Gastenboek

Conny schreef op 9 april 2017 om 19:59

Na een week van stilte en een prachtige Icoon gemaakt te hebben van de Moeder Gods met het kindje; de Tederheid, is het tot mij door gedrongen dat zij wist wat haar Zoon zou overkomen en toch is ze altijd bij Hem gebleven. Ze liep er niet van weg. Ook ik begin nu steeds beter te begrijpen en te voelen dat weglopen van mensen, van Hem, de weg van de minste weerstand is en dat ik meer moet vertrouwen op Hem en mensen. Dat wat niet goed voelt of me bedreigt moet aankijken en uitspreken om dan samen weer verder te gaan. Ik dank de lieve God dat ik deze 40 dagen en mooie week heb mogen meemaken. Er is een overgave gekomen. Het is rustig en stil in me geworden.

Elsa Symoen schreef op 9 april 2017 om 19:49

in het grote mentale lijden van mijn zoon zoek ik de Trooster die ook de zwakken nabij blijft Erbarme dich…

Luís Weel schreef op 9 april 2017 om 17:26

Het berin van de week, Palmzondag, roept voor mij een tweeslachtig gevoel op. Het begint met een feestelijke triomftocht met palmtakken en kleren op de weg waar Jezus gezeten op een ezeltje en omstuwd door een grote menigte mensen overheen gaat. Het was bepaald geen stille omgang toen Jezus de stad binnentrok.
Onmiddellijk daarna wordt het stil: Het lijdensverhaal wordt gelezen. Uitbundige blijdschap en verslagenheid om wat we niet voor mogelijk houden liggen zo dicht bij elkaar.
Vandaag doet het me denken aan de zoveelste aanslag van de laatste jaren in Stockholm. Een drukke winkelstraat met mensen, een vrachtauto die er doorheen dendert, dood en verderf zaaiend. Een dag daarna honderden mensen met bloemen die neergelegd en gehangen worden op de plaats waar de slachtoffers getroffen werden. Droevig en gekleurd met bloemen.
Och, we weten niet wat ons te wachten staat: Uitgelatenheid om een dagje uit te gaan, een auto-ongeluk, bloed en tranen, en voorbij is de vreugde.
Zo gaat de roem van de wereld voorbij. Het gebeurt allemaal in een oogwenk. Verwachting van iets groots en dan daarna een koude douche; verheerlijking en ontluistering; feest en een vechtpartij die overal een eind aan maak; voorspoed en tegenslag die je de nek omdraait; het ligt allemaal zo dicht bij elkaar.
Vandaag kijk ik naar Jezus die dit allemaal met zich meedraagt. Daar zit hij, gezeten op een stomme ezel, het beeld van koppigheid en nederigheid. De ezel wordt een Jezus – drager.
“Hij heeft de hele wereld in zijn hand
Hij draagt de geschiedenis in zijn hand
Hij draagt het leven in zijn hand
Hij draagt mij in zijn hand.”
Hij is mijn God en onze God. Hij is mijn Vader en onze Vader.

Ria schreef op 9 april 2017 om 17:14

Jezus heeft ons liefgehad met een goddelijke liefde..
Een liefde die rechtstreeks vanuit het hart kwam..
Hij nodigt ons uit om ook vanuit ons hart te leven.. Dat geeft zin aan ons leven.. Zo voel ik dat.. Ik probeer ook vanuit mijn hart te leven..
Vaak lukt dat, maar niet altijd…
Heer, leer mij leven vanuit mijn hart, ook als het mensen betreft die mij minder liggen zo bid ik.. Heer ontferm U over mij.. Amen

lilian schreef op 9 april 2017 om 15:40

Vandaag liep ik mee tijdens de dienst met de Palm processie, daarna werd tijdens het Evangelie het Lijdens verhaal gezongen. Ik voelde de warmte van mijn geloof. Het raakte mij dat ondanks onze fouten de Heer van ons blijft houden. Hij offert zijn Zoon voor ons op, om de mens uit het duister naar het licht te brengen. Zo”n liefde kan geen mens opbrengen. Heer uw Zoon heeft alles moeten dragen voor onze fouten en zonden . Vader vergeeft ons al onze fouten en wees ons genadig.

Carla schreef op 9 april 2017 om 11:42

Dat de goddelijke energie onze ziel opneemt is van grote betekenis. Dankbaarheid dat deze kennis aan ons is bekend gemaakt. Nederigheid daalt in mijn ziel. Palmzondag op weg naar vrijdag , Jezus zijn kruisiging.

Linda schreef op 9 april 2017 om 03:52

Als wij de geboden onderhouden blijven wij in de liefde van God en niets kan ons hiervan scheiden. Immers God is liefde.Hij laat ons dan ook niet los. Jezus mijn Heer en Vader, u vergeeft mij elke keer opnieuw en u toont steeds uw aanwezigheid en daar dank ik u voor. Hoe groot zijt gij.
U helpt mij in al mijn noden. U staat ons steeds nabij.
Heer onze Heer ontferm u over ons. Beschermt u ons Heer.
Laten wij allen bidden voor de mensen in Syrië. En in andere delen van de wereld waar mensen het zo moeilijk hebben.

doke schreef op 9 april 2017 om 00:47

Zo veel vertrouwen als Jezus heeft in wat de vader van hem verlangt geeft hem de rust en moed.
De Vader staat altijd aan zijn zijde, hoe moeilijk en onbegrijpelijk het soms ook is. Vandaar even zijn twijfel toen hij riep Waarom hebt gij mij verlaten. Dat hebben wij toch ook vaak???
Dit zijn momenten die wij ook meemaken. Bij de dood van een geliefde, . Plotselinge natuurrampen, waarbij een huis of de lucht in vliegt of door de grond zakt.
In deze week zal ik zien en meemaken hoe hij toen ook door heel veel leed en pijn moest gaan.. De stille week gaan we nu in.
De weg voor ogen krijgen die hij moest gaan.
Heer geef mij wat ik nodig heb om ook mijn leed en pijn te dragen en beseffen wat Jezus voor ons als voorbeeld betekent. De drie dagen van lijden en sterven.. waarna er weer nieuw leven is..Nieuwe kansen voor mij dus ook een opstanding…
.

Olivia schreef op 9 april 2017 om 00:16

Moge wij vandaag af en toe, dikwijs zelfs als we kunnen uit de diepte van ons hart, de woorden zeggen: Want Gij alleen zijt Heilig, Gij alleen de Allerhoogste, Jezus Christus, met de Heilige Geest in de heerlijkheid van God de Vader ! We kunnen ook in ons gebed tot Hem zeggen: Heer Jezus, ik hou van U…… maar leer ons meer van U te houden, met geheel onze ziel en geheel ons verstand, met al onze kracht en ons hele leven. Lof en eer zij U Heer Jezus.

J.overmeer schreef op 8 april 2017 om 22:32

God is Liefde.
In mijn dorheid is God ook ’n werkwoord..
In mijn liefdeloosheid is Liefde ook ’n werkwoord.
Heer ik bid U:: geef mij voldoende werk-lust zodat
ik door dit infinitief-geloven tot ’n substantie-geloven
mag geraken.

Luís Weel schreef op 8 april 2017 om 20:46

“Ik en de Vader zijn één” Vooral in het evangelie van Johannes voelen we dat Jezus zijn kracht ontleent aan zijn eenheid met de Vader. Herhaaldelijk beschrijft Jezus dat zijn werken getuigenis afleggen van zijn Vader, vooral wanneer Jezus beschuldigd wordt van Godslastering. Dan zegt hij: Als je niet gelooft in mij, kijk dan naar mijn daden. Die komen voort uit de Vader. Hij is het die door en in mij handelt. Dat kun je zien in de wonderen om je heen.
Maar hoe sta ik binnen dit mysterie van eenheid met de Vader.? Niet elke relatie van zoon en vader is een afspiegeling van deze eenheid! Onze vader – zoon (dochter) relatie staat maar al te vaak ver af van deze eenheidsrelatie. De verhouding ouder – kind is aan zoveel storingen onderhevig, dat het menselijkerwijze gesproken moeilijk is om te begrijpen waar Jezus het over heeft. Als je weinig hebt kunnen ervaren van die liefdesband, hoe kun je dan op jouw beurt de liefde zichtbaar maken in je leven.
Ik herinner me het verhaal van een 15 jarige jongen bij de kinderrechter, die hem allerlei goede raadgevingen doorgaf over hoe je goed kunt leven. De jongen zei daarop: “U kunt mooi praten, maar als ik misschien uw opvoeding gehad zou hebben, zou ik misschien op uw stoel komen te zitten en als u meegemaakt zou hebben wat ik meegemaakt heb, zou u misschien hier in het beklaagdenbankje zitten.”
Het dagelijks leven is erg gecompliceerd. De geboden van Jezus onderhouden: gemakkelijker gezegd dan gedaan.
Maar we kunnen verleid worden. Ik hou me vast aan de woorden van Jezus:
Als je mijn geboden onderhoudt, blijf je in mijn liefde. Ik zal blij zijn in jou en jij in mij. Dit zeg ik opdat jouw vreugde volledig kan zijn.

lieve schreef op 8 april 2017 om 19:41

Jezus heeft ons zijn liefde gegeven. Als wij zijn geboden onderhouden, blijven we in zijn liefde. We mogen dan ook zijn vreugde ervaren, een vreugde die volkomen kan worden. Dank U Heer, dat U ons laat weten hoe we door evangelisch te lezen de èchte vreugde mogen ervaren in ons leven. Dank U Heer, dat U van ons houdt.

José schreef op 8 april 2017 om 19:01

Ik heb dezelfde ervaring als Alfons: ik kan zelf ook niet altijd zo goed uit de voeten met contextloze bijbelfragmenten. Daarom doe ik er nog iets van bijbelstudie naast, het evangelie van Lukas met aantekeningen van Huub Oosterhuis en Alex van Heusden.
Tegelijkertijd lees ik ook hoe andere mensen hier nadenken over de teksten, en die op hun eigen leven toepassen. Dat levert vaak mooie, diep-eerlijke en ontroerende bijdragen op, die me soms diep raken en een gevoel van verbondenheid geven.
En verder zingt al bijna deze hele retraite het lied ‘Groter dan mijn hart’ in me, alsof dat de juiste, ‘samenvattende’, achtergrondmuziek is bij mijn overdenkingen. https://m.youtube.com/watch?v=t4R-EdjhX-Y

lilian schreef op 8 april 2017 om 16:38

Heer, U zegt tot ons “” blijf in mijn liefde “” dat geeft mij vreugde. Het maakt mij bewust van uw aanwezigheid en uw goedheid voor ons. Door uw geboden te onderhouden vind ik vreugde in mijn geloof. Ik bid voor anderen die lijden, dat zij ook in uw liefde mogen zijn. Dank U Heer voor uw goedheid voor de mens.

Olivia schreef op 8 april 2017 om 11:45

Heer, moge deze dagen voor Pasen genadevolle dagen zijn voor ieder van ons. Heer help ieder van ons ons ten diepste te bekeren, om met Pasen Uw licht te zijn voor allen. Lof eer en glorie aan U Heer Jezus

Carla schreef op 8 april 2017 om 10:49

Leven in liefde. Een innerlijke verlangen laat mij ( ons) tot vredegevoelens komen. Wanneer ieder mens een wordt met zijn liefdevolle innerlijke dan ontstaat er (op een breder draagvlak ) vreugde. Van god los is een kreet, maar het wil niet zeggen dat mensen die niet in God geloven zonder Vredegevoelens leven. Vredegevoelens zitten in ieder mens evenzo als de boze krachten. Een zijn met God kan ik voelen omdat de schoonheid van de natuur die we om ons heen zien zo bijzonder groots is. Uiteraard heeft de natuur ook overrompelende krachten. Het lijden van de mens is eveneens een natuurlijk proces. We voelen de pijn of leven mee. Wanneer ik me vredevol voel dan geeft dat vreugde. Dit gevoel van eenheid mag van mij verbonden worden met het hogere, met God, dat maakt me bewust van dat ik dankbaar kan zijn. Zij die niet in een god geloven beleven eveneens de vreugde omdat Het aan de mens gegeven is. Koesteren wat je liefhebt zonder strijd is een weg van gaan. Ook binnen de verschillende religies vraagt dat om inzicht. Vreugde kan worden ervaren zonder iets te hebben en daarvoor is stilte in het hart nodig. Delen in het waarachtige goede. Dat de stilte in onze hoofden vrede in het hart mag brengen waardoor mijn (ons) handelen een positieve bijdrage kan geven hier op aarde. De opstanding brengt nieuw leven voort, een vreugdevol gegeven. We kunnen iedere dag opstaan. Hier wordt ik blij van en ik hoop dat de lijdende mens krachten ontvangt voor de dag die komt. Amen.

Linda schreef op 8 april 2017 om 05:26

Ook met het weinige dat je hebt kan je delen. God laat ons nooit in de steek. Wij moeten leven zoals God het van ons verlangt. Barmhartig zijn en delen met elkaar. In al onze zorgen staat God naast ons. Ook in ons verdriet, al is het moeilijk het dan direkt te zien.
Spreek Heer, ik luister

Luís Weel schreef op 7 april 2017 om 22:33

Een spreekwoord zegt: “Weinig met God is veel. Veel zonder God is niets.”
Jezus roept zijn leerlingen, d.w.z. ons op om de geste van de arme weduwe op waarde te schatten. In mijn hoofd speelt de tekst van het liedje: “Het zijn de kleine dingen, die het doen, die het doen.” Een ander spreekwoord zegt: “Wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd.”
We zijn, gedreven door onze grootheidswaanzin maar al te zeer geneigd om te kijken naar machtigen, rijken, sterren aan het firmament die naam maken. Vaak zijn dit de idolen (= afgoden) en we zijn blind voor de kleintjes, de nederigen van hart die alles geven.
Maar al te graag denken we dat vermenigvuldigen belangrijker is dan delen. Alles moet “meer” worden. De concerns willen steeds groeien. De productie moet hoger worden, koste wat kost. Hierin lijken we goed te slagen in onze wereld. De productie in de fabrieken en op de landerijen is misschien wel honderd keer vermenigvuldigd in vergelijking met vroeger. Maar wat bereiken we ermee? Ook het aantal armen in onze wereld van vandaag lijkt wel, weet ik niet hoeveel keer vermenigvuldigd en de kloof tussen rijk en arm lijkt steeds dieper te worden.
In het verhaal van de wonderbare broodvermenigvuldiging is het wonder niet de vermenigvuldiging, maar het simpele feit dat Jezus 5 broden en 2 vissen deelt met een enorme menigte en iedereen bleek verzadigd. Er bleven zelfs nog 12 manden met brokken over. In onze wereld wachten we op het echte delen met elkaar en dat vereist veel meer dan aalmoezen geven van je overvloed.
Een lied uit de basisgemeenschappen in Latijns America heeft het volgende refrein:
“Ik geloof dat de wereld beter zal worden, als de arme die lijdt gaat geloven in de kracht van de arme.”
Heer, help me als iemand die uw leerling wil zijn, om alles te geven van mezelf en te delen wat ik ben en heb met de armen en noodlijdenden.

anton schreef op 7 april 2017 om 22:19

“de weduwe..”in de tekst,gaf alles weg,wat ze nodig had voor haar levensonderhoud en wordt ( zo lees en begrijp ik het tenminste) als voor beeld gesteld t.o.v.diegenen,die geven van hun overvloed….
Tja,ik vind dat echt moeilijk om te begrijpen en te doen!Wij zijn geschapen met verstand en vrije wil,dat betekent voor mij ook:..”je gezond verstand gebruiken,want je moet ook nog leven…”
Ik kan de tekst niet anders begrijpen,dan dat bedoeld wordt: onthechting en van alles wat je kunt missen,geef het weg aan je medemens,die honger heeft of lijdt.
Misschien heb ik nog veel te weinig vertrouwen in Hem om echt alles weg te geven.Heer geef mij dat vertrouwen en ik zal het doen.Bidden wij voor elkaar in de H.Eucharistie.

Alfons schreef op 7 april 2017 om 21:15

Ik krijg het moeilijk om vanuit een losse bijbeltekst tot bidden te komen. Omdat we evangelielezen in leerhuisvorm zie ik die losse bijbelfragmenten (het zijn hier geen perikopen) als uitgelicht uit een iets groter geheel dat op zichzelf meer dan boeiend is en meer spreekt dan zo’n los tekstje. Met zo losse stukjes kan je alle kanten uit. Altijd zullen opgeflitste gedachten verschillen van elkaar. Die losse zinnen horen in een context die men niet zomaar kan veronachtzamen. Een bijbelperikoop die niet te lang is roept meer op dan zo’n ‘losse flodder’. Misschien stuit zo’n korte perikope op praktische problemen ? Ik weet het niet of het iets anders kan.

Godelieve schreef op 7 april 2017 om 21:14

“…de goddelijke liefde ervaren “: ze in zich voelen leven. Ja, ik heb dat ervaren en spreek of schrijf daar liever niet over. Wel blijf ik me dat dankbaar herinneren en onthouden voor tijden dat ik het moeilijk heb.of zal hebben. Gewoon als een zéker weten. Zulke momenten zelf terug oproepen gaat niet.

zuster marcella schreef op 7 april 2017 om 17:29

God laat ons nooit alleen maar wij moeten er om vragen en Bidden Hij is er altijd voor ons en Hij alleen weet wat ik nodig heb heer leer mij ook de andere begrijpen wat soms niet gemakkelijk is Heer help mij de ander te helpen zo als ik zelf geholpen wil worden dank Heer dat ik deze dag weer mocht leven en laat mij van wat ik kan geven al is het mijn gebed voor de arme beleven .

lilian schreef op 7 april 2017 om 17:22

Als oudste van zeven kinderen weet ik dat mijn ouders het niet breed hadden. We kregen wat we nodig hadden en we kwamen niets te kort. Ze hebben ons geleerd, dat ook het weinige dat je hebt met een ander kan delen. Dat heeft ons gevormd en ik ben mijn ouders dankbaar voor hun goede voorbeeld. Ik dank de Heer dat wij kinderen gezegend waren met onze ouders. Ik mocht het doorgeven aan mijn kinderen. Zij zijn er niet meer, ik bid iedere dag voor hen, dat zij in Godsarmen geborgen mogen zijn in het licht van Zijn Gelaat.

Olivia schreef op 7 april 2017 om 17:04

Rijk is hij die arm is voor Gods vrede, zelfs wanneer hij door kwaad wordt omringt. zijn armoede zal hem tot rijkdom zijn, want hij weet zich bemind door God en zal in Hem de kracht vinden het kwade te beantwoorden met het goede. Heer maak ons arm van geest, bereid voor U en in U te leven. Maak ons nederig en klein, verliefd op Uw goddelijke goedheid. Dank U Jezus.

Ria schreef op 7 april 2017 om 16:49

De weduwe geeft vanuit haar hart en vertrouwt erop dat het goed komt met haar… Hier spreekt het liefdevol handelen van haar.. En vanuit liefdevol handelen kunnen er hele mooie dingen gebeuren… Dit heb ik zelf ervaren tijdens mijn tocht naar Santiago de Compostella…
Ik bid om het doorgeven van die genade van God..
Dank U Heer, dat ik die genade mocht ontvangen… Amen

Cathleen schreef op 7 april 2017 om 12:39

We moeten God te allen tijde vertrouwen. Ook al is een situatie uitzichtloos. Hij zal voorzien.

Lut schreef op 7 april 2017 om 12:20

Als je niet veel hebt om te geven, en je geeft dus een aalmoes, dan kunnen er wondere dingen gebeuren….Ik ben blij dat ik dat lees. In de vasten (maar dan niet alleen) is dat telkens weer voor mij een heikel punt: nu de hongersnood in Soedan, de paketten voor de voedselbanken, BzN, Licht en Liefde, Damiaanactie, vastenactie, Kerk in Nood, mijn hart bloedt dat ik maar zo weinig kan helpen. Maar bidden doe ik ook. Ik denk dat God naar de bedoeling van ons hart kijkt. Zoals bij de arme weduwe.

lieve schreef op 7 april 2017 om 11:13

Geven van je overvloed is inderdaad niet echt geven. Maar veel meer geven als je overvloed hebt, is een bewuste keuze, is echt loslaten, maar is echt niet gemakkelijk. Want altijd spookt er iets in je hoofd, ik wil zorgen dat er reserve is als ik hulpbehoevend word of ik wil reserve hebben voor de kinderen, om hen te steunen. Wat Jezus hier van ons vraagt, vind ik daarom heel moeilijk. De arme weduwe geeft alles… maar hier heb ik dan spontaan de vraag, als je geen gemeenschappelijk doel meer hebt, als je partner overleden is, is het iets gemakkelijker om alles te relativeren, en te geven. Of zie ik dit fout. In ieder geval bewonder ik natuurlijk deze arme weduwe. Het materiële relativeren… een uitdaging voor mij. Heer, help mij om nog meer dan nu, mensen in nood bij te staan. Amen.

Ron schreef op 7 april 2017 om 07:59

Als ik bereid ben mijn leven uit te gieten ten goede van anderen om mij heen,
zal God mij tegemoet komen met al zijn liefdevolle gaven.
Niet omdat ik dat dan verdient zou hebben. Niet als loon voor mijn gulheid.
Hij is de voorziener van al het goede in mijn leven.
In Christus heeft Hij mij alles geschonken wat ik nodig heb.
Zolang ik Hem in de weg sta, en denk dat ik voor mezelf moet zorgen,
zolang ik buiten Hem om reken en vertrouw om mijn eigen kracht,
ben ik niet in staat te genieten van Zijn geschenken en aanwezigheid.
Heer, kom mij tegemoet. Schenk mij Uw genade.
Ik heb U nodig om U nodig te hebben.

doke schreef op 7 april 2017 om 01:22

De arme vrouw gaf alles wat ze bezat. Ze deelde wat ze eigenlijk zelf zo hard nodig heeft. En toch geldt vandaag aan de dag . Ieder voor zichzelf en God voor ons allen.
Gelukkig is het laatste waar. Hij is er altijd voor ons.Want soms mag er meer menselijkheid en liefde voor elkaar getoond worden. Ik erger me steeds weer wanneer ik met advent of de 40d tijd van de kerk een enveloppe in de post vind voor een bijdrage en er door het jaar niet eens notitie van me wordt genomen.. Wat weet men van mijn zorgen, mijn verdriet …?? Niets ,,Wat wel goed werkt is niet het financieel deel maar wat we met elkaar kunnen delen als mens. Verdeelde smart is halve smart en verdeelde vreugde is dubbele vreugde.
Ik ga voor het menselijk met elkaar omgaan en denk dat dit in de lezing van vandaag ook bedoeld wordt. Wees goed voor elkaar want zo maken we elkaar gelukkig door te weten dat je erbij hoort. Als dat kan komt al het andere wel goed.
Zo wil ik luisteren naar zijn stem en me veilig weten onder zijn leiding en liefde…

claire schreef op 6 april 2017 om 22:38

VADER… ik mag uw kind zijn…
onbevangen… altijd op u rekenen…
ik moet me niet bewijzen…me niet sterk tonen…
gij weet wie ik ben
laat mij meer en meer beseffen wie gij wilt zijn voor mij

Len schreef op 6 april 2017 om 21:53

De Congolezen in de Brousse bezitten niets en zijn de gelukkigste mensen. Zij hebben niets en delen alles.Zij delen hun lach, hun goed humeur ook al hebben ze honger. Zij dansen en leven en delen samen.Groot feest voor heel het dorp als een kind geboren word. Samen delen zij het verdriet bij een gestorvenen.Bij hen moet je niet alleen doodgaan ,niet dadelijk in de frigo gestopt worden.Je krijgt er de tijd om als dode waardig te vertrekken en je mag nog afscheid nemen van je geliefde
Wij hebben geld, kunnen niet of moeilijk delen en zijn nooit tevreden.Zij hebben niets maar leven tevreden ,delen en zijn gelukkig. Ach Heer God onze Vader , neem alle zelfzucht van ons weg en leer ons geven en delen.schenk ons weer de eenvoud van het kind zijn.

Melchior schreef op 6 april 2017 om 21:37

Spelende, lachende kinderen kunnen een vreugdvolle troost uit de hemel zijn. Zij lijken nog gulden koorden te hebben met een tijdloos eeuwig geluk. Of heb ik die koorden ook nog steeds God? Is voor mij straks alleen nog de milde nostalgie van de ouderdom weg gelegd, of leeft in mij ook dan nog altijd die blijde kinderziel? Je herinnert mij er aan dat dat laatste zo is, en je doet dat met een waarschuwing… kijk als een kind, anders zal je niets gewaar worden van Gods heerlijkheid. Laat mij contact blijven zoeken met die diepste goddelijke vreugde in mij, ook als ik maar wazig zie, in beslag genomen ben door mijn eigen bijziendheid, enzovoorts, Amen.

Godelieve schreef op 6 april 2017 om 21:07

Vandaag een moeilijke evangelietekst en suggesties erbij die een ongewone richting uitgaan. Iemand kan zo arm zijn dat hij/zij echt NIETS bezit en dat dan nog wil weggeven. Ik kan me zo’n situatie niet voorstellen, heb zoiets nooit ervaren. Het enige wat dan mogelijk is zou dan zijn: dat niets, dat kwetsbare , dat gekwetst zijn met elkaar delen. Toen kreeg ik toch twee beelden voor mij. Het eerste was het hulpeloze en totaal onbegrepen lijden en sterven van een baby. Verschrikkelijk, maar ik heb al meegemaakt hoe de liefde van de ouders en de steun van wie hen en het kind in liefde en geloof omringen,iets nieuw en wonderlijks kunnen brengen. Het tweede beeld was de vreugde en de kracht die er kan uitgaan van de spontane en uitnodigende lach van een kind dat we ‘een mongooltje’ noemen. Wat bezit zo’n kind? Niets dan een blij levensbesef dat het wil delen met ieder die die lacht beantwoordt. Heer, leer me dat nog beter begrijpen/

Luís Weel schreef op 6 april 2017 om 19:04

Als kind kreeg je nogal eens het spreekwoord te horen: “Wie vraagt, wordt overgeslagen.” Je mocht geen vragen stellen, vooral niet op godsdienstig en seksueel gebied. Het kwam ook niet in je hoofd op om dat te doen. De meester of ouders stelden de vragen om je te “overhoren” en jij moest dan het antwoord geven, zoals het in het boekje stond. Een omgekeerde wereld! Het lijkt erop dat het in de tijd van Jezus niet anders was. In de verzen, die vooraf gaan aan de tekst van vandaag, horen we dat de leerlingen de kinderen weg jagen om geen stoorzender te worden. We lezen zelfs ergens: voor wie een kind afwijst, zou het beter zijn als er een molensteen om zijn hals gehangen werd en zo in het water geworpen zou worden. Krasse uitspraak van Jezus!..
Misschien heeft een stuk ongevoeligheid voor religieuze waarden van de huidige generatie van volwassenen te maken met dit type van verkeerde opvoeding. Het resultaat is dat er maar al te vaak niets van de godsdienst en levensbeschouwing wordt doorgegeven aan een nieuwe generatie. Of vergis ik me daarin?
“Laat de kinderen tot mij komen. Aan hen behoort het rijk der hemelen.”
Jezus pakt het anders aan. Zegenen is een liefdesgebaar en maakt dat een kind onbevangen vragen durft te stellen over Jezus, de aarde, de hemel, ons lichaam, onze geest en ziel, de gekke wereld waarin we leven, onbevangen spelen, enz.
Maar kan ikzelf nog wel, met zoveel harde plekken en weerstanden, weer als een kind worden in alle onbevangenheid? Ik weet het niet….. Wel merk ik dat ik vaak, als kinderen hun vragen stellen met een mond vol tanden sta.
,

Olivia schreef op 6 april 2017 om 16:29

Moge de Heilige Geest waaien over Kerk en wereld. Moge er vrede en eenheid groeien. Gods vrede, Gods eenheid, Gods kracht, Gods liefde. Kom Heilige Geest luister naar ons smeken. Kom Heilige Geest levende adem van de Vader, kom met Uw vuur in ons. Kom Heilige Geest.

lilian schreef op 6 april 2017 om 15:14

Heer leer mij ontvankelijk te zijn als een beminde dochter. Geef mij de ogen van een kind en wek mijn zachtheid op, zodat ik mij open kan stellen voor U, voor al uw goedheid die U ons geeft. En dat wij in uw koninkrijk binnen mogen gaan.

Ria schreef op 6 april 2017 om 14:20

Vandaag de Bijbeltekst Lucas 12.
De tekst: ‘ verkoop je bezittingen vind ik nogal heftig! Ons huis verkopen vind ik nogal wat… Zover ben ik nog niet om dat op te geven.. Of kijk ik verkeerd?? Ik vind wel dat ik moet delen met mensen die het nodig hebben.. Maar hoe ver heb ik daar in te gaan?? Heer, leer mij zien hoe ik moet leven… Amen

Truus schreef op 6 april 2017 om 12:03

Open staan als een kind dat is heel moeilijk.Dankbaar zijn is iets makkelijker.Wek mijn zachtheid weer, met Uw hulp alleen is dat te proberen,Kinderen staan nog open voor alles ,wij als volwassenen verliezen dat.

Carla schreef op 6 april 2017 om 10:36

Zijn als een kind, ontvankelijk voor verhalen, volgzaam in het gebed, bang voor het negatieve en met een wil om het goed te maken. Liefde aan ons gegeven om te ruiken aan de bloem, om samen te lachen , om een kusje te geven als iemand zich pijn heeft gedaan, om te delen wat je hebt gekregen. God is aanwezig bij ieder mensenkind. Hierin wil ik geloven.

lieve schreef op 6 april 2017 om 10:35

Heer, leer mij ontvankelijk zijn, openstaan voor jouw Boodschap, onbevooroordeeld luisteren naar jouw Woord! Pas dan mag/kan ik proeven van de vreugde van uw Koninkrijk! Dank U Heer.

zuster marcella schreef op 6 april 2017 om 10:22

Heer hoe mooi was het toen de Heer zij laat de kleine tot mij komen . Zo zouden wij als volwassenen ook moeten naar de Heer gaan, hoe mooi zou dat kunnen zijn . .Als wij met al wat ons drukt , naar Hem zouden gaan. Heer geef meer mij geloof zo als een kind Dank Heer dat ik kind van God mag zijn dank U

Willy schreef op 5 april 2017 om 23:29

Ik hoef mijn huis niet uit.Ik hoef niet weg te gaan.Als ik het stil laat worden in mijzelf ( en in mijn huis) ervaar ik de verbinding.
Een enorme steun dat ik er elke dag via een e mail bericht, aan herinnerd wordt

Luís Weel schreef op 5 april 2017 om 22:26

“Waar je schat is, daar is ook je hart”.
Vaak besef ik niet welke schat ik eigenlijk zoek. Is het het geluk in de hemel, na de dood?
De evangelietekst van vandaag heeft een diepe betekenis voor me:
Het eeuwige geluk zoeken? Hoe vaak is dat niet het onderduiken in een fantasiewereld!
De schat ligt voor het oprapen. Jezus geeft een goede aanwijzing: geld, bezit, een goede beurs. Daar vind je de schat, als je er wat mee doet zoals delen met de ander, bijspringen waar dat nodig is, hulp bieden. Zo probeer ik het maar, elke dag opnieuw, met zin of tegenzin. Helaas kan ik niet elke dag enthousiast zijn.
Vanmiddag een zieke bezocht. Elke avond bidt ze dat ze in slaap valt en morgen niet meer wakker wordt. Ze wil een mooie en snelle dood, maar wordt dan ’s morgens wanhopig wakker. Dank zij haar geloof in God, gever van het leven, denkt ze er niet over om het einde te bespoedigen. Ze legt haar leven in Gods hand. Hij moet maar uitmaken wanneer het goed is. Je moet niet de baas willen spelen over je eigen leven. Er is zoveel in de wereld, in de natuur, in het weer dat niet zo is, zoals wij zouden willen. Dat moet je niet willen veranderen, maar leren hoe je er goed mee om moet gaan. Dan wordt het leven goed, zelfs in groot lijden.

Godelieve schreef op 5 april 2017 om 21:39

Het koninkrijk van God ligt niet in de toekomst, maar is er nu. We moeten het met Gods hulp opbouwen hier en nu. Er aan bouwen, want het zal nooit voltooid zijn voor de eindtijd. Van onze menselijke kant uit is het altijd onvolmaakt, al speelt de hoop dan weer een grote rol. We bouwen dat koninkrijk tot leven tussen ons met diep geloof en warme liefde. Ik leerde als kind dat koninkrijk kennen als een stevige werkelijkheid, zonder een twijfel. Allen die ik kende en die mij omringden geloofden er in. En die mensen kon ik vertrouwen, hun ja was ja en hun neen was neen. Op geloofsgebied hoorde ik nooit twijfel. Zo bleef dat niet. Er gebeurde zoveel slechtheid, afschuwelijk dingen kwamen aan het licht, ik was er soms ziek van toen ik het vernam. Dan kwam geleidelijk de spot, de onverschilligheid en de onbekendheid van wat geloof echt betekenen kan. Ik denk dat het beeld van Gods rijk , dat ik als kind kreeg,in mij gewoon bewaard is gebleven. Waarom zou dat anders geworden zijn? Wie goed (en een beetje positief) kijkt, ziet ook nu zoveel bouwstenen van solidariteit, inzet, toenadering, verzoening …Ik blijf geloven in een lentegroei van Gods rijk.

Ria schreef op 5 april 2017 om 20:28

Ik zou open willen staan als een kind..
Het kan… Ik geloof dat het kan…
Het zal een vrij gevoel geven.. Het zal ruimte geven aan alles en iedereen.. Het zal rust geven… We mogen er zijn.. En zullen ons verbonden voelen met God en al wat is..
Heer. Weken mijn zachtheid weer; geef me terug de ogen van een kind, dat ik zie wat is, en mij toevertrouw, en het licht niet haat…

zuster marcella schreef op 5 april 2017 om 17:55

Heer hoe dikwijls laten wij de andere in de kou staan . hoe sta ik tegenover het lijden van de andere .zonder er gehoor aan te geven Heer leer mij meer naar de andere hun pijn en leed te kijken als mij zelf de Heer is er voor elke mens die er om vragen maar ook het vertrouwen moet van mijn kant kome Heer dit vraag ik u op deze dag dank u dat U er altijd zijt voor mij .

lilian schreef op 5 april 2017 om 17:00

Heer, op stille momenten houd ik me met U bezig. Ik heb soms veel te vragen aan U. Waarom de mens zoveel moet lijden? Hoe kunnen we dit oplossen? Ik denk aan het lijden van Jezus uw zoon. Door zijn dood heeft Hij ons verlost uit het duister en bracht ons naar het licht, uw licht. Ik weet Heer dat U van de mens houdt . U bent verborgen aanwezig in ons bestaan en uw naam is; IK BEN EN IK ZAL ERZIJN. Deze regels komen uit een lied van SELA ,zij hebben mij zeer ontroert. Ik bid om innerlijke vrijheid om te kiezen en het goede te doen. Ook anderen te helpen en te delen. Heer, zeg ook tot mijn hart: “” vrees niet en leef.

Elly van der Gulik schreef op 5 april 2017 om 15:16

Wat een mooie oproep van Lucas. Een treffende vergelijking voor het christelijke leven.

Carla schreef op 5 april 2017 om 13:09

O, vandaag overkwam het me weer. Wat is het toch moeilijk om open te staan voor de mens die vol zit met gedachten die geuit moeten worden zonder dat ik denk dat ik verstoord wordt. De balans vind ik weer wanneer ik denk ‘ toch ook een vriendelijk mens’. Een volgende keer zal ik makkelijker luisteren.
Zo gaat dat ook als ik mijn gaven geef. Door het begaan zijn met kan ik geven. Geheel spontaan zal het niet gebeuren. Soms gaat dat vanzelf.