Gastenboek

doke schreef op 22 december 2016 om 00:26

Niet zien en toch geloven…daar hebben wij mensen vaak moeite mee. Thomas was geen uitzondering. Maar toen het bewijs er was had hij de zekerheid.. Het was Jezus die is opgestaan en daar voor hem stond.
Geloven en Weten . daar komt het nu op neer. Daar is training voor nodig want zonder meer aannemen (geloven) wat men je voorhoudt..?? daar zijn we als mens niet klaar voor. Bid ik dan dat mijn geloof zo sterk zal zijn dat ik niet hoef te zien om te geloven dat God altijd met me mee gaat.. Emanuel..God met ons..
O kom die onze koning zijt,
in wolk en vuur en majesteit’
Gij Adonai gij spreekt met macht,
verbreek het duister van de nacht.

bml schreef op 21 december 2016 om 23:31

Lieve Jezus,
het gaat een beetje moeizaam allemaal
kan mijn werk niet in de steek laten
want ik werk met mensen
ik zorg voor hen
maar voel me helemaal niet fit
maar neem het van mij aan
als klein offertje
voor de uitboeting van mijn zonden
en voor de bekering van mijn kinderen
mijn zus,
dat de ongedoopten in onze familie
gedoopt mogen worden
Amen

Maria schreef op 21 december 2016 om 21:10

Bijzonder hoe een ervaring en een tekst elkaar raken.
In dit geval de tekst van Paulus aan de Fillipenzen.
Vandaag liep ik in het centrum van Aken.
Mensen bewogen zich langzamer, zachter sprekend, stiller,
geen hectiek, koopstress of haast,
maar er heeste een ingetogenheid, bijna een zachtheid,
geen angst, wel waakzaamheid.
ik meende iets te bespeuren van de deemoed, nederigheid waarvan Paulus spreekt.
We zijn niet onaantastbaar
door alles wat we weten en kunnen,
maar in wezen zijn we kwetsbaar,
we zijn mens,
afhankelijk van elkaars genade
wetend dat er een antwoord is op haat:
de gezindheid uitgedrukt in de woorden van Paulus:
“Maak dan mijn vreugde volkomen,
door uw eenheid van denken, uw eenheid in de liefde,
uw saamhorigheid en eensgezindheid”.
Moge het zo zijn.

jeanne. schreef op 21 december 2016 om 18:54

hoe groot is mijn geloof? kan ik de woorden van Marta waar maken? Als u hier was geweest toen het mij slecht ging- maar nu weet ik dat Hij mij zal geven waar ik om vraag-. Maar ik hoor U tegen marta zeggen ik ben de opstanding en de verrijzenis het geloof van Marta mij heeft mij gesterkt vandaag. Voor mij bent U de opgestane Heer ik geloof daar oprecht in de tekst die voor klaar ligt voor mij gedachtenis plaatje zal zijn,, als ik morgen zal op staan zal ik hem zien,,U bent de messias voor mij de grote Koning de Zoon van God die over enkele dagen weer tot ons komt.Mijn geloof is groot hier in hoe graag zou ik Marta zijn geweest om dat U zo dicht bij haar was geraakt door het geloof van Marta kan ik de woorden van haar na zeggen,Heer ik geloof.

lisette schreef op 21 december 2016 om 16:29

Gisteren vroegen jullie om het leven van Jezus aan de hand van Christushymne op te nemen. Ik heb het een dag laten bezinken. Als ik aan Jezus Christus denk is het vooral aan zijn parabels. Elk jaar begrijp ik het anders. Jezus mijn leermeester. Als ik lees wat Paulus het schrijft is zijn leer nog niet echt goed tot mij doorgedrongen.

Hoe kan ik de gezindheid van Christus tot de mijne maken. Lucas schrijft in zijn evangelie bid en vraagt. Dit zijn woorden van Jezus. Dit jaar is de parabel van de onrechtvaardige rentmeester een openbaring geweest. Ook hou ik van de eerste en de laatste . ‘Jezus zegt mag ik dan niet goed zijn’. Er zijn er teveel om op te noemen. Daar heb ik aan moeten denken.

Door te handelen naar Jezus voorbeeld kan ik iets van Jezus zijn gezindheid in me krijgen. Hem evenaren, mezelf vernederen en gehoorzamen tot aan de dood, is ondenkbaar. Hij is de Zoon van God, net als wij kinderen van God zijn. Maar God heeft Hem hoog verheven. Eer aan God en aan de Vader Zoon en Heilige Geest.

Vandaag lees ik weer aandachtig uit weekthema. Wordt door diezelfde liefde ook uit de dood tot leven geroepen. Hier denk ik dan aan de momenten dat ik me leven dood voelde. Zonder liefde voor mezelf of andere. Vol angst en blind voor mijn omgeving of natuur. Dan roep ik Heer waar ben je. Zie ik dan de liefde van de andere of een bloem, dat noem ik dan een verrijzenis.

Vandaag lezen we het mooie verhaal van Lazarus. De vriend van Jezus dacht ik. Martha was zo zeker dat als Hij er was Lazarus niet zou zijn gestoven. Zo als ik zou denken de geneeskunde kan veel. Is hier Lazarus echt dood? Jezus zegt hier ‘Ik ben de opstanding en het leven’. Dat is Hij in mijn leven in ons leven.
Hoe groot is mijn geloof. Niet groot genoeg denk ik. In de opstanding na de dood kan ik niet echt geloven. Wel hopen maar dan voor iedereen. Leven na de dood is voor mij ook niet zo belangrijk. Al mijn geliefde die gestoven zijn leven verder in mijn hart. Hun voorbeeld en liefde blijven voor mij steun. Het gemis is overgegaan in herinneringen. En als het gemis er is laat ik het ook toe. Mijn geloof is nog niet volledig, want de verrijzenis is een basis van het katholieke geloof. Ik ben nog altijd onderweg.

De woorden van Martha zij gelooft in de opstanding op de laatste dag Zo ver ben ik dus nog niet . Wel kan ik als Martha zeggen, ik geloof dat U de Messias bent, de Zoon van God die naar de wereld (zou) is gekomen.

De kerstboom is gezet we beginnen aan het kerstfeest. Heer geef me rust deze dagen. Geef me vrede dat ik goed kan zorgen voor iedereen. Niet het dure pakje of het eten is belangrijk maar de liefde en de vrede die U ons geeft wil ik ontvangen om ze door U door te geven aan de andere. Dank U Heer. Amen.

Nog eens dank aan iedereen.

Bernadette schreef op 21 december 2016 om 15:19

De Liefde die sterker is dan de dood.
Het is diezelfde Liefde van de Vader die op Kerstmis in Jezus mens wordt.
Dat is voor mij een ” Hoopvolle ” gedachte.

Ron schreef op 21 december 2016 om 10:38

Voor Jezus is niets onomkeerbaar.
Zelfs niet de dood.
Alles wat mij overkomt kan hij tenietdoen.
Alles ligt in Zijn hand.
Hij heeft alle macht op hemel en op aarde.

Hoe heerlijk is het te ‘rusten’ in Zijn nabijheid.
Hoe goed is het te wandelen aan Zijn zij.
De dood heeft niet het laatste woord.

Haha!
Dood, zonde en schuld. Ze zijn allemaal weg.
Door Jezus geeft God ons de overwinning.
Dank U Heer! Ik geloof.

Carla schreef op 21 december 2016 om 08:11

Geloof staat voor mij in relatie met vertrouwen hebben in Hem . Het lijden van Jezus en zijn opstanding , het is een vreemd verhaal, maar een wonderlijk mooi gebeuren. Hij laat de mens opstaan,. Het tijdstip valt niet te bepalen. Wees gegroet.

doke schreef op 21 december 2016 om 00:57

Als je een bepaalde leeftijd bereikt is het iets makkelijker om de nabijheid van God te ervaren. Weten dat Hij er voor ons is, dat heb ik pas goed begrepen na een leven vol ups and downs. Was t vroeger zo dat ik me om alles druk maakte, nu weet ik dat in geloof en vertrouwen alles wel goed kan komen. Me druk maken om iets om later terug te blikken en te zien dat het allemaal op zijn pootjes terecht kwam. Daarom zeg ik heel bewust , ja ik geloof in God de Vader.. Hij heeft alles in Zijn handen daarom leg ik ook alles in de Zijne en vraag om wijsheid en inzicht zodat ik door hem geleid , door de dag kan doen wat voor mij is weggelegd.. Amen..

caroline schreef op 21 december 2016 om 00:06

Hoe triestig allemaal.hier gaat het geloof kapot aan, het gaat over de blijde boodschap en de geboorte van een kindeke. De verrijzenis en niet de dood. Licht,liefde,adem,ruimte en nieuw leven,, laat ons vreugdevol zijn.

Bml schreef op 20 december 2016 om 23:48

Lieve Jezus,
Zegen deze nacht
Houdt met uw engelen over ons de wacht
Zegen morgen
T werk. De dag.
Zegen de komende kerstdagen
Opdat Liefde wint van haat
Amen

Bml schreef op 20 december 2016 om 23:45

Lieve Jezus,
Ik heb griep
Geen griep
Wel griep
Heel anders dit keer
Wil toch werken
Zegen de mensen
Waar ik kom
Dat zij U leren kennen
Vul mij met uw liefdevolle nederigheid
Help mij steeds ‘ja’ te zeggen tegen U
En ‘nee’ tegen t kwaad
Zegen deze kerstdagen
Opdat ook onze ‘vijanden’ uw liefde leren kennen
Geef ins uw Vrede
Amen

Mark schreef op 20 december 2016 om 21:57

Tijdens een lezing had ik een bijzondere ervaring: hetgeen ik wist uit hetgeen me verteld werd over Geloof en God en dat ik poogde verstandelijk te begrijpen: als bij wonder viel die kennis samen met een innerlijke ervaring als een openbaring en alles past als de vingers van beide handen in elkaar. Er overviel me een diep geluk en grote dankbaarheid.
Mijn leven is veranderd: ik ervaar nu God in mij, waar ik Hem kan ontmoeten. Mijn lichaam is voor een deel zijn tempel, wat ik poog te doen in liefdevolle aandacht, het is alsof Hij mijn handen stuurt om goed te doen.
Ik hoop dat velen dezelfde weg vinden, neen, ik weet dat al wie Jezus liefheeft op deze weg terecht komt.
Ik ben een gelukkig man.

Lisette H schreef op 20 december 2016 om 21:35

Vandaag komen de tekst uit de retraite en de evangelie lezing voor mij wel mooi samen:
Maria zegt in het evangelie vandaag: zie de dienstmaagd des Heren, mij geschiede naar Uw woord.
En Paulus verklaart in zijn brief aan de Fillipenzen over Jezus:
Laat onder u de gezindheid heersen die Christus Jezus had. Hij die de gestalte van God had, hield zijn gelijkheid aan God niet vast, maar deed er afstand van. Hij nam de gestalte aan van een slaaf en werd gelijk aan de mens.

De dienstmaagd en de slaaf…

Precies daar zit de grootsheid van Jezus, Maria, en ik denk ook van de heiligen: zij durven heel klein en dienstbaar te worden en houden niet vast aan trots en status.
Ik bid om moed om mijn trots en eigendunk los te laten en de moed om klein en nederig te zijn.

Anton schreef op 20 december 2016 om 21:26

In deze dagen voor Kerstmis werk en bid ik voor alle bezoekers van deze “s.j. site” voor al hun intenties,verlangens en zorgen.Ik ben maar een gewone weduwnaar met volwassen kinderen en kleinkinderen.Ik ben gelukkig gezond en probeer me dagelijks in te zetten voor mensen die het moeilijk hebben,heel gewoon dus!Ik vertel dit,omdat ik soms de indruk heb,dat ik ver af sta van veel overwegingen/reacties op de “s.j.site”Tenslotte bidden we samen a.u.b. voor onze priesters om volharding in deze tijd!Vele van hen gaan ons weer voor met Kerstmis in de Heilige Eucharistie.Laten we knielen en Hem aanbidden.

claire schreef op 20 december 2016 om 21:25

JEZUS CHRISTUS… is de heer !
het komt in mijn herinnering vanuit de ignatiuscantate van zoveel jaren geleden…
Jezus is HEER in heilige dienstbaarheid,
Jezus is heer in LIEFDE-VOLle gehoorzaamheid…
DANK u JEZUS dat gij zo naar mij toekomt
kom en ontferm u over mij

Godelieve schreef op 20 december 2016 om 20:43

Ik bid vandaag, dinsdag, mee in het ritme van de kerk. Het is de vierde week van de Advent, de week van Maria die moeder van de Heer zal worden. Haar antwoord was immers: “”Zie de dienstmaagd van de Heer. Mij geschiede naar uw woord.”. Morgen zal ik herdenken hoe ze naar haar nicht in het bergland reist, het gesprek tussen twee vrouwen in het wonder van hun verwachting. Dan volgt het heerlijke Magnificat van Maria: ” Mijn hart prijst hoog de Heer! ….Waarom in eenvoud niet meedoen met mijn Kerk? Ik zag het gelukkig eindelijk in en hervond kalmte en realisme. Ik werd er bijna ziek van. Ik ben wel nieuwsgierig om te weten hoe deze retraite eindigt.

jeanne. schreef op 20 december 2016 om 17:46

Een Koning zonder macht het is bijna niet te geloven een Koning zonder macht, ik heb groot respect voor mijn koning voor hem willen knielen maar lichamelijk gaat dat niet meer maar mijn buiging Hem is des te dieper voor. Vier weken bleef ik naar zijn lijden gezicht kijken vernederd en verguisd naar mij gericht maar pas als ik me vernederd hebt zal hij me opheffen en zal ik Zijn naam verheffen die boven alle namen is. Maar God heeft hem verheven en werd hij aan mij,ons gelijk. IK stel me vraag hoe kan ik die gezindheid van christus tot de mijne maken?alleen door hem zelf?.

lilian schreef op 20 december 2016 om 17:32

Heer U deed afstand van de gelijkheid met God, U wilde mensheid dienen. U deed het ons voor en was gehoorzaam tot in de dood. Geef dat ik ook zo nederig mag zijn en leer loslaten, Ik dank U Heer voor het licht dat U ons gebracht heeft en dat ik een licht mag zijn voor een ander.

Luís Weel schreef op 20 december 2016 om 17:16

laat uw liefde, Heer, die alles prijs geeft omwille van ons die in het Neder-land leven, ons laven aan Uw levensbron opdat zo de mensheid en menslievendheid mag stralen. Moge die gezindheid van Jezus ons hart in vuur en vlam zetten, opdat in onbaatzuchtigheid, nederigheid, dienstbaarheid aan U, Heer van alles en allen onze eigenliefde en egoïsme mag smelten als sneeuw voor de zon. Heer, ontferm u over mij en allen die blind zijn voor deze zo grote liefde die menselijkerwijze gesproken, zo onmogelijk lijkt in onze wereld

Carla schreef op 20 december 2016 om 11:55

Nederigheid is geen vanzelfsprekend gebeuren. Gezien willen worden is menselijk. Behulpzaam zijn is een uiting van liefde maar het kan ook een innerlijk knielen zijn. Het neerslaan van de ogen of een kruis maken ervaar ik eveneens als een vorm van knielen. Schaamte voelen is misschien ook een uiting van knielen voor Hem.. Als ik denk aan hoe goed je als mens zou kunnen zijn, ja dan voel ik me klein en nederig. Velen doen goed werk en nemen hun verantwoordelijkheid en velen misbruiken hun macht. Ik hoef me niet te evenaren met de beste. God heeft woede gekend, de profeten en zijn zoon Jesus luisterden naar Hem, ieder op eigen wijze.. Macht en onheil, maar ook onkunde zijn aardse werkelijkheden. Ik accepteer mezelf zoals ik ben en probeer te leven volgens het eenvoudige woord wat ik deels van mijn ouders heb meegekregen.. 27 jaar geleden las ik het boek van Kahil Gibran ‘ De Profeet.’ , deze teksten raakten mijn hart. Juist positieve woorden zorgen dat het hart zich verder kan openen. Zo werd mijn kinderhart geopend met de engeltjes die mij beschermen en dat Jezus in mijn hartje woont. Beklemmingen werken eerder averechts. Het lijden van anderen kan me ook beklemmen en me me klein maken. Ik realiseer me dan des te sterker dat mijn leven ook anders had kunnen zijn. In gedachte staat God mij nabij en hij geeft me balans omdat ik mens ben. Op deze manier kan ik omgaan met hetgeen dat plaatsvindt in deze onbegrijpelijke wereld. In Zijn voetsporen gaan kan meegegeven worden door kinderen het voorbeeld te geven rondom hulpvaardigheid en rechtvaardig handelen, door eerlijk te zijn tegenover elkaar. Ook is van belang dat een kind durft te zeggen wat deze denkt en voelt. Het antwoord hoeft niet eensluidend te zijn als de strekking van het verhaal maar overkomt. Het licht kan overal komen , zo ook Zijn licht.

Ron schreef op 20 december 2016 om 06:45

Niet vasthouden, maar loslaten en afstand doen.
Er voor kiezen mezelf te vernederen, in plaats van mijn ‘recht’ te halen.
God uit liefde gehoorzamen door het leven van Christus in mij.

Hij verhoogt. Hij herstelt.
Mijn naam en reputatie liggen in Zijn hand.
Mijn leven is door Hem bepaald.
Ik leef per dag en onderneem moedig actie.
Ik mag wandelen in het vertrouwen dat Hij mij leidt.
Stap voor stap. Richting een hoopvolle toekomst.

Linda schreef op 20 december 2016 om 00:57

Heer ontferm u over ons en blijf ons nabij.
Dank u Heer.
Ik vraag dat ik een licht mag zijn voor alle mensen.
Heer bescherm u ons allen.

Linda schreef op 20 december 2016 om 00:55

Heer ontferm u over ons allen. Blijf ons nabij.
Nu begrijp ik waarom Menswording en Paasmysterie samengebracht worden. Zo begrijp ik het nu beter.
Soms word ik zo angstig van deze wrede wereld.
God ik bid voor alle mensen. Dat ze het Licht van Kerstfeest mogen ervaren.
Heer bescherm ons.

Linda schreef op 20 december 2016 om 00:51

Heer geef ook mij een liefdevolle nederigheid en ook ontzag en respect. Ik begrijp nu waarom Menswording en Paasmysterie samengebracht worden.
Vandaag deed ik iets voor mijn medemens die het moeilijk heeft en het gevoel van liefde en nederigheid die ik ontving was voor mij alles op dat moment. Zo een goed gevoel overheerst je dat je weer verder kan gaan.
Mijn Heer mijn God, u bent liefde. Blijft u in mij en ik blijf in u. Bescherming vraag ik van u o Heer. Blijf ons nabij. Heer ontferm u over ons.

doke schreef op 20 december 2016 om 00:12

Deze nieuwe dag begin ik maar met de hoop dat ik als mens mijn medemens een plaaats kan geven in mijn leven.
Positief opstellen en t voorbeeld van Jezus navolgen..dat wordt van ons gevraagd. Bid dat ik daarbij geholpen mag worden om de dingen te zien zoals het als christen betaamt.Amen

claire schreef op 20 december 2016 om 00:06

HEER JEZUS wat hebben wij met elkaar te maken ?
ik voel me miserabel… geliefd…gij bedelt om mijn liefde en ik weet er geen raad mee.
gij wilt het geheim van uw menszijn aan mij leren…
gij betaalde de prijs… uw leven …uw bloed…
met open handen en een ontvankelijk hart zeg ik : WELKOM JEZUS
welkom in mijn leven van elke dag… zo alledaags…en zo ontroerend…
DANK… DANK U … red mij , heb mij lief…

Carla schreef op 19 december 2016 om 23:18

Nederigheid is geen vanzelfsprekend gebeuren. Het gezien willen worden is menselijk. Het misbruiken van macht door geweld ten koste van ,.., ja dat vraagt om weerstand en verzet. We willen immers geen slaaf zijn van angst en terreur. Het goede dienen vanuit innerlijke vrijheid laat mij zijn. Ik heb bewondering voor de verzetstrijders die de liefde dienen in naam van de vrijheid. Amnesty laat eveneens zien wat de gevolgen zijn.
Jezus werd gedood, Hij stond weer op wegens het woord Van God, Dit zeggende volgens het bijbel verhaal.
Wanneer ik denk aan hoe goed je als mens zou kunnen zijn, ja dan voel ik me klein en nederig. Ik hoef me niet te evenaren met de beste. God heeft woede gehad, de profeten en zijn zoon Jesus heeft hij laten zien middels het woord. Zij volgden zijn woord. Ik accepteer mezelf zoals ik ben en probeer te leven volgens het eenvoudige woord wat ik deels van mijn ouders heb meegekregen.. 20 jaar geleden las ik het boek van Kahil Gibran ‘ De Profeet.’ , deze teksten raakten mijn hart. Juist positieve woorden zorgen dat het hart zich verder kan openen. Zo werd mijn kinderhart geopend met de engeltjes die mij beschermen en dat Jezus in mijn hartje woont. Beklemmingen werken eerder averechts. Het lijden van anderen kan me ook beklemmen en me me klein maken. Mijn dankbaarheid wordt hierdoor vergroot.. Beklemming kan er voor zorgen dat mijn liefde gaat stromen. God staat mij bij en hij geeft me balans omdat ik een mens ben met beperkingen. Op deze manier kan ik omgaan met hetgeen dat plaatsvindt in deze onbegrijpelijke wereld..

Marjolein schreef op 19 december 2016 om 23:05

Schrijver van deze retraite zet mij deze laatste week wel erg aan het denken. Voor mij is het belangrijkste kenmerk van het Christendom vreugde. Dat geldt voor mij ook voor de eucharistie. Met mijn kleindochter van 14 maanden heb ik als reactie op deze retraite bedacht om samen te zingen en te doen: walk in the light, jump in the light, hop in the light and slide in the light ( zie you tube ). Ik ben mij nu gaan realiseren dat liefde de eerste vrucht is en niet de vreugde. Dat is in de huidige tijd wel iets om heel erg bij stil te staan.

Luís Weel schreef op 19 december 2016 om 21:41

De tekst van Jesaja over de lijdende dienaar riep en roept zoveel gevoelens op:
– Ik kom in opstand en ben verontwaardigd dat een mens zo vernederd, verguisd en gemarteld wordt.
– Soms wil ik een struisvogel zijn. Het leed is niet aan te zien. Ik word er misselijk van. Is het wel de moeite waars om zoveel ellende aan te zien en mee te maken. Het leven wordt zinloos
– Dit alles gebeurt vanwege onze onmenselijkheid, ook mijn onmenselijkheid, mijn en onze zonde. De lijdende dienaar neemt het op zich en maakt zich zondebok om ons te bevrijden en een weg te openen.
– We hebben het altijd over het feit dat Jezus de incarnatie is van de blijde boodschap van God voor zijn volk is. Maar waar zie ik dan dat goede bericht en de blijdschap. Christen zijn lijkt zo ver af te staan van blijdschap! Kunnen we nu nooit een lachende Jezus tegenkomen vanuit het geloof? Of kan Jezus niet lachen?
– Paus Fransiscus straalt een lach en blijdschap met het leven uit, vooral als hij de kinderen in zijn armen neemt, Arm of rijk doet er niet toe. In dat opzicht is hij vaak verademend te midden van een wereld die aan haar eigen onoplosbare kwesties ten onder lijkt te gaan.

Maria schreef op 19 december 2016 om 20:46

Bij de afbeelding op mijn gebedsplaats van het gezicht van de lijdende Jezus:
Heer ik richt mijn blik langdurig op uw aangezicht
dat zo verstild en tegelijk bewogen is.
Ik vermoed het geheim van uw lijden
teneinde schuldigen te redden.
Mijn verstand schiet hier tekort.
Laat uw geheim in mij geboren worden
opdat ik zie en weet.
Amen.

jeanne. schreef op 19 december 2016 om 20:05

Ik zet mijn emotie meditatie van gisteren verder. heel mijn zondigheid heeft hij meegedragen vandaag bid ik dat zijn woord mij mag blijven raken. geen een van Zijn tijdgenoten hebben er geen oog voor gehad heb ik er nu dan wel oog voor? Ik besef u dat Hij voor mijn wandaden en zonden is doorboord en gebroken werd ik deed Hem onrecht aan verbannen uit het leven voor mij-om mij ?
Mijn gevoelens over hem en mijn zondigheid van gisteren zijn nog diep aanwezig. Hoe komt het
dat het me zo diep geraakt heeft? Alles wat van de lijdende dienaar van de heer is liefde zijn zorgzaamheid zijn striemen bracht mij genezing en mij vrede gebracht. Ik was mijn eigen weg gegaan,verloren gelopen, maar nu is mij nieuw leven geschonken laat ik nu mijn blik gericht houden opdat nieuwe leven dat mij geschonken is.

lilian schreef op 19 december 2016 om 17:16

Deze lijdende dienaar heeft zeker met mij te maken. Zijn lijden vanaf het begin was om te redden. Door zijn onvoorwaardelijke liefde heeft Hij mij geleerd, hoe lief te hebben. als verstoteling werd Hij vernederd en geslagen Hij is het die door zijn lijden mij de ogen geopend heeft ,Mijn tekorten en zonden heeft Hij aan het kruis gedragen Ik koester mij geloof en richt mij tot Hem..

lisette schreef op 19 december 2016 om 16:35

Ik herlees nog eens de retraite van Zondag. Zondag wel gelezen maar was teleurgesteld. De eucharistieviering was mooier. Daar werd Jozef de vader van Jezus mooi besproken.
Een koning zonder rijkdom zonder macht. Hij die de Liefde van de vader blijft uitdragen tot de dood. Dit laat ik tot me door dringen. Wat is die Vader? Wie is die Zoon? We verwachten nieuw leven een pasgeboren kind.
Jesaja 53,1-3 geeft dan me weer de schuld gevoelens. Jezus de man van lijden en ziekte. Veracht en door ons verguist en geminacht. Geen mooi beeld. Deze retraite is vruchtbaar toch heel deprimerend.
1 Het doet me denken aan’ neem je kruis op’ uit het boek van Henri Nouwen . en ‘vermijd elke vorm van zelfverachting ‘
Ook heb ik het moeilijk om lijden te vereren te idealiseren. Als kind een steentje in mijn schoen gedaan om dat ik dacht zo vergeving te krijgen voor mijn zonden. Soms zelfs voor zonden die geen zonden waren. BV. Mijn hostie aangeraakt. Ik had een droge mond van de spanning .De hostie zat tegen mijn gehemelde. In paniek met mijn vinger de hostie aangeraakt. Dat was toen doodzonden. Zo wil ik niet meer geloven. Het lied van de Lijdende Dienaar van de Heer. Daar heb ik het moeilijk mee.

Nu lees ik verder en neem maandag 19 december 2016. Vierde advent . Hij was het die onze zonden droeg,die ons lijden op zich nam. Wij hebben Hem nog al wat aangedaan. Zijn wij mensen van natuur dan zo slecht? Weer een bangelijk verhaal.
Wat heeft deze lijdende Dienaar van de Heer met mij te maken vragen jullie. Deze retraite was een goede voorbereiding op de biecht. Het slechte in mezelf zien. Ik zou mezelf willen veranderen met Zijn hulp. Zijn voorbeeld.
Hij is voor ons door het lijden gegaan. Moeten we dan zelf ook lijden? Is het nieuw testament dan geen blijde boodschap meer? Vragen die mij opkomen.
Jezus zou ik je ook zo behandeld hebben. Ik denk net als Petrus nee ik niet. Toch weet ik diep in mezelf al is mijn medeleven groot en het niet wil dat ze Je laten lijden. Toch ben ik zwak, bang en zou ook ik weg lopen. Weer een confrontatie voor mezelf. Heer blijf ons nabij. We vieren bijna uw weder geboorte. Emmanuel (of ‘God met ons’). Jij lijdende Dienaar van de Heer dank je. Misschien word ik nog je nederige dienares al kan ik het me niet voorstellen.
Opnieuw geboren worden? U in mij? Dank U Vader,Zoon en Heilige geest. Blijf me, ons nabij. Amen.
Wat lees ik mooie getuigenissen. Het doet me goed. Dank aan iedereen.

Luc Neels schreef op 19 december 2016 om 15:11

De laatste dagen -vooral op weg naar Kerst – vind ik het moeilijker te mediteren bij de aangeboden teksten die eigenlijk beter zouden passen in de vasten en de paastijd (laatste avondmaal, lijdende dienaar, kruisdood) en bieden de teksten van “bidden onderweg” op dat vlak deze week meer aansluiting om verwachtend uit te zien.

Albertine schreef op 19 december 2016 om 13:40

Dat God onder ons is komen wonen als één van ons, om ons te leren waar het in het leven écht op aankomt: onvoorwaardelijk liefhebben tot het uiterste. Dàt vind ik zo iets groots dat ik mij tegelijkertijd klein én uitverkoren voel. God heeft ons mensen lief. Hoe bestaat het ! Hij heeft ons lief zoals wij zijn. Terwijl we zélf juist zoveel moeite hebben om mensen lief te hebben zoals ze zijn. Daarom is Kerstmis voor mij altijd weer een tedere uitnodiging te groeien in geloof en in liefde. Liefde voor de Ander, liefde voor de anderen, liefde voor onszelf. Omdat het mogelijk is en omdat het de moeite loont.

Mia Nuijen schreef op 19 december 2016 om 13:14

Nooit zal ik het wondere feit verstaan, Jezus die mens wou zijn.
Om heel de weg naar het kruis te gaan, lijdend mijn angst en pijn.
Vanuit zijn grote heerlijkheid, kwam Hij mij zo nabij, geen smart die
Hij niet met mij lijdt, al mijn tekort kent Hij.

Zie, hoe Hij ging door Kanaansland, Vriend en Verlosser beide!
Troost en vergeving in Zijn hand nodigend..kom tot Mij. Hoor hoe
Hij aan de mensen leert, Ik ben het Levensbrood, niets dat jij voor
je heil ontbeert, Ik kom in al je nood.

Zijn sterven bracht mij het leven weer, Hij nam mij…zondig mens aan.
Ik weet mij nu niet verloren meer, ik mag tot de Vader gaan. Maar het
grootste wat Hij heeft gedaan…is dat Hij voor ons leeft, dat Hij niet onder
Is gegaan maar overwinning geeft!!!

Lieve Rabijnslive.rabijns@gmail.com schreef op 19 december 2016 om 12:18

We praten over ————— de Vader
die zijn eigen Zoon voor ons gaf.
We praten over ————— de Zoon
die opstond uit het graf.
We praten over ————— de Geest
die ons doet leven.
We praten over ————— het woord
dat ons werd gegeven
maar helaas.
We luisteren te weinig.

jeanne. schreef op 19 december 2016 om 12:06

IK wil gejkloven wat ik heb gehoord.hij was bekend met ziekte en door ons verguisd er ging moeilijk iets in mij er wilde iets maar niet duidelijk worden tot de laatste terug blik wat betekent dit alles in mijn concrete leven.Vroeger was mij geleerd dat je aan jezus lijden niets aan kon toevoegen maar nu gisteren begon er iets in mij te twijfelen als ik liefdeloos ben niet eerlijk geheel mijn zondigheid.
dat het in Jezus lijden wordt op genomen. het gaf mij zo,n wonderlijk gevoel daar over ik was er zo ge emotieneerd door ik kon er niet van in slaap vallen zo was ik er door aangegrepen.

Jef schreef op 19 december 2016 om 11:48

Ik heb hier al veel gelezen en gebeden, maar iets maakt mij totaal onrustig. Stel…. dat Jezus, gisteren, nu, morgen en de volgende weken en maanden, jaren onder ons zou leven in 2016 als reële persoon, tastbaar, hoorbaar, waar je zo een foto zou van nemen, die in de krant komt, op facebook, die op tv komt….. met zijn handelingen, uitspraken, met zijn beweringen…..wie zou hem volgen en hem bewonderen en achterna lopen ???? Ik vrees dat ik het niet kan, en dat maakt mij onrustig en voel ik me dus laf. Waarom, wel omdat zo iemand een buitenbeentje is heden ten dage dagen, een zonderling, een oproerkraaier en alle negatieve elementen die je maar kunt bedenken. Ik heb het daar “echt ” moeilijk mee. Het doet me pijn, in de veronderstelling dat ik hem nu samen met een grote massa zou verwerpen als : ” die speciale daar, die niet juist is in zijn hoofd “. Wat moet ik daar nu mee ???? Ben ik te laf ???

Carla schreef op 19 december 2016 om 11:07

De hoop behouden, tot inkeer komen , het tere koesteren. De sfeer van Kerst met haar lampjes, liedjes en kaarsen brengt velen in een sfeer.. Het voelende hart zorgt voor verdraagzaamheid en zorgzaamheid.
Ik hoop dat er meerdere Vredeskinderen geboren mogen worden die niet de zware weg hoeven te gaan als Jezus. Er zijn vele paden die gelopen worden zij die zondigen laten andere lijden.. Stiekem een snoepje pakken , brutaal zijn of iets vergeten valt onder de vergissingen van een kind.. Het lijden door ziekte en wanhoop is
van een andere orde. Het innerlijke laten opbloeien opent vele harten waardoor waardevolle ontmoetingen
hun weg vinden. Dank dat we de kans krijgen tot inkeer tijdens ons leven hier op Aarde, dat geeft mij
vertrouwen.. Hallelua.

Ron schreef op 19 december 2016 om 09:02

Dit heeft alles met mij te maken.
Het waren ook: mijn zonden, mijn lijden en mijn wandaden die Hij op zich nam.
Dit was de reden waarom hij als Kind werd geboren.
En zonder dit, zou kerst een hopeloos verhaal zijn.

Maar nu is nieuw leven beschikbaar voor iedereen.
Ook dit heeft alles met mij te maken.
Jezus kwam naar deze aarde om te lijden en te sterven,
voor mijn welzijn, voor mijn redding en voor mijn genezing.

“Laten we daarbij de blik gericht houden op Jezus,
de grondlegger en voltooier van ons geloof:
denkend aan de vreugde die voor hem in het verschiet lag,
liet hij zich niet afschrikken door de schande van het kruis.
Hij hield stand en nam plaats aan de rechterzijde van de troon van God.”

Joy to the world!

Bml schreef op 19 december 2016 om 08:48

Lieve Jezus,
Een nieuwe dag
Ik ga werken
Wilt U mijn werk zegenen
En allen die mij dierbaar zijn
Ik vermag niets
Zonder U
Vul mij met uw Liefde
En ook hem
Die dat zo nodig heeft
Mijn ex schoonzoon
Amen

Ageeth schreef op 19 december 2016 om 08:47

Gods liefde, in Jezus gestalte gekregen. Hij gaf die liefde door, tot stervens toe.
Heer Jezus, neem mij bij de hand, om U te kunnen volgen, ook op de weg van lijden en dood,
zowel bij die van mijn naasten, als Leer mij te dienen in liefdevolle nederigheid.

Lutgarde Devos schreef op 19 december 2016 om 08:40

De teksten over de Lijdende Dienaar ontroeren mij, zeker in deze tijd van het jaar, omdat wij ze niet verwachten. Het Kind dat weldra komt, zal voor velen een teken van tegenspraak zijn. Vaak verkiezen wij de zoete zweem die rond Kerstmis hangt boven de rauwe werkelijkheid. Rondom ons en ver van ons niks dan lijden en geweld. Het is zalvend te weten dat onze Redder komt, om met ons
onze geschiedenis te lopen. Laten we het Vredeskind in onze harten sluiten!

doke schreef op 19 december 2016 om 01:03

De lijdende Heer in ons leven.. Wie kunnen we met hem vergelijken?? We kunnen Hem als voorbeeld beschouwen en Hem in de plaats zien van de medemens die zich door ons misbruikt, vertrapt, beledigd voelt.. Er is veel leed in de wereld.,,.We willen hoop blijven koesteren maar de werkelijkheid maakt het vaak moeilijk.Daarom wil ik alles in Gods handen plaatsen zoals jezus dat ook deed. Dat ik in gebed mag blijven volharden en trouw blijf in geloof.

Luís Weel schreef op 18 december 2016 om 23:57

Ik denk aan al die vluchtende en bedreigde gezinnen in het midden oosten. Vanuit het gezichtspunt van de ouders willen zovelen hun gezin redden. Het is net als Jozef en Maria, op weg naar Bethlehem, een reis die geen sinecure is als de vrouw hoogzwanger is. Geboorte van het kind Jezus in een stal. Daarna vlucht naar Egypte.
Dat alles is zo anders dan ons romantische kerstfeest met lichtjes en kindje kijken bij de kerststal.
Het leven is vaak zo hard. Wat ons het meest schokt is dat de kinderen de eersten zijn die de dupe worden van onze zo gewelddadige natuur. Dat begint al zo vaak in het gezin waar de tweespalt tussen de ouders oorzaak is van trauma voor de kinderen. Maria en Jozef zijn een voorbeeld. Samen strijden ze voor het leven van het goddelijk kind vanuit hun geloof dat God in dit kind op aarde geboren is en aan hun zorgen is toevertrouwd.
Heer, laat het voorbeeld van Maria en Jozef me raken tot in het diepst van mijn ziel, opdat ik in al mijn zwakheid sterk word en kan bijdragen aan de verwezenlijking van Uw vrede en gerechtigheid in het klein en in het groot.

Mw. Rita Blaauw schreef op 18 december 2016 om 22:14

Het was inderdaad even verwarrend om weer plots in de vroege 16e eeuw terug te komen, waar het Lijden van Jezus
nog zo overheersend centraal stond in de geloofsbeleving,Inderdaad werd dit ook door de kerstbeleving heen getrokken.
De beeldende kunsten uit die tijd geven daarvan ook een getuigenis.
Natuurlijk, de Evangelies getuigen van begin tot het eind van de “dienende liefde” van Jezus en de weg, die wij als gelovigen
zouden moeten gaan.
Daartoe behoort dikwijls een een behoorlijk portie lijden, die het geloof en vertrouwen beproeft.
Dat behoort tot onze volledige mens-wording in Christus.
Met Kerstmis gedenken en vieren wij gewoon het begin daarvan en dat geeft Hoop.
We vieren ook de Liefde van God de Vader en het is fijn om daarnaar toe te leven.
Om dat door te laten “desemen” in ons bestaan.
Ons Geloof heeft nu eenmaal af en toe “Licht” nodig, anders kunnen wij daarin niet “wandelen”…..( en ook niet “handelen”..)
En dat brengt mij weer bij het aloude “adveniat” : de verwachting van een nieuwe “belichting” over ons leven.
Om de beproevingen in datzelfde leven in geloof, hoop en liefde te doorstaan.
In verbondenheid met anderen.
Ik bid deze laatste Adventsweek van 2016 graag voor dat Licht.

Hanneke schreef op 18 december 2016 om 20:40

Nikolaas Sintobin schreef op 13 december dat het een oud Christelijk gebruik is om het kerstverhaal te leggen naast het passieverhaal. Dat mag zo zijn …. maar ik had het nodig na m’n meditatie om mijn HOOP uit te schrijven op deze vierde zondag van Advent . Hierbij :
Advent
——–
er was
en er was niet
zo vangt een sprookje aan
in landen ver van hier
maar ’t is dichtbij

al bijna

een kind
geboren ver van hier
en lang geleden
maar ’t was geen sprookje
en dichtbij

al bijna

de eng’len zongen
herders kwamen
koningen
’t leek net een sprookje
zo dichtbij

al bijna

en wij
wij kijken uit
naar wat er was of niet was
naar ’t Kind dat IS
altijd dichtbij

al bijna

lilian schreef op 18 december 2016 om 17:15

Stil en intens bid ik tot U Heer en zie dat U steeds de liefde van de Vader blijft uitdragen ondanks alle minachting en verguizing. Door het licht van uw geboorte heeft U ons zoveel geschonken, en toch zijn er mensen die niets van U willen weten.Ik blijft bidden dat ooit hun ogen open mogen gaan. Ik dank U voor zoveel goedheid.