Gastenboek

jeanne. schreef op 18 december 2016 om 17:08

Voor mij was maar een gedachte bij de meditatie,,liefde tot het uiterste. hij die de liefde blijft uit dragen dezelfde liefde van de vader die met kerstmis in Jezus mens wordt.Ik heb een lijdende Christus figuur vandaag voor me gelegd stil en intens kijk ik naar Hem. Hij was een man met lijden vertrouwd ik denk dat vele met dit beeld vertrouwd zijn want Hij is niet ver van ons maar soms in lijden heel dicht bij ons. Een mens die Zijn gezicht voor ons verbergt.IK bekijk de ikoon heel zijn gezicht is alleen lijden ik herken me in de eerste christenen Jezus te erkennen hier in Ik geloof wat ik ooit van Hem gehoord en gezien heb.Zijn uiterlijk was vandaag reden genoeg om er stil van te worden en te zijn.

Ron schreef op 18 december 2016 om 12:47

Onopvallend.
Niet schreeuwerig, druk of aandachttrekkend.
Als Jezus nu zou leven tijdens zijn eerste 30 jaar,
we zouden hem zomaar over het hoofd kunnen zien.
Hij zou ICT’er, bouwvakker of accountant kunnen zijn.
Onopvallend, maar elke minuut Zijn Vader gehoorzamend.
Elke ochtend opnieuw legde Hij zijn oor te luister.
In stilte en alleen-zijn luisterde Hij naar Zijn Vader.
“Dit is mijn geliefde Zoon!” klinkt uit de hemel.
Vertrouwt met lijden, pijn en ziekt ging Hij tot het eind.
“Niet mijn wil, maar Uw wil geschiede.” Bad Hij.
Overgave aan Gods weg. Daartoe roept Hij mij op.
Het is de onopvallende weg. De weg van zelfverloochening.
De weg waarop ik de vrijheid ervaar van het ‘mezelf vergeten’.
Om in dienst aan anderen het ontvangen leven weg te schenken.
Onopvallend.

Riet kersten schreef op 18 december 2016 om 11:59

Mijn verlangend hart gaat deze 4 de week van de advent vieren .Uw geboorte Jezus als God en Mens ,U leert mij hoe U in Uw mensheidzich (be)keerdetot DE VADER om U te bevrijden om tot verlossing te komen en ook ons daarin op te nemen U leert mij liefde vrede barmhartigheid opgenomen in Uw geheiligde Geest gaan wij Uw geboorte vieren Wat geeft U mij veel. In onze ontmoeting Laat mij niet in het slaaf zijn leven vanU af maar doordrenk mij met UW. Liefde tot DE. VADER die DE LIEFDE I S .

anke schreef op 18 december 2016 om 11:38

Bij mij komt de vraag op wie zeg jij dat Ik ben? U bent de Christus de Zoon van God. Ik aanbid Hem het Licht van de wereld. Dank Hem voor wie Hij is. Ik wil Hem meer leren kennen. Hij gunt ons een hoopvolle toekomst met geloof hoop en liefde. Ik lucht mijn hart en ben Thuis bij de Vader.

petra schreef op 18 december 2016 om 02:01

IK word elke dag onrustiger. Dat komt omdat ik bijwerkingen van een medicijn heb en moet er toch door heen.
Ik voel me zo onrustig en eerlijk gezegd word ik totaal niet rustiger door het lezen van jullie teksten elke dag. Sorry hiervoor. veel succes verder. Jammer dat het me niet lukt. Maar ik mediteer wel op mijn eigen wijze.

doke schreef op 18 december 2016 om 00:48

De profeet heeft het voorzien, de mensen uit Zijn tijd hebben Hem herkend…maar niet erkend en dat door zijn onopvallende uiterlijk,waardoor hij veracht werd en vernederd.
Hij was het aankijken niet waard.
Hoe moeilijk is het Jezus nu te herkennen in onze medemens die vraagt om aandacht,en waardigheid. . Door verschil in kleur, stand en zelf verschil in manier van geloven wordt er zoveel haat en onverdraagzaamheid getoond..
Respect voor het leven is vaak zoek. En daar is dan de vraag die ons gesteld wordt. Waar doe jij wanneer ik ziek ben.? Wat doe jij wanneer ik honger heb,? of ziek of in de gevangenis ben.?????..Kan er niet eens een telefoontje van af, of een bezoekje???
In die mens schuilt Jezus die smeekt om herkend te worden en om begrip om aanvaard te worden als medemens. .
Bid ik dan dat ook ik door het licht geleid, zal mogen zijn waar ik ongemerkt aan voorbij ga.. Helpe mij daarbij..Amen…

Marjolein Povel schreef op 17 december 2016 om 20:54

Voor het beleven van het kerstverhaal,in het licht van het passieverhaal verwijs ik naar het concert van radio 4 gisterenavond in Tivoli Vredenburg o.l.v. Ton Koopman.

Luís Weel schreef op 17 december 2016 om 20:43

Dorst en zure wijn. Voor mij is bidden met woorden veel moeilijker dan bidden met beelden. Vanavond sta ik te kijken naar een man, gekruisigd tussen 2 misdadigers. Door mijn geest gaan vragen: wat voor dorst heeft Jezus? Hij drinkt zure wijn of azijn om zijn dorst te lessen. Zal Johannes bedoeld hebben: “Jezus dorst naar gerechtigheid en vrede voor allen hier op aarde, maar het is hier allemaal zo verzuurd op de aarde”?
Dan zijn laatste adem, misschien een zucht: “Het is volbracht””. De duisternis valt over de aarde.
In de krant las ik dat het aantal zelfdodingen het laatste jaar behoorlijk is gestegen. Mensen zien geen heil meer in dit leven, wanhoop, uitzichtloosheid. Vanuit de leegte komt de zinloosheid van het leven boven. Kijkend naar de gekruisigde voel ik dat het onze taak is om door de leegte heen op te zien naar hem die ons oproept om tot de laatste zucht te volbrengen wat we van hem als opdracht voor het leven hebben gekregen. Hij wijst ons de weg hoe onze leegte altijd vol kan zijn door Hem en met Hem en in Hem.

Godelieve schreef op 17 december 2016 om 20:14

Ik had zo gehoopt vanaf deze vierde week Maria aan te treffen inde adventsretraite. Niet dus.

Nikolaas Sintobin schreef op 17 december 2016 om 19:42

Sommige deelnemers hebben hun verwondering uitgedrukt over de keuze van de teksten. In het bijzonder over de keuze van teksten over het lijden van Jezus, en dat net in de Advent. Het is misschien goed te weten dat het een heel oude traditie is in de christenheid om het kerstverhaal te lezen in het licht van het passieverhaal en om beide dus naast elkaar te leggen, ook in gebed.

coleta schreef op 17 december 2016 om 19:30

dat de geest van kerstmis je vrede brengt
dat de blijdschap van kerstmis je hoop geeft
dat de warmte van kerstmis je liefde xschenkt

Geert Claeys schreef op 17 december 2016 om 19:14

Ik moet zeggen dat het lijden en sterven van Jezus voor mij raadselachtig blijft. De evangelisten, Johannes in het bijzonder, hebben rond dit afschuwelijke gebeuren een heel theologisch tableau geweven, dat mij meer en meer raadselachtig en mysterieus voor komt. De Vader die zijn zoon offert voor het heil van het mensengeslacht (?) Jezus die zijn leven geeft voor zijn vrienden als opperste blijk van liefde (?) De woorden uitgesproken tijdens het Laatste Avondmaal: welke kern van waarheid kan daar in zitten? Wat hield de prediking van de eerste groep verkondigers precies in? Jezus is met zoveel geheim omgeven dat ik niet zomaar in zijn voetstappen kan treden. En toch! Zijn oproep tot goedheid, liefdevolle aandacht en broederlijkheid voor de mensen die we ontmoeten op onze levensweg
blijft naklinken door de eeuwen heen.

jeanne. schreef op 17 december 2016 om 16:58

IK heb niet geweten wat er mij te wachten stond Jezus wel.Jezus was geen verrader ben ik een verrader? ben ik een verrader durf ik wel voor Hem op te komen durf ik wel voor Hem te getuigen?dat ik een van zijn leerlingen ben? Wat mij getroffen heeft,,Jezus gaf de geest nieuw was het voor mij dat jezus zijn geest gaf aan allen die in Hem geloofde want hij gaf ook zijn leven door aan mij die in Hem gelooft Wat mij getroffen heeft ,, HIJ WIST WAT HEM TE WACHTEN STOND. Ik heb altijd een zwak gehad voor Simon van Sirene als ikde kruisweg ging bidden bleef ik voor de vijfde statie langer staan hij liet zijn kruis door hem helpen dragen-met een vraag aan mij zelf hoe help ik een ander zijn leed te dragen er was materie genoeg om over te mediteren van morgen over wat mijn hart geraakt heeft.

lisette schreef op 17 december 2016 om 16:13

Oei met dankbaarheid naar de gekruisigde Heer kijken. Dat lukt me niet. Misschien na mijn gebed.
Ik heb twee dagen de retraite gelezen, zonder een terugblik op het gebed. Te moe en ik werd er niet vrolijk of rustig van. Depressief is een groot woord, maar toch ik zag alleen nog het slechte in mij.
De zondares, mijn tekortkomingen. Dit heeft me ergens goed gedaan. Je wordt er nederig van. Toch blij om te weten dat Jezus van zijn zondaars houdt. Hij ziet ook het goede in ons dus ook in mij.
Ik denk nu terug aan wat Carla woensdag schreef over de eucharistie en bloedvergieten. Ik begrijp haar. Nee ik vind het kruisbeeld geen mooi beeld. En toch moet ik toegeven dat het me ooit sterkte heeft gegeven bij groot verdriet .
Jezus geeft de geest vind ik dan weer heel mooi. Zo wil en kan ik het voelen. Joh.13,1 is prachtig geschreven. Jezus wist dat zijn tijd gekomen was en dat Hij uit de wereld terug zou keren naar de vader. Hij had de mensen lief, en zijn liefde voor hen zou tot het uiterste gaan.
Ach Vader,Zoon en Heilige geest kom tot mij. Blijf me nabij. Leer me sterven, elke dag, om vruchten te dragen. Leer me liefde geven en liefde ontvangen. Leer me dankbaar zijn. Zou ik dan als mijn tijd gekomen is,rustig kunnen sterven en al die me zijn toevertrouwt met liefde te kunnen verlaten. Tot het uiterste lief hebben. Dit Heer wil ik vandaag van U leren.
Of het me nu lukt om met dankbaarheid naar Uw kruis te kijken Vader. Eigenlijk niet, ik krijg er tranen van in de ogen. Ik word er triestig van. Heel raar maar echt de tranen lopen over mijn wangen. Voelt toch raar aan. Heer blij ons nabij.
• Hij geeft zijn leven. Hij weet wat Hem te wachten staat. Hij neemt zelf zijn lijden in handen; geen Simon van Cyrene om Hem te helpen zijn kruis te dragen. Jezus sterft heel sereen. ‘Jezus gaf de geest’: op het kruis geeft Jezus de Geest aan al wie in Hem gelooft. Jezus geeft zijn leven door aan wie in Hem gelooft.
Dit lees ik nog eens na. Jezus zijn leven geven aan ons. Zijn Geest heel sereen. Is mooi geschreven.
Hij geeft de Geest aan allen die in hem geloven. Heer geef Uw geest ook aan die niet kunnen geloven. Mijn geloof is toch ook zo klein. Dank U Barmhartige Vader. Amen.

lilian schreef op 17 december 2016 om 15:38

Zijn lijden was onze verlossing uit het duister. Hij ging tot het uiterste voor ons, en gaf ons licht en nieuw leven. Dit offer mogen wij met grote dankbaarheid aanvaarden.

Vlinder schreef op 17 december 2016 om 14:45

De grenzeloze liefde van Jezus

Luís Weel schreef op 17 december 2016 om 14:37

In mijn hoofd speelt een psalmtekst: “Hij kent ons, hij is niet vergeten, dat wij gemaakt zijn uit het stof van de aarde”
We zijn zo fragiel en zwak van lichaam en geest. Jezus weet dat en neemt ons op sleeptouw. Hij bidt voor ons en helpt ons om niet door de gaten van de zeef te vallen.
Die eigen dunk van ons, zelfs als het gaat over de liefde tot Jezus. Maar Jezus voorziet al dat we elke keer door de mand vallen en in precaire omstandigheden hem verloochenen.
Toch laat hij ons nooit vallen en blijft vertrouwen houden in ons, zwakke mensen.

Warin schreef op 17 december 2016 om 12:53

Kan u me zeggen waarom er nu Goede Week teksten komen ?

Ron schreef op 17 december 2016 om 12:43

Jezus ging tot het uiterste voor mij.
Hij droeg zelf het kruis. En nu hangt hij daar, verheven boven de aarde.
Hoe lang kan ik blijven kijken, daar staande op die heuvel tussen alle andere mensen in?
Daar staat een groepje dat roept en spot, daar verderop een groepje dat huilt en verslagen lijkt.
Wat is mijn reactie?
Verdriet. Het lijden wat ik zie, is ook voor mij.
Ik behoor gestraft te worden, nu ondergaat Jezus het. In mijn plaats.
En dan, als ik langer kijk, stroomt nieuw leven door mij heen.
Ik hoor de woorden: “Het is volbracht!”
En ik weet, dit is niet het einde, maar een nieuwe begin.
Dankbaarheid en blijdschap stromen als een heldere rivier dwars door het verdriet heen.
Tranen van berouw gaan over in tranen van vreugde.
Alles, alles, alles wordt nieuw. En het beste komt nog.
Op een dag kijk in de ogen van mijn levende Heer en Heiland.
“Welkom vriend”, hoor ik Hem zeggen. “Kom binnen!”
Hij lacht.
En ik kan mijn geluk niet op.

LKAM schreef op 17 december 2016 om 12:02

Begrijp helemaal niet de tekst van Joannes over sterven aan het kruis van Christus.
Waar is de verhouding/relatie met Advent en Kerstmis waar mensen in verwachting leven van de komst van Jezus
Groeten
LKAM

Carla schreef op 17 december 2016 om 08:25

Ja, het lijden met mededogen onder ogen zien en Vrede tot me nemen vol liefde tot Hem. Zo kan ik deelnemen aan de Eucherastie viering. Amen.

doke schreef op 16 december 2016 om 23:57

Vandaag lees ik dat Jezus de geest gaf (aan ons). Iets moeilijk te begrijpen maar even het woord geest vertalen in spirit dan begrijp ik dat ik de spirit moet hebben om het goede te doen dat Hij van ons vraagt. Dat wij zijn handen , voeten , hoofd en hart mogen zijn om vol spirit het beste te doen wat van ons verwacht wordt…
Dat ik met de geest van Hem vol vuur de wil van Zijn Vader doe.. Daar heb ik de geest (spirit) voor nodig om waar Hij niet persoonlijk kan zijn , mij vraagt het voor Hem te doen.. Bidden dat ik daarvoor ontvankelijk mag zijn ..Amen.

ton delemarre schreef op 16 december 2016 om 22:00

is deze serie overwegingen nu tger voorbreiding van pasen of kerstmis?

elizabeth harland-hazebroek schreef op 16 december 2016 om 19:59

Ik zie er naar uit en geeft altijd, ook al is het wisselend, troost en kracht.

Luís Weel schreef op 16 december 2016 om 19:18

Eucharistie is voor mij op de eerste plaats dankzegging. Er zijn zoveel momenten in mijn leven van lusteloosheid, opzien tegen de uitdagingen die het leven met zich meebrengt, spanningen, ziekte, zwakheid en pijn. Dan wil ik nog niet eens praten over al het slechte nieuws uit de samenleving en de wereld waarin we leven. Hoe het vol te houden zonder in verbittering over ons leven te vervallen?
Ik probeer altijd mijn “zegeningen” te tellen. Ondanks alles ervaar ik dat ik altijd kracht naar kruis gekregen heb om het bijltje er niet bij neer te gooien. Het vieren van de eucharistie dompelt me iedere keer opnieuw onder in de persoon van Jezus, die me voedt met zijn lichaam en bloed. De vergelijking met de profeet Elia die de woestijn introk en zich neerlegde onder een struik met de gedachte: “Het is genoeg geweest”, maar dan weer bij zijn positieven komt als hij water en brood krijgt om krachten op te doen voor een reis die nog niet ten einde is. De hemel geeft hem te eten, maar tegelijkertijd krijgt hij de opdracht: sta op….ga verder.
Jezus geeft zichzelf aan ons. Zijn vlees en bloed geven de burger moed om door te gaan in zijn voetspoor, wat ook de consequenties mogen zijn. Zonder Hem zou ik nu nergens zijn en misschien ergens dood liggen.
Het is niet alleen het brood dat hij mij geeft, maar ook het woord en de oproep die hij doet om hem te volgen

jeanne. schreef op 16 december 2016 om 19:13

Ben ik tot inkeer gekomen? Wat een troost dat U voor mij bid dat ik niet zou bezwijken. Tot hoever ben ik bereid Jezus te volgen in goede tijden is het gemakkelijk om Jezus te volgen maar o wee als ik het allemaal niet meer versta wat u van mij wilt.Maar wat een grote liefde heeft Hij voor mij om in mijn moeilijke momenten voor mij te bidden. er zal altijd voor mij een opdracht blijven dikwijls ben ik dan in overmoedig om jezus hierin tot het einde te blijven volgen maar dan ben ik als Petrus dat ik U vaak verloochtend heb omdat te erkennen heeft vandaag mij hart geraakt. Aan Rene Fraters mijn innig deelneming met het overlijden van Uw moeder. zr.jeanne.

lilian schreef op 16 december 2016 om 17:21

In moeilijke momenten mocht ik ervaren dat Hij er was voor mij. Ik bad tot Hem, Hij verhoorde mij en stuurde goede mensen op mijn pad die mij bijstonden. Dankbaar ben ik voor zijn liefde en hulp.

Ron schreef op 16 december 2016 om 07:29

Ik merk dat ik denk ik termen van mijn bereidheid iets voor Jezus te doen.
Jezus is op iets anders uit dan mijn streven naar betekenis door het verrichten van externe daden.
Hij ziet mijn hart en weet wat daarin leeft. Hij wil een hartsverandering.
In plaats van hard voorop te lopen, roept Hij me op om diep naar binnen te kijken.
Net zoals Petrus op de binnenplaats ontdekt wie hij werkelijk is, nadat de haan gekraaid heeft,
zo moet ik tot de ontdekking komen dat ik zondiger ben dan ik ooit had gedacht.
Om vervolgens in de ogen van Jezus te kijken die mij toespreken: “Ik heb je lief. Voor jou geef ik mijn leven.”
En dan, terwijl de tranen vloeien, verandert mijn hart en wordt het ruimer.
Er is nu plaats daarin voor anderen.
De liefde van Christus brengt mij tot inkeer en stelt mij in staat om anderen lief hebben.

Linda schreef op 16 december 2016 om 00:43

Jezus is een en al liefde. Vader ik raak soms zo bedroefd van al de ellende in de wereld en om ons heen. Ik help mijn medemens waar ik kan, maar er is zoveel leed.
Toch voel ik mij aan het einde van de dag dankbaar omdat u bij mij was. Omdat ik uw liefde heb mogen ervaren. Ik bid voor bescherming van ons allen. Ik dank voor alle gebedservaringen waaruit ik toch veel kracht put. Wat kunnen jullie toch mooi je gedachten uitdrukken. Dank aan de Jezuïeten.

doke schreef op 15 december 2016 om 22:16

We beloven onszelf vaak dat we anderen zullen bijstaan en helpen wanneer het nodig is en toch komt soms ook dat moment dat we doen alsof we de noden van anderen niet zien. In deze tijd van voorbereiding op de geboorte van onze Heer Jezus Christus zie ik door het bos de bomen niet meer. Dure cadeaux die als een plicht gezien worden.. De bedoeling van Kerst wordt totaal vergeten,. Vergeten we ook wie Hij voor ons is en wat hij voor ons betekent?Laat mij bidden dat de haan me niet hoeft te herinneren aan het feit dat ik een belofte heb gedaan om Hem te volgen en te doen wat hij van ons vraagt.e.w.. Elkaar lief te hebben en dat we in vrede mogen leven met elkaar.

Anton schreef op 15 december 2016 om 21:01

Jezus is bij ons,onder ons in de Heilige Eucharistie.
Bidden wij ,lieve mensen,dat priesters en alle bedienaars rond het altaar,zichtbare getuigen mogen zijn van
dit mysterie van ons geloof.
Hij heeft ons Dit nagelaten,bidden en vragen wij Hem om Zijn Genade te mogen ontvangen en Zijn volgers te mogen zijn.
Soms voel ik mijzelf ook wel eens de ongelovige Thomas…en “mediteer”ik ook wel,maar ik weet,dat Hij dan heel dicht bij mij is en daar word ik rustig van en luister beter….

Maria schreef op 15 december 2016 om 19:52

Deze week heeft mij in de gebedsaanwijzingen de zin : “Hij wacht op mij” opeens geraakt.
Heer gij wacht iedere dag op mij
Ik wil U niet meer laten wachten
en ga naar mijn stille plek
met mijn denken, vragen, wikken en wegen.
dit alles brengt gij tot rust
en ik mag zijn.
Dank u hiervoor.

jeanne. schreef op 15 december 2016 om 17:15

Grensenloze te zijn voor zijn mensen.Ik heb in deze retraite mijn goede houding gevonden voor al na deze morgen.IK laat het stil bezinken om plaats te maken voor Uw woord dat het me zo mag raken zoals het van morgen.
Hij ging samen met Zijn apostelen Zijn maaltijd vieren Hij had er hevig naar verlangd,hij nam de beker: neem deze beker en geeft het aan elkaar door zo ook het brood dat voor u gebroken is het is meer dan dat het een gewone maaltijd is. Voor mij is elk gebed kracht om te doen wat hij mij gegeven heeft brood en wijn te zijn voor velen.Ik ga niet elke dag zijn maaltijd vieren het blijft ja of nee maar meestal is het ja dan wordt die behoefte zo groot en ga dan toch om kracht op te doen om wat Hij voor mij gedaan heeft gebroken brood te zijn en vergoten wijn te zijn voor mij en andere en zelf hier door gevoed te worden

lilian schreef op 15 december 2016 om 15:38

Het pesachmaal is voor mij meer dan een geschenk Ook wij mogen aan zijn tafel aanzitten. Dit sacrament geeft kracht aan ons, zo ervaar ik het.

Carla schreef op 15 december 2016 om 11:50

Wanneer ik stil sta bij de gedenkmaaltijd dan kan ik daar een waarde aan geven vanuit mijn respect gevoelens. gezien het lijdensverhaal. Jezus wist dat hij ging sterven. Hij wilde namelijk een toegevoegde waarde geven aan het Koninkrijk van God. Toch kan ik moeite hebben met de eucherastie gezien het gegeven ‘bloedvergieten’. .
Blijkbaar is bloedvergieten nodig om hogere doelen te bereiken . De mensheid laat regelmatig zien dat het woord on voldoende toereikend is. Soms vraag ik me af of deze Christelijke traditie voortgezet – gehandhaafd moet worden. Het Goede Heiligen kan ik zeker waarderen en ik verlang zeer naar een andere vorm die hier aan tegemoet komt. Meditatie en de samenzang van psalmen draagt daar zeker bij toe . Het Goede Heiligen en de doden herdenken. Daarvoor hoeft niet het lichaam als symbool gebruikt te worden.. Dit offer wil ik niet to me nemen. Wel de bezinning en ik hoop dus dat de de Christelijke kerk deze vorm ooit kan loslaten.

René Fraters schreef op 15 december 2016 om 11:21

Lieve mensen, twee weken geleden overleed mijn 80 jarige moeder, gelukkig zonder veel lijden. Door alle drukte bij de voorbereiding van de begrafenis is deze retraite nogal aan mij voorbij gegaan. Maar wat ik las heeft mij zeer getroost en geholpen in deze dagen. Vooral de zin van Augustinus (uit de eerste week?) : Op het einde zal je enkel gevraagd worden: heb je liefgehad, die was perfect. Recht in het hart.
Ik wens jullie allemaal veel liefde toe. Vrede en alle goeds. René Fraters, Leiderdorp.

mabo schreef op 15 december 2016 om 10:59

Gegeven aan de Heer met veel overgave in mijn jonge tijd ..; door onenigheid en GEEN akkoord met de novicemeesteres … die onmenselijke eisen stelde voor de een en NIET voor de andere teruggekeerd naar de wereld zoals men dat noemde … vandaar nu zeer wantrouwig over degenen die de God ervaren zoals we een vriend ervaren … iemand die naast hen staat … waar was die God van mij … ??? Waarom zijjn de teksten van de dag … en deze van de adventsretraite niet dezelfde in de adventretraite … ??? Ik heb ook na jaren een huwelijk aangegaan dat kinderloos is gebleven nochtans heb ik er voldoende voor gebeden … vandaar bid ik om niets meer en heb zelfs moeilijkheden om nog de zondagsmis bij te wonen ..; toch volg ik ieder jaar de retraites … waar zit het probleem … ???

johan schreef op 15 december 2016 om 09:29

Jezus niet enkel als voorbeeld maar vooral ook als energiebron be-leven. Me door Hem laten doordringen.

Ron schreef op 15 december 2016 om 08:11

Het antwoord van God op deze gebroken wereld,
is het lichaam van Christus dat gegeven werd, Zijn bloed dat vergoten is.
Zijn antwoord is liefde.
Wat is mijn antwoord als ik naar deze wereld kijk?

Door de dood en opstanding van Christus, is Gods liefde in mijn hart uitgestort,
door de Heilige Geest die Hij mij heeft gegeven.
Zijn antwoord kan ook mijn antwoord zijn, omdat Hij mij eerst heeft liefgehad.
Mijn antwoord is Zijn liefde.

En op een dag, zal alles wat gebroken is worden geheeld.
Het beste moet nog komen.
“Zie Ik maak alle dingen nieuw”

petra schreef op 15 december 2016 om 00:34

Ik wil U danken voor deze fijne dag. En ik ben blij dat ik de moed had om mijn pa uit te nodigen voor 25 december, eerste kerstdag. Ik wil hem niet alleen laten zitten op zo;n mooie dag. Met kerst mag er niemand alleen zitten. Ik mag wel blij zijn dat hij er nog is. En ik mis ook heel erg mijn mama die alweer 4 jaar geleden gestorven is.
En veel kracht voor Jan en zijn gezin. Dat ze ondanks zijn ziek zijn toch nog mooie kerstdagen met elkaar mogen hebben.

Bml schreef op 15 december 2016 om 00:22

*Zalig kerstfeest

Bml schreef op 15 december 2016 om 00:19

Lieve Jezus…
Ik wil graag een rank zijn
Wilt u mij voeden en vrucht laten voortbrengen?
Ik voel wel dat ik gesnoeid wordt
Dat vind ik niet fijn
Maar ergens voelt t ook goed
Want t dient n hogere zaak
Niet alleen zal het mijzelf goed doen
Om te groeien
Maar daardoor ook anderen
Moge dat zo zijn
Heilige Johannes van t kruis
Bid u voor ons
Dat wij met liefde en geduld
Lijden verdragen
Voor Hem
Terwijl wij
In zijn schaduw volgen
Op de weg naar de volmaakte vreugde
Om een goalie kerstfeest
Voor alle mensen
Vrede op aarde ❤️

Luís Weel schreef op 15 december 2016 om 00:10

Een kale wijnstok in de winter lijkt op een dood skelet, weerbarstig en grillig. Als dan de stok zich tooit met groene ranken, is het raadzaam de dieven eruit te halen. Daarna is het ook nog goed om de druiven te krenten. Al met al een heel selectieproces opdat er goede druiven geteeld worden.
Het boeiende in het beeld van de wijnstok en de ranken is dat de wijnstok zonder de ranken niet veel voorstelt. Jezus rekent op ons, de ranken die de goede druiven gaan produceren, maar tot niets in staat zijn als ze niet met de stok verbonden zijn. Paulus maakt de vergelijking met één lichaam en zoveel verschillende ledematen die zonder samenhang met het lichaam niet kunnen functioneren of zijn andere beeld: er is één Geest en allerlei verschillende charismas die betekenis hebben als gaven van Gods Geest. Eenheid in verscheidenheid.
Jammer genoeg is onder ons die eenheid vaak maar ver te zoeken.
Vandaag bid ik voor de eenheid in Christus, die gemeenschap en solidariteit met elkaar en vooral met de noodlijdenden in onze samenleving en in de wereld. En dan blijft staan: verbeter de wereld en begin bij jezelf.
Elke dag opnieuw maar weer proberen….

claire schreef op 14 december 2016 om 21:22

JEZUS … gij staat altijd gereed, en ik doe niet open…’t is precies of ik de sleutel niet vind…
gij wilt blijven… geef ik u wel een kans ?
toch ben ik blij dat GIJ me niet laat vallen… want zonder U is het kil en bangelijk…
HEER JEZUS heb geduld met mij…
ontferm u over mij…

marlo schreef op 14 december 2016 om 19:39

Vandaag veel ervaren. Ook in mijn eigen leven zijn dode takken en mag er gesnoeid worden. Dan kan er (meer) ruimte zijn voor liefde in mezelf en naar mijn partner. Wat een prachtig beeld leverde het op – er mag gewerkt worden met Jezus als ’tuinman’ die liefdevol omgaat met alles wat groeien wil. Dode takken hebben wel hun nut gehad en kunnen nu ook verwarmen, maar mogen ruimte maken voor nieuwe groei. Door te snoeien kan ik ook ruimte maken voor het Licht dat op mijn pad mag schijnen. Dank U dat ik dit antwoord vandaag mocht krijgen God. Dank U dat ik dit mag delen en dat we met zovelen weten dat Uw Liefde er altijd is – ook al zien we het niet altijd. Dank voor deze retraite.

jeanne. schreef op 14 december 2016 om 17:17

het beeld van de wijnstok heeft me de gehele dag gevold.heel langzaam dringt de tekst van deze retraite aan mij door: Wandele in het licht;het evangelie van Johannes gaat over het licht,het is als of Jezus met een mantel omgeven is.Verbonden zijn met de ranken het is voor mij een sterk meditatie punt ranken onvruchtbaar snijd Hij af werp het in het vuurt maar wat doet het meeste pijn het afsnijden zelf of het afgesneden zijn maar waar haal ik dan de kracht dan is mijn groei kracht er uit, aan de stam geent blijven deel ik het leven, deel ik leven in zijn intimiteit in relatie met de vader ik voel me er door geliefd.

lilian schreef op 14 december 2016 om 16:30

Als rank verbonden zijn met Hem, is met Hem leven en vrucht dragen. Zonder Hem kan ik niets door Hem ontvang ik kracht om zijn weg te gaan. Mijn leven wil ik met Hem delen en zijn liefde ontvangen.

Christa schreef op 14 december 2016 om 13:24

Zoals altijd bij dit bijbelvers moet ik aan het gedicht van Ida Gerhart denken:

Wijnstok, Gedicht van Ida Gerhart

zonder mij kunt ge niets doen, Joh. 15: 5

Het was de hovenier,
die in het vroege licht
de ranken heeft gericht,
diep in elkaar verward,
vervreemdend van het hart,
de wortelstok.

Geen zag wat zich voltrok
in het zeer vroege licht.
Hij raakte hen slechts aan:
zij zijn vaneengegaan,
ontbonden, ontwonden.

Het was de hovenier.
Verwonderd, in vroeg licht,
gescheiden ongescheiden
de door zijn hand geleide
hartranken.
-Aan ons beiden
hebt gij het, God, verricht.

lisette schreef op 14 december 2016 om 11:28

Maar zonder Mij kun je niets doen.
Straffe woorden. Zegt Jezus hier dat enkel gelovige goed zijn ?
Zo kunnen jullie geen vrucht dragen als jullie niet in Mij blijven. Ik ben de wijnstok en jullie zijn de ranken. Als iemand in Mij blijft en Ik in hem, zal hij veel vrucht dragen.
Toch vind ik dit mooi en waar. Zelf kan ik niet leven zonder het gebed. Van wat maken ze ons wijs zo zie ik het niet. Eens bezinnen naar de bron gaan geeft kracht. En het goede dat ik soms doe is door Hem in mij. Ik kan jaloers zijn, boos zijn. Hij leert me hoe er mee om te gaan. Al moet ik bekennen dat ik telkens weer fouten maak.

• Verbonden zijn met Christus, zoals de rank met de wijnstok verbonden is, is het beeld van de echte leerling van Jezus.
Dit vind ik een mooi beeld. Niet te moeilijk om te begrijpen.
• Ook dit beeld is sterk: de leerling deelt het leven dat in Christus is. De leerling deelt in Jezus’ intimiteit – zijn relatie met zijn Vader.
Jezus zijn relatie met God de vader tot op het kruis. Deelt hij ons mee. Maakt het me bang? Ben ik zoals Petrus of Thomas. Blijf ik bang binnen zitten zo als de apostelen? Geloof ik in leven na de dood? Eigenlijk niet echt. Is ook niet zo belangrijk voor mij. Ik wil niet levend dood zijn hier op aarde. Hier op aarde heb ik God nodig. Hier moet ik vruchten dragen.Toch zegt Jezus tegen de moordenaar je zult bij mij zitten naast de Vader.
• Het is een verbondenheid die leven geeft, vruchten draagt.
Geeft die verbondenheid leven? Ik moet hier ja op zeggen. Ik voel me verbonden met iets maar weet niet goed met wat. Verbonden met de medemensen? Door Hem doe ik soms goed. Alleen ben ik niets. Draag ik geen vruchten.
Heer het maakt me bang. Ik zit binnen met de deuren gesloten. Zal het nieuwe kindje me terug nieuw leven geven? Door de retraite vind ik mezelf een zondaar. Een verloren schaap. Heer blijf me nabij. Amen.

agnes schreef op 14 december 2016 om 10:18

Het is voor mij persoonlijk een blijde gedachte, te weten dat ik in God ben geënt. Dat er Goddelijk leven is mij is vanaf mijn doopsel. Maar als er goddelijk bloed door mijn aderen stroomt moet ik ook goddelijk handelen: liefde geven, mensen helpen, de noodlijdenden bijstaan. Ja, noem maar op. het zijn de daden die we verrichten ten opzichte van anderen die van ons christenen maakt.
Ik wens aan allen dat God bij jullie mag en kan wonen.