Dank U mijn Heer voor al uw genadegaven. Dank U voor mijn geloof. Amen

Gerda schreef op 16 december 2015 om 22:36

Als je hart gebroken is, is de Heer nabij. Dit houdt me gaande.
Ik zie mensen het onmogelijke doen.
Ik zie hoop en liefde bij mensen die in vreselijke en hopeloze situaties verkeren.
God is hier nabij.

Chrissie schreef op 16 december 2015 om 21:21

Zou ik met geven iets verdienen,
de gift was dan niet meer rein.
Zou mijn bidden tot iets dienen,
het zou geen gebed meer zijn.

Wiske schreef op 16 december 2015 om 17:51

Gerechtigheid gaat voor Hem uit als een bode
en vrede volgt Hem, waar Hij gaat! (uit psalm 85)

Laat ons er werk van maken
om het recht van elke mens
op een menswaardig leven
te bevorderen en te ondersteunen.
Dan zal Hij komen
en vrede volgt Hem!

Elisabeth. schreef op 16 december 2015 om 16:50

Ja Heer naar U gaat mijn verlangen uit U komst is de lang verwachten en wij wachten met spanning op Uw komst .ook al is deze wereld een vreemde wereld aan het worden ! waar alles afhangt van pracht en praal ,in plaats van devotie tot het Jezus Kind en Zijn Moeder Maria .Laat ons te samen bidden en zingen Hij is geboren het Goddelijk Kind Alleluia .

Mark schreef op 16 december 2015 om 12:02

” Wees onbezorgd” uit de brief van Paulus aan de Filippenzen. (Deze passage werd vorige zaterdag o.m. voorgelezen in de Mechelse Sint-Romboutskathedraal bij de aanstelling van onze nieuwe aartsbisschop Mgr. Jozef De Kesel).

lisette schreef op 16 december 2015 om 10:33

Om tot rust te komen eerst Gewijde Ruimte gelezen. Dit is een dagelijkse ritueel. Aanwezigheid , vrijheid, bewustzijn en zo voort zijn prachtige voorbereidingen.
Ook mijn morgen gebedje van de kalender kerk en leven voor het eten was vandaag mooi. Een gebed om blijvende verwondering.
Het kleine icoon met het kaarsje staan bij me. Toch is het moeilijk om tot rust te komen. Telefoon , kleinkinderen bellen. Dingen om dankbaar voor te zijn. Het zijn de mooie plekjes op onze tocht .
De eerste Bijbeltekst spreekt me aan. Ik ben een reddende God. Heer vandaag voel ik het ook zo. Morgen ben je misschien weer ver weg. Maar dit gevoel is heerlijk.
Hij komt? Hij is gekomen?Hij zal komen?
Voor mij is Hij vandaag gekomen oprecht dank voor jullie advent retraite. Het klimmen is soms moeilijk maar vandaag zijn het prachtige landschappen. Al weet ik dat er nog ruwe moeilijke bergen te gaan zijn. Want dit heb ik begrepen deze advent.
Als je hart gebroken is komt de Heer nabij.
Deze zin is een openbaring voor mij. Altijd zo zeker geweest dat verdriet, en pijn nutteloos waren. Van beproevingen word je sterk ben ik echt niet akkoord en toch besef ik nu voor het eerst dat Hij me droeg. Dank U Vader.
Ja het is hoognodig dat Hij komt, in mij, inde wereld van vandaag,in mijn omgeving,huisgezin,familie.
Dit vragen we U barmachtige vader. Kom ons nabij in het kindje Jezus. Breng vreugde , vrede, liefde.
Ik voel me in verwachting van U. Zo als lang geleden ik dit voelde voor de geboorte van onze kinderen. Een blijde verwachting.
Leer me meer vreugdevol te zijn Heer. Leer me meer vertrouwen Heer. U zien in goede en moeilijke dagen. Niet voor mij alleen maar voor iedereen. Amen.

Bert schreef op 16 december 2015 om 09:22

Vandaag realiseer ik me al mediterend dat ik – tijdens deze deugddoende retraite – zo vaak ben u
uitgenodigd ‘mijn stal’ klaar te maken voor Jezus. Bij deze, Heer, vraag ik uw hulp daarbij.
Als lid van de wereldwijde Kerk van Christus wil ik u vragen paus Franciscus – en alle leden van de Kerk – te helpen de ‘stal van de Kerk’ te helpen klaar maken voor Jezus en zijn boodschap voor vandaag. Met grote dank.

Henk Gadellaa schreef op 16 december 2015 om 08:31

Hoezeer zijn wij op uiterlijke verbeelde tekenen gesteld en hebben het oog verloren voor de innerlijke onverbeelde. Johannes de Dooper die door de H.Geest innerlijk geraakt was en herkende wie Jezus was toen Maria nog zwanger van Jezus, bij de zwangere Elisabeth van Johannes, kwam. Toen Johannes bij de Jordaan was op de grens van deze zijde en gene zijde waar Elia en Mozes waren weggenomen, herkende die de H.Geest weer toen die Jezus zag en nu in de kerker van Herodes, in het diepst van zijn duisternis, is die De Weg, De Waarheid En Het Leven kwijt! En zoals anderen op het woord van Johannes over Jezus aan de Jordaan moesten leren overgeven, zo wordt het van Johannes ook gevraagd om weer Het Innerlijk Licht te vinden daar waar die als kind zo vertrouwd mee was! Zoals de geboorte van Jezus een uiterlijk teken voor de mens was om naar het innerlijk te komen, zo is sterven in duisternis om van het uiterlijk verbeelde naar het innerlijk onverbeelde te komen, de nacht van Johannes van het kruis! De nacht waar al het verbeelde dooft en de nieuwe al eeuwig bestaande Hemelse Ster in het Oosten al eeuwig schijnend het voorhang in de tempel van de ziel het recht ontneemt te mogen blijven verduisteren.
Heer Jezus leer ons die nacht te omhelzen en weer terug te keren in De Moederschoot(John 3;2-11) van Maria, het vlees en bloed voorhang te versterven en het Hemels Onverbeelde Van Altijd(Uw Wil geschiede) Diens Vrijheid te geven/laten, leer ons voorbij de verbeelde kerststal, voorbij het verbeelde licht Uw Licht Te Zien opdat wij met U Levend Heilig Licht in deze wereld mogen en kunnen zijn, ja dat wij zelfs Gelijk U, Met U in deze wereld mogen en kunnen Wandelen opdat de mens die in het werelds verbeelde is verstrikt en die in duisternis De Weg, De Waarheid En Het Leven kwijt is met meer dan een verbeeld woord/teken weer kunnen oprichten, dat zij Uw Licht in hun ziel weer onvervalst overal doorheen zien schijnen en het Lied van de H.Geest weer zingen.

Lutgarde schreef op 16 december 2015 om 08:31

Uit de aarde bloeit de waarheid op….Vrede in mijn eigen hart is het begin. Mij omgeven met schoonheid: een ruiker op mijn tafel. Kaarsen overal. Naast het kruisbeeld wijnstokken met verdroogde bladeren. Het kersttafereel en de kaart MISERICORDES SICUT PATER.
De heer geeft al het goede…Mijn hart is blij vandaag. Zo wil ik uitkijken naar Zijn komst.

Lida schreef op 16 december 2015 om 04:04

U slaapt niet, U sluimert niet, midden in de nacht of eigenlijk vroeg in de morgen Heer samen met U. Samen de stal voorbereiden, want ik heb U hulp daarbij nodig, ik kan het niet alleen. Dank U dat U me kent en toch lief hebt, dank U dat u gebroken harten geneest. Dank U dat ik U heb te verwachten en niemand anders, en ik wil uitzien naar U.

Br. B. schreef op 15 december 2015 om 21:55

… Mijn hart is niet gebroken, maar wel oud en meer gericht op wat “was” dan op wat komen gaat.
God, Vader-Zoon-en H.Geest, ik vraag U dan ook om het oog van mijn hart op de toekomst te richten, niet enkel mijn eigen toekomst hier, maar ook de toekomst van de wijdere wereld en de toekomst die mij wacht aan de overzijde van de tijd, waar Gij mij een plaats hebt bereid. Maar dit wel zonder het “nu” en hier te vergeten, en zonder de mensen te vergeten die mij van verre en dicht nabij zijn.

birgitta m schreef op 15 december 2015 om 21:25

Jeaus ik wacht op U! De meest opzienbarende gebeurtenis in heel de mensengeschiedenis; God op aarde, God mengt zich onder zijn schepselen. Nu mogen we Hem Vader noemen, en zijn we broers en zussen van een grote familie onder God. We verlangen naar uw komst. Klein en bescheiden, groter dan een mensenhart kan vatten. In een voederbak (gewoon omdat t kan), bij de dieren, vriendelijk en warm, in een verlaten afgelegen ruimte, verborgen voor allen behalve de herders en de 3 koningen. Een bijzondere moeder, een uitverkoren vader. Alles is vredig en stil. Jezus! Immanuel! Ik aanbid U. Ik verlang naar U. Ooit met U in het Vaderland te zijn. U te ontmoeten in mijn hart. Ik vrees U soms. Ik stel niks voor. Maar U hebt mij gemaakt met liefde. Dus ik zal mezelf aanvaarden en respecteren als uw schepsel. En er samen met U aan werken om mooier te worden in uw ogen. Vrede. Vrede in mijn hart naar alle mensen. Uw vrede. Vrede voor alle mensen. Voldaan omdat ze liefde mogen schenken aan eenieder die op hun weg komt. Op weg naar de stal. Zien dat deze mensen door God op mijn weg geplaatst worden. De leuke en de stomme. Kijk Heer wat ik doe. Ik herken U in allen. Help mij ook daadwerkelijk iets voor die mensen te betekenen. En t doel niet uit het oog te verliezen. De stal. De vrede, de armoede, de kou, de eenvoud, de ontberingen. Schenk mij wat van die kracht Heer, om te zien dat dat de parels zijn. Amen

Chrissie schreef op 15 december 2015 om 21:07

Net dat is wat ik in hen bewonder
– in wie voor dit stille leven koos –
In wie als tedere engel zonder
zichzelve leeft, nederig, woordeloos.

Lode schreef op 15 december 2015 om 20:09

God in de hoge hemelen, mocht het samenzijn met de vrouw van mijn dromen een loflied en danklied zijn voor Uw grote liefde voor de mens.

lenie schreef op 15 december 2015 om 19:58

…. elke mens laat in deze wereld sporen na van liefde…..
dank je Lode 14 december 2015 18:39

Anamaria schreef op 15 december 2015 om 18:40

Gezegend zijt Gij God, Heer van al wat leeft”