Gastenboek

Embrechts H. schreef op 9 december 2016 om 21:28

In de kring staan rond Jezus, dat doe ik wel: ik probeer naar het Woord te luisteren en het te verstaan. Maar ernaar handelen? Ik vind het moeilijk om mezelf te beoordelen: Er zijn wel houdingen die ik mij min of meer eigen heb gemaakt omdat ik ze zinvol vindt, maar die eigenheid is niet steeds zo eigen, en ik merk dat er nog regelmatig dingen zijn die ik verwaarloos, die ik anders had kunnen doen om beter aan het woord te beantwoorden.
Persoonlijk vind ik de Liefde beleven het moeilijkste, omdat ik mijn beste vriend ben.
Ik ben blij dat de Heer ons neemt zoals wij zijn, met al onze foutjes. Hij telt onze zonden niet, laten wij steeds naar Hem gekeerd staan, net zoals Israël gevraagd werd om naar de slang op de paal te kijken, om te overleven.

Godelieve schreef op 9 december 2016 om 21:27

Ik denk niet dat ‘de anderen’ dikwijls over mij spreken als ik er niet bij ben. Hoogstens een korte opmerking als ze me toevallig zien. Zo interessant zien ze me waarschijnlijk niet en meestal worden ze opgeslorpt door eigen problemen, bezigheden, plannen … — Bij het nog eens lezen van de tekst, dacht ik vooral aan die tollenaar. Wat zou ik hem graag meenemen op een wandeling naar de Jordaan, met hem in het water en de zon gaan staan en diep ademen. En zo mogelijk met hem praten. Dat kwam plots als een verlangen in mij op na die lezing.

Geert Claeys schreef op 9 december 2016 om 21:15

Het verhaal van de farizeeër en de tollenaar is duidelijk. Zelfgenoegzaamheid en – erger nog – neerkijken op andere mensen omdat ze heel onvolmaakt zijn wordt door Jezus afgewezen. Onze tollenaar staat dan aan het andere uiterste. Hij durft niet eens op te kijken en smeekt God om genade. Toch wil ik ook niet helemaal in zijn schoenen gaan staan. We schieten allemaal wel ergens tekort. Maar christenen mogen ook met opgeheven hoofd denken aan wat ze wel goed hebben gedaan. IK denk dat Jezus dat zou hebben beaamd.

marlo schreef op 9 december 2016 om 19:50

Ik wil graag in de kring zitten bij Jezus maar merk dat ik vaak van afstandje toekijk. Echt contact maken. Durven kijken naar Hem die naar mij kijkt en mij met zijn liefde omhult. Ik hoef niets te zeggen – Hij kent mij volledig en als ik stil bij Hem zit, mag ik zijn liefde ervaren. Dank U God dat U dit doet en laat merken dat U er bent voor ons allen.

jeanne. schreef op 9 december 2016 om 17:08

Soms ben ik een van die rondom Jezus staan en naar Hem luisteren,maar ben ik ook van die mensen die buiten staan en die ook niet naar Gods willen luisteren het gevoel dat ik nooit iets goeds deed vroeger ook al werkte ik nog zo hard.
Ik luister graag naar Hem zeker in deze retraite ben ik een van Hem die de wil van God doet, soms is het verwarrend is het mijn eigen wil of de wil van God om er een onderscheid in te maken
In een gemeenschap is waar ik leef of het de wil van God is of van een ander die het me oplegt?Als ik in gebed ben in meditatie of met het psalm gebed is het een verlichting ik duidelijk aan voel dat ik handel naar de wil van God, dan komt er rust in mijn ziel en kan ik vredig verder gaan want iedereen die de wil van God doet die is Zijn broer of zuster maar wat een genade om bij die kring van mensen te horen.

lilian schreef op 9 december 2016 om 16:59

Ik ben blij dat ik in een kring mag zitten aan Jezus voeten om te luisteren wat hij ons wil leggen. Allemaal zijn wij broewrs en zusters, als wij doen wat de wil van God is.

Irma schreef op 9 december 2016 om 12:34

Familie, soms kun je niet met en soms niet zonder. Maar toch blijven we het proberen; uw familie zoekt u. Ik denk dat we elkaar moeten blijven zoeken dan blijven we elkaar vinden, steeds voor even…

Wie is mijn familie? Vorig jaar toen het erg slecht ging met mijn vader ervoer ik dat alle baricades wegvielen, de dagelijkse ruis verdween. En daaronder voelde ik een warme stroom pure liefde. Ik begreep dat er onder de dagelijkse realiteit een andere werkelijkheid ligt die veel belangrijker is, Dit besef daalde vanuit mijn hoofd mijn hart in. Daarna kreeg de dagelijke ruis toch weer vat op me en verdween het naar de achtergrond. Nu, vandaag mediterend op het thema familie, stroomt het weer in mij. Ik besef dat die stroom er altijd is, maar dat ik het niet altijd ervaar. Vanuit die stroom voel ik me met mijn hele familie verbonden, eigenlijk met iedereen. Heel bijzonder. Als we vanuit deze stroom met elkaar zouden kunnen ‘communiceren’, zouden wij elkaar als één familie kunnen zien. Maar onze dagelijkse manier van communiceren en begrijpen schiet tekort en werpt barricades tussen elkaar op en dan raken we elkaar weer kwijt. Ik vraag aan God de genade om voor altijd deze ervaring in mijn hart te mogen koesteren en binnen mijn bereik te mogen houden.mogen houden

Johan Maria schreef op 9 december 2016 om 11:41

Goede en Heilige Drievuldigheid, echt bedankt omdat ik zoveel mag meemaken in dit leven. Een priester werd oud en begraven. Een Woon- en ZorgCentrum. Een restaurant met spaghetti Bolognaise. Ziek zijn. Ervaringen verwerken. Begrijpen, opstandig zijn en dankbaar worden en blijven. Genade ontvangen en verderleven

Geert Claeys schreef op 9 december 2016 om 11:40

Ik heb het stukje uit het Marcus evangelies gelezen en stel mij eerst en vooral in de plaats van de familie van Jezus. Die mensen moeten het moeilijk hebben gehad met het vreemde gedrag van hun zoon / broer. Voor mij is Jezus een enigmatische persoon die ik niet zomaar in alles kan volgen. Hij moet een grote indruk hebben gemaakt op de mensen van zijn tijd. Hij riep voortdurend op tot een bijna onhaalbaar ethisch niveau. Zie de volledige Bergrede. Wat mij het meest intrigeert is zijn handelswijze in de laatste week van zijn leven. Wat heeft hem bezield om zich zo te laten vangen? Anderzijds hebben zijn volgelingen ten volle geloofd in het feit dat hij verrezen is, in welke dimensie dan ook.

Zuster Rita Wevers schreef op 9 december 2016 om 10:29

Lieve Jezus ik ben blij dat ik bij de mensen mag horen die bij jou in de ronden zitten.
Heel veel dank lieve Jezus.

Lutgarde schreef op 9 december 2016 om 10:23

Dagelijks lees ik het Woord, ik hoor dus tot Zijn kring. Maar of ik altijd de wil van de Vader doe?
Om soms mismoedig van te worden. Mijn temperament, de lastige andere….Zonder voortdurend bidden, kom ik er niet! Maranatha! Kom, Jezus, kom! Verlicht mijn pad en geef mij vrede en vreugde.

Ron schreef op 9 december 2016 om 09:32

De mensen die buiten zijn, die staan. Druk als ze zijn, zijn ze niet van plan om te blijven. Binnen, bij Jezus, mag ik zitten. Net als Maria, aan zijn voeten. Luisteren en zijn woorden indrinken, zonder direct te bedenken wat ik allemaal voor Hem zou moeten doen of wat Hij zou moeten doen voor mij. Ik zit, ik luister en laat mijn ziel tot rust komen.

Wim van den Berg schreef op 9 december 2016 om 08:57

Hoe zou het zijn om aan Zijn voeten te zitten en te luisteren. Alleen al Zijn aanwezigheid straalt iets uit. Rust. Liefde. Openheid. Dwars van de gebaande wegen. Hoe zou het zijn om te luisteren Nasr Zijn stem. Vol verhalen en het overdenken. Dat het Woord mag vallen in vruchtbare aarde. Dat het mag groeien tot iets krachtig en sterk. En kwetsbaar. Als een mens. Hoe zou het zijn…

Bml schreef op 9 december 2016 om 00:16

Lieve Vader,
Ik sta in t water
En ik kijk omhoog
Ik bid tot U
Mijn hemelse papa
Heer schenk ons uw Vrede!

Ik lig in mijn bed vadertje
En mijn heup doet erg zeer
Ik denk aan van alles
De pijn toch schenk ik U
Voor eerherstel voor Jezus en Maria
Voor de bekering van velen
In stilte als boete

Lieve Maria Onbevlekt ontvangen
U vroeg aan Bernadette
En aan ons boete en gebed
Wilt U mij helpen?

Lieve Jezus
U heeft zoveel geleden
Al voor de kruisweg
Want U wist wat komen zou
En uw moeder ook

Dank dank dank❤️amen

Luís Weel schreef op 8 december 2016 om 22:27

Je ziet het niet, maar het is er wel. Het mosterdzaadje gaat groeien, ook al moet het tegen alle verdrukking in.. De wereld is een strijdtoneel: Verdeeldheid – zoeken naar eenheid; machtswellust – pogingen tot dienstbaarheid; zich opstapelende rijkdom – uitbuiting; levens redden – levens kapot maken; liefde – onverschilligheid jegens de medemens. Hoe hopeloos kan het er soms uitzien in het leven?
Toch kun je niet met je armen over elkaar blijven toekijken. Jezus is met uitgestrekte armen aan het kruis gestorven om te laten zien dat we in het verlies zullen overleven.
Woorden van een zieke vrouw met heel veel pijn, haar hele leven. En ze bleef maar zingen:” Geef mij kracht, heel mijn leven, Heer.”Voor haar kinderen en kleinkinderen deed ze alles, met een opgewekt gezicht en veel liefde. Het mosterdzaadje was gegroeid tegen de verdrukking in en iedereen vond er een goede rustplaats.

doke schreef op 8 december 2016 om 21:43

Ja Jezus vraagt wie zijn zuster, broeder en moeder wel is?? Kan ik daar een goed antwoord op geven? . Dagelijks begin ik de dag om als eerste te bedanken voor de nacht en dat ik weer het daglicht mag zien. Dan neemt de drukte van de dag weer bezit van mij. Maar bewust van Gods aanwezigheid kan ik de dag wel aan. Goddank heeft mijn geloof in Hem me nooit los gelaten. Ik weet dat ik alles in Zijn handen mag leggen en Hij me de weg wijst. Daarom bid ik om Zijn barmhartigheid en bijstand. Ik mag in Zijn licht blijven wandelen,hoe donker het in t begin ook lijkt .In dat vertrouwen komt het altijd goed, maar dat merk ik dan meestal achteraf op. Heer neem mij zoals ik ben en leidt mij veilig naar he heldere Licht..Amen…

jeanne schreef op 8 december 2016 om 18:45

Hij wacht op mij
Aan mij om zelf aanwezig te zijn. Jezus zelf heeft deze hele beweging in mij in gang gebracht.
waar aan zou ik dan twijfelen. Het kleinste zaad van Zijn beweging is uit gegroeid tot een grote boom. Ook in deze beweging leef ik ook het kleinste zaadje van Zijn geloof in mij is uitgegroeid tot een groot geloof en heb een groot vertrouwen in God. Als ik kijk naar de wereld van nu en van zijn kerk onstaat er een lichte twijfel terwijl ik toch een positieve denker ben. God heeft ons deze wereld en Zijn kerk in handen gegeven en zag dat het goed was maar wat hebben we er van gemaakt ? we hebben er met zijn allen een puin hoop van gemaakt .maar als ik kijk 0m me heen in deze tijd hoeveel goeds er nog gebeurd
als het kleinste zaadje een grote boom geworden is-waar aan zou ik dan twijfelen?

E.M. schreef op 8 december 2016 om 17:37

Ja het zij zo mijn vertrouwen is nog niet zo groot,en daarom vraag Jezus En Maria sta mij bij .
leid mij op Uw weg opdat ik niet mogen vedwalen .Amen

lilian schreef op 8 december 2016 om 17:31

Vandaag was ik in de gelegenheid om naar de kerk te gaan. De kerk viert vandaag het feest van Maria onbevlekt ontvangenis. De priester die de Mis deed zong alle misdelen in het gregoriaans zonder organist of koor. We deden het samen. Het gaf mij een feestelijk gevoel. Ik dacht aan Maria, aan het Magnificat.Het gebed dat Maria bidt. “”Mijn ziel verheerlijk de Heer mijn geest jubelt van vreugde in God mijn Zaligmaker. Op deze momenten voel ik dat het moster zaadje is gaan groeien. Met vreugde dank ik hiervoor.

Irma schreef op 8 december 2016 om 09:38

Velen van ons zullen het doel, de verlichting of openbaring van het mysterie, in ons leven niet eens meemaken. Daar staar ik mij liever niet blind op, voor mij werkt dat alleen maar verlammend en ontmoedigend. Liever focus ik me op de weg zelf. stapje voor stapje, in het nu. Zo goed en zo kwaad als het kan probeer ik “een goed mens” te zijn. Gesteund en geïnspireerd door wat ik geloof, door wijze boeken, gebed en meditatie, gesprekken. Ik voel me bevoorrecht als ik er soms een glimp van mag opvangen. Daarnaast tel ik mijn zegeningen. En als het me tóch overkomt, dan is dat een genade. Tot die tijd volg ik mijn eigen pad, met Zijn hand in de mijne.

Monique schreef op 8 december 2016 om 09:19

Moge het mosterdzaadje welig groeien in deze woelige tijden,Moge het bladeren van liefde,barmhartigheid en hoop voortbrengen.Ik hoop dat mijn kleinkinderen en achterkleinkinderen in een rustige en mooie wereld mogen leven.Daar bid ik voor en daarvoor doe ik mijn best.

LKAM schreef op 8 december 2016 om 07:43

Vandaag viert de kerk het feest van de Onbevlekte ontvangenis v.d. h
h. Maagd Maria . 9 maanden (8 sept) voor de geboorte van Maria.
Gedenken wij de grootsheid van dit gebeuren in ons gebed en overweging!

Riet Kersten schreef op 8 december 2016 om 07:09

Riet.een kruisje met doopwater,,,,,,,stille momenten metU Gij DELIEFDE
Groot verlangen Uw zegen te ontvangen ,blijven we samen zodat Uw Liefde mij laat ontspruiten deze dag in ontmoetingen met wie U op mijn pad laat komen …… allemaal water zon kou regen om te ontkiemen op weg naar
….U…… DE LIEFDE waarin U mij een keer zult zult opnemen …kom Heer Jezus Kom zalig De Zuiveren van hart naar De Geboorte van HET LICHT

Bml schreef op 7 december 2016 om 23:51

Lieve Jezus
Ik roep U
Help mij de juiste keuze te maken
Om mezelf te beheersen
U roept mij
Uw kind
Om U niet te vergeten
Maar overal ‘mee naartoe te nemen”
Dank U
Voor uw leven voor mij
Voor ons
Dank U
Voor deze dag van rust
Zegen deze nacht
Amen

Luís Weel schreef op 7 december 2016 om 23:43

Bartimeu, de blinde, weet wat hij wil. Hij zoekt redding en gaat schreeuwend tegen de bedreigingen van de menigte in. Hij laat zich niet bang maken. Jezus laat zijn roepen niet aan zich voorbij gaan. en is dienstbaar.
:Wat kan ik voor je doen? Je geloof heeft je gered. Sta op….
Heer, laat me strijdbaar zijn tot het einde van mijn leven en tegen de stroom in durven gaan omdat datgene of diegene die ik zoek, heiliger is dan wat er ook bestaat in dit leven.

lisette schreef op 7 december 2016 om 21:58

Uit de Bijbeltekst van gisteren,is alles wat Jezus van ons wil Nederigheid.Dagelijks zondig ik er tegen. Zachtmoedigheid, Barmhartig, zuiver, vredestichter. Me laten uitmaken voor hem? . Wat kom ik nog veel te kort! God Vader het is nog donker wat ben ik een zondaar. En toch houd U van me. Niet te geloven. Ik een klein mens met zo veel zwakten. Heer blijf me nabij. Blijf ons allen nabij. Amen.
Ik denk na over het woord nederigheid. In de woordenboek staat geringheid, bescheidenheid. Geringheid : persoon van weinig betekenis. Jaren heb ik mezelf gekleineerd, ik voelde me dom. Daar heb ik aan moeten werken. Mijn man en vrienden werden er boos van ze noemden het een minderwaardigheid complex . Nu probeer ik niet meer te zeggen dat ik dom ben. Ik durf naar cursussen te gaan. En ben daar best fier op. Ik betrap me op dat ik me wil laten gelden. Ik word boos als mensen me als een minderwaardige bekijken.
Door de grondwet van Jezus voel ik me een zondig mens.
Vandaag vraagt de blinde om weer te zien. Ook ik hoop om weer te zien. Want ik zie het niet meer Heer. De zeven zaligheden zijn voor mij altijd heel belangrijk geweest en nu stel ik ze in vraag. Vroeger zalig zijn de arme van geest. Het heeft jaren geduurd voor ik dit kon begrijpen. Nu vind ik het een gave. Altijd weten dat je niet alles weet. En ja bescheiden zijn. Naar de andere luisteren. Ook ik moet blijven roepen Heer ik ben blind.
Even naar het Franciscaanse Avond gebed geweest. Psalm 103 samen gelezen.
Hij twist niet met ons ten einde toe,
Hij draagt ons geen zonden achterna,
Hij zal geen kwaad vergelden,
Groter dan onze zonden is Hij.
Dit stukje sprak me aan. Gaf me rust.
We hebben ook Mt.11.28-30 gelezen. Vind je het moeilijk wat God van je wil? Is het een te zware eis voor je? Kom dan tot mij. Ik zal je rust geven. Doe wat Ik zeg,en leer van Mij. Je moet vriendelijk zijn,net als Ik,en jezelf niet het belangrijkste vinden. Dan zal je werkelijk rust vinden. Wat ik van je vraag ,is eenvoudig. Wat ik eis is niet zwaar.
Ook het evangelie sprak me aan.
Heer in ben zoekende. Het was weer een mooie viering. Ik heb er van genoten. De retraite maakt me bewust van mijn zonden. Vergeef me Heer. Blijf me nabij. Dank voor deze dag. Amen.

Godelieve schreef op 7 december 2016 om 21:27

Heb ik nood aan meer vertrouwen , als ik kijk naar onze wereld? Inderdaad, dat is nodig, mijn vertrouwen in de toekomst van de aarde en de mensheid is beetje bij beetje verdwenen. En wat ik erger vind: ik berust daarin. Ik zie wel wat er komen zal. Ik heb wel een sterk vertrouwen in de Wereldkerk, in de paus,in een verandering vanuit andere, jongere landen. Helaas dan weer géén vertrouwen in een leven en groei in parochie, stad, land … En dat alhoewel ik de grote inzet zie van enkelingen en sommige groepen en verenigingen. Ook daarin berusten? De grote boom die we gekend hebben, is bladerloos , ik speur vergeefs naar vruchten, de vogels treuren op de takken. Ik hoop van harte dat de Heer reeds een nieuw zaadje heeft geplant en dat ik nog de tijd meemaak dat het zaadje ontkiemt. Ik vraag het Hem elke dag.

marlo schreef op 7 december 2016 om 21:02

Ik begrijp nu beter dat God wil dat we hem aanroepen zodat Hij kan antwoorden, dat we hem vragen te luisteren zodat Hij kan laten merken dat Hij er is. Maar we mogen dus ook zelf bedenken wat HIJ voor ons zou kunnen doen, wat we Hem willen vragen. Een actief aanwezig zijn in het bij en in God mogen zijn. Wat durf ik Hem te vragen? Mag ik blijven vertrouwen op Zijn Liefde .. ook als ik soms niet doe wat Hij van mij vraagt en niet direct kom als Hij mij roept. Dank U God voor Uw Liefde en voor Uw zoon Jezus die ons daarbij wil bijstaan.

Anton schreef op 7 december 2016 om 19:27

Wat mij geraakt heeft en waar ik best stil van werd is,dat ik me niet moet afvragen….”of het allemaal wel zo gebeurd is…” Nee,dus,het gaat erom dat ik me laat ( moet laten) inspireren door wat geschreven staat over het leven van Jezus en moet luisteren,stil worden, volgen en mogen ervaren.
Wat een rijkdom,dat ik zoveel kracht krijg om door te gaan!Ik word er echt blij van,eerlijk!
Bidden jullie allemaal ook voor mij en dus samen verenigd in de Heilige Eucharistie.

Lieve schreef op 7 december 2016 om 19:23

Het zaad is het woord van God,maar wat moet het Woord van God in ons leven doen ?
Het moet vrucht dragen,de woorden van God,de boodschap van God moet in ons leven gaan groeien en uitmonden in daden.Zijn woord moet effect op ons leven hebben.
En op het moment dat wij Gods woord helemaal gaan accepteren en er naar gaan leven zullen we vruchten dragen.

jeanne schreef op 7 december 2016 om 18:49

Hij kan een nieuw licht op mijn leven werpen. Alles wat er in mijn hoofd is wil ik laten bezinken
om me stil te maken voor deze meditatie. Ik bid met geheel mijn wezen dat Zijn woord mij mag raken. Ook ik zit langs de weg ik ben ook echt blind maar ik blijf schreeuwen,,Jezus heb medelijden met mij Hij hoort mij roepen en zegt sta op wat kan ik nog meer voor je doen als ik al voor je ik gedaan heb. Gij hebt mij meer dan drie maal geroepen en gezorgd hebt en toch dat ik .U nog niet beter kan zien. mijn bede voor vandaag dat ik U mag zien wat U van mij
wilt en dat ik meer wil verdiepen

lilian schreef op 7 december 2016 om 17:03

“” Houd moed ,sta op, Hij roept u ” werd het tegen de blinde gezegd. Hij die het licht van de wereld is, kan een nieuw licht werpen op ons leven. Zodat ik ook lichtgevend wordt voor een ander. Door met Hem in de Jordaan te gaan staan worden wij gereinigd en gezegend. De Vader die zegt gij zijt mijn zoon of dochter in wie ik vreugde vindt, in deze woorden ervaar ik zijn goedheid. Door deze woorden mag ik Hem altijd blijven aanroepen. In deze tekst ervaar ik weer zijn goedheid.

jeanne schreef op 7 december 2016 om 16:25

Hij wacht op mij op de drukke dag van gisteren maar Hij wacht op mij vandaag. Hij komt op
nieuw die een nieuw licht op mijn leven werpt om samen met Hem mijn weg te gaan ook samen met Hem door het water van de Jordaan te gaan om de stem uit de hemel te horen ook gij zijt
mijn dochter en dat vreugde schept in mij. Mijn hoofd leeg te maken na het gebed van van middag om los te maken en ruimte te maken voor zijn woord. Al die geluk makende woorden snijden door mijn ziel. Wie nederig is en treurt, zachtmoedig, honger heeft, dorstig naar is rechtvaardigheid, die barmhartig is die zuiver staan voor Gods aanschijn, vredestichters zijn wie niemand kwaad wenst. Hoe zou de wereld er dan uit zien?

petra schreef op 7 december 2016 om 11:41

ik bid voor iemand die erg ziek is. Dat God hem en familie bijstaat, hun roep zal beantwoorden..

M.A.M.S. schreef op 7 december 2016 om 11:29

Dat God mijn kinderen en kleinkinderen geestelijk laat zien.Er lopen zoveel “blinde mensen “rond. Ook nu roepen ze maar ze moeten zwijgen.God help onze wereld om weer te kunnen roepen.

Irma schreef op 7 december 2016 om 11:21

Het raakt mij dat iemand temidden van een menigte zijn stem verheft omwille van hemzelf. Ik bewonder zijn moed en voel plaatsvervangende schaamte! Maar Hij merkt hem op; Hij ‘ziet’ mensen en laat mensen ‘zien’. Wat wil ik dat Hij voor mij doet? Bij deze vraag voel ik mij heel klein worden en moet ik erkennen dat ik zou willen dat Hij mij bij de hand neemt en elke dag met mij de wereld instapt. Net zoals een moeder met haar kind. Dat Hij mij troost, beschermt en soms dat zachte duwtje geeft. Ja, ik heb behoefte aan een moederlijke God. Ja, ik kan het niet altijd alleen.

johan schreef op 7 december 2016 om 10:29

Het verhaal van de blinde Bartimeüs roept de vraag op of ook ik geloof dat Jezus mijn leven kan veranderen. Zijn schreeuw tot genezing is een uitdaging, een uitnodiging te durven vertrouwen dat wie Hem volgt terecht komt.
Ik ben blij hierop af en toe ja te kunnen antwoorden, een blijvend schreeuwen tegen de omstaanders in is het nog niet. En toch doet reeds het ervaren van een groei genezen en ben ik dankbaar voor.

Evelyn schreef op 7 december 2016 om 07:48

Door deze tekst begrijp ik dat ik mag blijven roepen tot ik ervaar dat Jezus me hoort. Mijn innerlijke criticasters willen dat ik gewoon geloof en vertrouw en stil ben, wacht maar. Ik heb het soms nodig te ervaren dat Jezus mijn roepen hoort. En daarna kan ik Hem weer volgen op Zijn weg. Ik wandel in het licht met Jezus.

Lucia Wong Loi Sing schreef op 7 december 2016 om 06:45

Mijn gebedservaring , samen met Jezus
voor Johannes de Doper te staan en steeds
weer opnieuw ervaren en horen dat ook ik
een geliefd kind van God ben . Ik mag met Hem ,
Jezus op weg en vragen stellen over dingen die
ik niet zo goed begrijp. De warmte en de uitleg
voor mij maken mij ,de mens die ik moet worden.
Mijn hart openen en Hem ontvangen . ja in gesprek gaan
bij alles wat ik wil doen . Een oefening die ik mij door
de jaren heen eigen gemaakt heb en niet meer zonder kan.
En het Voelt GOED en prettig.
Vader ik dank U wel, voor Jezus Christus Uw Zoon,
die mij steeds opnieuw helpt door de H. Geest ,Amen .

Mw. Rita Blaauw schreef op 6 december 2016 om 21:27

Hoe mooi geformuleerd: de Bergrede als “grondwet”van het Evangelie!
Maar ook voor ons in het dagelijks leven: Jezus als “lichtend” voorbeeld, die onze levensweg stuurt en verlicht……
Maar ook hoe moeilijk om dat dagelijks na te volgen….
De twee “voetjes”van Nederigheid en Liefde heb je hiervoor hard nodig.
En mijn gebed voor vanavond komt uit Psalm 119: 105 en 169: “Uw woord is een lamp voor mijn voet en een licht
op mijn pad”.
“Laat mijn hartenkreet u bereiken, Heer, geef mij inzicht, zoals u hebt beloofd”.

Linda schreef op 6 december 2016 om 21:24

Heer werp een nieuw licht op mijn leven. Ik dank u dat ik altijd bij u mag aankloppen en dat ik alles in uw handen mag leggen. Er komt dan rust in mij.
Heer mijn God ik hoop dat ik mijn leven zo leid dat u altijd vreugde in mij zal vinden.

Luís Weel schreef op 6 december 2016 om 20:55

Steeds weer opnieuw intrigeren we de woorden van de zaligsprekingen van Jezus. Ze roepen verwondering op, want in mijn dagelijks leven als gewoon mens, zijn het maar al te vaak andere prikkels die de boventoon voeren:
Ik wil mijn leven veilig stellen, vaak durf ik me niet bloot te geven. Op[komen en getuigen ten gunste van echte vrede, die de wereld niet geeft en daarmee ingaan tegen allerlei schijn(heilige) oplossingen om de vrede te bewaren door valse en onechte compromissen is moeilijk. Risico lopen door je overtuigingen in vrijheid uit te dragen. Aan de lijve lijden, vervolging en, houdingen van afwijzing ondervinden, het verlamt me en kan me zo depressief maken.
Ik vraag me af: hoe hebben de leerlingen die erbij waren toen Jezus deze woorden sprak, daarop gereageerd? Hoe dachten zij hierover? Raakten ze ontmoedigd?
Het antwoord op die vragen weet ik niet. Ik zal moeten leren om vanuit mezelf, in gesprek met Jezus, mijn antwoorden op deze vragen te geven.
Heer, maak me nederig van hart, opdat uw licht mijn schaduwen verdrijft.

doke schreef op 6 december 2016 om 20:51

.
Ben ik misschien de blinde als het verhaal uit de lezing van vandaag??Zal het zijn dat het Licht duidelijk zichtbaarder zal moeten worden? Wanneer we ziende blind zijn is het moeilijk om zaken uit elkaar te houden.
Maar nu is het niet zo donker meer..Maar toch nog niet licht genoeg om duidelijk te zien waar ik naar toe moet.. Bid ik dan voor helderheid in zaken dat het Licht mijn pad mag verlichten..

Hendrik Van Moorter schreef op 6 december 2016 om 20:20

Het raakt me te beseffen dat ik een blinde bedelaar ben en vraag Jezus om mij te laten zien wat hier en nu, op elk moment belangrijk is. Het besef dat ik blind ben en niet op eigen kracht kan zien wat er werkelijk toe doet en dat ik daarbij hulp nodig heb. Hulp om zijn roep te horen die me oproept om Hem te volgen, in Zijn liefde voor elke medemens die ik ontmoet.

Cor de Horde schreef op 6 december 2016 om 19:47

Deze advent zal ik niet snel vergeten. Het heeft mij tot bidden gebracht. Ik heb ontdekt dat ik Jezus mag vragen mij te leiden. Hij helpt mij mijn angsten en onzekerheden te doorstaan, Met mijn hand in de Zijne durf ik veel meer.

lilian schreef op 6 december 2016 om 17:25

Jezus die de Apostelen de Zaligsprekingen uitlegt , en ons voorhoudt hoe wij met elkaar moeten omgaan. Ik houdt mijn ogen gericht op Hem . Hij nodigt ons uit om de weg die Hij gegaan is ook ter harte nemen. Dankbaar ben ik voor de Zaligsprekingen, ze zijn het fundament van ons geloof. Hier in zien wij de goedheid van God.

lilian schreef op 6 december 2016 om 16:55

Jezus die de apostelen de zaligsprekingen verteld . en ons ook voorhoudt in het Evangelie hoe wij met elkaar om moeten gaan. Hij nodigt ons uit om ook het zelfde te doen. “” gelukkig de barmhartigen want ze zullen barmhartigheid ondervinden . “”Verheug je en juich zegt Jezus ,we zullen rijkelijk beloond worden. Deze zaligsprekingen is voor mij het fundament van mijn geloof. Dankbaar ben ik voor al het goede die ik iedere dag mag ontvangen.

Eva Susan schreef op 6 december 2016 om 16:28

Mij treft dat in het woord zachtmoedig
het woord moed voorkomt….
Het vraagt dapperheid en moed om mijn “ik red het wel alleen” pantser uit te laten, ook als het spannend is…

Agnes schreef op 6 december 2016 om 06:10

Luisterend naar het schitterend mooie lied :”The beautitudes” van Adrian Snell raak ik ontroerd. Het zijn de zaligsprekingen op muziek. God bless you!

bml schreef op 6 december 2016 om 00:49

zeg gewoon dat je vergeeft
dat is het begin
God doet de rest
het is een proces
van genezing
amen