Gastenboek

Lut schreef op 13 april 2017 om 08:25

Als Ik je niet de voeten mag wassen, dan hoor je niet bij mij, zegt Hij tot Petrus.
Jezus schat de mens hoog in. We voelen ons daar onwennig bij. Als we een beetje zelfkennis hebben dan kennen we onze kleine kantjes. Waar wij ons wel wat over schamen.Jezus is zoveel groter. Hij heeft een groot hart. Hij is zonder zonde en zonder eigendunk. Hij wast onze voeten. Wij willen ons door Hem laten genezen. Hij wil ons genezen van onze kleinmenselijkheid.

Lucia Wong Loi Sing schreef op 13 april 2017 om 07:47

Ja , Heer was ook mijn voeten , opdat U mij aanraakt
en ik Uw wegen mag gaan en meer en meer in
geloof , hoop en liefde , mag groeien . en mag
uitdragen aan mijn naaste .
Dank U Heer Jezus , dat U mij ook vandaag weer,
uitnodigt bij U aan tafel .
Door ook mijn voeten te wassen Heer , maakt U mij rein
en wil ik nooit van U gescheiden worden
en altijd in herinnering houden.
wat U voor mij betekent.
Heer Jezus , Ik heb geen woorden
genoeg U te danken en wil Uw voorbeeld volgen
en daardoor te luisteren wat U mij te zeggen hebt.
Schenk mij de gave van Nederigheid .
Spreek , dan Heer ……hier ben ik ……
Laat uw Wil in mij geschieden en blijf mij nabij . Amen .

Olivia schreef op 13 april 2017 om 00:09

Ontwaak uit uw slaap, sta op uit de dood, en Christus zal over u stralen. Opstaan, we doen het elke dag, maar laat ons dat op Pasen, het feest van de Opstanding, heel bewust doen. Laat ons de weg van de liefde gaan, zoals Christus, die ons heeft liefgehad en zich voor ons gegeven heeft op het kruis. Maar op de derde dag werd Hij opgewekt uit de dood.
Laat ons leven als opgewekte mensen.

Luís Weel schreef op 12 april 2017 om 23:46

Soms kunnen we het zo mooi zeggen, maar onze woorden zijn nog geen daden. Jezus kent de mens ten diepste. Hij doorgrondt alles. Af en toe denk ik dat Jezus in zichzelf glimlachte, toen hij de dappere Petrus hoorde spreken. Ongetwijfeld deden die belofte van trouw tot in gevangenis en dood Jezus goed, maar Jezus weet wel beter. Hij kent ons ten diepste. Hij doorziet ons en weet dat we in onze zwakheid de belofte van absolute trouw niet waar kunnen maken. “Hij kent ons toch! Hij is niet vergeten dat we gemaakt zijn uit het stof van de aarde.”
We zijn te klein, te zwak om waar te maken wat we beloven en daar kunnen we ons soms zo kwaad over maken, want we willen sterk zijn en de held uithangen. We willen zo graag sterker lijken dan we zijn, ons beter voordoen en de schone schijn ophouden. Het heeft geen zin. Jezus prikt er doorheen en we bedriegen onszelf ermee. Maar ja, zo zit ik nu eenmaal in elkaar, een vat vol tegenstrijdigheden. De buitenkant is meestal niet de afspiegeling van de binnenkant. Het zij zo….
Jezus begrijpt het en blijft in mij geloven. Hoe vaak heb ik hem iets beloofd en kon ik het niet nakomen…. Jezus gelooft en stelt vertrouwen in deze zwakke mens. Hij wil niets klaar maken zonder Petrus en zonder mij en vertrouwt hem en mij Zijn pastoraat toe dat een vervolg moet geven aan alles wat hij ons voorgeleefd heeft als goede weg die leidt tot leven.
Maar zonder Hem kunnen we niets. Vandaar dat ik het zo belangrijk vind om af en toe naar Hem toe te gaan en uit te spreken dat ik van hem houd. Mijn liefde is onvolmaakt, maar Hij is in staat om mij te maken. Zonder Zijn genade ben ik niets, maar als ik overtuigd ben van Zijn bijstand, kan er van alles gebeuren in mijn leven.
“Heer ik dank U voor uw leven, voor uw Geest die mij kracht geeft in zwakheid.
Blijf bij mij op deze avond.
Waak over mij en wees mij genadig.”

jail schreef op 12 april 2017 om 21:47

Die grote gevoelen ken ik maar niet tegenover God maar wel tegenover mensen.
Ja ik denk altijd dat God van me houd als je een goed mens bent. (Al denk ik dat eigenlijk nooit.) Ik ben meer met de rechtvaardige God grootgebracht. Streng maar rechtvaardig. Het is pas de laatste jaren dat ik in de kerk hoor dat God Liefde is. Hoorde ik het niet of werd het niet gezegd?
Dus ja ik denk dat ik goed moet doen om zijn liefde te ontvangen. Toch ken ik gelukkig het gevoel van hij me vergeeft. Zijn woorden op het kruis vergeef het hen want ze weten niet wat ze doen. Dat is mijn ook als kind geleerd. Dit probeer ik toe te passen op de andere en op mezelf.

Ik probeer te voelen hoe Petrus zich moet gevoeld hebben. Als een mislukkeling. Als een ontrouwe vriend en heel klein denk ik. Ja zo voel ik me soms ook.
Teleur gesteld in zich zelf. Maar Jezus begrijpt hem.
Ik denk nu even aan mijn moeder. Als jonge vrouw heb ik haar gekwetst zij kon me begrijpen en was niet kwaad. Zelf kon ik toen mezelf niet begrijpen. Mijn moeder wist dat ik te jong was om te begrijpen wat ik haar aandeed. Net als Petrus de druk van de omgeving. De druk van de mensen om je heen. Angst maakt de mens zwak. Jezus begrijp Petrus, kent de mens.
Dat is dus liefde de andere te begrijpen. De mens kennen.
Of Petrus toen al kon begrijpen wat echte liefde is weet ik niet. Ik denk dat pas na Jezus dood Petrus het echt begrepen heeft. Nu mijn ouders dood zijn voel ik hun liefde meer als toen ze leefde. Begrijp dingen beter. Maar ook zij maakte fouten. We zijn maar mensen met onze fouten en gaven.
Mijn gebed wil ik eindigen met Heer ik dank U voor de liefde die ik van mijn ouders heb mogen ontvangen. Leer me onthouden dat Jij van ons van mij houd, dat Jij ons mij begrijpt en vergeeft.
Geeft me Uw geest en blijf me nabij. Dank Heer en slaapwel voor iedereen.

Godelieve schreef op 12 april 2017 om 21:33

Zo dikwijls heb ik al over dat antwoord aan Petrus nagedacht: “Als gij u niet door Mij laat wassen, kunt ge mijn deelgenoot niet zijn”. Ook vandaag weer, maar ik begrijp het echt niet. Bedoelt Hij dat figuurlijk: mij door Hem laten zuiveren? Het lijkt me toch letterlijk en als handeling bedoeld op dat moment van het laatste avondmaal. Het zou ook enkel een voorbeeld van nederigheid kunnen zijn, van dienstbaarheid. Die les zit er zeker ook in, maar toch lijkt het me meer en anders dan dat. Ik zie er ook een waarschuwing in: beseffen dat men ooit als zieke of hoogbejaarde zich moet leren stellen in afhankelijkheid van anderen, niet meer zelf kunnen beslissen. Maar dat het Jezus is die de voeten wast?Het is me niet duidelijker geworden.

lilian schreef op 12 april 2017 om 18:05

Heer, ondanks al mij fouten , blijft U mij trouw. Ik dank U voor zoveel liefde U kent mij fouten en gebreken. Leer mij steeds meer uw goedheid te zien en meer van U te houden. Vergeef mij alles wat niet goed was.

Carla schreef op 12 april 2017 om 16:03

Trouw zijn aan ‘goede’ gedachten, aan. ‘ goede’ voornemens die gericht zijn vanuit een liefdevol innerlijk weten. Onmogelijk om zo te zijn, toch val ik mezelf niet af want dat is niet liefdevol. God wat een leed zien wij en wat een vreugde komen wij tegen.

Carla schreef op 12 april 2017 om 14:01

Trouw zijn aan mijn ‘goede’ gedachten, aan mijn ‘ goede’ voornemens die gericht zijn vanuit een liefdevol innerlijk weten. Onmogelijk om zo te zijn, toch val ik mezelf niet af want dat is niet liefdevol. God wat een leed zien wij en wat een vreugde komen wij tegen.

Henk Gadellaa schreef op 12 april 2017 om 11:23

verbetering
Wie verloochend er niet? die een zonde begaat begaat ze allemaal……want die tegen één wet verstoot verstoot tegen alle. Gelukkig is De Wet En De Profeten meer dan oog om oog, tand om tand, leven om leven want Die kent ook barmhartigheid naar gelijke maat en stand-in. Al denken Christenen dat De Wet en Profeten is afgeschaft, ze vergeten dat die De Wet En De Profeten vervuld is De Wet en de Profeten, dat geldt voor elk gehaald examen, die haalt, is! Dan is De Wet En de Profeten niet afgeschaft want die afschaft, schaft Jezus ook af en die schaft heiligen en profeten ook af.
Dat men afschaft komt omdat men De Werkelijke Wet en de Profeten en daarmee de mens en natuur niet kent zoals die in de Tuin van Eden waren en zodoende kent men ook Maria noch Jezus, noch Eva en Adam, noch de hedendaagse mens en natuur. Hoe heerlijk zou het zijn als men toch eens eindelijk op ging naar God en daar liet openbaren, ja dan zou men zien wie Jezus en Maria en de mens en natuur zelf werkelijk is, dan zou men Pasen kunnen vieren zoals het hoort, alles naar juiste maat! Dan is daar de verloochening eindelijk voorbij want alles en iedereen staat dan op de juiste plaats met de Hemelse Waarde! Men weet liever niet dan dat men weet en niet-weten is ook verloochenen want men kan niet Getuigen waar men hoort te Getuigen! Want om te weten moet men terugkeren naar de Tuin van Eden(2Kor 12;1b-5a) En Jezus Volmaakt verschijnen(1Kor 4;1-5 en John 16; 13-26b)…..en ja dan krijgt men te maken met levende heiligen……als wonderen al gekenmerkt worden met “verklaard onverklaarbaar” dan is het met levende heiligen nog erger gesteld want die worden geplaatst en geketend in de kerker van onmogelijkheden: als enige die dood zijn en in de hemel zijn kunnen heilig verklaard worden…..! Ach Heer u brak de ketens van hel op de poort van de Hemel, u opende de kerker van Petrus, breek dan ook de ketens van de kerk aldaar opdat zij gelovig wordt ipv ongelovig blijft! Is het niet met zachte hand der levende heiligen dan met harte hand der Profeten! Laat er ook een Pasen zijn in deze wereld voor levende heiligen en Profeten!

Lia schreef op 12 april 2017 om 11:02

Heb medelijden
Mijn God
Omwille van mijn tranen
Zie toch
Hart en ogen Wenen
Bitter om U

Schuldgevoel, om de verloochening die in relatie staat tot een belofte die is gemaakt!
Schuldgevoelens, terwijl ik in een periode zit waarin ik leer af te komen van mijn innerlijke veroordelaar.
Is dit schuldgevoel dan niet terecht?…….. Ja, dat is het wel, maar daarvoor moest U sterven Heer
En nu vraagt U mij…..Lia….Heb je mij lief?
En ik zeg zacht, ja Heer, U weet dat ik U lief heb………..Erbarme Dich!

lieve schreef op 12 april 2017 om 10:05

Soms willen wij ook tot het uiterste gaan, in de bres springen voor anderen,… maar tot op zekere hoogte. Want als we voelen dat ons eigen leven bedreigd is, doen we alsof onze neus bloedt. Zo verging het ook met Petrus. Hij had zijn Meester lief, wilde alles voor Hem doen. Tot hij bang werd, toen hij door anderen ‘herkend’ werd als Jezus’ vriend. Petrus kreeg het benauwd en verloochende zijn Meester. Wat Jezus voorspeld had, gebeurde. Toen Petrus dit door had toen de haan kraaide, was hij intriest. Hij besefte dat hij zijn Meester had verraden. Jezus zelf verweet Petrus niets, Hij voorspelde alleen maar dat dit zou gebeuren. Hij kent de zwakheid van ons, mensen. Heer, ook ik ben een zwakkeling als het erop aan komt. Help mij om staande te blijven. Amen.

Melchior schreef op 12 april 2017 om 09:59

Trouw versus trouweloosheid. Het is als met troost en troosteloosheid. In beiden kan trouw blijven aan de ander en aan jezelf beslissend zijn voor hoe je verder kan. Al krijgt trouw een andere kleur of moet ik zeggen ‘diepte’ door het gebroken woord en het misleid zijn. Maar in die troosteloosheid krijgt trouw ook een aspect van navolging en gevonden worden door God. Jezus verloor nooit die trouw, niemand heeft Hem die af kunnen nemen. Heer versterk in mij jouw trouw die liefde is. Amen.

Truus schreef op 12 april 2017 om 09:55

Ook wij verraden U al bedoelen we dit niet altijd zo .In het mooie Erbarme Dich uit de Mattheus passie is de vraag om vergeving . Vergeef ons Heer.

Carla schreef op 12 april 2017 om 07:48

Stil wordt het in mij …. heel stil hier diep van binnen in deze goede week.
Dank U Heer voor deze stilte waarin zoveel boven komt van wat U voor ons hebt volbracht.
Wij kunnen Uw liefde niet verdienen, het wordt ons geschonken omdat U zoveel van ons houdt.
Leer mij steeds meer van U te houden en U te vertrouwen.
Dank U voor die Liefde.

Ron schreef op 12 april 2017 om 07:06

Het is niet de kracht van mijn wil, maar de kracht van Zijn liefde die mij Jezus doet volgen.

Ron schreef op 12 april 2017 om 07:03

Jezus kent mijn zwakheden en beperkingen.
Mijn stoerdoenerij, mijn zogenaamde toewijding.
Hij weet precies wanneer mijn ego tript.
Hij weet van mijn falen. Van toen, nu en in de toekomst.

In plaats van mijn hart er op te zetten hem te volgen en te gehoorzamen,
roept het evangelie mij op Hem allereerst lief te hebben.
Vanuit deze relatie van liefde zal gehoorzaamheid als vanzelf vloeien.
Als ik mijn aandacht richt op Jezus, Op wie Hij is, wat Hij gedaan heeft en hoeveel Hij van mij houdt.
Als ik bedenk dat niets van wat ik doe of nalaat mij kan scheiden van Zijn liefde.
Als ik in Zijn ogen kijk waarin geen enkele afkeuring of veroordeling in te lezen is richting mij.
Alleen maar liefde en aanvaarding.
Als ik besef hoe goed hij mij kent en hoeveel hij mij tegelijkertijd lief heeft.
Kan ik en wil ik niet anders dan mijn leven aan Hem overgeven.

lode schreef op 12 april 2017 om 00:49

Een heilige… neen!
wel kind van God en vriend van Jezus.
Dank!

Olivia schreef op 12 april 2017 om 00:19

God nodigt ons allen uit tot het volle leven, de hindernissen van het leven te nemen in vertrouwen en verder te kijken dan het huidige ogenblik. Hij nodigt ons uit mensen van hoop te worden, innerlijke weerstanden te overwinnen en te groeien in de vrede en liefde van God. Ons leven op aarde is een geloofstocht, een voorbereiding op het hiernamaals. Lof en dank Heer

doke schreef op 12 april 2017 om 00:10

Hoe vaak neem ik me voor om de dag goed te beginnen en vraag dan aan onze Heer mij daarbij te helpen. Welgemoed begin ik de dag…maar niet altijd gaat het zoals ik dat me had voorgesteld.
Een afspraak of een belofte aan een ander laat ik schieten omdat er zaken zijn die me hebben afgeleid en ik bang was die kans te verliezen… Ik hou me niet aan mijn belofte omdat ik iets voor mezelf doe, wat niet eens zo belangreik is.
Zo stel ik dan iemand teleur die op me rekende. Zo verging het ook met Jezus en Petrus…
Pertus komt pas tot de ontdekking dat hij zijn vriend heeft teleurgesteld door gewoon te ontkennen , juist op dat cruciaal moment.dat hij hem kent…
. Hij wordt herinnerd aan de woorden die Jezus hem had voospeld..(wanneer het te laat is zal je ontdekken dat je verkeerd gehandeld hebt…). ja ook in mijn geval laat ik iemand in de steek terwijl er op mij gerekend werd. Heer helpe mij op die momenten van zwakheid, dat ik niet toegeef aan verkeerde of minder belangreike voornemens.
Laat mij me openstellen voor de behoefte van mijn medemens die op me rekent. Spreek Heer, ik wil luisteren..

Luís Weel schreef op 11 april 2017 om 23:48

“Droefenis, iemand van jullie zal mij verraden. Wie, Heer…..Ben ik het, Heer. Het is nacht”
Nee, ik wil niet een ander aanwijzen als de zondebok en laatste oorzaak van het verraad.
Arme Judas…. Bij de passiespelen die ik regisseerde met zo’n 150 mensen uit de sloppenwijken ging altijd de aandacht uit naar de scene van het verraad door Judas. Vooral zijn einde werd spectaculair uitgevoerd. Ik wilde daar niet aan, evenmin als aan het ophangen van Judas – poppen, die door de menigte bekogeld werden met stenen en modder. Altijd kwam voor mij het tafereel boven van de overspelige vrouw en de woorden van Jezus:
Wie van u zonder zonden is, mag de eerste steen gooien.
Je kunt je niet laten leiden door instinctieve gevoelens van razernij, haat, heilige oorlog, het kwaad uit de wereld bannen door je op anderen te wreken, die het volgens jou fout gedaan hebben. Wie dat doet eindigt als een Hitler, of een jihadist die zichzelf opblaast en teniet doet.
Er is onrust onder de leerlingen: “Wie van ons zal U verraden? De twijfel slaat toe. Zelfs die goeie Petrus komt er niet onder uit. Jezus kijkt hem aan en zegt: “Nog voor de haan kraait, zul je me drie keer verloochenen.”
Jezus laat niemand los en laat de mens vrij. Ieder heeft zijn keuzevrijheid. Hij deelt het brood met Judas en zegt: doe wat je moet doen. Vrijheid….kiezen.
Jezus deelt het brood met ons allemaal. Maar wat gebeurt er daarna? En dan nog, zelfs als ik Jezus verloochen, ik wil toch bij hem blijven. Ik heb hem 3x verloochend, triest, maar ook zeg ik drie keer: Heer, ik heb u lief. Nu kan ik Jezus nog niet volgen, maar misschien later als hij mij roept. Jezus wil van mij een mens maken in staat tot liefde. Dat gaat niet zomaar.
Heer, alleen U hebt woorden van eeuwig leven. Tot wie zou ik anders gaan?

Conny schreef op 11 april 2017 om 22:03

Stil, verdrietig en luisterend naar de Matthäus Passion ga ik de stille week in. Heel dicht wil ik bij Hem blijven met Hem mee lijden, Hem volgen Een echte Stille Week. Het doet zeer als je zoveel van Hem bent gaan houden en dat Hij zo moet lijden. Ik voel dat ik echt stil en verdrietig van binnen ben.

Godelieve schreef op 11 april 2017 om 20:44

Ik hoop en bid dat ik nooit mijn God en geloof zal verloochenen, maar weet echt niet hoe ik mij zou gedragen bij marteling, gevangenschap, levensgevaar. Misschien wordt me dan de nodige kracht gegeven. In gewone omstandigheden, in gesprekken en zelfs getuigenissen op grote bijeenkomsten heb ik meermaals getuigd van mijn geloof, zonder verlegenheid of angst, vol vreugde zelfs. Maar ik ben beschaamd over mijn houding, telkens ik in een groep terechtkom waar er gespot wordt met het geloof. Een voorbeeld: als een gids tijdens een rondleiding in een museum of kerk het normaal vindt ‘grappig’ commentaar te geven over geloofspunten, heiligen… Met succes, want heel de groep lacht dan. Ik lach niet mee, maar reageer ook niet. Ik vind mezelf laf, maar weet ook niet of een reactie nuttig zou zijn. Dezelfde laffe houding van mij in vergaderingen van parochiële verenigingen. Ik zit dus in hetzelfde schuitje als Petrus, al liep hij toen wel wat meer gevaar dan uitgelachen te worden! Ik hoop -en weet- dat de Heer mij desondanks met liefde zal blijven aankijken. Hij IS liefde!

Segers schreef op 11 april 2017 om 19:49

Heel goede en heel heilige Drievuldigheid, veel dank omdat Jij echt houdt van personen en kerken die echt in Jou geloven en onthecht zijn of willen worden aan afgoden. De laatste afgod is ons eigen leven dat we proberen ten dienste te stellen van Jou, heel heilige en heel goede Drievuldigheid, die ons dat leven heeft gegeven en ons het eeuwige leven geeft.

lieve schreef op 11 april 2017 om 10:07

Het moet inderdaad heel veel pijn doen, als je door een vriend(in) verraden wordt. Jezus was diepbedroefd, Hij wist wat er zou gebeuren, dat zijn stervensuur naderde. Hij hield zoveel van zijn apostelen/leerlingen. Het nakende afscheid viel zwaar, te meer omdat dit kwam omdat Hij verraden werd. Hier word ik stil van…

lilian schreef op 11 april 2017 om 09:30

Jezus die wist dat een van hen, zou verraden. Hij voelde de pijn en het verdriet, maar stootte hem niet af, waste zijn voeten en deelde het brood met hem. Hoe groot kan de liefde zijn voor een dierbare, waarvan je houdt. maar die ontrouw wordt. Jezus laat ons zien, dat ondanks onze fouten en gebreken, dat Hij van ons houdt. Heer ik dank U voor zoveel liefde. versterk mijn geloof en wees mij nabij op alle momenten in mijn leven.

Guido schreef op 11 april 2017 om 09:23

Jezus, wij zijn weer in de Goede Week. Wij gedenken Uw lijden en sterven voor ons allemaal. Wij weten dat, wij hebben het ook geleerd, en wij geloven dat ! Maar… wanneer het erop aan komt om onze naaste, onze medemens te beminnen, zoals Gij het ons geleerd hebt, en ons hebt voorgedaan, dan kan dat beslist heel lastig worden. Wij zijn niet zo onbaatzuchtig en tolerant in ons dagelijks leven. Wij zijn niet dikwijls bereid om achteraan in de rij te gaan staan. Wij zijn er snel bij om commentaar te leveren over wat niet goed is in onze ogen. Wij zoeken nog altijd de splinter in de ogen van onze medemensen, en vergeten onze eigen fouten,
Heer Jezus, Jij weet dat we zwakke mensen zijn, Jij kent ons ! Stuur aub Uw genade zodat wij onszelf mogen omkeren naar Uw liefde en met die liefde onze medemensen leren benaderen, ook wanneer het moeilijk wordt !
Heer Jezus, vergeef ons als we niet of niet genoeg slagen…. Blijf ons daarom altijd nabij.

Truus schreef op 11 april 2017 om 08:44

Heer U houd heel veel van ons , U heeft ons ook Uw sacramenten gegeven. Mogen wij er voor U zijn .Wij houden ook van U met al onze fouten.

doke schreef op 11 april 2017 om 01:36

Nooit heb ik getrwijfeld aan de liefde van de Heer. Soms maakt het zelf dat ik te gemakkelijk over dingen denk of doe. Omdat ik weet dat hij me liefheeft en altijd wil vergeven.
Jezus wist dat zijn vrienden hem niet trouw waren. Hij kon niet op hen rekenen, maar toch heeft hij hen niet verstoten. Tot het laatst stond hij nog bij en met hem.
Dat is zo anders met ons mensen. Als ik weet dat iemand niet oprecht is ben ik degene die gauw een dikke streep onder de vriendschap kan trekken.
Als ik je niet kan vertrouwen is vriendschap niet mogelijk.Basta.
Wat zijn wij mensen toch anders dan Jezus.
Heer help me mijn menselijke fouten inzien en trachten om uw voorbeeld te volgen.
Ik weet dat ik altijd tercht kan bij mijn vader daarom smeek ik
vergeef mij mijn fouten en geef me inzicht en wijsheid te handelen wanneer ik voor moeilijke momenten sta…Spreek Heer, ik luister…………

Riet kersten schreef op 11 april 2017 om 01:18

Wat een weg leert Jezus mij toch om van mijn mens zijn naar de – overkant-te gaan Soms lukt dat maar dan ben ik weer echt mens!!met alle onhebbelijkheden .En toch Uw eigen verlangen verlangt mij ,in dit rusteloze verlangen leef ik naar Pasen toe ,naar DE LIEFDE die ik VADER noem.Kom laten we gaan !!!!

Olivia schreef op 11 april 2017 om 00:26

Met het lijdensverhaal van Jezus, zijn wij de Goede week begonnen. Richten wij onze ogen op Jezus. Heer geef ons de moed en de kracht U te volgen tot onder het kruis. Ik word stil en droevig bij U lijden en sterven Heer, misschien nog het meest onder het verraad van U leerling. Het is U vriend die U verraadt. Er kan U toch niets erger overkomen. En dan die verschrikkelijke kruisdood. Ik stel me vele vragen. Waarom moest Jezus sterven ? Hij was de hoop voor zovelen. Waarom werd zijn boodschap niet begrepen ?

claire schreef op 10 april 2017 om 22:33

durf ik ? kan ik ? wil ik luisteren als MIJN HEER EN MIJN GOD aan mij zegt :
mijn dienaar ,mijn geliefde,
hij zal het gebrokene niet breken , hij zal het kwijnende niet doven…
de eenzame laat hij niet alleen…
wil ik dan dienaar van DE HEER zijn ?
ik voel me klein en stil…

Godelieve schreef op 10 april 2017 om 22:13

Ik heb me nooit door iemand verraden gevoeld, zeker niet door iemand die me echt nabij was (familie, vrienden,collega’s). Het is ook zo’n groot woord: “verraden”.! Bij Jezus was dat werkelijk zo en het lijkt me verschrikkelijk. Om te proberen me ‘in te leven in die pijn’ probeer ik het met iets dat er van ver verband mee houdt: vergeten worden, zonder reden langzaam in de steek gelaten worden. Ook dat doet pijn, al verloopt het trager en minder tragisch. Dat is het leven, denk ik dan, andere interesses, nieuwe vrienden en bezigheden. Kwaad word ik dus niet en de tijd verzacht de wonde. Als zo iemand dan plots weer aan mijn deur staat, overvalt me dat als een grote vreugde. Het is me meermaals overkomen. Ik weet zelfs op dat moment dat het terug zal gebeuren. Maar nog eens: “verraden” is iets veel erger. Ik vraag me ook af wat er aan mij te ‘verraden’ valt, zo belangrijk ben ik niet. Maar de Heer weet alles, het goede en het slechte in ons, in mij. Hij houdt van ons allemaal, ook van mij. Dat hoop ik, dat geloof ik, ik reken daarop.

Olivia schreef op 10 april 2017 om 19:46

Ik bid met u mee !

Elsa Symoen schreef op 10 april 2017 om 19:43

met een zoon in depressie zoek ik God niet in den hoge maar hoop hem ‘Le Très-Bas te vinden in de beproeving

Luís Weel schreef op 10 april 2017 om 18:00

Met op de achtergrond een uitvoering van de Matthäus – Passion van J.S. Bach mijmer ik vandaag over woorden als “Mijn dienaar, die behaagt; Hij schreeuwt niet en roept niet luid in het openbaar; het geknakte riet wordt niet gebroken; de kwijnende vlaspit zal Hij niet doven”
We leven in een maatschappij van schreeuwen en alles aan de schandpaal hangen. In de huidige tijd van “alles openbaar maken en van de daken schreeuwen, is er weinig plaats voor stilte als vorm van meeleven, gewoon bij de ander zijn, of zoals geschreven staat over Maria die zweeg en alles in haar hart bewaarde. Het zwijgen en bewaren van Maria is sprekender geworden dan al het uitschreeuwen over de daken.
Ons gebroken bestaan wordt niet te niet gedaan. Er is Iemand die het draagt en de vlam van de hoop levend houdt. Het kwijnende pitje wordt niet gedoofd. Er is toekomst, niet van ons uit, maar vanuit Hem, die het kruis op zich neemt. Duisternis valt over de aarde, maar er gloort een nieuwe dageraad.
Ik bid vandaag voor de slachtoffers van de aanslagen in de 2 kerken van koptische christenen in Egypte en de pijn van zovelen die nu verweesd achterblijven en het zwaard van droefheid in hun hart voelen in deze god – verlatenheid. Ik bid om Gods Geest voor regeringsleiders, die, zonder het te willen het oorlogsgebied steeds maar uitbreiden op straffe van vernietiging van van miljoenen en van de aarde die voor ons de levensbodem is.
Ik bid om licht voor religieuze ideologieën die de liefde door haat willen vervangen. Ik bid dat de walmende vlaspit in mezelf opnieuw mag vlammen tot een vuur dat nooit meer dooft.

maarten schreef op 10 april 2017 om 16:48

thank you for today’s prayer. Isaiah 42 really touched my heart.

jail schreef op 10 april 2017 om 15:30

Zaterdag naar de eucharistieviering geweest. Ik kan er echt met een dood gevoel van terug naar huis gaan of met een gevoel van voldoening. Zaterdag dacht ik Heer ik hoor bij de mensen die je met palmen tegemoet komen om de dag daarna te roepen kruisig hem. (al schrijvend krijg ik twijfels of ik dat echt kan roepen) Meer uit traditie het palmtakje gaan halen. Dan uit geloof.
Zondag een drukke dag met kinderen en kleinkinderen. De afspraken voor het paasfeest worden gemaakt. Het geeft me een dubbel gevoel.
Nu maandag beginnen we ( mijn man en ik) aan de voorbereidingen voor het eten de tafelversieringen enz.
Ik denk na over Jezus zijn verrijzenis. Hoe kan ik de kleinkinderen vertellen Wat voor mij verrijzen is? Misschien dat voor mij verrijzenis iets is als ’blijven hopen’. Dat ondanks de moeilijke dagen er dagen zijn van geluk. Dagen van boosheid en dagen van liefde. Dat is verrijzen voor mij. Zouden ze het begrijpen?
Vandaag voel ik me verrezen . Door de retraite door te lezen en mijn ochtendgebedje van kerk en leven zie ik het mooie van ons geloof.
Wil je ook de prijs van de liefde betalen? Ik las dit gebedje op de kalender van kerk&leven.

God, onze vader,
Een vuur
Is de boodschap van Uw Zoon.
Maar zo vaak zijn wij beducht voor de hitte van zijn gloed.
Wij ontwijken het lot van het graan dat sterven moet.
Wij ontvluchten het kruis, de weg die Christus ging, een weg van zelfvergeten liefde.
Bevrijd ons van de angst voor offer en lijden.
Schenk ons de moed van Jezus Uw zoon, die niet terugschrok voor de prijs van de liefde.
Dit vind ik zo mooi geschreven.
Ja de liefde heeft een prijs denk ik dan. Soms loop ik weg. Hopelijk Heer blijf Jij me zoeken. Liefde is een werkwoord een van mijn betere boeken.
Vandaag lezen we dit heel mooi. : Jesaja 42, 1-3 . Ook hier word ik stil van.
Dit is mijn dienaar, zegt Jahweh, mijn uitverkorene, in Hem vind ik vreugde. Ik heb Hem met mijn geest vervuld… Hij schreeuwt niet, Hij verheft zijn stem niet, Hij roept niet luidkeels in het openbaar; het geknakte riet breekt Hij niet af, de kwijnende vlaspiet zal Hij niet doven..
Weer mag ik na dagen van twijfel naar U komen. U danken. Zonder geroep hoor ik U lieve stem. Jij kraakt niemand af. Ook mij niet.
Kan ik dat? Met Uw hulp soms Heer.
Wil ik dat? Ja dat wil ik,vervul me met Uw Geest Heer. Amen.

Carla schreef op 10 april 2017 om 15:28

Leer mij Heer Uw weg te volgen en nederig die weg te gaan.
Niet te schreeuwen maar mee te voelen met de mensen die het moeilijk hebben.
Dank Jezus dat U het geknakte riet niet verloren laat gaan maar er oog voor blijft houden.
Dank U Heer voor al Uw Liefde voor ons mensenkinderen

Truus schreef op 10 april 2017 om 15:01

Zoals U voor ons bent ,kunnen wij nooit worden.Je kunt wel proberen mensen in hun verdriet en lijden bij te staan .Zoals Hij dit doet en er altijd voor ons is .Mogen wij er deze week voor U zijn..

lieve schreef op 10 april 2017 om 10:38

Jezus is een ‘dienaar’… door God uitverkoren. Gods geest werkt in Hem voor ons mensen. Jezus stelt zich helemaal ten dienste van de gekwetsten, leeft met hen mee, geeft moed, troost en sterkte, Hij doet mensen ‘herleven’. Heer, geef ons een beetje van Jezus’ gezindheid, laat ons in zijn voetsporen treden. Hij geeft ons een duidelijk voorbeeld hoe wij mens tussen mensen kunnen zijn. Het is niet gemakkelijk, maar geef ons hiertoe kracht en sterkte. Voed ons met uw Geest. Amen.

lilian schreef op 10 april 2017 om 09:57

De tekst van vandaag ervaar ik als een hulp en laat ze op mij inwerken. Een ander bijstaan in haar gebrokenheid, een luistrend oor bieden en delen in hun verdriet, Dit kan ik alleen met Zijn hulp. Soms is het verdriet van de ander zo groot dat het op mij indruk maakte. Heer bad ik geef kracht om dit verdriet te kunnen dragen.

Annie Gerritsen schreef op 10 april 2017 om 08:39

Ik ervaar dat de teksten mij helpen om door te zetten en ook anderen die het moeilijk hebben daar in deze vastentijd
tijd vrij te maken om extra tijd aan hen te besteden. Over de teksten die laat ik op mij inwerken en denk en overweeg ze.
Dank je wel voor de aangereikte tekst.

Ron schreef op 10 april 2017 om 06:42

” …., maar laat de Geest u vervullen.” (Efeze 5:18)
Hoe richt ik mijn leven in zodat er ruimte ontstaat voor God om in mij een nieuw werk te doen?
Hoe open ik mijn hart zodat Hij mij met Zijn Geest kan vervullen?
Als ik vol ben van Zijn Geest, kan ik niet anders dan overstromen naar mijn omgeving.
Dan leidt God mij naar plaatsen waar Hij door mij Zijn werk kan doen.
Dan zie ik de wereld zoals Hij die ziet.
Dan stelt Hij mij in staat om een respons te geven.
Ongebroken en vol vuur.

lenie schreef op 9 april 2017 om 23:12

Alles wat komt,zal weer verdwijnen,
alles wat bloeit,zal weer verdorren,
elk uur wordt geslagen, geen steen blijft op de ander,
maar hier zijn groene takken die vertellen van een God die blijft ….
Het is Palmpasen!

Truus schreef op 9 april 2017 om 22:39

Wij vieren vandaag Palmpasen Uw intocht op een ezel in Jerusalem. Hier prijzen wij U nog ,maar later sterft U voor onze zonden aan het kruis. Ook de mensen in Egypte . Vierden Uw intocht Heer zij zijn er niet meer , mogen wij als wij U lijden gedenken ook hun herdenken deze week . amen.

Anton schreef op 9 april 2017 om 22:29

Hier ben ik stil van…..en in stilte zal ik me overgeven in deze Heilige week….dierbare mede-retraitanten bidden wij voor elkaar om de Weg naar Pasen waardig en nederig te mogen ervaren.

Linda schreef op 9 april 2017 om 21:44

Jezus is de weg van de liefde gegaan. Hij is voor ons gestorven aan het kruis. God ik wil u loven en prijzen voor uw liefde voor ons allen. De goede week gaat beginnen. Laten wij allen meer tijd maken voor onze Heer.
Spreek Heer ik luister. Open mijn oren en mijn ogen. U bent een en al barmhartigheid. Wij bidden dat uw barmhartigheid ons altijd mag raken en dat wij ook barmhartigheid altijd zullen uitdragen. In Jezus naam, Amen.

Len schreef op 9 april 2017 om 21:23

• Midden in de gebrokenheid van mensen gaan staan, te midden van mensen die geknakt zijn in hun lichaam, in hun geest, in hun relatie… Niet weglopen! Ja, ik wilde het enkele dagen geleden op een ander schuiven, die noodkreet om hulp…Bewust van mijn onkunde en onmacht besef ik nu duidelijk dat God juist zo’n mensen kan gebruiken om Zijn glorie te doen stralen. Nu kan ik duidelijk zien en erkennen ,het is allemaal Gods werk !

Godelieve schreef op 9 april 2017 om 20:22

Ik vreesde in de Goede Week dag na dag in deze retraite enkel geconfronteerd te worden met mijn tekortkomingen, mijn fouten en zwakheden. Dat zal de volgende dagen wel zo zijn, want er deugt veel van geen kanten!. Maar daar komt Jesaja met zijn vlaspit en zijn rietstengel …, daar komen die suggesties in verband met gaan staan en blijven staan bij gebrokenheid, drama’s diep verdriet van mensen. En de vraag of ik dat zou doen, wil doen… Wel, toevallig is dat wat ik vele, vele jaren als vrijwilligster heb gedaan, een opleiding voor volgde, volhield ook als het echt zwaar viel. Nu ben ik daar te oud voor, maar ik ben er nog altijd heel dankbaar voor dat ik daartoe ‘geroepen’ werd en er zelf als mens en gelovige sterker door werd. Volgende dagen zal het er niet zo hoopvol uitzien, maar het maakte me vandaag blij. Heer, wat ben ik U toch dankbaar voor zoveel waarmee U mijn leven rijker maakte in navolging van wat U deed.