Gastenboek

J.overmeer schreef op 14 december 2017 om 22:05

Vandaag feest van : Joh. de la Cruz- Voor mij ‘n voorbeeld en ‘n reddingsboei in mijn leven als het moeilijk was.

Godelieve schreef op 14 december 2017 om 21:10

Ik ondervond of besefte nadien dat, telkens er in mijn leven me iets heel moeilijks ging overkomen, onverwacht dan nog, dat ik in de periode die daaraan VOORAFging, me sterker bewust werd van Gods aanwezigheid in de wereld, in de mensen, in mijzelf. Het leek na enkele keren zelfs op een voorbereiding op wat me te wachten stond: b.v. de dood of het begin van dementie bij iemand uit mijn gezin.. Om mij sterker te maken? Het maakte me wel wat angstig : wat gaat er nu weer gebeuren?Gelukkig kon ik mijn bidden daarop afstemmen en dat hielp.

Olivia schreef op 14 december 2017 om 20:20

Tijdens de advent wordt vaak het Bijbelverhaal verteld waarin Maria een boodschap krijgt van de engel Gabriël. Ze wordt door God uitgekozen om Zijn Zoon op de wereld te zetten. Men zag in de boodschap van de engel het begin van een nieuwe tijd, een tijd waarin God zich doorheen Jezus op een bijzondere manier aan de mensen laat kennen. Hij onze God, doet wondere dingen aan ons. Ja wij durven geloven dat Hij ook dit jaar weer de heilzame geboorte van Zijn liefde in ons hart mogelijk maakt. Want voor onze God is niets onmogelijk. Jezus we kijken uit naar jouw licht met Kerstmis. Daarom blijven wij vandaag met respect stilstaan bij U Maria, die Gods plan beaamt en mogelijk maakt, Maria, voorbeeld voor ons geloof. Dank U.

Aurore schreef op 14 december 2017 om 19:36

Gisteren had ik het gevoel dat ik een reuze golf voor me had, geen land, geen licht in zicht. Ga ik roepen? Nee want het gaat toch goed.
Wat een onrust vandaag, ik voel me verloren, wat moet ik? Wat wil ik? Waar is de weg? Wat is mijn visioen, heb ik er een? Ik droom van eenheid van de kerk, gemeenschap in Christus… ik droom van geloof in mijn gezin…
Ik moet maar vertrouwen dat Hij er is.

Gilles schreef op 14 december 2017 om 19:35

Wat een geestkracht huist er in die tekst… maar als die Geest in duizenden jaren oude woorden nog altijd leeft en erom vraagt los te breken, dan moet die Geest toch ook in mij, mens van vlees, bloed en adem leven? Waar heb ik hem opgesloten? Visioenen verkondigen…. durven we dat, durf ik dat? Spreken over het onmogelijke alsof het morgen te gebeuren staat? Het eeuwige ‘ja, maar’ daarom een keertje het zwijgen opleggen? Denkend nu misschien aan die keer dat je werd aangeraakt, bevlogen raakte en je er niet voor schaamde dat jij het was die de Geest los liet, ‘vaardig’ liet worden, zodat die vrij rondvloog, op anderen neerdfaald en ook weer op jou terugkeerde. Kom…en ‘GO!’ Heilige Geest.

jail schreef op 14 december 2017 om 19:30

De Bijbeltekst belooft ons een mooie toekomst.
Het onmogelijke wordt mogelijk. Mijn visioen? Een land van vrede en vreugde. Waar liefde is voor iedereen.

Nadia schreef op 14 december 2017 om 18:50

De engel een integratievorm om de vrouw en het goede(Maria – God) te integreren . Dat hoort zo in ons eigen leven.

cilia sommen schreef op 14 december 2017 om 17:26

Wees niet bang, lees ik ergens in de bijbel.
In nog geen retraite is er zo’n onrust, niet weten, angst. Ik weet uit de bijbel; ook in moeilijke omstandigheden is de Heer bij de zoekende. Laat mij daarop vertrouwen.

lilien hilaire schreef op 14 december 2017 om 15:23

Ik word mij steeds meer bewust van dat ik In mijn ’trektocht ‘ ik mij veilig en geborgen mag weten bij de Heer ,die voorziet in mijn noden

birgitta schreef op 14 december 2017 om 11:44

Lieve Jezus,
De komst van God in mijn bestaan
kijk niet om
maar vooruit
nieuwe kansen liggen in mijn hart
ik zoek U in stilte steeds opnieuw
in rust
Maria haast zich naar haar nicht
De Heilge Geest daalt neer over Elisabeth
Gij zijt de gezegende!
Gezegend is Jezus!
samen delen zij hun rol in dit wonderbaar gebeuren
de engel kwam bij Jozef en Zaccharias
Oh Heer, vervul ons met de vreugde van Elisabeth
En moge de engel onze mannen bijstaan
crisis en omwenteling
levensvermogen
ontvangen voor niets
Dankbaarheid en verwondering
amen

birgitta schreef op 14 december 2017 om 11:27

Lieve Jezus en Maria, zegen de landen, dat zij Israel steunen, amen

lilian schreef op 14 december 2017 om 11:25

Heer , U bent het die ons laat zien hoe het dorre kan veranderen , ook in ons. Als wij onze harten opent voor U dan zal al uw genade in ons binnen stromen. Maak mijn ontvankelijk voor uw zegen en opent mijn hart voor uw kostbaar geschenk.

Lieve schreef op 14 december 2017 om 09:51

Het geloof geeft houvast, biedt perspectief, verrast ons, schept mogelijkheden, bevrijdt ons… Dit mogen we ervaren als we ons ‘overgeven’ aan God, op Hem vertrouwen, Hem toelaten in ons leven. Dank U Heer, dat U er bent voor ons, dat wij op U mogen vertrouwen. Amen.

Anke schreef op 14 december 2017 om 09:29

Ik denk aan een rijk gedekte tafel waar iedereen mag komen. Drinken van het levende water en mag zitten en rust vinden. Jezus is onze gastheer . Hij deelt uit wat een ieder nodig heeft. Als we maar komen en gaan zitten. Hij wacht op ons.

Ron schreef op 14 december 2017 om 09:27

Wat een prachtig beeld is dit!
Frisse waterstromen. Wonderen!
Het onverwachte gebeurt.
Het ‘ongelofelijke’ wordt werkelijkheid.
Ik komt tot de ontdekking dat ik kleingelovig ben…
“Heer, doe mijn verlamde geest opspringen,
schenk mij woorden die leven geven en
laat mij in dorre streken stromen om tot zegen zijn.”
En Jezus zegt: “Sta op. Ga!”

hugo schreef op 14 december 2017 om 08:59

Ik worstelde wel even met Jesaja en de voorstelling van God die zijn natuurwetten overtreedt… Maar bij verder nadenken (na een nachtje slapen) is het me duidelijker dat dit een voorstelling van hoop is die de essentie uitmaakt van geloven (zoals paus Benedictus in ‘Spe Salvi’ het aanbrengt). En, geen hoop ’tegen beter weten in’ zoals ik, gelukkig, reeds in mijn leven mocht ervaren.

Hilde schreef op 14 december 2017 om 08:54

Wij oordelen zo vaak over wie en wat God moet zijn en hoe Hij zich moet openbaren. Als Hij niet aan onze verwachtingen voldoet is het geen goede God.
“God, Gij die zijt: de veranderde, de vernieuwende, de Andere opent mijn ogen dat ik U werkelijk mag zien, opent mijn oren dat ik Uw stem mag horen, opent mijn hart dat ik U als “de steeds Ander” mag ontmoeten. Maak mij vrij van elk beeld dat ik mij van u vorm en daardoor u gevangen hou in mijn klein bevattingsvermogen. Schenk mij een groot hart, grote liefde zodat U in mij Uw menswording opnieuw kunt beleven. O kom Immanuel…

Gerda schreef op 14 december 2017 om 08:50

In deze donkere tijden bid Ik tot God voor licht,liefde en VREDE dank U Heer voor de nieuwe dag

Marialenn schreef op 14 december 2017 om 08:42

In zuiverheid

Wees met God en ontdek je eigen kracht.

Laat mij zijn
transparant
als een diamant die schittert in uw licht

Die haar kleuren verspreidt
zonder gewicht
spiegelend uw gezicht

laat mij in dit leven
uw waarheid beleven
en iedere seconde zijn in het Al-Licht

Veerle Loriaux schreef op 14 december 2017 om 07:19

Vader ,
Een visioen zou ik het niet noemen , eerder de kracht van nabijheid . Zo vraag ik me nog steeds af hoe ik – bij cruciale fasen in mijn leven – werd bijgestaan door mensen in geloof ? Het waren mensen die me kansen gaven , me eventjes op adem lieten komen , me goede raad gaven , kleine handvatten aanreikten om te laten weten dat ik er mag zijn . Dat waren meestal ook momenten dat ik me van Jou had afgewend . Ze deelden geen lessen uit , maar bleven geduldig wachten en hopen dat ik de weg naar Jou zou mogen terug vinden . Zolang bleven ze naast me staan . Het zijn belangrijke schakels in een mensenleven . .. Ze zijn als gist in het deeg !

Mariejan schreef op 13 december 2017 om 23:38

Ik ben niet verlamd, maar ik spring ook niet meer als een hert. En als mijn mond jubelt, weet ik dat mijn ziel zingt en danst. Door op deze tekst te mediteren begreep ik dat er twee lagen in mij zijn: een oppervlakkige laag, waar ik verlamd en verstard kan zijn, stom kan zijn, me kan voelen als een woestijn, een dorre vlakte, geblakerd land en dorstige grond; er is ook een diepere laag in mij, waar ik spring als een hert, waar mijn mond jubelt, waar ik me voel als een waterstroom, een beek, een waterplas en waar ik waterrijk gebied ben. Ik ben dankbaar voor het contact dat ik daar soms mee voel.

jail schreef op 13 december 2017 om 23:35

Ik krijg een spiegel voor me. Ben ik gelukkig thuis? Bij deze vragen schaam ik me. Soms ben ik echt niet tevreden over ons huis, ik wil nog dit en nog dat. Ik word nu geconfronteerd met mensen zonder huis. Vluchtelingendrama’s daar wil ik niet aan denken. Naar het nieuws ik kijk er liever niet. Jullie confronteren mij nu. Hoe moet het voelen geen huis geen thuis heel, beangstigend, het verlamd me. Daarom wil ik er niet aan denken. Thuis zijn, is niet altijd in één huis. Een huis maakt nog geen thuis. Deze gedachten heb ik nu. De vluchtelingen zijn niet alleen hun huis verloren misschien ook hun thuis. Zo als de vissers op hun boot. Zo verloren kan ik me ook voelen. Zo verloren voelen de vluchtelingen zich zeker ook?
De rust die het geloof me kan geven door het gebed en het woord daar ben ik dankbaar voor. Al durf ik me niet een echte gelovige te noemen. Er zit bij mij twijfel. Heb ik niet genoeg liefde in mij?
De Geloofsimpulsen ,Citaten en Gebedstips hebben mij goed geholpen. Minder praten is een punt waar ik erg moet op letten.
Deze retraite beleef ik anders dan anders. Maar kan niet beschrijven waarom. Misschien omdat ik zenuwachtig ben. Er zijn onderzoeken die ik moet ondergaan en er zit veel angst in mij. Ik ben teveel met mezelf bezig vergeef me Heer Vader.
Heer geef me liefde en vertrouwen. Ja er zit storm in me. Schep Jij rust en veiligheid? Amen.

Olivia schreef op 13 december 2017 om 22:31

Dank U wel Heer, omdat U er altijd bent voor ons ! Onze lasten draagt U mee ! onze vreugde hebben een oorsprong bij U ! U verjaagt dag na dag alle angst, U geeft ons die vrede zelf in soms moellijke tijden, lastige momenten en beslissingen. U geeft ons die liefde en kracht om ze door te geven aan anderen Dank U Heer Jezus.

Anton schreef op 13 december 2017 om 21:44

IN mijn haast kom ik tot stilte…
Als ik oprecht luister
Vind ik rust
Dat maakt mijn geluk
Heer maak mij stil..

Godelieve schreef op 13 december 2017 om 21:10

In dit stukje visioen van Jesaja Worden wel eventjes mensen vernoemd, een verlamde en een dove, maar overheerst de veranderde, tot sterker leven gewekte natuur. Mooi. Mijn eigen visioen ( niet spontaan, maar na aansporing van de gebedssuggestie opgeroepen) is drukker bevolkt. Ik zie een groot dorpsplein, ergens is een zuiders land. Het is avond. Het zwoegen van de dag is voorbij. Veel mensen wandelen er rustig rond, praten met elkaar, lachen, iemand speelt op een fluit. Veel kinderen lopen ertussen. Allen zijn goed gekleed, hebben gegeten. Niemand zit alleen aan de kant. “God is in the heaven,all is right with the world”. Toen ik zelf jong was, zou mijn ‘visioen’ er zeker actiever uitgezien hebben.

Abert schreef op 13 december 2017 om 20:54

Mijn visioen:
Vrede tussen de volkeren.
Ooit zal er volstrekte vrede zijn!

Nadia schreef op 13 december 2017 om 20:06

Verlamden zullen springen als herten, de mond van stommen zal jubelen: waterstromen zullen de woestijn splijten, beken de dorre vlakte doorsnijden. Het verzengde land wordt een waterplas, dorstige grond wordt waterrijk gebied.

Vandaag had ik veel verricht met als doel… altijd naar het goede. Als het beloond zal worden, weet ik niet maar mijn hart doet het altijd met een goed doel

Margriet van Haren schreef op 13 december 2017 om 19:33

Wat is míjn visioen? Alsof ik voor een taartjeswinkel sta: Kies maar! Verbondenheid. Met God, Met me-zelf dus. Met de ander. Stilte. Rust. Vrede. Met Alles, Allen.

Gilles schreef op 13 december 2017 om 18:49

Ik dank voor het indrukwekkende voorbeeld van Paus Franciscus die toen de stemmingmakerij tegen vluchtelingen hoog op liep, zelf 12 vluchtelingen meenam naar het Vaticaan en die een een armband draagt met de naam van een vluchteling. God, jij weet heel goed dat wij als kerk dit soort megavragen niet zomaar oplossen. Jij weet wel dat we ieder van ons in staat is goed van kwaad te kunnen onderscheiden en dat onze weg naar u via de medemens in nood loopt. en we u niet van het kruis moeten bidden, maar het op onze nek moeten nemen, juist dat van de ander. Als we dat weten, goede God dan weten we ook dat we zo machteloos niet zijn. We kunnen ons bv. allemaal aanmelden als taalmaatje, mensen helpen begeleiden bij hun integratie, enzovoorts. Waarom huilen te velen toch liever meer met de wolven in het bos, Heer?

lilian schreef op 13 december 2017 om 16:54

Als mens maken wij moeilijke momenten mee en komen in een storm terecht. Waar je moeilijk zonder hulp uit kan komen. Door te bidden tot de Vader en tot Jezus krijgen we kracht om tot een oplossing te komen. Hij schenkt ons zijn liefde en goedheid. Dankbaar ben ik voor zijn hulp.

Kathelijne schreef op 13 december 2017 om 16:38

Dankbaar om deze inspiratie te mogen delen met jullie:

Zoek de stilte van je eigen wezen
ga naar het diepste van jouw hart
alleen dat kan je genezen
van al jouw pijn en smart

Weersta het wereldse avontuur
wees niet één van haar helden
maar doorzoek de uitgestrekte velden
van jouw Goddelijke natuur

Ze reiken tot oneindigheid
en getuigen van jouw onsterfelijkheid
Stel je open voor hun pracht
laat je voeden met hun kracht

Zie hoe ver ze reiken
Zie hoe klein de wereld is
Zie hoe jij kunt prijken
als een licht boven duisternis

Laat de Liefde in je bloeien
Laat het Licht in je groeien
Zie hoe je bent verheven
boven alle aardse leven

cilia sommen schreef op 13 december 2017 om 16:30

Ik heb al vele stormen doorleeft, en dan komt het woord van Petrus in de storm:”Als Gij het zijt, redt mij.” Dan voel ik me veilig.

Conny schreef op 13 december 2017 om 11:56

Wat een mooie tekst. Deze komt zo dichtbij. Ook ik word door het leven vaak uitgedaagd en kom dan in een storm terecht. En dan ben ik ook een roepende op zee en als ik heel goed luister krijg ik antwoord. Maar luisteren is moeilijk als je het op een bepaald moment niet zo goed maakt. Ik probeer het dan wel; ik wil dicht bij Hem blijven maar vind het ontzettend moeilijk.

Lieve schreef op 13 december 2017 om 11:19

Ieder van ons maakt in zijn leven moeilijke situaties mee. Wat doen wij dan? Soms vergeten wij dat er altijd Iemand is, bij wie we terecht kunnen. Heer, help mij om me tot U te wenden in nood. Laat mij erop vertrouwen dat U er bent om ons te helpen, om ons te troosten, om onze geest te verlichten. Dank U heer, dat wij telkens opnieuw bij U mogen aankloppen om ons te redden.

Henk schreef op 13 december 2017 om 11:16

de grootste storm die een mens tegen komt is die als die naar God opzoek gaat en naar de hemel wilt want dan komt die Satan tegen zoals Elia op de Horev. Dan leert men de betekenis van met geheel uw lichaam, geest en ziel en al uw krachten liefhebben, dan leert men de betekenis van de opdracht van Jezus: Hebt elkaar lief zoals Ik u heb lief gehad.
Hoor en verhoor dan Heer mijn gebed: U heeft beloofd dat geen mens boven diens krachten getest zou worden, leer ons te zien dat die Krachten nooit zonder Jezus is, dat die Krachten altijd al in ons wonen en dat we daar moeten zoeken willen we vinden, leer ons de rust en vertrouwen van Elia na te volgen de de Uwe Geheel Vrij te krijgen en te laten zodat storm, vuur, aardbeving ons niet uit Uw Eén zijn krijgen en in Uw Veilige Haven mogen verblijven!

Monique schreef op 13 december 2017 om 10:01

Een mooie moderne versie van een zo gekende psalm.
Het klinkt daardoor veel dichterbij:ik kan ook in zo’n storm terechtkomen!
Zal ik dan Jezus om hulp vragen?
Houd ik voldoende van Hem om Hem dan,in angst,om hulp te vragen?
Ik hoop van wel,want ik vertrouw Hem.

Monique schreef op 13 december 2017 om 09:59

Een mooie moderne versie van een zo gekende psalm.
Het klinkt daardoor veel dichterbij:ik kan ook in zo’n storm terechtkomen!
Zal ik dan Jezus om hulp vragen?
Houd ik voldoende van Hem om Hem dan,in angst,om hulp te vragen?

hilde schreef op 13 december 2017 om 09:12

Bij het mediteren van het psalmvers begon ik spontaan het volgende lied te zingen:” Kijkt naar Jezus je heiland, hij is steeds aanwezig voor jou. Is er zonneschijn of weegt zorg en pijn, kijkt naar Hem die je redder wilt zijn”.
Soms laat God het toe dat er moeilijkheden in ons leven komen dit om te kunnen groeien in geloof en vertrouwen. Elke storm is een uitnodiging om verder op weg te gaan in overgave. Hem aanschouwen brengt rust. Ik sluit mijn ogen en kijk met mijn ziel naar u o Heer. Amen

Truus schreef op 13 december 2017 om 08:50

Wij zijn op dit moment heel gelukkig met pensioen , niets hoeft meer alleen het vrijwillegerswerk.Moet vaak denken aan de vluchtelingen zeker met dit nare weer.
Ook de kindjes in de tenten die op blote voeten lopen.Niets is vanzelfsprekend en ik ben God heel dankbaar dat wij het goed hebben, door deze lezing besef je dit nog meer. Ik hoop dat er ooit vrede komt en een huis en eten en kleren voor iedereen.

Leen schreef op 13 december 2017 om 08:03

Ik heb een zware storm meegemaakt, een storm die mijn hele leven onderuit haalde. Weg zekerheden, weg innerlijke rust. Hallo pijn en verdriet, hallo angsten. Toen heb ik op God geroepen, toen heb ik om hulp gesmeekt. God heeft me gehoord en mijn situatie tot een goed einde gebracht. En of ik Hem daar dankbaar voor ben! Iedere dag opnieuw! Iedere dag opnieuw besef ik wat voor een gelukzak ik ben, dat ik weer volop kan genieten van de kleine dingen des levens. Ik dank de Heer.

Marialenn schreef op 13 december 2017 om 07:09

Overgave

De vraag om hulp,
niet alleen in crisis maar laat God weten dat je er bent

spreek je dankbaarheid uit
ook als je wordt beproeft

Wat is de veilige haven?
Daar waar niets gebeurt?
Daar waar alleen rust is?

Nee

Daar,
waar je weet dat God met je is.

Daar,
waar ik me compleet thuis voel in mezelf
ook in crisis.

Veerle Loriaux schreef op 13 december 2017 om 06:37

Vader ,
We maken allemaal onze stormen op zee mee . Zo weet Je hoe het er vandaag voor mij uitziet , of beter gezegd … hoe het er had moeten uitzien . Ik zou wel willen schreeuwen , maar krijg amper wat klank uit . Na mijn schipbreuk ging ik in verstilling . Dat was een goede beslissing , denk ik . De stilte heeft me bij Jou gebracht . Je had al langer door dat ik op zoek was naar een schuilplaats . Het is hier goed , en in het dagelijks gebed weet ik me verbonden met Jou , op wie ik al mijn hoop en vertrouwen stel . Bij jou vind ik vrede .

Mariejan schreef op 12 december 2017 om 23:39

Alle kennis baatte mij niets. Ik riep in mijn angst tot de Heer. Hij bracht de storm tot zwijgen. Ik was blij dat er rust kwam en dat de veilige haven in zicht was.
Wat is die veilige haven, waar is die veilige haven.
Toch heb ik het gedurfd een haven te verlaten en scheep te gaan. Het onverwachte gebeurde en mijn kennis was niet toereikend. Is de veilige haven de haven waar wijsheid regeert ipv kennis? Dan wil ik daar zijn. Die veilige haven is toch ook in mijn eigen hart, waar een kiem/vonk van eerlijke wijsheid aanwezig is. Ik was niet hardnekkig in mijn onrust. God is in mijn onrust, maar hij is de veilige haven.

Godelieve schreef op 12 december 2017 om 21:32

Het maakte me blij deze keer een tekstfragment te lezen dat ik blijkbaar nooit gelezen had. Dat verbaasde me wel. Dadelijk opzoeken in mijn bijbel. Die psalm bleek me niet onbekend, maar ik begreep hoe het kwam:door de plechtige taal van mijn oudere bijbeluitgave en de vlotte, verhalende versie nu. Ook omdat dit fragment van de storm in het midden staat tussen andere nare toestanden. Storm weg uit mijn geheugen! Blij om daarover te denken en te bidden. En die laatste vraag-suggestie raakte me ook, die over zich thuis voelen op een woelige zee lijk beroepsvissers dat gewend zijn.. Ik probeer het, het is nodig. Maar die woelige en steeds veranderende wereld groeit steeds groter rond mijn kleiner en ouder wordend huis: die wereld waar ik mijn geloof moet beschermen en verdedigen, waar veel te veel luidruchtige indrukken willen binnendringen, de koude, afstandelijke digitale wereld die ik niet verlang en waarin ik onvermijdelijk moet meevaren. Gelukkig hebben jullie een goed schip en mag ik mee aan boord op deze reis naar Kerstmis.

tina schreef op 12 december 2017 om 19:51

Persoonlijk heb ik een storm meegemaakt op het Kivumeer in Afrika. Het woord van God kwam in me op : de storm die
Jezus tot bedaren bracht. Maar wat me diep getroffen heeft dat is dat al de medereizigers zich , zoals Petrus begonnen te roepen…Heer redt ons… toen zijn ze samen beginnen te bidden en we kwamen allen goed aan de haven.

Hanneke schreef op 12 december 2017 om 19:35

Ho! , wacht even . Reageer alvast op de tekst van morgen. Eerst maar mijn eigen Bijbel erbij gepakt [ Willibrord- 1992] :
Hij sprak , Hij ontbood de wind etc. . En , o ja , Hij bedaarde de storm dat het stil werd. Wat is dat voor god ?
Eerst mensen in gevaar brengen en ze daarna redden …. terwijl zij net ‘de schepping des Heren , zijn wonderen daar diep in de zee ‘ gezien hadden ? Maar even diep ademgehaald en rustig mijn plekje opgezocht, jullie tekst nogmaals gelezen en me overgegeven aan wat het mij kan zeggen. Na 10 minuten dwaalde mijn blik af naar het adventsraam dat ik gemaakt heb. Gaat over Apokalyps 12, 1-18 , nou ook niet bepaald een rustgevende tekst . Raar als Adventsraam.
Maar daar staat het KWAAD , de draak, tegenover het GOEDE, de vrouw , die het Kind als de zon de hemel in gooit.
B. S. schreef n.a.v. dat raam o.a. dat het leek alsof die vrouw een gordijn open trekt die het LICHT binnen laat , zodat onze angst er wel wás en is, maar geen onrust meer. Balans ! Hij begrijpt wat ik wil zeggen over mijn geloof/vertrouwen , via mijn transparant [ kerstkaartje met foto per post onderweg naar jullie] aan de passanten op straat. — terug naar de tekst … en JA ik dank God voor de sneeuw waardoor de kinderen schaterend van de lach kunnen sleeën op de wal voor mijn huis , waar ik me thúis voel, maar weet ook dat er ongelukken gebeuren. Door diezelfde sneeuw. Gods wil ? Ik geloof niet in een God die ons een storm geeft zodat we daarna netjes ‘dankjewel ‘zeggen. Wèl in een God die ons uitdaagt om gróter te zijn dan onze klein-menselijke irritaties.
Dus dát inzicht heeft mijn meditatie over dat stukje Psalm me toch opgeleverd. Dank !
hartelijke groet, Hanneke

Olivia schreef op 12 december 2017 om 19:16

Wanneer het te veel wordt in het leven en de pijn te groot, gaan wij naar God. Hij is heel dichtbij, ook in de grote momenten, waar mensen het moeilijk hebben. Dat kunnen we zien in het leven van Maria. Laten we met haar meegaan en bidden vanuit haar leven. Zij zal ons leed in Gods handen leggen. Lieve Moeder, laat ons delen in uw liefde, Voor onze Vader, Voor uw Zoon en voor de Heilige Geest

Nadia schreef op 12 december 2017 om 18:30

Stormen maar ook achteraf stilte.
De angst… iedereen heeft ze. We leren ermee omgaan door in de stilte naar het gevoel te luisteren.
God is in de mens,het goede in de mens is God.

Bernadette schreef op 12 december 2017 om 18:27

De volkstelling: het moest gebeuren om de profetieën in vervulling te doen gaan dat Davids zoon in Bethlehem geboren zou worden. God komt Zijn beloften na.
Ik geef de voorkeur aan Koning Jezus. Hij wil geen macht uitoefenen op aarde (toen ze Hem tot koning wilde uitroepen vluchtte Hij weg) en Hij is ook niet uit op geld. Integendeel, Hij vroeg altijd juist je rijkdommen te geven aan de armen. Kijk, bij zo’n koning wil ik horen. Hij is de koning der liefde!
Hoe ik Gods koninkrijk gestalte wil geven is te leven in navolging van Jezus. Ik wil Hem op aarde geboren laten worden. Ik wil goed doen aan iedereen, voor iedereen een goed woord over hebben, ik wil liefde zijn zoals ook Jezus liefde was en is. Ik werd hierdoor vooral geïnspireerd door dit filmpje: https://www.youtube.com/watch?v=qSaOGEzSzxU Dank aan Nikolaas Sintobin voor het posten van dit filmpje op zijn blog. Het heeft me dichter gebracht naar de Heer en naar waar ik wil komen.

lilian schreef op 12 december 2017 om 13:22

Terug gaan naar de oorsprong van mijn bestaan , waar ik God mag ontmoeten, waar ik ook een innige band mag hebben met mijn Schepper en overwegen mag wat Hij voor mij betekend. Mijn geloof is het dierbaarste wat Hij mij geschonken heeft, ik dank Hem daarvoor.