Gastenboek

Jolanda schreef op 8 december 2014 om 10:45

Moeilijk bidden! Gisteren kon ik me er niet toe zetten. Zal toch niet lukken.
Vandaag beluit ik los te laten dat het moet lukken. Het enige dat ik wil is een half uur van mijn tijd aan de Heer geven.
Dank U Heer voor uw liefde, troost en bemodiging!!!!. Dat U mij laat weten dat mijn slavendienst voorbij is. Mijn schuld is voldaan, door uw Zoon aan het kruis.
U nodigt mij uit voor U een weg te banen. U nodigt mij uit al mijn twijfels los te durven laten en te durven geloven op Uw Liefde. Ik ben kostbaar in Uw ogen.

Odetta schreef op 8 december 2014 om 10:27

Jezus brengt rust ,vrede in het hart van deze zieke.Zo brengt hij ook “VREDE” in ons hart in ons leven met Zijn grote liefde die alles overstijgt en waarvan wij ons op weg naar Kerstmis steeds meer bewust mogen van worden.

Wietske schreef op 8 december 2014 om 09:58

Jezus als liefdevol persoon te zien, die vraagt naar je naam, van wie ben je? Echt geïnteresseerd in de mens tegenover hem. Dat is liefde! Je hoeft niet meer bang te zijn. Hij geneest je van binnenuit! Dank voor zulke liefde!

Carmen schreef op 8 december 2014 om 09:40

Wat ik hieruit leer is mijn angsten los laten zoals Legioen
Vertrouwen op God en heer Jezus dat alles goed gaat.
Dank U Heer Jezus en God met Legioen geeft mij een heel goed gevoel en vertrouwen .
Een goede week jullie allen
Liefs

speranza schreef op 8 december 2014 om 09:06

Ik denk dat Jezus die man teder gewassen heeft met het water uit het meer en geestelijk met het levende water dat uit Zijn ziel stroomde. Met de zoom van Zijn kleed heeft Hij hem afgedroogd, steeds liefdevol tot de man sprekend; misschien gaf Hij hem wel zijn onderkleed opdat hij waardig, als mens onder de mensen, toonbaar zou zijn. Als een moeder haar zieke kind verzorgde Hij hem, Hij de Bamrharige Samaritaan. O Heer Jezus ik vertrouw u alle mensen die geestelijk ziek zijn toe, dat ze bij U rust en genezing mogen vinden. Zegen de medicijnen die ze soms moeten nemen, dat ze werkzaam zijn, aangepast aan elk geval afzonderlijk. Was ook mij rein van elke angst en somberheid. Dank u Heiland.

Emile schreef op 8 december 2014 om 08:41

“Beklim een hoge berg, verhef je stem met kracht, vrees niet”.
BIj het lezen van deze tekst kreeg ik in mijn hart de woorden:
Wees aanwezig in het hier en nu.
om mezelf te laten zien en horen
te spreken waar mijn hart vol van is
wat mijn passie, mijn verlangen is
en daar invulling aan te geven door woorden en daden.

Annet schreef op 8 december 2014 om 08:06

Me ,,stilte,, tijd van vandaag is voor mij bijzonder ik ben dankbaar omdat vandaag een nieuw levensjaar begint( jarig) voor het vertoruwen met Gods Liefde, Maria, Jezus de mensen om mij heen en die ik mag ontmoeten.

Emile schreef op 8 december 2014 om 08:03

De oproep en uitnodiging aan mij om de komst van de Heer voor te bereiden:
1. deze oproep versta ik ieder jaar opnieuw in de advent in afwachting van de komst van Jezus de Messias met Kerstmis.
2. ik vind het moeilijk deze oproep te verstaan en in mijn leven te implementeren indien hier ook mee bedoeld wordt de terugkeer van Jezus aan het einde der tijden.

willy schreef op 8 december 2014 om 07:24

Dag Tanya (7december 09.37 u), bedankt voor jouw reactie.
We hebben allemaal behoefte aan erkenning en herkenning, is dat zwakte, sterkte?
Is het niet voldoende dat God ons herkent, erkent?
Het antwoord is wellicht dat onze hemelse Vader een God is van ontmoeting. Hij verbindt ons met onzichtbare
draadjes van Zijn liefde….
Misschien ben jij ook een vrijwilligster die in de loopgraven gaat staan, dan zegen ik ook jou in Zijn Heilige Naam in alles wat je denkt zegt en doet

janet schreef op 8 december 2014 om 06:33

wat mij raakte is dat de Here Jezus niet op zijn gedrag reageerde (wat de omgeving wel deed vastketenen enzv),maar
hem als mens tegemoet kwam en vroeg naar zijn naam, door die te noemen werd hij bevrijd,wat een aanmoediging om mijn donkere kant te benoemen en te weten dat we liefdevol opgevangen worden en bevrijd elke dag opnieuw

Paul schreef op 8 december 2014 om 05:31

via deze weg kunnen we elkaar ondersteunen in een soms kille wereld.Ik ben dankbaar voor een mooie verjaardag…
mijn kinderen hebben er iets heel moois van gemaakt. May God give us rest in our way to Christmas……

hanneke schreef op 8 december 2014 om 00:33

Dat is een goeie opmerking Tony. Ik moet bij deze tekst altijd denken ; waarom word deze man genezen en ik niet. Slik sinds ik christen ben geworden anti psychotica. Last van demonen. Daarvoor in mijn niet-christen zijn nooit last van gehad. God brengt mij door alle jaren heen wel herstel in andere gebieden van mijn leven maar hierin niet. Ja….dan maar goed dat er medicijnen zijn…..maar na al die jaren van pillen slikken toch altijd nog een beetje jalours op deze man in het bijbelverhaal van Marcus……

Herman schreef op 8 december 2014 om 00:33

Wat een prachtig beeld, een vader die staat te wachten met open armen. Dat is God. Wij hoeven ons alleen maar te laten omhelzen.

Tony schreef op 7 december 2014 om 22:32

Jezus ontmoet een man met een psychische stoornis.
Vandaag krijgen dergelijke mensen aangepaste medicatie.
In de tijd van Jezus bestonden er geen zulke medicaties en kon de man dan ook niet geholpen worden.

Susanne van der Ploeg schreef op 7 december 2014 om 22:01

De woorden van Jesaja heeft mij vandaag bemoedigd; ik zie dat wij met liefde wegbereiders moeten proberen te zijn.;kanalen zijn van liefde . Als wij niet putten bij de bron van het woord, kunnen wij uit ons zelf niets…

Frans Bomers schreef op 7 december 2014 om 21:54

zondag 7 december Frans
Vanmorgen en gisteravond de mensen in de kerk gevraagd wie er wilde ingaan op de uitnodiging van Johannes de Doper tot boete en bekering. En gevraagd wie er met hem mee wilde gaan naar de Jordaan, (of naar de Waal of de Rijn die langs onze parochiekerken stroomt) als teken van boete om zich te laten reinigen van zijn tekorten. (Het woord “zonde” schrikt de mensen zo af!) Toen werd het stil in de kerk. Ik bespeurde bij de parochianen dezelfde terughoudendheid als bij mijzelf. En toch, Johannes de Doper en Jezus hebben gelijk: de komst van de Redder in ons hart wordt zeer belemmerd als wij niet bereid zijn eerst de oneffenheden in ons leven op te ruimen. Is dat arrogantie of hoogmoed? Echter.., de schroom om rouwmoedig te zijn weegt niet op tegen het heerlijke gevoel dat over je heen komt als je je klein maakt, voor jezelf en God schuld bekent en weet dat Hij je vergeven heeft. Dan begint het licht van Kerstmis, van God-met-ons/jou/mij echt al een beetje te dagen. Dat gun ik U, lezer, van harte!

Lieve schreef op 7 december 2014 om 21:37

Ik begin met Jezus te spreken over de tekst die ik zojuist las.Welk deel ervan raakt in mij een gevoelige snaar?
Misschien zullen andere vriendschappelijke gesprekken of een ander verhaal dat ik onlangs hoorde aan de oppervlakte komen in mijn gesprek.Als dat gebeurt,werpt het verhaal dan enig licht op wat de tekst mij misschien probeert te zeggen?

Ria schreef op 7 december 2014 om 20:07

Zo geweldig verrijkend samen bidden met zoveel mensen je voorbereiden op de komst van de Heer met Kerst, het geeft me stof om te gebruiken in mijn stille tijd iedere morgen om zeven uur sta ik er speciaal voor op Ik ben dank ook dank baar dat dit is opgestart en hoop en bid dat het zich zal herhalen in de vastentijd

Anoniem schreef op 7 december 2014 om 19:00

Oh, Lieve Geweldige Jezus bevrijd mij aub van deze onreine geest in mijn lichaam, die mij, sinds mijn borstkanker, zo pijnigt en kwelt!! Vlak na mijn chemo’s sprak deze entiteit zo maar door mij heen. Schreeuwt dag en nacht door mij heen. Ik vraag uw kracht Here God om deze verschrikkingen te kunnen doorstaan! Dit is al 16 jaar lang en geen priester kan mij helpen! Ik vraag nederig om uw hulp! Dank U Heer.

iris schreef op 7 december 2014 om 18:54

Angst voor het kwaad is geen mens vreemd. Ook angst voor het kwade in jezelf. Laten wij mensen ook de schaduwkanten in onszelf volledig omarmen, zodat die in het licht komen staan.

Jeanne schreef op 7 december 2014 om 17:33

Mogen wij de kracht en sterkte krijgen om de obstakels in ons hart op te ruimen en alzo de weg vrij te maken om het Licht t e laten binnen stromen voor Kerstmis. Dit vraag ik op voorspraak van onze goede moeder Maria, amen.
Aan allen nog een verdere en inspirende retraite gewenst.

Vivian Heijne schreef op 7 december 2014 om 15:12

O Lieve Heer…het zal vaak niet voldoende zijn wat ik voor U wil betekenen… Maar wat voel ik mij gezegend dat U zoveel van mij houd..!

Jeanne v/d Lee-Thijssen schreef op 7 december 2014 om 12:10

Ik wil u danken voor de zin citaat 3.Ik ben bedroeft om mijn zeer zieke man.
Door jullie tekst te lezen, kan en leer ik weer om te praten met de Heer.
Ik vraag om mijn en de Engelbewaarder van mijn man, ons te begeleiden in een hele moeilijke periode.
Ik wens iedereen een gezegende zondag toe!

Alie schreef op 7 december 2014 om 12:07

Bij Jes. 43 treft mij dat Gods trouwe liefde mij helpt om te gaan met mijn weerstand: Hij kan mijn angst ombuigen tot verlangen.

Wietske schreef op 7 december 2014 om 11:08

Mij raakte de zin bij citaat 3:” Ik droeg het beeld van God, maar ik heb het verloren. Nu neemt Hij mijn mens-zijn aan om dat beeld te redden en aan mijn mens-zijn onsterfelijkheid te verlenen.” Ik mag het beeld van God blijven en dat troost mij. Het zet mij er nog meer aan om meer op Hem te willen lijken en zo ook naar anderen te kijken: beeld van God! Iedereen een gezegende zondag gewenst!

Liene schreef op 7 december 2014 om 10:29

Lieve Lenie en M.C, Driehuis; wat mooi jullie oproep voor gebed voor onze dierbare, moedige pastoor Theo Bankras. In dankbaarheid bidden wij mee.

Tanya schreef op 7 december 2014 om 09:37

Willy, wat mooi wat je beschrijft (8.29 uur) . Zo herkenbaar. Ik wens je Gods zegen toe voor je werk als vrijwilliger.

Godelieve Gommeren schreef op 7 december 2014 om 09:27

Gisterenavond vlotte het bidden niet. Ik kon er mijn gedachten gewoon niet bijhouden zozeer was ik getroffen door een mail die ik van een vriendin ontvangen had, een echte roep om hulp. Het lezen en herlezen van de bijbeltekst deed deugd. Ik word uitgenodigd tot dankbaarheid, tot vertrouwen ook.

willy schreef op 7 december 2014 om 08:29

Wat kan ik zelf doen om de boodschap van troost en bemoediging over te brengen? Tijdens het gebed kwam ik sterk
op de voorbije vakantieweek als vrijwilliger. Iedere morgen vroeg was ik in de kapel om te spreken met mijn “grote baas”,
om Zijn kracht te krijgen om er de ganse dag te zijn voor de anderen, om troost bemoediging en hoop te zijn voor de geteisterde medemens. Opdat Zijn liefde voor elke mens, in en door mij een beetje zichtbaar mag worden.
Zonder Zijn kracht red ik het niet, val ik terug op mijn eigen beperkingen. Nu bouwt Hij me op, maakt Hij me groot en
sterk, ter wille van de mensen met wie ik een week samenleef..
Ben ik dankbaar voor de gaven die mijn Hemelse Vader mij geschonken heeft, mijn verdienste bestaat er in ze gewoon te gebruiken naar mijn medemens toe. Vraag ik Zijn leiding in woord, gedachte, daad.
En dan gebeuren er wondermooie dingen, met eeuwigheidswaarde.
Het houdt ook confrontatie in met datgene in mij dat mij van God verwijdert.
Doorheen de tekst en mijn gebed werd ik mij bewust van Zijn alles gevende liefde, van de geruststellende gedachte dat Hij alles wat leeft in ons hart kent en Hij
de enige is die ons juist kan beoordelen. Wij mogen Hem dwars door alles heen vertrouwen.

Annet schreef op 7 december 2014 om 08:03

Gekoesterd, veilig en warm bij de Eeuwige:
Hij houdt van mij
Hij zorgt voor mij
Hij koestert mij.

A-C Klein schreef op 7 december 2014 om 03:48

Tijdens gebed om verandering v bediening en doel v h leven naar Gods wil . ik verlang er naar maar wil het in Gods hand leggen.
Daarna kwamen vele namen v vrienden en kennissen en familie in mijn gedachten die ziek zijn, voor sommigen bid ik dat Gods ze mag aanraken zodat ze God kunnen ervaren.
Heel fijn in de stilte met een kaars afsluitend Onze Vader gebeden waarbij direct de begrafenis v een goede vriend v vorige week vrijdag in mijn gedachten kwam. Bij de ter aarde bestelling klonk het Onze Vader.
Een gebed wat in vele situaties gebeden wordt. Gezegende nacht.

Eric w. schreef op 6 december 2014 om 23:10

Een prachtige bijbeltekst vandaag die me onmiddellijk deed denken aan een al even mooie hymne die mijn ‘lijflied’ is geworden : “be not afraid”. Denk trouwens dat de tekst van een van de verzen unit deze bijbelpassage komen. Het kan lijken of God de wereld soms vergeten is, maar ik denk dat we ervan overtuigd zijn het refrein van de hymne te mogen geloven : be not afraid, I go before you always. come follow me. And I will give you rest. Natuurlijk moeten we ook vooral aandacht schenken aan dat derde zinnetje.

dethier Stephanie schreef op 6 december 2014 om 21:38

Ooit hadden we in onze gcl groep een gesprek over de vraag of God aanwezig is in het ergste kwaad en onrecht. Ik weet nog dat het voor mij een hele opluchting was toen onze geestelijke begeleider neen zei.Maar wel in de veerkracht van mensen die
getroffen worden…of daar waar mensen proberen
een ander nabij te zijn of mee helpen bouwen aan een rechtvaardige wereld waar het goed toeven is voor
iedereen.
God , laat mij blijven geloven in jouw liefde voor ons en deze wereld en dat je oproep tot nabijheid en volharding en dienstbaarheid steeds luider klinkt in mij.

elde schreef op 6 december 2014 om 21:07

Vandaag denk ik veel aan ko Fabiola. Dank, Heer, om wie ze was, Dank, om haar overtuiging, haar vurig geloof! Dank, dat ze onze koning hielp gelukkig zijn.
Samen zijn ze ons een pracht-voorbeeld geweest! Dank, Heer, en bid nu met en voor ons opdat ook wij iets van onze relatie, (zo moeilijk soms!) teweeg brengen!

Paul schreef op 6 december 2014 om 20:35

Licht. Ja. Deze dagen weereens een boek gepakt van Anselm Grun. Vol wijsheid en licht schrijft hij over oud worden en loslaten. De titel: Gelukkig ouder worden.
Met vriendelijke groeten. Paul

Marijke schreef op 6 december 2014 om 18:59

Wat mooi en duidelijk: veeeeel dank!!

ton Delemarre schreef op 6 december 2014 om 18:14

En daarom zeg ik, broeders en zusters: bid zoveel u kunt. Er is een overvloed aan slechte dingen en dat heeft God zelf toegelaten. Was er maar geen overvloed aan slechte mensen, dan zou er ook geen overvloed zijn aan slechte dingen. Het zijn slechte tijden! het zijn moeilijke tijden! Dat zeggen de mensen tenminste. laten we liever goed leven, dan worden de tijden vanzelf goed. Wij zijn de tijden. Zoals wij zijn, zo zijn de tijden (= nos sumus tempora: quales sumus, talia sunt tempora).
Maar wat doen wij eraan? … Waarom teleurgesteld zijn, waarom mopperen op God? Er is een overvloed aan slechte dingen in de wereld om te voorkomen dat we de wereld beminnen. … De wereld is slecht, jazeker, slecht. Maar we beminnen haar alsof ze goed is. Wat is er dan zo slecht aan de wereld? Want de hemel, de aarde en het water zijn niet slecht, en alles wat daarin is, vissen, vogels, bomen, ook niet. Al die dingen zijn goed. Nee, het zijn de slechte mensen die de wereld slecht maken.
Maar omdat we die slechte mensen zolang we leven, nu eenmaal niet kunnen ontlopen, moeten we een diepe verzuchting slaken naar God onze Heer, en het slechte verdragen om het goede te bereiken. Laten we het ons Gezinshoofd niet aanrekenen, want Hij is goed voor ons. Hij draagt ons, en niet wij Hem. Hij weet hoe Hij zijn schepping moet besturen. Doe wat hij beveelt, en hoop op wat Hij belooft.

Augustinus / sermo 80,8

Truus groen schreef op 6 december 2014 om 17:35

Als God zoveel van mij houd waar is dan liefde voor zoveel mensen die in nood verkeren. Ik verdien niet meer liefde dan een ander. Ik bid om vrede om hulp bij mensen die in oorlog leven zoveel onschuldige die in mijn ogen ten onrechte hun leven moeten inleveren. God waarom?????
Ik vraag aan God laat hen ook met kerst het licht zien.
Ik dank God dat ik ook wel eens boos mag worden voor zijn soms voor mij onbegrijpelijke dingen in de wereld.
Soms heb ik het gevoel dat mijn gebed voor deze dingen niet gehoord wordt toch houd ik het vol het te doen, omdat ik denk dat dat goed is . Ik ben mij in elk geval wel bewust van al deze onvrede in de wereld en hoop dat er eens een oplossing mag komen.

maria en ruud van ooijen schreef op 6 december 2014 om 16:26

Lenie en M.C, Driehuis, wat werden we verrast door jullie noodkreet.
Wij, mijn man en ik kennen Theo Bankras heel goed uit de jaren 80.
Via Marriage Encounter deelden wij vele inspirerende momenten.
Het contact is om de een of andere reden opgehouden.
We zullen graag voor hem bidden, jullie kunnen op ons rekenen
en we hopen op bevrijdende zegen voor hem.

Martine schreef op 6 december 2014 om 16:23

ook als ik Hem niet zie, niet voel Hij is er, dank om de genade van het op weg zijn, met zovelen

Lieve schreef op 6 december 2014 om 16:11

Door je steeds meer te verdiepen in het gebed,ervaar je dat je relatie met God groeit en dat je ook veel liefde van Hem terugkrijgt.

Jeanne schreef op 6 december 2014 om 16:05

Lenie ik ben er zeker van dat iedereen je noodkreet gelezen heeft. Op mijn gebed kun je rekenen.
De Heer schiep mij, kocht mij vrij, heeft mij bij mijn naam geroepen.
Nu zegt Hij ” jij bent van mij”. Hij heeft er alles voor over om mij ( en ieder van ons” in Zijn bezit te krijgen.
Zijn wij dan zó kostbaar? Dit raakt mij meer dan ooit, sta hier even bij stil. Ik klein mensje, Hij de grote en Almachtige God. Wat een liefde!
Ik schaam me omdat ik die liefdevolle God dikwijls niet hoor en er niet bewust van ben dat Hij werkt doorheen elke omstandigheid.
Heer, vergeef mij , zend mij Uw Geest om te kunnen zien, horen, denken en handelen zoals U het verlangt.
Heer, geef Gij zin aan mijn leven. Amen.
Nog vruchtbare dagen voor iedereen.

lenie schreef op 6 december 2014 om 14:15

dank, dank, dank …..

Arianne schreef op 6 december 2014 om 14:15

Wat me enorm trof in dit gastenboek:
Het voornemen van Ninja: Toen ik student was ging ik elke week naar de ochtendviering op de parochie waar mijn kot was. Ik zat er temidden van heel wat gepensioneerde mensen. Maar elke week kwam ik terug en elke week werd ik door meer glimlachen welkom geheten.
Nu ruim 18 jaar later heb ik dezelfde intensie als Ninja ik wil mijn leven over een andere boeg gooien. ik ben uitgeput en zit verstrikt in mijn eigen leven. De keuzes die ik vrijwillig eerder gemaakt heb lijken me te beperken en niet de vrijheid te geven om te doen waar ik naar verlang: rust en stilte opzoeken. Tijd maken voor gebed.
Mijn innerlijke mens versterken.
Hoe deze retraite bij mij terecht gekomen is weet ik niet meer, maar ik ben er nu toch wel mee bezig.

m.c.driehuis schreef op 6 december 2014 om 14:07

een noodkreet aan allen die zo goed kunnen bidden
wilt u a.u.b.denken aan mijn goede, lieve, grote, zieke vriend pastoor Th.Bankras, sloten-amsterdam

Lenie schreef op 6 december 2014 om 14:03

een noodkreet aan allen die zo goed kunnen bidden
wilt u a.u.b. denken aan mijn goed, lieve, grote, zieke vriend pastoor Th.Bankras ,Sloten A.dam

Roel schreef op 6 december 2014 om 10:23

Volgende text (Filippenzen 4) inspireert mij al jaren :” Uw vriendelijkheid zij alle mensen bekend” (….) “Weest in geen ding bevreesd, maar laat bij alles uw wensen door gebed en smeking met dankzegging bekend worden bij God. En de vrede Gods, die alle verstand te boven gaat, zal uw harten en uw gedachten behoeden (…)

Pastor jetty Van den Berghe schreef op 6 december 2014 om 09:55

In contact komen met de schrift, is aangeraakt worden door de Heilige Geest.Hij opent je hart en verstand, Hij laat je zien hoe de Heer al zijn plannen en zij wegen bekend maakt,
Hij laat je ervaren zijn diepe onvoorwaardelijke liefde, gegeven in Zij Zoon Jezus, niet voor mij alleen, maar voor de ganse mensheid…..

Andre schreef op 6 december 2014 om 09:22

Bidden om vrede en uitzicht en nabijheid kan ook met deze gekende woorden:
“Verhaast de dag van uw gerechtigheid
zie het niet langer aan dat her en der op deze wereld
mensen gemarteld worden, kineren gedood
dat wij de aarde schenden
en elkaar het licht ontroven. –
Omdat Gij het zijt, groter dan ons hart
die mij hebt gezien, eer ik werd geboren.” (H. Oosterhuis)

Kan ik dat geloven: geen ballingschap blijft duren, geen oorlog, geen apartheid, geen onderdukking, geen familieruzie of onverschilligheid… Dat er hoop is.

dorine schreef op 6 december 2014 om 04:38

“Je bent zo kostbaar , zo waardevol…” deze zin in Jes 43, 1-4 raakt me …het afgelopen jaar heb ik ook crisismomenten meegemaakt waarbij ik dacht ” God , ben je mij vergeten? ” Maar dan laat Hij mij door mensen heen zien dat ik er mag zijn met mijn ziekte en onvolmaaktheden . Een liefdevolle partner en prachtige dochter die me steunen en waarbij ik Gods liefde mag ervaren als een licht op mijn weg .. vol vertrouwen verder gaan … Dank u , God, omdat je me niet vergeten bent !!