Gastenboek

zuster marcella schreef op 2 april 2017 om 11:23

Heer ik wil u dienen met wat ik kan en dankbaar zijn voor elke dag die gij mij schenkt laat mij de andere dienen in de mate van mijn mogelijkheid . en met heel bijzonder U wondere kragt Dank Heer dat U van mij houd dank Heer voor elke dag dat ik mag leven dank

Linda schreef op 2 april 2017 om 04:34

Heer, leer mij uw manier van dienaar zijn.
Ik wil niet de belangrijkste zijn.
Heer,leer mij om te luisteren naar uw woord.
Ik dank u Heer, dat u er altijd voor mij bent, naast mij staat en als ik u aanroep.
Heer, onze Heer, ontferm u over ons

Luís Weel schreef op 1 april 2017 om 22:17

Vroeger werd een interieurverzorgster “dienstmeisje” genoemd. De (scheld)naam voor een politieagent was “diender”. In christelijke termen gesproken moet je eigenlijk blij zijn met deze benamingen. Door dienstbaarheid raken mensen meer verbonden met elkaar. De wereld wordt menselijker. Zelfs in politieke kringen wordt erover gesproken dat één van de prioriteiten van bestuur moet zijn het investeren in en bevorderen van verbinding tussen de mensen van onze gemeenschappen. In een wereld van “ego’s” waarin het principe heerst van eerst ikke en de rest kan stikke, of doorslaande tendens van individualisme in de maatschappij worden de verhoudingen tussen mensen koel en onpersoonlijk.
Hoe belangrijk is niet, juist vandaag, de roep om een levensvisie gebaseerd op het voorbeeld en aanbevelingen van Jezus. Pas op die manier kan er gerechtigheid en vrede komen op aarde.
Maar laat ik maar beginnen bij mezelf. In de praktijk is het vaak moeilijk om de bekoring van het egocentrisme te weerstaan. Menselijk gezien ben ik geen haar beter dan de apostelen die aan het bekvechten waren over de vraag, wie van hen de belangrijkste zou zijn.
Jezus moet me bestaan om tegen die bekoring te vechten en een open en onbaatzuchtige houding aan te nemen, attent om in te springen en behulpzaam te zijn waar dat nodig en wenselijk is.
Heer, sta me bij…….

Olivia schreef op 1 april 2017 om 22:03

Heer Jezus, Dat wij onze kinderen en kleinkinderen tot bij U mogen brengen, leg ze Uw handen op zegen hen opdat zij in hun leven U mogen ontmoeten. Leer ze naar U te kijken naar U te luisteren. Dat vragen we U Jezus , want U bent de weg de waarheid en het leven. Lof en dank aan U Jezus

Melchior schreef op 1 april 2017 om 21:45

Heer, keerde u de rollen alleen maar om, of wilde u dat we elkaars die dienaren zouden worden?

Godelieve schreef op 1 april 2017 om 20:41

Het thema van de vijfde week maakt me blij en nieuwsgierig. Wat zal het me ,dag na dag, brengen en suggereren? Ik voel ook aan dat het me goed zal doen.— Daar duik ik meteen in de zaligsprekingen. Lijk ze me hier aangereikt worden, heb ik meteen de neiging om ze stuk na stuk aan te vullen met wat die bepaalde groep mensen zullen ontvangen als beloning: ze zullen God zien, ze zullen getroost worden, ze zullen het land bezitten… En meteen weet ik ook dat ik altijd teveel bezig was met die beeldrijke, bijbelse taal. Ik leg nu de nadruk op: Zalig zijn zij…, gelukkig zijn zij …. Niet “ze zullen gelukkig zijn. Ze zijn NU al gelukkig als kinderen Gods, al besef ik het niet altijd.

Ria schreef op 1 april 2017 om 18:52

Ik denk dat ze allebei belangrijk zijn.. We hebben ze allebei nodig…
Het gaat om het menszijn, niet om het ego..
Jezus leert ons dat het om menselijk handelen gaat..
Dank U wel Heer voor uw wijze manier van voorleven.. Amen

lilian schreef op 1 april 2017 om 15:14

De mens is ijdel en vindt zichzelf belangrijker dan een ander. Jezus toont ons hier, dat dienen en openstaan voor een ander belangrijker is dan te ontvangen. Hij probeert ons dat te laten zien. Hij is in ons midden en leert ons hoe te dienen. Ik vraag Hem het mij te leren door zijn goedheid en liefde.

Carla schreef op 1 april 2017 om 12:50

Gezien en gewaardeerd worden is fijn. Je hebt dat ook nodig. De dienende mens. Iedereen kan dienend zijn, welk beroep of welke macht je ook hebt. Jezus was diendend in zijn woorden en daden. Iedereen mag op zijn tijd aanliggen om te kunnen rusten. Het dienen uit liefde is een mooi gegeven.

Melchior schreef op 1 april 2017 om 07:12

Door pats boem te reageren op fouten van anderen, grote of kleine, vergeten we onszelf en we vergeten waarmee we dan zelf bezig zijn: het nog erger maken.
Rene Girard gaf een prachtige analyse van deze perikoop. Het belangrijkste voor hem was dat Jezus ‘schreef in het zand’, schijnbaar in zichzelf gekeerd…. Mensen die opgewonden zijn, die tot geweld in staat zijn, moet je niet recht in de ogen kijken, zegt hij, dan dreigt inderdaad kortsluiting, en het geweld gaat verder, totdat iedereen met iedereen vecht. Jezus voelde dat perfect aan, keek niemand aan en keek naar de grond, maar hij keek niet weg. Jezus houding en zijn vraag zijn de-escalerend en van grote klasse. Hij laat zich zelf niet gebruiken als scherprechter. De potentiële daders keren in zichzelf terug zonder dat iemand door hem is aangevallen, in tegendeel: ze zijn uitgenodigd hun gang te gaan, als ze tenminste ervan overtuigd zijn de graad van perfectie te hebben om hun oordeel te voltrekken. De vrouw en haar stommiteit worden bijna bijzaak, terwijl enkele ogenblikken daarvoor haar leven nog op het spel stond. Zij krijgt alleen wat huiswerk mee. Spiegels aanreiken, kunnen afwachten, niet jezelf meteen ook in de strijd gooien: christelijke wijsheid om het geweld dat op uitbarsten staat om te buigen. Dank heer voor uw wijsheid die ontsprongen is aan uw bevrijdende liefde voor daders en slachtoffers…,

Linda schreef op 1 april 2017 om 05:00

God veroordeelt niet. Hij geeft ons nieuwe levenskansen. Hij is er altijd voor ons.
Wij moeten dus ook niet onze medemensen veroordelen. Wij maken allen fouten en wij zondigen.
Wat zijn wij mensen toch gauw om te oordelen.
God lieve God, ik dank u voor uw aanwezigheid in mijn leven.
En dat u mij altijd leidt en helpt. Ik hoef er alleen maar om te vragen. Amen

Marlou schreef op 1 april 2017 om 00:03

Waarom bestaat zonde? Waarom mogen we niet zelf beslissen wat goed is? Als we dat kunnen aanvoelen of beredeneren? Wie zinder zinde is werpe de eerste steen. Waarom stoppen met zondigen als we niet inzien dat het slecht is?

Godelieve schreef op 31 maart 2017 om 20:16

Die gesprekken tussen de apostelen ‘wie onder hen de belangrijkste was” hebben me altijd verwonderd. Eigenlijk heb ik in mijn hele leven nooit zo’n discussie over dat onderwerp meegemaakt. Was dat tijdsgebonden en eigen aan dat volk? Wel zal zo’n gesprek plaatsgrijpen tussen twee mensen, meer privé,meer gericht op een keuze. En vooral in het denken van de mensen, het beoordelen, het veroordelen…. en dat herken ik helaas ook bij mezelf. — Ik dacht vandaag vooral aan de manier van “dienaar” zijn van Jezus en dus ook hoe ik die best probeer na te volgen. Heel concreet werd dat niet, tenzij bij dat ene en duidelijke voorbeeld van de voetwassing. Zijn hele leven was wel een voorbeeld van zijn manier van leven om verbonden te zijn met God.

Luís Weel schreef op 31 maart 2017 om 17:43

Sommigen zullen misschien zeggen: “Jammer dat het juist een vrouw is die beschuldigd wordt. De mannen blijven buiten schot. Zij maken de dienst uit en mogen de steenwerpers zijn. Het is een typisch verhaal van een wereld, waarin de man het voor het zeggen heeft en de vrouw een onderdanige rol speelt. Dat is uit de tijd…..!”
Als je wat dieper doordringt in het verhaal, kun je zien dat het daar niet om gaat. Jezus laat juist de mannen beschaamd afdruipen: “Wie van u zonder zonde is, mag de eerste steen werpen.”
Mannen en vrouwen, we hebben allemaal wel het een en ander op onze kerfstok staan, wat we verborgen houden, omdat we ons erover schamen dat we eigenlijk zo zielig zijn en wel het nodige kwaad in ons geweten meedragen.
Het punt is: hoe kom je daar van af?
Je kunt weglopen en er dan verder maar het zwijgen toe doen. Zo vergaat het hen, die één voor één afdropen.
De beschuldigde blijft alleen achter en Jezus veroordeelt niet.
Alleen maar een goede raad: “Ga heen en zondig niet meer….”
Dat laatste is misschien wel het moeilijkste. In het gebed “oefening van berouw” staat: “Ik beloof, met behulp van uw genade niet meer te zondigen, Heer, wees mij zondaar genadig.” Bij deze zin komt er altijd een tweeslachtig gevoel bij me op. Enerzijds geloof ik niet dat ik in staat ben om niet meer te zondigen. Ik weet dat er elke dag opnieuw wel iets is in mijn leven dat het niet pluis is. Vandaar de ontmoediging. Anderzijds klamp ik me vast aan dat korte schietgebedje: “Heer, wees mij zondaar genadig”.

lilian schreef op 31 maart 2017 om 17:18

Heer uw liefde voor de mens groot dat U ons zoekt. U wordt mens om het mens zijn met ons te delen. Dit is Uw liefde voor ons. Ik dank U voor uw barmhartigheid . U oordeelt niet maar vergeeft ons en wij krijgen een tweede kans. “” Ga en zondig niet meer “” zei U tegen de vrouw. Heer laat mij altijd beseffen hoe groot uw liefde is voor ons.

Ria schreef op 31 maart 2017 om 15:31

Jezus kijkt liefdevol naar mensen, naar een ieder van ons en naar de wereld…
Hij geeft mensen nieuwe levenskansen.. Is vergevingsgezind!..
Het stemt me dankbaar.. Ik word er blij van..
Ik wil graag zijn voorbeeld volgen..
Als wij mensen toch eens zo open en vergevingsgezind om ons heen zouden kunnen kijken.. Dan zou er vrede zijn in de wereld!
Heer, help mij open en inlevend om me heen kijken.. Amen

agnes schreef op 31 maart 2017 om 15:30

Wie van u zonder zonde is werpe de eerste steen.
Wie is er geboren zonder fouten, zonder gebreken, zonder zonde…Niemand kan dat van zichzelf of van de ander zeggen. We hebben allen onze erfzonde die we meekregen van onze ouders, voorouders..Ze maken deel uit van ons karakter, onze aard.
Elke mens , wie of wat hij ook is, heeft de erfzonde gekregen en daarmee moeten we leren leven en omgaan. Deze negatieve trekjes kunnen storend werken in een gemeenschap van mensen, maar hoe meer je zich verenigd voelt met Jezus, hoe groter de liefde kan worden, hoe groter ook de verdraagzaamheid.
Heer, geef mij het geduld om tolerant te zijn voor allen die met mij leven. Elke mens heeft recht op eigen leven! recht op hun
eigen leven

lieve schreef op 31 maart 2017 om 11:21

Jezus weet maar al te goed dat wij allemaal ‘zondaars’ zijn, mensen die fouten maken. Daarom durft Hij hen uitdagen door te zeggen dat ze een steen mogen werpen, als ze zonder zonden zijn. Jezus zelf is zonder zonden, toch werpt Hij geen steen. Op die manier toont Hij de barmhartigheid van God. Jezus toont door dit gebaar de liefde van zijn Vader. God veroordeelt niemand. Elke mens krijgt telkens opnieuw, nieuwe kansen op het goede te doen. Dank U Heer voor Uw barmhartigheid en liefde.

Olivia schreef op 31 maart 2017 om 11:12

Heer Jezus, Laat Uw liefde in ons elke dag aangroeien. want U bent de bron van alle goed en vreugde. Laat ons de wereld met liefdevolle ogen bekijken, geduldig, begrijpend, Uw schepping zien zoals U haar ziet. Onze oren toestoppen voor elk kwaad woord . Dank U Jezus

Ron schreef op 31 maart 2017 om 11:09

Mijn natuurlijke neiging is om mensen om mij heen af te keuren, schuldig te bevinden en af te wijzen. Jezus wijst mij op mijn eigen hartsgesteldheid. Als er iemand is die veroordeling verdient, ben ik het. Maar God zij dank! Ik krijg niet wat ik k verdien, mij is genade geschonken. Een onverdiend geschenk ten goede van mij. Als ik stilsta bij wat ik verdien, maar niet krijg, omdat Jezus in mijn plaats is gestorven, en daarop mijn vertrouwen stel, kan Zijn liefde in mijn hart overlopen naar de mensen om mij heen. Geen veroordeling meer, maar genade in Christus Jezus!

Carla schreef op 31 maart 2017 om 10:45

Man en vrouw zijn verantwoordelijk voor overspel. Vergeving geven is een kracht die helend werkt en vertrouwen is een noodzakelijk iets. Prachtig dat Jezus dit voorbeeld heeft gegeven. De hand in eigen boezem steken voor het begrip naar de ander toe. Door de pijn heen richting Nieuw leven.

Liang Oei schreef op 31 maart 2017 om 10:34

God, alles wat ik wil is bij U te zijn. Mag ik bij U rusten Heer? Mijn hoofd bij u op de schoot leggen? Rust, vredig, pijnloos.. los van al dat verdriet, angst, zorgen……………………………. Ik voel Uw zachte hand op mijn haar met een zachte aai………. op en neer………op en neer………… telkens weer. Stil

zuster marcella schreef op 31 maart 2017 om 09:00

Waar ik dank baar, voor zou moeten zijn, dat de Heer in een stal geboren is. En zijn kruis gedragen heeft tot het einde .toe om ons vrij te maken van onze zonden . !Ik
ga vandaag mijn best doen, om niet te oordelen over de andere. Ik ga dan ook de kruis weg over wegen samen met mijn huis genoten .Dank Heer!! dat ik vandaag weer mag leven van U goedheid

Luís Weel schreef op 30 maart 2017 om 22:43

Onze bisschop in het Noord-Oosten van Brazilië, Dom José Maria Pires, schreef een boekje getiteld – Van het centrum naar de marge (d.w.z. op zoek naar hen die vergeten zijn in de maatschappij) Hiermee doelde hij de oproep van Jezus tot solidariteit met armen en misdeelden.
In het stukje van dit evangelie roept Jezus de man met de verschrompelde hand op om in het centrum, het middelpunt te komen. Voor Hem zijn de laatsten de eersten. Wat dat betreft laat onze welvaartsmaatschappij het omgekeerde zien.
Vandaag werd ik getroffen door een jong meisje dat elke week op bezoek gaat bij een oude eenzame man om een kop thee met hem te drinken. Het is een klein gebaar, maar o zo kostbaar. Het zijn de kleine dingen die het doen en die maken dat de wereld menselijker wordt.
De ware eredienst bestaat niet op de eerste plaats in het opvolgen van allerlei religieuze verordeningen, maar in het op zoek gaan naar het verloren schaap en in je armen nemen. Hoewel de farizeeën Jezus bekritiseren omdat hij zich niet aan de wet houdt, toont Jezus dat het gaat om de vervulling van de wet door de praktijk van solidaire naastenliefde.
Ik geloof in een gemeenschap van mensen die samen komen om te luisteren naar Jezus woord, zich willen voeden met zijn lichaam en bloed om zo, vol van zijn geest, te kunnen handelen zoals hij handelt.

Mw. Rita Blaauw schreef op 30 maart 2017 om 21:13

Wat een prachtig stukje bijbeltekst!
In slechts 9 zinnen wordt neergezet, dat Jezus niet alleen een “rabbi” is, die onderricht geeft;
niet alleen zijn genezende gave (kracht) verricht aan een zieke,
maar ook duidelijk maakt, wie Hij is.
Hij is Woord en Daad.
Hij is God’s liefde en staat boven de sabbat-wet.
Hij maakt zijn naam waar: Jezus=God redt.
De farizeeën en schriftgeleerden doen ook aan “woord en daad”.
Maar dan in het kwade.
Een grote tegenstelling.
Ik huiver hierbij; het kondigt onheil aan.
Al weten we in deze tekst,nog niet wat dat zal zijn.
De zieke man – hoe blij zal hij niet zijn geweest..- verdwijnt naar de achtergrond.
Hoewel Jezus de man uitdrukkelijk in het midden van de synagoge-kring had gezet…
Om die zieke man en het Koninkrijk Gods (goeddoen-genezing/bevrijding) ging het.
Hoe lang lopen wij zelf nog weg daarvan?
Zijn de zieken nog werkelijk in ons “midden”?
Geef mij, Heer, uw Geest….

Godelieve schreef op 30 maart 2017 om 21:08

Wonderlijk toch, hoe zo heel bekende teksten uit de evangelies bij overweging ervan toch dikwijls een nieuw inzicht of een nieuwe vraag kunnen oproepen. Vandaag, bij het verhaal over de overspelige vrouw, verbaasde mij het gedrag van die farizeeën. Het feit dat ze tot een soort inzicht kwamen van eigen zondigheid, dat ze niet protesteerden en zonder meer afdropen. Zo kennen we hen niet uit andere passages in de evangelies. Van Jezus ging toen blijkbaar nog een sterkere kracht uit dan anders. Hij zegde niet veel. En wat schreef Hij in het zand? __ En of Hij “mijn spontane manier van kijken, oordelen en veroordelen mag veranderen?”. Ja. Sterker nog: ik denk dat Hij dat reeds doet. Bij het ouder worden groeit de mensenkennis, de ervaring, men herkent beter achtergronden en beïnvloeding, men gaat milder oordelen.. Ik denk dat de Heer ons daarin steunt en inspireert. Het is goed Hem om zijn hulp daarbij te vragen.

Carla schreef op 30 maart 2017 om 17:04

Schrijvend ben ik vandaag weer terug na twee dagen van slag geweest te zijn. Weer 2 mensen die ik ken met kanker die niet beter kunnen worden. Ik was boos, verdrietig en opstandig het stormde echt in mijn bootje en Jezus sliep!
Toch heeft Zijn Liefde het weer gewonnen van mijn emoties en kan ik er weer zijn en bidden voor de zieken.
Ook al stormt het in mijn binnenste “Dank U Heer dat U mij nooit alleen laat!” Help mij Heer om steeds meer op U te vertrouwen. Ik ga nu weer meedoen aan de 40 dagen retraite. God heeft ons lief en heeft ons Zijn Zoon gegeven.

Olivia schreef op 30 maart 2017 om 14:04

Heer Jezus leer ons te genieten van al het goede dat ons ten deel valt , wetend dat het echte geluk alleen bij U te vinden is . Want U bent groot en machtig, U doet wonderen. Alleen U bent God . Lof en dank aan U Heer.

Ria schreef op 30 maart 2017 om 13:52

God is liefde en Jezus is de mens van God en draagt die liefde uit!
Zo zijn ook wij mensen.. Mens van God en mogen ook wij die liefde uitdragen. Elke dag van ons leven..
God is de barmhartige liefdevolle vergevende aanvaardende levende Heer.. Dank U wel Heer..
Leer mij U beter kennen, Heer… Amen

lilian schreef op 30 maart 2017 om 13:36

De farizeeers hebben niets van begrepen. In de gezondheidzorg wordt ook elke zondag gewekt. De ander helpen is geeft mij een dankbaar gevoel. Jezus leert ons hoe je een ander moet helpen. Want als gij een ander goed ,doet, doe je dat ook voor mij. Heer leer mij handelen, zoals U deed met deze man.

lieve schreef op 30 maart 2017 om 12:24

Jezus laat zien wat echt belangrijk is in het leven. De liefde gaat bij Hem voor alles. Ook al zegt de wet dat hij op sabbat niet mag werken. Als Hij iemand kan helpen, doet hij dit ook, ongeacht of het sabbat is of niet. Geef ons de moed Heer om niet slaafs regels te volgen maar op de eerste plaats ons hart. Dank U Heer, dat U ons voorgegaan zijn, zodat wij ook kunnen proberen om in uw voetsporen te treden.

Ron schreef op 30 maart 2017 om 10:52

Jezus roept mij op het goede te doen, ondanks tegenstand, of misschien wel juist als er tegenstand is! Op de sabbat met Farizeeën er bij. Help me Heer om dwars tegen de stroom van onze cultuur het goede te doen als iedereen om mij heen de andere kant op wil. Help mij om op te staan, ook en juist als ik de enige ben.

Carla schreef op 30 maart 2017 om 10:18

Een gezamenlijke rustdag doet goed. Een dag zonder overbodige prikkels, wat een weldaad. Doen wat gedaan moet worden omdat er nood is of wat niet uitgesteld kan worden spreekt voor zich. Wanneer ieder mens zijn persoonlijke rustdag kiest kan dat de rustdag van de ander verstoren. Hiervoor waken kan ik waarderen. Elkaar in de stilte van de dag ( dat haalbaar is ) ontmoeten vergroot de liefde voor dat wat is. Genieten en zorg hebben voor elkaar gaat samen dat heelt de ziel.

Linda schreef op 30 maart 2017 om 03:39

Geef mij, Heer, uw Geest.
Hier laat u lns zien Heer, dat wij vertrouwen moeten hebben.
Wij moeten geloven en niet twijfelen. Wantu bent met 0ns alle dagen van ons leven.

doke schreef op 30 maart 2017 om 02:15

Waarom maken we ons altijd druk over wat men zal zeggen of denken.
Als er op een moment hulp nodig is dan mag tijd, plaats noch uur wat uitmaken.
Jezus geeft hier t voorbeeld. Handelen wanneer dat moet
Vrijheid van spreken, godsdienst etc etc.. Wat veroorzaakt dat vaak toch heel wat ellende en vijandschap .
Als ik meer vanuit mijn geweten en gevoelens handel dan zal de wereld er beter uitzien
dan alleen maar de wetten naleven..
We kunnen beter worden(en dan niet lichamelijk). wanneer we ons hand durven uitsteken om pijnlijke situaties te veranderen . Doen wat onze geweten ons zegt
Als we dat kunnen ,,zoals Jezus dat voordeed , ,zou de wereld er heel anders uitzien..
Verbeter de wereld maar begin bij jezelf.. Een opdracht die voor ons allen geldt.
Misschien kan ik me op de laatste dagen van de 40dagentijd daarop richten
Heer helpe ons bij deze moeilijke opdracht. Amen..

Luís Weel schreef op 29 maart 2017 om 21:23

Het spreekwoord zegt: “Nood leert bidden.” Daar lijkt het een beetje op in de evangelietekst van vandaag. De apostelen schudden Jezus wakker en hebben hun vraag: “Doet het u dan niets dat we bijna verdrinken?” Zij doen een beroep op Jezus: een bevel van Jezus aan de razende storm op het meer en dan wordt het stil……
Toch kan ik me ook een andere reactie voorstellen: hoe vaak komt het niet voor dat ik begin te vloeken, als alles tegenzit en ik me onmachtig of opstandig voel? Twijfel aan een God die het zo goed met ons voor heeft en ons maar met de ellende opscheept! Waar blijft Hij, juist op de momenten dat de wereld in brand staat? Bestaat er wel zo’n goede God?
Vandaag de actie van de samenwerkende hulporganisaties, giro 555 om op te komen voor de dreigende dood van meer dan 2.000.000 mensen in droogtegebieden in Zuid Afrika of oorlogsgebieden zoals Jemen. Op dit moment staat de teller op rond de 22.000.000 euros en dan komt de vraag: is het niet te laat? De scepticus zal er nog aan toevoegen: van papiergeld kun je niet eten…en “De wereld draait door.” Je kunt ook denken: “Vandaag zij…..morgen ik.” Wat hangt ons nog boven het hoofd.? Oplossingen komen er nooit als een duveltje uit een doosje en ik denk ook niet dat Jezus gekomen is als “Vuller van de leegte” die dan maar met een toverstokje een einde maakt aan onze ellende.
Het sleutelwoord van de tekst van vandaag voor mij is: “Waarom ben je bang, hoe is het mogelijk dat je nog geen geloof hebt.? Ik vraag me vandaag af: hoe staat het met mijn geloof in Hem die de wereld draaiende houdt en zijn eigen zoon mee laat varen op een schuitje in de storm?
Heer, leer me echt bidden en onder alle omstandigheden te vertrouwen op u.

Godelieve schreef op 29 maart 2017 om 21:21

De vraag “Wie is Hij toch?” treft mij vandaag wel sterk. Hoe Jezus hier handelt, wijkt af van zijn houding in andere, gelijkaardige genezingsverhalen. Hier (Lucas 6, 6-11) vraagt of smeekt die man niet zelf om genezen te worden. Het is Jezus die hem uitkiest . Er volgt dan ook niet de bekende tekst “Uw geloof heeft u gered.” ( Al zal die man die smeekbede wel in stilte gedaan hebben). Ook ongewoon is dat Jezus zelf de discussie begint, ze eigenlijk uitlokt. ( Omdat Hij hun geheime gedachten kende.) — Hij werd en blijft een teken van tegenspraak. Kan dat anders in onze wereld, vroeger en nu? Ook voor mij? Neen, dat kan ik eerlijk zeggen. Maar ik voeg daar aan toe: beter een teken van tegenspraak dan totale onverschilligheid of onbekendheid. En dat geldt niet alleen voor de persoon van Jezus, maar voor zoveel in verband met geloof en de Kerk.

Olivia schreef op 29 maart 2017 om 20:34

Ja Heer Jezus, Laat ons vaak en heel intens naar U luisteren en ervaren dat Gij op een bijzonder manier van ons houdt. Wil ons onderwijzen in het wonder van U liefde. Lof en dank aan U

Anton schreef op 29 maart 2017 om 20:04

Zelf ben ik alleen,sinds mijn vrouw overleden is.Gelukkig ben ik gezond en kan ik wat doen voor mensen,die alleen zijn en/of zich vervreemd voelen van de mensen om hen heen.
Eigenlijk voel ik mezelf niet anders.Ik geloof in Jezus,in Zijn Heilige Geest,die mij ( ons) altijd nabij is.
Toch denk ik,dat ik niet anders zou zijn,als de apostelen in dat zinkende schip,terwijl Jezus sliep.
Bang dus net als Zijn leerlingen:het zal je maar gebeuren!
Ik bid, met velen die ik ken,om meer vertrouwen en vooral overgave aan Hem.
Bidden wij a.u.b.dagelijks met elkaar om dat vertrouwen in de H.Eucharistie.Moeder Maria help mij en mijn kinderen.

Maria schreef op 29 maart 2017 om 19:56

Wil U zo graag horen, U verstaan en bid daarvoor. In mijn leven is heel veel gebeurd en heb mij toch in de diepste ellende gedragen gevoeld. Ik riep U om hulp en er kwam hulp. Er is ondanks de problemen in mijn leven zoveel om dankbaar voor te mogen zijn en schaam mij dan dat ik nog steeds zo vast kan lopen en nog steeds de erkenning zoek bij mijn familie voor hetgeen ik heb gedaan zonder dat zij dit wisten. Ze verwijten mij zoveel wat mij niet te verwijten valt. Ik zwijg totdat het mij teveel wordt en heb daarna spijt van mijn geuite boosheid van dat moment. Ik wil hen zo graag echt vergeven en hetgeen allemaal gepasseerd is vergeten. Heer wilt u mij helpen dit te volbrengen. Heer ik dank U dat U nog steeds mij draagt mij wilt aanhoren in mijn gebeden en ik steeds beter leer mijn leven aan U toe te vertrouwen. Het bij U te brengen en los te laten.

hella schreef op 29 maart 2017 om 17:29

Het vertrouwen dat Christus in mij is doet de hevigste stormen in mijn binnenste uiteindelijk bedaren.
Ook in Auschwitz was God aanwezig in de mensen die elkaar troostten en hielpen.
Niet wat er gebeurt is het belangrijkste, maar hoe ik er mee omga. Dat is mijn opdracht.

lilian schreef op 29 maart 2017 om 16:50

Jezus slaapt maar ook in zijn slaap mogen wij op Hem rekenen. Hij is aanwezig weet van onze zorgen en pijn dat zoveel verdriet kan geven. Het geloof is voor mij zeer kostbaar, zeker als het moeilijk gaat. Heer ik dank U dat gij mij geloof en vertrouwen hebt geschonken.

Ria schreef op 29 maart 2017 om 15:19

Ja, als ik aan de opwarming van de aarde denk… Dan denk ik… ” We doen maar door.. We moeten meer laten om de opwarming van de aarde te voorkomen..
Het is vijf voor twaalf.. Het stormt en de meeste mensen slapen.. Doen niets.. Hoe moet dat verder??
Het raakt God, maar het komt niet van God hoe mensen met de aarde omgaan.. De mens zal moeten veranderen.. Ze maken er een zooitje van.. Geld is belangrijker dan liefde voor de aarde!! Jezus zegt.. Vertrouw op de heilige Geest.. Die zal jullie leiden…
Heer leer ons leven vanuit Uw Geest en de wereld zal veranderen.. Amen

lieve schreef op 29 maart 2017 om 15:19

We mogen op Jezus rekenen, ook in de stormen van het leven. Ons geloof is onze redding. Wij mogen erop vertrouwen dat Hij er altijd is, ook al zien of voelen we dit niet (meteen). Dank U Heer, dat U ons het geloof en vertrouwen geschonken hebt.

Conny schreef op 29 maart 2017 om 12:07

Het verhaal van gisteren heeft mij diep geraakt. Ik stelde me voor dat ik zelf bij Jezus in het bootje zou zitten. Zou ik dan naar Hem luisteren? Ja! dat zou ik dan wel doen omdat Hij zo dicht bij me was. Maar als ik bij de menigte hoorde op dat vaste land? Zou ik Hem dan ook horen? De hele dag heeft het me bezig gehouden en ik ben er nog niet uit. Lieve God laat me niet weglopen van U. Houdt me vast en leer me wat horen en geloven is.

MIA schreef op 29 maart 2017 om 11:54

ik ben een paar dagen afwezig geweest maar haal terug moed door de mooie teksten en naar de heer te
luisteren ik val ook eens diep als er slecht nieuws komt over de ziekte van ons dochter dan komen ervele vragen terug ik leg het niet goed uit of verkeerd begrepen heer geef mij sterkte om goed te luisteren naar u
SPREEK HEER IKLUISTER

zuster marcella schreef op 29 maart 2017 om 11:46

Wat had jezus een vertrouwen tot Zijn Vader,. zo zou ik wat meer vertrouwen , moeten hebben . Ik weet als wij God iets vragen en er sterk in geloven , dat de Vader daar zeker gevolg aan geeft . God laat geen mens in de steek maar wij kunnen er ook aan werken, om diep gelovige mensen te worden .Soms steekt er bij mij ook een stom op als ik het moeilijk heb, met mijn ziek zijn ik vraag vandaag? aan de Heer dat hij mij helpt in mijn ziek zijn en het niet te veel laat stormen in mijn ongeduld dank Heer voor U eindeloos geduld met mij…

Ron schreef op 29 maart 2017 om 10:38

Ook al zijn de stormen in mijn leven overweldigend. Staat ’t water tot mijn lippen. En denk ik “help! Ik hou dit niet vol, ik verga!” Jezus roept mij op: “Vertrouw op Mij. Ik heb controle over alles. De wereld ligt in mijn hand. Er is niets wat buiten mijn wil om gebeurt. Zie ik maak alle dingen nieuw.”

Luís Weel schreef op 29 maart 2017 om 00:04

“Jij bent neergestreken aan de rand van het meer
Daar ging je niet op zoek naar rijken en wijzen
Je vond er visnetten en werkvolk, terug van een lege zee
Toen koos je de boot van Petrus en vroeg hem een stukje van wal te steken
Jij zelf stak ook van wal en begon te onderrichten
Wat dat onderricht inhield, staat niet vermeld….”
Ik ben nieuwsgierig waar dat over ging! Soms denk ik: Jezus moet wel gepraat hebben over hoe moeilijk het vissersleven is, vooral als je geen resultaat boekt. En dat laatste was het geval. Ze hadden de hele nacht gevist, maar niets gevangen. Hoe vaak gebeurt dat niet in het leven en waar haal je de moed vandaan om te geloven en te vertrouwen en dan toch maar verder te gaan naar het diepe en dan toch maar weer de netten uitgooien…
In stad en land, hoeveel mensen verkeren niet in datzelfde schuitje….en dan, vermoeid en uitgeput van al het zwoegen toch doorgaan omdat je bewust of onbewust gelooft dat je tot het diepste punt moet gaan om het wonder van een goede vangst te ervaren. Zo vergaat het Petrus die Jezus ter wille wil zijn, gehoor geeft aan zijn suggestie en uit vriendschap of respect doet wat Jezus onderricht.
Het evangelie = blijde boodschap heeft alles met het leven te maken. In het leven komen allerlei ontmoetingen met anderen tot stand en als mensen elkaar goed ontmoeten en samen op gaan trekken met Jezus, dan opent zich een nieuwe toekomst. Het is de moeite waard om met Jezus op te trekken als vriend. Zijn woord en vriendschappelijke nabijheid geeft ons vertrouwen bij alles wat we proberen te doen en te beleven.
“Wie in de schaduw Gods mag wonen, hij zal niet sterven in de dood.
Dat vraag ik vanavond voor mezelf en zoveel mensen die keihard moeten werken om het hoofd boven water te houden.

Melchior schreef op 28 maart 2017 om 22:44

Richt Jezus zich alleen tot ‘mij? Moet ‘ik’ kijken, gaat het erom dat ‘ik’ luister?
Moet ‘ik’ het aandurven? En moet ‘ik’ antwoorden?’
Hoe individueel moet ik de relatie met hem maken, als hij er juist wil zijn voor de schare
en hij mij ten diepste vraagt daarmee solidair te zijn, zoals hij dat was, barmhartig, vol mededogen zonder uitzondering?
Er is al zoveel individualisme en te veel vals wij-gevoel.
Jezus zoekt mij binnen waarachtige gemeenschappen, die hij ziet als zijn Lichaam en Bloed,
gemeenschappen waarin iedereen zich aanvaard voelt,
ongeacht ras, gender, sociale status, vandaag ook vooral: ongeacht het valse geloof in een optelsom van nationale identiteiten.
Jezus verzamelt allen. Tot die Jezus wil ik bidden, met die Jezus me verenigen.