Gastenboek

Luís Weel schreef op 2 december 2016 om 17:59

“” God is liefde ” Om uit te drukken, hoe God met ons bezig is, laten we ons vaak leiden door wat de evangelist Johannes ons aanreikt. Toch is het zo dat het Godsbeeld wat ons werd ingeprent in vroegere jaren zo anders was. God werd voorgesteld als rechter om te oordelen levenden en doden, of als het alziende oog waaraan niets ontsnapt. In de catechismus was de vraag: “Wie is God?” Antwoord:: ” Onze Vader die in de hemel woont….Dus is Hij niet op aarde. Johannes roept een ander beeld op en in zijn voetsporen spreekt onze Paus steeds over de liefde en hebben we het heilig jaar van de “barmhartigheid” beleefd. Alles goed en wel maar toch….. het woord “liefde heeft zo veel verraderlijke kanten in het leven van alle dag. Onder het mom van de liefde wordt er zoveel egoïsme bedreven, exploratie en uitbuiting van anderen, misbruik. Zonde en schuld lijken niet zo belangrijk. En dan nog “Schulden vergeven die anderen hebben aan ons” is zo moeilijk. We houden de rekening open. Oog om oog, tand om tand, zo is de wet van de prairie…. Maar al te vaak gaat het langs ons heen dat we opgesloten zitten in een systeem waarin we leven ten koste van miljoenen anderen en er zo weinig aan weten te doen om de ander, vooral de misdeelden te omarmen.

Jean schreef op 2 december 2016 om 17:37

Vergeven is een geestelijke oefening. Het boekje: “Vrij van vroeger”, geschreven door de broers Dennis en Matthew Linn leidde mij stapje voor stapje met geestelijke oefeningen naar genezing van pijnlijke herinneringen. Gods liefde in ons is sterker dan wij soms denken!

Luís Weel schreef op 2 december 2016 om 17:26

Iemand aanvaarden zoals hij of zij is met kwaliteiten en tekortkomingen. Het lijkt soms gemakkelijker dan het is..
In Brazilië zeggen ze wel eens: “Vergeven, dat gaat nog wel, maar vergeten als iemand je iets heeft aangedaan, is echt wel moeilijk. Echte vergeving zou moeten leiden tot volledige aanvaarding van de ander. Ik heb er soms moeilijkheden mee. Vergee het me maar, Heer. Ik kan helaas nog niet zijn, zoals U bent.

lisette schreef op 2 december 2016 om 17:18

Als we elkaar lief hebben, blijft God in ons en is Zijn liefde in ons werkelijkheid geworden. Mooie woorden. Ja ik geloof dat. Het is wel moeilijk om God binnen te laten. Door het gebed kan ik soms liefhebben. Toch heb ik dagen dat ik geen liefde voel. Het is dan donker. Als ik lief heb is het Hij in mij niet ik.
God komt in het oud testament soms streng over. Jezus is barmhartig en vergeving gezind . Ja daar herken ik Jezus in.
Als ik aan God denk ik aan een Vader een Schepper. Iemand die ons gemaakt heeft en weet wat we nodig hebben. Jezus zijn zoon dan denk ik aan Vader Zoon en Heilige geest. Drie in één. Jezus zijn woord brengt ons bij de Vader = God.
Het beeld van God één Vader streng maar rechtvaardig. Oud en met baard. Gek de beelden van schilderijen. De zoon Jezus zie ik jonger, mooier , gaat mee met zijn tijd. Wat gek hé.
Heer blijf me nabij Amen.

Vlinder schreef op 2 december 2016 om 16:57

Ik verwonder mij over het feit dat Jezus vol overgave in Zijn liefde is….

Maria Baaijens schreef op 2 december 2016 om 15:38

wij danken god voor elke nieuwe dag ,dat we gezond op mogen staan ons kunnen kleden .te eten en drinken hebben
en nog mobiel zijn , en nu op de voorbereiding van het Kerstfeest ,dat we in deze donkere dagen uitzien naar het licht.
advent is wachten op het licht van kerstmis en de geboorte van het Jezuskind , vrede met elkaar delen en aandacht voor elkaar.

lilian schreef op 2 december 2016 om 15:15

Vader, door uw liefde voor ons, koos, U , Uw zoon uit om licht te brengen naar ons uw schepselen. Wij mogen delen in uw Geest en U leren kennen als een liefdevolle Vader vol barmhartigheid en mededogen. U bent voor mij een God van vergeving en op Jezus Uw Zoon kan ik vertrouwen. In Hem herken ik de Vader.

marie-thérèse schreef op 2 december 2016 om 15:14

Ik God écht als een Goede Vader die alles vergeeft. Maar als mensen u diep kwetsen en dingen zeggen
die niet waar zijn, daar heb ik het dan moeilijk mee. Ik zeg wel onmiddellijk geef haar nog een teken van liefde, Heer.
Maar toch blijft het moeilijk.

lisette schreef op 2 december 2016 om 15:03

Vandaag nog aan vergeven gedacht door de Bijbeltekst Johannes 20,19-23 van gisteren. Soms denk ik dat ik boos ben omdat ik me gekwetst voel. Dat de persoon zelf niet door heeft dat hij me pijn doet. Vroeger dacht ik dan aan de woorden van Jezus aan het kruis. Vergeef ze want ze weten niet wat ze doen.
Door deze retraite neem ik de tijd om te bezinnen. Om over mijn boosheid na te denken. De psalm 52 ‘Maak mij,Heer,tot teken van uw barmhartigheid ‘ dit vraag ik de heer.
Zonder vergeving zou ons huwelijk geen stand houden. Samen leven is vergeven en vergeven worden. Gemakkelijk om te schrijven toepassen is wat anders. Welke kleine stap kan ik zetten om sneller oprecht te vergeven ? De psalm nog eens herhalen. Tot rust komen. Mijn eigen fouten zien en dan begrijp ik de andere beter. Eerst mijn balk verwijderen. Naast de andere gaan staan. Als jullie ze niet vergeven zijn ze niet vergeven zegt Jezus. Zo voelt het toch ook. Heer blaas uw geest over ons allen om elkaar beter te begrijpen en elkaar te vergeven. Amen.
Ik sta een dag achter maar de plichten roepen. Toch dank heer om die 20 minuten samen.

Eva schreef op 2 december 2016 om 13:56

Jezus verandert mijn leven elke dag. Er zijn ook duistere momenten , maar ik zie meer licht.
Als ik het moeilijk heb, dan weet ik dan Hij het meest van mij houdt.

Senaida Koeyers schreef op 2 december 2016 om 11:45

Als we elkaar lief hebben, blijf God in ons en wij in hem.

Johan schreef op 2 december 2016 om 10:06

Is de vraag van mijn leven niet of ik voldoende heb liefgehad?
Jezus is mijn vriend! En wie Jezus ziet, ziet de Vader, lezen we bij Johannes. Beeld van een glasraam illustreert dit mooi. Het toont het licht als onzichtbare bron van buitenaf doordat het het glasraam door Zijn aanraken weet om te toveren tot een wonderlijk kleurenspel.
Als christen neem ik Jezus glasraam als voorbeeld en ook vooral als energiebron van mijn leven. Blij en dankbaar ben ik bereid om ook te mogen groeien tot een glasraam van Zijn liefde en zo meehelp Zijn koninkrijk hier op aarde gestalte te geven.

Petra schreef op 2 december 2016 om 01:15

ik vind het nog steeds moeilijk om God,….Jezus, als Vader(abba) toe te laten in mijn dagelijks leven. Ik ben nl.. zo verdrietig en dat komt doordat ik mijn eigen vader maar niet kan vergeven wat ik hem mij laat aandoen
. Ik weet dat ik afstand van hem moet nemen maar dat gevoel is als een spagaat. En het overheerst toch nog steeds te veel.
Dus lieve stille aanwezige, ik weet ook wel dat je er altijd voor me bent, me beschermt en me omarmt. Laat het mij ook in het dagelijks leven leren. Nl. Maak de koorden van fouten los die ons vastbinden aan het verleden,,,opdat wij ook anderen hun misstappen kunnen vergeven. Bundel uw licht in mij.

Linda schreef op 2 december 2016 om 00:41

Worden uitgenodigd om de vergeving die we van de Heer ontvangen door te geven.
Maak mij, Heer, tot teken van uw Barmhartigheid.
De Heer schenkt ons vrede. Laten wij de vrede doorgeven.
Dan kunnen wij wandelen in het Licht.
Laten wij ook allen bidden voor de mensen in Aleppo en alle andere gebieden waar mensen het moeilijk hebben en er geen uitweg voor hen is. Weest u een Licht op hun pad Heer. Ik bid ook weer voor een familielid die ziek is en dat hij mag herstellen.

claire schreef op 2 december 2016 om 00:00

altijd staat gij gereed… en mag ik horen : VREDE ZIJ U !
vergeef me JEZUS als ik u niet hoor en niet begrijp
NU WEET IK U bij mij door mijn gesloten deuren heen
kom binnen… met uw barmhartigheid en uw vrede
KOM HEER JEZUS KOM

doke schreef op 1 december 2016 om 22:25

God heeft zijn zoon gezonden als redder van de wereld. Vanaf de schepping leren we hoe God bezig is met ons. Hij probeert steeds weer ons op het rechte pad te houden. Maar wij mensen ,onvolmaakt, vervallen weer steeds in dezelfde fout. En de Vader kijkt toe en vergeeft, Als wij ons openstellen is er altijd weer de gelegenheid ons leven te beteren.Daarom zond Hij zijn zoon als voorbeeld , gewoon mens zoals wij om het goddelijke aan ons te leren. Daardoor herkennen we Jezus als God , de Zoon van de Vader,die wij als LICHTEND voorbeeld mogen beschouwen . Dank U Heer voor Uw geduld en liefde,,

Godelieve schreef op 1 december 2016 om 22:01

Ik heb me nooit een beeld van God gemaakt, maar zag er wel veel in de religieuze kunst, telkens naar de zienswijze van hun tijd. Soms kon me dat aanspreken, soms helemaal niet. De symbolen voor de Geest zijn heel zinvol en verhelderend: LICHT, WIND, VUUR. De vele afbeeldingen van Jezus zijn voor mij gewoon schilderijen en vertellen me meer over de schilder ervan. Het meest zeggen me nog de heel vroege, primitieve tekeningen of mozaïeken van een herder , druiven en brood …Als ik me een beeld maken van de Vader komt spontaan de HAND naar voor: de scheppende Hand, de reikende Hand naar de mens Adam in de sixtijnse kapel. Of toch iets wat ik me persoonlijk herinner:in een heel drukke straat was een vogeltje uit het nest gevallen, een merel, net iets te jong om te vliegen. Ik redde het impulsief van vertrapping. Ik voelde het in mijn hand: het angstig kloppende hart, de stevige pootjes, de drang om te leven. Ik was even één met die vogel… Zo voel ik me in Gods hand.

griet schreef op 1 december 2016 om 22:00

Joh.20……Vrede…;een Paasgroet…Jezus schenkt en wenst VREDE…..in alle harten.
Gave en opgave. Vredevolle mensen zijn….
Daarop volgt de zending…..”Zo zend ik U..”
Jezus schenkt Zijn Goede Geest…..als inspiratie , krach ten sterkte.
Er rest een voorwaarde……” vergiffenis krijgen en vergeving schenken..”.
Heer Jezus schenkt ons allen Uw VREDE .Amen.

marlo schreef op 1 december 2016 om 20:10

Vergeven – lastig. Ik was geneigd wonden open te houden zodat ik uit boosheid kan blijven doorgaan. Nu wil ik vrede met mezelf en met mijn omgeving. Dus ook mezelf vergeven dat ik keuzes gemaakt heb die boosheid gevoed hebben en vrede moeilijker maakten. Ik mag nu door te vergeven (mezelf en anderen) ruimte maken voor andere keuzes die mogelijk meer vrede brengen. God wilt U mij daarbij blijven helpen – zoals ik dat ook de laatste dagen mag ervaren. Dank u daarvoor.

Lisette schreef op 1 december 2016 om 19:25

Vergeven zo moeilijk voor mij. Als ik het onze Vader bid ik er oprecht voor. Kom ik bij de mensen die me gekwetst hebben. Voel ik de woede nog in me. Heer leer me vergeven, en wil Jij mij vergeven. Dank U Heer.

lilian schreef op 1 december 2016 om 16:41

Heer, het is uw goedheid en uw genade dat wij de ander kan vergeven. Help mij te vergeven in het licht van uw barmhartigheid. Wees mij nabij.

jeanne schreef op 1 december 2016 om 14:42

uit genodigd tot vergeving! hoe voelt het vergeven voor mij,voor mij is het mezelf tot zeven maal overstijgen als of ik op een ladder sta treedje voor treedje omhoog. Vergeving die ik voor niks ontvangen heb is genade maar aan andere doorgeven dat is voor mij een hele klus. Ik behoor sinds kort tot een gemeenschap heb ik moeit mee met de omgeving loop ik een beetje mank ik heb al veel kreukels glad moeten strijken. Ik heb nog een grote stap te zetten naar vergeving,in mijn geweten groeit het inzicht en het verlangen om die grote stap te zetten maar de twijfel over het onrecht dat is aangedaan vecht in mij met de barmhartigheid om te kunnen vergeven. Hoe vaak heb ik gisteren psalm 51 gebeden om de vergeving in mezelf

Mia Nuijen schreef op 1 december 2016 om 12:29

Het is Uw genade alleen, dat wij “ruimhartig” kunnen vergeven……..met Zijn liefdevolle aanwezigheid in ons leven, mogen wij gaande de weg leren vergeven! Shalom zal ons vooruitgaan, hoe mooi is dat niet! Alle eer aan God de Vader!

Yolanda Klooster schreef op 1 december 2016 om 11:48

Ik voelde me bijzonder geraakt door de zin anderen op te sluiten in hun zonde, en ze geen vergeving te schenken, heel confronterend, echter ook een van de moeilijkste zaken waar ik me ooit mee bezig heb gehouden. Haal hem of haar eruit doet me wensen dit in daden om te zetten en te handelen.

lieve schreef op 1 december 2016 om 10:18

Heer God, de eerste stap die ik kan zetten is een oprecht gebed voor wie mij pijn deed en daarbij mijn opkomende gevoel van bitterheid aan U toevertrouwen. Laat uw Geest van diepe liefde in mijn hart wonen. Dank U.

Monique schreef op 1 december 2016 om 09:34

Maranatha,Maranatha..
Het steeds herhalen van dit woord maakt mij bescheiden envergevingsgezind.
Kom Heer,kom

Gloria schreef op 1 december 2016 om 09:28

bidden doe ik spontaan, ik spreek de woorden uit die vanzelf in mij opkomen. Dat kan overal zijn, thuis, op straat, in de kerk, in een winkel in een restaurant, of bij anderen thuis. Nee voorbedachte gebeden of kant en klare teksten is voor mij geen bidden. dat zijn dingen door mensen bedacht met het hoofd. Ik bid vanuit mijn gevoel.

Broeder Bavo fc. schreef op 1 december 2016 om 09:24

Goede Jezus, Woord en Zoon van de Vader in de hemel
Wij kijken uit, in deze Adventstijd naar uw wedergeboorte,
Telkens weer in een nieuwe wereld; want alles hier op aarde is weer veranderd tegenover verleden jaar.
Mocht Gij als Woord gehoord worden met de oren van vandaag.
Dat Gij, als licht van eeuwig leven ,gezien mocht worden met de ogen van vandaag.
Dat Uw Geest opnieuw de mensen van vandaag moge bezielen.

Laat het opnieuw dag worden en klaar de duisternis op, die donkerte van angst over de wereld van vandaag werpt.
Laat het opnieuw dag worden, in uw morgenlicht, met de klank van uw Stem als een nieuw lied.
Mochten wij, als nieuwe wijzen uit het Oosten uw ster zien die er ons op wijst dat Gij voor ons mensen van vandaag opnieuw wordt geboren.
Broeder Bavo fc.

irene schreef op 1 december 2016 om 09:11

Onlangs las ik ” het boek van vergeving” van Desmond Tutu en zijn dochter. Hij leert mensen welke stappen te zetten om te kunnen vergeven, vergeven is een heel proces, zeker wanneer iemand ernstig gekwetst is..

M.A.M..S. schreef op 1 december 2016 om 09:03

dat zij die de kerk verlaten hebben beseffen wat ze missen. god wees hen nabij..

Alexandra schreef op 1 december 2016 om 08:52

het loslaten van het eigen ego helpt bij vergeven, dat gaat mij steeds beter af, ik kan niet meer in de hopeloosheid verdwijnen als mij iets wordt aangedaan, ik voel mij in deze tijd krachtig verbonden met christus, ik heb genoeg om mij ongelukkig te voelen, vele lieve mensen zijn mij afgenomen door de dood en door jaloersheid en egoïsme . ik ben inwendig niet gezond en heb lichamelijke beperkingen. in zo’n proces kan een mens zich ook beter losmaken van wat hem is aangedaan. eigenlijk kan je na vergeving voor jezelf een grote vooruitgang maken. het is het beste wat je kan doen is Vergeven. ik wens u allen durf, kracht en liefde toe.

Henk Gadellaa schreef op 1 december 2016 om 08:30

om te kunnen vergeven moet je kunnen be-oordelen want het gaat ook om de juiste maat en om te kunnen be-oordelen moet je leren vol te worden van de H.Geest. Vergeven is loon naar werken want er is geen vergeven zonder uitboeten want de prijs moet betaald worden om vrij te kunnen kopen. Zo is het met luisteren ook. Vol worden in de H.Geest is niet gratis, het is sterven aan je eigen menselijk ik en omzetten in Jezusgelijk Liefhebben. Het is mijn weg omzetten in Jezusweg. Dat is niet in je eentje, dat is met allen in de Hemel en die van goede wil zijn op aarde! Dat betekent vernieuwen, terug naar de basis en het zaad ontdoen van versteende aarde en planten in goede aarde, weg van versteende theologie naar Hemelse van blind geloven en blind gehoorzamen, naar zien en vervuld geloven en uit vrije liefde handelen. Van horen zeggen van mensen, naar zien met de H.Geest. van niet-profetisch naar profetisch, van achterin de kerk met kleine k als zondaar, naar voor in de Kerk, met grote K, als levende heilige en profetische , van volwassen menselijke mens naar kind in het midden, van lam, blind en doof naar lopen, zien en horen, van menselijke getuigenis naar Godsgetuigenis, dan ja dan worden wij geboren in het Jezus kind! Dan ja dan worden wij Godskind! Dat is de ware betekenis van kerstmis, niet een licht komt/wordt geboren in de duisternis nee wij verlaten duisternis en worden Licht Geboren in Licht, wij zien niet Jezus in de kribbe, wij zien ons Godskind in de Jezuskribbe met Jezus

Truus schreef op 1 december 2016 om 08:27

Heer soms vind ik vergeven het moeilijkste wat er is . Wilt U mij hier bij helpen. Amen.

Jan Kouwelaar schreef op 1 december 2016 om 07:51

Het citaat uit ps 73 komt mij voor als een omkering. ” Uw hand in mijn hand”. Ik geloof dat mijn hand in Gods hand ligt. Dat beeld geeft mij vertrouwen.

Lucia Wong Loi Sing schreef op 1 december 2016 om 07:17

Mijn Heer en mijn God ,
help mij in alle opzichten steeds de ander te vergeven
als ik mijzelf ook om vergeving vraag , om tot U te komen
om vergeving . Het is niet altijd even makkelijk ,daarom vraag
ik Uw hulp door Jezus Xtus Uw Zoon. Zeker in het huwelijksleven ,
waar een verbond gesloten is . Reinig ons Heer met Uw Kostbaar Bloed
omdat wij in Liefde,Hoop en geloof, in vreugde en harmonie mogen belijden :
Dat Jezus Christus , Uw Welbeminde Zoon is, die Zichzelf heeft gegeven
voor ons mensen ,om niet .
Vergeef ons Heer en maak ons EEN in Uw Liefde . Amen .

Len schreef op 1 december 2016 om 07:08

• We worden uitgenodigd de vergeving, die wij gratuit van de Heer ontvangen, aan anderen door te geven. Doen we dat niet, dan wordt de ander in zijn zonde als het ware opgesloten. Haal hem eruit! De zondaar is altijd méér dan zijn zonde! Daarom ook moeten we dit psalmvers steeds herhalen: “Maak mij, Heer, tot teken van uw barmhartigheid” (Psalm 51).
Heer Jezus, met mijn verstand kan ik vergeven ,leer mij ,help mij te vergeven met mijn hart, uit heel mijn hart, zo dat ik eindig in graag zien, in het alleen onthouden van hun mooie kanten.

Linda schreef op 1 december 2016 om 00:54

Lieve God, Wij raken allen wel eens de weg kwijt. Maar wij weten dat wij ook uw genade mogen ervaren. U bent op zoek naar ons. Naar de verloren schapen. Laten wij ook hart hebben voor de armen, de zieken, de vluchtelingen en alle mensen die door oorlog en geweld het moeilijk hebben.
Heer God wij bidden voor allen mensen dat zij in deze tijd uw licht en genade mogen ervaren.
Lieve God, kom en woon in ons. Wij leggen onze handen in uw handen. Dank U Vader. Wat een ervaring ontvang ik met deze retraite. Dank.

Bernadette schreef op 30 november 2016 om 22:52

En vergeef ons onze schulden en help ons te vergeven aan onze schuldenaren.
Opdat we allen bevrijd mogen worden van onze zonden,
Wanneer wij vergeven, komt dat zeker ook ten goede aan ons zelf.
In ernstige kwetsuren, zijn wij daar zelf soms niet toe in staat, maar laat de Heer ons helpen!

Luís Weel schreef op 30 november 2016 om 22:38

Is de herder onverantwoord bezig als hij op zoek gaat naar een verloren schaap? Ik ga bij mezelf te rade. Als ik iets kwijt ben geraakt of iets vergeten ben wat ik me had moeten herinneren, dan pijnig ik mijn hersens af, laat alles om me heen los en concentreer me op wat ontbreekt. De dingen loslaten is een kunst. Vaak ben ik verstrooid en slaag er niet in om al mijn aandacht te richten op wat ik moet zoeken als doel in het leven. “Zoek eerst het rijk van God en zijn gerechtigheid. De rest zal je gegeven worden.

bml schreef op 30 november 2016 om 21:54

Lieve Jezus, ik ben zo blij om met zijn allen op weg te gaan naar U in de stal. Open onze ogen voor uw wijsheid daar in de stal, afgewezen door de mensen, vereerd door de herders en de wijzen uit het oosten, help ons om niet de waardering van mensen te zoeken, maar van U alleen. Leer ons uw wil met ons kennen, leer ons onszelf kennen. Help ons de juiste keuzes te maken. Help ons de stilte de zoeken en de vrede te vinden in ons hart. Leer ons liefhebben zoals U het bedoeld heeft. Ik kniel voor U neer, ik buig mijn hoofd, mijn hart zingt van vreugde om U! Danku Heer dat U bij ons heeft willen komen/zijn. Danku Vader voor uw offer, Danku moeder Maria voor uw offer om ons allen te redden. Vrede op aarde aan alle mensen! amen

claire schreef op 30 november 2016 om 21:21

JEZUS… staat aan mijn deur en klopt …hij zoekt mij
hij draagt mij op zijn schouders
hij laat mij tot rust komen…HIJ is mijn VREDE
hij brengt LICHT in mijn donkere “kamers”
KOM HEER JEZUS KOM….

Godelieve schreef op 30 november 2016 om 21:06

Er werd me enkele keren echt iets misdaan. Och, ik denk er nog amper aan, soms ben ik hun namen zelfs vergeten. Vergeten is mij eigenlijk gemakkelijker dan expliciet ‘vergeven’. Anderen hebben me gekwetst of ik was lucht voor hen. Ze deden dat niet opzettelijk om mij te treffen, maar hun onverschilligheid en gebrek aan interesse deed me pijn. Ik verlang niet hen te straffen : ze zijn lijk ze zijn, het leven heeft hen zo gemaakt. Ik zoek dan geen contact meer om niet terug gekwetst te worden. Echte ‘vijanden’ zijn we dus niet. Moet ik in zo’n geval “een kleine stap naar vergeving zetten”? Wat moet ik dan vergeven? Dat ze zo geworden zijn? Ik kan enkel voor hen bidden.

doke schreef op 30 november 2016 om 20:41

Vergeving en vrede. Dat zie ik als thema van vandaag. Het is vaak moeilijk te vergeven maar zonder te vergeven kan men volgens mij niet in vrede leven. Die twee dingen gaan samen. Mooi wordt het uitgedrukt. Yesterday is history, tomorrow is mystery and today is a gift…(present). Daar probeer ik me aan te houden. Niet omkijken wat er is geweest maar van deze dag een goede te maken.. Als dat lukt kan ik morgen zorgeloos verder. Daarom bid ik te kunnen vergeven zoals ook anderen mij vergeven dat is voor mij een vooruitzicht op wat komen zal. De vredevorst..die het ons heeft voorgeleefd.

Lieve schreef op 30 november 2016 om 19:32

Heer Jezus,bij de vele concrete vragen en dreigingen weet ik vaak niet wat nu tot vrede dient.
Laat mij de tekenen van uw aanwezigheid zien.Help mij de kleine weg van de vrede te gaan elke dag opnieuw.

Paul schreef op 30 november 2016 om 19:12

Je laten raken, in de stilte van je hart.
Thuis geraken, in de tempel van je hart.
Zijn, samen met onze Heer,
Luisteren, naar de woorden telkens weer.
Ontmoeten, samensmelten,
Worden in het licht.

jeanne schreef op 30 november 2016 om 18:56

Want Jezus is een echte herder. Hij was op zoek naar dat ene schaap dat zoek was geraak en hoe blij was Hij als het weer gevonden was. Maar toen ik verloren was geraak hoe lang heb ik
geroepen om gevonden te worden en dat iemand mij zou vinden en mijn gebler zou horen.
Hij was zo verbonden met zijn kudde maar als er een ontbrak dat Hij zijn leven er voor gaf, hij had oog en tijd voor elke schaap afzonderlijk maar als hij dan zo is heeft hij ook voor mij oog en tijd maar ook voor ieder afzonderlijk Hoe blij was de herder als hij terug vond wat verloren was geraakt . Hoe verlangde ik dat iemand mij terug vond en mijn blerren zou horen ik was een gewond dier geworden. Ik ben terug gevonden dat ene verloren schaap is hij achterna gegaan tot Hij mij vond. Want er zal in de hemel vreugde zijn.

Jeanne schreef op 30 november 2016 om 18:09

Morgen ga Ik op zieke bezoek ik bid de Heer dat Hij mij moge begeleiden , dat ik een lichtje mag zijn voor deze
Personen die het soms moeilijk hebben. Dat ik een luisterend oor mag zijn ,dat de juiste woorden over mijn lippen moge komen om hen te troosten en op te beuren. Moeder Maria sta me bij want ik voel me soms onmachtig.
Licht van Geest verlicht mij. Amen.
Jeanne

Yves schreef op 30 november 2016 om 17:45

Al enige tijd ben ik zoekende. Tot geloof komen en weten wat dat geloof exact betekent is niet eenvoudig. Dikwijls hoor je zeggen, “god is liefde”, maar wat bedoelt men daarmee en hoe kan je het concreet ervaren? Ik had het daar moeilijk mee, totdat ik vorige maand iets aanschouwde dat mij zo “gegrepen” heeft dat ik nu zeker kan zijn dat het geloof in Jezus Christus en in zijn liefde de enige juiste weg is. Ik was namelijk voor mijn werk in Rome en op een vrije namiddag bezocht ik daar het Pantheon. Toen ik mij even neerzette op het plein voor dit monumentale gebouw, zag ik een zwaar gehandicapte persoon met misvormde ledematen die zich op een skateboard voortbewoog en bedelde bij voorbijgangers om een aalmoes. Niemand gunde deze man een blik waardig! Tot ik op een gegeven ogenblik een priester zag komen aan wandelen die ineens in een ooghoek de gehandicapte man opmerkte en spontaan op hem toestapte. Hij sprak deze man aan, bemoedigde hem, nam hem vast,… Tranen kon ik amper bedwingen toen ik dit tafereel mocht aanschouwen. Ik ben bijna zeker dat ik daar de liefde, de hoop en het vertrouwen heb gevoeld die ik nodig had om mij over de streep te trekken. Deze adventsretraite is voor mij dan ook een volgende stap om dit geloof verder te voeden en te beleven. Bedankt !

lisette schreef op 30 november 2016 om 17:45

Als de 99 schapen veilig staan zou ik misschien het verdwaalde schaap gaan zoeken. De 99 schapen zo maar achter laten zonder te kijken of ze veilig staan, of er genoeg eten is zou ik niet doen. Ja een vreemde herder.

Ja ik ben soms de weg kwijt. Het lied ik ben altijd onderweg daar herken ik mezelf in.
Kan ik blij zijn als de verdwaalde zijn weg terug vind? Of ben ik jaloers om het geluk van de andere? Vragen die nu in mij opkomen.

De zin ‘God gaat op zoek naar mensen die de weg kwijt zijn’ is heel rustgevend. Toch kan ik het nog niet echt tot me laten doordringen. Vader waarom durf ik niet te vertrouwen? “God” is niet te begrijpen …… daarom is geloven zo moeilijk …..Schrijft lenie. Voor mij is het ook moeilijk U te begrijpen. Ik ben onderweg maar nog niet thuis bij U Vader. Zoek ik teveel mijn eigen geluk? Mijn ik? Moet ik meer liefde geven dan willen krijgen. Ach ik weet het niet. Vandaag vind ik geen rust.

Elisabeth schreef op 30 november 2016 om 17:25

Stilte maakt dat je voelt dat Jezus bij je is .
Maak het daarom stil om je heen.