Gastenboek

Robert schreef op 7 maart 2017 om 18:22

God schiep ons naar zijn evenbeeld, om over de aarde te heersen. Maar zijn we uiteindelijk wel echt de heersers van de natuur, van ons planeet? We beheren, orderen, beinvloeden, ja (spijtig) bevuilen haar. Maar uiteindelijk zijn we slechts een onderdeel van leven, hebben niks te zeggen over ons komen en gaan, is ons leven uiteindelijk even nietig als ieder ander levensvorm, hoe vernuftig het ook in elkaar steekt. Al zijn we zo talrijk, de eindregie ligt uiteindelijk toch niet in onze handen. Amen

Robert schreef op 7 maart 2017 om 18:17

Het besef drong mij harder dan voorheen dat we zuinig moeten zijn op de aarde waarop wij leven, de aarde die God voor ons gemaakt heeft. Het is onze plicht de aarde te koesteren en de leefbaareid te behouden voor alle kinderen, alle generaties na ons. Het begint bij onszelf, ons gedrag, onze voetafdruk, maar samen moeten we het beste beentje voorzetten, met Gods hulp en raad. Amen

Luís Weel schreef op 7 maart 2017 om 18:02

Het wonder van het leven: geboren worden, groeien, vruchtbaar zijn, afsterven om de cyclus te voltooien: de grootheid van de Schepper in de mens en het vertrouwen dat hij stelt in ieder van ons. Het leven is een gave en een opgave. Elke dag opnieuw probeer ik dankbaar te zijn voor de gave van mijn leven, ondanks of dankzij alles wat er tot nu toe gebeurd is. Tegelijkertijd is elke dag een nieuw moment waarop ik uitgedaagd word om iets van die grootheid van God te laten stralen voor de mensen die ik ontmoet en de situaties waarin ik handelend moet optreden. Helaas lukt dat niet altijd, of vaak niet. Vandaag vraag ik kracht om op elk moment te blijven zoeken naar mogelijkheden om mensen naar Jezus te laten kijken, Hij, die ons toont hoe de smalle weg die leidt naar het Leven, te gaan

Monique schreef op 7 maart 2017 om 17:23

Spreek Heer,ik luister.Als ik U niet hoor,heb ik niet goed geluisterd.
Help mij om eenvoudig te luisteren.

Odette schreef op 7 maart 2017 om 16:06

Vandaag kwamen we terug na een week verblijf uit Gambia.We mochten er aswoensdag meemaken en de zondagsmis.Wat deed het goed samen met deze VELE christenen dit te mogen vieren .. Zij leven er in vrede en vriendschap samen met de moslims .Hun God is ook onze God want er is er maar EEN GOD. Heel deze vastentijd wil ik met hen (in gedachten) bidden en mij voorbereiden op Pasen , Daarbij zal hun vreugde en vriendschap mij een voorbeeld zijn……..

Bas van de Loo schreef op 7 maart 2017 om 14:33

Het besef dat mijn dagen geteld zijn, geeft me een ruimtelijk vertrouwen. Dat de Heer bij iedere stap aanwezig is. Op Aswoensdag de bekende woorden: ‘stof zijt gij en tot stof zult gij wederkeren’. Dat ik me klein mag voelen. Maar mét Hem en vrij. Onderdeel van een onmetelijk groot geheel. Ik maak me vaak zo druk. De landelijke politiek bijvoorbeeld. De opkomst van het populisme, van tegenstellingen, van onbegrip en onvrede. Ik kan mijn ogen er niet voor sluiten. Ik wil het niet. De toekomst is van U en ik geef dat kleine beetje van Uw liefde door aan mijn kinderen. Ik hoop dat ik dit kan blijven zeggen voor de rest van mijn leven. Amen.

Carla schreef op 7 maart 2017 om 14:29

Te zijn wie ik ben is een zoektocht. Een vonk te zijn van Gods licht maakt mij dankbaar en wanneer ik me dat realiseer ook nederig. Dank voor de mooie gebedssuggesties. Amen.

christine de jong schreef op 7 maart 2017 om 14:01

Dichtbij U zijn zo vaak als het lukt mij los te maken van de zorgen in deze wereld en vertrouwen te hebben dat door deze nabijheid ik vrij kan zijn en open staan voor Uw eeuwige liefde voor ons nietige wezens die zo ons best doen er het beste van te maken…..help mij sterk en moedig te zijn en steun mij om eenvoudig, geduldig en mededogend te leven…

maria schreef op 7 maart 2017 om 12:45

Ik denk dat ik het gevonden heb.

Lieve schreef op 7 maart 2017 om 10:50

Het is toch wel beangstigend te realiseren dat we inderdaad maar een beperkt aantal dagen hier op aarde mogen/kunnen vertoeven. Het is dan ook belangrijk dat we er het beste van maken. Heer, laat me in de herfst van mijn leven nog meer beseffen dan ooit wat jouw plan is met mijn leven hier op aarde. Geef me de kracht om te doen wat Jij van mij verlangt. Amen.

Ilse schreef op 7 maart 2017 om 10:29

Lieve God, u heeft mij toegerust met uw goddelijke kracht, mij geschapen naar uw beeld. Deze woorden raakten mij vanmorgen. Mijn lichaam laat mij regelmatig in de steek, somberheid, boosheid en verdriet hierover vechten hand in hand. Maar nu lees ik de woorden: God heeft mij toegerust met zijn kracht. Ik hoef niet alleen te vechten, ik mag het samen doen. Ik heb een kracht in mij, waar ik geen weet van had en die ik nog niet heb kunnen en durven aanboren. Vandaag is het hier een grijze dag, maar in mij straalt de zon. Dank u Heer!

Joyce schreef op 7 maart 2017 om 10:14

Lieve God, verwonderd kijk ik om me heen; ik ervaar niet alleen de liefde tussen mij en mijn man, ik zie ook de liefde tussen onze vrienden in hun mannenrelatie en tussen onze vriendinnen in hun vrouwenrelatie. Dank voor zoveel liefde die ook een stevige basis geeft voor hun kinderen. Dat geeft een warm gevoel in mijn hart. Die aanwezigheid van jou in mensen, raakt me. Ik bid om een milde houding naar alles wat ‘niet gewoon’ is, ‘anders’ is. Dat ik me bewust wordt van mijn oordeel, dat laat varen. Zodat ik open kan blijven voor jouw werking in alles.

zuster marcella schreef op 7 maart 2017 om 09:41

Voor mij als klooster zuster heb ik heel veel aan de ze retraite . laat ons raken door een traan een blik. laat ons dat samen doen dat in deze vasten tijd mensen er zijn om andere te helpen vooral de zieken en minder bedeelden bidden wij voor elkaar .aan allen nog een goed vasten tijd naar pasen

Maria schreef op 7 maart 2017 om 09:34

Afgemeten aantal dagen? Daar blijf ik bij haken. Een plan voor mijn levensduur dat ik niet ken? Hoe moet ik daarmee omgaan? Moet ik daarmee omgaan?
Misschien hoef ik niets anders dan de vragen laten gaan en me overgeven aan het leven van alle dag.

wim arons schreef op 7 maart 2017 om 08:48

Uw rozenkrans bemin ik. – reeds van mijn vroegste jeugd – ik zal u nooit verlaten – in droefheid noch in vreugd, –
Tot het ogenblik – van mijn laatste snik – Bij dag, bij nacht blijft gij – O rozenkrans , bij mij !
Jesus , ik vertrouw op U, Moeder Gods , bid voor ons allen . Met deze krans bekomen we alle genaden die wij
nodig hebben om in de hemel te komen !

Anke schreef op 7 maart 2017 om 07:57

Lieve Vader U wil ik aanbidden. Schepper van het heel al. Stil mijn ziel wees stil. Vanmorgen bij het lezen moest ik meteen denken aan de tekst in Efeziers Wandel WAARDIG uw roeping. God gebruikt ons allemaal op een plekje . Kijk om je heen voel proef ruik help dien luister geniet droom zegen!

Carla schreef op 7 maart 2017 om 07:08

De vergankelijkheid van de mens: uit aarde geschapen en naar aarde terugkerend. Het raakt me diep van binnen nu wij wederom in de 40 dagentijd met een ernstig ziek familielid geconfronteerd worden. Na het bericht van gisteren was ik heel verdrietig maar vanmorgen tijdens de overdenking werd het heel rustig in mij. God laat mij weten, voelen dat Hij er bij is. Dank Heer dat U mij nooit loslaat ook nu niet. Ik wil heel graag in deze stilte blijven en meedoen deze 40 dagen. Heer ontferm U over ons. Amen

Luís Weel schreef op 6 maart 2017 om 23:21

Het besef dat ik een nietig onderdeeltje ben van een Schepping die zich uitstrekt tot het oneindige, het telkens herhaalde woord in het eerste boek van de bijbel “En God zag dat het goed was” sterkt me in het vertrouwen dat alles echt goed zal komen en dat alles wat er in mijn leven gebeurt een diepe betekenis heeft, ook het lijden, pijn, tegenslag, teleurstellingen, fouten, vernederingen, handicaps.
Waar het om gaat, is: leven in het besef dat ik geliefd ben bij God en de mensen en dat ik dat elke dag opnieuw probeer te laten uitstralen naar wie ik ontmoet in welke situatie dan ook.

zr.jeanne schreef op 6 maart 2017 om 21:06

Ik zie me werkelijk klein tussen al die mensen waar zou u mij gevonden hebben vandaag? Bij al die miljoen mensen bij al die miljoenen mensen voel ik mij ontzettend klein.Alles wat er is en alles wat ik ben heeft U lief niets is er te min voor U maar U spaart alles maar toch geeft dat mij een onbehaaglijk gevoel ik deed er mijn meditatie over als ik in U schepping rond kijk een gevecht in me dat er iets niet klopt. en toch mag ik blijven geloven dat alles wat er is U liefheeft en ik hier stil om moeten zijn in mij maar dat wilde vandaag niet.

giel.v.hemert schreef op 6 maart 2017 om 20:37

Het lezen en er bij stilstaan raakt mij diep.

Melchior schreef op 6 maart 2017 om 19:25

Eeuwige,
Laat mij niet groter of kleiner zijn dan ik ben.
Is het ergens goed voor om meer te zijn dan wie ik reeds ben,
een uit velen?
Of moet ik me nog kleiner maken?
Zie mij aan met de ogen van de ander,
met genegenheid,
zoals ik ook anderen met uw genegenheid wil proberen aan aan te kijken.
Neem ons zoals we zijn.
Heb ons lief zoals wij u liefhebben,
Amen

wim arons schreef op 6 maart 2017 om 18:36

Heer, Drie-Ene God, Schepper van Hemel en aarde, Heer der Heerscharen, Verdediger van het Heil, Laat u vinden in Jesus uw Zoon. Daal neder over de zoekenden. Schep inzicht in uw wederkomst. Opdat allen een zijn in bidden en geloven. Een van Geest. Een in uw Heilige Wil, Een in het Lijden. Dat ook wij uw kruis aanvaarden. Als Gij dit van ons verlangt. Want alleen in U ligt het Heil, de Eer en de Glorie, voor Eeuwig. God Vader, Zoon en Heilige Geest, zegen ons !

Godelieve schreef op 6 maart 2017 om 18:00

Wij proberen tevergeefs die onmetelijkheid en onze nietigheid te vergelijken. Voor God zijn beide gelijk. Wij tellen de tijd in voorbij en toekomst, wat achter en voor ons ligt. God is eeuwig, Hij heeft zelf de tijd geschapen voor zijn schepselen. Maar in die tijd van de mensen , op een bepaald moment en op een aanwijsbare plaats kwam zijn Zoon tot ons. In een oud gedicht over kerstavond troffen me de woorden: “De eeuwen der eeuwen naderen nu tot het uur van het Kind”. Meer dan oneindigheid en eeuwigheid treft me Gods onvoorstelbare Liefde. Dank U, Heer, voor uw grenzeloze, tijdeloze Liefde.

jail schreef op 6 maart 2017 om 17:55

Inderdaad mijn kleine nietige ‘ik’ en toch dat ik- je staat bij mij altijd vooraan.

Een ‘goede’ schepping, bemind en waardevol in God, ogen . God of onze Vader, de Schepper, de Eeuwige : Hij heeft de wereld lief. Zelfs de douwdruppel !

Die woorden doen me denken dat hoe klein we ook zijn de Vader ons lief heeft. Zijn liefde voelen, zich geliefd voelen geeft een fijn gevoel. Door Zijn liefde kan ik liefde geven aan de andere.

Deze woorden geven me een gevoel van dankbaarheid. Tot God wil ik zeggen “dank U Vader voor deze mooie dag”.
Tussen de buien door de was bijna droog gekregen. Een kleine wandeling in het park kunnen maken. De zon al gevoeld, ze streelde mijn gezicht. Bewust door jullie thema, me laten verwonderen door de natuur en de mens. Dankbaarheid voelen voor de liefde van mijn man.

Is het door tot U te spreken dat ik anders zie en voel. Door te bidden tot U. Of zo als we lezen” door tijd te nemen om met mijn hart en je geest eerst open te komen voor de Eeuwige…

Heer leer me beseffen dat al wat geschapen is waardevol is in uw ogen. Dat ik waardig met Uw schepping moet omgaan.
U, Heer, hebt het leven lief en U spaart alles, omdat het van U is. Amen.

Ria schreef op 6 maart 2017 om 16:55

Dank-U-wel Heer voor Uw liefde voor mij en Uw Schepping! Ik zeg daarop Amen U zij de eer!
Misericórdias Dómini in aetérnum Cantábo Van Uw Barmhartigheid en trouw zal ik altijd blijven zingen.

maria schreef op 6 maart 2017 om 16:10

heer help mij om voor iedereen goed te zijn in deze vastentijd geef mij steun en moed SPREEK HEER IK LUISTER.

marlo schreef op 6 maart 2017 om 14:18

Dank U dat de uitnodiging om te luisteren er elke dag weer is. Ik merk dat het lastig is daarvoor de rust te vinden. De pracht van de schepping is overal te vinden als ik durf stil te zijn en durf te kijken. God wilt u ook deze 40 dagen mij (en anderen) helpen de rust te vinden bij U en stil te luisteren naar wat U te zeggen heeft. Dank U.

janmartin schreef op 6 maart 2017 om 13:42

Correctie:Er is zoveel dood,lijden en miserie in onze wereld.

Hans schreef op 6 maart 2017 om 13:39

‘Komt verwondert u hier mensen, ziet hoe dat u God bemint!’ Een oud- Hollands kerstlied dat de kern raakt van ons menszijn. De liefde van God voor een schuldige mensheid die Hij wil redden door Zijn Zoon te zenden in het vlees. Opdat een ieder die Hem gelooft niet verloren gaat maar eeuwig leven heeft.

Conny schreef op 6 maart 2017 om 12:40

Wanneer ik de eerste zin lees schrik ik van het woord “nietig” Het geeft me een gevoel van minderwaardig zijn en ik geloof niet dat het zo is. Ik ben een heel klein deeltje van Hem en mag op mijn plaats proberen om een goed mens te zijn. Dat is niet zo gemakkelijk want dat gaat met vallen en opstaan en weer verder gaan. Dat God mij lief heeft, daar ben ik door de ervaringen die ik heb gehad, wel van overtuigd. Mijn naam staat geschreven in de palm van Zijn hand. Ik zal daar nooit uitvallen.

ina schreef op 6 maart 2017 om 11:17

Uw onvoorstelbare, onmetelijke grootheid. Mijn onbeduidendheid. U vraagt van mij, dat ik zorg draag voor dat minimale speldenprikje dat ik ben en waar ik ben.
Wat heb ik het moeilijk met die nietigheid van mij. Mijn hele leven heb ik niets anders gedaan dan mijzelf “wegen” en vergelijken. Wie “weegt” er meer, wie minder, ik ben erdoor misvormd geworden. Het zit zo diep.
Hoe vind ik de weg terug? Ik hoop, dat het gewoon “”wegsmelt” naarmate ik U beter leer kennen en liefhebben.
Dank U, voor de mogelijkheid die deze retraite daartoe biedt.

johan schreef op 6 maart 2017 om 10:54

Dank U dat U van me houdt. Te weten dat ik van U ben, maakt me blij !

Chris schreef op 6 maart 2017 om 10:38

Heer onze Heer hoe machtig is uw naam op heel de aarde! Wat is dan die naam die wij niet uitspreken en die Hij aan Mozes gaf. Waar van Jezus bad dat hij hem verheerlijke zou opdat wij u zouden kennen. JHWH Jahweh of Jehovah. Met die prachtige uitleg: ik ben die Ik ben ofwel Ik zal blijken te zijn wie Ik zal blijken te zijn. Hij is de oplosding voor onze noden. Ga en Ik zal met je zijn. Hoe vaak is zijn Naam vervangen in de Bijbel waarin Hij zichvaan ons wil openbaren. 7000 keer!! Zet u dat niet tot denken? De enorme liefde die ervan uitgaat als het besef komt dat overal waar HEER staat Hij zich laat kennen dior ons zijn Naam te geven.

Carla schreef op 6 maart 2017 om 09:45

Ja, de stilte ervaren , het heelal, hoe mooi kan het zijn. Als ik er over nadenk dan zou ik me een stofje kunnen voelen dat op weg is met vergezichten en inzichten. Wij mensen we zijn nodig om te dienen waar nodig is en mogen genieten van hetgeen wat ons omringd.

lilian schreef op 6 maart 2017 om 09:41

Heer, liefdevol heeft U de wereld geschapen, de mens zoveel gegeven. Dat willen we soms vergeten in ons nietig bestaan. Dat U ons toch bemind en waardevol zijn in uw ogen, dat raakt me. Ondanks onze tekortkomingen blijft U uw liefhebben en trouw. Ik dank U voor uw goedheid.

janmartin schreef op 6 maart 2017 om 09:21

Ik begrijp niet goed de woorden “(U Heer,hebt het leven lief) en U spaart alles,omdat het van U is”.Er is zoveel dood en miserie in onze wereld.

Maria schreef op 6 maart 2017 om 09:08

Dat stofje…, die dauwdruppel…zo nietig en groots tegelijkertijd. En ook dat maakt eigenlijk niets uit.
Ik zoek naar de vertaling in het leven van alle dag. In dit lichaam op deze aarde leef ik nu, al weet ik dat dit besef een beperkt besef is. Alles in mij en om mij heen is ook zonder tijd en plaats…de eeuwigheid. Toch zoek ik. Toch wil ik weten wat ik hier op aarde zou precies moet doen, waar, met wie, wat..
Ik wil stil worden van dit geruis in mijn hoofd, gedachtes die zich opdringen. Ik ga de natuur in.

Anke schreef op 6 maart 2017 om 08:53

Dank U Heer dat U de wereld in Uw handen heeft. Dank U dat U ieder mens op het oog heeft! Van mij houdt en mij vandaag wilt leiden . Sluit mijn ogen voor wat niet voor mij bedoeld is open mijn ören om te horen wat U zegt. U bent de Schepper ik eer U. Ik prijs Uw naam Grote God. Geen andere naam dan de naam van Jezus. Ik voel me geliefd en vertrouw vandaag op U. Amen

Lenke schreef op 6 maart 2017 om 08:47

Vertwijfeld, vol twijfel, zo voel ik me vandaag (weer). Wij hebben “de luxe” een rustig plekje op te zoeken om te bidden op een ogenblik van de dag dat ons past. We wonen riant en we zijn goed doorvoed, zelfs overvoed. De rekken in de supermarkten en onze koelkasten puilen uit van het ’teveel’ Er bekruipt me een gevoel van schaamte als ik het Onze Vader bid: “Geef ons heden ons dagelijks brood…” terwijl in de straten van mijn stad het aantal doodarme, dakloze mensen zienderogen toeneemt. Kleine kinderen in de regen onder een natte deken met grote gretige ogen naast een vader en/of moeder met doffe ogen. Neen, ik krijg die onrechtvaardigheid niet verteerd. En dan wil, durf ik nog niet denken aan de duizenden mensen die op de vlucht zijn in mensonwaardige omstandigheden, die gemarteld en vermoord worden… ” God heeft Zijn schepping lief. God houdt van ieder van ons, hoe nietig we ook zijn, ” zeggen de gebeden vrijwel dagelijks. En dan doemen die beelden voor mij op en stel ik me de vraag: hoe kan dit nu? Waarom laat die liefdevolle God dat toe? Waar hebben al die onschuldige kinderen dat aan verdiend? Waarom werden zij überhaupt op de wereld gezet in zulke mensonterende omstandigheden? En wij durven bidden om dagelijks brood!! Dat iemand mij daar toch eens een zinnig antwoord op kon geven! Sorry dat ik het roze ballonnetje doorprik, ik wil niets liever dan de goedheid van de Heer bezingen en bejubelen, maar vandaag lukt het niet. Ik krijg de discrepantie in de wereld niet verteerd.

Janke schreef op 6 maart 2017 om 08:30

Wat is het ern vreugde om deel te mogen zijn van Gods schepping.
Ik zou het alleen geen onooglijk deel willen noemen, maar juist het omgekeerde: een waardevol deel. En dan spreek ik over elk levend wezen.
Alles is van waarde in Gods schepping. Geen “nietig” ikje, maar een licht in het Geheel.
Een schakel, zo waardevol kunnen we zijn….en dat besef geeft mij dagelijks de kracht en de uitdaging steeds weer opnieuw het goede te doen. In mijn kleine kring. Dat is verrijzenis.

Luís Weel schreef op 5 maart 2017 om 21:58

Tijd is geld. Het leven is een jachten en een jagen. Alles moet sneller. Het gaat om productiviteit. Alleen resultaat, geld en succes gelden als voorwaarden voor een gelukkig leven. Is er nog plaats voor verwondering over de wonderen van de schepping? Kunnen we nog de mens waarderen, die, ondanks zijn nietigheid, tot zoveel dingen in staat is? En aan Wie kunnen we hiervoor dankbaar zijn.?
Als we doorgaan met de Schepper en Vader van alle leven opzij te schuiven, wat rest ons dan nog?
De monniken baseerden hun leven op de simpele spreuk: “Bid en werk”. Jammer genoeg draaien we in onze wereld van vandaag de zaken om: “Werk en bid”……en door het gebrek aan tijd schiet dan het bidden erover. Het resultaat van de moderniteit wordt dan: onverdraagzaamheid, onverschilligheid, gevangene worden van het eigen “ik”. En de wereld draait door en draait dol. Ondanks menselijke mogelijkheden om problemen op te lossen, komen we steeds meer in de problemen: schrijnende armoede en ellende voor steeds meer groepen en volkeren, onenigheid en twist, machtswellust en vernietiging van het wonder “Aarde” -, lucht en leven voor ieder,
Heer, onze Heer, hoe machtig is Uw Naam overal op aarde. Schenk ons de genade van de bekering tot U.

claire schreef op 5 maart 2017 om 21:17

HEER hoe wonderbaar…
“wilt gij leven… blijf in mij ” DANK U HEER voor die uitnodiging…
DANK dat gij toch door klinkt in mijn drukke hoofd…
40 dagen wordt mij gegund om naar u te luisteren…

Len schreef op 5 maart 2017 om 21:17

• Herken ik deze ervaring in mijn leven? Waar en wanneer werd ik door ontzag en dankbaarheid vervuld?
Ik stond op een trap en zag een bloeiende boom. Beneden was daar niets van te zien. Wat een pracht ! De bloesem leek er alleen te zijn om God te loven en te eren. Toen welde de woorden op in mijn hart :”Mijn God , zo wil ik zijn , er alleen zijn om te bloeien voor U ,tot lof en eer van Uw naam.Het stemt mij nu tot dankbaarheid en de vraag of ik dat nog altijd wel meen ….

jail schreef op 5 maart 2017 om 20:20

‘dit is niet van mij’, dit wordt mij geschonken, toevertrouwd. Dit ga ik vandaag en hopelijk heel de vasten onthouden. Iets wat niet van mij is, daar draag ik zorg voor. Leren dankbaar te zijn voor zijn mooie schepping.
Meestal zie ik het niet. Ben ik niet genoeg dankbaar. Ik ga er nog te veel van uit dat ik het ben die het doe. En vergeet dat het me gegeven is.

Melchior schreef op 5 maart 2017 om 20:10

Waarom zou de wetenschap onze wereld ‘ontraadselen’? Na iedere ontdekking, iedere gelichte tegel zeggen, dat wat we daar vinden, zien, inzien onze eigen creatie zou zijn? Dat wij het zelf zijn die achter het Geheim zitten, dat daar nota bene al een eeuwigheid aanwezig was, wachtend op onze doorvorsing, voordat we konden weten… is dat niet naïef?
Een vroege ervaring van mij zelf met het Geheim. Op mijn hurkjes, vijf jaar oud, bij de sloot achter ons huis. Het zomert. Ik zie mezelf in het water spiegelen en achter mij drijven de wolken. Op het oppervlak de ‘krinklende winklende waterdingen’, maar dat gedicht leerde ik natuurlijk pas later. Onder het wateroppervlak: watervlooien, kikkervisjes…
En toen, ineens: een toen door mij onbegrijpelijk gevoel. Noem het een heerlijke sensatie. Een piekervaring. Pure dankbaarheid en blijheid om niet. Van toen af wist ik intuïtief, dat niemand mij dat meer kon afnemen.
Dacht ik: ‘Dit is niet van mij…’? Nee! Als ik al wat dacht, dacht ik: ‘Ja, ik hoor hier ook bij. Dit is ook van mij, ook mijn erfdeel.
Voelde ik ‘Diep ontzag’? Niet het goede woord. Eerder ging het over een ‘ik’ en ‘jij’, samen komend in een groot verband.
Misschien dat ik me verweer tegen het woordje ‘ontzag’. omdat ik het associeer met geïntimideerd zijn en afstand. En dat maakt geen ‘heerlijk’, dankbaar gevoel in mij wakker.
Daarom God, wees dichtbij en maak mij aanwezig om telkens weer uw schoonheid binnen te mogen gaan.

Cathleen schreef op 5 maart 2017 om 19:53

Ik luister elke dag naar wat God mij te zeggen heeft die dag en schrijf het op.

Ria schreef op 5 maart 2017 om 19:41

Het overstijgende, De Schepping! Dit Godswonder raakt me bijzonder! Een gevoel van dankbaarheid overspoeld mij! Het maakt me deemoedig…
DankUwel Heer voor Uw Schepping waar ik deel van uit mag maken. Ik wil U vragen.. Wilt U mij helpen daar zorgvuldig mee om te gaan? Alleen kan ik dat niet.. Amen

giel.v.hemert schreef op 5 maart 2017 om 19:34

ik voel mij te kort schieten en heel blij

Enzo schreef op 5 maart 2017 om 19:31

Lieve God het is onbeschrijflijk mooi wat U in deze wereld geschapen hebt, ik blijf vaak daarbij stil en bewonder Uw schepsels, ik voel Uw liefde, Uw barmhartigheid, en dan voel ik mij zo klein, onwaardig, U reikt me de hand en laat mij voelen dat U van mij houd. Ik wil U eren hier op aarde en een dag in de hemel. Help ons om in de voetstappen van Jezus te blijven. Ik bid U voor bekeringen, liefde en vrede voor de mensheid.

Carla schreef op 5 maart 2017 om 19:30

De mooie natuur, de herten in de duinen, de zee en het strand, de lammetjes in de wei. Altijd raak ik onder de indruk van alles wat God geschapen heeft en mij doet verwonderen. Héél stil worden en mijn hart rustig open proberen te zetten voor Gods liefde, Openstellen en me laten vinden om het gesprek aan te kunnen gaan en veel te luisteren en te voelen.
Ik hoop Gods liefde steeds meer te mogen gaan voelen in deze 40 dagen. Stil mijn weg te gaan en me niet dol te laten maken door allerlei zaken die andere van mij vragen. De vrede in mijn hart en de rust in mijn hoofd te laten groeien. Heer dank U dat we deze 40 dagen weer mogen meemaken. Heer geef ons de kracht om het oprecht vol te kunnen houden. Wat ik er voor in wil zetten is mijn tijd: meer tijd vrij maken om dichter bij God te komen, te zingen, te luisteren en te lezen.