Gastenboek

Lieve schreef op 13 februari 2016 om 10:57

God ziet me als zijn “bruid”… wat een geruststelling als je het gevoel hebt door mensen verlaten te zijn. Waarom moeten we dan nog treuren? Deze boodschap is een ‘openbaring’, onvoorwaardelijke liefde bestaat…!

Monique schreef op 13 februari 2016 om 09:50

Eindeloos geduldige liefde overkomt ons.,mij!
Aan mij het in praktijk om te zetten,langzaam maar zeker.

Stien schreef op 13 februari 2016 om 09:29

Jezus steeds opnieuw laat ik U in de steek, steeds opnieuw herhaal ik de zelfde fouten toch wordt U niet moe om mij iedere keer terug te roepen.en me te laten inzien dat ik van U afdwaal en mij moet omkeren naar U. God ik dank U voor uw geduld met mensen, met mij,dat U mij omarmt en lief heeft.

els schreef op 13 februari 2016 om 08:07

Gebed is verlangen naar de eenzaamheid van jouw hart. De plaats waar de Geliefde woont. Maar ook waar jij mag wonen in Hem. Het is je hart aankleden met liefde. De liefde die jou steeds opnieuw wordt geschonken. De Bron die onophoudelijk stroomt. Wij mogen steeds weer drinken aan de Bron. Hij dorst naar ons , zoals wij dorsten naar Hem. Er is een eenheid in liefde en verlangen.

Lida schreef op 13 februari 2016 om 04:41

Hoe graag zou ik bruid van de Heer willen zijn! Maar ik kan het zo moeilijk zien en geloven dat de Heer ook mij bedoelt in die vers! In de woestijn voel ik me zo alleen en verlaten en lijkt het en voelt het of de Heer zo ver weg is en mij niet hoort of ziet staan. Wie ben ik dat de Heer naar mij omziet?

Laura schreef op 12 februari 2016 om 23:42

Me terugtrekken om dichter bij God te komen. Een periode van bezinning en acceptatie. Ik voel me vredig als ik me tot God richt.

lisette schreef op 12 februari 2016 om 23:11

De psalm is mooi. Het doet me denken aan bemin God boven alles.
Toch heb ik ooit groepen God waar ben je?
God heb ik nog nooit gezien. Maar wel de liefde van mensen. De natuur. Muziek en er kwam terug liefde in mijn hart. Ik was zo met mezelf bezig dat ik niets meer zag. Toen dacht ik God heb ik niet gezien maar wel God in de mensen.
Zonder liefde noemde ik mezelf levend dood. Voelde ik me levend dood.
Wie is God? Hij is mijn, onze Vader mijn onze wegwijzer. De bijbel is de gps.
Dus heb ik Van God leren houden. God in mijn medemensen. God in mij.

Ik geloof dat als je de liefde van God echt gevoelt hebt het zo heerlijk is zo indrukwekkend dat niets ter wereld daar boven uit gaat.

Dit zeggen omdat je teleurgesteld bent door jezelf of door de mensen dan vergeet je de liefde van onze barmhartige Vader. Hij zegt ons bemin u naaste als u zelf.

Kun je je naasten niet beminnen en God wel?
Ik denk het niet.
Toch betrap ik mezelf, dat iedereen beminnen me niet lukt.
Me zelf graag zien ook niet. Dan ga ik terug naar onze barmhartige Vader. Hij vergeeft en geeft me weer nieuwe kansen.

Beter is het te schuilen bij de Heer dan op mensen te vertrouwen; beter is het te schuilen bij
de Heer dan op hoge heren te vertrouwen.
Deze psalm vind ik juist. Wij mensen hebben de Heer nodig; Dan kunnen mensen op ons vertrouwen.
Enkel omdat hij in ons is. Niet ik ben het die goed is, maar Hij in mij.

Vanmorgen voelde ik me of het kruis op me gevallen was. Dat er iemand zou moeten komen om me recht te helpen.
Mijn verdriet door het sterven van mijn schoonmoeder bracht me terug bij mijn verdriet van mijn overleden man, haar zoon. Dit heeft een half uur geduurd. Toen gingen mijn gedachten naar de verrijzenis. Ik heb gebeden, het onze Vader het wees gegroet. Gedacht aan de rots waar ik op wil staan om naar boven te kijken.
Gewoon gedacht wie gaat vandaag mijn kruisje helpen dragen? De Vader en de Zoon en de Heilige Geest?

De gedachte van laat de doden rusten kwam in mij op.

En een prachtig gebed gekregen van Augustinus van een gelovige. Samen gebeden op afstand met smart Phone. Dat allemaal heeft me er weer terug recht gebracht. Ik voel me dankbaar voor deze dag. Heer blijf me,ons nabij. Zonder U ben ik niets. Amen.

Verrijzen is ons geloof,
weerzien onze hoop,
gedenken onze liefde.
Uit Gods hand ontving ik mijn leven.
In Gods hand geef ik mijn leven terug.
Jullie die mij zo lief gehad hebben,
let niet op het leven dat ik heb afgesloten
maar op het leven dat ik begin.
Augustinus

De dood is niet het einde.
Ik ben maar aan de andere kant.
Ik ben mezelf,
jij bent jezelf.
Wat we waren voor elkaar
zijn we nog altijd.
Noem me zoals je me steeds genoemd hebt.
Spreek tegen me zoals weleer,
op dezelfde toon,
niet plechtig, niet triest.
Lach om wat ons samen heeft doen lachen.
Het leven is wat het altijd geweest is,
de draad is niet gebroken.
Waarom zou ik uit je gedachten zijn?
Omdat je me niet meer ziet?
Neen, ik ben niet ver,
juist aan de andere kant van de weg.
(Sint-Augustinus, 345 na Christus.

In gedachten heb ik met mijn schoonmoeder gesproken. We hebben weer samen even gehuild, ook terug aan de fijne momenten gedacht. Aan raad die ik van haar gekregen heb. Ze was even bij me. Het verdriet van mijn veel te vroeg overleden man maakte me toch weer even boos. Want waarom kan ik nog niet begrijpen. Niet mijn wil maar U wil geschieden. Amen.
Ik wens iedereen vrede en alles goed zo als Franciscus ons leert.

claire schreef op 12 februari 2016 om 22:43

LIEFDE… eindeloos geduldig… GOD !
vandaag voelde ik me rustig en veilig bij U… op de rots, dicht bij u
met deze bede ging ik naar onze samenkomst, met dit gevoel
kan ik nu rustig gaan slapen.
DANK U vanuit de bodem van mijn hart !

Luís Weel schreef op 12 februari 2016 om 22:22

Ik zie als een berg tegen het leven op. De moeilijkheden op persoonlijk gebied en in de wereld zijn zo groot, dat ik me klein voel. Soms wil ik er niets meer mee te maken hebben en wend mij af verlangend om een strusvogel te zijn die de moeilijkheden niet ziet en voelt. Toch weet ik me geroepen. Ik moet opstaan en gelovig werken aan een toekomst van vrede, delen, liefde uitstralen. De rots waarop ik ga staan is er en ik voel me daar goed, maar door de stormwinden van het leven ben ik steeds aan het wankelen en bang om naar beneden te storten

Luís Weel schreef op 12 februari 2016 om 22:09

Als ik me terugtrek (wat ik graag doe), denk ik en bevraag ik de Heer. Hij is degene die alles en allen gemaakt heeft. Duizend en één vragen spelen door mijn hoofd en hart: waarom ben ik zoals ik ben? Waarom al die zwakheid en gebrek aan doorzettingsvermogen? Ik ben opstandig tegen mezelf zoals ik ben? Hoe afkomen van mijn verslavingen en mijn depressiviteit die maakt dat ik de echte blijdschap in het leven meer en meer verlies?

Lieve schreef op 12 februari 2016 om 21:06

Dit mij onbekend vers van Hosea sprak me sterk aan, ook als duidelijke overgang naar een nieuw thema in deze periode. De symboliek van ‘bruid’ van de Heer zegt me enkel iets als de Kerk bedoeld wordt, eventueel ook de mensheid. Voor mijzelf als individu blijft het vreemd en helpt het me niet. Evenmin heb ik ervaring van de Heer als ‘levenskracht’, wel volop en intens als inspiratie en wel op de momenten zelf: door die inspiratie weten of ik dit moet doen of dat, iets moet zeggen of zwijgen. Dagelijks inspireert dat mijn doen en laten. Verlangen naar ‘de woestijn ingaan’? Dit jaar verlangde ik werkelijk naar de veertigdagentijd, ik weet niet waarom, ik heb het blijkbaar nodig. Maar naar echte woestijnervaringen in leegte en zonder merkbare houvast verlang ik zeker niet: daar ben ik te zwak en te klein voor.

Geert schreef op 12 februari 2016 om 20:42

Til mij op,

Ik wil heel dicht bij U zijn,als ’n kind bij de Vader op schoot.
Ik wil heel dicht bij U zijn, dat is de plek waar ik hoor.

Til mij op, neem mij in uw armen,
Til mij op, houd mij dicht tegen U aan.
Til mij op, ik wil U omarmen.
Til mij op en laat mij niet meer gaan.

Draag mij door het diepe water, waar ik zelf niet meer kan staan.
In Uw armen ben ik veilig, wanneer U mij draagt als ik niet verder kan gaan.

Ik mag heel dicht bij U zijn, als ’n kind bij de Vader op schoot.
Ik mag heel dicht bij U zijn, dat is de plek waar ik hoor.

En U tilt mij op, neemt mij in Uw armen.
En U tilt mij op, houd mij dicht tegen U aan.
En U tilt mij op, ik mag U omarmen.
En U tilt mij op en laat mij nooit meer gaan.

Als ik dit lied hoor of zing dan wordt ik stil en vol van de liefde van onze God voor ons.

Dit lied is geschreven door Marcel Zimmer.

Lisa schreef op 12 februari 2016 om 20:20

Mensen vertrouwen.
Zonder vertrouwen kan men niet leven. ’n Mooie band (welke dan ook ) met mensen aangaan is belangrijk.
Maar…
‘k Heb ’n tijd gehad waar ik vertrouwen in mensen verloren had, maar niet in God.
‘k Dacht aan Thérèse d’Avila die zegde: “God alleen volstaat”.
Ik zei: “Gij hebt goed zeggen, je had Johannes van het kruis en ik sta moederziel alleen in deze wereld.
Na jaren ploeteren kon ik het wel zeggen: SOLO DIOS BASTA
‘k Ben blijven positief, constructief denkend op mensen toegaan en waardeer ons mensen als schepselen Gods wetend dat alleen GOD m’n vertrouwen waard is.
Ja, ‘k was teleurgesteld over de mens.
Ja, ‘k heb ervaren dat niets of niemand God kan evenaren.
‘k Heb geen mens waar ik kan thuiskomen met wat diep in me leeft, alleen bij God.
Maar het stoort me niet en ontmoet heel wat mensen en probeer met Gods hulp ’n medemens voor hen te zijn en ben dankbaar voor elke wederzijdse geste.

Ria schreef op 12 februari 2016 om 19:59

Bij U kan ik alle onrust afleggen, Heer, want Gij neemt mij zoals ik ben. Gij kent mij door en door en ik hoef U niets te vertellen en me niet te bewijzen. Gij kent mij zelfs beter dan ik mezelf ken.
Doe mijn ogen open gaan en zien wat en waar ik aan moet werken.
40 dagen krijg ik daar voor. Samen met al die mensen die mee op weg gaan en door wie ik ook in de spiegel mag kijken.
Zij inspireren mij. Gij geeft ons deze mensen om onszelf beter te leren kennen en te zoeken wat ons nog ontbreekt. Dank U voor deze stiltemomenten dicht bij U.

roselyne deman schreef op 12 februari 2016 om 19:55

Alleen in de kerk of de kapel kom ik echt tot rust, fysiek zeker en na een gebed en kaarsje voel ik mij echt verbonden en thuis bij God. Waarom lukt dat niet in mijn eigen huis, waarom ben ik Martha en niet Maria die aan Jezus voeten zit en luistert? We zijn nog niet lang gestart maar het zal geen gemakkelijke evenwichtsoefening worden vrees ik!

birgitta m schreef op 12 februari 2016 om 19:44

Heilig Hart van Jezus, ik kniel voor U neer. Twee dagen van de vasten zijn voorbij. U hebt mij zeker geholpen de eerste dag! Dankuwel! De tweede dag ging redelijk. Zal straks nog een rozenhoedje bidden. Gaat niet zo goed de laatste dagen. 🙁 Ik word blij van uw vriendelijke ogen. Help mij ook altijd vriendelijk te zijn voor anderen. Het is nu heel even stil om me heen. Gauw profiteren 🙂 Ik verlang dat het pausbezoek aan Mexico veel vrucht afwerpt, ik verlang dat kerken van oost en west steeds meer verbroederen. Ik verlang naar U. Naar uw vrede.. Schenk ons geloof-hoop-liefde. Mogen er in Europa weer gelovige leiders opstaan die ons regeren vanuit uw H.Geest! Amen

lilian schreef op 12 februari 2016 om 16:41

Bij u weet ik mij veilig ,ik kan op u vertrouwen uw liefde geeft mij kracht. Uw nabijheid heeft mij altijd getroost.

Doke schreef op 12 februari 2016 om 16:09

Gedachten op papier zetten lukt zonder speciale inzet maar de daad bij het woord voegen is een ander verhaal. We zijn aan het begin van de tocht door de woestijn. Elke dag weer ervaren we weer hoe donker en moeilijk de weg is die we moeten afleggen.Kleine offers brengen lukt al haast niet laat staan je totaal geven zoals Jezus dat deed. Bid ik dat deze weg verlicht mag worden door de mensen om ons heen die ook op hun manier licht voor ons kunnen zijn en we zo samen het doel naar Pasen toe mogen bereiken door de eindeloze geduldige liefde die God ons voorleeft.

Robertus schreef op 12 februari 2016 om 14:37

Het kan heel veel rust geven om er op te vertrouwen dat als je voor de Heer kiest, je niet langer bevreesd behoeft te zijn voor mensen die je als je vijand beschouwt. Je relativeert jezelf dan en dat maakt je minder – mogelijk zelfs geheel – onkwetsbaar. Zie hoe Jezus dwars door de menigte heen liep. toen ze hem wilde stenigen.

Ank schreef op 12 februari 2016 om 14:23

Vanmorgen na de Mis langs de kruisweg staties gelopen.Ik werd geraakt door de vrouwen die Jezus troosten.Nu ik lees over afzondering moet ik er weer aan denken De eenzaamheid van Jezus tijdens deze kruisweg.
De man die Jezus speelde in de Passie spelen in Tegelen zei op de t.v. dat hij de eenzaamheid heel erg sterk had ervaren.
Ik bid God dat ik ook heel even bij deze vrouwen mag staan!!

Elizabeth schreef op 12 februari 2016 om 14:12

Een Beschuttende rots:

Een beschuttende rots, zijt Gij mijn Heer
in ’t aardse leven, ervaar ik dit keer op keer.
Ik kan uit mij zelve geen wasdom geven
doch in Uw gemeenschap, ervaar ik Het leven.

Vol van Uw kracht,,genade en trouw
mag ik steeds weten,..dat ik op U bouw.
Door Uw Geest, mag ik steeds Uw hulp ervaren
Gij zijt bij mij..ook in de diepste gevaren.

‘k Vertrouw op U, met heel mijn hart
dicht bij U te zijn, verdrijft mijn smart.
U baande voor mij de weg, in dit leven
doordat U zich zelve voor mij wilde geven.

Ik mag zijn als een rank, door de wijnstok gedragen
met mijn Jezus..kon ik in ’t geloof het steeds wagen.
Zijn liefde geeft kracht, uit Hem mag ik leven
en op Zijn tijd, mijn vruchten gaan geven.

Elizabeth.

E.M. schreef op 12 februari 2016 om 14:12

Beter is schuilen bij de Heer dan op mensen te vertrouwen ,beter is vertrouwen op de Heer dan op heren.
dat is welk mij opviel zeg ik al jaren .

Lilly schreef op 12 februari 2016 om 13:39

Helaas ,is het een algemeen menselijke ervaring , dat je door menden en hoge heren [ werkelijk ?] op de meest cruciale momenten in de steek wordt gelaten . ER blijft je dan niet veel anders over dan op de Heer te vertrouwen en daar je Heil te zoeken ,waar het ook echt te vinden is ! Hij is er altijd voor ons , ook op de meest moeilijke en zware momenten . IK ben waarachtig geen mystica , maar weet wel ,dat de Heer er altijd voor mij is en daar vertrouw ik op , altijd ! Lilly

agnes schreef op 12 februari 2016 om 12:31

Ik ben een mens en voel mij verbonden met mensen, heb ze ook nodig.
Zou het nodig zijn om alleen op Jou te vertrouwen, Lieve God ?
Als alles bijna voorbij is ben Jij dan mijn rots ?

marlo schreef op 12 februari 2016 om 10:20

Lastig om te blijven geloven dat er altijd die geduldige eindeloze liefde is. Door elke dag toch stil te zijn bij de teksten hoop ik wel weer contact te maken met Gods Liefde. Ik weet dat U er bent maar merk het vaak niet door te snel weg te rennen en maar druk te zijn. Lieve God wilt U mij helpen rust te vinden bij U. Dank U.

Joyce schreef op 12 februari 2016 om 09:59

wat zou ik toch willen schuilen bij de Heer, Hij die ons heeft geschapen. Dank U heer dat U ons weer elke dag de weg wijst.

Monique schreef op 12 februari 2016 om 09:33

Geduldige liefde,eindeloos geduldige liefde:deze woorden dringen langzaam tot mij door.
Er is stilte nodig om dat te bevatten.Ook dankbaarheid om het met velen te mogen ervaren en delen.
Dank aan iedereen die meegaat in deze vastentijd.

ChrisTine schreef op 12 februari 2016 om 09:22

Ik dank u God, Gij die mij veilig leidt door de woestijnen van mijn leven. Gij zijt een veilige haven, een bron van vreugde. Laat mij steeds meer die vreugde uitstralen, uitleven !

Nellie Plaizier -van Gurp schreef op 12 februari 2016 om 08:56

Als amateur-bergbeklimmer had ik bij het vers van donderdag een sterk beeld. Om boven op een berg te komen, kost een grote inspanning. Niet alleen je conditie en kracht, maar vaak ook moet je spannenede zo niet angstige momenten overwinnen: een smalerichel langs een diepe afgrond, een sprong over een diepe kloof, een helling met rollend puin. Als je dan de top bereikt heb is dat al geweldig maar brengt vaak niet direct de rust en ontspanning: er is weinig houvast, weinig plek om veilig te staan, laat staan comfortabel. Als je dan, na die klim en op dat punt, een schaarse, stevige plek wordt aangeboden is dat het mooiste wat je op dat moment je kunt wensen. Dan sta je veilig en kun je in alle rust neerkijken op de weg die je aflegde, en van een afstand kijken naar daar diep beneden waar je leven zich normaal gesproken afspeelt. Je kunt je dan sterk voelen, zeker als er iemand naast je staat die je die geweldige plek en kans gunt. Je groeit dan echt van binnen. En je kan het vervolg van je weg weer aan.

Lucia Wong schreef op 12 februari 2016 om 08:06

Vader , ik dank U wel ,dat ik hier samen met andere gelovigen
kan en mag bidden , om dat ene doel te bereiken , waar wij met zijn allen
naar verlangen . Verzoening….vasten….biecht ……en met een rein hart Uw, onze
opstanding, te vieren …… Doe ons groeien en leven in U.
Ik sta aan het begin van de wandel door het woestijn en wordt reeds overvallen
door vlagen uit het verleden,… van familie omstandigheden.
Gelukkig bent U, altijd aanwezig om de weg te wijzen, en kon ik
spreken door Uw kracht , Ik werd begrepen en kon ik vergeven ,
wat mij is aangedaan en wat ik gedaan zou kunnen hebben.
Als ik kijk naar het woeste land dat voor mij ligt, kijk ik naar het midden
en vraag mij zelf af hoe ik daar kom door die woestijn, die dan
nog maar voor de helft moet worden afgelegd .Maar door de ervaring
van deze eerste twee dagen, durf ik het aan verder te gaan. Omdat ik er van
overtuigd ben dat U altijd aanwezig bent…..hoe dan ook.
Vader ik dank U wel ** Jezus ik dank U wel ****
Heilige Geest van God ik dank U wel*** Leidt mij en vervul mij ,
Wees bij mij aanwezig . Ik houd van U .
Geef mij een vastberaden geest !! Amen.

anke schreef op 12 februari 2016 om 07:53

Dank U dat Uw vriendelijke ogen op mij zijn. Dank U voor een nieuwe dag.Dank U dat U het licht van de wereld bent. Dank U dat U ons vrienden noemt. Dank U voor Uw onvoorwaardelijke Liefde. Dat woord treft mij. Dank U dat ik bij U veilig ben. Mag ik een schuil plaats zijn voor anderen mag ik vandaag Uw liefde laten stromen. U bent zo liefdevol. Vul mij met Uw liefde. Heer wees mijn gids. Amen

Guido Berckmoes schreef op 12 februari 2016 om 06:21

Oneindige Liefdevolle God, die als een geduldige vader ons wil leiden naar het eeuwige en onaantastbaar geluk, geeft ons genoeg geloof om Uw Schepping te kunnen zien als geschenk van liefde. Leer ons de boodschap verstaan die Jezus Uw Zoon ons is komen brengen. Leer ons groeien, nadenken en inspireren om te komen tot een leven in liefde en geloof, voor onszelf, en samen met onze broers en zusters, van wie Gij de Vader zijt.

Johan schreef op 12 februari 2016 om 06:18

Met meer vertrouwen mag ik deze dag ingaan.

Birgitta m schreef op 12 februari 2016 om 01:30

Het is nacht en stil. Lieve Jezus Dank U wel voor uw goede zorgen ♡. Help ons allen te vasten en boete te doen en as op ons hoofd te strooien en onze kleren te scheuren. Ons voor U te vernederen en de eredienst te herstellen opdat uw zegen weer over ons en de hele aarde mag stralen. Amen

claire schreef op 12 februari 2016 om 00:29

GOD… gij en ik …
dicht bij u op de rots…
hoopvol WACHTEN op morgen…morgen… ik ben bang… GIJ wijst mij niet af…
wat mensen ook denken of zeggen of doen… ik vertrouw U !

Stien schreef op 11 februari 2016 om 23:49

U bent mijn schuilplaats Heer,
U vult ons hart steeds weer,
met een verlossingslied.
Telkens als ik angstig ben,
steun ik op U.
Ik vertrouw op U.
Als ik zwak ben,
ben ik sterk in de kracht van mijn Heer.
Bij het lezen van de psalmtekst komt bovenstaand lied telkens bij mij op.
Is het niet heerlijk dat we al onze angsten en zorgen bij Hem kunnen brengen Dat we veilig zijn bij Hem
Niet dat hij al mijn zorgen wegneemt maar hij troost me wel en geeft mij kracht om verder te gaan.

Hendrik schreef op 11 februari 2016 om 22:56

Ik vertrouw op de Heer, ook al zie ik Hem niet, maar ik hoop dat Hij hier nabij is.
Heer, help ook de noodlijdende medemens die het moeilijk heeft om bij U te komen. Amen.

Koen Verhagen schreef op 11 februari 2016 om 22:32

Psalm 118,8-9
Beter is het te schuilen bij de Heer dan op mensen te vertrouwen
Als het lied hoort en leest van Claudia de Breij : .””…..Mag ik dan schuilen bij jou “” , dé grote tophit. En je schrijft dan Jou met een hoofdletter om God te duiden, dan wordt het een religieus lied, heel toepasselijk in een samenleving die wel meer luxe maar steeds minder veiligheid biedt

Len schreef op 11 februari 2016 om 21:56

Zich afzonderen , ijverig God zoeken , tijd maken voor Hem , dan zie je het wonder gebeuren , Hij is daar en maakt tijd voor mij. Blijven vragen Hem te kennen , te beminnen .Hij zal laten zien wie hij in wezen is. Dank U Drie-ene God ,mijn Schepper ,mijn Verlosser , mijn Heiligmaker, U komt de lof toe in alle eeuwen. Dank dat U mij nieuw wil . Schep in mij een nieuwe geest , Schep in mij een nieuw hart.

Henk Gadellaa schreef op 11 februari 2016 om 21:44

Toch zegt de Dubbel Wet Der Liefde Meer want was het als enige Goed om op God te vertrouwen had God ook niet op de mens Vertrouwt dat er ouders zouden komen die Maria Zouden Verwekken noch op Maria met wie God Jezus Verwekte! En zou Jezus geen Vertrouwen Hebben in de Apostelen waarom dan de Sleutels van de Hemel hen In handen geven? Zeker, géén Sleutels zonder Profetie: Vertrouwen gaat Hand In Hand Met Profetie! En zo maakt Profetie Het Onderscheidt! Daarom zegt Paulus: [1] Maak vooral werk van de liefde. Maar streef ook naar geestelijke gaven, allereerst naar de profetie.(1Kor 14) Want zo zegt Paulus: [24] Maar als allen profeteren en er komt een ongelovige of buitenstaander binnen, dan wordt hij door allen terechtgewezen, door allen beoordeeld [25] en worden zijn verborgen gedachten blootgelegd; dan zal hij zich ter aarde werpen, hij zal God aanbidden en belijden dat God werkelijk in uw midden is.(1Kor 14) En terecht wijzen is geen liefdeloos in de hoek zetten of onderuithalen! Het is Met Jezus, Jezus Verschijnen Mogelijk Maken! Dan Leren we onze naaste Lief te hebben zoals Jezus onze naaste en ons Liefheeft, Dan Leren we dat Met God Godgelijk Betrouwbaar te zijn:

[1] Men moet ons dus beschouwen als helpers van Christus, belast* met het beheer van Gods geheimen. [2] Welnu, van een beheerder wordt niets anders geëist dan dat hij betrouwbaar blijkt. [3] Mij is echter weinig gelegen aan uw oordeel, of dat van enige menselijke instantie. Ik oordeel niet eens over mijzelf. [4] Want al ben ik mij van niets bewust, daarom ga ik nog niet vrijuit. Hij die over mij oordeelt, is de Heer. [5] Oordeel dus niet voorbarig, voordat de Heer gekomen is. Hij zal wat in het duister verborgen is aan het licht brengen, en openbaar maken wat er in de harten omgaat. Dan zal ieder de lof die hem toekomt, ontvangen van God.(1Kor 4)

Zo kunnen we Met God Aantonen dat Gods Liefde Meer is dan als enige op God Vertrouwen! Dat Jezus Meer Is dan de psalmist zingt:

“Beter is het te schuilen bij de Heer dan op mensen te vertrouwen; beter is het te schuilen bij de Heer dan op hoge heren te vertrouwen.”

Bernadette schreef op 11 februari 2016 om 21:34

Ik wil graag een klein sprankje hoop zijn van God voor deze wereld.

Altijd beseffen dat Hij naar mij kijkt met een glimlach en ik mag de hele dag door, mijn glimlach schenken aan Hem.
( dit niet alleen in mijn gebedstijd, maar de hele dag door.)

Anamaria Torfs schreef op 11 februari 2016 om 21:00

God laat geloof en vertrouwen in mij samenvloeien om mijn angsten te verdrijven, om mij van mijn grote zorgen te bevrijden, want bij U mag ik altijd schuilen.

Hendrik-Jan schreef op 11 februari 2016 om 20:55

Heer open mijn lippen en mijn mond zal uw lof verkondigen. De opening van het gebed kreeg een andere betekenis omdat het nu meer aanspoort om in gesprek te gaan met God. Ik weet me uitgenodigd om God te ontmoeten en wil daarom de berg wel beklimmen om hoog op de rots te kunnen staan. Gods aanschijn is te groots om te kunnen aanschouwen. Maar het Heilig Aanschijn van Zijn Zoon kunnen we zoeken. Hij bad tot de Vader in alles wat hij deed. Aanwezig zijn voor de Hostie, eenzaam in deze dagen in gesloten kerken. Ik vroeg de Geest om onze harten te verlichten en ons te vervullen met zijn Vrede door de naam van de Vader ,ABBA, uit te spreken.

Anja Leppink schreef op 11 februari 2016 om 19:43

Ja idd. Het is beter te schuilen bij de Heer, dan op mensen te vertrouwen. Dat is de meest veilige plek.

lisette schreef op 11 februari 2016 om 19:40

Als ik klim op de berg is het met God. Als ik klim heb ik het geloof dat Hij bij me is. Soms lukt me het klimmen niet en dan moet ik wachten, zoeken, verlangen, hopen. Ja uitzien naar Hem. In de medemens in de liefde die ik voel. Liefde voor de andere en voor mezelf.

Al op de rots staan in stevigheid en veiligheid ben ik zo ver al? Is het bij de Vader is dat ik me veilig voel? Ja Vader U bent mijn alles. Zonder U ben ik niets. Dank U voor Uw barmachtige liefde. Voor het plaatsje op de rots.

Sjef schreef op 11 februari 2016 om 19:25

De Schriftwoorden van vandaag nemen mij mee terug naar Rio de Janeiro, waar ik de Corcovado rots heb beklommen , en bovenop heb gestaan, onder het Christusbeeld, hoog oprijzend boven mij, het uiteindelijke doel van mijn vacantie.
Ik zal nooit het gevoel van bescherming en koesterende liefde vergeten dat ik op dat moment heb mogen voelen, helemaal met Hem alleen, ondanks de mensenmassa die er aanwezig was.

danny.verlie schreef op 11 februari 2016 om 19:25

Wat deze periode mij doet inzien is dat mijn verbondenheid met God , mijn intensiteit de ganse dag door Hem moet gekleurd zijn ieder moment in alles wat ik doe een alomvattende liefde dat is zo prachtig.Daar is een woord voor OVERGAVE en deze vastentijd helpt mij daarbij mijn verlangen zien en niet laten overgaan naar het begeren, maar de. energie in het verlangen gebruiken om nog dieper af te dalen tot de kern iedere keer. opnieuw.. Zodanig dat wij onze afgoden op afstand kunnen zien er niet verdwaald in geraken maar op toe kijken en langzaam een vacuüm laten toebrengen die toeneemt en onze nieuwe Thuis wordt een Heilige plaats die ons verder heelt en geneest. Dank u wel Jezus voor de weg die Jij bent gegaan en ook met ons gaat met veel geduld en het nooit opgeeft Wat een geluk

Lisa schreef op 11 februari 2016 om 19:04

Woestijn
Bij mij op de rots
Dat zijn de woorden die mij de 2 eerste dagen getroffen hebben.
‘k Heb de persoon voor wie ik me zorgen maak omdat ze in de woestijn van haar leven ploetert in m’n hart meegenomen op de rots en haar daar losgelaten in de liefde, levenskracht van God.
M’n woordenschat is beperkt in het luisteren, benaderen van mensen die lijden als ik weet dat ik niet moet aankomen met geloof in God en hulp van psychotherapeuten.
Om haar te ontmoeten moet ik door de woestijn?
En daarom voel ik me goed op de rots bij God.

Elizabeeth schreef op 11 februari 2016 om 18:40

Lissette ik las net je bericht in het gastenboek, dat je aswoensdag niet naar de mis kon, om het askruisje te ontvangen, door een overlijden, en dat je daar zo een verdriet over had.
de Heer zal toch zeker jou sterkte zijn, in deze zo moeilijke en zware dagen en tijd.
Vergeet nooit..de Heilige Geest bid ook voor jou met onuitsprekelijke verzuchtingen..moge dit te mogen weten jou troosten en sterken..ik zal vanavond voor je bidden en om kracht voor je vragen.
Gods liefdevolle Zegen gewenst..een lieve groet Elizabeth.

Isabelle schreef op 11 februari 2016 om 18:36

Het houdt me bezig dat Ignatius ons aanspoort om ons bijna volledig af te zonderen van ons huis, onze vrienden en kennissen en zo a.h.w. de woestijn in te gaan… Niet iedereen kan dat. Je zal maar een druk gezin hebben…!!
Toch denk ik dat de woestijn zich in je binnenste kan bevinden. B.v. als je je met liefde en aandacht buigt over je medemens en de eenzame en de zieke troost en echt nabij bent. Soms moet je ‘ego’ daarvoor zo krimpen om de liefde door te laten, dat het voor jezelf een stukje leer-woestijn oplevert, maar wel achteraf een oase….want alleen de Heer gebruikt zulke stukjes woestijn om je te ‘slijpen’ met Zijn liefde….