Gastenboek

Godelieve schreef op 3 maart 2017 om 20:17

Ik besef dat het echt beleven van deze retraite inderdaad tot keuzes maken moet leiden. Niet gemakkelijk om nog keuzes te maken op mijn leeftijd, waar alles wat vastgeroest raakt en waar ik eigenlijk steeds kies voor comfort,voor de gemakkelijkste of aangenaamste weg. Toch keek ik er naar uit, dat doe ik elke dag, ook vandaag. Als ik mijn levenshouding blijvend in vraag durf stellen, zal ik een antwoord vinden: een vernieuwd leven vinden, de Heer vinden op een andere plaats waar Hij al lang op mij wacht. Ik zie deze retraite als een reddingsboei.

Rachel schreef op 3 maart 2017 om 20:07

Loslaten om houvast te vinden…stapje voor klein stapje leer ik dat God mij ook menselijk houvast geeft en dat maakt mij naast nederig ook heel dankbaar. Uw woord is een lamp voor mijn voet, een helder licht op mijn pad.

Ria schreef op 3 maart 2017 om 19:52

De bijbeltekst van vandaag vind ik moeilijk! Ik vind het grote woorden.. Wat betekenen deze woorden? Hoe moet ik leven? Wat mag ik voor mezelf doen? Deze tekst voelt zwaar! Ik vind het belangrijk om mijn tijd zinvol in te vullen en aandacht voor mijn medemens te hebben.. Toch kan ik me schuldig voelen omdat ik soms vind dat ik meer kan doen en dat maakt het lastig!

Melchior schreef op 3 maart 2017 om 19:29

Prachtig initiatief, eenvoud, meteen naar de kern, te doen. Over keuzes maken… onze, ook mijn gedachten staan te automatisch afgesteld op keuzes waarmee je je ‘voordeel’ doet, materieel, qua prestige of reputatie of waarmee je meer greep kunt krijgen op de wereld om je heen. De bekende triade dus waarop Jezus getest werd in zijn woestijn. Ik bid voor het mogen maken van keuzes die binnen de triade van het goede, het ware en het schone vallen: vindplaatsen van God dus. Daarom ‘kiezen omwille van U’. Dat is tijd vrij maken, bv. voor een telefoontje voor iemand die dat mogelijk nodig heeft. Een wekelijkse gift ook voor een bijzonder doel waarmee vrede en gerechtigheid worden gediend. Waarover ik moet doordenken is het verliezen dan wel behouden van het leven. Ik denk an onze verkiezingen in Nederland. In de politiek wordt vaak gestreden alsof er levens vanaf hangen. Dat kan ook zo zijn. Maar zou het eigenlijk niet moeten gaan om het leven en de veiligheid van de ander? Van degenen vooral die het meest kwetsbaar en kansloos in deze wereld zijn? Of vereenzelvigen wij ons liever met politici die streven naar nog meer militaire macht voor onszelf en veiligheid voor hun eigen persoon?

Alfons schreef op 3 maart 2017 om 19:10

Telkenjare verschijnt het trio van een echte vastenbeleving : bidden, aalmoezen geven,vasten. Sorry, dit muziekje horen we al jaren en meer en meer wordt gezocht naar eigentijdse beleving van de veertigdagentijd. Ik ben er zeker van dat deze gunstige tijd kan draaien rond deze drie pijlers. Maar ik ben absoluut niet zeker dat Ons Heer in deze tijd dit zou programmeren en degenen die het maar half of niet doen uitmaken voor schijnheiligen. Het vastentrio telt eigenlijk ook buiten de vasten. En we zijn in 2017 en die plaat draait maar door…Is dat nog voor deze tijd bestemd ? Wellicht wel, maar niet de eeuwigdurende herhaling en een stuk hertaling van de oprechte vastenbeleving in Jezus’tijd. Wij blijven als christenen maar van alles herhalen uit O.T. en N.T. OK, het zijn de geloofsbronnen maar toch niet letterlijk afgezaagd.
Is er echt geen frissere manier om oude woorden en degelijke inhoud van die woorden te hertalen naar deze tijd toe ?We blijven in slaap gewiegd worden. Dat is niet de bedoeling van Gods Woord in mensenwoorden verhuld.

Lieve schreef op 3 maart 2017 om 18:56

God,alleen vanuit het stil worden kan ik met U spreken.Ik moet geen moeite doen U iets te zeggen.
Misschien dat ik niets-zeggend meer bij U ben,dan wanneer ik mij verpak in mooie woorden.

zr.jeanne schreef op 3 maart 2017 om 18:55

het is niet moeilijk voor mij een keuze te maken om deze retraite in het geheel te maken.Wat heb ik nog te verliezen het is helemaal waar als je kiest voor je zelf is er altijd een verliezer.IK ben altijd blijven kiezen maar ik moet soms een ander pijn doen en daar heb ik het soms heel lastig mee.
Ik heb lang gebeden om God te vinden maar ik bad teveel,tot Hij mij vond en hier om dank ik U.
Wat is voor mij het belangrijkste? mijn tijd daar voel ik me rijk mee om die tijd die ik nog heb te kunnen
delen met anderen daar ben ik heel gelukkig om,,met armen en zieken en om in gebed te zijn.
Deze retraite, ik heb er na verlangd Ik kreeg ook geen enkel impuls van buiten af van hoe bereid ik me voor een goed paasfeest te kunnen vieren ik voelde me echt geestelijk arm hier in.

Luís Weel schreef op 3 maart 2017 om 17:35

Eén van de teksten die me altijd diep aanspreken, is: “Als het zaad niet in de aarde valt en sterft, kan het geen vruchten voortbrengen” Ik verwonder me soms over de (en mijn) krampachtigheid om vast te houden aan dit leven hier. We lijken er soms alleen maar op uit om de dood een stukje verder van ons af te schuiven, soms door middel van 27 tot 30 pillen per dag! Is ons lichamelijk einde alleen maar een vloek of iets dat niet te verteren is?
Sterven aan jezelf, niet voor de eeuwige rust om dan maar van alle ellende af te zijn!…. Dat is niet de bedoeling.
De laatste tijd hoor ik van zoveel zelfdodingen en dan van mensen of jongeren die nog vol in het leven staan, of zelf moordenaars met een bomgordel, die in hun eigen dood zoveel anderen meeslepen. Dat is duivels!…
Het is voor mij een worsteling om van de dagen iets te maken dat kiemkracht heeft voor nieuw leven. Gemakkelijk vind ik dit niet, want ik ben neit anders als zoveel anderen,sympathieke of onsympathieke egoïsten.
Dat doet me pijn: mijn onvermogen om het goede te doen wat ik wil en het kwade te doen wat ik niet wil.
Soms vraag ik kracht om, net als Jezus in de woestijn, sterk te zijn tegenover de bekoringen (beproevingen) en in zijn voetspoor te treden:
Erbarmen, Heer, met mij, zwakkeling en laat uw licht schijnen voor al diegenen in onze heidense wereld die geen licht meer zien en geen houvast hebben in hun leven. .
Wat

lilian schreef op 3 maart 2017 om 16:58

ik wil voor U kiezen, hoe moeilijk het soms ook is. Ik wil U vinden om de weg te gaan die U voor mij bepaald heeft. Help mij en leidt mij op Uw weg.

lilian schreef op 3 maart 2017 om 16:37

Op 2 maart was ik afwezig. Daarom vandaag meditatie. van 2Maart.
Zoekt de Heer nu Hij te vinden is.
Ik moet zeggen dat het soms moeilijk is om Hem te vinden. Ik wil niet alleen luisteren naar zijn roep maar mij ook toe vertrouwen aan Hem.

Carla schreef op 3 maart 2017 om 14:45

Wat mooi dit weer mee te mogen maken. Het is zó stil in mij, zó intens stil,soms beweegt er heel stilletjes iets in mijn hart. Ik kan dit moeilijk uitleggen. Mijn wens is om nog een poosje in die stilte te mogen vertoeven na de hele rumoerige tijd die we hebben gehad. Dank Heer voor de stilte!

Justine schreef op 3 maart 2017 om 14:43

Het Woord is zo oud, en toch zo relevant de dag van vandaag. Waar leg ik mijn prioriteiten? In wat investeer ik het meest tijd/geld? Is het daar dat ik wil groeien? Ik heb echt genoten van de stille tijd vandaag – hoe kort ook. Dank u Heer.

wim arons schreef op 3 maart 2017 om 13:39

Geloofd zijt Gij, Eeuwige Onze God, Koning van het Heelal. Uit uw milde hand ontvangen wij genade op genade, maak ze voor ons tot bron van eeuwig leven. O, Jesus, Doe ons niet zoeken naar ons zelf, maar uitzien naar Uw Heil, opdat wij geloven in Uw Heilige Naam, voor de vergiffenis van de zonden en onze verlossing ten eeuwige leven. Want zo zeer hebt Gij ons lief gehad, dat Gij hiervoor hebt geleden aan het kruis, gestorven zijt voor de vergiffenis van onze zonden maar verrezen op de derde dag. Opdat wij het leven zouden hebben met U. Heer neem ons op in Uw koninkrijk..Amen.

Lut schreef op 3 maart 2017 om 12:29

Ook al heb ik lang nagedacht: ik heb niet de indruk ooit voor Hem gekozen te hebben. Hij was er al van toen ik jong was. Zoals mijn vader en mijn moeder. Of misschien was Hij er wel dank zij hen. Hij was er al die tijd, soms meer, soms minder. Vanaf een zekere leeftijd was Hij er wel uitdrukkelijk.Toen het leven moeilijk werd. En ik alleen bij Hem houvast kon vinden. Naargelang ik Hem zoek, laat Hij zich vinden, de Goede Herder, de grote Trooster. Toch is Hij altijd eerst.

Ellen Neve schreef op 3 maart 2017 om 11:31

Een zoekende ben ik. Ik kan het niet anders zeggen. Na jarenlange boeddhistische retraites, meditatie is mij niet vreemd, raakte ik verder van mezelf af dan ooit. De leraar bood geen soelaas. Nu heb ik een nieuwe deur open gedaan. Puur uit nieuwsgierigheid. Vasten. Dat is nieuw. Enkel lekkernijen laat ik staan. Wat een opgave en discipline moet ik daarvoor opbrengen. Een mooie beoefening. Bidden tot God? God is aanwezig in mijn diepe verlangen, God is afwezig omdat ik innerlijk zijn stem niet hoor, althans dat dacht ik. Gisteren ontdekt dat Zijn stem wel degelijk hoorbaar is namelijk in de tekst die gisteren werd aangereikt. Ik heb een prachtige middag gehad.

Monique schreef op 3 maart 2017 om 11:03

Spreek Heer,ik luister veronderstelt een beschikbaarheid om naar de Heer te luisteren.
Dat vind ik soms heel moeilijk.De vasten is een goede tijd om die beschikbaarheid in praktijk te brengen.
Ik ben gelukkig dat ik deze kans krijg.

Leontien schreef op 3 maart 2017 om 10:41

“Als ik deze ‘retraite’ echt wil doen, moet ik keuzes maken. Kiezen is ook altijd iets verliezen.”, zo staat er bij de gebedssuggesties. Alle andere digitale Ignatiaanse retraites met vreugde gedaan. Nu zo helemaal geen zin in. Wel zin in stiltegebed, levensgebed, Lauden. Heb nu besloten, gekozen: ik ga een andere sj-activiteit doen, waar ik momenteel wel smaak in heb en wel: http://www.biddenonderweg.org/kruisweg/ . Statie voor statie, stapje voor stapje verder op Zijn weg. Het is zoals het is.

lieve schreef op 3 maart 2017 om 10:33

Kiezen voor de Heer, ja dat wil ik doen. Het is het enige, èchte houvast, filter,… om de juiste keuzes te maken. Dikwijls ben ik op een dwaalspoor en laat ik me leiden door andere motieven bij mijn keuzes. Achteraf heb ik hier spijt van. Dan stel ik me de vraag ‘Waar ben ik toch mee bezig?’. Zorgen dat ik geworteld blijf in de goede aarde, voorkomt dat ik op een dwaalspoor terecht kom. Maar hiervoor moet ik tijd en stilte zoeken, elke ochtend. Een goede start van de dag helpt mij om de juiste keuzes te maken, om te kiezen voor de Heer.

John schreef op 3 maart 2017 om 09:41

De eenzame weg, die tevens zó beloftevol is.
De moed en de wanhoop door het reiken heen.
De pijn én de vreugde van onze menselijkheid.
En de verlossing van Gods Grootse Trouw.
Lieve Heer, zie hier zijn Uw Kinderen.
Het is Uw Eeuwige Licht dat ons thuis brengt.
Onuitsprekelijke dank. Halleluja!

Luís Weel schreef op 3 maart 2017 om 09:21

Mijn leven is altijd een zoektocht geweest naar de Onzichtbare Heer van het leven. Steeds is er ook wanhoop en ongeloof geweest omdat ik er geen vertrouwen in heb Hem ooit te kunnen vinden. Kleinheid, onbeduidendheid, zwakheid naar geest en lichaam doen me zo vaak wanhopen. Waartoe dient dit alles? Mijn leven is een tocht door een woestijn en dan toch maar blijven hopen en vertrouwen dat alles goed komt.
In deze veertigdagentijd neem ik me voor om in de stilte van de woestijn me te laten bezoeken door Hem. Uit mezelf ben ik niet bij machte om Hem te zien of te ontmoeten. Ik moet me laten vinden.
Het is alsof de bekoringen van dit aardse leven en de wereld om me heen een verlammende en verduisterende werking hebben op mijn leven en frustratie te weeg brengen, want ik voel me vaak zo ver afgedwaald van zijn wegen.
Geef mij kracht, Heer, om te blijven zoeken naar en te geloven in in de kracht van uw Zoon, die Weg, Waarheid en leven is.

Anneke schreef op 3 maart 2017 om 08:36

Laat mij in de morgen Uw liefde horen , in U stel ik mijn vertrouwen, wijs mij de weg die ik gaan moet, mijn ziel
verlangt naar U. Psalm 143 :8
Mijn verlangen .

Elisabeth schreef op 3 maart 2017 om 07:14

Zoek de Heer nu. Allerlei gedachten dwarrelden door mijn geest. En toen: zoek de Heer ‘nu’. Mijn geest werd een halte toegeroepen, een bevel. Ik voel me nu meer standvastig en dankbaar om Zijn leiding.

doke schreef op 3 maart 2017 om 00:31

“`Geen zinnig woord te bedenken op deze avond.. Dit is ook een deel van mijn overweging om het antwoord te geven op de roep van de Heer. Spreek Heer zodat ik kan begrijpen wat U van mij verlangt. Het is nog niet duidelijk genoeg hoe bereid ik ben hier antwoord op te geven. Maar in vertrouwen op U zal het zeker tot iets goeds leiden..

Arnolda schreef op 2 maart 2017 om 22:11

Deze weken ben ik nog aan het revalideren na een knie-operatie. Wat kan een mens dan weinig voor anderen betekenen dan hun hulp aanvaarden. Daar moet ik dan maar voor kiezen. Of, zoals een monnik ooit tegen mij zei: je moet een ander ook iets gunnen…. (namelijk jou eens mogen helpen).
Laat ik me wel door Jezus helpen?

Bas schreef op 2 maart 2017 om 21:58

Vandaag keek ik naar een plantje. Het was decoratief bedoeld. Het stond in een vaasje op een tafeltje waar ik en mijn vrouw samen wat dronken. Het was een fijn moment zo samen. Toen ik even aandachtig keek zag ik dat het plantje niet echt was. Maar zoveel details klopten. Het is knap dat mensen dit kunnen nabootsen. Toch, als ik eerlijk ben en goed kijk, zie ik al snel dat het puur de buitenkant is. De Heer laat zich ook vinden in alles om me heen. Hoe een plant uit een zaadje ontkiemt bijvoorbeeld. Dit is niet na te bootsen als je van buitenaf begint. Heer, laat deze 40 dagen tijd mij van binnen stil maken en openstellen voor de ander. Voor U in ieder mens en mijn omgeving. Amen

jail schreef op 2 maart 2017 om 21:29

Mijn respect voor zo veel geloof, maar zelf durf ik niet echt geloven.
Carla schrijft iets wat ik ook voel :
Goddeloos vind ik zo naar klinken voor de niet gedoopten. Het lijkt op een veroordeling. Zij die niet in God geloven leven vanuit een natuurlijk aangeboren aanleg dat gevormd wordt door de omgeving. Zowel gedoopten als niet gedoopten kunnen los van het Goede woord zijn. Fijn dat Carla mijn gevoelen kan uiten. Dat Jullie die gevoelens ook toelaten in jullie gastenboek.

Danny v schreef op 2 maart 2017 om 20:07

We denken God te kennen ocharme onszelf zoeken we onze constructie die we opgebouwd onze zekerheden daar vullen we de Naam God mee in, en voelen ons zo goed bij We spannen ons zo in om ons best te doen. Wel de woestijn betreden is jou zekerheden er onderuit laten, u laten onteigenen dat je grondeloosheid ervaart en valt. Alles verliezen en pas dan kan God zich tonen in u zelf, Hij was er al maar het vastklampen aan onze denken maakt ons zo o’vrik

giel.v.hemert schreef op 2 maart 2017 om 19:46

ik ervaar een bredere rust in mij.

Saskia schreef op 2 maart 2017 om 19:45

Heer, dank dat Uw licht mag schijnen op ons leven, in ons hart en in onze geest…U bent aanwezig en luistert, ik vertrouw mijzelf toe aan Uw goedheid.

Conny schreef op 2 maart 2017 om 19:16

Waar ik meteen al tegenaan liep was de zin; Zoek ik Hem? Dat weet ik niet zo. Wel weet ik dat ik Hem door mensen heen tegen kom.

wim arons schreef op 2 maart 2017 om 18:35

Mijn beste moderator, wat zal ik nog zoeken, de Heer is altijd bij mij. Ik vrees geen onheil want zijn stok en staf zijn altijd bij mij. Hoe ben ik door het dal der duisternis geraakt? Hij is bij mij al de dagen van mijn leven. Geef Heer uitkomst, opdat ik leve… Zo spreek Hij nu tot de kerken en schenkt hun Zijn Heil. Geloofd zijt Gij, Eeuwige Onze God, uit Uw milde hand hebben wij ontvangen, maak het voor ons tot bron van eeuwig Leven, Koning van het Heelal, doe ons uw Heilige Naam heiligen en schenk ons uw genaden die wij nodig hebben voor deze dagen en voor eeuwig. Amen.

Jeanne schreef op 2 maart 2017 om 17:56

De veertigdagen vastentijd is reeds begonnen. De Heer wacht op mij. Ben ik er voor Hem?. Ga ik het volhouden?. De Heer is er voor mij en zal en moet op Hem vertrouwen. Jullie Allen zijn een steun daarbij,dank jullie allen. Moeder Maria help mij en sta me bij, dank.

Luís Weel schreef op 2 maart 2017 om 17:46

Aswoensdag doet me denken aan zoveel dingen tegelijk. Wie ben ik? “Gij zijt stof en tot stof zult ge wederkeren”.
Ik verbrand de oude palmtakjes en maak as. Een gedeelte strooi ik in mijn tuintje, maar maak ook een kruisje op mijn voorhoofd om bewust te voelen dat ik vergankelijk ben en toch geroepen ben om in de aarde te vallen, te sterven en vruchtbaarheid te geven.
De vastentijd is voor mij niet meer de sombere tijd van het zwarte gat waarin ik zo vaak verkeer, maar hoop op vruchtbaarheid en nieuw ontkiemend leven, dank zij Hem, die mij het leven gegeven heeft om er iets van te maken.
In de wereld zie ik de verwarring, onenigheid, oorlog, groeien van tegenstellingen, eigenwijsheid. Ik probeer me te keren tot Hem, die een toekom,stperspectief van vrede en gerechtigheid die niet uit mijzelf en de vergankelijke wereld voortkomt, maar uit Hem, de Onzichtbare, die voelbaar en tastbaar wordt in Jezus, die zich terugtrekt in de woestijn, niet om te vluchten, maar om kracht en duidelijkheid te krijgen over zijn roeping om de hemel weer in verbinding te stellen met de aarde.

zr.jeanne schreef op 2 maart 2017 om 16:54

Ik durf mij me te laten vinden maar ook angst en weerstand en twijfel oproept van wat zal HIJ me nu weer vragen? Soms voel ik me als een goddeloze pas als ik niet kan vergeven als ik dat in mij zelf ontdek kan ik daar niet goed van slapen als ik er een belijdenis over heb gedaan durf ik mij op nieuw aan Hem toe te vertrouwen. Want de heer laat zich vinden en zoek ik Hem .zonder angst en weet ik me weer bemind. De tekst die ik vandaag mee draag is – God vergeeft mij ruimhartig.

Ria schreef op 2 maart 2017 om 16:40

De Heer laat zich vinden… daar durf en mag ik op vertrouwen! Dat raakt me en dat voelt goed..
De Heer vergeeft ruimhartig steeds wanneer ik verkeerde beslissingen neem uit onvermogen in mijn zoektocht naar God… Dat geeft de liefde van God voor ons mensen weer… Daar houd ik mij aan vast! Ik ben dankbaar dat God mij liefheeft zoals ik ben! Ook al kan ik dat niet altijd voelen….

Ans Heemels schreef op 2 maart 2017 om 16:09

Jezus, ik ben hier!
Jezus, neem mijn hand.
Jij geeft aan ieder van ons, jouw liefde zonder eind.
Jezus, dank je wel, jij mijn VRIEND!

Godelieve schreef op 2 maart 2017 om 15:59

” De Heer laat zich vinden” … maar zoek ik Hem? Zoek ik Hem nog na zo lange tijd van me verlaten voelen? Er is in mij een gebrek aan vertrouwen gegroeid dat ik Hem ooit nog aanwezig zal voelen. Angst of weerstand speelt daarbij geen rol. Het zal nooit meer hetzelfde zijn, maar hoe dan wel? – Dank aan de samenstellers vandaag vooral voor dat citaat van paus Franciscus. Dat heb ik juist nodig. Ook voor dat citaat van Augustinus natuurlijk.

Gerard schreef op 2 maart 2017 om 15:12

Durf ik me te laten vinden? Gevonden worden impliceert dat je verloren bent (geraakt). Dat vind ik lastig. Je kunt voor je gevoel “verloren lopen”. Maar erkennen dat je verloren bent is nog iets anders. Dat strijdt in mij.

joke schreef op 2 maart 2017 om 13:11

Net aan het begin van deze vastentijd .. is de Heer op ons pad gekomen in een mens en een hond. Een vriend in nood heef t gevraagd om zijn hond tijdelijk op te vangen.. het is zijn enig levend wezen dat echt om hem geeft .. we hebben ja gezegd.. Ook hebben we sinds deze week de zorg opgenomen voor een minderjarige Afghaanse vluchteling ….we realiseren ons dat de komende periode heel druk en intens gaat worden… maar wij zien het als de Heer die aan onze deur klopt door 2 mensen in nood … daarom vragen we aan jullie om jullie gebed en steun in deze hopelijk ‘verrijkende’ periode voor ons …

Mia schreef op 2 maart 2017 om 13:06

Nu, in deze stilte, buig ik voor U neer,
weet mijn naam geschreven in Uw hart
O Heer. Zo in Uw nabijheid, spreek ik uit
mijn wens….maak in deze stilte mij een
ander mens……

Gebedskoor, bundel Leger des Heils

Ilse schreef op 2 maart 2017 om 10:37

Durf ik het gesprek met God, mijn Hemelse vader, aan te gaan, hem te vertellen dat mijn leven nog lang niet volmaakt is?
Ik voel nu dat ik niet perfect hoef te zijn…..

ina schreef op 2 maart 2017 om 10:31

Kreupel, rommelig, onrustig met al mijn vensters en deuren nog stijf dicht ben ik vol (wan)hoop hieraan begonnen. HEER! breek mijn muren af. Kom dwars door al mijn reserves en angsten heen. Mijn liefdeloosheid en onvermogen, vervang ze door Uw Liefde,

Monique schreef op 2 maart 2017 om 10:28

Spreek Heer,hier ben ik:het ontroert mij diep dat we met zovelen dezelfde wens uitspreken en dat gevoel de hele dag met ons meedragen:een onzichtbare eenheid verbindt ons.Dat is een immens geluk.

Carla schreef op 2 maart 2017 om 10:21

Goddeloos vind ik zo naar klinken voor de niet gedoopten. Het lijkt op een veroordeling. Zij die niet in God geloven leven vanuit een natuurlijk aangeboren aanleg dat gevormd wordt door de omgeving. Zowel gedoopten als niet gedoopten kunnen los van het Goede woord zijn. De maatschappij laat zien. Ieder kind doet kennis op en ontdekt wat goed en verkeerd is. De volwassene doet voor en dat kan een positief of negatief voordoen zijn. Zo wil en kan ik het verstaan. Dat inzicht , spijt en vergeving mogelijkheden zijn om te komen tot het gewenste gedrag, daar kunnen we dankbaar voor zijn. Aandacht voor God en zien wat Jezus aan ons heeft willen leren heeft een waarde dat zeer diepgaand en vol van liefde is.

Didier schreef op 2 maart 2017 om 10:18

Die 40 dagen tijd …. met minder wat meer doen… Zalig! Ik kijk er naar uit om rust en tijd vrij te maken voor bezinning en gebed. Geniet ervan …!

lieve schreef op 2 maart 2017 om 10:08

De Heer is er altijd voor ons. Waarom richt ik me dan niet tot Hem als ik problemen heb? Terugkeren naar de Heer… dus, ik heb me van Hem afgekeerd, in het begin was ik dus bij Hem! Toch fijn dat de Heer ons altijd met open armen ontvangt en barmhartig is. Ook al kunnen mensen niet altijd onze fouten vergen, bij de Heer vind ik altijd genade. Wat wil je als mens nog meer, de Heer is er altijd voor ons!

Lucia Wong Loi Sing schreef op 2 maart 2017 om 09:19

Horen wil ik Uw stem Heer,
Luisteren om Uw weg te gaan ,
U wil ik volgen .
U kent mij beter dan ikzelf, en u kent mijn hart .
met U wil ik op weg Heer, Amen.

Janke schreef op 2 maart 2017 om 09:03

God zit in mij, is om en naast mij, altijd! Dat is een vast vertrouwen wat ik meeneem in mijn leven.

Mariska schreef op 2 maart 2017 om 08:51

Het is dag 2. Voordat ik begon met de retraite had ik net het boek Esther uitgelezen. Er wordt niet direct gesproken over de aanwezigheid van God in Esther. En toch wordt het Joodse volk gered/verlost op bijzondere wijze. Ook ik heb vaak het gevoel dat God onzichtbaar en schijnbaar afwezig is in mijn leven. Ik vertel Hem waar ik mee worstel, mijn moeiten, mijn onrechtvaardigheden, mijn afleidingen, mijn gebrek aan toewijding. Een zachte aanraking ervaar ik. Een aanraking van vertrouwen. Vertrouw maar op Mij.

Colette schreef op 2 maart 2017 om 08:12

Zoveel mensen vol verlangen… Dit ontroert me. Een in onze honger naar U. Kom Heer Jezus, ontferm U over ons allen.