Gastenboek

Jeanne schreef op 15 maart 2016 om 21:24

dit verhaal roep bij mij tegenstrijdige gevoelens in mij op van oneerlijkheid ik kan niet goed begrijpen terwijl die die de gehele dag hebben gewerkt in de hete zon veel minder hebben gekregen dan die van het laatste uur.
Dit maakt geen lieve gedacht in mij vrij. Negative gedachten zijn een belemmering het maakt mij het werken moelijker terwijl ik toch een positieve denker ben probeer ik toch er een geestelijke wending aan te geven wanneer ik in gebed ben praat ik me weer recht. Het verwijt van de arbeiders=diep in mijn hart geef ik ze gelijk= maar afspraak is afspraak. Wat mijn hart geraakt heeft is het antwoord van de land eigenaar want ik heb U toch geen onrecht aangedaan,,of wel? IK mag doen wat ik verkies niet omdat ik kwaad ben maar omdat ik barmhartigheid ben

Christi Bartelink schreef op 15 maart 2016 om 21:00

steeds meer raak ik er bewust van dat God met een liefdevolle blik naar mij kijkt en rijk het is dat dit gebeurt. Thuis maken we op dit moment moeilijke dingen door, die heel complex zijn. na een paar benauwde dagen en een soort nachtelijke worsteling met God, kan ik het nu weer beter loslaten, en geduld oefenen. Mooi om dan te ervaren dat er langs andere lijnen weer liefde op mijn pad worden gebracht, door een bijzonder telefoontje vanmorgen, doordat iemand spontaan een ‘zomaar’ kaartje, niet zomaar (!) bij me in de bus deed. Daarin ervaar ik die liefdevolle blik van God, die ik juist in de stilte kan ontdekken. Vader, ik dank U voor uw liefde, die er altijd en overal is, dat ik die steeds weer mag opmerken, amen.

Adriana schreef op 15 maart 2016 om 20:46

Zittend voor ZIJN/HAAR aangezicht voel ik me geborgen. En ben zó gerust en blij dat ZHij eenmaal definitief over me zal oordelen omdat HZij me met liefde kent.

Danny verlie schreef op 15 maart 2016 om 20:39

Gods heilseconomie staat haaks tegenover ons denken en handelen en gelukkig maarook.Zijn jullie kwaad omdat ik goed ben .God die ons zo lief heeft als we dat beseffen dat is het mooiste wat ons kan overkomen en zo mogen we aan Hem gelijk worden. Wat een uitdaging. Dank u. wel Mijn Geliefde

Johan Maria schreef op 15 maart 2016 om 17:42

Goede Jezus heel veel dank omdat Jij echt houdt van personen en kerken die onthecht zijn aan geld en gehecht zijn aan Jou

Lode schreef op 15 maart 2016 om 17:42

Dank U, Heer, dat U mij waardig acht in uw wijngaard mijn povere diensten aan te bieden. Wat het loon betreft…
het is met liefde gedaan.

Lilly schreef op 15 maart 2016 om 14:17

Dit verhaal blijft schuren . Ook ik heb periodes meegemaakt ,dat ik beslist geen loon naar werken kreeg , en je je afvraagt waarom ? Een volstrekt zinloze vraag , die niets oplost . Je hebt dit te accepteren en de Lieve Heer kan je hierbij helpen. Die arbeiders van het eerste uur , voelen zich tekort gedaan en dat is een zeer menselijke reactie . Hat antwoord van de Heer is briljant , : “Ik doe U toch geen onrecht , ” en zo is het maar net .
Uiteindelijk heeft de rest van mijn leven mij geleerd , dat een andere weg in het leven ook zeer bevredigend kan zijn ! DE heer had voor mij duidelijk een andere weg in gedachten dan ikzelf en hoe sneller je zoiets accepteert , des te sneller je weer gelukkig kan zijn . !
Lilly

yolanda schreef op 15 maart 2016 om 12:37

Ik heb geleerd dat het leven geen eerlijkheid kent, dat behoort niet tot dit leven, alhoewel ik er moeite mee zal houden is het niet aan mij te oordelen, en zal ik accepteren wat het leven mij bied, dat wat anderen geboden wordt is niet mijn zaak, ik geef mij over aan wat mij toevalt, en heb er vrede mee. Dat is voor mij een lange weg geweest van heftig verzet en onvrede, Mijn geloof heeft mij daarin gesteund, en geleerd, Ik mag vrede ervaren, dat heeft de overgave gebracht.

irene schreef op 15 maart 2016 om 12:29

Liefdevolle God,
Open mijn hart om uw barmhartigheid aan mijzelf en aan anderen te gunnen.
Help mij om onbevooroordeeld barmhartig te zijn jegens anderen (en ook mezelf)
en sterk mij opdat ik de aantijgingen van anderen jegens uw ( en mijn) barmhartigheid blijmoedig weersta.
Amen.

martin schreef op 15 maart 2016 om 11:03

Zoals maria schreef denk ik dat in het verhaal werkgever/arbeiders ook een diepmenselijke en sociale boodschap inhoudt die dagelijks toepasselijk is op onze huidige eerstewedereldmaatschappij waarbij men niet voldoende rekening houdt met de minderbeelden,de behoeftigen of diegenen die niet meekunnen

Henk Gadellaa schreef op 15 maart 2016 om 10:59

het verhaal gaat over gelijk Loon: ieder die voor de Hemel werkt krijgt de Hemel, het maakt niet uit of u gelijk aan het begin of aan het einde van uw leven er voor gaat werken! het is ook het halve verhaal want er hoort ook het verhaal van de 1, 3 en 5 talenten bij Die het hardst en het meest vergaart krijgt het meest!! Helaas verstaan weinigen de Wet en Loon Naar Werken! Zou men verstaan zou men ook weten en weten hoe men Profetie, Gods Rechtspraak en Wonderen Verkrijgt, Bindt en Ontbindt! Zoals gewoonlijk zet men Barmhartigheid boven alles en dat is niet zo! Er is geen Barmhartigheid zonder Daar Aan Gelijk Recht en Gerecht en ook aan Barmhartigheid is een Grens al zla er geen kwaad met kwaad vergeld worden: Zie de Vijgenboom die verdorde en de geldwisselaars die op de vlucht sloegen en Petrus die als satan wordt neergezet als die niet-Profetsich denkt te kunnen leren en beleren!
Zoek daarom de Geestelijke Werken Van Jezus en uw Loon zal Groot en Twee-voudig Zijn!

maria schreef op 15 maart 2016 om 09:33

Bij het verhaal van de arbeiders, waarvan degenen die het laatst kwamen hetzelfde betaald kregen, hoorde ik ooit de prachtige uitleg: weet je hoe erg het is om niet gevraagd te worden voor werk, zoals dat ging met het inhuren van arbeiders. De hele dag tijd om te denken dat je niets gaat verdienen. En als je dan op het laatst gevraagd wordt, geen ‘nee’ zeggen. En daarvoor beloond worden met het hele loon. Daar zit zoveel in, dat nu nog steeds actueel is! Prachtig!

birgitta m schreef op 15 maart 2016 om 00:56

Lieve Jezus, goedenavond! Dank U voor de bijbelteksten in Job en Psalmen die ik de afgelopen dagen heb gelezen. Ik had wel medelijden met Job hoor, Zijn kinderen, zijn welvaart, zijn gezondheid. Wat een beproeving. Maar gelukkig heeft hij (heb ik) er van geleerd, dat je altijd op God moet blijven vertrouwen. Ik voel me hierdoor getroost, omdat mijn lijden hierbij vergeleken een schijntje is…Ook David werd zwaar beproefd, terwijl beiden goede vrienden van God waren. Hij moet zich schuil houden voor zijn vervolgers. Er wordt op hem gejaagd als op wilde dieren. Wat heb ik dan een rustig leventje..Ik wil zingen en jubelen voor de Heer net als David. Ik wil hem eren en respecteren elke dag net als Job.
Heer doe mij openstaan voor wat U mij wil zeggen door de gebeurtenissen van iedere dag en in de mensen die ik ontmoet. Vul mijn hart mijn uw Liefde zodat ik alles met liefde voor U en de naaste doen kan.
Dank U Heer. Lieve Maria bid voor ons, en voor een ernstig zieke jonge moeder en haar gezin. Amen

claire schreef op 14 maart 2016 om 23:34

in mijn naaste omgeving is het taboe , belachelijk om barmhartig te zijn .
laat ik daarommijn hart verschrompelen ?
leg ik de vraag van JEZUS : wees barmhartig zoals de VADER zomaar naast me neer?
JEZUS keek bedroefd rond…HIJ kijkt ook naar mij…ik wil mijn hart laten genezen…
ik wil ook blij zijn als jezus een ander geneest…en hem DANKEN voor zijn innige nabijheid.
OOK als mijn omgeving plannen smeed tegen mij

Bernadette schreef op 14 maart 2016 om 23:03

Niet oordelen, vergeven en mensen een nieuwe kans geven, is hier de boodschap.
Jezus die gekomen is, om te redden wat verloren was.
Het is zijn Liefde, die alles Nieuw maakt.
Daar kunnen we alleen maar dankbaar voor zijn.

Luís Weel schreef op 14 maart 2016 om 22:34

Paulus zegt ergens in één van zijn brieven: De wet doet zondigen. Soms denk ik: Jezus zondigt hier echt, maar dan in de zin dat hij onze zonden op zich neemt en onze verdorde handen geneest
Als ik iets goeds doe voor een ander, een ander help om in het leven weer mee te kunnen draaien, voel ik me gelukkig. Wat ik heel erg vind, is mijn gevoel van totale machteloosheid in diverse situaties. Dan kan ik mezelf wel voor mijn kop slaan. Ik voel me vaak machteloos en weet niet hoe te handelen.
Ik dacht na over Jean Vanier, stichter van de Ark gemeenschappen (samen leven met geestelijk gehandicapten.
Hij doet me in een maatschappij, waarin we zo nodig succesvol moeten zijn, denken aan het feit dat de essentie van ons bestaan is: leren samenleven en samen te delen. Als dit fundament verdwijnt uit het leven, kan al het andere geen geluk voortbrengen.

jeanne schreef op 14 maart 2016 om 21:59

Hij ging tegen de verdrukking in want boven alles ging de barmhartigheid. Hij werd boos en tegelijk bedroefd om verstoktheid van hun hart. Als je van uit je eigen hart geneest en goed doet moet je gaan, maar iemand niet genezen is gelijk iemand de dood aan doen. Ik was de vrouw met een zieke hand hoe dat voelt tegen alle verdrukking in Ik moest er vandaag over mediteren. het voelt niet goed om bij Gods werk tegenstand te ondervinden zowel geestelijk als lichamelijk. Ik ben ook een van de aanwezige ik voel me altijd boos als anderen in de werkgroep of in de gemeenschap onder uit worden gehaald dat doet mij veel pijn. IN mijn hart knaagt er vandaag iets wat me niet duidelijk wil worden misschien later voor het slapen gaan.

Doke schreef op 14 maart 2016 om 20:32

Nu ik zelf kort na een openhart operatie ineens middenin de nacht wakker werd met hevige hartkloppingen begrijp ik heel goed dat uitstel funest had kunnen zijn. Dat Jezus dus ook niet tegen de zieke zegt om de volgende dag terug te komen is voor mij een logisch begrip dat we ,net als Hem, de daad bij het woord moeten voegen als dat nodig is.. Gelukkig dat de strenge regels van toen nu niet meer gelden dus kunnen we onze geweten volgen ipv te letten op de negatieve reactie van anderen, en dat geldt op elk gebied.
ik ben dus in dit geval degene met de zieke verschrompelde hand, die om genezing vraagt.

Len schreef op 14 maart 2016 om 19:57

Ogen kunnen stenen zijn of liever pijlen die het hart doorboren. Vingers die naar je wijzen , woorden zo scherp als speren. Ook wij hebben allemaal onze steen al eens gegooid , ik ben niet beter. Toch ben ik zo gelukkig dat ik mensen ben tegengekomen die niet je zonden zien , maar een mens zien , die verlossing en bevrijding nodig heeft. Ik mocht veel barmhartige Samaritanen tegengekomen en daar ben ik enorm dankbaar om. Dank Heer ,dat U nog altijd, door mensen , de warmte van Uw mede lijdend , barmhartig hart doet kennen. Heer Jezus , zend mensen naar hen die in stilte tot U schreien. Laat de priesters het belang van de biecht inzien , het belang van tijd vrijmaken voor de gekneusde en verslagen mens langs de weg. Open mijn ogen en mijn hart om op mijn beurt barmhartigheid uit te delen in Uw naam.

Lieve schreef op 14 maart 2016 om 19:44

Bij nadenken over die vraag kwam ik tot het besef dat er niet vaak mensen zomaar in het zonnetje worden gezet, enkel bij een speciaal georganiseerde viering of zo. Ik kan niet dadelijk voorbeelden ervan vinden in mijn omgeving. Men vindt het blijkbaar gewoon dat mensen zich inspannen in hun job of bij vrijwilligerswerk. Het zou veel meer moeten gebeuren, want spontane erkenning geeft vleugels. – Bij deze parabel gaan mijn vragen en overdenkingen een andere richting uit, namelijk hoe in onze huidige maatschappij alles zo sterk wordt bepaald door economische motieven . Hoe persoonlijke initiatieven beknot worden door zoveel en steeds meer reglementen, afgedwongen verworvenheden. Individuele goedheid kan en mag nauwelijks aan bod komen en wekt wantrouwen. Men zoekt er andere motieven achter. Eigenlijk is het hetzelfde lijk in de parabel uit de 1ste eeuw, alleen uitvergroot dan.

lilian schreef op 14 maart 2016 om 17:43

Jaren heb ik in de gezondheidzorg gewerkt met liefde en veel plezier. Het werk gaf mij vreugde en voldoening omdat ik voor een ander iets kon doen. Stel je voor dat je op zondag (sabbat ) niet zou werken dan wordt de zieke de dupe. Ik begrijp de liefde van Jezus. Sabbat of niet Hij toont zijn liefde voor deze man. Wij kunnen veel van Hem leren. Je kan altijd voor een ander iets betekenen.

marlo schreef op 14 maart 2016 om 17:33

God, ik kan soms niet geloven dat U altijd blijft liefhebben en dat wij U onze zorgen mogen melden. Wilt U zijn bij hen die door ouderdom zelf niet meer de weg naar U kunnen vinden en zo angstig zoekend ronddwalen. Dat wij door Uw hulp hen mogen bijstaan wel Uw liefde te ervaren.
Dank U voor die Eindeloos geduldige liefde.

Loes Rutten. schreef op 14 maart 2016 om 12:08

Ik lees alleen en dat valt niet mee.Je kunt het niet delen met een ander.
Probeer wel elke avond opnieuw mijn gedachten bij de tekst te houden,voel ook wel dat het mij goed doet.
Ik schrijf deze boodschap op de geboortedag van mijn moeder(14 maart)gestorven in 1995.
Woon in Alphen a/d Rijn en heb de retraitte doorgekregen van een vriendin.

Lilly schreef op 14 maart 2016 om 12:04

Volgens mij ,gaat het in dit verhaal om de Liefde , en zijn alle andere zaken daaraan ondergeschikt , sabbat of niet . Wij gewone mensen ,kunnen of willen dit niet altijd begrijpen , maar Jezus is de Liefde zelf en heeft dus alle recht om zo op te treden als hij doet .
Een voorbeeld om na te volgen en nog eens te overwegen ,, want wijzelf zijn geen haar beter dan die mensen daar in de synagoge .
Lilly

yolanda schreef op 14 maart 2016 om 11:19

Ik voel het wonder van Pasen naderen, en mijn gemoed klaart op, voel me dankbaar voor alles.

yolanda schreef op 14 maart 2016 om 11:15

Hoe dankbaar ik ben voor Zijn acceptatie naar mij toe met al mijn falen, Hoe lief is Hij en vol begrip, Hoe zou ik mij aan opgelegde regels moeten storen als ik behulpzaam kan zijn een daad van barmhartigheid mag doen, wanneer en waar dan ook, Het is een eer om van uit mijn hart te mogen leven, maar het wekt jaloezie, Vergeven is dan alles wat je kunt, en leren begrijpen waarom, vragen om gebed voor juist deze mensen en verder gaan, en doen wat er gedaan moet, wat er ook op je pad verschijnt. dat is volgens mij Goed leven.

Mary Jane schreef op 14 maart 2016 om 10:58

Om tegen de verdrukking in genezen te worden, voelt als een wonder. Dat er iemand echt voor mij gaat. Die die moed kan en wil opbrengen voor mij. Dat alleen al geneest mijn ‘verschrompelde hand’.

Luís Weel schreef op 14 maart 2016 om 00:04

Ik denk terug aan de drie lijkjes van kinderen die in onze streek gevonden werden. Ze bleken van dezelfde moeder te zijn. Dagenlang lag de arme vrouw onder vuur. Helaas, de vaders van de kinderen bleven buiten schot. De moeder, aan haar lot overgelaten, zit vast en kreeg een behandeling in het Peter Baan instituut.. De commotie om de drie kinderen was en is nog steeds groot. Nu liggen ze samen in hetzelfde graf: Yasmine.
Zal de moeder barmhartigheid ondervinden, hulp, begrip? Zal ze iets kunnen met de woorden van Jezus: Ik veroordeel je niet, sta op en zondig niet meer.
Voor mezelf kom ik tot de conclusie: als ik in mijn leven geen barmhartigheid ondervonden zou hebben, zou er alleen maar bitterheid overgebleven zijn. Ik denk dat ik dan geen reden zou hebben gehad om nog langer te bestaan.
Nu mag ik nog verder gaan op mijn tocht door het leven. Jezus is er en heeft alles wat fout is in mij op zijn kruis meegenomen. Mijn zondigheid is begraven en ik mag opstaan en verder gaan.
Soms vraag ik me wel eens af: Een echte biecht, beleefd als een ontmoeting met de vergevende God, hoe kan dat een verlichting zijn voor een mens die onder zware lasten gebukt gaat? Helaas wordt deze verlichting door middel van dit sacrament vandaag de dag door heel weinig mensen ervaren. Maak van je hart geen moordkuil, zegt het spreekwoord. .Zelfkennis, jezelf bloot geven in alle zwakheid en voelen dat je misschien juist daardoor liefde, aanvaarding, begrip en vergeving vindt bij anderen en bovenal bij De Ander, die onze Vader in de hemel is, schenkt ons de echte vrijheid om op te staan uit de wanhoop van van ons onvolmaakte leven.

Birgitta m. schreef op 13 maart 2016 om 23:58

Lieve Jezus ♡
Terwijl ik in mijn jonge jaren ronddoolt op aarde en zondigde tegen God en gebod
op zoek naar 2 zachte armen om mij heen
Was U altijd daar bij mij
U verliet mij niet
Ook werd ik doorheen mijn leven
Vergezeld van de gebeden van mijn moeder
Wat een genadegave
Ook kwam ik gelukkig steeds weer terug in t warme nest
En heb ik nu mijn eigen roedel gevormd
Steunend op n jeugd van kerk en gebed
En de sacramenten
Dank U wel Heer
Ik mag mijzelf rijk noemen
Rijk aan genadegave
4 prachtige kinderen
1 kleinzoon
En allemaal kunnen ze bidden
Schiet mij te binnen
De vreugde om uw schepping
De hond met zijn zachte vacht
De papegaai met zijn grapjes
De natuur
De bosanemoontjes in een vaas
Dieppaars
De bergen het zonlicht Door de glas in loodramen
Mijn warme bedje
Mijn gevulde buikje
Ontferm U over allen die dit niet hebben
Schenk hen uw troost en erbarmen
Amen

Birgitta m. schreef op 13 maart 2016 om 23:43

Lieve Jezus, Dank U voor deze dag! Zegen deze nacht..Houdt met uw engelen over ons de wacht ♡. Zegen allen die aan deze retraite meedoen met geloof, hoop en liefde. Help mij Jezus en Maria om niet als Job de almachtige Schepper ter verantwoording te roepen als het flink tegenzit, maar om te blijven vertrouwen op Hem die de Liefde Zelf is. Die mij beter kent dan ik mezelf. Lieve Maria ik wijdt mijn huwelijk (weer) aan u toe. Amen

Rita Blaauw schreef op 13 maart 2016 om 23:24

Zondag, 13 maart: Het valt op in de bijbeltekst, dat de enige-zonder-zonden (Jezus), ook geen
steen werpt naar de beschuldigde vrouw…..
Ik ervaar dit gebeuren, als een groot voorbeeld van de bevrijding , die uit de vergeving kan voortkomen.Jezus redt de vrouw als persoon en geeft haar de hoop op een nieuw, ander leven.
De vraag naar de stricte toepassing van de wet, heeft natuurlijk meer van doen met de plannen
om Jezus uit de weg te ruimen door zijn tegenstanders.
In de kerkelijke wetgeving zit ook onbarmhartigheid, bijvoorbeeld t.a.v.gescheiden huwelijks-
partners etc.
Zelf heb ik in de kerk ervaren, dat de ene onbarmhartigheid van anderen weer teniet kan worden gedaan door
de andere barmhartigheid van weer anderen.
Wat is dan wijsheid?
Ik denk toch: de weg van Jezus proberen te volgen.
Dat maakt mij eigenlijk zelf meer barmhartig en vergevingsgezinder.

claire schreef op 13 maart 2016 om 23:13

jezus ging door, ook bij tegenstand.
ik durf (of wil )niet barmhartig zijn…
wat een naar en benauwd gevoel…
JEZUS gij veroordeelt mij niet maar stuurt me opnieuw op weg :GA IN VREDE en zondig niet meer.

Theun schreef op 13 maart 2016 om 22:37

Ik word stil bij het lezen en overwegen:wat een rijkdom om te mogen luisteren naar Jezus zelf en met Hem en door Hem
Zijn lijden en sterven te mogen ervaren in de Goede Week….ik moest dit even kwijt,maar moet ook zeggen,dat het me
ook wel benauwd,zovelen staan nog aan de kant en wat doe ik daar aan….zet me behoorlijk aan het denken.
Bidden wij om kracht en volharding.

Rita Blaauw schreef op 13 maart 2016 om 22:32

Zaterdag 12 maart j.l.: Thema: de bruiloft te Kana.
Ik zou graag een “getuige” van dit wonder door Jezus willen zijn en er dan verslag van willen doen
aan anderen.
Maar misschien is er ook nog wel een plaatsje aan God’s bruiloftstafel en zou ik de wijn mogen
smaken…..Want die eucharistische “gedachtenis” en deelname wordt ons nog steeds onthouden in de kerk…
En dat voelt niet goed.

Jeanne schreef op 13 maart 2016 om 21:57

Ben ik wel jezus in het verhaal of niet. maar ik herken me wel in het van de vrouw of ben ik een van de farizeer die er altijd op uit zijn om iemand te veroordelen. IK verplaatste in de vrouw die voor mij de prachtigste persoon is.
Heeft niemand je veroordeeld! IK voelde me veroordeeld de zwakste in de groep ik was de zwakste schakel ik was al veroordeeld. Ik ben gaan schrijven was ik zo voor hen het maakte me depressief en heel stil en had ook de kracht niet om er uit op te staan het leek of ik in een wolk zat en niemand mij enig barmhartigheid betoonde IK kon me daar in niet herkennen. Toen was Jezus daar ik weet ik ben zondig geweest en dat weet niemand als mijn begeleider die mij vergeven heeft in de naam van Jezus. Ik heb barmhartigheid ondervonden maar niet bij van wie ik zou verwachten maar meer op zijn plaats was geweest. IK ben vaak vergeven-maar dat heeft een ander mens van mij gemaakt -ik ben milder geworden en daarmee een barmhartige mens. voor heen een onverschillige vrouw een gekweste vrouw na de vergeving ging ik weer recht op en als ik weer teug naar de plaats waar ik Jezus tegen kwam. Ik me nu voor de geest halen of ik onbarmhartigheid heb ondervonden.
waar beter barmhartigheid op zijn plaats was geweest ik weet nu dat mij veel vergeven is maar ik heb veel lief gehad daar om is er mij ook veel vergeven.

Lieve schreef op 13 maart 2016 om 21:26

Nog even bij de vraag van gisteren; Ik heb nooit zelf onbarmhartigheid ondervonden, gelukkig maar. Wel één keer een grove onrechtvaardigheid en dat is wat anders. Ik was toen nog jong, voelde verontwaardiging, maar was niet echt kwaad, omdat ik gewoonweg niet kon inschatten wat de gevolgen in mijn leven konden zijn. Het kon me niet schelen en het heeft achteraf gezien ook geen belang gehad. – Wat de genezing van de verschrompelde hand betreft: ikzelf zou vreugde zijn geweest en denken dat ik droomde. Ik zou ook wat schrik hebben voor de gevolgen en vrezen dat ik mee de schuld zou krijgen. – Jezus negeert inderdaad de gevestigde wetten. Maar nergens is er in dergelijke verhalen sprake van een poging tot gesprek., tot begrip, een vraag naar het waarom Hij zo handelt. De wetgeleerden gaan weg, ze stapelen het op in het schuldendossier, ze zoeken gelijkgezinden en hoe ze Jezus kunnen treffen. Als toeschouwer, als gewone aanwezige zou ik me meer en meer ongemakkelijk bij deze confrontaties voelen, angstig en bekommerd en met een slecht voorgevoel. Toch zou ik er me telkens weer als door een magneet aangetrokken bij voelen.

Danny verlie schreef op 13 maart 2016 om 21:05

Onze wereld heeft er zoveel nood aan Barmhartigheid en geen oordeel. Ons hart ♥ dat van steen is hardvochtig en wetmatigheden oog om oog tand om tand het leeft in het oude verbond. En dan komt Jezus ik veroordeel haar niet Hij maakt vrij, een nieuw verbond een hart ♥ van vlees en bloed gedompeld in de liefde verwond door de liefde. Een crisis situatie moeilijke momenten in het leven reageert zoals. JESUS ga zitten schrijf met je vinger op de grond neem dan dikwijls een helende pauze laat het gebeuren aan onszelf die ommekeer en alles in het leven krijgt kleur met de parfum van de liefde

Bas van de Loo schreef op 13 maart 2016 om 18:49

Ik betrap mezelf erop dat ik steeds oordeel, wanneer ik reacties lees van mensen die hun mening ventileren op berichten in de media. Links of rechts. Goed of kwaad. Zwart of wit. Alsof ik het allemaal wel weet. Maar ik weet niets. Want wat weet ik nou? Ik zou gewoon het oordeel in het midden moeten laten. Met vastberadendheid erop vertrouwen dat het Gods wil is die zal geschieden. Op aarde als in de hemel. En stil zijn is het dan wat Hij mij opdraagt.

Bas van de Loo schreef op 13 maart 2016 om 17:45

Ik betrap mezelf erop dat ik steeds oordeel, wanneer ik reacties lees van mensen die hun mening ventileren op berichten in de media. Links of rechts. Goed of kwaad. Zwart of wit. Alsof ik het allemaal wel weet. Maar ik weet niets. Want wat weet ik nou? Ik zou gewoon het oordeel in het midden moeten laten. Met vastberadendheid erop vertrouwen dat het Gods wil is die zal geschieden. Op aarde als in de hemel. En stil zijn is het dan Hij mij opdraagt.

lilian schreef op 13 maart 2016 om 17:05

Jezus toont ons in dit verhaal dat wij nooit een ander zomaar mag veroordelen . Hij leert ons om te vergeven, dat wij barmhartigheid moeten betrachten. Hoe moeilijk het ook is. Ook ik ben eens de fout ingegaan gelukkig kon ik het herstellen. Ik dank de Heer voor zijn goedheid en barmhartigheid

Doke schreef op 13 maart 2016 om 15:02

Vandaag hoorden we hoe Jezus de mensen voor spot liet staan. Wie zonder zonde leeft die werpe de eerste steen. Ja dat we allen fouten begaan dat is wel een feit. Maar de vergevings gezindheid van Jezus dient ons als voorbeeld. Ga en zondig niet meer, Een nieuwe kans krijgen we om straks ook de opstanding van Pasen te beleven. Het zal wel veel van me vragen maar met de eindeloze geduldige liefde van onze Vader zal het wel kunnen lukken mezelf (samen met alle anderen) het goede voor te houden. dat alles met de zegen van onze Heer.

Lilly schreef op 13 maart 2016 om 14:33

IK probeer zo barmhartig mogelijk te zijn voor ander mensen , volgens mij ,hangt dat ook samen met rechtvaardigheid . En op de vraag ,of ik wel eens onbarmhartig ben behandeld ,kan ik niet anders dan volmondig ja zeggen en niet één keer maar diverse malen . .Men zegt dat je daar mee moet leren leven , maar dat kan alleen met de hulp van de Heer en gebed , anders ga je eraan onderdoor. Je kan nog zo veel ogen en gogen bezoeken ,maar de allerbeste is de Heer zelf , die ons het mooiste voorbeeld heeft gegeven .
Het leven leert ons uiteindelijk ,dat op den duur .barmhartigheid toch de beste en mooiste resultaten oplevert !Laten we daar maar voor bidden !!!! De wereld zou er anders uitzien .
Lilly

Mary Jane schreef op 13 maart 2016 om 14:03

Eens ben ik de vrouw geweest, die veroordeeld werd. Alle vingers wezen naar mij. Omdat ik de zondebok was geworden. Daar was geen keren meer aan. De anderen waren zonder zonden. Een uit de hand gelopen beeldvorming. Natuurlijk heeft dat veel pijn gedaan. Door veel te bidden en me vooral tot God en Christus te wenden is me duidelijk geworden hoe de vork in de steel zat en dat ik tegen menselijk onvermogen was aangelopen. Hoe anders de liefde van God en Christus.

Monique schreef op 13 maart 2016 om 09:29

Het verhaal van de eerste steen gooien is zeer bekend.
Hoe ouder ik word,hoe meer ik de waarheid en ernst aanvoel van dit verhaal.
Het is ook moeilijk om van vergeving een levenshouding te maken.
Als het lukt maakt het ons mild:een eigenschap die ik enorm waardeer.
Heer help mij om mild te zijn zowel tegenover de mijnen als tegenover vreemden.

Luís Weel schreef op 12 maart 2016 om 23:04

Met een groep bezochten we de plaats van de bruiloft van Kana. We zegenden samen een echtpaar uit de groep vanwege hun veertig jarig huwelijksfeest. Het was een prachtig moment met veel zang en zegenbedes. De koster was razend, want in plaats van 20 minuten duurde het geheel bijna drie kwartier. Voor de verzoening kocht ik daar zo’n 10 pakketjes met elk 6 flesjes wijn. Bij de terugkomst in de parochie konden de aanwezigen ieder een flesje meenemen. Er was natuurlijk veel te kort wijn, maar na afloop van de mis was het razend gezellig. Het spreekwoord zegt: “Een beetje met God is alles, veel zonder God is niets. De bruiloft van Kana is bij Johannes geen wonder, maar een teken.
Wat ontroert is de houding van Maria: haar oplettendheid en zorg voor het welzijn van de gasten. Dan is er ook nog het onvoorwaardelijk vertrouwen in haar zoon Jezus. Ze vraagt niets, maar deelt haar bezorgdheid met Jezus. En tenslotte, ondanks die woorden van Jezus: “Wat is er tussen mij en u? Mijn uur is nog nietgekomen” “laat zij zich niet uit het veld slaan en zegt: “doe alles wat Hij u zegt” Gezien mijn herinneringen aan de reis bedeel ik mezelf de rol van hofmeester of wijnproever. Overigens, kan het voor heel wat mensen geen kwaad, als de wijn in water veranderd wordt. Een stuk nuchterheid af en toe kan soms beter zijn dan al te grote vrolijkheid vanwege de fles.

Luís Weel schreef op 12 maart 2016 om 22:31

Ik loop achter. Gisteren en vandaag was ik op reis. Ik denk dat de Heer het ons niet zo kwalijk zal nemen, als we door gebrek aan drinken beginnen te twijfelen of het ongewisse avontuur van ons leven dreigt op een fiasco uit te lopen. Dorst hebben is verschrikkelijk en de Heer weet wel dat we niet zonder water kunnen leven. Ik vraag me af wat er omgaat in de hoofden en de harten van zoveel mensen in arme streken van Afrika waar zo weinig regen is gevallen dat er bijna geen oogst is. Ze kunnen twijfelen aan Gods goedheid voor ons mensen. Of ze kunnen bidden: Heer,: geef ons te drinken. De vastenactie dit jaar kan een teken zijn dat wij net als Mozes geroepen worden om met opgeheven stok naar de berg te gaan en zorgen dat er op de rots geslagen wordt om water te laten vloeien. Ik denk dat wij maar al te vaak geroepen worden om God een handje te helpen en te blijven geloven dat we samen aan een nieuwe toekomst van de dorst lessen van zoveel mensen

Marie-Anne schreef op 12 maart 2016 om 22:02

In de bruiloft te Kana zou ik graag één van de bedienden zijn die van Maria een wenk of aansporing krijgt om te doen wat Jezus zegt en daarop doen wat Hij vraagt. Een duwtje in de rug kan ik altijd goed gebruiken, een stil moment om Hem te kunnen horen…. moeilijk, maar ik blijf hopen in het geloof dat Hij er altijd is.

jeanne schreef op 12 maart 2016 om 22:01

Ik had me een plaats gezocht dicht bij Maria waar ik het allemaal goed kon overzien en genoot van al die feest vierende mensen. Dan is er geen wijn meer Maria merkt hoe verlegen men hier onder is ze gaat naar haar zoon om raad en zegt tegen haar zoon “” ze hebben geen wijn meer “” vrouw is dat soms Uw zaak maar. Maria vertrouwd op haar zoon dat hij zal helpen .Zo is Maria ze spreek voor ons ten beste als een voorbede bij haar zoon .Water en wijn, ik zag hoe Jezus met mensen om ging , hij gaf hen overlevingskans met water met wijn. Met water en wijn maakt het leven wat aangenamer. Ik zag hoe Jezus met mensen omging hij schonk hen water en wijn allebei ,HIJ schonk het mij met genade op genade . Tussen mij en Jezus is er een grote liefde waar niemand of iets tussen komt.

Marjolein schreef op 12 maart 2016 om 21:35

Welke plek of rol. Zo, dat vraagje zat. Het heeft mij de hele dag steeds weer beziggehouden. Ik denk dat ik degene was die ontdekte dat er een wijnprobleem was. O, dat zou ik wel even oplossen. Help, het lukte niet. Hoe vaak doe ik niet eerst alles zelf, voordat ik naar Jezus ga. Wat wilt gij, dat mij geschieden zal. Een vorm van onverschilligheid zou mij passen. O, wat zou ik mij rot voelen, als ik daarna de goede wijn mocht serveren. Ik weet heel goed, dat ik het van zijn genade moet hebben. En dan op te kijken in die warme lieve ogen. Sorry God, help mij er voor U te zijn.

Bernadette schreef op 12 maart 2016 om 21:09

Ik herinner me…
Een paar jaar geleden, vroeg een vriendin, of ik de dranken wou serveren op haar jubileum.
Er was voldoende, en ik kon gul, ieder op zijn wenken bedienen.
Af en toe, hoorde ik , dat de wijn van uitstekende kwaliteit was.
Dat was niet mijn verdienste, maar het was fijn om het te horen.
Ook al zat ik niet bij de genodigden, ik kreeg ruimschoots mijn deel.
Hun glimlach, en het woordje van dank, gaf me een tevreden gevoel.
Misschien, waren zij mijn wijn?
Ik weet nu, als ik naar de bruiloft mag, kies ik voor het vullen van de kruiken.
en zal ik de gasten op hun wenken bedienen.