Gastenboek

marlo schreef op 9 maart 2016 om 19:22

Een feestmaal – durf ik wel mee te genieten? De sluier geeft me veiligheid – ik hoef niet te zien wat me zou kunnen raken EN ik word zelf niet gezien. Toch nodigt de tekst uit toe te laten dat de sluier weggehaald wordt. God haalt niet alleen de sluier weg maar begeleidt liefdevol mijn aarzelend meedoen met het feest. Dank u God voor zoveel liefde. Dank U voor alles wat er is en wat ik mag zien en waar ik mag delen in Uw eindeloze liefde. Dank U.

paul schreef op 9 maart 2016 om 19:01

God schenkt geborgenheid, veiligheid in het alleen zijn in mijn geloofsvijandige omgeving.
Hij is ” barm ” hartig en ” warm” hartig “. Bij Hem kom ik thuis, ik mag er blijven eten vandaag en alle dagen in mijn leven.

lilian schreef op 9 maart 2016 om 17:28

De Heer richt voor ons een feestmaal aan en nodigt ons uit aan zijn tafel. Dat betekent voor mij dat Hij ons zijn liefde en barmhartigheid schenkt. Hij neemt weg de sluier die mij bedekt en geeft mijn zijn licht. Ik zoek naar Hem in moeilijke momenten en laat Hem toe in mij leven .Heer wees mij nabij als het moeilijk is, en geef mij kracht.

Lilly schreef op 9 maart 2016 om 13:45

Op deze berg , een berg is per definitie een plaats van een Godsontmoeting . IK hoop ,dat ik dan eens gekend zal worden ,zoals ik werkelijk ben , en mijn goede oprechte bedoelingen niet verkeerd worden uitgelegd . Dat feestmaal is natuurlijk overdrachtelijk bedoeld , maar als de sluier verscheurd zal worden , zal al het verdriet vergeten zijn en tranen gedroogd worden . Een heerlijk vooruitzicht ,en ik hoop oprecht ,dat dit voor mij eens werkelijkheid mag worden ! Momenteel zit ik nog midden in een sluier van verdriet , maar ik bid tot de Lieve Heer en zijn Moeder voor troost en kracht ! Amen
Lilly

agnes erkelbout schreef op 9 maart 2016 om 11:19

Eerst en vooral wil ik mijn dankbaarheid betuigen voor deze retraite. Ik kan het nog niet goed in de stilte bij God vertoeven. Misschien lukt dat wel nooit. Toch is er iets aan het verschuiven in mij. Mijn vverlangen is groot naar een verbinding met de eindeloze Liefde van het Goddelijk Wezen: Ik begin in te zien dat ik niets doe, concreet, om Hem in het middelpunt van mijn leven te zetten. Ik leef met de leer van Jezus in mijn bagage, maar het is niet levend: Dit inzicht is belangrijk nu Dank omdat ik dit mocht delen.

Yolanda Klooster schreef op 9 maart 2016 om 10:43

Ik heb de reacties van medemensen gelezen en ben dankbaar voor hun uitleg dat heeft me verder geholpen

Yolanda Klooster schreef op 9 maart 2016 om 10:35

Ik kan de context van deze tekst niet vatten

Alie Luken schreef op 9 maart 2016 om 10:02

“Op deze berg…..”, de berg is de plaats van de Godsontmoeting. “De berg”, daar moet ik moeite voor doen om er te komen. Ik moet ruimte scheppen, stil worden en mijn dagelijkse besognes los laten. Maar als ik “boven” ben
“richt Hij een feestmaal aan”: het wordt mij licht om het hart, onrust en negatieve gedachten verdwijnen. Er is een stille vreugde. Dat is het feestmaal en dat kan alleen maar gedeeld worden. Op deze berg “verscheurt Hij de sluier”. De sluier van onrust en van somber omfloerste gedachten die mij van Hem verwijderd houden.

Anke schreef op 9 maart 2016 om 09:51

geraakt door het lied ‘https://m.youtube.com/watch?v=VKvCpAFcjl8
You are a good good Father…

Lida schreef op 9 maart 2016 om 09:03

Vandaag kies ik er weer opnieuw voor om onder Uw blik te wandelen Heer. Uw blik van liefde en goedkeuring en barmhartigheid.

Alle andere blikken wijs ik af.

Lida schreef op 9 maart 2016 om 09:00

Marjolein, het ging mij net zo, maar ik zag het opeens, het moet hoofdstuk 25 zijn en niet 26. Vers 6-7 is goed.

birgitta m schreef op 9 maart 2016 om 01:27

Lieve Jezus, U bent voor ons allen gestorven
maar er was bijna niemand bij U aanwezig
onder het kruis
U gaf bloed en water
aan de pasgeboren kerk
Help ons ons over te geven aan U
Dank u Maria, dat U bij Hem was
blijf ook ons nabij
Ik wijd mijzelf en mijn gezin aan u toe
Jezus, wees de Koning van mijn hart
laat mij niet klagen
nu U mij snoeit
ontferm U over allen
die anderen kwaad doen
Lieve Johannes
ook zo trouw onder het kruis
bidt voor ons
dat ook wij trouw blijven
en zijn barmhartigheid doorgeven
Ik voel weer wat vreugde
om zijn liefdevolle blik
de nacht trekt op
de zon breekt door
de regenboog
langs de hemel
Wat ik wil van deze tijd?
Uw woord ontvangen in mijn hart
een blijde zondaar zijn
dank U Heer voor al uw gaven
die ik niet verdien
Amen

Doke schreef op 9 maart 2016 om 00:09

Een maaltijd wordt bereid. En we zijn allen uitgenodigd. Zoveel spijs en goede drank.
Ja vaak wel zit ik heel ver af van alles wat er geboden wordt. De uitnodiging :zoals meedoen aan de 40dagen retraite, meedoen aan een actie om armen te helpen aan voedsel, taken vervullen in de kerk. Activitieten die door de kerk worden georganiseerd. Allemaal uitnodigingen om mee te doen aan wat God biedt Dat zijn de vette spijzen en belegen wijn die ons worden aangeboden!!! Ik moet het alleen maar herkennen en de uitnodiging accepteren die mij geboden wordt Zo kan ik weer dichterbij onze Heer vertoeven..

Luís Weel schreef op 8 maart 2016 om 23:35

Het mooiste gebed is voor mij het Onze Vader. Het eerste deel gaat over verbondenheid met Hem en de komst van zijn Rijk op aarde en in de hemel. Het tweede gedeelte gaat over ons dagelijks leven: honger, vergeving, en weerstand tegen de bekoringen van het leven en verlossing van het kwaad.
Als we ons niet lichamelijk voeden, verslappen we en worden ziek. Als we de geestelijke honger niet serieus nemen, wordt het bestaan troosteloos en hoe makkelijk wend ik me soms niet af van het geestelijke, waardoor er vaak troosteloosheid in mijn leven komt.
Terugkijkend en mediterend over mijn leven besef ik vandaag, hoe gezegend ik ben geweest alle dagen van mijn leven en nog meer hoe ik altijd in mijn leven omgeven ben door weldaden die, weet ik veel, te danken heb aan Hem die me bijgestaan heeft en door veel moeilijkheden, gevaren en dodelijke tegenslagen heeft geholpen. Daarom zing ik vanavond die mooie psalm: “Want mijn herder is de Heer, nooit heeft het mij iets ontbroken”
Helaas weet ik maar al te goed dat er van goede voornemens in de praktijk vaak weinig terechtkomt, maar toch..ik wil proberen in meditatie en gebed meer tijd vrij te maken om de Vader te bedanken, die altijd zo barmhartig is geweest voor mij en behoed heeft alle dagen tot nu toe.

Geert schreef op 8 maart 2016 om 22:43

Al mijn zonden, al mijn zorgen,
neem ik mee naar de rivier.
Heer, vergeef mij en genees mij.
Vader, kom, ontmoet mij hier.

Want dit water brengt nieuw leven
en verfrist mij elke dag.
’t Is een stroom van uw genade,
waar ‘k U steeds ontmoeten mag.

Dank u Heer dat ik elke dag bij U mag komen, want U bent de bron van levend water.

Marjolein schreef op 8 maart 2016 om 21:01

Jesaja 26, 6-7. Ik vind. De voeten van de armen, de stappen van de geringen lopen eroverheen. Het pad van de vrome mens is effen: U baant een rechte weg voor hem. Wat doe ik fout?

E.M. schreef op 8 maart 2016 om 18:13

Als wij niet iedere dag eten is dat niet goed voor ons lichaam , zo ook wij niet dagelijks eten van Jezus woorden en daden ,zijn wij ook geestelijk dor en uitgeblust . en zijn wij als de vijgen boom zonder vruchten .
Drink en eet Jezus kosbaar voedsel dan zijn wij in zijn nabijheid nu en altijd .
Heer wijs ons Uw wegen te blijven gaan ,Amen

lilian schreef op 8 maart 2016 om 17:09

De Heer die medelijden heeft met ons die van verre komen. Hij heeft zorg voor ons en laat zien dat Gods zijn geestelijke voedsel is. Van verre komen is voor mij Hem ontmoeten. Hij ziet mijn geestelijk honger en helpt mij zodat ik niet zal bezwijken. Zijn genade en zijn goedheid is voor ons allen bestemd. Heer ik dank U voor uw goedheid.

lisette schreef op 8 maart 2016 om 16:00

Als kind altijd opgevoed met het geloof. Dus in mijn schoot gekregen. God is altijd wel ergens aanwezig in mijn leven. Maar tot Jezus of God naderen is telkens weer op een toevallige wijze of door hem zelf te zoeken. Deze retraite is voor mij een beetje van ver komen. Er is veel afleiding, het werk,de hobby’s en de TV. Om tijd te maken voor het gebed heb ik het dit jaar moeilijker. Toch met momenten voel ik me nader bij God. Het verhaal van de verloren zoon. Heeft me doen beseffen hoe veel mensen me helpen. Hoe dikwijls ik tot onze Vader te rade ga. Hij is inderdaad een noodzakelijke spijs. Hij is eten om te groeien. Ook ben ik deze retraite bewuster geworden dat Hij mijn honger ziet. Anders gezegd Hij weet wat ik nodig heb en het ons geeft. Dat hij van me houd. Dit is een heel apart gevoel voor me, een wennen.
Wat het me doet. Ik geloof dat ik mezelf meer kan aanvaarden zo als ik ben. Zijn liefde geeft me wat zelfvertrouwen. Dat ik ook de andere beter kan aanvaarden zo als ze zijn. Het geeft me rust te weten dat het ONZE VADER IS. Dus niet ik moet het allemaal doen. Hij zorgt voor ons allen.
Welke honger heb ik. Mijn grootste honger is liefde. Wie de liefde niet heeft heeft niets. Heer leer me liefhebben , meer liefhebben dan zelf bemind te worden. Dit zijn woorden van Franciscus. En wat zijn ze mooi. Dank Heer om Uw voedsel om Uw zorgen om ons. Heer blijf me nabij. Amen.

Lilly schreef op 8 maart 2016 om 11:20

IK weet ,dat de Lieve heer mij nooit in de steek zal laten , en daar haal ik mijn troost uit momenteel , want die heb ik hard nodig. Daar snak ik naar .Gelukkig hoefde ik niet van zo ver te komen we hebben het geloof altijd bewaard ,ook in de post – concilie jaren ,toen alles op zijn kop stond en je niet wist naar welke fatsoenlijke kerk je nog kon gaan ! Gelukkig heeft de Heer ons toen zelf de weg gewezen naar een goede kerk ,met een mooie liturgie, en daar kom ik nog steeds !
Ook dat waren jaren van beproevingen , zoals ik nu momenteel ook weer meemaak , vanmorgen zat ik weer even diep in de put , maar met de hulp van boven krabbel ik er wel weer uit !
Lilly

Luís Weel schreef op 8 maart 2016 om 00:51

Het houdt me altijd bezig: leven en getuigen dat Hij alles voor mij is. Paulus zegt; Ik leef niet, meer, het is Jezus Christus die levend is in mij. Hij zelf is het brood van het leven, de spijs die ik nodig heb. U, Heer, hebt woorden van eeuwig leven. Tot wie kan ik anders gaan?
Ik vraag U, o Heer maak mij vol van wat U bezield heeft en dat ik het uit mag dragen alle dagen van mijn leven

Doke schreef op 7 maart 2016 om 23:57

Vandaag wordt ons te eten gevraagd. Enkele dagen geleden werd ons drinken aangeboden. De Heer wil ons voeden met zijn Woord zijn lichaam en Bloed. Hij is bezorgd over ons.. En toch valt het niet altijd mee te accepteren wat hij aanbiedt. We kijken op afstand toe en profiteren niet genoeg van zijn aanwezigheid. Heer, laat mij gevoed worden door Uw Woord ,Lichaam en Bloed, dat ik deze gelegenheid niet zomaar voorbij laat gaan. Heer wees mij zondaar genadig, Amen

Birgitta m. schreef op 7 maart 2016 om 23:54

Lieve Jezus Dank U voor uw altijd durende liefde en barmhartigheid. Geef uw Vrede aan deze wereld. Giet uw Liefde in ons hart. Verlicht ons verstand met uw Inzicht. Amen

Birgitta m. schreef op 7 maart 2016 om 23:45

6 maart. Lieve Jezus ik loop iets achter op t programma ik was n weekend weg. Danku voor t fijne samenkomen met de familie. Moeder 80 jaar! Dankuwel dat zij er nog is voor ons!
Jezus…ik raak verstrikt in wantrouwen /leugen. Wilt U ons helpen? Wilt U de eerlijkheid en het vertrouwen herstellen in ons huwelijk? De Liefde? Dank U Heer. AMEN

Cathleen schreef op 7 maart 2016 om 22:51

Ik ben gisteren een noveen begonnen en heb vandaag besloten helemaal geen zoet te gebruiken tijdens de rest van de noveen. Gisteren had ik dat gelukkig ook niet gedaan. Te veel zoet is namelijk niet goed. Ik voel me gesterkt door het Bijbels verhaal van vandaag. Ik laat God, Jezus en Maria mijn “spijs” zijn.

Lieve schreef op 7 maart 2016 om 22:08

Ik moest niet van ver komen om God te vinden. Hij was er al meteen, Hij was ook zo sterk aanwezig in de opvoeding die ik kreeg en in die tijd van mijn kinderjaren en jeugd. En nog steeds. Maar er waren en zijn momenten -soms maanden of zelfs jaren- dat ik het veel minder besef of dat ik minder belang hecht aan Zijn aanwezigheid en liefde. Ik voelde me sterk betrokken en herkende me in de teksten en gebedssuggesties van vandaag. Er is zoveel weggevallen in de plaatselijke geloofspraktijk en beleving, zoveel minder toegang tot sacramenten en vieringen;;;;dat er op dat gebied echt een HONGER groeit. Toch besef ik dat er telkens op een verrassende manier in mijn leven iets opduikt waar ik kan aansluiten en meedoen. Wat dan een tijd mijn ‘honger’ stilt. Zo leerde ik in opeenvolgende perioden van mijn leven steeds weer een van de zogenaamde ‘nieuwe bewegingen’ kennen d die dan weer beter bij mijn nieuwe behoeften en honger aansloten. Er waren ook andere kennismakingen en vormen die me zomaar, ‘uit de hemel gevallen’ werden aangereikt. Ik ben daar zeer dankbaar voor en ik herken ook deze vastenmeditaties als een voedsel op een moment dat ik het sterk nodig heb.

Marjolein schreef op 7 maart 2016 om 21:31

Ik wil iets delen. Afgelopen zondag bezocht ik een kerk, waar ik normaal nooit kom. De dienst was gewijd aan Malawi. We werden geconfronteerd met gebruiken uit Malawi. Voorafgaand aan de evangelielezing kwamen twee zusters, gekleed in kledij uit Malawi, via het middenpad naar het altaar. Zij droegen een kistvorm omwikkeld met een lap uit Malawi. De priester ontknoopte de lap en hij haalde een broodkist tevoorschijn. In die kist zat de bijbel. – de spijs – . De priester wees erop, dat dit alles in Malawi gepaard gaat met heel veel vreugdevolle muziek.

marlo schreef op 7 maart 2016 om 19:11

Doen wat God van ons vraagt – Zijn liefde laten stromen over deze aarde. Als zaad mogen zijn maar ook zelf mogen genieten van het mogen bloeien. Soms kan ik alleen maar dankbaar zijn dat ik het instrument mag zijn dat Zijn liefde mag laten klinken zodat ieder het kan horen.
God wilt U mij bijstaan dat ik kan doen wat U van mij verwacht – Uw liefde laten stromen.
Dank U voor Uw altijd aanwezige en geduldige liefde – het is zo mooi hier steeds weer bewust van te mogen zijn. Dank U.

Lode schreef op 7 maart 2016 om 18:37

Heer, blijf bij ons, want het wordt avond en nacht.
Wees voor ons een godslampke in de donkere nachten.
Wij hopen op een stralende zonsopgang… eens…
wij geloven!. Amen.

E.M. schreef op 7 maart 2016 om 17:30

Laat Christus woorden in al hun rijkdom in U wonen.
Doe alles dat gene u zegt in naam van de Heer Jezus,
terwijl u God, de Vader, dankt door Hem.
In naam van de Vader Zoon en Geest .Amen

lilian schreef op 7 maart 2016 om 16:21

De wil van zijn Vader is de liefde die Hij ons geeft, dat noemt Hij zijn spijs. Het voedt het hart zoals het brood ons lichaam voedt. Hij is op zijn beurt ook spijs geworden voor ons. Zijn liefde geeft ons kracht in moeilijke tijden en wij kunnen altijd bij Hem terecht.

Bernadette schreef op 7 maart 2016 om 15:01

De pakkende getuigenis, van Jan De Cock, doet me nadenken.
De confrontatie, -van misdaad en verdriet, naar verzoening, opent de weg naar de Liefde, de Liefde van God.
Mensen, als Jan, zijn de lichtdragers van de maatschappij.
Als je zo een mensen ontmoet, lijkt het niet zo moeilijk, want je hart is er vol van.
Mensen, die stralen, werken aanstekelijk.
Je krijgt zoveel terug.
Misschien, is dit de boodschap van God, die we aan God, door Jezus in de kracht van de Geest moeten uitdragen.
Hij zal dat vuur in ons aanwakkeren, en ons op weg helpen.
Bedankt Jan

Lilly schreef op 7 maart 2016 om 13:15

Mijn spijs is het de wil van de Vader te doen . Dat is lang niet altijd makkelijk , maar kan heel moeilijk zijn . Wat de wil van de Vader is ,leer je uit de dingen die op je weg komen en zo van je gevraagd worden . Dit kan soms grote offers met zich meebrengen , maar als je handelt uit en met liefde en oprechte motieven lukt het !
En werkelijk , dit brengt ook vruchten voort en zo kan jij zelf tot spijs voor anderen worden , ook al hoef je dat soms zelf niet eens te weten !
En toch ,het geeft in realiteit veel meer bevrediging , dan wanneer je alleen maar voor jezelf en je eigen pleziertjes leeft ! Oppervlakkig !! Nee.!!!
Lillt

birgitta m schreef op 7 maart 2016 om 12:17

5 maart; Lieve Jezus ik worstel met mezelf en met U, Heel mij Heer, Help me uw vrede en vreugde weer te vinden. Spreek slechts een woord en ik zal gezond worden. Amen
.

Monique schreef op 7 maart 2016 om 09:23

Liefde is voedsel voor het hart,zoals brood voedsel is voor het lichaam.
Liefde blijft bestaan,ook na de dood van de geliefde.
Herinneringen houden de liefde in stand.
Dat is het grote verschil met het voedsel voor het lichaam.

Luís Weel schreef op 6 maart 2016 om 23:24

Ik heb begrip voor de schriftgeleerden en farizeeërs, die Jezus met een scheel oog aankijken omdat hij eet met tollenaars en slechteriken.
Ik heb begrip voor de vader en de moeder, die zich meer zorgen maken en verdriet hebben over de kinderen die ze kwijt geraakt zijn, of die ver weg zijn, dan over de kinderen die altijd bij hen zijn.
Ik heb begrip voor de oudste zoon die verbitterd is vanwege het onthaal van zijn jongste broer. Misschien dacht hij wel: straks is ook mijn deel van de erfenis naar de haaien.
Ik heb begrip voor de jongste zoon, die in al zijn ellende geen uitweg meer ziet en terug gaat om zijn vege lijf te redden. Zijn bekentenis: “Vader, ik heb gezondigd tegen u, ik ben niet waardig uw zoon te zijn, behandel me als een dagloner” Dan vraag ik me af: Zou ik ook zo’n bekentenis af kunnen leggen?
Ik vind de houding van de vader zo ontroerend: Hij verlaat het feest en gaat naar de oudste zoon die niet binnen wil komen en praat met hem.
Ik blijf nieuwsgierig naar de resultaten van het gesprek met de oudste zoon. Wat doen de woorden van zijn vader met hem? Het evangelie laat dit in het ongewisse. Het verhaal eindigt niet, er is geen slot in de zin van “En ze leefden nog lang en gelukkig….”
Dit evangelie is een bestseller bij heel veel mensen. Ze herkennen zichzelf in het verhaal en allerlei situaties die ze meegemaakt hebben. Maar dan toch blijft voor ons de uitdaging: “En hoe moet het nu verder?
We kennen het verhaal onder de titel “Verloren zoon”. Soms denk ik bij mezelf: die titel klopt niet…. Het gaat evenzeer of nog meer over de barmhartige vader, die de vooroordelen van de wetskenners doorbreekt, die achter het verloren schaap aan gaat of blij is als hij de verloren drachme terug vindt, een vader die rusteloos blijft zolang er nog geen eenheid is.
Augustinus zegt zoiets als: Mijn hart blijft onrustig, totdat het rust in God….Het zij zo….Voorlopig ben ik nog niet van mijn onrust af.

Rita Blaauw schreef op 6 maart 2016 om 23:22

Vrijdag 4 maart j.l.: “Gelukkig wie zuiver van hart zijn, want zij zullen God zien” uit de Zaligsprekingen, vers 8.
Het is een oud-testamentisch begrip, dat Jezus hier uitwerkt. Je vindt het ook in Psalm 101, 1-5 van David,Ik begrijp het als een samenvatting van de voorafgaande verzen 3 t/m 7 van Matt. 5: Jezus spreekt hier over de weg naar het Koninkrijk van de hemel.
Verlang ik ooit God te mogen zien? Laten we het bescheiden houden, want ook het Oude Testament vertelt, dat het zien van God zo machtig was, dat een mens dat niet kon aanzien en
moest sterven. Slechts een enkele profeet, heeft God in het voorbij-gaan gezien en dan nog van
achteren….We kunnen God zien en ervaren door Jezus’ogen en woorden en dat vereist zeker een
zuiver hart. Maar met veel barmhartigheid van Onze Vader, lukt het misschien om eens “het zout der aarde te zijn” en “het licht in de wereld”(Matt.5 en 13-14). Zoals Jezus zegt”Zo moet jullie licht schijnen voor de mensen, opdat ze jullie goede daden en eer bewijzen aan jullie Vader in de hemel”.
Misschien vangen we dan een glimp op van God’s heerlijkheid. Ik hoop het.
Psalm 139: Ik geloof zeker, dat God mij beter kent, dan ik mijzelf ken.
Dat is soms ook zeer troostend.
En het is liefdevol, dat ik altijd mag terugkeren naar Hem, als het weer eens mis is gegaan.
Ik ben daarvoor diep-dankbaar.

Len schreef op 6 maart 2016 om 21:59

Gelukkige zondaar zou ik haast zeggen. Niet gelukkig om de zonden en wat dat met zich meebracht , maar gelukkig om een barmhartige God ontmoet te hebben in je leven. Zijn barmhartige liefde ervaren is het beste , het mooiste wat een mensenkind kan overkomen. Zijn barmhartigheid ervaren gaat “alles ” te boven. Hij bekleed je met Zijn mantel van mededogen, vernieuwt je bruiloft . Je kan weer zingen :”Ik weet mij bemind en ik ben vol vreugde, Zijn liefde is voor mij als wijn…”Je omgeving viert mee in die zin dat zij opmerken dat er verandering in je leven is gekomen. dat zij je de opmerking geven dat je straalt.De oudere zoon leefde alle dagen in die liefde van de Vader , maar hij zag het niet , hij waardeerde die liefde niet. Die liefde was voor hem te gewoon en hij kon ze niet smaken
.4. Zoals ik ben, ontvangt Gij mij,
reinigt, vergeeft, omarmt Gij mij,
vervult, verlicht, verwarmt Gij mij-
o Lam van God ,ik kom.
Hoe mooi verwoord is dit vers. dank !

Lieve schreef op 6 maart 2016 om 21:49

De woorden ‘mijn spijs’ die Jezus gebruikt zou ik zelf nooit kiezen. Ik meen te begrijpen wat Hij bedoelt, maar mijn taalgebruik is anders. Helaas vind ik geen meer geschikt woord. Min of meer in die richting zie ik woorden als getuigenis, apostolaat, geloofsoverdracht, bemoediging …. maar geen van alle drukken ze dat begrip ‘mijn spijs’ uit. Niets in verband met voeding. Zo’n geloofsgesprek zou dus het voedsel zijn dat men zelf daardoor van de Heer krijgt en wordt meteen ook het voedsel voor de gespreksgenoot. Krachtvoedsel dus!

lisette schreef op 6 maart 2016 om 20:33

De leidraad MIJN SPIJS, BARMHARTIGHEID. Heel mooi.
Meestal vindt ik alles maar gewoon. Ons warm huis,eten, verzorging. We krijgen het van mensen. Heer laat me teruggeven aan mensen. Niet ik maar Jij in mij. Sta me nabij.

De verloren zoon. Wat wordt er tegenwoordig veel nadruk gelegd op de liefde van God. Vroeger was het meer de straf. Niet luisteren dan gingen we naar de hel. Of heb ik het toen niet zo goed begrepen? Als kind was ik braaf omdat ik naar de hemel zou mogen gaan. Deze parabel ken ik al van in de lagere school. Ik vond het toch wat onrechtvaardig. Nu als moeder en grootmoeder begrijp ik de Vader. Deze retraite heeft me meer bewust gemaakt van Gods liefde. Dat met liefde en uit liefde goed zijn een goed gevoel geeft.

Me voorstellen dat ik de zoon ben. Ik zou het heel moeilijk hebben om terug naar de Vader te gaan misschien. Al hoe wel als je weet dat er altijd met liefde op je gewacht wordt is het al heel wat gemakkelijker. Wat het me doet? Het geeft een gevoel van dankbaarheid.

Zelf heb ik ook veel barmhartigheid ontvangen , terug kansen gekregen. Deze 40 dagen tijd heeft me dat goed doen inzien. Dat alles niet zo gewoon is. Dat ik wat dankbaarder moet zijn.

Kan ik geloven dat God zo goed kan zijn? Deze retraite heeft me dit goed doen beseffen. God ik dank U om Uw liefde. Mezelf met meer liefde bekijken doet goed. Al vind ik het heel moeilijk. Ik heb de gewoonte om zo als in het mooi lied’ heb ik vandaag iemand pijn gedaan’ en denk dan aan alles wat ik verkeerd doe. Het is omdat Hij in mij is als ik iets goeds doe. Hij leert me vergeven. Hij leert me liefhebben, bemin uw naaste als u zelf. Met God zijn ogen kijken. Naar de andere en naar mezelf. Heer sta me bij Amen.

jeanne schreef op 6 maart 2016 om 19:39

Het evangelie is geschreven voor alle mensen. Wie ben ik in dit verhaal ik ben ze alle drie. De Jan van plezier
de plichtgetrouwe zoon en de barmhartige vader. IK voel me geen verloren zoon ondanks mijn fouten en gebreken die ik niet ontkennen wil weet ik toch dat ik thuis gebleven ben bij God Als oudste zoon heb ik een verantwoordelijkheidsbesef -vervulde trouw mijn plichten -ik werkte hard tot laat in de nacht en s,nachts was er geen tijd om een feestje te vieren. Nu komt Jan van plezier thuis hij heeft niets meer en speelt hij mijn lieve broer kan hij dat zomaar? maar wat doe ik met mijn broer. De vader van onze Heer laat zijn hart spreken de barmhartige vader zegt tegen mij besef de rijkdom van je eigen geluk dan kun je ook over de terug keer van je broer verheugen ik weet niet of ik als oudste zoon zou deelgenomen hebben aan het feest van Gods barmhartigheid of mokkend aan de deur zou blijven staan Ik denk als overwegende dat ik nog altijd bij de vader thuis mag zijn terwijl de andere in de vreemde nog altijd rond zwerven

lilian schreef op 6 maart 2016 om 15:41

Die verloren zoon kan ik ook zijn. Ik moet bekennen dat ik ook een periode had waar niets van het geloof wilde weten. Het was een moeilijke tijd, Maar gelukkig mocht ik de weg terug vinden. Ik was ook een verloren kind, net als de verloren zoon. De Heer is voor mij als een vader en moeder vol barmhartigheid en liefde. Hij heeft ons lief vergeeft ons. Ik dank U voor uw barmhartigheid.

Lilly schreef op 6 maart 2016 om 14:50

Als je reageert , zoals de vader in de parabel ,moet je wel heel erg veel van iemand houden ! Helaas reageren mensen i.h.a. anders . En dat maakt dit verhaal juist zo bijzonder ! Zoiets heb ik eigenlijk alleen van mijn eigen ouders meegemaakt , hoewel ik geen verloren dochter was ,maar we spoken in onze jeugd allemaal wel iets uit !
Jammer genoeg heb ik van de week met mijn eigen zuster het tegenovergestelde meegemaakt , het enige wat er nu nog opzit is bidden , er is geen gesprek mogelijk . Het zij zo , maar het is niet datgene wat ik wil of bedoel !
Lilly

lilian schreef op 6 maart 2016 om 14:34

Deze psalm heeft mij altijd ontroert. Ik was nog ongeboren maar Gij had mij al gezien. In mij was er niets voor uw ogen verborgen toen ik werd gevormd in het diepste geheim. Als ik U aanroep hoort u mij ik kan altijd bij U terecht mijn zorgen en verdriet. Ik dank U voor uw liefde Heer, Gij die mij ontzagwekkend heeft gemaakt.

Janet schreef op 6 maart 2016 om 08:30

Gerechtigheid geeft wat mensen verdienen . Barmhartigheid geeft ze meer !!

Luís Weel schreef op 5 maart 2016 om 23:45

Alles is wonderen om me heen. De zee en het land, de vissen en de dieren, de planten en de bomen, het mensenkind. Ik heb je gemaakt, zegt God, Ik heb je geweven, Ik ken je, Ik koester je, Ik zie jouw zoektocht in het leven, Ik hoor het huilen en het lachen, Ik ben bij jou altijd en overal, Mijn liefde kent geen grenzen, voor Mij ben jij het wonder dat nooit verloren zal gaan, Ik kijk naar jou uit en wil dat je bij Mij komt en blijf.
Dank U Heer dat ik iemand mag zijn voor U en voor anderen

Lieve schreef op 5 maart 2016 om 20:51

De vraag of ik al zoiets meegemaakt heb… Ja, een bepaald moment in mijn leven dat ik een ’terugkomen’ zou kunnen noemen. Maar het verschilt wel sterk van de situatie van de verloren zoon. Hij beseft duidelijk zijn hopeloze ellende, hij gaat aarzelend terug, zoekt excuses zelfs met een al dan niet voorstel erbij … maar wordt ontvangen met een allesvergetende explosie van vreugde; Gods barmhartigheid. Wat mij overkwam was een steeds verder afglijden naar een totaal ledig leven, vegeteren, ver van elk ideaal of zinnige bezigheden. Ik merkte het amper, ik zonk weg en dacht niet aan een teruggaan. Ik kan moeilijk kort vertellen wat er toen gebeurde, maar ik werd uit die ellende terug omhooggetrokken, heel plots zelf en duidelijk door de barmhartigheid van mijn God. Ik had zelf niet gemerkt hoe diep ik al zat.. De weken daarna was er in mij een explosie van vreugde, van besef, van dankbaarheid, een vernieuwing die gebleven is. Maar andere mensen kwamen daarbij niet te pas, in die zin was het geen thuiskomen of een familiefeest.

jeanne schreef op 5 maart 2016 om 20:04

p
psalm 139. Waarin of waarom zou de geest mij ontvluchten. In mij was er niets verborgen wat Gij niet weet.
IK probeer open te zijn voor U maar U weet wat ik U ga vertellen weet U allang maar ik probeer open en zijn voor U nabijheid en geef ik hem de kans op zijn weg mij te leiden . Ik zing een lied voor Hem; Leid mij Heer leid mij heer in Uw gerechtigheid, richt Uw weg voor mijn aangezicht Want slechts door U heer vind ik de weg naar de zekerheid van Uw eindelose liefde. Wat weet God beter dan ik ik ga op zoek wat God beter weet in mij. gij hebt mij gemaakt zoals ik ben daar voor wil ik Hem bedanken en bid neem mij aan zoals ik ben en zuiver mij wat kwaad in mij is hoe anders zou ik zijn geweest als U mij niet beschermd had

Carla schreef op 5 maart 2016 om 19:21

Steeds meer moet ik bij Psalm: 139 denken aan het volgende lied uit het nieuwe liedboek: 377.

1. Zoals ik ben, kom ik nabij,
met niets in handen dan dat Gij
mij riep en zelf U gaf voor mij
o Lam van God, ik kom.

2, Zoals ik ben, met al mijn strijd,
mijn angsten en onzekerheid,
mijn maskers en mijn ijdelheid-
o Lam van God, ik kom.

3. Zoals ik ben, verdoofd, verblind,
tast ik naar U, die mij bemint,
bij wie mijn ziel genezing vindt-
o Lam van God, ik kom.

4. Zoals ik ben, ontvangt Gij mij,
reinigt, vergeeft, omarmt Gij mij,
vervult, verlicht, verwarmt Gij mij-
o Lam van God ,ik kom.

God kent mij door en door en ik mag komen met alles wat mij bezig houdt.
Hoe troostrijk is dat! God die ons ziet zoals we zijn!! Niets blijft voor Hem verborgen!

paul schreef op 5 maart 2016 om 19:18

Het onthaal van de verloren zoon, is vanzelfsprekend vanuit de vader in de perikoop. Uiteindelijk deelt de zoon de fysieke genen van papa: het is een biologische reflex t.o.v. het ” eigen kind “.
Ik voel me vader, moeder van meerdere mensen.
Het vervolg In dit verhaal uit de de oudere broer zijn ontgoocheling om nooit eens een compliment te hebben gekregen, zelfs geen bokje. Daar is de papa dan in de fout geweest.