Gastenboek

Lilly schreef op 28 februari 2016 om 14:34

Barmhartigheid , daar kan ik wel wat van gebruiken . Ik probeer voor andere mensen barmhartig te zijn ,maar ze zijn het helaas niet allemaal voor mij , in een zeer moeilijke en verdrietige tijd. Toch heb ik net maar weer een hand naar de anderen uitgestoken , en nu maar afwachten of deze uitgestoken hand van de week wordt aangenomen . Wel bid ik altijd voor ze en als ik bij Maria ben , worden o.a. de kaarsjes altijd vergezeld van een gebed voor hen ! Afwachten maar !
Lilly

lisette schreef op 28 februari 2016 om 10:48

Ja steeds zoeken mijn ogen naar U. Of moeten wij op een andere verwachten. Dit zingen. Het was een week van twijfel en geloof voor mij. Vroeger als kind was alles zo duidelijk zo eenvoudig. Nu denk ik de kerk weet het niet meer,de regering weten het niet meer. Bij wie te rade gaan? Heer. Houd mij in leven, wees Gij mijn redding,steeds zoeken mijn ogen. Toch zoeken ze niet enkel naar U. Is er die twijfel, kan ik niet meer het kind zijn van vroeger. Heer blijf me nabij. Blijf ons nabij.

Birgitta m schreef op 28 februari 2016 om 10:35

Lieve Jezus alles wat niet lukt wil ik in uw handen geven. Amen

Doke schreef op 28 februari 2016 om 01:16

Steeds weer zoeken mijn ogen naar U..Maar ik kan u niet zien,wel voel ik uw aanwezigheid . Misschien kijk ik niet lang genoeg om te zien waarnaar ik zoek.?Help mij U te herkennen Heer.

Geert schreef op 27 februari 2016 om 22:43

Heer U bent een rivier van levend water, dank U voor Uw aanwezigheid op dit moment Halluia.

len schreef op 27 februari 2016 om 21:28

Steeds weer zoeken mijn ogen naar U .
Mijn hart zoekt U , tot het rust in U.
Psalmen 63(62)
God, mijn God, zijt Gij
ik zoek U met groot verlangen.
Naar U dorst mijn ziel en hunkert mijn hart …..zoals een hert verlangt naar stromend water….altijd weer opnieuw !

Luís Weel schreef op 27 februari 2016 om 20:01

“” Houd mij in leven, wees Gij mijn redding, Heer. Steeds weer zoeken mijn ogen naar U.”. Hoe vaak zing of neurie ik deze psalm met dit terugkerend refrein: “Steeds weer zoeken mijn ogen naar U” Vol vertrouwen de dialoog aangaan. Het zoeken is gekoppeld aan een aanvoelen dat er meer is dan deze aarde en hemel. Maar het blijft een zoeken naar. geborgenheid in Hem, er is vóór ons en voor ons. De wereld lijkt zo’n strijdtoneel tussen wanstaltige levensvormen in alle kleuren van Jeroen Bosch. Diepe kleuren, karikaturen van leven, een hemel en een hel tegelijk en een smalle weg die daar tussendoor slingert, een pad dat je moet vinden waarbij je de hulp van engelen nodig heb. Soms moet je een berg op om te kunnen overzien waar je je bevindt in de woestijn van het leven en in welke richting je moet gaan zoeken. Misschien past er maar één zin van Jezus: “Zoekt en je zult vinden”

Elisabeth Maria schreef op 27 februari 2016 om 19:54

Steeds weer zoeken mijn ogen naar U
mijn ogen zoeken U in mijn leven.
mijn ogen hebt Gij mijn gegeven.
Opdat mijn ogen U zoeken , In al welk leven geeft ook in de boeken .
Waar gij hebt geschreven! het woord van leven.
ook zoeken mijn ogen in welk gij groeien en bloeien laat. In al welk gij leven geven gaat .
steeds weer zoeken mij ogen naar U.
en weten U nabij in mijn ogen. Die steeds weer zoeken naar U.

Carla schreef op 27 februari 2016 om 19:32

Vanmorgen besloten om te stoppen met de retraite omdat ik het niet stil kan krijgen door alles wat er hier gebeurt en dan komt deze dag binnen, heel diep binnen in mijn hart.

God kijkt naar ons, naar mij persoonlijk, vol vertrouwen dat het goed komt. Hij heeft alle geduld. En nog meer dan dat: Hij wil aandacht, zorg, liefde aan mij besteden, de grond onder mijn voeten omspitten en voeden. Het is mijn taak barmhartigheid toe te laten.

Kan ik dit bezinningsmoment ervaren als een kans voor God om mij wat extra liefde en zorg te geven?
Dat is wat ik zo hard nodig heb, door al het zorgen voor de zieken ben ik mezelf een beetje kwijt geraakt en hunker naar echte liefde en aandacht van onze Heer.
Dank U Heer dat U zoveel geduld op kan brengen voor mij, ik die iedere keer weer in de valkuil plof door het te willen verdienen.
U wacht op mij tot ik me weer open kan stellen voor U en bij U op adem mag komen.

Heer, onze Heer ontferm U over ons!

Zr.Jeanne HOLzkeom schreef op 27 februari 2016 om 17:21

God kijkt liefde vol naar mij om, meer dat ik kon verdragen. dit lied kan ik zonder tegen strijdigheden moeilijk
meezingen. Ik dacht dat Hij mij zou beschermd hebben maar dat heeft Hij niet gedaan en toch blijven mijn ogen zoeken naar U want ondanks alles ben ik zeker van U.

Robertus schreef op 27 februari 2016 om 16:38

Wat heeft die H. Oosterhuis toch veel geschreven voor de Kerk en er wordt ook heel veel van zijn werken gebruik gemaakt. Heel veel vieringen draaien muzikaal op zijn werk. Een mooie zinsnede vind ik: “het bouwen aan de vesting van het eigen gelijk” en ook die van “de vriendschap door ons te bitter gemaakt”. Reden voor zelfreflectie.
Steeds weer zoek ook ik Hem, waarbij ik kijk naar het wijwatersbakje bevestigd aan het kruisje bij de rand van de deurstijl van een van onze kamers. “Wees ook zèlf tot zegen”…

liluian schreef op 27 februari 2016 om 16:16

Deze psalm verwoord mijn gevoelens . God van mijn vreugde naar u gaat mijn verlangen. Ik ben zeker van u. Het is ook een vreugde om je kinderen op te voeden met het geloof. je mag het doorgeven zoals het ook aan ons kinderen door gegeven is. Heer zie naar mij om en wees mij genadig. Steeds weer zoeken mijn ogen naar U. Ik dank voor onze ouders die ons met het geloof heeft opgevoed.

Lilly schreef op 27 februari 2016 om 13:40

Inderdaad , steeds weer zoeken mijn ogen naar U . Vanwaar zou anders mijn redding moeten komen ? Om ,met een andere psalm te spreken : ” Mijn hulp is in de Naam des Heren , die Hemel en Aarde gemaakt heeft .
Amen
Lilly

Rijswijkse Retraitrgroep schreef op 27 februari 2016 om 11:44

Slotgebed van de bijeenkomst vandaag van de retraitegroep in Rijswijk. In dit gebed zijn enkele bijdragen van de deelnemers verwerkt.

Slotgebed. Goede God, Jij, grondende Liefde,
Je bent in ons, kijkt ons aan.
Je bent meer in ons hart dan in woorden (zelfs die van de Bijbel);
Je bent dichterbij dan we vermoeden.
Je bent bij ons in menselijk contact, in verbondenheid;
laat ons Je dáár zoeken; daar word Je gevonden, daar word Je gehoord!
Wij wonen in Jouw barmhartigheid, jouw vergeving:
wij mogen er zijn, in verbondenheid.
Moge Jouw wezen van bevrijding, van Pasen,
de komende week weer bij ons zijn.

Lutgarde schreef op 27 februari 2016 om 11:21

Van kindsbeen af, had ik een religieus aanvoelen. Onbewust was Jij op de achtergrond aanwezig.
Toen ik op eigen benen ging staan en een grote droom over mijn leven had, besefte ik dat Jij een
Medespeler zou worden. Hoe kon ik weten wat dat inhield? Van meet af aan kwamen de beproevingen. Ik stond er zelf verbijsterd van. Lang bleef ik mijn vreugde behouden.ondanks alles was ik gelukkig. Toch heb ik veel verdriet gehad. Maar hield Jij me overeind. De psalm is me op het lijf geschreven.: mijn hart is beklemd, schep mij ruimte, een uitweg uit wat mij pijnigt
De wereld is desondanks een mooie plek.

Bernadette schreef op 27 februari 2016 om 11:08

Houd mij in leven, wees Gij mijn redding, steeds weer zoeken mijn ogen naar U.
In een vriendschappelijke ontmoeting, zijn het vaak de ogen die dragen,
die je hart verwarmen en je weer doen leven.

Anja schreef op 27 februari 2016 om 10:29

ja er was iemand in mijn leven die zei het komt altijd weer goed
ik sprak met hem heel vaak over het geloof
als ik de weg kwijt was kon hij me altijd terug halen
het was net of Jezus hetzelf was Hij is nu gestorven en ik mis hem wel

len schreef op 27 februari 2016 om 06:35

Deze woorden zeggen hoe God is, hoe Hij omgaat met mensen die zich van Hem verwijderd hebben. Hij kijkt naar hen uit, Hij ziet ze wanneer ze aankomen, Hij voelt hun diep leed mee, Hij rent op hen af, valt hen om de hals en kust hen. Ja, zo is God. Prachtig !
Wat een geluk voor ons.
Echter één voorwaarde: wij moeten bereid zijn terug te keren…(Dit schrijft Kris in Bijbelcitaat.)

Birgitta m schreef op 27 februari 2016 om 01:13

Lieve Jezus. Ik was de verloren zoon. Hoeveel zorgen hebben mijn ouders om mij niet gehad. Geef dat ik niet jaloers ben op anderen. Maar uw vreugde draag in een braaf eenvoudig leven met uw Liefde in mijn hart. Zegen deze nacht.Amen.

Birgitta m schreef op 27 februari 2016 om 00:56

Lieve Jezus. Dankuwel dat ze gebed er n heeft. Ik ben zo blij en trots als ik merk dat mijn kinderen bidden. Dankzij U Heer! Het is niet mijn verdienste. Uw H. Geest legt het gebed voor hen in mijn geest.
ABBA Vader wil mij sterk maken om de bekoringen te weerstaan en de beproevingen te omarmen? Zegen de mensen Heer. Bekering en genezing voor allen. Vrede. Amen

claire schreef op 26 februari 2016 om 23:52

GOD zond jezus…ik ben een kind van ONZE VADER …
er gaat zoveel door mijn hoofd en hart…
GOD…. VADER… HEER…wat verwacht GIJ van mij ?
ik ben bang… terwijl ik u voel zeggen “wees niet bang, ik ben er altijd voor u ”
heer ontferm u…

lenie schreef op 26 februari 2016 om 23:03

bij het heengaan van een geliefde schreef iemand mij: over de dood, het mysterie, hebben wij niets te zeggen, maar jij
leeft …. jou taak op deze wereld is nog niet voorbij …. maar mijn ziel schreeuwt “kom terug, ik heb je nodig”
en om dit een plaats in mijn leven te geven, “bidt” ik om hulp …… dank je Lode

Philippe schreef op 26 februari 2016 om 22:34

Als Messiasbelijdende Jood bid ik mee, Adonai onze gezamenlijke kracht verwacht veel ons. Hij laat ons zeker door het bidden weten dat we steeds nederig moeten zijn en steeds beroep kunnen doen op Zijn tussenkomst.

Lieve schreef op 26 februari 2016 om 21:53

“Omdat Gij zijt zoals Gij zijt…. Steeds weer zoeken mijn ogen naar U”. Zo is het gegroeid mijn hele leven lang: dat zoeken, dat soms vinden, soms in duisternis tasten, meer Hem leren kennen, Hem voelen, blijven zoeken mijn leven lang. Het is me als voedsel, als lucht, als zekerheid ingegoten vanuit mijn gezin, school, parochie, omgeving. Dat is zo gebleven tot op vandaag,dat geloof is met mij meegegroeid en gebleven, wat ik ook las, hoorde, beleefde. En er blijft dezelfde honger om Hem nog beter te leren kennen, terwijl de voedselbronnen rondom mij opdrogen en wegvallen. Daarom ben ik ook zo dankbaar elke dag deze steun via mail te kunnen volgen. Ik sla het geen dag over. Ook wat anderen (zovelen!) in het gastenboek schrijven draagt daartoe bij. Dank u!

Rita Blaauw schreef op 26 februari 2016 om 21:49

Soms is een beeld veelzeggender dan woorden en bij de Bijbeltekst zie ik het schilderij van Rembrandt voor ogen: “De terugkeer van de verloren zoon” uit ca. 1668…..
De diepe menselijkheid van de ontferming en barmhartigheid van de vader op dat schilderij, heeft de tijden
getrotseerd en ontroert mij eeuwen later nog.
Misschien is het slechts aan kunstenaars gegeven iets van God’s liefde en barmhartigheid zichtbaar te maken, zodat wij er niet alleen naar kunnen kijken, maar er ook door aangeraakt kunnen worden.Iets van die goddelijke “vonk”, die kan overslaan naar ons leven.
Hopelijk mag dat dan ook zichtbaar worden naar en voor anderen op onze levensweg.

Jeanne schreef op 26 februari 2016 om 21:16

Jezus als mijn barmhartige vader. vandaag stelde ik me de vraag welke van deze twee zonen ben ik.na dat ik uit Congo kwam was ik hier in nederland de weg kwijt.in die jaren heeft misschien wel iemand vriendeliek naar mij gekeken maar dat kwam niet binnen in mijn ziel Iets in mij zat niet goed en kon het ook niet benoemen IK begon geestelijk gebrek te lijden heimwee naar Congo maakte me ziek en moest die weg naar nederland weer terug zien te vinden. arm en verlaten zonder enig geestelijk voedsel ben ik via een geestelijke ben ik terug gekeerd naar de Vader ,,jij was altijd bij mij en alles wat ik heb is van jou ,, en bid nu ,,neem me aan zoals ik benen zuiver mij en heilig mij,,

Hanneke schreef op 26 februari 2016 om 21:12

Afgelopen nacht is mijn zeer geliefde zwager overleden. Maar 70 jaar oud.
Een week lang werd hij zinloos behandeld. Het herseninfarct had zijn táál weggeslagen, zijn prachtige zangstem doen verstommen, zijn ogen nietsziende gemaakt. En ik bad maar en bad maar :” Mon Jesu ! maak hem heel of neem hem weg………stp ”
En dan lees ik die bewerking van oosterhuis van psalm 25..
En metéén komt de melodie in mij op …..en begin te zingen ! Voor de PC !
” Steeds weer zoeken mijn ogen naar U ……”
Wel ogen vol tranen.
Maar , Hij heeft mijn gebed verhoord …….
Hanneke

Marjolein Povel schreef op 26 februari 2016 om 21:04

Aan het begin van de vasten vroeg ik of ik mocht groeien in het bevatten van Gods vreugde. Ik had al twee mooie ervaringen. Ik werd op mijn wenken bediend. Deze week overleed een mij ongekend dierbare oom. Bij het overlijden van mijn vader heb ik nooit gehuild. Nu blijk ook ik mijn tranen niet altijd in te kunnen houden. God gebruikt al mijn tranen om mij iedere keer te troosten op een bijzondere manier, zodat het bijna vreugde wordt. Laat mij deze ervaring van zorgzaamheid vertalen in een groeiend diep, dankbaar gevoel van Gods aanwezigheid..

joke schreef op 26 februari 2016 om 19:38

verhaal van de verloren zoon …. hoe herkenbaar in ons leven,… twee zonen, ene trouw aan onze zijde , zeer goed op weg, een geschenk uit de hemel , onze andere zoon heeft 3 jaar geleden de weg van de verloren zoon gekozen … hoe vaak verblijf ik in de huid van de vader , die trouw op de uitkijk staat, die hem alle liefde toe zendt … reeds is hij op de terugweg , hij heeft al veel geleerd in die 3 jaar ,… het verloopt wel niet zo spectaculair als in het ‘verhaal’ hij heeft nog een lange weg te gaan… wij staan op de uitkijk en wachten …. Onze Vader in de hemel , laat onze zoon terug tot bij ons en U komen, geef ons het geduld en de hoop om te wachten …. zegen onze ‘goede’ zoon, die zijn broer ook mist ….

marlo schreef op 26 februari 2016 om 19:13

De tekst deed me terugdenken aan het overlijden van een oudoom – jaren terug maar nooit zal ik zijn houding van onvoorwaardelijke liefde vergeten. Hij leerde me weer te geloven in liefde en heeft zo een omkeer in mijn leven gemaakt. Zelf voel ik me zowel de verloren zoon die terugkomt als de broer die jaloers is op het welkom. Beide kanten heb ik meegemaakt (op andere manier).
God wilt U mij helpen te blijven vertrouwen op Uw liefde – dat ik steeds terug mag komen als ik afdwaal of mag weten dat ik welkom blijf ook als ik al bij U ben.

Godelieve schreef op 26 februari 2016 om 17:28

In mijn vertrouwde omgeving toch altijd weer opnieuw aanvaard te zijn, ook na een meningsverschil of een dispuut. Het maakt mij zo dankbaar. En het leert mij ook om telkens opnieuw geduldig naar de anderen te kijken, in het besef dat ik zelf zoveel kansen gekregen heb die sommigen van hen niet kregen. Stilaan groeien we daardoor meer en meer naar mekaar.

Luís Weel schreef op 26 februari 2016 om 17:24

Werd gisteren gevraagd om de ziekenzalving toe te dienen aan een stervende vader. De familie was daar. Er lijkt een diepe kloof te liggen tussen de traditionele manier van ervaring van Gods aanwezigheid en de leefwereld van de nieuwe generatie. De geestelijke wereld van hun ouders lijkt hen koud te laten. Ik praat met hen, leg de betekenis uit van wat ik ga doen., praat met de stervende, hopend dat er toch iets doordringt in het onderbewustzijn, dwars door de halve kunstmatige rustigheid als gevolg van de morfine. Zeg hem dat hij alles los mag laten. Ga met Jezus… en zalf volgens de oude rituelen, hoofd, oren, ogen, handen, hart en voeten, steeds verwijzend naar de toekomst in het huis van de Vader. Ga nu maar en geef je over aan de Vader. Nu is alles goed.
Ik weet niet wat dit alles doet met de aanwezige kinderen. Het lijkt zo ver van hen af te staan: alles wat we vanuit de traditie ontvingen als zegen voor leven in de dood en over de dood heen naar Jezus toe. Ik geloof in de openstaande armen van de Vader die zijn zoon ontvangt, als alles hier op aarde reddeloos verloren is.
Maar wat mezelf betreft, zijn er nog zoveel obstakels die me beletten om terug te komen van mijn dwaaltocht door het leven. Kunnen zeggen “Vader, ik heb gezondigd tegen de hemel en tegen u. Soms ontbreekt het me aan durf, heb te veel trots en wil niet nederig zijn en de liefde voelen. Soms vereenzelvig ik mij meer met de oudste broer, die niet binnen wilde komen en vol verbittering tot zijn vader sprak.
Het verhaal, mijn verhaal, is nog niet af. Zal ik buiten blijven en niet deelnemen aan het feest, of zal de Vader mijn hart vermurwen om binnen te gaan in de feestzaal en mee te doen.

Monique schreef op 26 februari 2016 om 17:05

Liefde was de kern van het verhaal,over de verloren zoon.
Zolang er liefde is tussen ouders en kinderen,kan alles uitgepraat worden.
En desnoods bijgelegd.
Daarvoor bid ik.

Greta Casier schreef op 26 februari 2016 om 16:42

veertig dagen, veertig nachten
eenzaam dwalen door de woestijn
op zoek naar een spoor van Jezus
die daar nog moet te vinden zijn.

harde stappen liet Hij voor ons staan
vereeuwigd in de zandwoestijn
als wij de nacht van het leven ingaan
voelen wij hoe zwaar die tocht kan zijn

moeizaam wordt het winters ontwaken
tot ’t nieuwe licht ons weer verschijnt
en wij Hem om krachten kunnen vragen
die ons tot gebed en goede daden drijft

veertig dagen, veertig nachten
stil bezinnen in onze eigen levenstuin
op de eerste kiem van leven wachten
onder de kale takken van ‘n berkenkruin

veertig dagen, veertig nachten
gaan wij broederlijk delen met elkaar
voor wie lijden de pijn verzachten
met liefde alles brengen voor mekaar

veertig dagen, veertig nachten
door Zijn lijden gaf Hij ‘t eeuwig leven
mogen wij van Hem verwachten
dat Hij iedereen met liefde kan vergeven

Greta Casier

Luís Weel schreef op 26 februari 2016 om 16:13

Bij de uitnodiging aan Maria om zwanger te worden van de Geest, kan Maria slechts stamelen: “Mij geschiede naar uw woord.” In de ontmoeting met Isabel lijkt ze dieper te beseffen, hoe deze uitverkiezing is. Er is blijdschap, omdat God haar uitgekozen heeft, hoewel ze zo klein en gering is. Het gevoel erkend, herkend en bemind te worden brengt een innerlijke vreugde te weeg. Ik denk terug aan een man die zes jaar lang zijn zieke vrouw verzorgde. Vlak voor haar dood zei ze tegen hem: Ik ben je zo dankbaar voor alles wat je voor me gedaan hebt. Die laatste woorden van zijn vrouw herinnert hij zich dagelijks en het geeft hem een goed gevoel.
Hoe lang zal het duren vóór ik kan beseffen dat de Heer van me houdt en me waardeert zoals ik ben? Weten dat God mij liefheeft is anders dan voelen dat ik aanvaard en geliefd ben in zijn ogen ondanks al mijn fouten

Michel schreef op 26 februari 2016 om 15:46

Deze evangeliepassage heeft mij terug erg ontroerd!

Lilly schreef op 26 februari 2016 om 13:16

Voor een dergelijke herinnering ,zal ik terug moeten naar mijn jeugd , als je iets had uitgespookt . Na alle opwinding ,zei mijn vader dan altijd : ” Nou geef nu maar een kusje aan je moeder en aan mij en dan praten we er niet meer over . DAT is een goede wijze om barmhartigheid te leren en ook om niet in je woede en frustratie te blijven hangen ! Als de Heer zelf ,ook zo naar ons kijkt [ en dat doet Hij] , dan komt het wel goed met ons , maar het verplicht ons wel om zelf ook barmhartig en vergevingsgezind te zijn voor andere mensen en net zo te handelen .
Alleen zijn er helaas altijd 2 partijen voor nodig !
Lilly

Katja schreef op 26 februari 2016 om 12:09

Zo mooi, tijdens mijn gebed voelde ik de handen van Jezus om mijn handen heen. Wat een vertrouwd gevoel. Ik hoop dat Hij mijn hart puur en rijn wil maken, dit wilde ik met jullie delen.

Danny verlie schreef op 26 februari 2016 om 11:35

In dit evangelie van de 2zonen vraag ik aan mezelf wie ben ik. De zoon die thuis blijft en zijn plicht doet en met de Barmhartigheid nog geen aanspraak heeft gemaakt en toch de Vader kent vanuit zijn hoogmoed, of ben ik de zogezegde verloren zoon die zijn kleinheid en verlorenheid heeft ingezien en vooral zijn afhankelijk heeft ingezien waardoor hij eigenlijk een Blijde zondaar wordt in overgave e’ deze weg maakt hem vrij

len schreef op 26 februari 2016 om 10:20

Jezus vraagt mij gewoon Len van Jezus van Nazareth te zijn. In het gewone dagelijkse leven trouw, liefdevol en barmhartig te zijn met een blij hart. Het dagelijkse leven ziet er niet zo aantrekkelijk uit , een mens droomt van grootse dingen. Maar wat als je Levensgezel het zo voor je droomt ? Wonderbaar is het wat Hij mij deed , de Machtige , groot is Zijn naam. Hij trekt zich zijn dienares Israël (Len) aan, Zijn milde erbarming indachtig.

birgitta m schreef op 26 februari 2016 om 00:42

Lieve Jezus, vol liefde, geduld en barmhartigheid,
als een vader en een moeder
kijkt U naar mij
maar ik t stil in mijn hart
kijk bedremmeld naar benee
weer mislukt dat vasten
krijg juist een vreselijke vreetbui
gister en vandaag
vooral in de avond
moe van mijn werk
en gedoe
ik hoop dat ik nog genade
mag vinden bij U
ik wil U toch danken
voor alle fijne dingen
mijn kind weer veilig thuis
van een reis
help mij Heer met tegenstrijdige verlangens
geef mij een nieuw hart
ik geef U mijn oude
Hier ben ik
mij geschiede naar uw wil
Amen

e.m schreef op 25 februari 2016 om 21:07

Ave Maria gij moeder Jezus en mijn.
soms doet het zo’n pijn.
Toe te zien hoe mensen leiden, daarom vraag U wil hun bevrijden.
Breng Maria hun tot de Heer , om hun te genezen meer en meer.
Dank aan Jezus en Maria .Amen

Jeanne schreef op 25 februari 2016 om 21:01

Aan maria, bij haar is de heilsboodschap begonnen door de aankondiging van de verlosser hij had ook oog voor mij maar wie ben ik dat Hij ook mij heeft gevraagd en dat Hij ook mij heeft gevonden, Mijn ziel word er stil van als
over dit alles mediteer soms wordt ik er bang voor zo uitverkoren te mogen zijn. Kan ik het geluk met maria delen ?Zou God ook zo naar mij kijken ik twijfel en dan neemt Hij weer alle twijfels van me weg en zegt dan
;wees niet bang ook jij hebt genade bij de Heer;

Doke schreef op 25 februari 2016 om 19:48

Ja de goede Vader roept ons steeds weer. Hij alleen kent onze zwakheden en hoe vaak worden we zwaarder door mensen veroordeeld . Hoe hard kan men zijn als het om vergeven gaat. Wanneer we van de Vader reeds vergeving hebben ontvangen worden we vaak nog lang daarna door de mens veroordeeld. Als de relatie met God goed is dan mag de boze tong ons niet deren. Ik geloof in de vergeving van onze Vader en bid dat ook het oordeel van anderen iets zachter mag zijn. Als iemand in de fout gaat ,wie zijn wij dan om hem(haar) voor het leven scheef aan te kijken als die persoon zich reeds met God heeft verzoend???

lisette schreef op 25 februari 2016 om 19:48

Samenvatting van maandag tot vandaag.

Vandaag kom ik moeilijk tot het gebed. Als ik aan de wereld denk voel ik dat het niet goed Is.
Dit is dinsdag geschreven. Ik voel vandaag de wereld als slecht aan. Zie oorlog, Corruptie. Ik voel me gebruikt en boos vandaag.

Maandag te druk , dinsdag te druk, Van de berg komen en mensen helpen maakt me ziek. Ik kruip liever weg in stilte. Door open te staan voor de andere word ik boos. Voel me gebruikt. Voel jaloezie. Deze retraite gaat niet de goede kant op. De zorgen van het leven, de oneerlijkheid maakt me boos. Mijn vertrouwen in God en mensen is weg. Gisteren door de krant te lezen (wat ik meestal niet doe) lees ik over een veerkrachtig van een priester. Dit maakt me woedend. Dan vind ik dat onze Vader niet de eindeloze geduldige liefde mag zijn. Die priesters verdienen hun straf. Dan ga ik twijfelen over de kerk. Ik zie daar veel oneerlijkheden. Schaam me om christenen te zijn. Nu zie ik even meer de splinter in de ogen van de mensen. Mijn eigen balk maakt me blind.
Nu even in de natuur tot rust komen. De natuur door God onze Vader gegeven. Heer sta me nabij.

Nu is het dan donderdag. Na de moeilijke dagen verder gaan met de retraite.

Wie Jezus voor mij is? De Zoon van onze Vader. Wie de Zoon kent kent de Vader. Hij is mijn wegwijzer. Hoe ik het ervaar door telkens bij hem weer troost, raad, liefde te gaan zoeken.
Wat zou Jezus in mij zien? Misschien een verloren schaap die gevonden wil worden. Of de ongelovige Tomas. De eeuwige zoekster.
Hopelijk ziet hij mijn als zijn kind. Als ik me zo voel als kind van de Vader krijg ik terug wat vertrouwen. Heer dank dat we allen Uw kind mogen zijn.

De Samaritaanse vrouw en Jezus kleuren hier buiten de lijntjes zou ik zeggen. Ze doen beiden wat niet mag. Moedig. Ze geeft Jezus water, en de vrouw krijgt dan van Jezus het water dat leven geeft. Weer iets om over na te denken.
Wat zal ze gedacht hebben, wat gaf haar vertrouwen om die vreemde jood die haar te min vond, haar hulp vroeg? Even verschieten en ze heeft medeleven denk ik. Jezus is dankbaar en geeft haar nog meer terug.

Vandaag denken we aan onze Moeder Maria.
Moeder worden van de Messias was toch een moeilijke taak. Uw kind zien sterven aan het kruis. Gelukkig ook de verrijzenis. Nee hier voor is mijn geloof te klein.
Ik ben al heel dankbaar dat de Heer me kinderen en kleinkinderen heeft toevertrouwd.
Hij kijk naar al zijn kinderen en ook naar mij. Ik denk dat Hij van mij verlangt dat ik mijn taak goed vervul. Als moeder,echtgenote ,zus, mens voor de medemens. Dit lukt me alleen met zijn hulp. Alleen ben ik niets. Heer blijf me nabij. Blijf ons allen nabij. Amen. Mijn medeleven aan Lilly in mijn gebed zal ik voor sterkte bidden.

Geert schreef op 25 februari 2016 om 18:39

Voetstappen in het zand..

Ik droomde eens en zie
ik liep aan ’t strand bij lage tij.
Ik was daar niet alleen,
want ook de Heer liep aan mijn zij.

We liepen samen het leven door,
en lieten in het zand,
een spoor van stappen; twee aan twee,
de Heer liep aan mijn hand.

Ik stopte en keek achter mij,
en zag mijn levensloop,
in tijden van geluk en vreugde,
van diepe smart en hoop.

Maar als ik het spoor goed bekeek,
zag ik langs heel de baan,
daar waar het juist het moeilijkst was,
maar één paar stappen staan.

Ik zei toen “Heer waarom dan toch?
Juist toen ik U nodig had,
juist toen ik zelf geen uitkomst zag,
op het zwaarste deel van mijn pad…”

De Heer keek toen vol liefde mij aan,
en antwoordde op mijn vragen;
“Mijn lieve kind, toen het moeilijk was,
toen heb ik jou gedragen…”

Ik ben dankbaar dat Jezus zo met ons meegaat/-loopt!

Stien schreef op 25 februari 2016 om 16:29

Ik ben dankbaar voor het Ja van Maria door haar ja kon het verlossingswerk van de Heer starten
Zie de dienstmaagd des Heren Mij geschiede naar Uw woord Geen man door wie zij in verwachting kon komen meteen geloven dat de H.Geest haar zou overschaduwen
Heer versterk mijn geloof. geef mij meer vertrouwen en breek mijn trots

Lilly schreef op 25 februari 2016 om 10:54

Natuurlijk heeft de Heer dit niet van mij gevraagd , dat kan ook niet , maar Hij heeft wel van mij gevraagd voor mijn eigen moeder te zorgen en dit heb ik gedaan tot het einde toe . Een mooie ,dankbare taak ,waar helaas nu een natuurlijk einde aan gekomen is , en een andere taak heeft zich nog niet aangediend . IK zit nu midden in een rouwproces , en met moeilijkheden met de familie , waar waren zij al die tijd ?
Dus wend ik mij net zoals mijn moeder deed , tot Maria en haar Zoon ,, daar is troost en veiligheid te vinden !
Lilly

lilian schreef op 25 februari 2016 om 10:18

Hoe zou ik reageren als ik gevraagd zou worden ? durf ik het aan ? Maria vraagt ook ,wie ben ik dat Hij mij vraagt? Maar de Vader durft met ons in zee te gaan, vandaar dat Hij Maria uitkoos om moeder van zijn Zoon te worden. Haar vreugde in het Magnificat laat ons dat zien. “” Hoog verheft nu mijn ziel de Heer, verrukt is mijn geest om God mijn verlosser. Zij keus viel op zijn eenvoudige dienstmaagd. Heilig is zijn naam. Maria moeder van onze Verlosser Dankbaar ben ik de Vader voor Maria die ook onze Moeder.
Magnificat laat ons op zijn eenvoudige dienstmaagd en heilig is zijn naam. Dit gebed geeft mij elke dag vreugde aan het einde van de dag. Maria moeder van onze verlosser. Dankbaar ben ik de Vader voor Maria die ook onze moeder is.

Bernadette schreef op 25 februari 2016 om 09:48

ik ben zelf op jonge leeftijd moeder geworden.
Het was een boeiende- soms vermoeiende, maar vooral een dankbare taak.
Ik heb veel teruggekregen.
Ondertussen, ben ik een jonge oma geworden.
Terwijl ik met de kleinkinderen een eindje mee mag op hun weg,
Denk ik vaak, wie leert wie?
Door hun ogen, laten ze mij een mooie wereld zien in al zijn eenvoud.
Dan denk ik vaak, dank je God, dat ik daar mag aan deelnemen.
Een gelukkige oma.