Gastenboek

hanneke schreef op 6 december 2014 om 02:36

Wil graag nog iets delen over de tekst van donderdag. Die ging o.a. over dat wij als mensen mogen zorgen voor de dieren. Gisterenmorgen (vrijdag) keek ik in mijn tuin naar een muisje dat gemorste zaden van de vogels zat op te peuzelen. Ik ben me door die bijbeltekst van donderdag zo bewust geworden van god’s schepping. En de vraag daarbij was; kun jij met god terug kijken naar die schepping en er samen van genieten? Nou dat heb ik zeker gedaan! Wat een schattig muisje! Ben zo dankbaar voor deze retraite en wat het met me doet. En nogmaals; ja ook de reakties van jullie mensen brengt mij veel. Heel inspirerend en bemoedigend om te lezen. Dank daarvoor.

Eric W. schreef op 5 december 2014 om 23:12

Wat moeten we ervan denken dat het net de vreemdeling is die terugkeert om Jezus te danken ? Voelen de 9 ander zich in groep dan zo sterk dat ze het niet nodig vinden God te danken, na wat gebeurd is ?

H. schreef op 5 december 2014 om 22:08

Vandaag iemand ontmoet die zelf bezig was te herstellen en toch nog de kracht had mij te helpen bij het ervaren van God’s liefde. Een inspirerend voorbeeld! Ik hoop en bid dat Hij mij helpt om mij zo te ontwikkelen dat ook ik anderen zal kunnen helpen om Zijn liefde te voelen.

Wietske schreef op 5 december 2014 om 21:05

God, ik vergat u om te bedanken voor het briefje dat ik vandaag kreeg van iemand van de cantorij, die aan mij gedacht heeft. Ik vergat u om te bedanken voor de telefoontjes van mijn oudste broer en een goede vriendin die aan mij vroegen hoe het met mij ging. God, ik dank u voor dat ik werd uitgenodigd door mijn buren om te blijven eten. Zo gewoon vinden ze dat, ik hoor er gewoon bij. Ik vergeet dat vaak als ik me niet goed voel. Maar door deze tekst werd ik er bij bepaald. Dank u wel!

zr.Trees schreef op 5 december 2014 om 19:18

Ook vandaag ben ik getroffen over de natuur die zo mooi kan zijn , de tien melaatsen werden genezen en een kwam bedanken, bedank ik God om zoveel moois in mijn leven? God houd zo veel van ons ja ook God verlangt van ons wederliefde ik wil Hem beminnen en door deze meditatie bereid ik mij meer voor op Zijn komst Moge het vrede worden in de wereld dat vraag ik Hem Trees

Lieve schreef op 5 december 2014 om 18:39

Heer,ik verlang echt om me goed voor te bereiden voor Kerstmis.Ik wil me helemaal beschikbaar en aandachtig maken voor U.Help me om mijn bedoelingen helder te krijgen en uit te zuiveren.In mij leven zo’n tegenstrijdige verlangens.Ik kan me druk maken om zaken die totaal onbelangrijk zijn.Ik weet als ik U mijn hart toevertrouw,alles wat ik doe op U gericht zal worden.In alles wat ik vandaag ben,alles wat ik probeer te doen,al mijn ontmoetingen,mijn nadenken,zelfs mijn frustraties en mislukkingen,en in het bijzonder deze gebedstijd,geef dat ik in dit alles mijn leven in uw handen mag leggen.

Truus groen schreef op 5 december 2014 om 18:15

Het is belangrijk te danken omdat dat jezelf ook bewust maakt dat niet alles van zelf sprekend is.
En dit geld niet alleen tegenover God maar ook tegen over je medemens.
Ik neem ook de tijd om dagelijks te danken voor datgene wat op mijn pad komt en wat niet vanzelf gaat.
En ik vraag ook om zijn hulp die ik ook nodig heb.
Deze retraite doet mij goed en ik ben dan ook blij dat ik hierop ben ingegaan.

zr.Griet schreef op 5 december 2014 om 17:56

Zéér getroffen door het gebaar van Jezus….de Grote GENEZER van mensen…..
en tevens het diepmenselijk antwoord…..;Jezus is ook gevoelig voor DANKBAARHEID.
Geheel ons leven is een loflied van dankbaarheid . Daarin vind ik mijn grootste vreugde.
Dank U Lieve Heer is het gebed dat dagelijks op de lippen komt.

Jeanne schreef op 5 december 2014 om 17:46

Ik neem tijd om te bidden s’morgens en s’avonds ( in de late namiddag) . Zit voor mijn IPad een Icoon en een kaarsje. Het is erg stil en die stilte probeer ik door te laten dringen in mijn hart, waar Hij op mij wacht.
Ik heb het moeilijk om mij te laten zuiveren in de biecht.
Ik dank de Heer voor alles wat Hij mij dagelijks geeft, voor de ontmoetingen en zoveel andere dingen.
Dank aan allen met wie ik, via dit gastenboek,verbonden ben. Het is een waar voedsel voor de ziel.
Dank aan degenen die dit mogelijk gemaakt hebben.
Ik vraag met en door onze Moeder Maria dat het Licht van de H. geest ons zou inspireren en opdat we inzicht zouden krijgen over het Woord dat ons wordt aangeboden.

Sonja schreef op 5 december 2014 om 17:41

Ik zou het als een ‘genade’ beschouwen om steeds méér en beter als getuige van Gods liefde te kunnen functioneren : in gedachten, in woord en in handeling.

Dirk Goossens schreef op 5 december 2014 om 16:16

in deze teksten wordt altijd de zwakkere in het dag licht gesteld. deze retraite laat ons inzien dat God liefde is.
IHet is dan ook onze plicht om liefdevol met elkaar om te gaan.Dan pas is ons gebed geloofwaardig

Tanya schreef op 5 december 2014 om 15:44

Ook vandaag weer treft de tekst me in mijn hart. We worden geroepen om oog te hebben voor alle grote en kleine zegeningen in ons dagelijks leven en God hiervoor danken. En deze dankbare houding maakt ons weer verder open voor Gods oneindige liefde.
De teksten in deze retraite ervaar ik als een zegen, maar ook de berichtjes in het gastenboek. Het raakt me in mijn hart om zo geloofservaringen van medegelovigen te lezen en te delen. Zijn we zo niet Kerk-met-elkaar?! Ook dit zijn zegeningen waar ik onze Heer voor dank!

deelnemer schreef op 5 december 2014 om 15:25

Eën van hen zag dat hij genezen was……..
Zouden de anderen het niet zien?
Leef ik ook zo oppervlakkig dat ik niet merk dat ik telkens een nieuwe kans krijg?
Ik ga er over mediteren.

Amanda schreef op 5 december 2014 om 14:56

Dank voor deze retraite, het is dag na dag een oproep, om heel uitdrukkelijk tijd te maken, om mij en zovelen door Zijn liefde gedragen te weten. Wat mij vandaag treft zijn de woorden : “sta op en ga”. Ik word opgeroepen , om die unieke Liefde niet zomaar voor mij te houden – niet zomaar te beamen, maar iets in mijn leven te laten veranderen: geduld met mensen, mij te laten genezen in mijn spreken en denken over bepaalde mensen. Dank U, Heer.

Emile schreef op 5 december 2014 om 14:46

Dank Heer voor Uw liefde waardoor het mogelijk is stap voor stap plaats te maken voor Nieuw Leven in mij.
Dat ik hiervan mag getuigen.

Frans schreef op 5 december 2014 om 14:18

Nieuw leven. Voor mij betekent dit het afleggen van de maskers waarachter ik mijn ware aard verschuil. Dat is niet simpel want als ik dat doe is dat ook pijnlijk voor mijn vrouw. Mjn grootste zonde tegenover haar betreft immers “wie naar een vrouw kijkt om haar te begeren …” Ik mag haar en de Heer danken dat ze mij ondanks de ontgoocheling, een nieuwe kans blijft geven

Frederik schreef op 5 december 2014 om 13:40

Het beste moment voor mij is na het nieuws van 13u op de radio. Midden in de dag dus. De interessantste praatprogramma’s die aandacht vragen zijn dan gedaan. Tijd om wat meer aandacht te geven aan mijn innerlijk. Een rustgevend muziekje op de achtergrond helpt. Ik moet hier wel aan toevoegen dat ik met pensioen ben, dus wie op dat ogenblik op zijn werk zit zal aan dit schema niet veel hebben.
Wat ik vandaag ervoer: dat ik mij niet altijd bewust ben van de grote geschenken die alle dagen voor me klaar liggen, dat ik daar niet altijd dankbaar voor ben (ik vind het dikwijls nogal vanzelfsprekend…) en dat ik zeker niet altijd mijn dankbaarheid uitspreek. Voor deze inzichten voel ik me wel heel dankbaar!

LME schreef op 5 december 2014 om 13:21

Nicolette en Eric
Dank voor jullie uitleg over wanneer bidden?
Denk ook dat ’s avonds bij de meesten het juiste ogenblik
Ik vind deze vorm van retraite zeer knap em mooi georganiseerd en dank de initiatief nemers
Hopelijk volgen velen dit
Gr
LME

Eric W. schreef op 5 december 2014 om 12:32

Om te antwoorden om LME : net als Nicolet doe ik de retraite ’s avonds voor het slapengaan.
Lig, enfin, zit al wel in bed dan, maar neem er mijn i-pad bij. Op de achtergrond een relaxerend muziekje, maar dat hoeft niet echt. Omdat ik mijn rust nodig heb en mijn vrouw moet werken voor haar klas (zit in het onderwijs) ga ik meestal vroeger slapen dan haar. Ik ben dan dus nog alleen, en zo kom ik echt wel tot rust. Goed idee Nicolet om aantekeningen te maken in een schriftje. Tot nu toe deed ik de terugblik (en zo) nog niet schriftelijk.

Hilde schreef op 5 december 2014 om 12:01

De Heer wil wat gewond is in mijn leven genezen… dit ontroert mij en stemt mij dankbaar!

Tiny schreef op 5 december 2014 om 11:44

Vandaag treft het me dat Jesus zelf om dankbaarheid vraagt en teleurgesteld is als we het Hem niet geven .
Raar eigenlijk dat wij mensen alles als vanzelfsprekend vinden en vergeten God te danken.
dankbaar ben ik voor Gods vergevende liefde Ook wij zijn in zekere zin melaats en hebben genezing nodig

Bie schreef op 5 december 2014 om 11:33

Dank u Emile, Lieve en Lida. alles wat jullie delen is zo mooi en beknopt verwoord. ik ben het met jullie eens. dank u

Emile schreef op 5 december 2014 om 09:40

Het is een opdracht, een uitnodiging en een verlangen in mij: het stil maken in mezelf zodat ik in aanraking kom met wie ik ben en wat in me leeft. In die stilte is het mogelijk aangeraakt te worden door de Eeuwige.

Lieve schreef op 5 december 2014 om 09:28

Het is bijzonder opnieuw iedere dag zo geestelijk gevoed te worden en de dag zo te beginnen. Het is voor mij een grote steun,dankbaar ben ik zo dichter bij Christus te komen.

lida schreef op 5 december 2014 om 08:35

Dank u voor deze mooie advents retraite. Het is zo’n mooi begin van de dag en ik probeer het de dag door nog weer in mij naar boven te halen. Het mooiste vind ik nog steeds dat ik kostbaar ben in Gods ogen. En Zijn blik liefdevol op mij is gericht. Dus ook als ik aan het werk ben 🙂 gezegende dag allemaal

hanneke schreef op 5 december 2014 om 00:21

Ik denk aan de schepping waar ik voor mag zorgen (heersen). Ben zo blij dat ik het weer even lees in de tekst van donderdag. Geniet van elke mier en elke pier als ik bezig ben in mijn tuin. Dat heeft God in mij gedaan. Als kind al. Maar ben het me meer bewust als volwassene. Dan kijk ik graag met God terug naar de Schepping. Ook de verscheidenheid van mensen. Niet altijd even makkelijk om met een ieder om te gaan. Maar toch……iedereen is een deeltje van het Lichaam van Christus. Probeer door deze retraitte minder te gaan oordelen. Meer de mooie dingen te zien in mensen. En dus ook in mezelf. Zachter worden voor mezelf. Ik bid of overdenk waneer het mij uitkomt. Ik laat het leiden door de Geest van God. Zo raak ik niet in een kramp. Als ik een dag niet kan bidden is het ook goed. Ik ben me er toch wel bewust van zo door de dag heen. Dan laat God mij ook dingen zien met betrekking tot deze retraite.

tochtgenoten schreef op 5 december 2014 om 00:13

We hadden vanavond onze eerste uitwisseling Wow wat een prachtige avond. We waren het over eens dat God perfect is en dat wij zover nog niet zijn. Maar dat we ook mogen houden van onze imperfecties. Wordt in een Perzisch tapijt ook niet altijd een foutje gemaakt?! De voorbeden samen was erg intens en een prachtige afsluiting van onze tochtgenoten-bijeenkomst. Het was een bijeenkomst met liefde, verbondenheid en toch ook humor. D A N K U W L, Dank U, dank U dank U wel!! Volgende week weer !

Nicolet schreef op 4 december 2014 om 23:16

Voor het slapen gaan is bij ons het rustigste moment, dan lees ik deze teksten, bid en maak aantekeningen (in een mooi schriftje 🙂 #blessing). ’s Ochtends extra vroeg mijn bed uit is niet mijn beste tijd, ik ben meer een avondmens. En aan het ontbijt doe ik een leuk adventsboekje met mijn zonen van 9 en 12. Lukt het jou al om een goede tijd te vinden LME?

LME schreef op 4 december 2014 om 22:58

Wanneer bidden?
’s Morgens of bij het slapen gaan?
Jullie dagelijkse teksten zijn subliem en helpen tot komen van rustig moment
Graag horen wat anderen denken over wanneer bidden
Dank

H. schreef op 4 december 2014 om 22:21

Een citaat van Padre Hurtado. Ik voel mij gezegend 🙂 Gracias Padre por su santuario. Usted sabe porque.

Vivian heijne schreef op 4 december 2014 om 21:47

Ik weet dat ik een kind van God ben… Ja..Lieve Heer…moeilijke vraag…mmm…
Maar God is de schepper van alles wat is…dit kunnen wij als mens niet na doen. Wij zijn op aarde om ervaringen op te doen, om Godsbewustzijn te ontwikkelen… Maar wij kunnen toch niet wat God allemaal kan…toch..?
Als wij ons houden aan de 10 geboden, zijn wij gelijk aan God… Maar voor de rest staat God toch ver boven ons.

bramreinders schreef op 4 december 2014 om 21:39

Wat is het mooi om 4 weken in de stilte met God te bidden!

Eric W. schreef op 4 december 2014 om 21:20

Wij zijn geschapen naar Gods beeld. God is Liefde. Ja, wij kunnen ook liefdevol zijn. En al hebben we dikwijls geleerd eerst te kijken naar onszelf, ook al schaadt dat een ander, denk ik toch dat die Liefde inderdaad als nr 1 ingebouwd is in ons hart. Het treft me al hoeveel mensen deelnemen aan deze retraite. Maar er zijn nog wel andere tekens. Het is alleen jammer dat de media daar niet zoveel aandacht aan schenkt dan aan het slechte nieuws.

L schreef op 4 december 2014 om 19:07

Deze eerste week treft me in de adventsretraite volgende zin:

Ik word me bewust van God die zijn liefdevolle blik op mij gericht heeft.

Het raakt me telkens wat dieper. Het is alsof het door het telkens te lezen binnendringt. God richt zijn liefdevolle blik op mij. Het ontroert me, bijna niet te geloven. Hij richt zijn liefdevolle blik op mij. Ik word graag gezien. Ik word gezien door Hem.
Ik voel me klein worden. Wie ben ik maar? Deze aandacht voelt onwennig aan. Ik weet niet goed wat ik moet doen, hoe ik mij moet houden. Ik wil wenen, het is niet te geloven dat ik graag gezien wordt, dat ik mag zijn wie ik ben.
Hoe kan ik Zijn Liefde ontvangen. Hoe kan ik Zijn Liefde toelaten?

Christophe schreef op 4 december 2014 om 18:43

Lijk ik op God? God schiep de mens. Schep ik mensen? Ja: Iedere keer als ik met iemand in contact kom, verander ik iets van zijn of haar persoonlijkheid. Ik moet dus voorzichtig met mijn medemensen omgaan. Ik moet er mij van bewust zijn dat mijn gedrag door anderen wordt overgenomen. Ik moet denken aan een filmpje dat ik onlangs op youtube zag: volwassen mensen gedragen zich op allerlei manieren asociaal, naast hen zit/loopt/… telkens een kind dat hen nabootst. Zo zie je een man vloekend achter het stuur een middelvinger opsteken naar een andere bestuurder. Dan zoemt het beeld uit: op de achterbank doet een jongetje van zes precies hetzelfde …

Monique schreef op 4 december 2014 om 18:21

Je bewust worden dat je geschapen bent naar zijn beeld….zijn gelijkenis. Dat op zich is al een openbaring.
Als je er dan ook nog eens bewust van wordt dat dit voor ieder mens telt, ieder van ons, net zo belangrijk in de ogen van God. Als je daar even bij stilstaat kun je verbondenheid bijna voelen……..wat mooi

Pien schreef op 4 december 2014 om 17:17

“Als mens gelijken wij op Jezus, Jezus die mens is maar ook God”, aldus Jeanne die dit zopas hier publiceerde.
Als mens mag ik dus ook in die “sporen van gerechtigheid” mijn voeten zetten. In Gods Naam, wat een niet te bevatten weg ! Ik, kleine mens mag die weg bewandelen en God zegent dat! Hij bedenkt dit, leidt dit en helpt dit ook nog eens uitvoerbaar te maken! Hoe prachtig heeft Hij dit alles bedacht. En ik hoef er alleen maar te zijn!

Jeanne schreef op 4 december 2014 om 16:58

Als mens gelijken wij enthenthiek op Jezus. Jezus die mens is maar ook God.
Wat dit in mij oproept? Dat God ons oneindig lief heeft om ons tot Zijn leven te verheffen.
Wij kleine mensen mogen deelnemen aan Zijn scheppings werk. We mogen genieten van Zijn goddelijke liefde.
Dank U grote God, Vader in de hemel. Dat U ons laat deelnemen aan zo’n prachtig scheppingswerk.
Vergeef me omdat ik dit niet altijd besef en dat ik denk, dat ik het alleen aan kan.
Verleen mij de genade om open te staan en om datgene wat er in mijn leven gebeurt Uw aanwezigheid te zien.
Geef, goede God, aan alle retraitanten het inzicht, dat U in ieder van ons, met ons bezig bent .
Zegen ons allen.
Ame

Leontien schreef op 4 december 2014 om 16:25

Zo vertrouwd, zo warm, deze manier van ignatiaans bidden Thuiskomen. Genieten.
Jezus, … Hij komt. Hij is er al, en toch, … Hij komt. Hij hoeft niet aan te kloppen, … de deur staat open.

Riet schreef op 4 december 2014 om 15:35

donderdag 4 december
God heeft mij gemaakt naar Zijn beeld en gelijkenis. Dat geeft ook verplichtingen.
Ik moet er naar leven en iets in mij door laten komen van die liefde en goedheid.
Er voor open staan en het ook in mijn medemens zien.
Zou God genieten als Hij terug kijkt? Doen wij het goed met die aarde die Hij ons gegeven heeft?
Ik moet hier nog veel over nadenken.

Lauranda De Wulf schreef op 4 december 2014 om 14:28

Kostbaar in Uw ogen.
God Gij hebt ons gemaakt, met alles erop en eraan.
Zozeer op U gelijkend, wil ik bidden.
Kostbaar in ogen, maakt mij zo bewogen.
God naast U wil ik zitten, stil worden bidden en danken voor de vissen in de zee, de vogels in de lucht.
Op al wat leeft op aarde. Dank dat ik één van Uw mensen mag zijn.
En als het avond wordt en op mij neerkijkt, dat U trots mag zijn

Tony schreef op 4 december 2014 om 13:33

Omdat de mens niet graag alleen was , zowel de koning eenzaam op zijn troon als de arme zieke, heeft hij God geschapen naar zijn beeld en gelijkenis en niet omgekeerd. De illusie dat er een persoon je gezelschap houd zonder dat je hem kunt vatten geeft al troost voor velen.

kees smit schreef op 4 december 2014 om 13:08

Nee, ik zie geen gelijkenis, mijn zonden zijn talrijk. De Heer is vergevingsgezind, maar ben ik dat ook,
daar gaat de gelijkenis ook al mank.
Wel weet ik dat de Heer zich om mij bekommerd, dat stelt mij gerust en geeft evenwicht in mijn leven, telkens opnieuw.

Marjolein povel schreef op 4 december 2014 om 12:41

Advent 2014-12-04

Hoe mooi kan God in ons leven werken. ’s Ochtends lees ik over Geestelijk voedsel en tussen de middag – met mijn blik gericht op het lam in een glas in lood raam – hoor ik tijdens de homilie, hoe Jezus ons voedt en geneest. Jezus voedde toen de 4000 en er werd gewezen op het gedrag van Jezus, want het hoofdstuk daarvoor voedde hij 50000 man. Jezus raakte niet geïrriteerd. Jezus accepteerde de apostelen zoals ze waren. Dit gebeurde in de kerk, die ik als mijn “Home Church”mag beschouwen. Als student had ik problemen met mijn gezichtvermogen ( psychosomatisch ) en ik had ontdekt, dat de wekelijkse kerkgang verlichting (genezing) bood. Zo probeerde Jezus mij weer eens duidelijk te maken, dat ik het gaan naar Jezus in gebed moest ervaren als thuiskomen. Daarenboven ben ik iemand die het moeilijk vind om mijn hart naar de medemens te openen. En wat nu….Jezus voedde 4000 mensen en zijn er gen 4000 deelnemers aan deze retraite?

AnneMarie schreef op 4 december 2014 om 11:21

Ik sluit me aan bij de woorden van Jolande,
ik voel me geliefd, ik ben gezond en ben daar dankbaar voor, maar bid ook om kracht voor als dit nodig is.
Het is niet vanzelfsprekend, dat zie ik om me heen.

HIlde schreef op 4 december 2014 om 10:50

God heeft mij (ons) geschapen naar Zijn beeld… Hij roept ons op om vruchtbaar te zijn…. Heer help mij om meer en meer uw beeld te worden…

Jolande schreef op 4 december 2014 om 10:36

Mens gemaakt naar Zijn beeld ! ik, jij, wij gelijken dus op God…
Je moet er wel naar leven – ik màg en kàn liefhebben. Oefenen in de liefde – geven en ontvangen : dat is Leven.
ervan genieten en reserve aanleggen voor ‘koudere’ tijden… Wellicht kan dat nu, deze dagen ?

Truus groen schreef op 4 december 2014 om 10:34

Ik voel dat hij mij gemaakt heeft naar zijn gelijkenis . Maar ik ontdek in mijzelf best tekoerkomingen.
Ik vraag u mij te willen helpen en bij te staan om hieraan te werken.

Lieuwkje schreef op 4 december 2014 om 10:16

Het is moeilijk om op dit moment te kijken nar de wereld en denken dat God hier nog van kan genieten. Toch zijn er ook plekken en momenten dat ik iets kan begrijpen van En God zag dat het goed was.

Mooi naast deze tekst is Ps.8. Daarin lees ik niet alleen “heersen” maar vooral ook verantwoordelijk zijn.
Ik dank voor het inzicht en bid voor vergeving voor het onverantwoordelijk omgaan met de schepping en bid voor hulp om die verantwoordelijkheid te blijven zien voelen en na te leven. Om Jezus wil.

Claire schreef op 4 december 2014 om 09:32

Zijn beeld en gelijkenis mogen zijn… Ervaring van schroom… Geschenk dat God me heeft gegeven. Gratuite gave maar een opgave voor elke nieuwe dag. Zijn beeld zijn is naar Hem kijken en proberen een blik op te vangen van wat Hij nu van mij vraagt… Is leven naar Zijn Geest, zoals Hem. Leven naar Zijn woord die me elke dag gegeven wordt…
Schroom en onmacht omdat dit niet zo eenvoudig is… Maar de droom blijft om te groeien naar Zijn beeld en
gelijkenis.
Met stille dankbaarheid ga ik de die dag in…