Gastenboek

Henk Gadellaa schreef op 18 februari 2016 om 13:15

Als terugkerende Godskinderen bidden wij:

O God-Ouder, Die Overal en Altijd Volmaakt Is, Leer mij Uwgelijk Heilig Te Zijn en Uit Te Dragen. Uw Rijk Was , Is, En Kommend. Uw Wil Geschiede Heilig Altijd en Overal op aarde, Leer mij Levend Brood te Zijn voor mijn naaste in nood. Leer mij Uwgelijk Heilig te vergeven en te behouden, Leer mij Levend Heilig te zijn en Uwgelijk Heilig van kwaad Te Verlossen, amen

Richarda schreef op 18 februari 2016 om 12:50

Nog namijmerend over het zaad dacht ik aan mijn dooptekst uit 2 Korinthe 3: 6 en 7: “Het is niet belangrijk wie plant of begiet; alleen God is belangrijk, want Hij doet groeien”. Onze liefdevolle hemelse Vader gaat zijn eigen weg met ieder van ons.. Geprezen zij zijn Naam.

marlo schreef op 18 februari 2016 om 12:04

Vader – zo mag ik U noemen. Laat niet varen het werk van Uw handen. Dank U dat ik Uw kind mag zijn. Dank U dat ik mag blijven vertrouwen op Uw liefde – steeds weer. Als kind vergeet ik het vaak, ben ik afwijzend of koppig. U blijft echter vol Liefde naar mij kijken. Dank U. Wilt U mij blijven helpen bij het groeien?

Lieve schreef op 18 februari 2016 om 11:09

Heer,leer ons bidden zoals Gij uw leerlingen hebt geleerd te bidden.Geef ons een grote liefde voor het ‘Onze Vader’,het gebed dat Gij hen geleerd hebt.Geef dat wij dit gebed niet enkel mogen bidden met onze lippen maar vooral met ons hart.Dat het woorden mogen zijn waarin wij in de liefde van de heilige Geest voor Uw aanschijn mogen treden,in naam van Jezus ,uw zoon,onze Heer.Amen

lisette schreef op 18 februari 2016 om 10:36

Onze Vader die woorden geven me rust, vertrouwen, liefde. Al voel ik het niet altijd zo. Soms noem ik hem mijn Vader. Dat als ik een persoonlijke nood zit. Liefst noem ik hem ONZE VADER. Dat geeft me meer rust en vertrouwen. Dan is hij de barmachtige Vader voor iedereen. Ook voor die me zijn toevertrouwt. Dat zij, ook zijn eindeloze geduldige liefde mogen ontvangen. Het brood dat van de Vader komt kan ik niet geven. Telkens betrap ik mezelf op de verleiding van de duivel. Mijn ego.

Ja die naam maar dan vooral de naam Jezus heeft me geleerd ‘vergeef ze want ze weten niet wet ze doen’
De Vader heeft me leren vergeven aan andere. Dank U heer;
Mezelf vergeven is iets moeilijker. Dat leer ik nu de laatste jaren met moeite. Maar inderdaad een vader geeft geen steen als zijn kind om brood vraagt. Dus ik ben ook zijn kind. Hij houd van mij. (dit kan ik heel moeilijk schrijven) ben ik hem wel waardig?

Nochtans heb ik het deze dagen mogen ervaren dat Hij naast me stond in moeilijke uren. En ja daarover kan ik mij verwonderen. Zo een kracht zo een barmachtigheid.

Soms voel ik me schuldig en geeft het me wat angst omdat Hij het allerheiligste in mijn leven wordt. Ik zit nu te bidden ondanks het werk. Mijn liefde voor Hem groter dan voor de mens. Dat vraagt Hij niet. Is dat niet even vluchten voor mijn plichten? Hij zegt bemin God boven alles en u naaste zo als u zelf. Door zijn kracht bemin ik mijn naaste. Maar is dat echte liefde?

Hij onze schepper weet wat goed voor me ons is. Je ziet Vader ik zit met vele vragen en twijfels. Blijf me nabij, bij U kom ik schuilen. Blijf iedereen nabij. Jij ONZE VADER GEHEILIGD IS UW NAAM. Dank heer om U liefde. Amen. (zo is het)

Monique schreef op 18 februari 2016 om 08:56

Wat betekent barmhartigheid precies?mededogen of nog iets meer,maar wat
Vergeving versta ik:het schenkt veel vrede.

Irene h schreef op 18 februari 2016 om 08:39

Fijn dat ik mee mag doen, het helpt mij, het gebed is voor mij, een rustig plekje in mijn hart, dat veel stormen kent, even stil zijn,

Luís Weel schreef op 18 februari 2016 om 00:32

Het is al diep in de nacht. Ik geef me maar over wachtend op een nieuwe dag. Elke donderdag is een opgave en toch is het zo’n fijn gevoel om op bezoek te gaan bij mensen die bijna hun huis niet meer uit kunnen gaan. Een praatje maken en samen bidden en de aanwezigheid van Jezus voelen als we dan samen het brood breken van de eucharistie. Dan wordt Jezus een steun die het hart doet branden omdat het besef komt dat we noot alleen zijn maar dat Hij met ons meegaat tot in de meest donkere momenten van ons leven.

birgitta m schreef op 18 februari 2016 om 00:31

Lieve Jezus, ik ben alweer opnieuw begonnen, hoe zal ik t zeggen. t Gaat niet goed deze maand. Weer door die digitalisering van rekeningen. Wilt U ons helpen? Schenk ons wijsheid. Lieve Maria wilt U voor ons bidden aub? Want de lasten drukken me erg neer. En niet alleen ons, maar velen met ons. Help ons. Amen

Luís Weel schreef op 18 februari 2016 om 00:07

Mijn zorg gaat hiernaar uit: ben ik wel goede grond, waarin het goede zaad van God valt om vrucht te dragen of ben ik een harde weg, of rotsachtige bodem waarin het zaad van Gods woord geen vrucht kan dragen.?
.Verstaan en verstaan worden geeft een goed gevoel. In alle moeilijkheden van het leven. Blijft in mij over de dankbaarheid dat ik steeds mensen ontmoet heb, die me hielpen om door te gaan. Ondanks mezelf zijn er zoveel goede dingen gebeurd in mijn leven. Dan kom ik tot de conclusie dat ik altijd bijgestaan ben door iemand.

Lieve schreef op 17 februari 2016 om 22:07

De woorden ‘vader-papa’ storen me altijd een beetje. Ik denk dat het woord ‘papa’ mij daar te vreemd voor is. In ons gezin werd vader ‘Okkie’ genoemd, overgebleven uit de vroegste kindertijd, zelfs wanneer we tieners waren. Maar in verband met gebed blijf ik zo’n kinderwoord niet op zijn plaats vinden. Begon Jezus zijn zo bekende en mooie gebed in het Aramees letterlijk met dat woordje Abba, papa, ‘onze papa’? Er zit voor mij iets onnatuurlijk in. Wanneer daarover vragen gesteld worden als begeleiding wordt toch ook altijd het woord Vader gebruikt, ook in de tekst die we allemaal kennen en gebruiken. Daar niet het woord ‘papa’ toch. In het tweede deel ervan, bij de ‘onze-vragen’ past het nog minder. Het woord ‘onze’, de verbondenheid die er uit spreekt, geeft zo’n grote kracht. En in mijn persoonlijk gebed gebruik ik spontaan het woord ‘Heer’. Mag ik er nog aan toevoegen dat ik een heel goede vader, mijn Okkie, gehad heb.

Elly van der Gulik schreef op 17 februari 2016 om 19:19

Het gebed doet zoveel meer, als je je er op voorbereidt.

lilian schreef op 17 februari 2016 om 17:51

Het zijn deze woorden die God in het hart laat groeien. Ik hoef er niets voor te doen dan alleen mijn open te stellen en te ontvangen, en bid dat mijn geloof groeien zal zoals de graan in aar. Ik begrijp nu beter het lied “” Hoe zijt Gij aanwezig “” zeker als het weer gezongen wordt .Ik dank U dat ik onder uw vleugel mag rusten.

lilian schreef op 17 februari 2016 om 17:37

Het zijn deze woorden die God in hart laat groeien. Ik hoef niets er voor te doen, dan alleen mijn hart open te stellen en te ontvangen. en bid dat mijn geloof groeien zal zoals de graan in de aar. Ik begrijp nu beter het lied hoe zijt Gij aanwezig.
zeker als wij het weer zingen. Ik dank u dat ik onder uw vleugel mag rusten.

retraitegroep rijswijk schreef op 17 februari 2016 om 17:30

Slotgebed van de bijeenkomst, afgelopen zaterdag, van de retraitegroep in Rijswijk. In dit gebed zijn enkele bijdragen van de deelnemers verwerkt.

God, eindeloos geduldige Liefde, 
jij die verbeeld wordt als harde rots op wie we kunnen vertrouwen 
én als zachte baarmoeder, Barmhartige: bij jou kunnen we schuilen. 
En of we nu langere of kortere tijd gelovig zijn, 
of we nu zoekend of tastend zijn of menen zekerheid gevonden te hebben: 
wij mogen jou ervaren als grondende Liefde, 
oorzaak én doel van het leven, gericht op vertrouwvolle ontmoeting. 
Jij bent welkom in de stille, warme plek in mij. 
Moge dat in ons leven, hart, hoofd, ogen en handen zichtbaar worden. Amen. 

Michel schreef op 17 februari 2016 om 14:47

De Bijbelteksten van de laatste dagen zijn zeer bemoedigend voor de mensen van goede wil, en stemmen zeer dankbaar.

Hendrik-Jan schreef op 17 februari 2016 om 14:47

Ik had wat zaad gezaaid in een potje met aarde op Imbolc dat samen valt met Maria Lichtmis. Nu komt het zaad op en staat voor dat wat ik wil veranderen. Tastbaar, evenals complimenten die ik vandaag mocht ontvangen in mijn werk. Tastbaar in een hart van witte hyacintbloempjes dat een vriendin op een foto naar me toestuurde. Tastbaar in het bericht van een vriend die zijn gedachten met mij deelde en die ik op deze retraite wees. En Gods aanwezigheid de hele dag, omdat ik de vruchten van deze retraite herkauw en ervaar en beleef. Dankbaar ABBA!

Lilly schreef op 17 februari 2016 om 13:37

Tot mijn eigen verbijstering mag ik wel zeggen , heeft het Rijk van God bij mij toch wel vruchten voortgebracht. Alleen door even iemand te helpen en wegwijs te maken in het Missaal. Dat zo een simpele daad zoveel vrucht kan dragen en meehelpt ,dat zo iemand in de Kerk wordt opgenomen , dat moet het werk van de Geest zijn , dat kan ik echt niet op eigen kracht , hier is het zaad goed opgekomen en heeft goede vruchten voortgebracht . Maar ik was slechts een heel klein stukje gereedschap , al wist ik het niet !
Lilly

Danny verlie schreef op 17 februari 2016 om 12:42

God zorgt voor de wasdom. Vertrouwen wij erop,het zijn vooral die momenten van niet weten uitzichtloosheid in moeilijke omstandigheden me er niet uitbidden maar met de pijn blijven zitten God uitnodigen in de pijn geen verwachtingen uiten maar stilte toelaten en je zult zien de omstandigheden zijn dezelfde gebleven,maar innerlijk groeit er een onzichtbare zekerheid dat je op een dieper niveau brengt en alles i’ jou krijgt een nieuwe dimensie, je pijn wordt je vreugde en. Je vreugde wordt je pijn en alles omvat een woord Innerlijke BEVRIJDING

Henk Gadellaa schreef op 17 februari 2016 om 11:47

Marcus 4,26-28a “Het gaat met het Rijk Gods als met een man die zijn land bezaait; hij slaapt en staat op, ’s nachts en overdag, en onderwijl kiemt het zaad en schiet op, maar hij weet niet hoe. Uit eigen kracht brengt de aarde vruchten voort.”

een knecht weet niet hoe het zaad kiemt en op schiet en vrucht brengt, een vriend wel! Wil men opstaan voor God moet men leren Vriend, ja Kind van God te worden en Vriendschap begint bij gelijk liefhebben en Kindschap bij Gelijke Oorsprong En Uit Voorkomen: Baren! Dan houdt op met Christelijke Religie is geloof en geloof is niet bewijsbaar! Christelijke Religie Is Volmaakte Godswetenschap: Been van Mijn Gebeente en Vlees van Mijn Vlees En Volmaakt Onfeilbaar Onweerlegbaar, Onontkenbaar Bewezen Bewijs want hoe anders zal het kwaad vrijwillig diens knie buigen? Wil men groeien moet men leren Weten Dat Het Zo Is want het gaat om Liefdevol Recht En Gerecht en Licht kan geen duisternis doen wegtrekken als het geen Liefdevol Recht en Gerecht Heeft die duisternis niet heeft! Dus houdt op met leugens en abakadabra!

Lieve schreef op 17 februari 2016 om 11:26

Laat het vandaag duidelijk zijn:de vastentijd is een blije tijd.We gooien ballast overboord,en zo zien we opnieuw hoe onze God een God van nieuw leven is,hoe Hij ons een toekomst wil schenken,hoe een woestijn bij nader toezien een vruchtbare akker kan worden,waar solidariteit tussen mensen kan bloeien,en het rijk Gods dichterbij kan komen.Hoe blijer we deze volgende weken worden,hoe beter we zullen gevast hebben ….

lisette schreef op 17 februari 2016 om 11:14

Vandaag wat meer tijd voor mijn retraite.
Mijn schoonmoeder en grootmoeder van onze zoon heeft een prachtige uitvaart dienst gehad. Maandag heb ik dus mijn retraite niet kunnen doen. Dinsdag dus voor mij doen snel de maandag en dinsdag gelezen.

Tot mijn verwondering heb ik aan deze tekst gedacht en ook in het gastenboek geschreven. Gek want in dagen van verdriet en drukte kan je niets anders dan hopen dat het zaadje blijft groeien.
Je hoopt zelfs niet je geeft je over aan de heer.

Al wat ik heb doorstaan in mijn leven is me gegeven. Dank U Vader voor Uw eindeloze geduldige liefde. De liefde van mijn Man en kinderen, kleinkinderen,familie,vrienden, kennissen door U gegeven.
Toch zo als ik gisteren gebeden heb ,voel ik de liefde niet altijd. Voel ik me alleen.
Wat is het fijn om door het gebed de eindeloze liefde van de Vader te voelen. En zo tot het besef komen dat er altijd liefde is. Alleen soms kan ik ze niet zien of voelen.

Ik dank jullie voor de retraite, het heeft me in deze moeilijke dagen geholpen. Om moeilijke momenten ben ik op de rots gaan staan om God te zien. Zijn geest gaf me kracht. Heer blijf ons allen nabij.

Dus Heer tot mijn verwondering heeft Uw zaad in mijn leven al veel vruchten voort gebracht. Niet ik maar U in mij. Dank U Vader. Ik ben niet waardig dat jij tot mij komt, vergeef me mijn schulden en ik zal verlost worden

Iedereen heeft die Barmachtige en eindeloze geduldige Liefde nodig. Vrede en alles goed voor iedereen. Amen.
P.S. als ik nu het lied zing Heer hoe zijt gij aanwezig nog beter begrijpen.

Anke schreef op 17 februari 2016 om 08:57

Lieve broers en zussen ik ben blij met jullie gebeden die mij helpen!
Oneindige liefde van god tot je door laten dringen is al heel wat. Hij is mijn bron! Ik bid dat het zaad meer vrucht draagt en op de goede aarde valt!
Dank U voor wie U bent. Dank U dat U mij kent. Vertrouwd met al mijn wegen U geeft mij zegen. Groot is Uw trouw o Heer Mijn God. Groot is Uw trouw!

claire schreef op 16 februari 2016 om 23:52

GOD GIJ ALMACHTIGE
uw trouw, uw geduld , uw aandacht ,
uw barmhartigheid, uw geloof in mij altijd opnieuw…of nooit onderbroken…
EINDELOOS geduldige LIEFDE .

L.K. schreef op 16 februari 2016 om 22:48

Ik werd vandaag in het bijzonder geraakt door dit stukje: “en onderwijl kiemt het zaad en schiet op, maar hij weet niet hoe. Uit eigen kracht brengt de aarde vruchten voort.” Wij weten zo veel van alles, over hoe de aarde planten voortbrengt en hoe bijv. een boom groeit. Wij weten ook zo veel over hoe het lichaam functioneert en zo veel over geneeskunde…Maar eigenlijk sta ik nooit genoeg stil bij de gedachte dat er nog zo veel dingen zijn waarover we helemaal niet weten. Of zelfs dat we nog niet weten maar soms later wel zullen weten…Onze kennis van ons eigen leven wordt telkens vernieuwd, de oude mens met de nieuwe vervangen. Wat schept die gedachte dat wij alles nog niet weten veel geestelijke ruimte. Ineens gaan zo veel alle mogelijkheden open. Wij blijven groeien en morgen kan alles er heel anders uit zien. God maakt ons zalig. Heerlijk!

Lisette schreef op 16 februari 2016 om 22:32

Eerst dank ik de mensen die zaad voor me waren. Dat zijn er veel. Geloven kan ik om dat het me is voorgedaan. Het me is gegeven.
Ben ik zaad voor de andere? Enkel als ik de Heer de Vader in mij laat. Hij is de zaaier. Hij geeft de aarde de zon en de regen. Hij geeft alles wat het zaadje nodig heeft. Barmachtigheid en liefdevolle Vader, dank om uw liefde. Amen.

Lisette schreef op 16 februari 2016 om 22:20

Voor mij is het moeilijk om te geloven dat iemand van me houdt. In God’s liefde begin ik vertouwen te krijgen. Zelf doe ik mensen verdriet door altijd wantrouwig te zijn. Of ik God’s liede verdien ik denk het niet. Hij de genadige heeft ons allen lief. Heer dank om uw liefde. Sta me , ons nabij amen.

John schreef op 16 februari 2016 om 22:15

Luisteren met de oren van het geloof… Heer, dat had vandaag wel een heel letterlijke uitwerking. Hoe eenzaam kan soms de tocht zijn als volgeling van Jezus en kan mijn verlangen om meer zichtbaarheid van de innige verwevenheid met U mij brengen in vertwijfeling en neerslachtigheid, omdat er geen gelegenheid is, geen plek lijkt om te zaaien, te groeien in geloof door te geven van de liefde die ik voor niets ontvang. Meer open te zijn over onze vertrouwelijke omgang en de diepe impact die dat heeft op mijn leven van alledag. Ik heb het bij U gebracht in momenten van stilte, aan Uw voeten.. Hoe wonderlijk is Uw antwoord, Heer Jezus. Op een bankje in de zon gezeten, neemt er iemand naast mij plaats, hij vertelt over wat hem bezighoudt, zijn zoektocht naar U, wat hij meemaakt en hoe U, Heer, in zijn leven bent binnengewandeld. Een schitterende gelegenheid om Uw weg met mij te kunnen vertellen en contacten uit te wisselen voor een vervolg. Geen toeval, Uw leiding, ik mag en kan het geloven en wil geloven dat het zo is. Geprezen zij Uw naam. Amen.

Birgitta m schreef op 16 februari 2016 om 21:49

Hoe kan ik zaad zijn? Jezus zei : als de graankorrel niet sterft kan hij geen vrucht voortbrengen. Hijzelf stierf voor ons: de kerk werd geboren. Wij volgen Hem na in zelfverloochening en naastenliefde en door te onthechten (vasten bv). T zaad sterft, ontkiemt, groeit op en reikt met zijn takken naar de hemel en voedt met zijn vruchten van geloof, hoop en liefde ♡♡♡Amen

Birgitta m schreef op 16 februari 2016 om 21:30

Lieve Jezus, ik hoop dat mijn geest Door de genade van uw Geest, kan heeren over t vlees. Dat het me lukt om 40 dagen te vasten. Voor U voor mij voor deze wereld. Ik wil U danken Heer voor wat Tot toe gelukt is. Lieve Maria ontferm U in uw gebeden over hen die in het ziekenhuis liggen, over hen die depressief zijn, over hen die HEM Niet kennen. Dankuwel. Amen

g;i; schreef op 16 februari 2016 om 21:00

Volgens paus Franciscus is dit jaar het jaar van barmhartigheid. Ik heb het even over de vluchtelingen. Welk zaad hebben zij van de Heer ontvangen. Welk zaak hebben onze politieke leiders ontvangen. Ik zie ze alle dagen onderhandelen aan rijk gevulde tafels en vervolgens zie ik beelden waar veel onderdanen prikkeldraden zetten tussen verschillende europese landen want de armoede willen ze toch op afstand houden. In welke wereld leven wij ? Ik denk dat Onze Lieve Heer veel bittere tranen laat bij deze beelden. Ik tracht uit deze lezingen kracht te putten en vraag de Heer mij kracht te geven om een goed mens te zijn voor mijn naasten en bid de Heer alle dagen om zo spoedig mogelijk in te grijpen (heeft het toch ook gedaan bij de vlucht uit Egypte)

lenie schreef op 16 februari 2016 om 20:49

in een van de vorige bijbelavonden werd het 3de testament besproken … een stukje uit het 2de hoofdstuk:
In Abraham mogen we veel van onszelf herkennen. Ook ons eigen levensverhaal is geen strakke rechte lijn. In ieders leven komt een dieptepunt voor. Meestal wel meer dan één keer, Je vertrouwen wordt vaak afgewisseld door heel
veel onzekerheid. We hoeven die onzekerheid en ook onze vraagtekens niet te ontkennen of weg te moffelen. Ons leven
-ook als gelovige- is niet altijd zo kristalhelder. Soms is het heel lang donker …… (TWIJFEL)

chris schreef op 16 februari 2016 om 20:09

Er is een grote dankbaarheid doorheen deze dagen de teksten die wij reeds kregen doen mij meer en meer de grote en oneindige liefde van God zien en vooral hoe Hij dit in ons hart en wezen wil planten, Hij kan niet anders als zich geven, maar ik ben nog niet altijd ontvankelijk genoeg door mijn zelfbetrokkenheid maar Zijn barmhartige liefde blijft trouw, ‘geweldig’ om over te lopen van vreugde. Moge Gods Geest mij helemaal vervullen, en zich uitstorten in mij en in vele christenen. Dank u God.

M schreef op 16 februari 2016 om 19:31

Nieuwe mensen komen en gaan , die weer verder in het leven staan.
overals waar mensen zijn, is er vreugde.en ook wel pijn.
daarom bid ik tot de Heer, geef ons van U liefde meer .

marlo schreef op 16 februari 2016 om 19:20

Een mooi beeld – zaad dat gezaaid is. Soms heb ik gevoel dat de storm veel zaden doet wegwaaien en het geen tijd geeft te ontkiemen. De afleiding, de zorgen, de vele oorzaken om maar niet te groeien. Durf ik wel te zijn wie God bedoeld heeft dat ik ben? Wanneer is het een goede groei en wanneer te snel of te langzaam om verder te gaan? Allemaal vragen vandaag. Toch wel verder. Vertrouwen dat God er altijd is en ons zal bijstaan – ieder op zijn eigen manier zal laten groeien. Dank U voor deze voeding van woorden en gedachten. Blijven groeien en blijven bidden.

Richarda schreef op 16 februari 2016 om 18:45

Vader, U zaait steeds in mijn leven: liefde, genade, goedheid en trouw. Laat mij een vruchtbare bodem mogen zijn om het zaad te ontvangen, vrucht te dragen en zo ook zelf een zaaier van Uw liefde te mogen zijn.

lilian schreef op 16 februari 2016 om 17:31

Vandaag gaat het over Jezus als de zaaier. die Zijn woorden aan ons wil geven. Ik hoop dat het bij mij niet tussen de distels zal vallen en verstikken. Soms is het moeilijk Zijn woord toe te laten. Ik bid dat mijn hart de goede grond mag zijn die het woord van de Heer opneemt en dat het tot bloei laat komen.

Lieve schreef op 16 februari 2016 om 16:14

Als kind heb ik dikwijls niet opgelet.Bij het wieden van onkruid trok ik soms goede plantjes uit.Het evangelie waarschuwt om dat zeker niet met mensen te doen.Maar goed en kwaad,onkruid en tarwe,zijn zo met elkaar vervlochten,zo verstrengeld aanwezig in ieder mensenhart dat zuivere scheiding en denken in zwart -wit onmogelijk is.Wij mensen zijn echter schakeringen van grijs,Jezus verwijst ons naar de geduldige God,die zijn zon laat opgaan over goeden en kwaden.Het zou er al heel wat milder aan toe gaan in onze menselijke relaties,als we het oordeel over de ander aan God zouden overlaten!

agnes schreef op 16 februari 2016 om 14:36

Ik wil wel, maar kan het niet, durf het ook niet, spreken met Jou als met een goede bekende. Zo eigen ben ik niet met Jou nooit geweest. Toch blijf ik aan Jou kleven. Het is niet anders.Hoe kan ik Jou vinden,jou naderen ? Alleen al luisterend in de stilte ?

Lilly schreef op 16 februari 2016 om 13:25

Een mens is een sociaal wezen , en kan het dus per definitie niet alleen. Soms zijn we er ons totaal niet van bewust , dat ons zaad bij een ander in zulke goede aarde valt . Soms wordt het totaal verkeerd begrepen ,ook dat komt voor , dan valt het dus niet goed .
Even zo , kan een woord van een ander bij ons weerklank vinden en dan is het dus in goede aarde gevallen . Laten we maar bidden en hopen ,dat uiteindelijk alles goed komt en onze oprechte pogingen uiteindelijk toch in goede aarde terecht komen .
Lilly

Caroline schreef op 16 februari 2016 om 12:26

De zaaier zaait het Woord. Maar daarna staat er: het gezaaide zaad zijn de mensen.
Dit kan ik niet rijmen. Ik kon daarom helaas niet veel aan met deze overdenking. Dat de woorden van jezus gezaaid worden, ja, dat lijkt me aannemelijk. Daar kan ik over mediteren. Maar als ik daarna opeens moet omschakelen naar ‘ik ben zaad, dus ik ben gezaaid’ dan loop ik vast. Kan iemand helpen?

Helma schreef op 16 februari 2016 om 12:04

Veertig dagen
Schep wat stilte in je dagen,
laat je leiden door de rust.
Ga tot God met al je vragen,
leef tevreden en bewust.

Johan schreef op 16 februari 2016 om 10:48

Heel goede en heel Heilige Drievuldigheid, heel veel dank omdat jij echt houdt van personen en kerken die echt geloven dat Jij goed en Heilig bent.
Heilige Petrus, bid voor ons

Yolanda Klooster schreef op 16 februari 2016 om 10:20

Voor mij voelt het alsof ik ben uitgestrooid op rotsachtige grond, en het moeilijk is om door de harde steen heen te “groeien”, en wat van de zon mee te krijgen, regen wind en kou is er genoeg. Als anderen ook zaad voor mij zijn, ervaar ik dat ze soms betere grond hebben getroffen en tot “volle wasdom”hebben kunnen komen, meer mazzel hebben gehad, maar ik ben er nog! Alles kost me meer moeite zo lijkt het, meestal begrijp ik niet waarom niet iedereen gelijke kansen krijgt, waarom niet iedereen in liefde en genegenheid kan opgroeien, als anderen zaad voor mij zijn en ik ook, dan kan ik niemand iets kwalijk nemen, het lijkt dan op willekeur, dat de zaaien slordig was en niet oplette waar hij zijn zaad strooide, dat bij het zaaien al onderscheid gemaakt werd en die zich doorzetten in het leven. Wat kan ik leren van harde grond, dat er weinig tot niets groeien kan, dat als er al iets groeit dat dat met enorme kracht moet gaan, overlevingskracht, Of ben ik nu toch in goede grond terecht gekomen, want ik hoor het woord soms wel. IK TWIJFEL.

anke schreef op 16 februari 2016 om 10:20

Ik werd geraakt door dit thema. Gisteren had ik een moeilijk gesprek en zei mijn dochter ‘mam je bent aan het zaaien ‘ en vandaag lees ik dan net dit bijbel gedeelte.

Godelieve schreef op 16 februari 2016 om 09:12

Heer, gisteren… U was aanwezig, vooral in dat gesprek waarin U me uitgenodigd hebt van mijn leven goed zaad te zijn voor anderen. U kiest het zaad dat nodig is om te zaaien. U kiest mij… dat geloof ik hoewel ik soms ook twijfel of ik wel goed zaad kan zijn. God, ik leg alles in uw handen. Doe met mij wat Gij wilt.

Monique schreef op 16 februari 2016 om 09:03

Eindeloos geduldige liefde blijft steeds in mijn hoofd en mijn hart.Vandaag voeg ik daar,voorzichtig,het verhaal van de Zaaier aan toe.Hoe graag zou ik tot het goede zaad behoren.Vertrouwen zal mij zeker helpen..

Lida schreef op 16 februari 2016 om 03:44

Nooit over nagedacht dat ik zaad zou kunnen zijn, voor mij was altijd Gods Woord het zaad. Ik zal er overnadenken. Luisteren met oren van geloof ook niet gemakkelijk.

Birgitta m schreef op 16 februari 2016 om 00:48

Lieve Jezus,ik sta voor U. U kijkt naar mij zo vol Liefde. Ik bedremmeld. Ik durf U niet aan te kijken. Ik voel me klein. Maar ik mag er zijn van U dat weet ik. En dat voelt fijn. U weet dat ik ernstige fouten heb gemaakt. U weet dat ik me schaam. Nu kijken we niet meer terug, maar vooruit. Ook vandaag was weer een nieuwe dag. Uniek als geen andere dag. Vergeef me dat ik geen water heb gedragen voor de buurvrouw. Ik was moe. Voelde me overvallen. Gelukkig hielp mijn zoon haar nog even. Heeft hij n goede daad gedaan. wilt U deze nacht zegenen en de dag van morgen? Zegen dezen vasten. Moge het voor ons allen veel vrucht afwerpen! En voor de wereld. Zegen dé wereldleiders Heer met uw H.Geest ⛪Amen

claire schreef op 16 februari 2016 om 00:07

GOD …GESCHENK…GAVE,altijd opnieuw
vandaag voel ik me overmoedig… en wil zo graag OVERGAVE worden…
ik weet dat GIJ mij verWACHT…
wees mij genadig, vooral nu.