Gastenboek

Geert schreef op 5 december 2017 om 13:36

Dank U wel Heer, dat U een God van liefde bent die houdt van zijn kinderen. Dank U Vader dat we geliefde kinderen zijn, door U geliefd met heel Uw Hart. Amen!

Ellen schreef op 5 december 2017 om 11:55

Wat fijn om weer met Advent te starten, en wat een mooie manier is dit toch. Nu al dankbaar voor al het werk ,wat voor mij en alle anderen die meedoen, verzet is en wordt. Ik word er stil van.

ciliasommen schreef op 5 december 2017 om 11:28

Hij God leeft ik mij daar ben ik enorm gelukkig om. Maar ik moet ruimte scheppen, waarin ik dat kan zien.
God met ons- geborgenheid, basisvertrouwen. Vandaar wil ik met Hem en door Hem en in Hem leven. Dank!

Liduina schreef op 5 december 2017 om 11:05

God met ons , zo groots , niet te bevatten. Hij is er altijd al voelen wij dat misschien niet altijd zo. Onze actieve medewerking is daar toch ook altijd bij vereist , net zo als bij Maria. Laten wij bidden ,dat wij dat meer mogen ervaren en er in ieder geval naar streven.

Lieve schreef op 5 december 2017 om 11:05

Ik vond het moeilijk om vandaag bij de kern te blijven, maar ik heb de geplande tijd uitgezeten.
‘God met ons’… wij mogen dankbaar zijn dat God zich laat kennen in het kind dat hij laat geboren worden door een maagd, Maria. Gods plan is ondoorgrondelijk, niet te vatten met ons verstand. Maar laten wij vertrouwen op de Heer. Laten wij openstaan voor wat God met ieder van ons voorheeft. Dank zij zijn Zoon, weten wij hoe wij als christen in Zijn voetsporen kunnen treden.

Geert Claeys schreef op 5 december 2017 om 09:20

‘De maagd zal zwanger zijn en een zoon baren, en men zal hem de naam Immanuël geven, ‘wat in onze taal betekent ‘God met ons’.
Deze zin is moeilijk te geloven. Als ‘de maagd’ staat voor een (jonge) vrouw die nog geen omgang met een man heeft gehad, dan kan ze zwanger worden net door omgang met een man, maar dan is ze, normaal gezien, geen maagd meer. Men heeft zich over de natuur van Jezus eeuwen lang het hoofd gebroken en mekaar verwijten naar het hoofd geslingerd (en erger). Zou het niet aannemelijker zijn om de rol van Jozef in het verhaal anders in te vullen, namelijk als die van de vader van Jezus en van zijn broers en zussen? Dat Jezus dan uitzonderlijk begenadigd is door God is heel goed mogelijk. We weten het niet uiteindelijk en zullen het nooit met zekerheid weten.

Marialenn schreef op 5 december 2017 om 09:18

Wij zijn kinderen van God, God is dus altijd met ons. God is in ons omdat wij zijn kind zijn, zijn afstammelingen. Wij moeten dus ook vertrouwen op ons Goddelijk Kind zijn, op ons innerlijk Licht.

Ik ben een kind van God, heb niets te vrezen want zijn Licht is in mij.

Soms lever ik een gevecht met mijn gedachten, zie alles donker in. Pas als ik het duister toelaat kom ik weer bij mijn licht. Ik heb vertrouwen in mijn licht, ik weet dat het licht in mij leeft en daarom kan ik het donker toelaten. Ik weet dat de donkere gedachten te maken hebben met de ervaringen uit het verleden. Nu er licht op is gevallen kan ik mijn gedachten keren.

Truus schreef op 5 december 2017 om 09:11

Fijn dat het zo stil was ,alleen de vogeltjes een fijne manier voor de gebeden en bijbeltekst..Die ik met veel dankbaarheid tot mij laat komen.

Monique schreef op 5 december 2017 om 09:05

Ik ben dankbaar voor deze mogelijkheid tot bidden,dankzij de betrachting naar stilte.
Het is hartverwarmend om te lezen hoe we weer talrijk aan de retraite deelnemen.
Dank aan iedereen

Jeanne schreef op 5 december 2017 om 08:17

Stil worden, met ogen toe kijkend in mijn hart, totdat ik doorheen dat stille gebeuren iemand kan ontdekken,die al lang op mij zit te wachten.
Door en met onze Moeder Maria vraag ik aan de Heer om mijn hart open te stellen en te -houden om de bekommernissen en de beslommeringen te laten vliegen,zodat Hij er nog alleen aanwezig is met mij.
Wat een genade, wat een goedheid,wat een liefde!.
Vergeef mij Heer,soms mijn oppervlakkige houding.
Geef mij de kracht en de moed om alles in samenspel met en voor U te doen.
Dit geeft veel meer vreugde aan mijn bestaan.
Dank U Heer voor alles.

Birgitta schreef op 5 december 2017 om 07:49

Lieve Jezus, weer een hevige storm is voorbij getrokken. Verdriet en verbittering. Breng ons elkaar nabij. Help ons groeien. Help om op U te vertrouwen. Naar U te luisteren. Tot U te bidden. U te beminnen. Houdt ons stevig vast. Dank U Jezus en Maria. Amen

Veerle Loriaux schreef op 5 december 2017 om 07:05

In relaas treden met God vertrekt vanuit de wil tot overgave . Als je je echt wilt openstellen voor het gebed tot Hem , vertrek je vanuit een diep verlangen en ‘ zoek ‘ je Zijn aanwezigheid . Het is niet eenvoudig over te brengen op welke wijze ik die ontmoeting telkens weer ervaar . Geheel ontbonden van het aards bestaan ervaar ik een volkomen rust , en juist die rust stelt me in de gelegenheid om klaarheid te scheppen binnen de chaos van het leven . Hij reikt geen antwoorden aan , maar kleine handgrepen : aanvaarden – koesteren – liefhebben – geloven – vertrouwen – hopen – vergiffenis vragen / schenken – helpen – luisteren – ontvangen – …
Ik wens het jullie – verbonden in het gebed – van harte toe .

Ron schreef op 5 december 2017 om 06:38

Het eerst waar ik aan moest denken is de tekst uit de Romeinen brief hoofdstuk 8;
“Als God voor ons is, wie zal tegen ons zijn?”
‘God met ons’ is zoveel intiemer en dichtbij.
Als ik straks de deur uitga.
Op weg, de wereld in.
Ben ik geen moment alleen.
Jezus is met mij. Hij heeft het belooft.
Tot het einde toe, zei Hij.
Ook in de momenten dat ik me eenzaam voel,
mag ik weten dat Hij altijd dichtbij is.
Dichtbij en voor mij.
Ik ga vandaag op weg, samen met de Schepper van de hemel en de aarde,
Die voor mij kwam, mens werd en stierf in mijn plaats.
Heer, ik bid dat Uw liefde in mij vandaag in aanraking mag komen met de mensen om mij heen.

WimS schreef op 5 december 2017 om 06:14

God, wat blijft het toch moeilijk. “Vertrouw grenzeloos” Jakobus 1:6 . Ik krijg het nauwelijks stil in mijn hoofd. Blijf als die golf, op en neer gaan. Toch kijk ik uit naar de Kerst, naar U Jezus.

Mariejan schreef op 5 december 2017 om 00:07

De zin die mij nu raakte was: God krijgt gestalte in een mens. Kan ik die werkelijkheid tot me laten doordringen? Hierdoor begreep ik dat God langzaamaan ook gestalte in mij krijgt. Mag hij in mij gestalte krijgen? Schep ik ruimte voor hem? Hoe ik dat voor me zie? Een open vrije ruimte, een liefdevolle ruimte, gastvrij voor het leven dat mij gegeven is. Tijdens het gebed / de meditatie ontving ik het gevoel dat God is zo bescheiden, hij klopt wel op mijn deur en wacht dan tot ik open doe. Als ik open doe en hem binnenlaat is hij zo gelukkig. God met ons!

Lieve schreef op 4 december 2017 om 23:08

God toont zich in de stilte… Waarom dan niet de stilte opzoeken… Soms loopt de werkelijkheid niet zoals wij verwachtten.
Laten we dan de moed hebben om te aanvaarden dat God misschien een ander plan met ons voorheeft… En als dit zo is, mogen we zeker rekenen op zijn steun. Vertrouwen hebben in het leven… ja, dat is heel belangrijk.

Margaret schreef op 4 december 2017 om 22:32

Ik ben nog met Johannes 1 – 5 bezig. Pater sintobin advizeerd in zijn video inleiding voor de retrait , te luisteren naar de texten met ons hart ( during het bidden ), niet te analiseren met once gedachten. Dit evangelie was altied een vavoriet van mij. De gedachten stil zetten en langzam lezen ,met het hart, ja ,de hele licham luisteren.
Ik kan niet zeggen dat ik die worden beter versta, nee.maar er geburte its on a deeper level, een deeper insicht, waarnemen. D A N K .

Erna schreef op 4 december 2017 om 22:28

Plannen, ons leven inrichten, alles naar onze hand willen zetten,soms onrealistische verwachtingen; Wat als het allemaal anders verloopt dan we verwachten? En dan dat prachtige voorbeeld van Jozef, durven vertrouwen, God toelaten in je leven, durven een stap opzij zetten, leren aanvaarden.

Vanderfeesten kristien schreef op 4 december 2017 om 21:18

Wat is het moeilijk los te laten en echt stil te worden in de drukte van de dag…
zelfs de avond bood niet de echte rust…

Olivia schreef op 4 december 2017 om 19:38

Heilige Moeder, hoe dank ik U voor Uw mooie lessen ! Ik voel dat zij zoveel macht over mij hebben, dat zij mij voordurend doen hunkeren om te leven in de Goddelijke wil . Kom, daal samen met jezus neer in mijn ziel, opdat ik die genade zou verkrijgen. Vernieuw in mij Uw bezoek aan Elisabeth en de wonderen die U voor haar hebt gedaan. Ach ja mijn lieve Moeder, breng mij Jezus en heilig mij . Met Jezus zal ik weten hoe zijn Allerheiligste wil te doen. Heilige Moeder, bezoek mijn ziel en maak er een waardige woning van voor de Goddelijke Wil.

Bernadette schreef op 4 december 2017 om 19:36

Het is soms moeilijk om ‘Geloof” te begrijpen al hoewel ze verscholen zit in de dag dagelijkse kleine dingen en gebaren. Een mens moet het niet groots en ver zoeken. Het is soms moeilijk om tot innerlijke stilte te komen, soms beangstigend omdat je geconfronteerd wordt met je eigen “ik” en soms zo bevrijdend en troostend omdat je Gods liefde voelt in je innerlijke zijn.
Dit is het mooiste wat mijn ouders mij gegeven hebben ‘ opgroeien met het, mijn geloof” want dat is het enigste wat ons overeind houd in deze hectische wereld. God laat mijn geloof verder groeien , dank U

Nadia schreef op 4 december 2017 om 18:22

De confrontatie met mezelf bracht me wel tot stilstand. De stilte is er helaas nog niet helemaal maar ik gun mezelf de tijd, om de diepte van de stilte te laten door komen zodanig dat de kering vanzelf vloeit. Eénmaal dit gebeurt is bij mij, zal de vrijheid van openbaring terug fantastisch voelen waar ik naar hunker.

l.sebelon schreef op 4 december 2017 om 16:42

Het is soms moeilijk om tot rust te komen en om los te laten. Soms is het bedreigend als het anders uitpakt Dan kan ik alleen op God vertrouwen die mij nabij is en mij kracht schenkt.

cilia schreef op 4 december 2017 om 15:13

Ik ben een kanker patient. Deze retraite komt dankbaar aan. Ik leef veel in de stilte( tevoren was ik super actief, maar ook met stilte, het Jezus-gebed) Eigen gedachten, wil en verstrooidheden opzij zetten, is zeer moeilijk, vaak ontmoedigend. Dank voor de teksten,

Bernadette schreef op 4 december 2017 om 14:52

In de meditatie van het Johannes Evangelie werd ik me bewust hoezeer de schepping en de schepselen door God gewild zijn en hoezeer Hij ervan houdt. Hij houdt ook van mij en Hij heeft mij gewild. Daarom moet ik met respect omgaan met de schepping maar ook met hen die ik ontmoet. Velen hebben mij vaak gezegd dat ik door God gewild ben maar ik kon dit nooit geloven. Door de retraite ben ik me er zo van bewust. Ik ben dankbaar dat ik deze retraite nu volg.

Dorine Bemmel schreef op 4 december 2017 om 14:35

Door alle geroesemoes kom ik nauwelijks tot rust.Met deze retraite hoop ik dat weer op te bouwen en me zo langzaamaan te richten tot t licht.

Monique schreef op 4 december 2017 om 10:47

Hoewel ik niet behoor tot een formele religie, voel ik mezelf gezegend met een vermogen om in alles de heilige vonk te zien. Ik put voor mijn ‘persoonlijke religie’ uit vele bronnen, waaronder de bijbel en andere heilige geschriften en ervaar het als een bijzondere reis om in deze maand, waarin de dagen steeds korter worden, nog meer dan anders stil te staan bij het licht.

Na de eerste twee teksten uit deze retraite beluisterde ik vanmorgen tijdens mijn ochtendmeditatie met Bidden Onderweg Jesaja 2: 4-5: “Zij zullen hun zwaarden omsmeden tot ploegijzers en hun speren tot snoeimessen. (…) laten wij leven in het licht van de Heer.” Ineens zag ik in deze drie teksten samen een prachtige ‘drie-eenheid’ voor de komende weken, die me wees op het volgende… Dat ik, in contact met de stilte van het begin, die alles samenhoudt en bindt, steeds weer naar mijn bron terug mag keren. Dat ik zonder angst en terughoudendheid mag kijken naar alles wat uit deze stilte ontstaat, zowel in als buiten mezelf en ook (of misschien wel met name) naar de innerlijke schaduwen die in de stilte ‘aan het licht’ komen. Dat ik dagelijks de kracht mag vinden om te werken aan het omsmeden van mijn zwaarden…

Het voelt als een geschenk om op deze manier en met velen onderweg te zijn – dank aan hen die dit mogelijk maken!

Liduina schreef op 4 december 2017 om 10:38

Dit is wel een levensopdracht. Als je jong bent ,heb je hier meer moeite mee ..Leer ,dat het leven niet maakbaar is ,,geef je over in gelovig vertrouwen aan de Heer en zijn lieve Moeder . aanvaard de dingen ,zoals ze komen ,dat is niet makkelijk , maar de enige weg . Bidt om hulp en bijstand bij de Heer en zijn lieve Moeder ! Dan is er een begaanbare weg in het leven te gaan ! Zelf ervaren .

Marialenn schreef op 4 december 2017 om 09:56

De controle verliezen, hoe bedreigend kan het zijn? De angst en frustratie dat het gebeurt kan me overvallen het zijn dan meer mijn gedachten erover die angst veroorzaken dan wat er werkelijk gebeurt. Meestal ben ik erg flexibel en kan me goed aanpassen. Het aanpassingsvermogen brengt me vaan (de gedachte en herinnering) terug naar het verleden. Veel heb ik aangepast om te overleven, geblokt tot nu toe, maar wat het me opgeleverd heeft is dat ik me in veel situaties kan handhaven en dat het me ontzettend creatief gemaakt heeft. De pijn over het verleden kan ik voelen zonder slachtoffer te zijn en ik ben dankbaar voor wat het me gebracht en geleerd heeft. Altijd heb ik het
Gevoel gehad dat ik geleid werd en ik kan me daar nog steeds aan overgeven, in vertrouwen.
 

Nikolaas Sintobin schreef op 4 december 2017 om 09:50

Beste,

Mogelijks is de mail in de spam terechtgekomen. Als u hem daar niet vindt, kan u steeds naar de archiefpagina van onze website gaan. Daar vindt u de voorbije mails: http://www.ignatiaansbidden.org/categorie/archief/

Mooie advent toegewenst,

Nikolaas

Agnes schreef op 4 december 2017 om 09:42

Dank voor deze retraite, heel veel dank. Hoe moeilijk is het toch om in de stilte te verdwijnen. Ik blijf proberen .

Hilde schreef op 4 december 2017 om 09:35

Mijn hart volledig beschikbaar voor U opdat Gij opnieuw mens kunt worden in mij. Dat geen enkele angst of vrees mij weerhouden er totaal te zijn voor u. Neem mij als uw algehele bezit. Amen

Caroline schreef op 4 december 2017 om 09:28

‘Het licht schijnt in de duisternis en de duisternis heeft het niet in haar macht gekregen’. Ik ben opgegroeid met een andere vertaling. Maar deze maakt mij opeens duidelijk: de duisternis kàn gewoon niet sterker zijn dan het licht. Het lichtje in mij, ook al is het klein, kan nooit uitgeblazen worden door de duisternis (twijfels en vragen)

Hilde schreef op 4 december 2017 om 09:23

Dat ik mijn hart en handen mag openen voor alles wat op mijn weg komt wetend dat God zich in elke situatie openbaart als Hij die redt.
Aan ieder een gezegende adventstijd gewenst.

Martin schreef op 4 december 2017 om 09:00

Dank U dat mijn leven van U komt. Dank dat U de duisternis in de wereld en in mij overwint. Ik vertrouw dat het goed is en komt.

Lea Verschraegen schreef op 4 december 2017 om 08:28

Deze morgen geen mail ontvangen. Is er iets fout gegaan? Hopelijk komt het in orde want ik kijk er naar uit.
Lea

Jeanne schreef op 4 december 2017 om 08:21

Advendtstijd, tijd van wachten, verwachting. Moeder Maria, vraag voor mij het Licht om Jezus’ weg te volgen in alle eenzaamheid, waar de stilte (althans uiterlijk) primerend is. Het half uurtje stilte is een andere stilte,daar kom ik pas tot innerlijke rust, zie dan ook wat er in mijn hart leeft. Vergeef mij Heer, mijn innerlijke drukte om zoveel dingen.
Dank U, dat u om me geeft,
Dank voor deze retraite, vooral aan degenen die ons dit mogelijk maken en ons geestelijk voedsel aanbieden, ons begeleiden doorheen deze verwachtingstijd.
Een weldoende retraite aan iedereen gewenst.
Jeanne

Nicole hoedemakers schreef op 4 december 2017 om 08:08

Aan allen een goede advent en goede voorbereiding voor kerstmis groetjes

Veerle Loriaux schreef op 4 december 2017 om 07:10

Heer , een mens heeft een aangeboren talent , om zijn leven in de hand te houden . Maar het is beschamend als hij – door omstandigheden – even de weg lijkt kwijt te zijn . Doch , U voorziet ons mensen , die voor ons uit gaan en ons een nieuwe kans geven , om terug aansluiting te vinden . Altijd , maar zeker in die stille momenten bent U ons nabij , als een vader en een moeder .

Ron schreef op 4 december 2017 om 07:06

“Zoon van David.” Hoe lang geleden zou het zijn dat Jozef er aan herinnerd werd dat hij van koninklijke afkomst was…? Opeens zit hij in het Verhaal dat alle andere verhalen overstijgt.
Hij wordt de aardse vader van de Koning van alle koningen.
Zijn aanstaande bruid is de moeder van de Messias.

Zo vaak denk ik dat mijn levensweg wordt bepaald door de plannen die ik maak..
Ik bedenk, Ik schrijf. Ik lees en bedenk nogmaals.
En dan maak ik keuzes en plan ik wat ik ga doen.
Maar al die tijd heeft God mijn leven in Zijn handen en bepaalt Hij elke stap die ik zet.

Alleen het vertrouwen dat Hij het goede met me voorheeft en dat ik Zijn geliefde kind ben,
zal mij moed geven om een toekomst te verwelkomen die totaal anders is dan ik mij had voorgesteld.
Want zal Hij die Zijn eigen Zoon niet heeft gespaard, mij niet met Hem alle dingen schenken?
Kom tot rust mijn ziel aan de voeten van Hem die de hemel verliet om voor mij Zijn leven af te leggen.

Trees schreef op 4 december 2017 om 07:05

Fijn dat wij ook dit jaar van uw teksten mogen door denken wat God van ons wil Zoals Jozef wil ik ook open staan en gaan naar Hem die ons zo bemind ik hoop dat velen mensen mogen in zien dat God ons allen lief heeft Trees

Trees schreef op 4 december 2017 om 07:05

Fijn dat wij ook dit jaar van uw teksten mogen door denken wat God van ons wil Zoals Jozef wil ik ook open staan en gaan naar Hem die ons zo bemind ik hoop dat velen mensen mogen in zien dat God ons allen lief heeft Trees

G.m.groen schreef op 3 december 2017 om 23:59

Het eerste lichtje heb ik aangestoken.. zo,n kleine handeling. Met zo,n diepe betekenis.
Licht straalt door de duisternis heen.

Ria schreef op 3 december 2017 om 23:37

Een bijzonder gebeuren voor Jozef! Zijn vrouw zwanger van de heilige Geest.. Hoe moet hij zich dat voorstellen.. Ik weet niet of ik mij zou kunnen inlaten met zo’n soort situatie in mijn leven… Het vraagt om vertrouwen.. Ik vind het moedig van Jozef.. Hij voelt God dichtbij.. Hij worstelt en komt boven en gaat op de uitnodiging in..Hij krijgt het vertrouwen en wordt vader van de Zoon van God.

Godelieve schreef op 3 december 2017 om 22:57

Eerst dank u dat ik weer met deze retraite mag meedoen. Op de tweede dag die vraag over mijn reacties wanneer ik terechtkom in een niet door mij gezochte situatie. Ik moest wat zoeken, vond niet meteen een voorbeeld. Misschien stilstaan bij een vermoeden dat ik een erge ziekte zou hebben. Dat is al meermaals het geval geweest.en ik weet ook hoe ik dat aanpak om rustig te blijven en te bidden om hulp daarbij. Zeggen dat ik ,indien nodig, het zal aanvaarden. En dan op het rijtje af de mogelijke uitslagen bekijken , van het slechtst mogelijke tot een algehele opluchting :niets aan de hand. En bij elk van die uitslagen ook bedenken hoe ik dan zal reageren.. Dat gaat vlug en valt meestal mee.

Leen schreef op 3 december 2017 om 22:56

Ik zoek steeds vaker de stilte, buiten mezelf en binnenin mezelf. In die stilte voel ik duidelijk de banaliteit van drukte en lawaai, het besef dat ik niet overal hoef bij te zijn, dat het echte geluk in mezelf, in mijn stilte ligt.
Ik wens iedereen een heerlijk stille advent. Laten we samen genieten van gebed en meditatie.

Lisette schreef op 3 december 2017 om 22:43

Ik voel blijdschap en dankbaarheid dat de adventsretraite weer is begonnen. Toeleven naar de komst van het Christuskind
Beetje bij beetje, iedere dag iets meer, het licht van Hem in mijn wezen mogen ontvangen. En het levende woord ontvangen en delen met alle andere deelnemers.. Ik wens iedereen een hele gezegende adventstijd. Laten we waakzaam zijn.

lucien van de velde schreef op 3 december 2017 om 22:43

Blij en dankbaar voor jullie inzet om ons voor te helpen bereiden op Kerstmis.Dit is wat anders dan het zinloze opgepepte commercieel gedoe.

Wim schreef op 3 december 2017 om 22:19

Uw woord is een lamp voor mijn voeten, een licht op mijn pad. Fijn om weer mee te doen! Ik mis mijn tochtgenootje wel, maar weet me ook weer verbonden (ver weg en toch ook dicht bij). God wil mens worden onder ons. Goede advent voor iedereen!

Henk schreef op 3 december 2017 om 21:45

Spreek slechts één woord en mijn ziel zal gezond worden:

maar dan kom ik nu tot visioenen van openbaringen van de Heer. 2 Ik ken een mens in Christus, die veertien jaar geleden, in het lichaam of buiten het lichaam, ik weet het niet, God weet het… die mens werd weggerukt naar de derde hemel. 3 Van die mens weet ik dat hij met het lichaam of zonder het lichaam, ik weet het niet, God weet het, 4 dat hij werd weggerukt naar het paradijs en onzegbare woorden vernam, die geen mens mag uitspreken. 5 Op zo iemand wil ik roemen.(2Kor 12)