Gastenboek

Harriët schreef op 16 december 2014 om 21:39

Mooie tekst. Nicodemus begint over de wondertekenen, dat spreekt ons mensen vaak gemakkelijk aan, hetgeen zichtbaar is. Maar Jezus’ antwoord daarop is; “alléén wie opnieuw geboren wordt, kan het koninkrijk van God zien”, want dát is Het wonderteken, dat God mens is geworden. En dat kan alleen gezien worden als we opnieuw geboren zijn geworden, dan pas kunnen we Hem herkennen!!

Amanda schreef op 16 december 2014 om 20:27

In mij leeft het diepe verlangen herboren te worden , de Geest in mij aan het werk te laten : die plaats in te nemen, die mij toekomt – nederige, bescheiden dienaar zijn. Niet laten horen, wat ik doe of gedaan heb, maar in alle bescheidenheid mij inzetten voor wie op mijn weg komt.

Nies van Lier SJ schreef op 16 december 2014 om 19:36

Gebedservaring na die tekst?
Nies van Lier SJ

Ingrid schreef op 16 december 2014 om 18:19

Jes. 65 is helemaal toepasselijk op mijn leven. Erg bijzonder! Na jaren van ellende, tropische jaren van mishandeling, fin. ellende, ziekte,… is het tij gekeerd. Het mediteren van Gods Woord in de bijbel dankzij de oef. van I. Van Loyola, zoals ook op deze site helemaal gratis aangeboden wordt, heeft ons nieuw leven geschonken en werkelijk in overvloed. We gaan verhuizen naar een nieuw huis helemaal zoals in Jesaja beschreven staat. En onze geest zal niet meer belast worden door het verleden. God leeft!

Tony schreef op 16 december 2014 om 18:10

Jes 65, 17-25 is louter fantasie. Het bewijs dat de bijbel geschreven is door fantasten en vaak ongeloofwaardg is.

Jeanne schreef op 16 december 2014 om 17:34

Nicodemus bezoekt Jezus in de nacht, alleen en de stilte. Twee die elkaar ontmoeten, Jezus: mens en God en
Nicodemus als mens. Uiterlijk hetzelfde en toch geheel anders.
Als ik naar Jezus ga (in de kerk) probeer ik mij eerbiedig en nederig op te stellen. Hem waarlijk voor de geest te halen. Ik vertel Hem alle beslommeringen die mij bezig houden. In alle stilte, alleen met Hem in die grote kerk.
Dan luister ik naar Hem en probeer de hele wereld in Zijn handen te leggen. Ga met een zwaar gemoed naar Hem toe en telkens kom ik als een ander mens uit de kerk .
Alles wordt lichter als we ons gedragen weten door Zijn geest van liefde .
Hij is er altijd, op elk moment en gelijk welke omstandheid ook al weet of voel ik het niet.
Ik dank U Heer omdat U er altijd bent en dat we ons gedragen weten door Uw geest van liefde.

Annemiek schreef op 16 december 2014 om 16:21

Bedankt voor de retraite. Wij gebruiken hem in de voorbereiding op Kerst met ons gezin. Bij de weekthema’s zoeken we ons eigen beeld dat een plaatsje krijgt bij de kijktafel en de adventskaars. Een deel van de lezingen en de vragen (soms enigszins aangepast) komen ter sprake tijdens het avondeten. Het levert mooie gesprekken op!

Lilly schreef op 16 december 2014 om 11:53

Het gesprek van Nicodemus in de nacht ,hoe bekend is dit wel niet ? Moeten we het niet zien, als de nacht die we allemaal in ons leven een tijd doormaken ? WE maken hel allemaal in ons leven mee, geen mens uitgezonderd ,laten we hopen, dat we dan ook de moed hebben naar de Heer te gaan , ook al is het midden in de nacht , Hij is er voor ons, altijd , laten we dat in hemelsnaam toch niet vergeten .; al zijn we als mensen maar al te zeer geneigd dit te vergeten. Als er zaken mis gaan in het leven, krijgt maar al te vaak de Heer de schuld, terwijl het de mensen zijn die het elkaar aandoen !!!! Lilly

Marjolein schreef op 16 december 2014 om 09:44

Hoe vaak ben ik niet bang, maar ook Nicodemus kwam in de nacht uit angst. Het mogen zijn zoals je bent, hoe mooi. Wanneer je het aandurft om naar Jezus te gaan, dan zit hij daar niet over te mieren, maar hij brengt je een stapje verder. Hoe vaak ik dat vergeet!. Zou mijn hart ooit echt zacht kunnen worden? Daarom maken we nu huizen van licht. AH heeft daarvoor ook een pakket..

Claire schreef op 16 december 2014 om 09:30

Op gelijk wel moment naar Jezus mogen toe gaan – Hij is er, ook in de ‘nacht’… Dat weten maakte me dankbaar en gaf me een warm gevoel dat ik bij Hem altijd mag thuiskomen.
Hij luistert en gaat mee en het weer aan Hem mogen toevertrouwen wat me beweegt- de zorgen die ik draag – zij die ernstig ziek zijn. Ik mag het in Zijn handen leggen.
Zijn Geest als een krachtbron die me iets laat ervaren van Jezus die komt en is en komen zal.

Christine schreef op 16 december 2014 om 08:41

“Maar hoe kan dat?”Hoe vaak wil ook grip en begrip hebben op wat alles het gebeurt, met name met mij! Maar de wind waait waar hij wil… Heer, leer mij te ontvangen, leer mij te zien, leer mij te accepteren. Laat mij deze nieuwe geboorte ervaren. Ik ben bang en ik heb hoop.

Annet schreef op 16 december 2014 om 06:49

Op zoek zijn: het mag! Net als Nicodemus aftasten wat geloven te betekenen heeft. Je afvragen van wat het is. Je laten raken door het wonder: Gods krachtige liefde in mijn bestaan hier en nu!

Truusgroen schreef op 16 december 2014 om 00:14

Johannes is voor mij altijd heel ingewikkeld. De eerste wedergeboorte begint al als je net geboren bent. Je wordt gedoopt door water waarin de geest in je geplaatst wordt. Daar begint de christelijke ondergrond die heel waardevol is voor je leven.
Ik ben mij bewust dat ik daardoor ook de verbondenheid voel met Jezus. Hij is de waarheid en het leven. dat is ook hetgeen wat hij mij voorhoud. Daarom vind ik de bijbelse verhalen zo belangrijk ze passen in je dagelijkse leven . Het is een rijkdom
Het is niet altijd gemakkelijk maar ikervaar het als een rijke ondersteuning in mijn leven.. Het is God die mij bijstaat Het God die op mij wacht. Van hem kan ik hulp verwachten.En ook met Kerst laat hij mij voelen hoe belangrijk het is te ontdekken hoe belangrijk dat kind in de kribbe is. Het is het begin van iets nieuws . Hij gaat ons voor in het leven. Ik mag daar van leren. Ik kan daar echt stil van worden.

Luc schreef op 15 december 2014 om 23:54

Het is de eerste avond dat ik binnenkom in deze ruimte. Het maakt me heel dankbaar om net als Nicodemus aan de drempel van de nacht Jezus ontmoeten. Maar herboren worden.. het maakt me ook een beetje bang.

marthy schreef op 15 december 2014 om 22:54

zie : heb vertrouwen GOD ZORGDT
met mijn klein geloof ,
Jezus laat zien dat hij mij vasthoud ,
als ik bang ben ,
ik niet wankel want:
hij staat er en vangt me op .
als ik dreig te vallen.
in zijn handen ben ik veilig.
met mijn klein geloof .

lieve schreef op 15 december 2014 om 22:18

Jezus zag het lege net…. ook het mijne…maar Zijn aanwezige liefde vulde… vervulde me deze avond met dankbaarheid
voor uw het gebeuren door deze retraite .

Emile schreef op 15 december 2014 om 20:34

“”gooien jullie je netten uit om vis te vangen . . ”
Voor mij betekenen deze woorden: houd vol, blijf vertrouwen hebben in jezelf, in anderen, in de toekomst en blijf je richten op je diepste verlangens. Ook als alles niet meteen zo loopt als ik zou willen, zelfs als het tegenzit. Het is een uitnodiging te volharden, de focus gericht te houden op wat ik belangrijk vind en waar mijn hart vol van is.

Adriana schreef op 15 december 2014 om 19:56

Nu ik deze retraite volg, voel ik me weer wat verbonden… Verbonden ook met Jezus.
Dank daarvoor!
Soms gaat het over dingen die we niet begrijpen, verstaan.mzoals Nicodemus in dit verhaal.
Hij vraagt het ook,mnet als zacharias en Maria: hoe kan dat?
Ik ervaarde hoe mij ook vaak dingen gebeuren, waarbij ik vraag: hoe kan dat (nou)? Maar Jezus zegt tegen Nicodemus: je bent een leraar in Israël en je verstaat deze dingen niet? Verwacht Jezus ook van mij dat ik,voor mij onbegrijpelijke dingen versta, nu ik ook als katecheet gewerkt heb? Ik ervaar Jezus vandaag als een strenge, misschien zelfs veeleisende Heer….

Jeanne schreef op 15 december 2014 om 17:26

Ik zie dat de laatste zin niet af is en op een verkeerde plaats staat.
Vergeet dit

Jeanne schreef op 15 december 2014 om 17:24

Ik sluit mij helemaal aan bij Lily.
Ik dank iedereen die meedoet aan deze publicatie.
Uit ieder citaat kunnen we vruchten plukken.(vis vangen)
Ik dank de goede God dat Hij er altijd is voor ons .
Moge het licht van de Geest ons doen inzien dat Hij er steeds is rondom alle gebeurtenissen.
Groetjes voor iedereen
Om ons nederig op te stellen voor

Lilly schreef op 15 december 2014 om 14:09

We zullen er toch op uit moeten, om de Heer te ontmoeten, soms is het zo vreemd, in de meest onverwachte situaties en mensen ,ontmoet je Hem . Maar houd wel je ogen en oren wijd open, anders ontgaat het je allemaal; een goede manier om Hem te ontmoeten is mensen helpen, en daar hoef je soms niet eens je huis voor uit. Wat de Heer van je vraagt, vind je vanzelf op je levensweg, alleen loopt die soms totaal anders dan jij voor jezelf in gedachten had . Dit kan een portie strijd opleveren, maar aanvaardt het ,leer er vrede mee te hebben , en dan krijg je er een mooi en vruchtbaar leven voor terug , alleen anders dan gedacht.. Dit heb ik zelf ervaren , maar het kost wel jaren om tot dit inzicht te komen. en makkelijk is het niet . Maar zij makkelijke oplossingen wel altijd zo ideaal? Is dit soms niet de weg van de minste weerstand ? Vragen , waar je soms pas na jaren een antwoord op krijgt en soms helemaal niet . Maar volg je eigen weg en laat je niet door anderen en de waan van de dag van de wijs brengen. Lilly

Yvan De Brouwer schreef op 15 december 2014 om 13:43

Ik las zonet de geloofsimpuls nr 3. Ik kan alleen maar beamen, na 14 jaren dagelijks stil gebed, dat God ons inderdaad meer nabij is dan we wel beseffen: soms wel on-verwacht maar je mag altijd ver-wachten. Alleluja !

Carmen schreef op 15 december 2014 om 10:39

Ten eerste teleurstelling Niets gevangen
Komt Jezus zegt ga vissen en gooi de netten weer uit.
Twijfelt niets gevangen gaan toch en vangen
Grote bewondering en geloof maar Jezus heeft een bedoeling hiermee geloof in jezelf
En in Jezus heb vertrouwen het komt allemaal goed

Leontien schreef op 15 december 2014 om 10:20

van mislukte visser word ik leerling die met Hem meegaat …
Is er iets mooiers denkbaar ???????
Heer, ik ben niet waardig ….
en toch … vindt Hij mij de moeite waard.
Wat een liefde !!! onvoorwaardelijke barmhartige liefde

Leen schreef op 15 december 2014 om 09:05

Gevoelens die opkwamen: In een van de boten zittend, voel ik ontmoediging van de lege netten. De lege boten zie opeens als de lege stoelen, lege of bijna lege kerken. Hoe komt het toch, ondanks zovele jongeren en oudere mensen hun best doen. En toch……….Wat ontbreekt in ons pogen (lege netten ) Kijken we niet genoeg naar Jezus die de andere kant op wijst ? Is het de kant van de armen, mensen in nood. Zovele die uit de boot vallen. Jezus geef ons elke dag de Weg of ook wel gezegd “Uw tip.

anoniem schreef op 15 december 2014 om 08:58

Een lied kwam in mij op;
Jezus vol liefde/ U wilt ons leiden/ wij prijzen U als onze Heer.
Kom met uw kracht, o Heer/ kom tot uw doel met ieder van ons.
Maak ons een volk Heer, heilig en rein,
dat U Heer volkomen steeds toegewijd zal zijn.

Martine schreef op 15 december 2014 om 08:57

Dank Heer Jezus.
Dagelijks het woord langs deze weg.””advendsretraite”
De vissers worden angstig.Jezus roept hen en geeft hen vertrouwen.Ook aan mij?
Zondag,twee getuigenissen welzijnszorg.”armoede”
Gebedsintentie:
Want GOD had de wereld zo lief dat HIJ zijn enige ZOON heeft gegeven;
opdat iedereen die in HEM gelooft niet verloren gaat,maar eeuwig leven heeft.

Annet schreef op 15 december 2014 om 07:04

Jezus, help me
niet te vrezen
maar voluit te leven,
mijn rust te vinden
in jouw liefde
en aandacht
voor mensen in
hun dagelijks leven!

Germana schreef op 15 december 2014 om 06:06

Ik vind grote vreugde in de Heer,mijn hele wezen jubelt om mijn God.
Heer mijn God,
Ik ben zeer dankbaar en blij omdat ik U mocht dienen in de armen,en de zieken .Gij hebt mij gezonden naar die mensen veraf, om hen lief te hebben doorheen de zorg en werk van elke dag
Heer, ik wist mij gedragen en gedreven door U.
Laat mij nu niet los maar leidt mij verder , maak elke dag nieuw door Uw woord en Uw genade
Heer ik dank U, i

martien schreef op 14 december 2014 om 23:24

‘ik ga iets nieuws beginnen,nu ontkiemt het, heb je het nog niet gemerkt?’ dank U God ! altijd vernieuwing! zo boeiend….geef mij zicht zodat ik het ontkiemende zie want ik merk het niet altijd. dank je wel voor deze retraite , het doet deugd…

Christa schreef op 14 december 2014 om 18:35

Aangrijpend om in Gebedsimpuls nr. 3 een stukje vertaalde tekst uit het prachtige Gregoriaanse “Veni, Sancte Spiritus” terug te vinden. Altijd troost-gevend, steeds rust-biedend, ook nu… op weg naar Kerstmis toe!

Verder een oprechte dankjewel aan dit initiatief en de uitvoerders van deze adventsretraite.
Dit is een hele opdracht maar weet dat jullie er zoveel mensen mee bereiken en elke dag opnieuw deugddoend mee verrassen.

Emile schreef op 14 december 2014 om 18:09

Jes. 43, 18 v.: “Ik zegt hij, ga iets nieuws beginnen. Het is al begonnen, merk je het niet?”
Ik ervaar het al een oproep mijn geloofsleven en gebed meer te intregreren in mijn leven als basis voor mijn spreken, doen en laten. Steeds opnieuw kan ik hiervoor kiezen. Het is een uitnodiging aan mij dit steeds opnieuw te proberen, vorm te geven dan wel voort te zetten soms tegen de stroom in.

Pol schreef op 14 december 2014 om 17:41

Zijn er juristen hier onder ons? Als ik er één was zou ik zo Christine willen helpen. Jammer genoeg ben ik dat niet.
Ik verlang wel sterk naar gerechtigheid en sta mee aan de kant van de armen, op de manier die Hij mij toont.
Beste trio v.h. team, jullie krijgen hier, naast de hele opzet van deze retraite, ook nog wel werk te doen, niet?
‘k Bid met zovelen, om kracht, in’t bijzonder vandaag, voor jullie.

Andre schreef op 14 december 2014 om 17:28

Aansluitend op het weekthema nr. 2 “Wees niet bang’
Vandaag gelezen in ‘De Morgen’ – in een interview met psychiater Dirk De Wachter:
Nochtans is kwetsbaarheid volgens De Wachter net een van de grootste talenten van de mens. “Kwetsbaar durven zijn opent de weg naar contact en verbinding met de mensen om ons heen”, zegt hij. Kwetsbaar mogen en durven zijn zou dan ook wat meer in ons dagelijks leven ingebeiteld moeten worden. “Die kwetsbaarheid moet in de harde wereld van vandaag weliswaar wat omzwachteld worden, maar ze mag er zeker zijn.”

Jeanne schreef op 14 december 2014 om 16:29

Wat mij raakt is de eerste en laatste zin.
De geest van God rust op mij. De Heer laat gerechtigheid ontkiemen.
Als ik er mij bewust van wordt dat de geest van God om mij rust, dan weet ik, dat al de zorgen die mij kwellen
plaats moeten maken voor Zijn geest….. Zijn rust……
Op die manier kan de Heer gerechtigheid laten ontkiemen.
Als ik (wij) dat kan (kunnen) voel ik mij verwent. Iemand die het overneemt van mij. Dan voel ik mij bemint, wordt er stil van. Kan alleen nog danken voor die alles begrijpende God die tot mij (ons) komt.
Heer geef zin aan geheel mijn bestaan.
Dank U grote, almachtige God.

Lilly schreef op 14 december 2014 om 14:54

Gerechtigheid ,hoe vaak zeg ik niet tegen mijn moeder , ik zou zo graag enige gerechtigheid willen, en dat is heel iets anders dan recht ,dat soms zeer krom is ; maar echte gerechtigheid ? Zou dat wel bestaan op deze aarde ? Je zou er soms aan gaan twijfelen , altijd kom je ermee in botsing en de ene keer heb je er meer last van dan de andere . Gelukkig, bij O.L. Heer is wel Gerechtigheid , maar er is een oud gezegde [ van Plato ] meen ik : “Het is beter onrecht te dragen, dan onrecht aan te doen “;hier had mijn vader het al over, en er is nog steeds niets veranderd . Het zal op de aarde helaas , altijd wel zo blijven. Wel zal ik mijn best blijven doen, niemand bewust onrecht aan te doen .Wat je onbewust doet, en niet weet , is wat anders , onbewust zondigt men niet, zegt men.. Lilly

math en netty schreef op 14 december 2014 om 12:49

wij hebben dit schitterende artikel mogen ontvangen van riet pals roermond.

wij zullen dit komende dagen nog vaak” bidden” en ons verdiepen in de gebedservaringen.

Vivian Heijne schreef op 14 december 2014 om 12:31

Ik geloof dat wij moeten blijven ervaren…door ervaring ontwikkelen wij Godsbewustzijn… Wij moeten absoluut niet stil staan…! Bezig blijven…
Zolang wij ontwikkelen samen met U, kunnen wij als mens laten zien aan de medemens hoe machtig U bent…en hoe lief U ons heeft.

Christine schreef op 14 december 2014 om 09:47

Gisteren avond was ik een verslag aan het uittikken van een ontmoeting tussen mensen die armoede uit ervaring kennen en medewerkers van gemeenten over het thema “spookburgerschap” in Nederland. Het simpel “Recht op bestaan” in de gemeentelijke administratie wordt ontkend voor velen… Op Europees vlak is er een grote bewustwording daarover. Heer, ik weet niet hoe ik zelf verder kan gaan… Hoe kan ik vandaag “de mantel van gerechtigheid” dragen? Als je blieft, laat iets of iemand op mijn weg zijn die mij daar kan ondersteunen. Iemand die kennis heeft van juridische zaken op landelijk en Europees vlak en die graag naar de ervaring van de armen wil luisteren en met hun, met ons de “kleed van de bevrijding” wil dragen.

Germana schreef op 14 december 2014 om 08:38

Ik ben blijven stilstaan bij het eerste gedeelte van de evangelietekst:.
Jezus stuurde zijn leerlingennaar de overkant en hij stuurde ook de mensen weg . Toen Hij alleen was ging Hij de berg op..
Jezus had beoefte om alleen te zijn na de drukte van de dag ,ook de leerlingen gingen op in het succes en gejuich van de menigte en Hij stuurde hen naar de overkant. Deze tekst heeft mij geraakt omdat het zo herkenbaar is in mijn leven ook ik laat mij soms overrompelen door drukke bezegheden en vergeet het belangrijkste, dan voel ik diep in mijn hart de behoefte om alleen te zijn en te bidden om tot mlijn diepste zelf te komen
J

lida schreef op 14 december 2014 om 04:55

Zie iets nieuws ga ik maken, dit past precies bij mij voor deze week. Bij mijn voorbereiding van bijna een heel jaar, op het diepte- bevrijdings gebed, wat deze week zal gebeuren. Prachtig. Ik jubel en juich om mijn God, want Hij heeft mij bevrijd. Ik ben kostbaar in Zijn ogen. Dank u voor deze prachtige retraite

Truusgroen schreef op 14 december 2014 om 00:16

waarom angst als je weet dat de Heer zo dicht bij is. Maar soms zijn net als bij de leerlingen je ogen zo dicht dat je Hem niet herkent. Ikvoor mijzelf zie dit niet als twijfel maar meer als afstand die ik gecreëerd heb. Meer van ik kan het zelf. En dan heb je de neiging om voor Jezus te lopen dan er achter.. Daar kan dan angst uit ontstaan alsof je de weg even kwijt bent. Wat Jezus wil is denk ik dat je zelf verantwoording weet te dragen. En op het juiste punt Hem durf aan te spreken hoe verder. Dan zal Hij ook de storm laten bedaren en mij rust geven.Dan kan ik dankbaar zijn. Dat is wat ik van Hem wil leren.

Margaret schreef op 13 december 2014 om 20:45

DANK voor deeze moije retraite. Dank ook voor alle prachtige gedachten en gebedendie ik met ue maag delen.. Jesus was er meteen toen zijn frienden op zee in nood verkeerten. “Wees niett bang, IK ben het. ” dit zegt my dat Jesus er altied bij en in mij is . Als ik mij alleen voel en in mijn leven dinge geburen die swaar zijn, the heer laat mij altijd. Weer zijn nabijheid en grote liefde ervaren. HIJ stapt in mijn boot en de waters worden still .

Bennie Vehof schreef op 13 december 2014 om 20:35

Hartelijke dank voor uw retraite op deze manier en de voortreffelijke tips. Een verademing in deze voorbereidingstijd.

Adriana schreef op 13 december 2014 om 20:35

Een genadejaar… Zou dat ook gelden voor een jaar waarin zoveel dierbaren stierven? Mijn zwager, mijn zus, mijn nicht, mijn oude schoonmoeder… Vrienden ook…. Hoe vond ik dan een genadejaar?

Emile schreef op 13 december 2014 om 19:23

Jezus ging de berg op om te bidden.
Als ik wil bidden heb ik de behoefte me af te zonderen, te verstillen, het stil te maken in mezelf en contact te maken met wat er diep in mij leeft. In de rust en in het contact met mezelf is het mogelijk dat ik aangeraakt word door de Eeuwige.

Jeanne schreef op 13 december 2014 om 18:20

Soms denk ik ook dat Jezus mij in de steek heeft gelaten. Dan zou ik van de last kunnen vallen, het gaat niet meer. Alle is donker en kan Jezus niet erkennen in de gebeurtenissen rondom mij. Ze hebben zoveel invloed op mijn leven. Als ik mij dan in de stilte kan terug trekken en het aan Hem kan vertellen wordt ik geleidelijk aan rustiger. Hij heeft mij weer terug moed gegeven, kan de draad weer terug oppikken. Ik ben milder tegenover hen die mij onrecht aandeden. Hij heeft mij aangeraakt. De golven bedaren.
Heer Jezus help mij in alle omstandigheden Uw wil te zien.
Geef mij de kracht om te dragen en mild te zijn
Dank U Goede Vader voor de steun in het leven en het inzicht dat ik heb gekregen.
Aan allen een goed en een rijke geestelijke ervaring.

Vivian Heijn schreef op 13 december 2014 om 17:15

Lieve Heer, U weet dat ik volle vertrouwen in U heb…maar toch blijven wij een mens…met zorgen en vragen… Kijk Lieve Heer..de leerlingen hebben U bij zich.. in volle glorie..kunnen direct een beroep op U doen. Zien het dan ook op datzelfde moment ooglijk gebeuren.
U bent voor ons niet ooglijk aanwezig. Wij bidden…en vragen U, en moeten dan erop vertrouwen dat U ons helpt… En daarbij Lieve Heer…kan het ook nog lang duren eer U helpt. En dan zijn wij toch weer mens…ongeduldig en verbitterd…
Ook als ik met U vertel Lieve Heer…ik vertel..maar voel of zie U niet.. Ik moet er dus op vertrouwen en geloven dat U luistert….en dan hopen dat mijn gebed verhoort wordt. Dit klinkt toch niet gek…dat mensen dan kunnen gaan twijfelen..?

Johanna schreef op 13 december 2014 om 16:23

“Blijf kalm. Ik ben het. Wees niet bevreesd”, in deze volgorde!
Dat is niet voor niets, want opwinding over bijzondere, uiterlijke gebeurtenissen (zoals de broodvermenigvuldiging) raakt een ander ‘orgaan’ in je dan datgene wat een (onbegrijpelijke) diepe stilte in je hart veroorzaakt. Die is er juist vaak ondanks uiterlijke omstandigheden, de plaats (denk ik) waar Jezus de woorden spreekt: “Ik ben (het)”. De plaats dus van zijn aanwezigheid in ons.
“Wees niet bang” is dan een meer vanzelfsprekende oproep en geen vermaning of iets dergelijks. Deze woorden zijn dan een oproep die het gevolg is van zijn aanwezigheid, die ‘als vanzelf’ de angst van je afneemt.
Wat een troostvolle tekst als ons wankele levensbootje weer eens water maakt!

Lilly schreef op 13 december 2014 om 13:13

Ja, natuurlijk herken ik dit , het is zeer herkenbaar .; angst is een zeer slechte raadgever, maar moeilijk te verslaan. Hoe vaak staat er niet in het evangelie :”Weest niet bang”, maar hoe moeilijk is dit wel niet. Ja, en dan moet je vertrouwen hebben ,maar……..En soms is de Heer maar moeilijk te herkennen ,achteraf misschien, dan zijn er wel mensen die je helpen en dan voor jou een stukje van de hemel zijn, en toch op dat moment iets van de Heer vertegenwoordigen . Lilly