Gastenboek

Luís Weel schreef op 2 maart 2016 om 17:25

Vaak herhaal ik dit woord “Ik heb de ellende van mijn volk gezien”. Tot nu toe heb ik zoveel ellende gezien en mijn machteloosheid (of lafheid?) ook in het beleven van mijn persoonlijke opties, dat ik eigenlijk ontmoedigd en verbitterd ben om wat er in deze wereld en in mezelf gebeurd is. Ik weet en hoor het elke dag weer: God is liefde en God is barmhartig. Toch is dit voor mij zo moeilijk te ervaren. Alles lijkt me zo goddeloos. Helaas, het is niet anders. Er komen zoveel vragen op tijdens deze retraite, maar antwoorden??? Ik probeer dan maar te bidden met woorden, tot een zwijgende God zonder te ervaren dat Hij er is en zal zijn:
Heer, ontferm u over deze wereld en over ons allen. Maak dat we ons niet teveel met onszelf en onze vragen bezig houden, maar ons helemaal leeg kunnen maken, opdat uw volheid de kans krijgt om binnen te stromen en ons tot nieuwe schepselen te maken:

lilian schreef op 2 maart 2016 om 17:13

God zag de ellende van Zijn volk in Egypte, zo ziet Hij ook de ellende van de mens in deze tijd en hoort hun jammer klachten. Het misbruik van zijn naam om de ander te doden, het lijden van de mensen in oorlogsgebieden .Heer komt onze wereld te hulp. Door het lijden en sterven van uw Zoon zijn wij verlost uit het duister. Toont uw barmhartigheid en uw mededogen. Wees ons nabij, redt ons uit deze ellende.

Len schreef op 2 maart 2016 om 16:50

Dat God een God is die met ons meelijdt. Een God is die met ons meehuilt….
Hoe ontvangt God, of Jezus, mijn ‘jammerklachten’? Voelt God, of Jezus, nabij? Ervaar ik zijn barmhartigheid mededogen, compassie, liefde….Nu pas begrijp ik dat God altijd aanwezig is in uiterst moeilijk op te lossen situaties . Toen Jezus zich over mij boog in mijn slaap in mijn jeugdjaren , toen begreep ik het niet en daarna was ik het vergeten. Nu met deze tekst ,dat God met ons meelijdt, met ons meehuilt ,nu begrijp ik dat Hij er altijd was en is in verwarde omstandigheden. Nooit heb ik het voorval durven vertellen. Maar Hij was er en zag en voelde met mij mee , dat begrijp ik nu pas , Hij is een God van mededogen , van compassie ,van mateloze erbarming. Als de nood het hoogst is ,stuurt hij barmhartige mensen of zalvende woorden op onze weg. Hoe kan ik U danken , barmhartige Heer , genadige God.

E.M. schreef op 2 maart 2016 om 14:06

Ervaren van Gods aanwezigheid is moeilijk uit te leggen aan anderen ,dat ervaar je steeds weer.
En toch kunnen we dat ervaren steeds weer ! indien je open staat met hart oren en ogen.
Heer ik ben blij U in mijn leven te ervaren dank U Heer.

Lilly schreef op 2 maart 2016 om 13:33

Dit klinkt voor mij ,alsof de Heer tegen mi9j zegt : “Ik weet dat jij lijdt , en ik lijd met jou mee ., dus je bent niet alleen ! Alleen dat al , doet een mens goed , het geeft troost en kracht om door te gaan ! Amen .
Lilly

Lutgarde schreef op 2 maart 2016 om 12:55

Het is balsem op onze ziel, te weten dat Gij onze ellende ziet en het U aantrekt. Terwijl ik dit hier schrijf, valt er, tussen al die maartse buien door, een hele straal zon naar binnen. Dan denk ik, “Hij ziet
mij” en ik voel me ook door U aangeraakt.

mabo schreef op 2 maart 2016 om 09:28

het is net of de bijbel herbeleefd wordt …” Ik heb de ellende van mijn volk in Egypte gezien . ” Nu zou het klinken ik heb de ellende van mijn volk in Griekenland en andere landen gezien … maar hoe kunnen we het oplossen voor zo’n massa van mensen … ??? Als de hooggeplaatste leiders van de volkeren nu het niet kunnen oplossen waar staan wij dan als kleine mensen … ??? Ik kan zeker niet geloven dat sommigen schrijven ik ben persoonlijk aangeraakt of iets dergelijks door God of de Heer als ze de teksten lezen … het blijft voor mij een mysterie…

Lucia Wong schreef op 2 maart 2016 om 08:31

In diepe innerlijke bewogenheid , lees ik steeds dit
gebeuren van de kromgebogen vrouw . In vele opzichten
vergelijkbare verhalen die mij ontroeren en tegelijk opbeuren .
Ik mag steeds weer de grootheid en barmhartigheid van God ervaren ,
liefde die geen mens ons kan geven , zonder samenspraak met Hem.
Hij die mijn ellende kent , die alles van mij weet en ten beste aanraakt .
in deze vastentijd ben ik steeds in gebed geweest , nog meer als anders ,omdat ik toch
wensen heb , die het tij hier zouden moeten doen keren . Elke week een stukje bij beetje
verandering zien en ervaren doet mij groeien ; samen met een vriendin in gebed te zijn
stimuleert en houdt de gedachten veelvuldig op het rechte pad . de bekoringen om
heel boos te worden , blijven vaker weg en word ik milder . God is groot , Groter dan Groot
en ik kan de liefde die ik voel niet wegstoppen als ik in gebed mijn hoofd tegen
zijn “borst “mag leggen en uithuilen. Zijn armen om mij heen geslagen en rustig worden.
Een gevoel dat je nooit meer kwijt wilt . Vrede ….liefde ……Vrede. Jezus Christus ,
Zoon van de Levende God , wees mij , ons altijd nabij. Amen.

Jeanne schreef op 2 maart 2016 om 08:30

Hoe goed is God. Deze retraite brengt mij dichter bij Hem. De zo openhartige getuigenissen ontroeren soms mijn hart, ik voel soms de tranen over mijn wangen rollen. Dank aan iedereen die hier aan meedoet en tevens een steunpilaar zijn op mijn (onze) levensweg. Ik dank de Heer door en met onze Moeder Maria.

Johan Maria Jozef schreef op 2 maart 2016 om 08:25

Heel goede en heel heilige Drievuldigheid, echt bedankt omdat Jij echt houdt van personen en kerken die in Jou geloven en daarom naar Jou toegaan en luisteren naar Jou. De koninklijke hofbeambte geloofde in Jezus, ging naar Hem toe, ging weg van zijn stervende zoon, luisterde naar Jezus, ga maar, uw zoon leeft. Je kan iemand genezen door even weg te gaan van hem. Goede Jezus, help Herman en zijn vrouw. Goede Jezus help ons en de familie , vrienden en kennissen van Annie bij haar overlijden. Goede Jezus heel veel dank omdat Jij ons vergeeft en nieuwe kansen geeft.

Birgitta m schreef op 2 maart 2016 om 01:02

Lieve Jezus wat zou ik graag die geen vrouw zijn: aangeraakt Door U. Uw zegen ontvangen. Ik houd van U: VADER .ZOON. en HEILIGE GEEST. Laat mij niet los. Zegen mijn huwelijk. Amen

Zr.Jeanne HOLzken schreef op 1 maart 2016 om 21:37

IN kwetsbaarheid ontving ik veel liefde ik ben daar heel gevoelig voor. Ik voel in deze retraite hoe liefdevol Gods blik op mij gericht is ik praat daarover met God heel gemakkelijk. IK was dit jaar heel erg ziek ik lag er onder gebukt en ben nu nog niet helemaal beter. Ik noem het een wonder niemand had verwacht dat ik zou genezen jn het ziekenhuis was de dood dicht bij jezus zag me en ik kijk nu naar de vrouw hoe blij is zij dat ze van haar kwalen is verlost door Jezus tot ongenoegen van de leiders van de synagoge verwarring alom. IK kijk naar jezus tederheid als Hij de vrouw weer ziet Ook mij die Hij in mijn gebed weer ziet en vraagt wat mij het meest getroffen heeft in deze periode altijd was hij bij me in de zachtheid van de verzorgende Hoe hij me optilde wanneer ik uit zwakte niet meer kon staan. Wat mij bijzonder getroffen is ‘”Hij legde haar zijn handen op en zij loofde God” Van avond in gebed heb ik zijn handen gevoeld en met een diepe buiging mijn gebed afgesloten.

lisette schreef op 1 maart 2016 om 21:26

Ik zie een vrouw krom van de pijn en Jezus geneest haar. Wat een vreugde moet ze gevoeld hebben. Wat een dankbaarheid. Dat zal op haar gezicht te lezen zijn.
Als ik in die tijd 2000 jaar geleden in de synagoge zat zou ik eerst de overste van de synagoge begrijpen. Die mensen leefde zo. De wet van Mozes. De zevende dag was voor God, was voor rust. Ik zie op de leider van de synagoge een blik van woede en angst. Angst en woede gaat samen. Hij zag niet het geluk van de vrouw maar enkel de wet van God.
Als ik zo een jonge man die Jezus toen was zag zorgen voor een zieke vrouw dan zou ik ook verheerlijkt zijn. Het doet altijd goed om goedheid te zien , liefde te zien. En toch maakt goedheid me soms jaloers zo als de goede zoon van de vader. Is dat de duivel in mij?
Raar kijk ik naar de boosheid van Jezus. Pas lezen we vergeef elkaar. Ook kijk ik raar op naar Jezus boosheid om dat ik denk dat Hij geen recht heeft om boos te zijn. Dacht Jezus er dan niet aan dat zo als hij op het kruis zei ’vergeef ze want ze weten niet wat ze doen. Hier veroordeelt hij.
Wil Jezus me hier leren dat je boos mag zijn? Dat je moet opkomen voor de zieken? Wat wil hij mij vertellen in de synagoge?
Dat de wetten gemaakt zijn voor de mensen . Dat ik soms moet durven boos zijn als er onrechtvaardigheid is. Dat je moet durven veranderen. Hij noemt ze huichelaars ,ik zou zeggen schijnheiligen of leugenaars. Wil hij me vandaag leren dat ik mag veroordelen? Zou ik net als Jezus durven opkomen voor iets wat ik onrechtvaardig vind. Eigenlijk durf ik dat niet. Hij zal een uitstraling gehad hebben van eerlijkheid, kracht, en liefde. Een man met gezag.
Heer ik blijf een zoekende alles begrijp ik niet. Maar ik ben U kind vol vertrouwen ga ik vanavond slapen. Uw liefde rust op ons allen; Dank U heer, blijf me nabij, blijf ons nabij. Amen.

lisette schreef op 1 maart 2016 om 20:05

Bidden is even zich terug trekken. Tijd nemen voor God. Zondag de dag van de heer wat meer tijd genomen voor het gebed. De retraite is dit jaar zo anders voor mij als vorig jaar. Nu weet ik waarom. Het was moeilijk om tot rust te komen. Eerst het overlijden van mijn schoonmoeder. Ook de fout gemaakt om de tijd niet te nemen om zo als anders het icoon klaar te zetten. Mijn Mariabeeld met het kaarsje en het Sint Franciscus kruis. Het was snel alle gebeden van de dag aanklikken en dat lezen. De . Leidraad voor je gebed
Niet gelezen. Dit door tijd gebrek? Of zoek ik uitvluchten? Ik denk aan de schaamte die ik toch heb als mijn man of gezin zien hoe ik nog bid. Niemand doet het nog. Nu moet ik stoppen want ik kan mij niet meer afzonderen. Er word hier muziek gespeeld. Voel me wat boos. Vergeven is vandaag ter herinnering gebracht. Dus dankbaar zijn voor de tijd die ik gehad heb. En straks verder gaan.
Maandag avond ,te vermoeid en te ziek om verder te bidden. Nu zijn we Dinsdag.Toch heb ik vruchten gehad van het gebed. Als ik denk aan wat mijn ouders voor mij hebben gedaan word ik stil en dankbaar. Dan denk ik aan mijn echtgenoot , kinderen , vrienden , dokters en zo kan je dan aan vele mensen denken. Het geeft een dankbaar gevoel.
Mensen die je lief hebt kun je snel vergeven. Ook dat geeft een fijn gevoel. Dat ik niet meer vol boosheid zit. Dit door er over na te denken. Heer vergeef me de dagen dat de boosheid mijn hard en harteloos maakt. Uw liefde is mijn voorbeeld. Ja Heer leer me met Uw ogen kijken naar de mensen die ik veroordeel of beoordeel. Laat me aan Uw woorden denken ‘oordeel niet en je zult niet veroordeelt worden.
Dank U heer voor deze tijd samen.

marlo schreef op 1 maart 2016 om 19:30

Wie bepaalt er wat er wel of niet mag op zondag? Het lijkt of op dit moment alles maar is toegestaan. Ik denk dat we vooral moeten kijken of we vanuit liefde dingen doen of omdat we vinden dat het zo hoort of zo moet. Ik blijf het lastig vinden. De volle agenda – ook op zondagen. De tijd vinden om stil te zijn bij God – niet alleen op zondagen maar ook op gewone dagen – zoals nu in de 40 dagentijd. Stil worden bij het denken over Zijn Liefde.
God wilt U mij blijven bijstaan, mij laten stil staan bij U zodat U mij kan blijven vinden. Dank U. voor uw eeuwig aanwezige liefde.

Anke schreef op 1 maart 2016 om 19:04

ik word geraakt door de liefde van Jezus. Ook de totale vrijheid om recht te spreken tegen wetticisme.
Ik bid dat ik deze wonderen mee mag maken en de aanraking van Jezus voor jongeren waar ik mee werk. Dat zij Hem mogen aanraken en ontmoeten. Heer zegen hen U kent hun namen. U weet wat ieder nodig heeft. Dank U dat U een schuilplaats bent.

paul schreef op 1 maart 2016 om 18:56

Weet niet of een vijgenboom ” normaal “gemakkelijk vijgen aflevert. Deze dus niet. Ervaar de boodschap om geduld te hebben met ons, kinderen Gods.. Ook tijdens perioden van stilstaan, dorheid: een chronische ziekte, vluchtelingengebeuren………..Jezus spreekt over het volharden van de wijngaardenier: die ziet nog groeimogelijkheden………er is nog hoop………..ergens las ik in de Bijbel in verband met de Geest: die waait waar Hij wil

lilian schreef op 1 maart 2016 om 15:57

heer ik dank U , dat U mij zo dikwijls vergeven hebt voor mijn fouten en tekorten. In de moeilijke momenten was U mij nabij. Ik kan altijd bij U terecht.

paul schreef op 1 maart 2016 om 15:49

Ervaar mezelf als Jezus die de vrouw tegemoet gaat: hij richt zich tot haar, bukt zich, gaat eventueel gehurkt voor haar zitten om op haar ooghoogte contact te leggen. Raakt haar aan ( lijfelijk contact ). Vraagt naar haar pijn. Mss ben ik, Jezus in het verhaal, de eerste die haar ” au serieux ) neemt.
De leider is een arrogante betweter: hij waant zich beter, want hij heeft ” gestudeerd “, de tora. Het type van de noatabele in elke gemeenschap……….het kleine groepje dominanten.
Jezus heeft me al heel vaak ver” wonderd “………en hopelijk zal de geest me nog meer leiden naar Jezus

Lilly schreef op 1 maart 2016 om 11:58

Hier toont Jezus ons , dat Hij werkelijk Heer van de Sabbat is , en niet de leiders van de synagoge ! Hij drijft een duivel uit en bevrijdt deze arme vrouw van een groot lijden [ want dat is het ] De heer toont zijn compassie met ons en deze vrouw , die natuurlijk niet anders kon ,dan de Heer uiterst dankbaar zijn en dat ook toonde [ gebeurt ook niet altijd] .
Natuurlijk waren de leiders van de synagoge jaloers en ergerden zij zich , want er werd aan hun autoriteit geknaagd ,en dat dat is niet fijn !
DE Heer toont ons ,dat de sabbat meer is dan zo maar een rustdag , maar dat doet Hij ook elders in het evangelie [ aren eten op de sabbat , het kalf uit de put halen ] .
IN ieder geval werd op deze dag de Heer op een buitengewone wijze geëerd en ook al was het in de ogen van de mensen niet juist , ook toegepast ! Laten wij dit voorbeeld navolgen !
LiLLy

Luís Weel schreef op 1 maart 2016 om 11:47

Weinig herinner ik me van preken en vermaningen. Maar nooit zal ik de preek van onze pastoor vergeten toen ik nog maar een jaar of zeven oud was. Hij gaf vanaf de preekstoel toestemming aan de boeren om op een zonnige zondag het hooi binnen te halen, als het dreigde te gaan regenen. Wat zijn de tijden veranderd… Over zo iets zal niemand zich nu nog druk maken. Zondagsrust lijkt in het moderne leven meer op zondagsonrust.
Twee momenten in de evangelietekst blijven me bij:
Jezus riep de vrouw bij zich en raakte haar aan. Zijn voelbare handoplegging en zijn mededogen deed wonderen…
Er komt natuurlijk onmiddellijk kritiek op het onorthodox handelen van Jezus. Wetten moeten er zijn om vrij te maken en niet om slaaf te worden.
Wie goed doet, wie goed ontmoet, zegt het spreekwoord.
Heer, help me om uw houding van liefdevolle toenadering elk moment opnieuw in praktijk te brengen.

Lutgarde schreef op 1 maart 2016 om 09:22

De kromgebogen vrouw ZIET Jezus. Dat wordt haar redding. Wie Hem zoekt/ziet met de ogen van het hart, komt niet bedrogen uit. Wat anderen er ook van denken. In dit verhaal gaat het niet om wetten, hoe absurd, moet Jezus gedacht hebben! Wat kunnen mensen bekrompen zijn. Hier is een mens in nood en ik kan er iets aan doen. Wie, in godsnaam, houdt mij tegen? Jezus is de man die mij ontroert.

Birgitta m schreef op 1 maart 2016 om 00:22

Lieve Jezus, als ik met uw ogen naar de mensen kijk..met uw eindeloos geduldige Liefde, dan wordt de wereld mooier, dan komt uw vrede en uw Liefde in mijn hart. Dank U JEZUS. Wilt U de examens van Rf zegenen morgen? Dankuwel. Zegen deze nacht houd met uw engelen over ons de wacht. Lieve beschermengel van mij wilt U voor mij bidden als ik tekortschiet? Danku.♡

claire schreef op 29 februari 2016 om 23:47

GOD… GIJ hebt aandacht voor mij …GIJ zorgt voor mij…
GIJ hebt geduld met mij…
mijn verlangen: barmhartig worden zoals GIJ…
HEER ontferm u ,heer ontferm u , heer ontferm u …

Margaret schreef op 29 februari 2016 om 22:56

Open staan om het geschenk van de liefde van mijn heer te ontvangen moet ik still woorden. Dabij hoort ook het loslassen van angst and zorgen om gezondheit, pain , alles wat mij verontrust. Liefdevolle heer graag will ik mij aan U liedfe overgeven. Geef my die kracht ertoe.

Zr. A. Holzken. schreef op 29 februari 2016 om 21:27

In gebed worden mijn gods verlangen EEN maar daarin dan voel ik dan ook hoe kwetsbaar ik ben en in die kwestbaarheid ontvang ik dan ook zijn geschenk van zijn liefde.
Ik verlang dat ik zachter word in het vergeven. Jaren lang heb ik mensen gehaat door het gebed in het gesprek met God ben ik nu wel zachter geworden maar in het vergeven niet maar toch in mjjn treffen met die persoon of er niets gebeurd was. Boosheid en verdriet maakt het vergeven nog altijd moeilijk tussen ons. Ook het advies van mijn begeleider met haar niet in gesprek te gaan. hoe kijkt God na die mensen? ik zou best met andere ogen willen kijken zoals God het wil milder en zachter maar het ontbreekt me aan inzicht hoe dit te doen. Innerlijk wil ik dat wel maar moeilijk om de eerste stap te zetten God heeft veel geduld met mij dat betekend nog altijd een kans te krijgen om vergeving.

Lieve schreef op 29 februari 2016 om 21:06

Verrassend voor mij was de vraag of suggestie dat bepaalde fragment over de genezing van de kromgebogen vrouw me zo concreet mogelijk voor te stellen. Niet die soort van opgave zelf, maar dat het zich afspeelt binnen in een synagoge. Waar bevond zich Jezus dan? Vooraan of gewoon tussen de biddende mensen? Zou ik als vrouw daar gewoon tussen mogen staan? In onze eigen tijd zou een gelovige joodse vrouw in een synagoge zich op de eerste verdieping moeten ophouden en toekijken door een soort traliehek. Ver van Jezus dus. Misschien maakten de farizeeën zich vooral boos op die kromgegroeide vrouw omdat ze daar tussen de mannen liep. Misschien zag ze niet eens waar ze liep, omdat haar ogen diep naar de grond gericht waren. Het was ook Jezus die haar zag en riep en genas. Misschien dat mijn persoonlijke keuze voor een rol in dit verhaal best die van de gehandikapte vrouw zou zijn.

marlo schreef op 29 februari 2016 om 20:42

Vergeven is niet altijd makkelijk. Soms lijkt het meer op goedpraten of gedogen. Ik vind het vaak nog moeilijker om mezelf te vergeven dat ik niet kon liefhebben, niet kon zijn wie ik zou moeten zijn. Gelukkig heb ik mogen leren dat God altijd wel vergeeft en altijd weer zijn liefdevolle blik op ons richt. God wilt U mij helpen ook met liefdevolle ogen te kijken naar anderen en naar mezelf. Dank U voor Uw liefde en het biddend bij U mogen stilstaan.

Elly van der Gulik schreef op 29 februari 2016 om 20:10

Vergeven is iets goddelijks. Heb je moeite om iets te vergeven,
dan helpt het om je er in te verdiepen, hoe God er tegenover staat.

Doke schreef op 29 februari 2016 om 19:35

Voor jaren gebogen zijn en genezen worden door geloof.
Velen van ons gaan gebukt onder heel andere omstandigheden dan deze vrouw die (door rheuma??) gebogen liep.Maar ze werd recht van lijf omdat ze geloofde in de woorden die Jezus sprak. Ook ik loop krom door de gedachten en zorg die me niet los laten. Jaren van onzekerheid die me krom doen lopen. Krom in gedachten die niet zuiver zijn voor goede oplossingen. Als dit maar kon veranderen zou ik ook weer rechtop kunnen staan en lopen
Dank U goede Vader voor die eindeloze en geduldige liefde die me op de been houden.Met meer geloof en inzet zal ik voor goed “mijn kromme houding” kunnen laten varen. Sta mij daartoe bij.Amen

Lutgarde schreef op 29 februari 2016 om 18:46

vergeven….dat heb ik al vaker gedaan. Tweemaal zelfs, als de ander fout zat, heb ik toch maar excuses aangeboden. Voor 2 redenen : omdat ik van kleinsaf van mijn moeder te horen kreeg: iemand moet de slimste zijn! En omdat God er mij toe aanspoort. Maar misschien is er nog een 3 de
reden: ik voel me bevrijd!
Sommige mensen kunnen het niet! Ja, ’t is straf, maar voor hen moeten we bidden.

Luís Weel schreef op 29 februari 2016 om 17:09

Petrus is heel reëel: 7 keer vergeven, Dan is het wel mooi geweest. Ik vraag me vaak af: ben ik in staat om te vergeven en hoeveel keer? Er is een spreekwoord dat zegt: “Vergeven dat is nog wel te doen, maar vergeten wat iemand misdaan heeft tegen mij, is niet zo gemakkelijk!” Eerlijk gezegd weet ik niet precies wat vergeving is. Vraag me altijd af wat die zin van het Onze Vader betekent: “Vergeef ons onze schulden, zoals ook wij aan anderen hun schuld vergeven” Dat biddend, vraag ik me steeds af: ben ik werkelijk in staat om te vergeven?… Ik weet het niet. “Zoals ook wij….”, op wie heeft dit betrekking? Op mij, of ons mensen, of slaan deze woorden op God zelf, die zo vaak in de Schrift als “wij” aangesproken wordt?
Voor mezelf weet ik één ding zeker: er is veel fout gegaan in mijn leven en ik heb vergeving nodig, maar wie zal het me echt vergeven? De liefdevolle blik en aanwezigheid van Hem, die me neemt zoals ik ben ligt maar al te vaak ver van mijn ervaringsveld.

lilian schreef op 29 februari 2016 om 17:01

Een kans geven, dat geeft God mij ook. Ik moet bekennen dat mij ik vorig jaar zo diep gekwetst werd door iemand die ik dacht heel goed te kennen. Ik was voor deze persoon alles wat vies en vuil was en werd zelf voor een witte neger uitgemaakt. Het heeft mij zo erg bezeerd dat ik van deze persoon afstand genomen heb, Van vergeving was er bij geen sprake. Door gebed kreeg ik kracht en besefte ik ook dat ik ruimte moet maken om te vergeven. makkelijk was het niet.Maar ik ben dankbaar voor de rust die het mij bracht, zodat ik kon vergeven. Vader ik dank U voor uw hulp in deze moeilijke periode.

Lilly schreef op 29 februari 2016 om 14:13

Mensen die je makkelijk vergeeft , zijn zij ,waarvan je houdt . Als je hier moeite mee hebt kan dat 2 redenen hebben : 1 een natuurlijke antipathie , 2 ze hebben je buitengewoon ernstig gekwetst . Dat zijn heel natuurlijke en geldige redenen .
, Maar wat de Lieve Heer van ons vraagt en zelf doet is soms buitengewoon moeilijk . Des te grootser als het je toch lukt , al heeft dit soms ook wel enige tijd nodig !
Maar in ieder geval kunnen we wel bidden , dat moet en hoeft niet zoveel te kosten . Hopelijk ,dat het na verloop van tijd zijn vruchten afwerpt ! Ook daarvoor kunnen en moeten wij bidden !
Lilly

Johan schreef op 29 februari 2016 om 08:09

Heel goede en heel Heilige Drievuldigheid, heel veel dank omdat Jij echt houdt van personen en kerken die Jouw woorden spreken

claire schreef op 28 februari 2016 om 23:56

god kijkt naar mij… hij houdt zielsveel van mij…
hij heeft aandacht, zorg en geduld voor mij …
hij wil mij leren wat BARMHARTIGHEID is…
ik wil het heelgraag leren lieve god

L.K. schreef op 28 februari 2016 om 23:24

Herr, …hoe jij mij in de laatste tijd deed groeien? Je leerde mij te bidden voor anderen. En wanneer ik dat doe dan hoef ik niet meer te bidden omwille van mijzelf. Want door voor anderen te bidden, word ik al beter, ik voel me gelukkig en tevreden!

birgitta m schreef op 28 februari 2016 om 23:15

Lieve Jezus en Maria, ik trek me terug en ik bid;
maak mij ontvankelijk voor U
Voor uw Liefde
Laat mij als een kind
vertrouwen op uw onvoorwaardelijke Liefde
Laat mij als een volwassene
deze Liefde doorgeven aan anderen
opdat zij genezen
van hun pijn en verdriet
door uw Vrede en Liefde
Amen

Johan M. schreef op 28 februari 2016 om 22:33

Ik lees hier als puber, want ik ben hier pas aangesloten, mooie teksten.
Graag geef ik het volgende mee.
Augustinus en anderen hebben hele bewogen levens gehad en werden toch uitverkoren.
Ik kan er mij een (klein) beetje in terugvinden.
Weet echter dit: wat vandaag duisternis lijkt kan zich plots door een voorval omkeren en krijg je onherroepelijk een vreugdegevoel die opstijgt van uit de buik naar je hart toe.
Een ogenschijnlijke afstraffing, tegenspoed, KàN een zegen zijn, een latente zegen door God gegeven om je te beschermen…
Dit KàN je maar beseffen door zich over te geven en in de stilte van je hart biddend vragen aan je Schepper die alles voor je gemaakt heeft en jij gebruiken, mag.
Steeds dankend door bemiddeling van Zijn Zoon Jezus Christus, die voor ons de heiland, redder en Verlosser is.
Blijf moedig en vraag om sterkte in je gebed, voortdurend. Men mag zelfs aanspraak maken op je geboorterecht.
God zal je door zijn Heilige Geest inzichten geven die je hart kan her-vormen.
Vreugde zal NooiT uitblijven. – Vertrouw er op en schep moed.

Len schreef op 28 februari 2016 om 21:43

Ik verlangde zo om vrucht te dragen. Daar heb ik het altijd moeilijk mee gehad. Tot Jezus daar zelf antwoord op gaf lang een broer in Christus. Graag deel ik dit mee omdat ik altijd dacht dat vrucht dragen van mijn werken afhing.
Je verlangt naar vrucht maar jij Bent Mijn Vrucht mijn geliefde dochter.
Vruchten zijn geen werken maar Zijn.
Kom maar in Mijn Liefde en drink.
Kom tot rust in Mijn Liefde en geniet.
Drink tot je genoeg hebt en kom zo vaak je wilt.
Jij bent al mijn geliefde dochter. Je bent mooi zoals je bent.
Kom tot rust in Mijn Liefde en laat je beminnen door Mijn Liefde.
Vrucht dragen is niks anders dan Mijn Liefde stralen.
Ja, Hij in mij ,door mij en met mij , hoe kon ik dit vergeten? het maakt mij zo gelukkig. Door Hem ,met Hem en in Hem zal Uw naam geprezen zijn , Heer onze God Almachtige Vader in de eenheid van de Heilige Geest

Anja schreef op 28 februari 2016 om 19:49

Gebed
is niet te zeggen in een vers of in een woord
is niet te zingen in een psalm of in een lied
je voelt gewoon op zekere dag dat hij je hoort
je merkt gewoon opeens dat hij je ziet

Johan M. schreef op 28 februari 2016 om 18:38

Het is goed, aandacht opgedrongen te krijgen tot het bidden in deze voor ons drukke wereld… denken we toch.
Kolossenzen 2:8 wijst er ons ook op. – Want het beeld van de gehele wereld blijft voortdurend veranderen.
Wie Mattéüs 24 eens wil nalezen en erover nadenkt, begrijpt wat er gaande is en wat op ons afkomt.
Wat we vandaag meemaken zijn het begin van weeën. – Zo zei Jezus het, tot ons.

lisette schreef op 28 februari 2016 om 18:31

Even moeilijk om nu dit bezinningsmoment de liefdevolle blik te voelen van Jezus de zoon van onze Vader. Om de stilte op te zoeken moet ik andere huisgenoten weg sturen. Dit geeft me een dubbel gevoel. Nu even stoppen en gaan zorgen voor de kinderen.

De kinderen zijn weer naar huis. Ik heb het lied beluisterd.
Wek mijn zachtheid weer,
geef mij terug de ogen van een kind.
Dat ik zie wat is
en mij toevertrouw
en het licht niet haat …

(Huub Oosterhuis – Laat mij maar zingen II, CD 4, nr. 1)
Dan denk ik aan wat ik deze morgen geschreven heb. Zonder het lied te horen toch het zelfde gevoeld. Het is fijn om het in een lied te horen. Geeft me een raar gevoel. Is dat toeval? Of ziet de Heer mijn zoeken?
Ik probeer Gods liefde te voelen. Maar het lukt niet echt. Ook ik probeer telkens mijn hand uit te steken naar mensen. Misschien ben ik het die hun handen niet wil ontvangen. Heer ik weet het niet meer. Ik zie scheidingen bij vrienden. Ruzies in de families. Oorlog, armoede. En wat doe ik er aan. Niets. Adamo zingt er een mooi lied over l’amour na jamais tord. Chanter chanter l’amour chanter. Tot de andere mee zingen. Meer kan hij niet. Zingt Adamo. Wat kan ik Heer?
Door het boek te lezen van Franciscus en door de stilte dagen heb ik ondervonden dat stilte en wandelen rust geeft. Me voorbereiden voor het gebed zo als jullie ook schrijven. Al wandelend, dacht waarom ik waarom niet zo als vroeger. Zo als het in de bijbel staat. De wet was duidelijk. Dat heeft me weer tot het gebed gebracht. Wat zou ik terug als een kind willen vertrouwen op de Heer. Het lied zegt het mooier. Laat me zien wat is en mij toevertrouw en het licht niet haat.
Maar ik herken me ook in verschillende evangelieteksten. vinden we verhalen over de manier waarop Jezus naar mensen kijkt. Als de mensenmenigte Hem al opwacht op een plaats waar Hij met zijn leerlingen wil uitrusten, voelt Hij medelijden met hen, omdat ze lijken op schapen zonder Herder. Hij stuurt de mensen niet weg, maar gaat verder met zijn onderricht (Mc 6, 30-34). Hij ziet mensen die gebukt gaan onder hun leven (kromgebogen vrouw, Lc 13, 10-13). Mensen die niet voor- of achteruit kunnen (Betzata, Joh 5, 1-9). Mensen die hun toekomst verloren lijken te hebben (de weduwe van Naïn, Lc 7, 11- 15). Mensen die goed willen leven, maar terugschrikken voor de consequenties (rijke “jongeling”, Mc 10, 17—22). Mensen die Hem graag willen ontmoeten, maar zich uit schaamte verstoppen (Zacheüs, Lc 19, 1-6). Naar al deze mensen kijkt Jezus met barmhartigheid en liefde. Hij neemt hun onvermogen voor lief. Hij geeft hun toekomst. Zo geeft Hij ook mij toekomst en uitzicht. Deze tekst is zo herkenbaar voor mij. Toch heer wil je me uw liefde geven. Dank U Heer. Dit is weer zo herkenbaar voor mij.
Kan ik daardoor het licht niet zie?. Verberg ik me want inderdaad ik schaam me als ik bid. Of ben ik meer de rijke jongen? Dat ook denk ik. Ik voel me echt een schaap zonder herder. . Toch wil de heer me Zijn liefde geven. Dank U Heer. Ook dank voor de begeleiding..
Nu voel ik me wat rustiger, Heer wek mijn zachtheid weer, geef me de ogen van een kind.

marlo schreef op 28 februari 2016 om 18:26

God, wilt U mij bijstaan bij het groeien en bloeien. Soms is het zo koud in mij en mis ik het vertrouwen in alles wat er is. Laat mij niet vergeten dat Uw liefde er altijd is – ook als ik het nog niet kan zien. Dank U dat ik mag blijven bidden en mag blijven zingen van Uw liefde.

Monique schreef op 28 februari 2016 om 18:24

Dank U voor het geestelijk voedsel dat ik iedere dag mag ontvangen. Iedere avond opnieuw een moment om naar uit te kijken en te delen met broeders en zusters op afstand maar toch dichtbij. Heer Uw woord is een lamp voor mijn voet en een licht op mijn pad

Luís Weel schreef op 28 februari 2016 om 17:54

Vandaag nam ik de tijd om enkele liederen van Huub Oosterhuis te horen en de betekenis te laten doordringen. Ik dacht terug aan de boeren in het kurkdroge Noordoosten van Brazilië. Als de regen aanstaande is, wordt het land zaai klaar gemaakt. Na de eerste regens wordt er gezaaid. Het vliegt de grond uit. Dan komt de zon met volle kracht en alles sterft af. Soms wordt dit ritueel verschillende keren herhaald in de hoop dat de regen doorzet en tot de gunstige tijd om te zaaien voorbij is. Ook als alles mislukt, ooit zal het goed komen. Het leven een kans geven. Door de aanwezigheid van de levende, is er altijd hoop dat het goed zal komen, zelfs als je het niet meer ziet zitten.
“Heer, ;laat uw liefde, uw genade, barmhartigheid en geduld met mij bezit nemen van mijn hart. Dat heb ik nodig in de dorheid van mijn bestaan.

Zr.Jeanne HOLzken schreef op 28 februari 2016 om 17:18

IK voelde me vandaag als de vijgeboom die lang dor is geweest van onvruchtbaar naar en weer de kans krijgt opnieuw te mogen bloeien en vruchtbaar te worden. Ik laat god de kans geven mij nu wat extra zorg en liefde te geven. IK laat het toe die liefdevolle blik van Jezus die mij zoveel vertrouwen geeft. ELkaar liefhebben: het zou eenvoudig moeten zijn als ik dat zou toelaten het zou me voeden als andere aan wie ik het zou willen geven het ook zou toelaten. Vandaag spreek ik gemakkelijk met U en dank U voor iets wat ik voel en niet kan benoemen IK dank U voor zoveel liefde en zorg aan mij besteed.

Cathleen schreef op 28 februari 2016 om 16:37

Dank u wel Vader dat u voor mij zorgt en dat u geduld met me heeft.

lilian schreef op 28 februari 2016 om 15:39

Jezus geeft ons een nieuw gebod. vruchtbaar zijn, elkaar liefhebben. Barmhartigheid betrachten hoe moeilijk het ook is. Hij besteed aandacht en zorg aan mij, zodat ik barmhartigheid toelaat, en open mag voor de ander. ik zie zijn liefdevolle blik die naar mij kijkt en mij kracht geeft Dank U Heer voor uw goedheid.

Marianne Johanna schreef op 28 februari 2016 om 15:36

Vrucht dragen… ja, dat heb ik geleerd… met kleine stapjes van liefde. Toen ik enkele jaren geleden tot geloof kwam, begon ik me dagelijks te voeden met het Woord van God, me te laven aan Zijn Aanwezigheid, bij Hem te verwijlen. En al gauw besefte ik dat ik nooit meer zonder Hem kon. Jezus is het ware levensbrood, Hij is mijn ware levensbron.

Liefdevol en genadig is de Heer, lezen we vandaag in de Schrift (ps 103, 8a); Hij zal er altijd voor ons zijn (Ex 3, 14c). Wat ik geleerd heb is dat niemand van ons werkelijk vrucht kan dragen zonder de Heer te kennen. Alles kunnen we bij Hem neerleggen. Maar ik waak er ook vooral over om allereerst zelf te geven en te danken. Want uit de dagelijkse Schriftlezing vloeien als vanzelf het gebed en de barmhartigheid voort.

En door zo te doen heb ik gezien dat God werkelijk redt.