Gastenboek

Luís Weel schreef op 30 november 2016 om 17:20

In gedachten ga ik terug naar mijn kinderjaren. Ik werd stijfkop genoemd en ging vaak dwars tegen mijn ouders in. Pas later besefte ik dat beter en bleef er meer bij stilstaan hoe zij,, ondanks mijn rebelse karakter, er alles aan gedaan hebben om mij te helpen bij de voorbereiding op de keuzes die ik in mijn leven gemaakt heb..De profeet beschrijft met dit beeld van het kind dat zijn eigen weg wil gaan zonder acht te slaan op alles wat de Vader ons voorhoudt wat er in mij gebeurd is. Mijn manier van reageren is nooit een reden geweest voor hen omme links te laten liggen. Zo ervaar ik het ook in mijn verdere levensloop. Maar al te vaak was ik een grote stommerd, maar God en de mensen hebben me altijd gesteund en door allerlei moeilijke situaties heen geholpen op de meest onverwachte momenten.

lilian schreef op 30 november 2016 om 16:58

Ook wij mensen kunnen de weg kwijtraken. De Vader gaat naar ons op zoek. Hij vindt ons terug, en zet ons op de goede weg naar het licht. Ik bid tot Hem, dat Hij mij altijd nabij zal blijven.

zr.Regine schreef op 30 november 2016 om 16:47

Wat mij het meest heeft geraakt dat de Heer op zoek gaat naar dat ene verloren schaap.
God laat nooit een mens in de steek, al is het op bepaalde momenten donker in het leven.
Hij zendt ons dan Iemand op onze weg die mij de weg zal tonen en waarop ik kan optrekken.
Meestal bid ik dan tot de H.Geest, de helper!

Bas schreef op 30 november 2016 om 15:25

Er zijn wel eens tijden dat ik het gevoel heb dat ik verloren rondloop. Gelukkig mag ik me dan geborgen en veilig voelen in Zijn aanwezigheid & nabijheid. Hij is er altijd en wilt mij letterlijk dragen. Er zijn ook wel eens tijden dat ik meer gezien word. In dat geval zorgt de schriftlezing ervoor dat ik mijn ogen niet mag sluiten voor al die mensen die verloren zijn. Daklozen, gedetineerden, ouderen die eenzaam zijn, gehandicapten, weduwen, weeskinderen, mensen in oorlogsgebieden, bootvluchtelingen en ga zo maar door. Het is goed dat de voorbeden uitgaan naar deze groepen.

Lieve schreef op 30 november 2016 om 13:49

Dat het eerste kleine lichtje dat we ontstoken hebben een licht voor ons allemaal mag zijn.Ik hoop en bid dat we allen iets van licht mogen verspreiden in onze eigen omgeving.zelfs een kleine,soms flakkerende vlam is van groot belang in het duister.

T.Groen schreef op 30 november 2016 om 11:28

Het is een mooi verhaal. Te weten dat er altijd naar je omgekeken wordt, dat is geweldig.
God dwingt niet maar huist diep in jezelf en is in staat om jou de woorden in de mond te leggen waaruit voortkomt dat jij Hem zoekt. God laat zich graag vinden. De dankbaarheid die dat los maakt brengt jou in een gelukkige gemoedsstemming. Vanuit die positie komen wj langzaam tot het licht.

lenie schreef op 30 november 2016 om 10:13

“God” is niet te begrijpen …… daarom is geloven zo moeilijk …..

catharine schreef op 30 november 2016 om 09:53

Hoe troostrijk is deze uitwisseling van de diepste ervaringen van de LIefde, als je zelf de weg even kwijt bent.
Sterkte lieve lotgenoten, ik blijf mij oefenen met jullie.

PiaRachel schreef op 30 november 2016 om 08:48

Eén mens die hulp nodig heeft is altijd een belangrijker prioriteit dan 99 mensen die zichzelf (en elkaar) wel kunnen redden. Bovendien was het niet voor altijd; de herder keerde met het verloren schaap terug bij de kudde. Wat gij voor de minste onder u doet, hebt ge voor mij gedaan…

Linda schreef op 30 november 2016 om 01:27

God van liefde, God van trouw, blijf ons altijd nabij. Ook in moeilijke momenten bij onszelf en bij onze familie en medemensen. Een familielid is ziek. Ik bid voor kracht voor hem en voor een goed herstel. Ik leg alles in uw Handen Vader en ik bid voor hem.

claire schreef op 30 november 2016 om 00:07

gij hebt mij lief GOD…ik sta versteld dat gij het met mij uithoudt… blijf mij nabij ook als ik mijn eigen weg
insla…en doe alsof ik het beter weet…
als een kind wil ik graag aan uw hand WANDELEN IN HET LICHT
AMEN

Luís Weel schreef op 29 november 2016 om 23:11

Licht. Vandaag ben ik dankbaar dat ik alles zo goed kan zien na een staaroperatie aan mijn linkeroog. Voel me veel veiliger op de weg met de auto. Kan de richtingsborden en verkeerslichten weer goed zijn en beter van de kleuren genieten. Het andere oog moet nog gebeuren De dokter bood aan om morgen het andere oog te opereren, want er was een patiënt uitgevallen. Helaas, was dit niet mogelijk vanwege een uitvaart die ik samen met een familie voorbereid heb. Donker en licht, beiden maken deel uit van het leven, maar hoe goed is het te ervaren dat we het donker in het leven maar al te vaak ervaren en toch door kunnen gaan, omdat het licht het donker verjaagt. God zij geprezen en gedankt. Jezus is komende om ons te leiden op ons levenspad.

doke schreef op 29 november 2016 om 23:07

Het verloren schaap. Soms voel ik ook wel dat ik verloren bendan in de dagelijkse dingen die aandacht vragen en er geen tijd wordt vrijgemaakt om rustig bezig te zijn met mijn Vader. Hij laat me rustig rommelen maar gaat niet van mij weg. In de vele jaren die ik achter me heb liggen heb ik dat vaak ervaren ,Hij is altijd met ons.Daarom vraag ik om vergeving voor mijn tekortkomingen en ik krijg die ook. Net als het verloren schaap kan ik altijd terug, en als ik niet ga komt Hij me halen als een trouwe Vader die van zijn kinderen houdt, Dank u Heer dat ik tijdens de donkere momenten weer t lichtpunt mag zien dat me kan leiden naar een nieuw begin, We hebben nog enkele weken om ons daarin te verdiepen, Dank zij de retraite waar we mee begonnen zijn…

Embrechts H. schreef op 29 november 2016 om 22:32

Als ik de tekst uit Hosea lees, moet ik denken aan de vele ouders die hun kind zien afdwalen van de waarden die zij voorstonden. Kinderen die zich afkeren van hun ouders, andere waarden zoeken, op een dwaalspoor (drugs, spel, criminaliteit, …) of nog wat anders. Het moet pijn doen bij die ouders.

Ik blijf zijn vader/moeder.

Zo vind ik het ook in deze tekst. Israël, Zijn kind, zoekt haar geluk elders. God treurt er om.

Ik blijf hun God.

zr. Clara schreef op 29 november 2016 om 21:46

Volgend citaat van Paus Franciscus is hier ook wel op zijn plaats:
In het uur van de duisternis,in het uur van de beproeving is
de morgen van het licht en de redding al aanwezig!

Blijven geloven in het licht! God zet lichtjes op mijn pad zodat ik zie wat de goede weg is.

Godelieve schreef op 29 november 2016 om 21:08

Even een kleine teleurstelling omdat het deze keer zo’n heel bekend verhaal uit het evangelie is. De vorige dagen spraken de mij onbekende zinnen, bv. van Hosea, mij zo diep en warm aan. Och, niet zo belangrijk. Misschien brengt dat groeiende licht van de advent mij ook een nieuwe kijk op die herder met zijn schapen. Hoe kan hij 100 schapen aan voldoende gras brengen in een woestijn? Ik denk dat hij helpers heeft, één of twee goed opgeleide honden. Een heel bejaarde trouwe vriend of een kleine jongen? Hij weet in elk geval wat hij doet, zonder uitleg, zonder aarzelen: op zoek gaan in die woestijn.Hij vindt het verloren schaap, vermoedelijk tussen doornen of onderaan een steile helling. Hij draagt het naar huis op zijn schouders. Hij voelt zeker het angstig kloppend hart van ‘de boosdoener’. – Ik heb me voorheen bij dit verhaal vooral vereenzelvigd met één van de achtergelaten schapen uit de kudde: een beetje kwaad, achteruitgesteld in mijn ‘rechten’. Nu probeer ik me het geredde schaap te voelen. Dat is meer realistisch in mijn geval.

petra schreef op 29 november 2016 om 20:57

Ik probeer rustig te worden vanbinnen maar het lukt me niet zo goed. Ik ben zo verdrietig om hetgeen mijn vader ons aandoet. En ik weet wel met mijn verstand wat ik beter kan doen maar het lukt me niet zo goed.
Wat mij aanspreekt is het volgende: DE ZEVENDE DAG
WEK MIJN ZACHTHEID WEER
GEEFT MIJ TERUG
DE OGEN VAN EEN KIND
DAT IS ZIE WAT IS
EN MIJ TOEVERTROUW
EN HET LICHT NIET HAAT

marlo schreef op 29 november 2016 om 20:11

Dank U dat ik aan deze retraite mag deelnemen. Ik heb het zo nodig om vertrouwen te laten groeien, om liefde te delen en te blijven geloven dat er altijd liefde is. God die nooit laat varen het werk van zijn handen … God is er altijd maar ik mag me er wel bewust van blijven dat dit zo is. Dank U.

Mark schreef op 29 november 2016 om 18:12

Omringd door mensen, die me dierbaar zijn maar kortste weg naar God, nml. in zichzelf, niet vinden, wil ik tijdens deze bezinningstijd bidden dat zij, zoals ze nu de weg door de stad moeten opzoeken op het nieuwe verkeersplan, ook een weg tot Gods nabijheid zouden ontdekken. En daartoe hebben ze nood aan stilte, liefdevolle aandacht en ontvankelijkheid. Mijn huis wordt een oord van stilte, dit is mijn aanbod aan allen die welkom zijn.

lisette. schreef op 29 november 2016 om 17:50

Psalm 73 is prachtig het geeft me moed. Wie is hij toch? De Bijbeltekst van vandaag zegt me niet zo veel. Het oud testament ken ik niet goed. Het zegt me dat God van ons houd ondanks onze fouten. Dat Hij altijd kan vergeven omdat Hij geen mens is.
Toch vraagt Jezus ons om te vergeven in het Onzevader.
De Bijbeltekst geeft een gevoel van begrepen te worden door God. Dat wij mensen moeilijk kunnen vergeven. Ik ben de retraite begonnen met veel boosheid en verdriet omdat ik niet kon vergeven. Het was donker .
Door te mediteren of door na te denken lukt het me alles op een rijtje te zetten. Mijn eigen fouten te zien. Mijn balk is wat kleiner, het wordt lichter. Ook de luisterende oor van mijn echtgenoot heeft me geholpen. Dan nog dank aan een groepje mensen die samen met mij het boekje ‘zeven keer jezelf overstijgen’ lezen . Samen denken we na over ons geloof. Daar heb ik ondervonden dat zo als er geschreven staat in het boekje.
‘Het echt beluisterd worden toont vaak al de weg waarheen ik moet gaan’.
Nu komt het gedacht in me op Wie is Hij toch?
Meestal vind ik God in de medemens. Ook bij ziekte heb ik dit mogen ervaren. God heb ik nooit gezien wel de liefde de zorgen van mensen om me heen. Heer, God, Vader, Moeder, wat moet ik U danken om telkens als het donker is U me weer mensen op mijn pad stuurt om het licht te maken.
In mijn donkere momenten ga ik op zoek. Iets in mij doet me bidden. Elke dag vergeving vragen en geloven dat Hij me vergeeft. Het mezelf vergeven (is moeilijk ) en zo kracht krijgen om de andere te vergeven.
Heer blijf me nabij, want om barmhartig te zijn voor wie me de rug toekeert blijft moeilijk. Ik herlees nu Hosea 11,1-3 en 8-9.
Het geeft me rust.
Dank u God. Lisette.

lilian schreef op 29 november 2016 om 17:31

God barmhartigheid ervaar ik als een geschenk . Zelf ben ik gekwetst geweest door iemand die ik dacht goed te kennen. Ik ben lang boos geweest en keerde haar de rug toe. Door te bidden drong het langzaam tot mij door, dat ik ook barmhartig moet zijn zoals de Vader is , die ook onze fouten vergeeft. Daarom dank ik Hem voor zijn goedheid.

Johanna schreef op 29 november 2016 om 17:17

Advent…dat is voor mij een tijd van verlangen. Verlangen naar de wedergeboorte, waar Kerstmis naar verwijst. Verlangen naar het kunnen voelen van de liefde…die heelt, vergeeft en vrede geeft.
Vergeven…je eigen kwetsuren geven aan God in het vertrouwen dat zijn/haar liefde je heelt. Dat valt nog niet mee…dat leren/durven vertrouwen.

Anamaria Torfs schreef op 29 november 2016 om 17:17

Gezegend Gij, in uw zon,uw schepping
in nacht en wolken,in verblindend LICHT
Gisterenavond keek ik naar de hemel, ik zag duizenden sterren…zo mooi!in stilte heb God die zo almachtig is bedankt….wand de dag was vechten tegen duister,en zie ik heb de schoonheid mogen ervaren …. want voor mij was het licht.

jeanne schreef op 29 november 2016 om 17:06

hoe moeilijk is het 0m elke mens zijn eigen weg te laten gaan.
Ik was jaren geleden mijn eigen weg kwijt.Wat ik toen gedaan heb daar heb ik nu nog spijt van-
maar God heeft mij via de kerk mij vergeven maar de pijn van het berouw is in mij nog af en toe
aanwezig,maar ook was er altijd een nieuw begin.Van af dat moment werd God in mij voelbaar
aanwezig ik weet het is al jaren geleden wat ik toen voelde kan ik tot nu toe geen naam geven
maar wel dat er voor mij een nieuw leven was begonnen
Bij hosea, die mij de rug toekeert, mijn barmhartigheid naar hun is niet zo groot maar probeer mild te zijn het is voor mij een oefening .Hij zal zijn toorn niet laten varen over mij en mij niet
opnieuw te gronden zal richtten.Want ik ben geen God maar een zwak schepsel.

Janke schreef op 29 november 2016 om 16:01

Over barmhartigheid:
Ik besef dat ik het wel eens laat afweten bij mensen die me de rug toekeren
Barmhartigheid is een kunst. Ik blijf er mijn best voor doen.
Elke dag kan ik opnieuw beginnen , dat is verrinzenis!

Demey Anne schreef op 29 november 2016 om 15:36

Gisteren op de trein, een advertentie in een krant over het licht te laten schijnen. Maar er is zoveel licht,- artificieel licht- met kerstmis dat men het licht van God niet meer ziet. Heer Jezus laat ons steeds op zoek gaan naar Uw Licht om het te laten schijnen naar alle andere mensen. Bedankt dat ik mag deelnemen aan deze adventsretraite. Anne.

Ivette schreef op 29 november 2016 om 14:32

God is een barmhartige God en laat zijn kinderen nooit alleen het maakt niet uit onder welke omstandigheid je verkeert. Ik voel mij daarom ook niet alleen en voel duidelijk de aanwezigheid van God in mijn leven. Ik ben heel erg verheugd dat de het licht van advent de duisternis, die de afgelopen weken heeft getracht in mijn leven te heersen, heeft verdreven. Ja ik geef toe dat Gods hand in mijn hand is niet alleen in het licht maar ook wanneer het duister is in mijn leven. God is awesome!

Lucia Wong Loi Sing schreef op 29 november 2016 om 11:37

Almachtige Eeuwige ,
Groot is Uw barmhartigheid en
de genade die Gij ons schenkt.
Ik dank u daarvoor en tegelijkertijd vraag
ik U, mij vast te blijven houden op
Uw weg het licht tegemoet . Amen.

Antoinette schreef op 29 november 2016 om 09:28

Ik ben dankbaar dat ik op deze wijze mag uitzien naar het Kerstfeest, feest van licht.

Gloria schreef op 29 november 2016 om 09:14

Ik lees de reacties van anderen en dan voel ik me moedeloos worden, moedeloos omdat ik niks kan met zoveel mooie woorden, iedereen heeft een groot geloof in God, ik ken dat gevoel niet, is God er ook voor de vluchtelingen, de zieken en de boeven? Het klinkt me allemaal te sprookjesachtig. Waaraan merk ik dat God goed doet? Als ik de bijbelteksten lees, haal ik dat er niet uit. Ik heb niks met Israël. Ik woon en leef hier, ben hier opgegroeid. Niet in Israel. De mensen in dat werelddeel denken zo anders, voelen en beleven zo anders. Ik begrijp niet waarom het geloof niet vanuit onze eigen afkomst beleefd mag en kan worden. Zit God echt te wachten op al deze mooie en behoedzaam geschreven woorden? Dát en nog veel meer gaat er nu in mij om, dát en nog veel meer roept deze retraite in mij op.
Een gedicht (psalm 73) is voor mij een persoonlijk gevoel van de dichter, ik voel daar niks bij. Met alle respect naar anderen die dat wel voelen en anders ervaren.

Lieneke schreef op 29 november 2016 om 09:04

God is barmhartig en vol liefde. Hij heeft hart voor mij en antwoord met liefde. Er is licht en altijd een nieuw begin en nieuwe weg. Geef mij barmhartigheid Heer voor wie mij de rug toekeren. Ik loop weg maar Uw hand is in mijn hand. Dank u voor deze genade elke dag nieuw!

Lisette schreef op 29 november 2016 om 08:49

Ja dit is de God waar ik van hou. Ik sta een dag achter. Door te lezen dat God van iedereen houdt geeft me rust. Mijn boosheid en verdrietig heb ik aan onze Vader kunnen vertellen door de retraite. Mijn weg mijn pat. Dank U Vader, Schepper van ons allen. Amen.

anke schreef op 29 november 2016 om 07:45

Door Jezus is er altijd vergeving. We zijn gewassen door het bloed. Ik begin met een nieuwe dag. Prijs onze God. Hij alleen is de machtige God.

Cilia schreef op 29 november 2016 om 04:45

Er is zoveel, God,
dat me blind maakt voor uw Licht en doof voor uw Stilte,
dat me weg jaagt uit uw Rust.
Er is zoveel waardoor ik aan U voorbij ga,wat ik niet zie
aan U, mij zo eigen dat ik niet besta zonder U.
Zien, inzien, bezien, nazien bezien… dat leerde ik van U, De Ziende, De Lichtende

Ik wil terug leren verwonderd zijn en knielen voor wat echt is …

Linda schreef op 29 november 2016 om 00:35

God’s liefde kent geen grenzen. God is liefde.
Ik geloof in U, ik vertrouw op U.
U bent het licht op mijn pad.
Blijf ons leiden Vader in deze moeilijke wereld.
Dat alle mensen die het moeilijk hebben Uw Licht mogen aanschouwen en dat ze allen hieruit kracht putten om verder te gaan.

Linda schreef op 29 november 2016 om 00:27

Wat fijn, weer een retraite.
Jezus Christus is het licht op mijn weg.

claire schreef op 28 november 2016 om 23:55

Omdat gij van me houdt “lieve god ” kan ik kijken naar de troebele plekken in mijn leven…
DANK dat gij er altijd zijt om mij op te vangen en me welkom te heten…
uw liefde… uw trouw…gaan mijn denken en voelen ver te boven…
dank u dat uw trouw mij optilt uit mijn onvermogen…

bernadette schreef op 28 november 2016 om 22:32

Hij wacht op ons, zoekt ons voor wij hém zoeken.

Bas schreef op 28 november 2016 om 21:59

Lieve Jezus, ik bid U: laat een nieuw licht tot mij schijnen. Ik hoop dat deze adventretraite mij rust en inzicht biedt. Ook tijdens de drukte van alledag. In mijn gedachte bent u bij mijn dierbaren. Bij mijn vrouw en kinderen. Mijn familie en vrienden. Bij hen die het zwaar hebben en hen die zijn overleden. Leer mij om goed tot u te bidden, om te getuigen en om mijn taken altijd in uw licht te volbrengen. Amen

doke schreef op 28 november 2016 om 21:29

De trouw die we steeds weer ontdekken in de belofte die God ons doet, geeft HOOP .Wanneer we zo bezig zijn met de dingen van alle dag vergeten we vaak dat Hij ons in alles leidt. Groot is zijn trouw..Wanneer ik kijk naar de dingen die gebeuren ontdek ik altijd weer dat God ons TROUW is. Hij laat zijn kinderen niet in de steek. Als ik maar biddend blijf vetrouwen en verzekerd ben van zijn aanwezigheid, dan hoef ik niet bang te zijn. Hij helpt me uit de donkere momenten en leidt me naar het Licht. Dat zullen we dan met Kerst mogen ervaren.Daar worden we elk jaar weer aan herinnerd. De geboorte van Jezus Christus, het Licht in de duisternis en de HOOP voor de toekomst.

griet schreef op 28 november 2016 om 21:05

Almacht van de liefde….
Die diepte van de liefde die haar oorsprong vindt in God,
en daardoor geen grenzen kent.
Hoe meer ik dieper verbonden leef met die onzichtbare liefdevolle God,
hoe meer ik in staat zal zijn om die liefde uit te stralen en door te geven….
Goede Geest van Liefde , vervul ons allen met Uw liefde….
Licht doet leven…
Leven wordt liefde.
Gave en opgave.

Lida schreef op 28 november 2016 om 20:59

Wijsh,11, 24 want alles wat bestaat hebt Gij lief en Gij verafschuwt niets van wat Gij gemaakt hebt………

Johan Maria schreef op 28 november 2016 om 20:19

Lieve Jezus, het is weer avond en ik wordt moe en het is buiten koud en binnen gelukkig warm. Dank voor deze dag. Dank voor Jou nabijheid en hulp. Help mij verder op de weg naar Jou toe. Laat mij vooral jou danken in de mensen en gebeurtenissen die zich aanbieden. Jouw genade is het dat ik leef.

liesbeth schreef op 28 november 2016 om 19:52

Deze adventstijd en dit thema doen me telkens weer bidden met Kardinaal Newman : Leid vriendelijk Licht, leid Gij mij voort stap voor stap ……………….

Marion schreef op 28 november 2016 om 19:39

Wandelen in het Licht. Wat ben ik blij dit weer te mogen en kunnen doen. Hoop met deze retraite in de advent periode de stilte weer te mogen ervaren op weg naar kerstmis.

Bml schreef op 28 november 2016 om 19:37

Lieve Jezus, ik ben erg blij met deze retraite. Het helpt me om stil te staan en na te denken.. uw hand in mijn hand. Laat me nooit los o Heer, dat smeek ik U. Zonder U ben ik niets. Ontferm U aub over mijn zus, mijn dochter, haar zoontje, zijn moeilijke vader, mijn jongste en over mijn huwelijk. Schenk ons allen uw Vrede, vandaag en alle dagen. Ik wil op U alleen vertrouwen, versterk mijn geloof in U. Mijn hart is bij U en bij de ‘mijnen’. Ik voel me aangetrokken door U, en ik mag al mijn zorgen bij U neerleggen. Het is moeilijk om niet steeds alles zelf te wikken en niet door U te laten beschikken. Help me hierbij Heer. Help me steeds meer aan U over te geven. Open mijn ogen, oren, hart voor U. Opdat ik zie wat U mij opdraagt, en dat ik t kan aanvaarden wat op mijn weg komt, met een lach, met geduld en liefde. In de naam van de Vader, de Zoon, en de Heilige Geest Amen.

Caroline schreef op 28 november 2016 om 19:35

Licht is er bij de gratie van de duisternis, en de duisternis is er bij de gratie van het licht. Je ziet de kaars niet branden in de volle zonneschijn.

A. de Jong schreef op 28 november 2016 om 18:08

N.a.v. Wijsheid 11 ‘Omdat U alles kunt, ontfermt U zich over iedereen.’
Om over na te denken: Is macht de bron van liefde..?

det noë schreef op 28 november 2016 om 17:51

Ben bijzonder blij met het aanbod.
Ik wens allen die deelnemen een sterke tijd toe
Hartelijke groet

lilian schreef op 28 november 2016 om 16:47

Wat mij geraakt heeft is de almacht van Zijn liefde die mij vast houdt ook in het duister, bij Hem kan ik altijd terecht.