Gastenboek

Doke schreef op 12 maart 2016 om 19:11

Ja soms kunnen we met een luisterend oor meer bereiken dan meteen ingaan op zaken die we niet begrijpen. Dat heb ik pas ondervonden en zo ook het voorbeeld van Maria die alleen maar vroeg om te doen wat haar zoon vraagt.
Vaak merken we ,als er iets voorvalt, pas later wat de bedoeling is geweest. Dat merk ik bij gebeurtenissen waarbij ik me afvraag waarom het zo verliep en ik eigenlijk niet tevreden ben over het resultaat.Wanneer na dagen (weken) dat geval zich heeft ontwikkeld dan begrijp ik waarom het toch anders ging dan ik had gehoopt. God s wegen zijn duister.. en we begrijpen het pas wanneer er weer licht schijnt.

E.M. schreef op 12 maart 2016 om 19:02

HEER ik had U vandaag zo zeer nodig ! En ik weet niet of U mij toch geholpen hebt, bij de raad die ik mijn jongste zoon gegeven heb . Zo ja dank U Heer Jezus en Maria .dank U help hem verder met zijn gezin .Amen .

lisette schreef op 12 maart 2016 om 18:48

Dit is van vrijdag. Hier hoor ik dus bij. Vergeef me Heer.
Het volk begint meteen te morren en te klagen, als het ergens behoefte aan heeft.
• Ik vraag mij af of ik ook zo’n type bidder, of zelfs mens ben: iemand die meteen van zijn ontevredenheid blijk geeft als ik even niet heb of krijg wat ik wil?

lisette schreef op 12 maart 2016 om 18:39

Graag zou ik een gast willen zijn. Dat de Heer me de goede wijn laat proeven. Dat het goede in mij mag komen.
Iedereen zet eerst de goede wijn voor en wanneer men eenmaal goed gedronken heeft de mindere. U hebt de goede wijn tot nu toe bewaard.
” Deze zin zet me aan het denken. Hoe herkennen we de goede wijn?
Vandaag een prachtig dag mooi weer en toch heb ik er niets van gemaakt. Heer moet ik nog wachten op de goede wijn? Wanneer is het nu. Waarom zie ik , voel ik niets meer?
Al wat ik vandaag doe is uit plicht en zonder gevoel. Er is een boosheid in me. Donderdag hadden we het over de belagers, ze zitten in mij heb ik geschreven. Het is waar , maar wij mensen kunnen elkaar pijn doen. Ik zie mijn eigen balk maar ook de spinster van hem, die ik nu benoem als een belager. Dit alleen al, iemand zo noemen is zo fout. Heer blijf me nabij. Maria moeder van Jezus bid voor ons, voor mij. Mag ik een glaasje van de goede wijn van Uw Zoon. Maria bid voor de arme zondaar. Lisette.
Mijn droom is om leerling van Jezus te worden. Maar zo ver ben ik nog lang niet.

lilian schreef op 12 maart 2016 om 17:54

Dit verhaal lezend weet ik niet welke plek ik gekozen zou hebben. Ik stel me bescheiden op en kijk naar het tafereel. Ik hoor Maria tegen Jezus zeggen dat ze geen wijn hebben. Ik zie kruiken die gevuld worden. Jezus schenkt het bruidspaar een uitgelezen wijn. Zo doet Hij ook met ons. genade op genade schenkt Hij ons. Zijn moeder die onze voorspreekster is en ons helpt ziet onze noden. Heer ik dank U voor Maria uw Moeder.

anne-marie schreef op 12 maart 2016 om 14:56

Lieve God, mijn plaats zpu bij je moeder zijn, dicht bij Maria die zoveel ziet. De laatste weken regent het van mensen met zorgen die aan mij hun verhaal willen toevertrouwen. Zij zoeken een luisterend oor, vragen mijn steun en gebed, voor vele zaken. Soms wordt het voor mij ook zwaar om dragen. Maria wees gij mij een steun en een, weg om aan Jezus uw zoon al deze zorgen toe te vertrouwen en zijn hulp af te smeken. Ik vraag niet om alles op te lossen maar wel om te leren aanvaarden en een weg te vinden om met alles om te gaan. Maria, wees gij voor mij de bemiddelaar en ook mijn sterkte en hulp. Op Hem , onze God mogen wij vertrouwen,; Hij is onze toevlucht, onder zijn vleugels rusten wij. Wees allen nabij zn geef hen kracht om te aanvaarden en uw weg verder te gaan..r

Lilly schreef op 12 maart 2016 om 14:09

Het is en blijft een prachtig verhaal over de bruiloft van Kanaän en heeft mij van kindsbeen af aan al gefascineerd.
Om de rol van Maria op mij te nemen ,vind ik tamelijk aanmatigend , ik ben en blijf maar een doodgewone Amsterdamse. Toch ligt de rol van iemand de weg wijzen en behulpzaam zijn mij wel , uiteindelijk heb ik jaren voor mijn eigen moeder gezorgd en als ik iemand kan helpen ,zal ik het niet laten .
IK laat het oordeel maar aan De Heer zelf over , mijn intenties waren goed ,zuiver en oprecht en daar gaat het toch ook om en de Heer weet dat .
Lilly

Mary Jane schreef op 12 maart 2016 om 13:04

Ik denk dat ik één van de gasten ben, die heel goed het verschil kan proeven tussen goede wijn en slechte wijn. De goede wijn te drinken geeft mij veel vreugde en levenszin. De slechte wijn maakt me moe en moedeloos. Gelukkig komt de goede wijn na de slechte wijn.

Lutgarde schreef op 12 maart 2016 om 11:43

Bij dat bruiloftsmaal zou ik me dicht bij Maria houden. Ik zou van haar groot vertrouwen in Jezus wat opnemen. En ik zou met eigen ogen zien dat Hij haar niets weigert. Ik zou het wonder zien dat Hij doet. Geef mij misschien dat groot geloof en dat groot vertrouwen van Maria, Vader, want ik blijf toch maar een kleine Thomas.

Monique schreef op 12 maart 2016 om 09:39

Mooi,hoe moeder en zoon een eenheid vormen.
Ik tracht in mijn leven noden om mij heen te zien.Mijn kinderen helpen mij daarbij.
Op die manier beleven we het evangelie in ons dagelijks bestaan.
In dit geval is het duidelijk.Meestal zie ik het verband niet.
Jezus,help mij om dat vaker te herkennen.

Cathleen schreef op 12 maart 2016 om 01:13

Ik weet nog net precies echter waaruit mijn dorst (verlangen) bestaat. Ik moet nog goed erover nadenken. Tot nu toe krijg ik namelijk letterlijk en figuurlijk goed te eten en te drinken van mijn Hemelse Vader. Amen. Dank U wel Vader.

Cathleen schreef op 12 maart 2016 om 01:09

God zal mijn dorst lessen. Ik ben geduldig.
Ik las in één van de berichten dat als de leiders het zelf niet meer weten, het volk ook radeloos en opstandig wordt. Dat is wat er nu in Suriname gebeurt. Wat moet ik zeggen? Vader leer het volk slechts oprecht Godvrezende leiders te kiezen voortaan die ook nog voorbeeldfiguren zijn voor een ieder en in het bijzonder voor de jeugd. Leiders die niet aan eigen belang denken en hun zonden belijden en boete doen. Die voor alles op u vertrouwen. Dat het volk dan net zo mag worden als deze integere leiders. Amen.

birgitta m schreef op 12 maart 2016 om 00:14

Lieve Jezus, dank U voor deze dag. Rust en buitenlucht. Happy.Toch wil ik U om iets bijzonders vragen; Genees ons van hebzucht Heer. En vul ons met genadegaven.
Dank U wel dat de moeilijke operatie van mijn buurvrouw goed is gegaan. Wilt U haar helpen om goed te herstellen? Dank U wel dat de relatie tussen twee familieleden beter is geworden!
Dank U wel dat mijn jongste kind steun vind in gebed! Dat ook mijn andere kinderen mogen bidden elke dag!
En U steeds meer nabij komen.
Ja ze hadden echt erge dorst daar in de woestijn die Israëliërs. Ze begonnen niet zonder reden te morren. Ze dachten dat ze dood zouden gaan. Ze zochten hulp bij God. via Mozes. Misschien is dat ook wel het doel van onze beproevingen; opdat wij Hem zoeken in onze nood.
We zijn zo gauw vervuld van bijzaken, terwijl als onze ogen op Hem gericht blijven, we onszelf helpen. En anderen door zijn zegen.
Zegen ons vaderland Heer, opdat het gelove in U! Zegen onze huidige en komende politieke leiders opdat U in hun harten leve! Opdat U zelf hen leidt. Naar vrede en rechtvaardigheid.
Zegen deze wereld Heer, opdat zij gelove in U!
Amen

lenie schreef op 11 maart 2016 om 22:54

4de vastenmeditatie, thema : “zie de mens”
de laatste twee regels van het slotlied:
een kruisweg zonder uitzicht tot zegetocht volbracht
van duister naar het zonlicht, naar nieuwe levenskracht ….. Pasen ….

Lieve schreef op 11 maart 2016 om 20:48

Weke rol zou me best passen op dat bruiloftsmaal in Kana? Zeker geen hoofdrol! Ik zou wel graag zoals Maria wat meer opmerkzaam zijn, wat meer aandacht hebben voor de behoeften van anderen. Over de apostelen wordt haast niets gezegd. Misschien voelden ze zich daar wat onwennig: ze kenden Jezus nog niet zo lang en hielden ze zich in groep wat afzijdig. Ik denk dat ik best kies voor de rol van een van de knechten die de kruiken met water vullen. Dan zou ik iets nuttig kunnen doen. En vooral: dan zou ik zien dat Jezus zijn eerste wonder verrichtte. Ik zou het zeker mijn hele leven onthouden en het aan iedereen vertellen.

E.M. schreef op 11 maart 2016 om 18:05

Zijn wij niet net als die morrende in de tijd van Moses ?Zijn wij soms ook niet zo ontevreden als het niet goed gaat ? Als we eerlijk en oprecht zijn zeggen we ! Ja Heer vergeef ons en wijs ons uw weg te gaan . Amen .

lilian schreef op 11 maart 2016 om 17:25

Heer ook ik bid tot U om water . want zonder water is er geen leven. U bent voor mij het levend Water. Als ik tot U bid verhoord Gij mijn gebeden en schenkt mij uw barmhartigheid en liefde. Ondanks al mijn tekorten besef ik dat U mij altijd vergeef. Dank U voor mijn leven.

Johan Maria Jozef schreef op 11 maart 2016 om 16:20

Jezus, Jij weet al wat wij echt nodig hebben, vooraleer wij het vragen. De morrende Joden gingen natuurlijk op tijd water vinden, maar zijn ze daar dan dankbaar voor? Wanneer we water hebben, delen we het met elkaar en geven we het ook aan de planten en de dieren. Ondanks het feit dat we altijd voldoende water hebben zullen we toch ooit sterven. Als we alleen water voor onszelf hebben, is dat niet voldoende. We hebben ook nog vele dingen en levensvormen nodig om vollop te leven en leven te geven, om nog niet te spreken over het onbekende dat wij ook nodig zullen hebben in de toekomst

Lilly schreef op 11 maart 2016 om 14:07

IK ben niet zo iemand , die meteen begint te jammeren ,als ik niet meteen min zin krijg , zoveel heeft het leven mij wel geleerd ! Je moet tevreden zijn met datgene wat jij in het leven krijgt
. Mijn Oma zei al ,wees tevreden ,en houd op met je gezeur !
DE Heer verhoort onze gebeden wel ,alleen doet Hij dat op zijn eigen tijd , en wij weten nooit ,wanneer het de tijd van de Heer is , Wat ons te doen staat is dus wachten en vertrouwen op de Heer !
Deus providebit , zegt men , DE heer zal erin voorzien !
Lilly

Lutgarde schreef op 11 maart 2016 om 11:48

Als er ons iets niet goed gaat, en we morren tegen God wil dat zeggen dat Hij ons op onze wenken moet bedienen? Spannen we Hem dan niet voor ons karretje? Is dat niet’ Hem op de proef te stellen?
Vroeger bad ik ook in die zin. En toch kwamen dingen in orde.
In de loop der jaren ben ik Hem anders gaan zien. Ik voel niet meer die behoefte om alles onmiddellijk van Hem gedaan te krijgen.Niet dat ik het Hem niet vráág, maar ik heb me meer leren schikken naar Zijn wil. Al gaat dat niet zonder slag of stoot. Soms heb ik heimwee naar mijn ‘Vadertje’ van vroeger.Maar er is geen weg meer terug. Ik voel Hem nu meer nabij dan vroeger. En misschien is dat wel genoeg.

Marie-Anne schreef op 11 maart 2016 om 10:57

Op onze pelgrimstocht hebben we dorst… een hunker naar Hem die ons “levend water” schenkt.
Het laat me niet los, maar soms wil ik er mij van onttrekken. Algauw geraak ik in een situatie waarin ik me wat verloren voel….. dan tracht ik te bidden, met schamele woorden, niet goed wetend hoe.
Ik bid dan “Kom H. Geest”, en beetje bij beetje voel ik opnieuw dat vuur vanbinnen die mij zo naar God doet verlangen, een diepe hunker naar Hem die mijn leven terug in het juiste perspectief en harmonie plaatst.

Danny verlie schreef op 11 maart 2016 om 09:08

Als je je te zeer op God concentreert als een object onder andere objecten, dan krijg je moeilijkheden omdat God dan tegenover andere objecten staat.Maar God is geen object. God is niet een ding tussen andere dingen…….. God staat niet tegenover enig schepsel….. We. moeten God en de schepping tezamen nemen en God zien in zijn schepping en de schepping in God en ze nooit van elkaar Scheiden

nirgitta m schreef op 10 maart 2016 om 23:02

Lieve Jezus, ik houd van U! Steeds weer zoeken mijn ogen naar U. U wil ik volgen. U wil ik niet meer uit het oog verliezen. Wees mijn eigen herder, pas goed op mij, dat ik niet verloren loop.
Doe ons steeds meer geloven in uw Liefde. Voed ons met uw Woord elke dag!
Lieve Maria, verkrijg voor ons de vreugde van het geloof. En dankjewel Maria voor Anna, elke dag opnieuw; dankjewel!! Vader schenk ons heilige priesters naar uw Hart, om ons te leiden.
Speciale intentie; voor het welslagen van de gecompliceerde operatie van Rita morgenochtend, en een voorspoedig herstel.! Amen

claire schreef op 10 maart 2016 om 22:54

goede lieve god
het beste wat me kon (kan) overkomen is uw barmhartigheid uw trouw
jezus, als met u over mijn”BELAGERS” spreek dan overleef ik de aanval wel,
of het van buitenaf komt of van in mijn diepste zelf
uw blik rust op mij… steeds weer zoeken uw ogen naar mij
kom ,en leer mij : steeds weer zoeken mijn ogen naar u. DANK VOOR DEZE ONTMOETING JEZUS

Bernadette schreef op 10 maart 2016 om 22:24

Jahweh, dat is ‘Ik-zal-er-altijd-zijn’.
Hij laat zijn volk niet in de steek, Hij heeft het goed met hen voor.
Ook wij mogen naar “de bron” om onze dorst te lessen.
Wij hebben geluk, “de bron” is onuitputtelijk, en je mag gaan zoveel je wil!

Jeanne schreef op 10 maart 2016 om 21:18

IK WAS AAN HET VERDORREN. Heel mijn leven stond in het teken van de barmhartigheid zonder zelf barmhartigheid te ontvangen. Na mijn studie hier in Nederland ging ik als zuster in de parochie werken het werd me vreemd om barmhartigheid te ontvangen daar door kwam het geven en ontvangen in evenwicht. Hoe meer ik nu leef van geven en ontvangen is er een groei in mij om barmhartigheid door te geven aan andere. het is stil geworden in mij in deze veertigdagen tijd, elk jaar vraag ik me af hoe maak ik deze veertigdagen ik had het gevoel dat ik aan verdorren was ik kon geen enkele manier bedenken om deze vruchtbare tijd in te gaan. Ik vertelde aan iemand die me bijgestaan had tijdens mijn ziek zijn dat ik geen enkele ingeving had ze wees mij de weg naar deze retraite Ik ben er in gegroeit van die dorst van in het begin was niets meer over ik heb vrede volle dagen gemaakt ik dank God voor deze dagen en voor diegenen die de weg naar U hebben gewezen.

lisette schreef op 10 maart 2016 om 21:15

Het gebed maakt me sterker. Sterker tegen mijn eigen belagers. Want zo als ik al in het gastenboek gelezen heb. Ook ik denk dat de belagers in mezelf zitten. Ik zie mensen die kunnen leven zonder godsdienst zonder geloof. Toch zijn het mooie mensen. Mooier en beter dan ik zelf ben. Ik heb soms wel het gevoel dat ik belagers heb. Maar ik ben het zelf die ze niet kan aanvaarden zo als ze zijn. Of er zit jaloersheid in me. Ik zie de mooie gedekte tafel voor mij dan niet. Als ik aan het verhaal van de verloren zoon denk ben ik ook zo als er nog in het gastenboek staat; Soms de vader of de jongste zoon of de brave zoon. Heer blijf me nabij ik ben nog niet standvastig. Laat me sterkte vinden in mijn gebed om zo Jou wil te doen. Uw dienares Uw kind. Dank U heer. Amen.

Lieve schreef op 10 maart 2016 om 21:12

Vaak heb ik de indruk dat ik haast zonder voeding en drank ben op geestelijk gebied. Het is nu eenmaal zo dat er in mijn directe omgeving weinig te vinden is. Ik moet er ver voor gaan en er veel tijd in steken om dat ‘voedsel’ en die ‘drank’ te vinden. Maar dan is er het besef dat ik de anderen ( parochiegemeenschap, verenigingen, vriendenkring) in de steek laat. Dat is al jaren zo en het wordt er niet beter op. Mozes zou ook de anderen in de steek kunnen laten, weglopen naar een gekende bron of oase. Hij blijft, vertrouwt op de Heer, ook als hijzelf dorst lijdt met de anderen. – Er komt water uit de rots. Geloof ik dat? Ik weet het niet, het heeft ook geen belang voor mij of ik het letterlijk of figuurlijk opneem. Het gaat er om dat de dorst van het volk gelest wordt. Het viel me bij lezing deze keer op dat Mozes die daad -op -bevel -van -de -Heer moet verrichten in gezelschap van Isr. oudsten en dat hij daarbij dezelfde staf moet gebruiken die hij met het juiste geloof reeds gebruikt heeft een vorige keer. Twee details die ik blijf onthouden en waarover ik nog zal nadenken.

Theun schreef op 10 maart 2016 om 21:12

Wat me raakt is de stilte en dan neem ik het Te Deum Laudamus in mij mee.
Bidden wij voor elkaar

Luís Weel schreef op 10 maart 2016 om 20:59

U bereid voor mij een tafel. Iedereen mag het zien, zelfs al mijn vijanden…..Ik heb de neiging om onder de tafel te kruipen van schaamte…Wie ben ik, dat ik zo hoog aangeschreven word.? Ik voel me er ongemakkelijk bij, want ik geloof niet dat ik zulke voorrechten waard ben.
Steeds opnieuw raak ik in het zorgcentrum van ons dorp onder de indruk van de mensen die in de zorg werken. Zoveel toewijding, liefde, vriendelijkheid, goede onderlinge band. Je merkt bijna nooit dat zij, net als wij allemaal, ook problemen hebben. Een heel enkele keer dringt dit tot me door als ik toevallig in persoonlijker contact kom met iemand en de thuissituatie aanhoor. Dan komt er een gevoel van bewondering en diep respect op voor de persoon die ondanks alle moeilijkheden toch zo toegewijd het werk kan doen. Schatten van mensen die ik om me heen zie lopen. Vandaag wil ik de Heer danken voor de mensen die dagelijks mijn tafel bereiden en dienstbaar zijn en mijn bewondering dat ze in al hun moeilijkheden zoveel kracht en goedheid uitstralen. Ik denk, Heer, dat U het bent die zich zichtbaar maakt door een sluier heen voor ons. Dank U.

G.I. schreef op 10 maart 2016 om 20:13

Ik heb het deze vaste zeer moeilijk om positief te reageren. Van ‘smorgens vroeg tot ’s avonds denk ik aan de vele vluchtelingen allemaal kinderen van God. Moesten die mensen deze teksten lezen van rijk gevulde tafels terwijl zij in de modderpoelen ploeteren. Ik begrijp God in deze wereld moeilijk. Hij zal ook wel wenen bij het zien van deze allende. Onze planeet draait volledig om drugs, mensenhandel, prostitutie en geweld. Dat zijn tegenwoordig de ingrediënten waarvan het kapitalisme leeft. Ik word er mottig van. Zouden onze wereldleiders ook meedoen aan deze veertigdagentijd ? Zeer bedroevend.

Doke schreef op 10 maart 2016 om 19:54

Mozes was radeloos in dit verhaal. Maar het kan niet anders. De mensen worden opstandig en zien het niet meer zitten. Gebeurt dat ook niet vaak met ons mensen?? We verwachten toch het beste van de leiders van het land en de wereld? En als die geen raad meer weet, wat doet het volk dan? dat wordt opstandig. Zo is het ook wel in het gewone leven van alle dag. Dorsten naar gerechtigheid, en verlangen naar goede oplossing. En dat laat God onze Heer steeds weer merken. Als je gelooft en vraagt dan krijg je wat je nodig hebt. De staf die je op de rots slaat waar water uit komt om ons te laven , een oprecht gebed naar onze God gericht om ons dorst te lessen. Kan die rots het Woord zijn dat ons voedt.en vochtig houdt om de kans te krijgen te ontkiemen?? ..Ik weet dat Hij steeds op ons wacht om te helpen op momenten waarop alles droog lijkt. Met die oneindige geduldige Liefde van Hem weten we dat we als kind van Hem niet in de steek gelaten zullen worden.. Hij is er altijd voor ons.. Dank U Heer daarvoor.

Mary Jane schreef op 10 maart 2016 om 18:39

Er is iets in mijn leven dat ik mis, waar ik af en toe dorstig naar ben. Toch doet juist dat mij opengaan voor andere dingen, waar ik anders misschien niet aan toe gekomen zou zijn. Ik ben erg dankbaar voor dit opengaan voor een andere rijkdom dan ik had verwacht.

joke schreef op 10 maart 2016 om 18:23

ik lees en lees maar hoe dankbaar jullie kunnen zijn…ik wil en probeer dat ook ; Ik probeer te kijken en te voelen hoeveel zegeningen ik van onze Heer heb gekregen. Mijn verstand somt het dagelijks meerdere keren op maar ik voel hier niets bij , geen vreugde …ik voel alleen maar het verdriet en het ongeduld om mijn ‘verloren’ zoon hoe graag zou ik toch willen dat zijn leven een andere wending krijgt , ik kan niet anders dan dit afsmeken …. terwijl ik geduld moet hebben en ondertussen genieten van al het moois in mijn leven, maar het lukt niet …

trees schreef op 10 maart 2016 om 18:05

De Liefde van God is gratis. Veel dank daarvoor

lilian schreef op 10 maart 2016 om 16:24

Heer U bent mijn herder, nooit zal U mij alleen laten. U neemt mij onder uw hoede, bij U mag ik zijn wie ik ben. Allen die tegen mij zijn zien uw goedheid, dat Gij mij zalft en een beker schenkt vol van uw liefde en genade. Al verkeer ik in het duister en op moeilijke momenten, U bent bij mij en schenkt mij uw licht. Heer ik dank U dat ik onder uw hoede mag zijn in goede en slechte dagen.

Lilly schreef op 10 maart 2016 om 11:58

Die belagers , is dat niet net zoiets als de rijke vrek en de arme Lazarus ? Anders zou het
zoiets iets worden van lekker puh , en dat wordt hier niet bedoeld ! Het gaat er hier om ,dat de liefde en de gerechtigheid ,die jij in het leven aan anderen betoond hebt door God gezien zijn en beloond worden en dat jou geen kwaad meer gedaan kan worden en jou goede daden eindelijk beloond worden ! En die goede werken ,kan je natuurlijk alleen maar doen en volhouden met de hulp en inspiratie van de Heer. , anders lukt het niet.
Lilly

Michel schreef op 10 maart 2016 om 11:31

Ik heb volledig dezelfde ervaring als wat Monique schreef om 9u03!

Lutgarde schreef op 10 maart 2016 om 10:10

Het valt me op, hoe andere bezoekers uit de grond van hun hart een diep gebed tot de Heer kunnen
formuleren. Ik kan dat niet. Gulzig lees ik al wat aangeboden wordt over Hem, Mijn beker is tot de rand gevuld. Maar wat geef ik Hem terug? Ik voel me zo tekort schieten.Genade op genade geeft Hij mij.
Maria, neem me bij de hand en leer mij hoe ik Hem eer kan brengen.

Lucia Wong schreef op 10 maart 2016 om 09:32

Eeuwige , ik dank U voor alles wat ik van U heb ontvangen ,
en wat ik deze dag van u zal verkrijgen .
u staat altijd klaar voor mij Heer , U bent er als ik U aanroep .
het grootste goed bij het wakker worden .
Ik heb geen woorden genoeg om U te danken ,
voor Uw dienstbaarheid in alles wat ik wil ondernemen .
Uw barmhartigheid en genade te mogen ontvangen
wanneer Gij Uzelf telkens weer geeft in de Eucharistie .
In deze lijdenstijd , kan ik dat nog meer ervaren , keer op keer
als ik U vraag mij nabij te zijn. In de Eucharistie valt dan de grote
verwondering van Uw dienstbaarheid aan ons mensen, in de diepe Stilte
waarin U ons zalft en heiligt in Uw wil.; het moment waarin U ons voedt en sterkt .
Jezus Christus , Zoon van de Vader ,onze God ,in de eenheid en
kracht van de Heilige Geest,dank ik U voor de tafel die U voor ons bereidt hebt
waarvan wij mogen eten in zuiverheid . Maak mij dan Heer, ook Mild en Barmhartig,
opdat ook ik Uw weg mag volgen om mijn medemens , mijn naasten te dienen. Amen.

Monique schreef op 10 maart 2016 om 09:03

Naarmate de vasten vordert,voel ik veiligheid om mij heen.
Dankzij de liefde en de barmhartigheid van Jezus.
Dankzij,eveneens,de verbondenheid,die voortkomt uit dit gastenboek
Daarvoor dank aan Jezus
Daarvoor dank aan jullie allemaal

Birgitta m. schreef op 10 maart 2016 om 00:56

Lieve Jezus, wat een lastige tekst vandaag. Mijn spontane reactie hierop is dat de heerlijke maaltijd is dat wij opgenomen worden in zijn liefde. En de sluier is wat ons scheidt van Hem, onze Heer. De zonde scheidt ons van Hem.
Maar toch zal op n dag die sluier weggenomen worden als de tijd rijp is zullen wij Hem zien.
Die belofte is er. Daarop hopen wij. O Heer, mijn God..U heeft onze enorme zondelast gedragen. Dank U!
Heilige Geest van God vul ons met uw gaven van liefde, kennis en verstand, wijsheid en inzicht, leidt ons op de weg van de Waarheid. Amen

claire schreef op 9 maart 2016 om 23:30

HEER ik wil me niet verstoppen…
GIJ neemt me zoals ik ben… NEEM de sluier van angst en onzekerheid van me weg…
ik wil zo graag HELEMAAL de uwe zijn.
al zoveel en zo vaak kwam de juiste mens op mijn weg om me weer bij U te brengen
om BARMHARTIGHEID levend te laten worden…
ook nu… OOK NU verlang ik zo de uwe te worden…
HEER ONTFERM U.

Luís Weel schreef op 9 maart 2016 om 22:19

Tijdens huwelijksplechtigheden was het gewoonte dat de bruid een sluier voor haar gezicht had. Na het ja-woord, de uitwisseling van de ringen en de bevestiging van het huwelijk mocht de bruidegom de sluier voor het gezicht van zijn bruid omhoog halen en haar kussen, natuurlijk onder luid applaus van de aanwezigen. En dan werd het huwelijik “beklonken” Het spreekwoord zegt: “Je mag er alleen maar naar kijken, maar aan komen niet.”
We leven in de tussentijd. Voordat het zover zal zijn dat het feestmaal plaats vindt, zullen we de moeilijke bergbeklimming moeten maken. Eerlijk gezegd is voor mij de bergbeklimming op zich, het avontuur van het leven, vooralsnog zeker zo spannend (of spannender) dan het grote feestmaal dat Jesaia in het vooruitzicht stelt. Maar goed, er staat ons iets heel moois en goeds te wachten. Daarom is het me de moeite waard om uit te zien naar een goede toekomst en alle moeilijkheden te trotseren die we op onze weg naar boven tegenkomen. Hoop doet leven, uitzichtloosheid is verschrikkelijk. Heer, versterk mijn hoop….

Lode schreef op 9 maart 2016 om 22:00

Zegen deze avond, Heer.
Zie niet naar mijn zwakheden en gebreken.
Gij weet toch dat ik U lief heb!

Marjolein schreef op 9 maart 2016 om 21:30

o, hoe spreekt mij deze tekst aan. Zeer recent werd mij tijdens een diner gevraagd te spreken. Ik zei: waarom ik…waarop het antwoord luidde, omdat je een van ons bent. Zo begeleidde God mij liefdevol in mijn aarzelend meedoen. Een God die mij zoveel liefde geeft en tegelijk zie ik mijn echtgenoot steeds meer lijden aan Parkinson. Het leven blijft mysterie.

Doke schreef op 9 maart 2016 om 21:27

Wat een overvloed dat me geboden wordt. Dat de beker zelfs overvloeid en ik daar zo onverschillig aan voorbij loop. Hij dekt de tafel om te laten zien dat er heel veel is om onze honger en dorst te verzadigen.. Maar door de drukte in het leven , stilstaan bij dingen die onbelangrijk zijn, willen hebben en krijgen…wat de wereld biedt, Dat laat een sluier over mij gaan en ik zie niet helder genoeg om te genieten van wat er in het diepere ,zuivere gebeurd, Maar met oneindige geduld blijft God ons roepen en uitnodihgen aan de tafel plaats te nemen en liefdevol te delen wat ik als mens van Hem heb ontvangen..

Lieve schreef op 9 maart 2016 om 21:09

“Gij dekt voor mij de tafel, zodat al mijn belagers het zien” Bij een eerste lezen daarvan, vond ik het onbehaaglijk. Indien ik belagers of benijders zou hebben, zou ik liever niet triomferen over dat succes, ze niet jaloers willen maken. Maar die psalm hoort bij een andere tijd, andere gewoonten en verlangens. Ik dacht ook aan de ‘verloren zoon’, de teruggekeerde en die tot zijn verrassing de feesttafels zag dekken …En wat in mijn geval? Ik kan dat geloven als ik de tafel en die bediening niet letterlijk neem. De Heer wil ALLES voor ons doen; ons in leven houden, ons steunen in onze pogingen (gelukte en mislukte), ons dragen waar het moeilijk is. Ik geloof dat omdat Hij het ons heeft beloofd en bewezen door de dood en de verrijzenis van de Zoon. – En die ‘belagers’ Ik denk dat ze niet buiten mij, maar in mezelf te vinden zijn in de vorm van ondeugden, bekoringen, zwakheden. En die mogen gerust toekijken als de Heer de tafel dekt.

jeanne schreef op 9 maart 2016 om 20:23

Jaren lang heeft een sluier in mijn kamer gehangen ik had in Congo dat die zoveel meegemaakt dat ik wilde dat een sluier het allemaal zou bedekken. Ik had iemand nodig die de sluier van mij zou wegnemen zo dat ik zonder angsten kon verder leven en U kon verwachtte. Het was een donkere tijd ik smeekte de Heer de sluier van me af te nemen zou verscheuren dat Hij mij zou komen redden wat verloren was gegaan. Maar ik heb om u gescheekt twijfel en donkerte achter volgde mij, ik smeekte zou Hij ooit een zijn hart voor mij breken -Ik smeekte dat er een eind zou komen maar hou harder ik riep hoe het leek geen gehoor te krijgen Maar hij heeft mijn sluier niet gescheurt maar opgetild spoorloos trok de twijfel voorbij de liefde keerde terug en bracht hij spijs en drank.. Hij deed mij opstaan.

Lisette schreef op 9 maart 2016 om 19:53

Heer U uitnodiging op de berg. Soms wil ik weigeren. Is de berg beklimmen te veel? Of ben ik bang voor de opdrachten? Dat is mijn sluier. Ik heb al zo veel gekregen en nog ben ik soms het ondankbaar kind. En zie ik de goede spijzen niet. Of wil ik ze niet zien. Heer blijf me nabij. Amen