Gastenboek

Lieve schreef op 24 december 2015 om 21:53

Het is de eerste keer in mijn leven dat ik zo bewust de advent heb beleefd. Dat ik die weken doorbracht- elke dag ervan- met een nieuw inzicht, met een andere keuze aan richtinggevende teksten. Moet het nu ‘bezinken’? Neen, het moet juist opborrelen en levend blijven. Een grote stimulans was ook het besef dat zovelen die weg zochten en probeerden te volgen, elk vanuit de eigen situatie op dit moment. Dat kon men merken in de berichten van de bezoekers. Hartverwarmend! Mijn diepe dank aan die andere ‘gasten aan dit feestmaal’. Duizendmaal dank aan de inrichters. Graag nog zulke initiatieven.

Mariette schreef op 24 december 2015 om 20:15

Deze retraite heb ik half in drukke ernstige vergaderdagen en daarna in veertiendagen kamerarrest wegens ziekte doorsparteld wat niet zo bevorderlijk is om te bidden!!!. Vanavond, kerstavond, voor het eerst weer ‘onder de mensen’ geweest voor een stemmige eucharistieviering en een fijn kerst-avondmaal. Nu terug in de stilte van mijn kamer, ervaar ik Gods aanwezigheid in de stilte, in mezelf. Wat een vreugde weer te mogen ervaren dat Gij er zijt, er altijd was, ook toen ik vanuit een verkeerde kant het gebed begon.( van mij uit i.p.v. te wachten op de Heer)
Jezus, blijf aan mijn zijde staan opdat ik uw liefde voor allen zichtbaar laat worden in mijn handelen.
De aangereikte teksten gaven mij een diepe ervaring van licht. Het LICHT dat elke mens verlicht, boeide me, deed me jubelen omdat ik, omdat velen met mij, in dit licht mogen leven en zelf lichtpuntjes worden voor anderen.Mochten alle mensen dit licht ervaren!

Lisa schreef op 24 december 2015 om 20:05

Diepe Kerstdagen wens ik ons allemaal toe.

En moge de echte betekenis van de Bijbelse teksten ons doen geboren en herboren worden aan het wezenlijke van het leven.

Lieve groeten,

Fons schreef op 24 december 2015 om 19:45

Deze namiddag kreeg ik een adventsbezinning rond mensen voor wie geen plaats is in de herberg.
Deze adventsperiode was speciaal,want gelinkt aan de mensen die een plaats zoeken in onze ‘herbergen’.
Mensen een stuk thuis bieden…je moet het maar doen, maar velen doen het, ook mensen en organisaties en
gemeenten. De warme week, een initiatief van jonge mensen, was een succes. ‘Soep op de stoep’ blijft ook uit-
nodigen iets te doen voor mensen dichtbij die op een of andere manier in de penarie zitten. Geloven krijgt andere
vormen en inhouden en uitwerkingen. We beleven écht nieuwe tijden ! Een ‘ouderwetse advent’ in een nieuw en
verdiept engagement. De moeite waard !

mietje schreef op 24 december 2015 om 19:39

Een nacht van stille verwondering
Een ster die als teken aan de hemel staat
Een kind dat in zijn weerloosheid
mensen ontwapent .

K. Gelaude
Zalig kerstfeest – Gezegend nieuwjaar 2016
Dank voor deze deugddoende retraite .

Ronald Heins schreef op 24 december 2015 om 19:36

Wekelijks zijn wij in Zutphen met een groep van 12 bijeen gekomen. De dagelijkse retraites en het wekelijks delen van ervaringen werkten verdiepend en verbindend. Ieder heeft zijn/haar eigen retraiteweg afgelegd en ieder kreeg wat hij/zij nodig had. De groep versterkte het verlangen om verder te gaan. Het was een zeer inspirerende ervaring. We zien nu al uit naar de volgende 40-dagen retraite. Dank, broeders.

birgitta m schreef op 24 december 2015 om 19:26

Lieve Vader in de hemel;
vanacht wordt Hij geboren.
de Messias, onze Redder
U heeft het ondenkbare gedaan
God is mens geworden
Wij zijn trots en hovaardig
maar U heeft zichzelf vernederd
en bent heel klein geworden
herders komen U aanbidden
herders…
U zelf bent onze Herder
voederbak
U zelf bent ons Voedsel
Betlehem
Huis van Brood
Welkom Jezus
Welkom in mijn hart
aanbid ik U
op mijn knieen voor U
een kleine baby
een traan rolt naar beneden
mijn hart is ontroerd
Oh mijn schepper
mijn verlosser
redt ons allemaal
geef ons uw Vrede
amen

danny.verlie schreef op 24 december 2015 om 19:04

Dankjewel aan iedereen die hier heeft aan meegedaan we zijn familie geworden van mekaar dank u wel dank u wel voor zoveel hmoois Het is gezellig samen komen en beetje eten deze avond maar stil in ons hart dragen wij dat Hemels kindje dat alles overtreft en niet voorbijgaand is maar eeuwig en geeft bevrijding en uitzicht dank u wel Jullie zijn allemaal zo kostbaar en uniek ik hou van jullie allemaal Zalig Kerstmis

marion mreijen schreef op 24 december 2015 om 18:03

Hartelijk dank voor de mooie teksten.ik wens voor iedereen een vredig en zalig kerstfeest en alle goeds voor het nieuwe jaar.

lilian schreef op 24 december 2015 om 15:01

oprechte dank voor deze retraite ,het heeft mij zeer goed gedaan en verrijkt. het duister zwicht voor de victorie van het Licht.

Chrissie schreef op 24 december 2015 om 13:58

Het ontluikende morgenrood
verdrijft wat duister was, kil en dood
En aan de wijde horizon,
daar waar geen mens ooit kijken kon,
daar gaat de zon steeds helderder stralen,
daar kent Zijn liefdevol Licht geen falen,
daar wordt geboren uit de moederschoot
een teder kind dat ons komt halen.

Truus groen schreef op 24 december 2015 om 12:55

De kerstretraite heeft mij goed gedaan. Het is geweldig om je op deze manier voor te bereiden..
Te weten dat er altijd iemand is die je bijstaat. is toch een bemoediging in je leven.
Bedankt voor alle inspireerde teksten. Het heeft mijn relatie met de eeuwige versterkt.
Ik wens allen die er aan mee gedaan hebben een mooie Kersttijd.

lIcht
De duisternis
geeft het licht
de ruimte
elke dag een beetje meer.
De tijd van advent
is verlangend
uitzien naar de Heer
Stil zijn in deze
donkere dagen
brengt ons zachtjes
naar het licht.
De duisternis is
echt verdwenen
als Jezus
in de kribbe ligt.

EEN ZALIG KERSTFEEST

Lieve schreef op 24 december 2015 om 10:55

Dank voor dit aanbod. Een rijke kans om elke dag even rust en stilte te vinden en vooral verdieping voor ons leven.
Het was werkelijk een ‘op weg gaan’ met de Heer, op weg naar Zijn en onze menswording.
Moge het licht van Kerstmis u allen, de mensen aan de bron van dit initiatief maar ook allen die ervan mochten delen, u verder begeleiden en elke dag opnieuw een bron zijn van diep geluk en innerlijke vrede.

Wilbert schreef op 24 december 2015 om 10:08

Oprechte dank voor deze retraite, op afstand, maar toch dichtbij door de sterke verwachting. Dank voor de sterke verbinding tussen oude en nieuwe Testament. Het was soms alsof Jesaja het mij voorlas. Wat een krachtige voorbeelden gebruikt hij/Hij.
Dank voor de zorgvuldige woordkeus, de bemoediging en aansporingen om vol te houden, voor de inzichten en vergezichten die ik mocht ervaren in zijn nabijheid.
Oprecht zegen ik u in Jezus naam en gedenk u in mijn gebeden. Goede kerstvieringen!

Monique schreef op 24 december 2015 om 09:56

Ik dank de samenstellers van de retraite.Het waren prachtige teksten,waar ik elke dag naar uitkeek.
Ik zet de deur wagenwijd open om Jezus te ontvangen.Met vreugde in ons hart hoop ik vele mensen gelukkig te. mogen maken..Dan ben ik ook gelukkig.

liesbeth schreef op 24 december 2015 om 09:51

Hartelijk dank aan allen die me dag na dag hielpen om God terug onder het puin vandaan te graven en beetje bij beetje Hem meer nabij te ervaren

trees schreef op 24 december 2015 om 09:33

op de eerste plaats wil ik allen bedanken voor de fijne teksten iedere dag aan geboden
Zo mogen wij ons bewust op de geboorte van Jezus ons voor bereiden .IK wil u ook allen een vreugdevol en vredig kerstfeest wensen en een gezegend 2016

Lisette schreef op 24 december 2015 om 08:11

God als een zon die elke dag weer op staat. Hij leidt mij in donkere dagen. Geeft me terug vrede in mijn leven. Heer deze laatste dag van advent zijn we samen de berg op geklommen. Nu kijk ik naar het mooie landschap. Hoeveel dagen was het zwaar en moeilijk. Maar U hield mijn hand vast. Telkens als een kein kind kom ik U zoeken. Soms zie ik U niet, maar word ik gezocht. Het verloren schaap gaat Jezus zoeken.
Dank Heer voor deze retraite. Dank aan de geestelijke die ons begeleiden. Dank aan allen. Iedereen een fijne kerst avond. Lisette.

Wiske schreef op 24 december 2015 om 08:00

Jij was, jij zal, jij bent
onze kracht om de weg te gaan
(uit ps 89 volgens Huub Oosterhuis)

Lisette schreef op 24 december 2015 om 07:53

Vader U wilt een huis bouwen van mensen. Met mensen een thuis zijn voor iedereen. Ja Heer graag zou ik tot mijn laatste dag mee willen bouwen. Samen met U Vader. Zonder U in mij lukt het niet. U nu in de kribbe. Vol blijde verassing genieten van Uw komst. In de Vader en Zoon Jezus Christus en de Heilige Geest. Amen.

Leontien schreef op 24 december 2015 om 07:43

met grote dank aan u allen voor het samenstellen van deze adventsretraite.

Johan schreef op 24 december 2015 om 05:44

Lieve en goede Jezus , heel veel dank omdat Jij echt houdt van personen en kerken die Jou aanbidden in de vroege ochtend, zoals in het “benedictus” van Zacharias. Jij komt bij ons zoals de geboorte van een kind, maar wij gaan ook naar Jou wanneer wij sterven zoals pastoor Walter Eykens in 2005, op deze dag stierf in de vroege ochtend.
Zijn wij dankbaar om het opkomende licht van elke dag en ons leven van elke dag?, dat wij van Jou krijgen?
Dank Jezus omdat Jij in ons bent en in alles bent en in allen bent.

Lme schreef op 24 december 2015 om 05:29

Met oprecht dank aan al de medewerkers van deze adventsretraite retraite. Teksten en bezinningen vind ik veel beter dan vorig jaar
Zalig Kertsfeest en met geloof en hopen en steun van alle volgers deze. Advent onze stappen
zetten in het onbekende dat ons te wachten staat. In 2016

Lieve schreef op 23 december 2015 om 23:27

“Huis dat een levend lichaam wordt
als wij er binnengaan
om recht voor God te staan”. Enkele verzen uit het diepgaande lied dat we dikwijls zongen in de eucharistievieringen in de parochie. En dat door zoveel aanwezigen krachtig meegezongen werd. Het is nu al enkele jaren geleden, het wordt niet meer uit de bundel gekozen en dat vind ik jammer: die hele tekst van het lied sprak zo krachtig uit wat vandaag aan bod kwam in deze adventsretraite. Ik herinner me: wanneer ik ’s zondags daar nog wat slaperig of verstrooid in het kerkgebouw zat, dat ik door het zingen van dat lied, door het woord na woord begrijpen en ervaren wàt ik zong, energie kreeg en me verbonden voelde met al die bekenden en onbekende mensen rondom mij als één lichaam in Christus. We zongen dat gewoon getuigend uit.

John schreef op 23 december 2015 om 23:07

Dank U wel, Heer, voor Uw zegen over deze retraite. Dank U voor de broeders die onder Uw leiding de teksten uit Uw Woord in de afgelopen weken hebben aangereikt, suggesties voor het gebed hebben gedaan. Het is een zegenrijke reis geweest, die ik misschien niet altijd begreep. In de laatste week voor Kerst heeft U Zich laten vinden, is het wonder voor mij duidelijk geworden. U bent mens geworden en in onze wereld gestapt om de verbintenis te herstellen tussen U en ons. Verlossing is gekomen, Alleen door Uw genade kan ik bij U komen. U heeft mij gezocht al voordat ik begon met U te zoeken. U bent in ons midden en wilt in ons leven woning maken. Maak mijn hart tot het Uwe. Alleen dan kan ik Christusdrager zijn, een plaats waar U kunt schuilen. Niet ik, maar U leeft dan in mij! Ondanks al het aardse tegenbewijs, gaat U onverstoorbaar, oneindig geduldig en liefdevol door met Uw werk. Vrede op aarde. Ik prijs Uw naam. Heilig is Uw naam. Amen.

Chrissie schreef op 23 december 2015 om 20:43

Bij mijn geboorte zette de Heer
mij op een kruispunt van verschillende wegen neer.
Jaren heb ik erover gedaan
om te ontdekken waarheen Hij mij wenste te gaan.
Nu begint het me stilaan te dagen
dat Hij mij nooit heeft willen vragen
om welke weg dan ook in te slaan.
Hij wilde alleen dat ik zou blijven staan.

Dat ik zou blijven staan in Zijn lieve naam
om met elke reiziger tesaam
Een eindje op diens pad te verkeren
en nadien ten alle tijde terug te keren.
Want ik ben niets anders dan een ander mens’ streven
Mijn ziel is zo groot als een ander mens’ Leven!

Lisette schreef op 23 december 2015 om 19:58

Door de doop werd ik christenen. Dank zij mijn ouders. Mijn schoonouders waren een voorbeeld. Met een priester in groep de bijbel lezen. Mooie mensen ontmoeten. Maar eigenlijk ken ik geen leven zonder Jezus. Of wij christenen anders zijn. Ik niet. Wel leef ik naar de wetten, naar de wil van God. Misschien hebben we het geluk dat we tot rust komen bij onze barmhartige Vader. Dat Hij ons hoop geeft. Vergeving als we berouw hebben. Ik voel me zeker niet beter als atheïsten. Ik ken mensen die meer goed doen als ik. Heer ik ben niet waardig dat u tot mij komt. Maar spreek en ik zal gezond worden. Hij in mij. Amen

birgitta m schreef op 23 december 2015 om 19:48

Lieve Jezus, blijkbaar heeft Elisabeth ook bezoek gehad van OLH, want zij weet dat hun zoon geen Zacharias maar Johannes moet heten. Maar meer wordt er over dit bezoek niet gezegd denk ik. Wat een geluk voor haar. Een kind te krijgen, toch nog, na zovele jaren verlangen, en uiteindelijk opgegeven verlangen. Toch nog, bij God is niets onmogelijk. Haar zoon roept ook mij op om me te bekeren. H. Johannes bid voor mij. Dat ik ‘de weg’niet verlaat, onze lieve Heer niet verloochen. De Liefde trouw blijf. Dat ik het farizeeertje in mezelf in de gaten houd! Dank U Heer Jezus voor de adventsretraite bij de broeders van St. Jan. Het was weldadig. Rust. Aanbidding. Wijsheid. Stilte.
Lieve Heer Jezus, in dit jaar van de barmhartigheid, help mij om barmhartig te zijn. In het bijzonder voor hen die ik niet mag, of die me irriteren.
Vader en Zoon schonken zichzelf volledig weg. En ik houd me in. Help me Vader me ook volledig over te geven aan U, aan de Zoon en aan de H. Geest, en aan mijn naaste. Zoals moeder Teresa ook deed. Maar zonder U lukt dat niet, vul mijn hart Heer met Liefde. De liefde van God. Amen

Johan schreef op 23 december 2015 om 11:28

Goede Jezus, dank en lof omdat Jij houdt van personen en kerken die open staan voor Jouw genade. Johannes de Doper wordt vol liefde opgenomen in de familie van Zacharias en Elisabeth. Hij zal de voorloper worden van de Messias. En volgens onze moderne wetenschap is er een grote kans dat het kind van een oudere vrouw minder gezond geboren wordt. Welnu Johannes de Doper blijkt een kerngezond kind te zijn. Herodes zal dit geschenk van God vernietigen, i.p.v. zich te bekeren naar die reddende God. Hierdoor vernietigt Herodes zijn eigen toekomst, zijn eigen toekomstige helpers. De Heilige Onschuldige kinderen waren de toekomst van Herodes.
Jezus, Jij zal sterven zoals de Heilige Onschuldige kinderen, om ons te bevrijden van onze zonden, en zal verrijzen om ons te binden aan onze deugden, allen broers en zusters van elkaar in Jou.

Lucia Wong schreef op 23 december 2015 om 10:08

Vader , ik wil U danken , voor alles en
ook danken allen die deze retraite verzorgden.
In mijn is het flink aan het rommelen geweest
de afgelopen weken en toch ook het verlangen naar U aanwezig.
Nee dat was niet makkelijk , tot daar in het oosten het begon te dagen.
Wel heel emotioneel om te overdenken en te graven , om tot de conclusie te komen
wat er allemaal nog schoon gemaakt moest worden in het stalletje . De krib, de voederbak
voor nieuw en vers voedsel en de drinkbak. Maar U , God was daar om mij te helpen
over mijn verdriet heen te komen en recht te maken wat krom was . Toen “”zag”” ikHaar
de Moeder van Jezus en van Ons, de H. Jozef en een mooie ster
en het doek viel weg voor mijn ogen en in mijn gedachten . Tranen wasten mijn wangen schoon .
Ik dank u daarvoor Vader ,ik geloof ook mijn hart .
Mijn God , ik geloof in U , Drieene God en ik hoop op U , ja
ik aanbid U.
IK VERWACHT U !
Amen .Amen .

Elisabeth schreef op 23 december 2015 om 10:00

Nieuw door Zijn geboorte Hij is de Ziel van ons leven.

De Ziel

De ziel kent geboorte noch dood, begin noch einde.
Zonde kan haar niet raken,
noch kan deugd haar in verrukking brengen.
Wijsheid kan haar niet doen opengaan,
noch kan onwetendheid haar verduisteren.
Zij is altijd geweest, en zij zal altijd zijn.
Zij is het wezen zelf van de mens
en al het andere is haar bedekking,
zoals een lamp over het licht.
De ontplooiing van de ziel komt vanuit haar eigen kracht
En wordt voleindigd wanneer zij
de banden van de lagere gebieden doorbreekt.
Zij is vrij van nature en ziet uit naar vrijheid
gedurende haar gevangenschap.
Al ’s werelds heilige wezens werden heilig
door de ziel te bevrijden
Want de vrijheid van de ziel de is het enige doel in het leven.

Wiske schreef op 23 december 2015 om 08:30

Zijn moeder (Elisabeth) antwoordde: ‘Neen’
Op de overgang van het oude naar het nieuwe testament kunnen vrouwen ongestraft ‘Neen’ antwoorden.
‘Neen’ om Gods wil te volgen.
‘Neen’ als antwoord op wat God influisterde.

Fons schreef op 22 december 2015 om 23:03

Vanavond naar het avondgebed geweest in de abdij Roosenberg. Psalmen zingend bidden.
Het is niet gemakkelijk. Maar het valt me op dat psalmen leven van mensen en natuur verwoorden.
Dit pakket wordt voor God gebracht, de heerlijkheid Gods, want dit is telkens het laatste vers.
Om te eindigen met de zang van Simeon en het Salve Regina met een zacht spotlicht op een muurschilderij
van Maria, de moeder van de advent.
In diep respect voor al die kloosterlingen die leven vanuit die psalmgebeden en dit leven graag bezingen.
Met heel veel dank voor dit jarenlang engagement ter ere van Ons Heer en ten bate van het geluk van zijn mensen.

lisette schreef op 22 december 2015 om 21:20

We delen in de vreugdevolle verwachting van Elisabeth, Zacharias en Maria. Want God wil zich een huis bouwen onder de mensen. In ons hart wil Hij wonen. Net als Maria zijn wij geroepen Christusdragers te worden
Deze woorden maken indruk op mij. Zijn nieuw nooit zo gevoeld. Ons vergelijken met Maria. Ook wij Christusdragers kunnen zijn. Wij, Ik.

Maria is eigenlijk bij mij nooit zo een belangrijk figuur geweest. Dit jaar iets meer. Ik bid meestal het onze Vader. Bid naar de Vader. Ook naar de heilige Geest. Maria daar branden altijd de kaarsjes. Voor een goed rapport voor hulp bij tegenslag en ziekte. Dan ga ik bij de moeder troost zoeken. Gek dit besef ik door de retraite.
Zo las ik bij schriftlezingen over de Heilige maagd Maria. Dat dit niet meer van deze tijd is. Als kind vond ik het heerlijk dat God over alles beschikte. Hij was de rechtvaardige en strenge Vader. Nu als oudere vrouw heeft dat voor mij geen belang of Maria nu maagd was of niet. Er was iemand met een prachtig antwoord. Ze noemen ons kinderen van God. Wij hebben toch ook de heilige geest ontvangen. We zitten er toch niet mee in dat God onze biologische Vader niet is. Toch zijn we kinderen van God.
Ik bewonder haar hoe ze bij het kruis van haar zoon is blijven staan.
Nu leer ik begrijpen hoe ze haar opdracht heeft aanvaard. Je zoon zien sterven aan het kruis. Weten dat ze hem achter volgen. Toch hem blijven steunen.
Ik spring nu van een mooie geboorte naar het kruis van Jezus christus. Dit omdat ik verder denk aan de vrouw die Jezus heeft mogen dragen.
Net als Maria zijn wij geroepen Christusdragers te zijn .Schrijven jullie hoe mooi.
Geen gemakkelijke opdracht. En toch weer zo vreugde vol. Herinner me de dagen dat ik, we in verwachting was, waren, van onze kinderen. Vol vreugde maar ook vol bezorgdheid.

Nu zie ik pas de Bijbeltekst en de gebedsuggesties.
Ja de Heer heeft me al gegeven wat ik afsmeekte. Natuurlijk begrijp ik mijn beproevingen niet. Daar ik niet geloof dat de Heer ons beproevingen geeft uit boosheid. Nee als rechtvaardige en barmhartige Vader zorgt hij voor ons. Zo als een vader straft uit liefde. Hij die wijdheid en liefde is.
Hij deed aan mij wonderen, heilig is zijn naam. Barmhartig is Hij, van geslacht tot geslacht, voor hen die Hem vrezen.
Toch prachtig geschreven. Heel herkenbaar; ook dat voor hen die Hem vrezen. Dat vrezen is er nodig denk ik. Wetend dat Hij de wegwijzer is. Dat wij naar zijn beeld zijn geschapen (van Kris uit van woord naar leven) dus hij begrijp wat ons gelukkig maakt. Beter dan we zelf weten. Hij in ons. Of, ook wij Christusdragers kunnen zijn.
Straffe taal. Kan dat?
Het Magnificat een danklied van de kleine en armen.
Ook dat is nieuw voor mij. Heb het moeten opzoeken. Een mooie ondekking.
Mijn eigen danklied voor God.
Mijn ziel prijst en looft de Heer,
mijn hart juicht om God, mijn redder:
hij heeft oog gehad voor mij, zijn minste dienares. Deze mooie woorden ga ik mee bidden, oprecht.
U maakt me gelukkig.
Het goede wat ik doe is door U in mij. Niet ik
Maar Jij Barmachtig Vader een heilige naam.
Uw liefde is groot, als ik maar durf vertrouwen.
U blijf eren.
Laat me niet vol zijn van mezelf maar van U.
Niet willen heersen, maar hongeren naar Uw wil.
Laat je nabijheid voelen als mijn laatste dagen gekomen zijn.
Geef me de rust en het vertrouwen in U heer. Trek U het lot aan
voor allen die U me hebt toevertrouwt.

Leontien schreef op 22 december 2015 om 19:42

“Net als Maria zijn wij geroepen Christusdragers te worden.” (weekthema 4)
We zijn tempels waar de H.Geest in woont.
wat een diep geheim van de H.Drie-eenheid hoe Hij ons betrekt in Zijn Goddelijk leven.
Wat een Liefde.

Elisabeth schreef op 22 december 2015 om 18:11

KERST NACHT

Es war, als hätt’ der Himmel
Die Erde still geküßt,
Daß sie im Blüten-Schimmer
Von ihm nun träumen müßt’.

5 Die Luft ging durch die Felder,
Die Ähren wogten sacht,
Es rauschten leis die Wälder,
So sternklar war die Nacht.

Und meine Seele spannte
10 Weit ihre Flügel aus,
Flog durch die stillen Lande,
Als flöge sie nach Haus. Elisabeth

Harrie S schreef op 22 december 2015 om 17:05

Ik dank hem die het leven geeft, die ons weer tot zich roept, die altijd aanwezig is, die mij altijd weer opnieuw vergeving schenkt, die altijd weer bemoedigd. Laten wij danken voor al wat hij ons schenkt, ieder moment, ieder uur, elke dag. Gerechtig is hij.

Yolanda Klooster schreef op 22 december 2015 om 11:22

In bidden met de schrift, kwam ik tegen geen gedachten en woorden meer nodig te hebben, Het gaf me moed door te gaan, omdat ik niet begreep waarom in geen gedachten en woorden meer had, maar een gevoel van passief zijn, alleen nog voelen, in directheid zijn. Ik dank u voor de ons zo prachtig aangereikte teksten, waar ik iedere dag weer naar uit zie.

Lode schreef op 22 december 2015 om 10:31

Wanneer je hart overloopt van liefde voor de verrezen Heer, voor het Kind in de kribbe,
dan kan het niet anders dan dat het er langs de mond uitvloeit.

Gerda schreef op 21 december 2015 om 23:47

Ik voel dankbaarheid om de stilte, om het zachte, om het onuitspreekbare.

birgitta m schreef op 21 december 2015 om 22:58

lieve Jezus, ik wil U vragen, dat het vanavond voor X en y goed loopt, vlot en soepel. U weet wat ik bedoel. Dat ze snel weer veilig thuis zijn. Vergeef z dat hij niet geholpen heeft. Vergeef mij dat ik zo snel geen oplossing wist of wou bedenken. Wilt u X bijstaan aUb? Lieve Maria? Amen

Marjolein Povel schreef op 21 december 2015 om 22:09

Hij die machtig is, deed aan mij zijn wonderen.Tijdens mijn zwangerschap 30 jaar geleden was ik bang. Als gevolg van handoplegging werd de navelstreng met mijn eigen moeder gebroken. Ik was bevrijd en er kwam heel veel energie vrij. In het ziekenhuis kreeg ik na de bevalling een kaart met het magnificat cadeau. De relatie met God (de verticale bslk van het kruis) werd schitterend hersteld. Het herstel van de relatie met mijn medemens (de horizontale balk) stokte als gevolg van een verhuizing. Mijn hart ging steeds vaker dicht bij alles wat mij niet beviel en ik kwam als steeds meer arrogant over. Een aantal jaren geleden volledig in nood beloofde ik God mijn hart te openen. Zeer kort daarop werd ik geraskt door de Geest. Tijdens de vorige digitale Adventsretraite begon ik iets te begrijpen van de horizontale balk. Deze retraite nam ik ook deel aan een uitwisselingsgroepje. Zo kreeg ik een diepe ervaring van communiceren (luisteren en spreken) tussen God en mens en medemens. Ik leerde bij Onze God die niet gebonden is aan plaats, mijn hart uit te storten en ik ging de komst van Jezus beter begrijpen. Afgelopen zondag was ik in de Anglicaanse Kerk van 30 jaar geleden tijdens een zeer informele dienst.. Daar was na een homilie over het Magnificat en na de communie ook de mogelijkheid gezalfd te worden. Dat co-incident is door mij en de betreffende priester gezien als een God’s incident.. Moge allen die deze retraite gedaan hebben op de een of andere manier dichterbij God gekomen zijn.

danny.verlie schreef op 21 december 2015 om 22:08

In hoeverre ben ik bereid me totaal te geven,mijn overgave het is tijdens de dag een voortdurend inspannen en soms gaat het vanzelf vanuit het hart, zo nabij en zo verweg ik Het is in Hem zijn en plots alles verliezen, het is de weg gaan en hem verliezen. O God de Onzichtbate de Barmhartige O wat ben ik gelukkig U te leren kennen en het stopt nooit wat een rijkdom Dank U Heer x x. X

lisette schreef op 21 december 2015 om 22:07

Hoor, daar is mijn geliefde ; kijk, daar komt hij aan!

Dit is toch een nieuwe manier van bidden. God als Vader, streng en oprecht zo hebben ik hem leren kennen in mijn jeugd.
De barmachtige Vader is al mooi en nieuw.

Mijn geliefde ben ik zo ver om hem zo te benoemen? Mag dat wel?Net als ik moeite heb om een geestelijke met de voornaam te noemen. Ze staan boven mij.

Ik hoor nu in gedachte de woorden van heilige Franciscus. Hij ging naast de melaatse staan. Zo wil hij ons leren dat Jezus naast ons staat. Dit moet ik leren. Voelen dat Hij naast ons staat vol liefde. Dat geeft een fijn gevoel.

Hij is mijn wegwijzer, mijn tocht genoot. Hij houd van me. Ik mag van hem houden. Dat God in mij mens wil worden. Onbegrijpelijk. Zo als hij in Maria haar schoot heeft mogen groeien. Een nieuwe en fijne manier om God de Vader en Zoon met de Heilige geest te leren kennen.

Ben ik klaar? Als geliefde verwelkomen. Ben ik hem waardig?
Dit doet me weer denken aan mijn vrienden die zo boos op het geloof zijn. Ze was zo boos voor de woorden die we bidden in de kerk. Heer ik ben niet waardig dat jij tot mij komt. Ze zij “dat bid ik niet want ik ben beter dan die paters die kinderen misbruiken”. Ik heb nooit iemand iets misdaan zei ze. En ik dacht er gaat geen dag voorbij dat ik niet denk dit was toch niet zo goed.
Nu denk ik weer aan de twee zonen. Hij die zei ik ga en toch niet ging helpen,en hij die zei ik ga niet en toch niet ging. Ik had het gevoel dat mijn vriendin eigenlijk een gelovige was. Zij wist dat ze goed was. En dat is ze ook, een fijne en goede vrouw.
Ik kan dat niet voelen. Ik ben altijd onwaardig dat hij tot mij komt, maar spreek en ik zal gezond worden. Die woorden heb ik nodig. Zonder Hem ben ik niets. Zijn liefde niet waardig.

Ik vind het moeilijk om te geloven dat hij mijn geliefde is. Ik zijn geliefde. Van iemand houden is een werkwoord. Een boek dat ik ooit gelezen heb. En dat is ook zo voor mij. Ik zie mensen die zo veel liefde geven en toch niet naar de kerk gaan. Er leeft liefde in hun hart. Hoe is het in mijn hart gesteld Heer? Ben ik Uw liefde waardig? Me op gelijke voet plaatsen als Maria is niet denkbaar.

Toch is het een heel nieuwe kijk op mijn geloof. Wij kinderen van God, naar zij beeld heeft hij ons gemaakt. (dit heb ik van Kris uit van woord naar leven) Er zit dus in ieder van ons de goedheid van de barmachtige Vader. Ook in mij? Dat ik een Christusdrager kan zijn? Ben ik klaar om Hem te verwelkomen, als een Geliefde.
Dank u heer voor Uw liefde. Graag wil ik U in mij. Maar U wil geschieden. Amen.

Chrissie schreef op 21 december 2015 om 20:02

De taal van mijn ziel

Het is lang geleden dat
ik nog zo jubelend bad
ik zo juichte om wat ik had
net omdat ik niets bezat
En vanuit mijn innerlijke stad
weerklinkt nog stil maar gevat…

…een wondermooi Mag – ni – fi – cat

E.M emsleger@gmail.com schreef op 21 december 2015 om 19:23

Het kerst feest van welleer .was er enkel voor de Heer .nu gaat we daar aan voorbij .en staan bij andere dingeni de rij.
Het is alles pracht en praal, geen kende nog het waar verhaal.
Daarom bid ik geef ons dat wij blijven geloven ! Eens te zijn bij U daarboven . Vader Zoon en Geest : voor het eerlijk Kerstmis feest .

Cilia Sommen schreef op 21 december 2015 om 11:26

Ps, 25, 1:’ Naar U gaat mijn verlangen Heer…’ vandaag besefte ik het woord: ‘ Heer mijn God, ik ben zeker van U.’

Chrissie schreef op 21 december 2015 om 10:47

Dagenlang timmerde ik aan de brug
die mijn wezen met Hem zou verbinden
Ik stak over, vond niets, keerde vruchteloos terug
om Hem aan mijn eigen oever te vinden

Lieve schreef op 21 december 2015 om 09:11

Lieve God,
In deze donkere dagen rond Kerstmis verlangen we meer dan ooit naar ’t licht.
Intenser dan ooit vragen we:
Kom, Heer Jezus, kom en verwarm ons hart met Uw vurige liefde, zodat wij ook in staat zijn, Uw liefde door te geven aan allen die we ontmoeten op onze levensweg.

lenie schreef op 20 december 2015 om 22:29

vanmorgen naar de boeteviering geweest …..
een regel uit het slotlied :
….. daar waar mensen liefde vragen, laat ons daar aanwezig zijn ….