Gastenboek

Leen schreef op 13 december 2014 om 11:39

Elke dag kijk ik uit naar wat Jezus ons zeggen wil,maar er blijven dan die vragen
Hij gelastte zijn leerlingen in de boot te stappen en na de overkant te varen. Hijzelf zou de menigte wegsturen. Hij nam afscheid van de mensen. Had Hij hen nog iets te zeggen?,of zij iets te vragen ? En wij ? Hij ging de berg op om te bidden.
Tot Wie” Zijn Vader” heel zeker.Voor wat bidden? Zeker om te danken en de mensen die Hem iets hadden toevertrouwd bij het afscheid? en de bange leerlingen in de nacht, de dorheid het vertrouwen alles kwijt zijn, zoals wij zo dikwijls, de ene dag uitbundig,blij, alles willen geven,enz. Op Jezus roepen,geen antwoord. En dan zijn stem” Blijf kalm, Ik ben het ,Wees niet bang. Staat Hij dan niet aan onze deur om binnen te komen.?? Waar ben ik dan ,mee bezig? Materiële dingen of met mijzelf en hoor ik Hem niet,verstrooid. Heer wees Mij dan nabij in mijn armoede.

Carmen schreef op 13 december 2014 om 11:19

Normale reactie van de mens is eerst schrikken Jezus is dood en daarna schrikken en als Jezus tot ons
Praat kom ik tot rust. Zo zou ik reageren.
Geloven doe ik altijd, maar ik ben maar een mens met gevoelens en gedachten.
Jezus zegt blijft kalm ik ben het en dan daalt de rust over mij. Hij leeft Jezus is bij mij en zijn wonderen ken ik reeds.
Ik ben blij en dankbaar met jullie dagelijkse gebed en natuurlijk met mijn gedachten die dan bezig zijn.
Dank jullie

Rosette Vandenbussche schreef op 13 december 2014 om 10:32

‘Blijf kalm! Ik ben het, wees niet bang.’ Deze woorden komen vertrouwd bij mij binnen.
Tijdens mijn tocht naar de overkant kom ik meermaals terecht in een storm met veel tegenwind.
Angst, verdriet, onmacht of woede maken mij dan verlamd.
Wanneer ik tot bewustzijn kom dat de Heer Jezus mij nabij is, word ik kalm, verdwijnt de angst, ervaar ik Zijn kracht en, soms, stijg ik op als een arend. Dan zweef ik op de wind, gedragen door Zijn geest en de kracht van Zijn liefde… Door mijn menselijke zwakheid verlies ik zo dikwijls het bewustzijn van Zijn aanwezigheid. Gelukkig en danbaar word ik hierbij dagelijks gesteund door de voorbereiding op mijn gebed , beschikbaar op de ‘gewijde ruimte’.
Mijn oprechte DANK voor de digitale, genadevolle mogelijkheden. Zoals ook deze adventsretraite.

Rita schreef op 13 december 2014 om 10:05

Mijn verlangen naar het Liefdevol Licht was nooit zo groot, dank voor de retraite!

Christine schreef op 13 december 2014 om 09:51

Jezus zegt “Blijf Kalm” Ik ben gebleven op dat woord “blijf”. De Kalmte is er ook.. Ergens… Met Jezus… In ons.. in mij… Jezus roept mij om de kalmte te voelen die ik ook heb. Er is angst, er is paniek, maar dat is niet het totaal van er is. Ik kan me verliezen in mijn angst, en Jezus zegt “blijf kalm” je hebt niet alleen angst. Ook de kalmte is er. Voel het, Ik ben er.

Matty schreef op 13 december 2014 om 09:11

Wat een troost dat Jezus mij dus al ziet ‘modderen’ als ik in een storm-nacht ben en meteen onderweg gaat om me te helpen…! Dank U Heer!

Déanna Leenaers schreef op 13 december 2014 om 08:17

Angst om je beperktheden kan overmeesteren…vooral als je tussen mensen met een geschil staat. En niet weet om tussen hen vrede te stichten…Dan vertrouwen op de Heer.Het aan de Heer Jezus toevertrouwen…Bij God is alles mogelijk!
Mag ik dit ten volle geloven.. Dank!

hanneke schreef op 13 december 2014 om 00:47

Niet gelukt om voor dat Pauw ned. 1 begon de televisie uit te zetten. Maar wel toen ik naar de herhaling van de wereld draait door wilde kijken me bewust werd van de belofte met mezelf om het roer om te gooien door eerder de t.v. uit te zetten en tot rust te willen komen. Ik ging allereest kijken naar de reakties van vandaag. Zag dat Paul 12 dec. 3:52 uur had gereageerd op de mjne. Ik zei inmezelf : wat lief. Paul bedankt voor je advies om Anselm Grun te lezen: Gezond oud worden. Ga kijken inde christelijke boekwinkel. Het grappige is dat ik al een paar maanden denk dat ik het boek van hem dat ik ooit gelezen heb en nu voor me heb weer eens wilde gaan lezen, opnieuw. Goed omgaan met jezelf heet het. Ooit daaruit veel dagelijkse wijsheid gehaald over het dagelijks leven in de praktijk. Bedankt voor je reaktie. Groet Hanneke.

Ivo schreef op 13 december 2014 om 00:05

Deze avond hebben we uitgewisseld in onze GCL bezinningsgroep rond de voorbije periode waar we allemaal (9 pers) hebben gebeden met de teksten. Waarom is er soms een rem om ons zonder schroom open te stellen, waarom is er is er die drukte? En tegelijk merken we dat God er is, liefdevol, uitkijkend naar ontmoeting. Dit is wat we echt willen en waaruit we ten volle leven, dan is het goed. De gave Gods is zoveel rijker dan wat we zelf kunnen realiseren op ons eentje. Hij zet ons in beweging en maakt ons open voor ontmoeting en roept ons op te kiezen voor het licht. Het helpt als we God vragen om de genade dit beter te mogen zien en dit meer te verlangen, Hij is onze gids in het gebed, in het leven. God werkzaam zien in de anderen geeft me vleugels. Dank voor deze mooie retraite.

Marjolein Povel schreef op 12 december 2014 om 21:32

Was er geen oud kinderliedje: Je hoeft niet bang te zijn. Leg maar gerust je hand in die van onze Heer?
Ik vergeet het nog steeds heel vaak te doen.

kees smit schreef op 12 december 2014 om 20:46

Angst, angst voor het onbekende, voor wat ons nog te wachten staat, wanneer onze weg ten einde loopt.
Maar Jezus nodigt ons uit, nee Hij komt ongevraagd. Ga zitten mijn kind en luister in stilte. Ik ben gekomen voor jou.
Wees niet bang, leg je problemen, verdriet en zorgen bij mij.
IK ZAL ER ZIJN. ( M. v/d Plas)

Emile schreef op 12 december 2014 om 20:40

ik herken in mij zowel de Farizeeër als de tollenaar.
Het verhaal is daarom confronterend.
Het maakt mij meer bewust van mijn denken, doen en handelen.

Jeanne Kruijff schreef op 12 december 2014 om 18:39

Hij komt naar hen toe, Hij kan dus ook naar mij toekomen nu ik vanbinnen in zwaar weer terechtgekomen ben…
Dat voelt als een veilige plek, een veilige relatie ónder die depressie!
Ik hoop dat ik dat kan vasthouden de komende 24 uur, zoals het volk in de woestijn ook maar voor één dag kon doen met hun manna.

tochtgenoten schreef op 12 december 2014 om 18:30

Gisteravond zijn we weer bij elkaar geweest om onze ervaringen uit te wisselen. Wat is dit een mooi iets. We groeien zo naar het kerstfeest toe, terwijl we nu al zovele kadootjes mogen ontvangen. Heer, we weten dat Gij onze weg ten leven zijt, maar soms zijn we het spoor even bijster. Blijf ons zien en zorg er aub voor dat we de weg ten volle kunnen en mogen gaan.

Adriaan van Grieken schreef op 12 december 2014 om 18:24

Een storm op volle zee is vaak echt beangtstigend. Goed om te weten dat HIJ altijd nabij is en ons moed geeft..
Adriaan.

Germana schreef op 12 december 2014 om 16:04

De twee leven in mij.
Gedurende de dag bid ik dikwijls het gebed van de tollenaar :voor mijzelf maar ook voor het kwaad rondom mij, in mijn familie en in de wereld , vooral het leed van al die mensen in het midden Oosten treft mij diep Ik bid dan “Heer wees ons zondaars genadig” en dit geeft mij vrede in mijn hart. en verbondenheid met al die mensen die lijden .

annet schreef op 12 december 2014 om 14:45

Wat een sprekende bijbeltekst, ik denk dat iedereen zich hierin wel herkent!

Nellie schreef op 12 december 2014 om 14:42

Ik vind het heel lastig om dagelijks de tijd te nemen om echt tot rust te komen en in gebed te gaan. Wat er wel gebeurt is dat ik de tekst door de dag heen probeer mee te nemen, of in ieder geval een woord of zin die me trof. En zo ben ik bewuster bezig met wat ik doe en zeg, hoe ik over zaken denk, naar mezelf kijk.. Zo is deze retraite toch al waardevol, heel veel dank aan de samenstellers!

Lilly schreef op 12 december 2014 om 14:41

Soms zijn we zelf de farizëer en soms de tollenaar , daar hoeven we ons echt geen illusies over te maken , want zo zit de mensheid nu eenmaal in elkaar. Laten we bidden en ons best doen een beetje nederig te zijn , het kost niets , maar levert veel op , en de wereld wordt er stukken beter van. , dus een beetje meet tollenaar en een beetje minder farizëeer. Lilly

cecilia schreef op 12 december 2014 om 13:25

Dank aan het uitwisselingsgroepje met de mooie getuigenissen over vertrouwen!

Leen schreef op 12 december 2014 om 09:45

Dank voor deze adventsretraite die ons wordt aangeboden,en tevens in voorbereiding van Kerstmis een genade.Elke morgen verlang ik ernaar. en in de dag komt het dikwijls in gedachte bij het gebed. Wat maken we het bidden soms complex en Jezus die Liefde is zo dichtbij, in ons. Soms ook nog zo weinig vertrouwen, wat het verleden aangaat” ons zondig leven”
Dat grote vertrouwen in Gods Barmhartige Goedheid,om nederigheid en zich klein voelen,gelijk de tollenaar.

anneMarie schreef op 12 december 2014 om 08:38

Gisterenavond eigenlijk vooral geraakt door verschillende teksten die wij op het koor doornamen voor a.s. zondag, de 3de advent. Psalm 25/1 Naar U gaat mijn verlangen Heer, Heer mijn God ik ben zeker van U.
En Gaudete, Verheugd u in de Heer te allen tijde
nogmaals zeg ik u verheugt u
moge uw bescheidenheid bekend zijn bij alle mensen.
De Heer is nabij,
Weest nergens bezorgd over, maar laat in gebed uw wensen bekend worden bij God.
Dit sluit goed aan bij gebeurtenissen om me heen.
Een heel blijde, maar ook 2 heel droevige berichten in één middag.
M’n emoties gaan alle kanten op en het is moeilijk om daar een balans in te vinden.
Vandaar Gaudete.

Germana schreef op 12 december 2014 om 06:38

Tijdens het gebed probeerde ik mij in te leven in het verhaal van Zacheus:
Zacheus was een erg rijk man, had een belangrijke funktie;was hoofdontvanger van de belastingen maar hij was klein van stuk………
Innerlijk was Zacheus egoistisch, had geen vrienden en in feite was hij niet gelukkig.Er leefde in zijn hart een diep verlangen naar iets anders;Zacheus wilde Jezus zien………Toen hij vernam dat Jezus voorbij kwam nam dat diepe verlangen alle schone schijn weg en Zacheus klom in een vijgeboom om Jezus te zien .
Jezus naderde, keek naar omhoog en doortheen de bladeren van de vijgeboom zag hij Zacheus (hier ben ik lang blijven stilstaan in mijn gebed)Jezus keek hem aan, noemde zijn naam en sprak tot hem….Jezus doorzag het diepe verlangen Zacheus en stelde hem voor naar zijn huis te komen…de liefdevolle blik, de woorden en de uitnodiging raakten Zacheus diep en zijn hart liep vol van dankbare vreugde. Opvallend in het verhaal is wel dat Jezus het initiatief neemt en zijn vriendschap aanbiedt zonder te oordelen over deze man.Zacheus die wist dat hij zondaar was wordt plots aangeraakt door God zelf door de blik en de woorden van Jezus
God maakte die kleine mens groot en bekwaam om te delen en anderen lief te hebben.
Dankbaar heb ik in mijn gebed geluisterd naar mijn eigen diep verlangen :Jezus te kennen en te b eminnen, want ook tot mij zegt Jezus ” vandaag moet ik in jauw huis verblijven”
Als ik de eucharistie bijwoon , ontvangik Hem bij de communie vol blijdschap in mijn eigen huis
Dankbaar .

Paul schreef op 12 december 2014 om 03:52

Ja Hanneke, ik kan dat wel meevoelen…We willen alles meemaken en toch soms vergeten echt te leven. En daar krijg ik dan soms achteraf spijt van…Vergeten te leven. Ik lees nu het boek van A. Grun:Gezond oud worden. Er staat een schat van levenswijsheid in en ook zo praktisch. Een echte aanrader… Ik wens je een fijne dag.

hanneke schreef op 12 december 2014 om 01:09

Even heel wat anders…..maar misschien ook wel een beetje aansluitend op een paar van reakties hiervoor. Ik merk dat ik tijdens deze retraite de stilte en overdenking pas echt in kan gaan als ik het programma Pauw heb gezien en dan nog de herhaling van de wereld draait door. Dan gaat de televisie uit en heb ik pas rust. Ik moet alles meemaken wat er in de wereld gebeurt. Ik ga me voornemen om dat anders te gaan doen. Ik wil net als Vivian 18:15 ervaren dat Jezus een verslaving word en niet de televisie. God help mij om het roer om te gooien. Ik wil meer rust, liefde en wijsheid van U in mijn leven.

lenie schreef op 11 december 2014 om 23:43

ik lees vaak citaat 1: liefde handen en voeten geven ….. dan kan ik voor mijzelf de verhalen beter “vertalen”
b.v. het verhaal van Zacheus, daar zie ik liefde in, (liefde, aandacht voor de ander) want is Jezus geen liefde?

Truus groen schreef op 11 december 2014 om 23:41

Als kind was het verhaal van Zacheus een bijzonder verhaal. Ik las di t elke week in mijn kleine kinderrkerkboekje.
Ik hield van dit verhaal. Maar veel later kwam ik er achter dat de kleine Zacheus eigenlijk een gnieperig mannetje was. Wat er zo bijzonder aan is dat Jezus hem uitnodigt en niets zegt.
Zacheus voelt het als een eer maar gaat eerst zijn foute herstellen. Een overgave. Dan pas zegt Jezus hier in dit huis is heil ten deel gevallen. Ik voel dat Jezus in de stille momenten ook in mijzelf aan het werk is, maar ik voel ook wel dat ik daar iets mee moet doen. Ik vraag mijzelf af hoe ik tegenover Jezus sta en ik ben ik eerlijk tegen Hem. Ik gebruik deze tijd om er aan te werken.
Ik ben blij met de teksten, want het zet je flink aan het denken.

Emile schreef op 11 december 2014 om 22:54

Jezus zag de tollenaar, sprak hem aan en wilde bij hem verblijven.
Zo is de mensenzoon gekomen om jou en mij te zoeken en te redden wat verloren is.
Dat ik leer luisteren naar Zijn roepstem en me daarvoor open stel.

Eric w. schreef op 11 december 2014 om 21:32

Vivian, ik Ben blijkbaar een van diegene die de ‘klik’ nog niet gevonden hebben, want een verslaving ? Nee spijtig genoeg (nog) niet, maar ik heb wel geduld. Ik hoop dat deze retraite ook hept me nog dichter te brengen bij Hem. Hem steeds beter te leren kennen. Ik denk dat wereldse geneugten nog te veel aan me trekken.. En ooit zal ik net zoals. Zacheus die wel eens kunnen loslaten, en echt het pad van Jezus kunnen opwandelen.

Ceciel schreef op 11 december 2014 om 20:58

Zacheüs, zo voelen we ons vaak. Maar ik ben ook de mens die staat te morren in de menigte. Hoe reageer ik op afpersers en graaiers, mensen die mij, of mijn geliefden, schade hebben berokkend, hebben bestolen? Hoe reageer ik als ik denk Jezus liefdevol te volgen en hij niet mijn huis verkiest, maar dat van hem (of haar)? Kan ik dan begrip op brengen of zelfs blij zijn? Ik denk dat ik me moet verbijten, terwijl ik heel goed zou moeten weten dat de spijtoptant uitgestrekte handen nodig heeft. Dat, als ik werkelijk Jezus wil volgen, niet jaloers moet zijn of verontwaardigd, noch gekwetst of boos, maar ook mijn hand moet uitstrekken: kom, kom uit die boom, ik wil bij jou eten.

Marcel schreef op 11 december 2014 om 20:47

Soms voel ik me die boom in gedreven. Dingen zijn fout gegaan, ik zit vol zelfverwijt en ben bang voor het oordeel van anderen. Ik zit verborgen in de boom, voor even ‘veilig’. Dan komt Jezus. Ik voel me niet waardig om Hem onder ogen te komen en ik kan mezelf niet beter voordoen, want Hij ziet mij zoals ik ben. Maar hoe groot is mijn verbazing als blijkt dat Hij mij zoekt, niet om mij te veroordelen, maar om mij Zijn onvoorwaardelijke liefde te tonen.

Johanna Maria schreef op 11 december 2014 om 19:23

Lieve grootvader Joost Naber, lees nu pas uw bericht.van 10 december : Gefeliciteerd met uw kleindochter !
Ik bid mee dat uw dochter snel opknapt , zodat zij kan genieten van dit geschenk : haar dochter Hannah.

Johanna Maria schreef op 11 december 2014 om 19:07

PS . ook al is het er nog steeds af een toe een bènde !

Johanna Maria schreef op 11 december 2014 om 18:50

Ruim 10 jaar geleden kreeg ik deze tekst om op te mediteren tijdens een stille ignatiaanse retraite.
Ik donderde zowat uit die boom ! , zo graag wilde ik Jezus zien.
’t Was wel even schrikken dat Hij mijn naam kende……en bij mij thuis wilde komen….
Gelijk maar ‘ overcompenseren’ en alles vier-dubbel terugbetalen…..zo herkenbaar.
Gelukkig klim ik niet meer in bomen – blijf rustig thuis- ben ik óók vindbaar voor Hem.

Vivian Heijne schreef op 11 december 2014 om 18:15

Aantrekkingskracht tot Jezus..? Ja, als je eenmaal de ‘klik’ te pakken hebt, wordt Jezus een verslaving…je verlangt steeds naar meer…. Maar Lieve Heer…ik ben wel van mening dat dit soms erg lang kan duren…eer men die ‘klik’ heeft… En dat vind ik wel jammer.. Want zolang iemand die ‘klik’ niet heeft, blijven ze wat aansudderen. En mensen zijn niet geduldig hierin…nemen er de tijd niet voor.
Want Lieve Heer, als je eenmaal de ‘klik’ gevonden hebt, bent U een magneet…! Heerlijk..!

Jeanne schreef op 11 december 2014 om 17:40

Zacheüs wilde Jezus ontmoeten, hij was geen geliefd man en klein van gestalte. Hij kon niet tot bij Jezus komen..liep snel vooruit en klom in een vijgenboom. Toen Jezus daar voorbij kwam zei Jezus ,kom uit die boom, want vandaag wil ik met u aan tafel zitten.
Ik verstop mij soms ook achter allerlei escuses. Maar Jezus vindt mij altijd terug. Wat een liefde voor de mens.
Goede Vader, ik dank U omdat U mij nooit loslaat, mij altijd terug vindt.
Ik bid opdat de harten van bepaalde mensen moge geraakt worden , ja van alle mensen hier op aarde.
Zegen ons allen, Vader met de vrede van het kerste Kind.
Goede avond aan allen die deze retraite mee volgen
, alsook aan diegenen die dit mogelijk gemaakt hebben voor ons

Stephanie schreef op 11 december 2014 om 16:56

Vertrouwen is thuiskomen bij elkaar. Jesus ontmoet zacheus bij hem thuis. In vertrouwen groeit verbondenheid. In mijn bidden kom ik thuis bij God.
ik vertrouw op zijn liefdevolle blik en aanwezigheid, het schept ruimte en verbondenheid om zijn weg te volgen en hem dagelijks te ontmoeten in alle dingen.

Lilly schreef op 11 december 2014 om 14:44

Bedankt voor jullie gebed , her zal helpen ,God helpt degene, die zichzelf helpen ,maar soms hebben ze wel een fikse duw nodig Zachëus is bescheiden en kent zij eigen fouten en gebreken ,maar de Lieve Heer neemt hem zoals hij is ,en nodigt hen uit . Wat een boodschap voor ons allen.! Met deze retraite ,ook al iemand anders geholpen en de dagelijkse meditaties doorgestuurd . Altijd fijn ,als je iemand kunt helpen , geeft een positief gevoel .. Wij zijn blij en dankbaar voor deze mooie retraite. Lilly

Annet schreef op 11 december 2014 om 10:58

Zacheüs voelt zich vrij contact met Jezus te zoeken. Hij plant het zo dat hij Jezus niet kan missen. Hij zal hem zeker gaan zien vanuit de boom waarin hij zit.
Het mooie is, dat hij ook gezien wordt! Jezus kiest voor een uitgebreide ontmoeting met hem.
Er komt plaats voor vreugde en voor een uiting van dankbaarheid: beiden bij Zacheüs.
Jezus verklaart dat hij er helemaal bij hoort.. Jezus denkt niet in hokjes!
Gezien worden door Jezus, ook al ben je wat verscholen, dat is heel waardevol!

william schreef op 11 december 2014 om 09:57

Deze adventsretraite heeft me geconfronteerd met een “liefdevolle” God. Dat God liefde is, behoort tot onze geloofsovertuiging. Maar dagelijks mogen vernemen dat God met een liefdevolle blik naar mij kijkt, is een ervaring die mij alleen maar kan sterken.

lida schreef op 11 december 2014 om 08:21

Jezus wil bij mij komen, ook met mijn zonden en tekorten, Hij ziet mij, waar ik me ook verstop.
Hij komt ook als ik mijn huis niet schoon en opgeruimd heb. In deze drukke dagen een besef het hoeft niet allemaal gedaan worden. Jezus komt toch wel. Jezus zijn ogen stralen liefde uit naar Zacheus en naar ieder van ons. Dat red ons.

Tiny schreef op 11 december 2014 om 07:38

Vaak klim ik in de boom om Jezus te ontmoeten,soms hoor ik een stem die zegt:,, kom ,kom naar beneden blijf niet daar boven zitten daar kan je mij niet ontmoeten”.. Als je daar dan gehoor aan geeft geeft dat veel voldoening dat gun ik iedereen .

lenie schreef op 10 december 2014 om 23:32

Wat wordt daar gezegd dat de angst en de schaamte van Zacheus doet omslaan in vertrouwen?
wat er gezegd wordt is niet zo belangrijk, aandacht geven/hebben voor de ander ….. dan gebeurt er iets “goeds”

Andre schreef op 10 december 2014 om 22:28

Deze dag in stilte afsluiten. Een dag waarin heel wat ineens op me af kwam. Proberen jezelf niet voorbij te lopen, onrust, proberen in het vele werk niet verloren te lopen. En dan dit ‘voorstel’ in de psalm: ‘Ik houd mijn ook gericht op de Heer’. Een mooie uitnodiging.

Emile schreef op 10 december 2014 om 21:59

De psalmist zegt: “Keer u tot mij en wees mij genadig . . . Behoed mij en bevrijd mij”.

In een antwoordpsalm staat het zo verwoord: “Keer u om naar ons toe, keer ons toe naar elkaar”.
Hierin wordt zichtbaar zowel de verticale lijn van God naar de mensen als de horizontale lijn van mensen die omzien naar elkaar.
Deze tekst is ook nog eens prachtig op muziek gezet door Antoine Oomen waarin hij aangeeft deze strofe 2x achter elkaar te zingen. De eerste keer forte, uit volle borst, uitbundig, vol overtuiging. De tweede keer piano, zacht, aarzelend, weifelend, als een stil verlangen dat het zo zou mogen zijn.

Joost Naber schreef op 10 december 2014 om 21:42

Een kleindochter gekregen, Hannah, God is barmhartig. met haar gaat het goed. De moeder in na veel vloeien en 6 liter bloedtransfusie op de IC beland. Beademd, in de gaten gehouden. Ik heb dit met mensen gedeeld, Het heeft geholpen, want door hun gebed te vragen heeft God het beantwoord. Moeder en dochter zijn nu samen thuis, ook met de moeder gaat het stukken beter. Daarvoor wil ik danken.

Marjolein povel schreef op 10 december 2014 om 21:13

O Lilly, wat afschuwelijk wat jullie is overkomen. Zelf heb ik een moeder van 94, thuiswonend. Natuurlijk worden jullie in mijn gebed opgenomen en ik hoop dat velen dat zullen doen. Hopelijk zullen jullie dan iets van Gods warmte ervaren, want Hij kan echt met angsten omgaan. VERTROUWEN!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

griet schreef op 10 december 2014 om 21:11

Jezus ,goede Herder, Jij roept me op om bij jouw te zijn…
midden zoveel om me heen ziet U met het hart, dat alles doorlicht.
Bij jouw zijn is vreugde en rust te vinden,
is hoop en vertrouwen ontvangen als levensadem,
Gij zoekt wat verloren is en verbindt wat gewond is.
Gij geneest de wonden in mijn hart en leven.
.DANK U GOEDE HERDER.

Germana schreef op 10 december 2014 om 21:03

Psalm 25 is een mooie psalm om te .bidden De woorden “ik houd mijn ogen gericht op U Heer” heb ik biddend herhaalt, er kwam een lied in mij op ” steeds weer zoeken mijn ogen naar U”En deze woorden bleven nazinderen gedurende de dag.,Ik ben dankbaar voor dit geschenk.

Lieve schreef op 10 december 2014 om 20:20

Vandaag hebben wij de keuze:
Willen wij dat Jezus ons behandelt zoals Hij doet met Zacheüs,of hebben wij graag dat Hij ons in de kou laat staan,zoals Hij doet met die schijnheilige menigte?Jezus heeft er geen moeite mee om op te trekken naar het huis van berouwvolle mensen Hij roept ons,al die Zacheüssen die wij zijn,in dit huis bijeen,en vraagt niet anders dan te wonen in ons hart.